Τον ήλιον κρύψαντα…

Ένας από τους ύμνους που ο πατήρ Ευέλθων αγαπούσε και συχνά μας υπενθύμιζε, ήταν ο ύμνος της Μεγάλης Παρασκευής «Τον ήλιον κρύψαντα..», ο οποίος ψάλλεται κατά την περιφορά του Επιταφίου. Ο ύμνος θέλει τον Ιωσήφ να ζητά το σώμα του Ιησού από τον Πιλάτο, με την επαναλαμβανόμενη και τραγικά ειρωνική φράση «δος μοι τούτον τον ξένον…». Ο πατήρ Ευέλθων βίωνε πολύ προσωπικά το περιεχόμενο του ύμνου, ο οποίος έμελλε να είναι προφητικός, ακόμα και για τον τρόπο της εκδημίας του.

Προς παρηγοριά πενθούντων γονέων

Αποχαιρετισμός

Πολυαγαπημένε μου γυιέ Χριστόφορε,
Παλαίψαμε με νύχια και με δόντια με το Θεό, και μας νίκησε. Κάναμε ο,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό να σε κρατήσουμε κοντά μας. Όμως η αγάπη του Θεού για σένα ήταν πιο δυνατή! Και σε πήρε κοντά του. «Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλατο. Ως τω Κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο. Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας» (Ιώβ α, 21)•
Σαν άνθρωποι, σαν γονιοί, δεν το κρύβω, πονάμε. Ο θάνατος είναι εμπειρία φοβερή. Ένας νέος, όλο όνειρα, με μέλλον, πού πάει στην Ελλάδα για σπουδές, στο τέταρτο έτος Ιατρικής, να φεύγει μέσα από τα χέρια μας με μαρτυρικούς πόνους από τη μια στιγμή στην άλλη, είναι ασύλληπτο στην ανθρώπινη σκέψη.
Είμαστε, όμως, γυιέ μου, Χριστιανοί. Και πιστεύουμε πώς «τα μεν ώδε πρόσκαιρα, τα δε εκείσε αιώνια». Και πιστεύουμε ακόμη πώς ό,τι επιτρέψει ο Κύριος είναι για το καλό μας. Και γνωρίζουμε πόσο μας αγαπά ο Θεός. Και ποτέ δε θα αφήσει να μας συμβεί κάτι κακό. Επιτρέπει τις δοκιμασίες για να χαρίσει το στεφάνι.

Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου στο Μαρκόπουλο, μια όαση στον Ωρωπό

Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου στο Μαρκόπουλο Ωρωποού

Στις μέρες μας, τα μοναστήρια αποτελούν την πιο δροσερή όαση αναψυχής για τον σύγχρονο άνθρωπο. Είναι ο τόπος όπου ανακαλύπτουν οι άνθρωποι τον εαυτό τους και την πραγματική ζωή. Μια ζωή κοινοβιακή, όπου ζει ο ένας βοηθώντας και στηρίζοντας τον άλλο, και όλα έχουν μέσα στην απλότητα τους ένα βαθύτερο νόημα.

Στο μοναστήρι δεν κάνεις εγωϊστικά ό,τι σου γούσταρει και επιθυμείς, άλλά εκούσια υποτάσσεις το προσωπικό σου θέλημα κι ακολουθείς το κοινοβιακό πρόγραμμα του μοναστηρίου. Υπάρχουν συγκεκριμένες ώρες προσευχής, εκκλησιασμού, φαγητού, εργασίας, ξεκούρασης, μελέτης, ανάπαυσης.