Επί έτη πολλά ασχολουμένη η ημετέρα Μετριότης περί τα προβλήματα τα σχέσιν έχοντα προς τον περιβάλλοντα ημάς κόσμον, διεπίστωσεν ότι βασικόν αίτιον πασών των καταστροφών εν τη δημιουργία είναι η πλεονεξία και η συνεχής τάσις ακράτου πλουτισμού των κατοίκων των λεγομένων «ανεπτυγμένων» χωρών.
Οι Άγιοι της Εκκλησίας ημών Πατέρες εδίδαξαν αλλά και έζησαν τον Παύλειον λόγον «έχοντες διατροφάς και σκεπάσματα, τούτοις αρκεσθησόμεθα» (Α΄ Τιμ. 6, 8) ακολουθούντες εν ταυτώ την Σολομώντειον προσευχήν «πλούτον και πενίαν μη μοι δως, σύνταξόν δέ μοι τα δέοντα και αυτάρκη» (Παροιμίαι ΚΔ΄).
Τα περαιτέρω τούτων «εις τήν απηγορευμένην περπερίαν εκπίπτουσιν», ως διδάσκει οφωστήρ της Καισαρείας, ο μέγας Βασίλειος.
Καθά δε λέγει ο τής ημετέρας Μετριότητος προκάτοχος, ο Ιερός Χρυσόστομος Ιωάννης, «φεύγωμεν εν άπασι τοίς πράγμασι την πλεονεξίαν και το την χρείαν υπερβαίνον».
(ομιλία ΛΖ΄εις την Γένεσιν), διότι αύτη «πρός εσχάτην ωμότητα και απανθρωπίαν γυμνάζει τους αλόντας» (Ομιλία ΠΓ΄ εις Ματθαίον) και «ουκ αφίησιν ανθρώπους είναι τουύς ανθρώπους, αλλά θηρία και δαίμονας» (Ομιλία ΛΘ’ εις Α΄Κορινθιους). Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »