Άγιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης (1302-1380)

Σχετικό άρθρο: Όσιος Ιωάσαφ ο Μετεωρίτης (1349/50 – 1422/23)

Γεννήθηκε στη Νέα Πάτρα, τη σημερινή Ύπατη της Φθιώτιδος, από γονείς επιφανείς, περί το 1302. Νωρίς έμεινε ορφανός. Την καλή ανατροφή του με αγάπη ανέλαβε ο θειος του. Ο ζήλος του για μάθηση τον έκανε να κάθεται έξω από τα σχολεία ν’ ακούει τα μαθήματα, επειδή δεν είχε τα απαιτούμενα έξοδα για τους δασκάλους του. Βλέποντας εκείνοι «το πρόθυμον και ευπάρεδρον, εδίδασκον αυτόν και δίχα μισθού». Η ευφυΐα του τον βοήθησε να μορφωθεί εξαίρετα.

Το καλάθι και το νερό (Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)

Α, να πούμε και τον άλλο με το καλάθι.

Ένας υποτακτικός, σαν ο Γέροντας τώρα, λέει τον πατερ-Αρσένιο:

-Λέγε την ευχή.

Η μετάνοια κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά (μέρος 2ο)

Συνέχεια από (1)

Αρχ. Εφραίμ, Καθηγουμένου Ι. Μ. Μονής Βατοπαιδίου, Αγίου Όρου

ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΩΣ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ

Βασική προϋπόθεση εξόδου από τα δεσμά των παθών, αλλά και ταυτοχρόνως αρχή και πηγή μετανοίας είναι το κατά Θεόν πένθος.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μέσα στα κείμενα του πολύ συχνά αναφέρεται στο κατά Θεόν πένθος και στην οδυνηρή αλλά και ευφρόσυνη κατάσταση, από την όποια χρειάζεται να περάσει ο χριστιανός, που επιθυμεί να ζήσει την αληθινή ζωή.

Γι΄ αυτό και δεν διστάζει να χαρακτηρίσει την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ως κατ’ εξοχήν περίοδο πένθους και αγώνα πνευματικού, ως σύμβουλο του παρόντος αιώνος και ως προϋπόθεση αναστάσεως για τη ζωή του κάθε πιστού.

Ο Άγιος Παλαμάς που βιώνοντας το κατά Θεόν πένθος άφηνε τους εκ βάθους στεναγμούς «φώτισον μου το σκότος», πολύ δικαιολογημένα δεν μπορεί να δει το πέρασμα του άνθρωπου από τη ζωή της αμαρτίας στην «όντως ζωή» χωρίς το πένθος και την μετάνοια.

Όταν ο νους, λέει, απελευθερωμένος από κάθε αισθητό πράγμα, ανεβεί πάνω από τον κατακλυσμό της τύρβης για τα γήινα πράγματα και μπορέσει να δει τον έσω άνθρωπο, αφού συνειδητοποιήσει κατά τη δική του έκφραση «το ειδεχθές προσωπείον», που απέκτησε η ψυχή από την περιπλάνηση της στα γήινα, τότε σπεύδει να αποπλύνει τον ρύπο της με δάκρυα πένθους (Λόγος εις Πέτρον Αθωνίτην, P.G. 150). Όσο απομακρύνεται ο άνθρωπος από τις βιοτικές μέριμνες και επιστρέφει στον εαυτό του, τόσο περισσότερο γίνεται δεκτικός του θείου ελέους. Ο Χριστός μας μακάρισε αυτούς που πενθούν για τις αμαρτίες τους και για την απώλεια της σωτηρίας τους που έχει ως αιτία την αμαρτία. Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος για τον οποίον το πένθος αυτό ονομάζεται μακάριο.

Η μετάνοια κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά (μέρος 1ο)

Αρχ. Εφραίμ, Καθηγουμένου Ι. Μ. Μονής Βατοπαιδίου, Αγίου Όρους

Ακολουθώντας τη γνήσια πατερική παράδοση δεν αποδέχτηκε την ηθικιστική θεώρησι της πνευματικής ζωής, που προσπάθησαν μερικοί να φέρουν από τη Δύση και να προβάλουν στον χώρο των Ορθοδόξων.

Σε ολόκληρη την πατερική παράδοση τονίζεται ότι η μετάνοια δεν εξαντλείται σε ορισμένες αντικειμενικές βελτιώσεις της συμπεριφοράς ούτε σε τύπους και σχήματα εξωτερικά, αλλά αναφέρεται σε μια βαθύτερη και καθολικότερη αλλαγή του ανθρώπου. Δεν είναι μία παροδική συντριβή από τη συναίσθηση διαπράξεως κάποιας αμαρτίας, αλλά μία μόνιμη πνευματική κατάσταση, που σημαίνει σταθερή κατεύθυνση του ανθρώπου προς τον Θεό, και συνεχή διάθεση για ανόρθωση, θεραπεία και ανάληψη του πνευματικού αγώνα. Μετάνοια είναι το νέο φρόνημα, η νέα σωστή πνευματική κατεύθυνση, που πρέπει να συνοδεύει τον άνθρωπο μέχρι τη στιγμή του θανάτου.

Από ποιον εξαρτάται η υπακοή (Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)

Να σας πώ, σ’ αυτό το πράγμα,

Ο γέροντας διδάσκει τον μαθητή του προσευχή

Τι κερδίζει κάποιος όταν συζητά για πνευματικές αξίες με σεβάσμιους πνευματικούς γέροντες δεν είναι ανάγκη να το ομολογήσουμε.Είναι αυτονόητο..Αφού μιλάμε τώρα για παρακαταθήκες θησαυρούς που στο διάβα της πορείας μας θα φανούν το πόσο πράγματι ωφέλιμα ήσαν.Σε μια εποχή που γκρεμίζουμε αντί να αναδεικνύουμε τις πνευματικές αξίες όλο και περισσότερο κόσμος που το βλέπει αυτό δε διστάζει να αναζητά και να ψάχνει πνευματική τροφή από την πείρα των σεβάσμιων γερόντων της ερήμου.Σε αυτούς εκεί βρίσκουν τα μελιστάλακτα λόγια που πραγματικά »κολούν »στην ψυχή,την ξεκουράζουν και την αναζωογονούν.Όποιος πραγματικά θέλει να βρει χαρισματικούς πνευματικούς πατέρες βρίσκει και δίπλα του.Όποιος ψάχνει βρίσκει..και είναι σίγουρο ότι τα πνευματικά οφέλη που θα κερδίσει θά’ναι πολλά..παρακάτω περιγράφεται μια επίσκεψη ενός μαθητή που επισκέπτεται τον γέροντα προκειμένου να κερδίσει οφέλη από την προσευχή.

Πηγαίνοντας σήμερα στην καλύβα του γέροντα, ήθελα να μου μιλήσει πολύ για την προσευχή, που είναι το κέντρο της πνευματικής ζωής του χριστιανού. Φθάνοντας κοντά του του λέω:

Ένθεος της αφανείας έρως

23 χρὀνια από την κοίμηση του Μακαριστού π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου

του Ευαγόρα Ιακώβου

Φέτος, στις 10 Νοεμβρίου, κλείνουν 23 χρόνια από την κοίμηση του μακαριστού π. Έπιφανίου Θεοδωροπούλου. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν πολλά γραφεί και έχουν φωτίσει την χαρισματική αυτή προσωπικότητα από ανθρώπους πού τον γνώρισαν, κυρίως πνευματικά του παιδιά. Μεταξύ των τελευταίων και εγώ, πού σχετικά κείμενα μου φιλοξενήθηκαν, κατά τα πρώτα χρόνια μετά την κοίμηση του, στις φιλόξενες στήλες αυτού του περιοδικού. Κρίνοντας ότι είχα πει ότι άξιο λόγου είχα να πω, είχα αποφασίσει να μη γράψω άλλα. «Ουκ εν τω πολλώ το ευ», αντίθετα, είναι συχνά επικίνδυνο: εμείς οι άνθρωποι έχουμε την τάση, Ίσως ασυναίσθητα, να κάνουμε αυθαίρετες προεκτάσεις προβάλλοντας, ως δήθεν αυθεντικές θέσεις εκλιπόντων προσώπων, δικές μας θέσεις σε τρέχοντα προβλήματα

Η ολοκλήρωση στον μοναχισμό· Μνήμη Αγίου Νεκταρίου (9 Νοεμβρίου)

+ Γέροντος Ιωσήφ

Ο Άγιος που γιορτάζουμε σήμερα, με το μέγεθος της αγιαστικής του καταστάσεως, που απεκόμισε με την ορθή πολιτεία του, συγκλόνισε τον κόσμο ολόκληρο. Είναι δε πραγματικά ένα παρήγορο όνομα σε όλα τα στόματα των πιστών. Για την Εκκλησία μας αυτό δεν είναι παράδοξο, διότι οδηγεί τα τέκνα της σ’ αυτό το ύψος και σ’ αυτές τις διαστάσεις. Σε μας όμως, που πραγματικά περισφίγγουν οι τόσες μας αδυναμίες, είναι ένα παρήγορο σημείο, το ότι και στις δύσκολες αυτές ημέρες βρίσκονται ομοιοπαθείς με μας άνθρωποι, οι οποίοι όχι μόνο απλώς κατανίκησαν τα πάθη τους, πέρασαν από την παρά – φύση στην κατά φύση ζωή, αλλά πέρασαν και τις φυσικές διαστάσεις και έφθασαν στην υπέρ – φύση, μέσα στον αγιασμό, στο τέρμα της τελειότατης επαγγελίας που είναι αύτη η υιοθεσία. Ο σημερινός λοιπόν Άγιος είναι ακριβώς αυτού του ύψους.

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης (1901-1959), μέρος 1ο

VatopaidiFriend: Δημοσιεύουμε το πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Οσιολογιώτατου Μοναχού Μωϋσή Αγιορείτη για τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη.

Στο κείμενο του π. Μωυσή ο άγιος Γεώργιος αναφέρεται ως Γέροντας, γιατί δεν είχε γίνει ακόμη η κατάταξή του στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο μακάριος Γέροντας Γεώργιος καταγόμενος από τον Πόντο γνώρισε από πολύ νωρίς την ορφάνια και την μοναξιά. Μετά από διώξεις και φυλακίσεις από το άθεο καθεστώς της Γεωργίας, φθάνει στην Ελλάδα, όπου ζώντας ασκητικά και με θερμή πίστη, χαριτώνεται ο ταπεινός και άξιος λειτουργός του Υψίστου με χαρίσματα διακρίσεως, διοράσεως, προοράσεως και προφητείας.

Ο Τιμωρημένος Άγγελος

Ένας Γέροντας είπε ότι υπήρχε κάποιος αναχωρητής, που κατοικούσε στην πιο βαθιά έρημο από αρκετά χρόνια κι είχε αποκτήσει χάρισμα διορατικό, ώστε να συναναστρέφεται με τους αγγέλους. Και συνέβη το εξής: Δυό αδελφοί μοναχοί άκουσαν τα σχετικά μ  αυτὸν και είχαν την επιθυμία να τον γνωρίσουν και να ωφεληθούν. Βγήκαν από τα κελιά τους και πήγαιναν προς αυτόν με εμπιστοσύνη στην καρδιά. Και αναζητούσαν τον δούλο του Θεού στην έρημο.

Ύστερα από μερικές μέρες πλησίασαν στη σπηλιά του Γέροντα.
Από μακριά βλέπουν κάποιον σαν άνθρωπο ντυμένο στα λευκά να στέκεται πάνω σε έναν από τους λόφους που ήταν κοντά στον όσιο σε απόσταση περίπου τριών σημείων.

Το πρώτο -μετά την κοίμησή του- θαύμα του Γέροντος Σωφρονίου

Ο Γέροντας Σωφρόνιος. Φωτογραφία από το περιοδικό «Πεμπτουσία» της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου (τεύχος 15 Αύγουστος-Νοέμβριος 2004).

Μία γυναίκα από τη Θεσσαλονίκη πήρε το παιδί της εις την Αγγλία διότι

Ο γέροντας Παϊσιος για τον θάνατο παιδιών

– Μια μάνα, Γέροντα, που το παιδί της πέθανε πριν από εννέα χρόνια, σας παρακαλεί να

κάνετε προσευχή να το δη έστω στον ύπνο της, για να παρηγορηθή.

– Πόσων χρόνων ήταν το παιδί; ήταν μικρό; Είναι σημαντικό αυτό. Άμα το παιδί ήταν

μικρό και η μητέρα είναι σε κατάσταση που, αν της παρουσιασθή, δεν θα αναστατωθή, θα

παρουσιασθή. Αιτία είναι η μητέρα που δεν παρουσιάζεται το παιδί.

– Μπορεί, Γέροντα, αντί να παρουσιασθή το παιδί στην μητέρα που το ζητάει, να

παρουσιασθή σε κάποιον άλλον;

2ο μέρος της ομιλίας του Γέροντα Εφραίμ στην εκκλησία που μιλάει για τον Χριστό και τους αγίους, Ιούνιος 2009 (Ηχητικό)

Την Κυριακή των Αγίων Πάντων με αφορμή το Ευαγγέλιο της Κυριακής :

Το σεξ πριν από τον γάμο

 

Κάποιος είχε στείλει στην εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος την εξής επιστολή, στην οποία κατόπιν απάντησε ο άγιος γέροντας π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος:

 

Κύριε διευθυντά,

γνωστός φιλοσοφών θεολόγος, καθηγητής Ανωτάτης Σχολής, περιοδεύων κατ’ αυτός εν Κύπρω ηκούσθη εις δημόσιον συζήτησιν να λέγη και τα ακόλουθα:

«Ο γάμος δεν είναι μυστήριο, με την έννοιαν του αν κάνουμε έρωτα πέντε λεπτά πριν το γάμο είναι αμαρτία, ενώ αν κάνουμε έρωτα πέντε λεπτά αργότερα είμαστε εντάξει. Αστεία πράγματα!».

Το «αστεία πράγματα» το επανέλαβε με στόμφο τρεις φορές. Και συμπλήρωσεν:

«Ο γάμος είναι μυστήριο με την έννοια όχι του ότι έρχεται να νομιμοποιήσει τις σχέσεις δύο ανθρώπων, αλλά κατά το ότι δύο άνθρωποι γίνονται δεκτοί σαν συζευγμένοι μέσα στην κοινότητα της Εκκλησίας». Επειδή οι απόψεις αυτές εσκανδάλισαν πολλούς, παρακαλώ θερμώς τον «Ο. Τ.» να αναλάβη την ευθύνην να μας διαφωτίση περί του θέματος αυτού.

Με την εν Κυρίω αγάπη

Κύπριος θεολόγος

ΣΗΜ. «Ορθόδοξου Τύπου.»: Την παρούσαν επιστολήν εθέσαμεν υπ’ όψιν του Αρχιμ. π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου και τον παρεκαλέσαμεν να υποβληθή εις τον κόπον να απαντήση εις τον επιστολογράφον μας. Ούτος μας έστειλε την κατωτέρω δημοσιευομένων απάντησιν η οποία τοποθετεί τα πράγματα εις την αρμόζουσαν θέσιν και δια την οποίαν τον ευχαριστούμεν.

Η απάντηση:

Ο παππούς Χατζηφλουρέντζος από τη Μηλιά Αμμοχώστου († 10 Οκτωβρίου 1969)

της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Φιλολόγου

Αφορμή  για το παρόν άρθρο, μου έδωσε  μια συνέντευξη του Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου στο ιστολόγιο των φίλων της Μονής Βατοπαιδίου για τον παππού τον Παναή του Ιλαμιού από τη Λύση. Ο παππούς ο Παναής είναι αγαπημένος μου, από τότε που νεαρή καθηγήτρια εργαζόμουν στη Λάρνακα και τον επισκεπτόμαστε στο προσφυγικό του σπιτάκι στους Αγίους Αναργύρους, όπου ζούσε μαζί με τα αδέλφια του, τον παππού Βασίλη και την Τρυφωνού.

Η Ταπείνωση

 

 

Ο Νιπτήρ (μικρογραφία από τον χειρόγραφο κώδικα των Ευαγγελίων του Ροσσάνο, 6ος αιώνας)

 

Από τις σημειώσεις του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου (+1938)
… Τον πρώτο καιρό μετά τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος σκέφθηκα : Ο Κύριος μου συγχώρεσε τις αμαρτίες μου , το μαρτυρεί μέσα μου η χάρη. Τι μου χρειάζεται , λοιπόν , περισσότερο ; Δεν πρέπει όμως να σκεφτόμαστε έτσι . Παρότι μας συγχωρούνται τα αμαρτήματα , εν τούτοις πρέπει να τα θυμόμαστε όλη τη ζωή μας και να θλιβόμαστε γι ‘ αυτά , για να διατηρούμε τη συντριβή της καρδιάς . Εγώ δεν το ήξερα αυτό και έπαψα να έχω συντριβή και υπέφερα πολλά από τους δαίμονες . Και απορούσα , τι συμβαίνει μ ‘ εμένα ; Η ψυχή μου γνωρίζει τον Κύριο και την αγάπη Του . Τότε πώς μου έρχονται κακοί λογισμοί ; Αλλά ο Κύριος με σπλαχνίστηκε και με δίδαξε ο Ίδιος πώς πρέπει να ταπεινωθώ : «Κράτα το νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι».
Μ ‘ αυτό τον τρόπο νικόνται οι εχθροί . Όταν όμως ο νους μου λησμονεί τη φωτιά του Άδη , τότε οι λογισμοί ξαναποκτούν δύναμη . …
… Πρέπει να υπομείνεις πολλούς κόπους και να χύσης πολλά δάκρυα , για να διατηρήσεις το πνεύμα ταπεινωμένο κατά Χριστόν . Χωρίς αυτό σβήνει το φως της ζωής στην ψυχή και αυτή πεθαίνει .

Τι χρειάζεται αυτός ο κόπος;

Ένας Γέροντας μόναζε στην έρημο και το διάστημα που περπατούσε για να προμηθεύεται το νερό ήταν δώδεκα μίλια.
Κάποια φορά λοιπόν που πήγε να πάρει νερό, βαρέθηκε και είπε:
«Τι χρειάζεται αυτός ο κόπος; Θα ΄ρθω να μείνω κοντά στο νερό».

Μακάριοι οι πενθούντες ότι αυτοί παρακληθήσονται

Κάποιος Γέροντας ζούσε μόνος στη μονή των Μονιδίων και η παντοτινή του προσευχή ήταν η εξής: «Κύριε, δεν έχω τον φόβο σου μέσα μου, γι αυτό στείλε μου κάποιον
κεραυνό ή κάποια άλλη δύσκολη περίσταση, ή αρρώστια ή δαίμονα, μήπως  έστω και μ΄ αυτόν τον τρόπο φοβηθεί η πωρωμένη μου ψυχή». Αυτά έλεγε και συνέχιζε να παρακαλεί τον Θεό. «Ξέρω ότι είναι αδύνατο να με συγχωρήσεις.
Γιατί αμάρτησα πολύ σε σένα, Δέσποτα, αλλ΄ αν είναι δυνατόν λόγω της ευσπλαχνίας σου, συγχώρεσέ με. Αν όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει, τιμώρησέ με εδώ στη γη, Δέσποτα, και
εκεί μη με παιδεύσεις, αλλ΄ εάν και αυτό είναι αδύνατο, τιμώρησέ με εδώ κατά ένα μέρος και εκεί ανακούφισέ με, έστω και λίγο, από την τιμωρία της κόλασης. Άρχισε από τώρα να με παιδεύεις, αλλά ας μην περιπέσω στην οργή σου, Δέσποτα».

Ο Γέροντας Εφραίμ ο Βατοπαιδινός, ως Αγιορείτης Γέροντας

Στα τόσα αξιόλογα κείμενα που δημοσιεύτηκαν με αφορμή την άδικη προφυλάκιση του Γέροντα Εφραίμ του Βατοπαιδινού, παρατηρείται μια «υποβάθμιση» των εξής  βασικών κειμένων.

Α.Της Επιστολής Συμπαράστασης της Ιεράς Κοινότητας προς τον ηγούμενο και την Αδελφότητα της Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου.

Β.ΤηςΑνακοίνωσης της Αδελφότητας της Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου.

Στα παραπάνω κείμενα σκιαγραφείται σύντομα αφενός μεν η προσωπικότητα του Γέροντα Εφραίμ, ως Αγιορείτη Ηγουμένου και μοναχού,αφετέρου δε φαίνεται η σημασία του Γέροντα στην ζωή μιας μοναστικής αδελφότητας.

Δέχεται ο Θεός τον διάβολο σε μετάνοια;

Η ακόλουθη διήγησις που προέρχεται μάλλον από κάποια λιγότερο γνωστή παραλλαγή της συστηματικής συλλογής του Γεροντικού* σκοπό έχει να διδάξη πόσο μεγάλη είναι η φι­λανθρωπία του Θεού και ότι κανένας αμαρτωλός δεν πρέπει να απελπίζεται, ακόμη κι αν νομίζη ότι έχει γίνει όμοιος στην αμαρτία με τον διάβολο.

***

Κάποιος άγιος γέρον­τας, μεγάλος και διο­ρατικός, έχοντας νική­σει και ξεπεράσει ό­λους τους πειρασμούς των δαιμόνων, είχε λά­βει το χάρισμα να βλέπη οφθαλμοφανώς το πώς επιδρούν στην ζωή των ανθρώπων οι άγγελοι και οι δαίμονες· πώς δηλ. ο καθέ­νας από την πλευρά του αγωνίζονται για την ψυχές των ανθρώπων. Ήταν δε τόσο μεγάλος και υψηλός στην αρετή, που τα ακάθαρτα πνεύματα τον υπολόγιζαν πολύ και συστέλλονταν μπροστά του. Πολλές φορές τα κορόιδευε και τα ύβριζε θυμίζον­τας τους την πτώσι τους από τους ουρα­νούς και την αιώνια κόλασι του πυρός που τα περιμένει. Οι δαίμονες λοιπόν μιλούσαν με θαυμασμό για τον μεγάλο γέ­ροντα κι έλεγαν ότι κανένας να μη τολμήση στο εξής να παλέψη μαζί του ή έστω και να τον πλησίαση, μη τυχόν και πληγωθή από τον γέροντα, διότι έχει ανέλθει σε μεγάλο πλούτο απάθειας και έχει τύχει της θεώσεως με την χάρι του Παναγίου Πνεύ­ματος.

Ενώ λοιπόν έτσι είχαν τα πράγματα, κάποιος δαίμονας ρωτά έναν σύντροφο του:

Ένα σύγχρονο θαύμα του γέροντος Παισΐου στην Αργολίδα

Ο Βασίλειος Βάθης, από το Δρέπανο Ναυπλίας, ένα νέο παιδί 27 χρονών, έφεδρος των ειδικών δυνάμεων και μάχιμος στην δύναμη ΔΙΑΣ, είχε πριν λίγες ημέρες, την 3η Οκτωβρίου το πρωϊ , ένα ατύχημα με μηχανή μεγάλου κυβισμού στην περιοχή του Ναυπλίου (θέση Αγ.Ελεούσα) που προκλήθηκε από την κακοτεχνία του δρόμου .

Η μηχανή έγινε σμπαράλια, τα σίδερα λυγίσανε, μα ο Βασίλης σώθηκε με λίγο μόνο ελαφρύ τραυματισμό.

Συνέντευξη Γέροντος Εφραίμ στον Αντέννα Κύπρου

Δείτε την συνέντευξη του Γέροντα Εφραίμ, Καθηγούμενου της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, που παραχώρησε στον Αντέννα Κύπρου…

Vodpod videos no longer available.

Ο Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός για την οικογένεια (ομιλία στην Κύπρο)

Η οικογένεια. έργο του Ρώσου Victor Ivanov c.1964-65

Επίσκεψη του Γέροντα Εφραίμ στην Κύπρο

Της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη

Φιλολόγου

Πάντα το αντάμωμα με αγαπημένους φίλους προσφέρει ευωχία, πληρότητα και γλυκύτητα στην ψυχή. Πόσο μάλλον, όταν γευόμαστε τη χαρά της αντάμωσης με τον πολυαγαπημένο μας Γέροντα Εφραίμ, τον Γέροντά μας που μοιράζει σε όλους μας αφειδώλευτα τα μύρα της ψυχής του. Τότε, η ψυχή μας αγαλλιάται και μεταρσιώνεται, μεθά από το νέκταρ των φωτισμένων και θεόπνευστων λόγων του.

Ο Γέροντας Εφραίμ στην Κιβωτό

Λαοθάλασσα στην ψεσινή ομιλία του π. Εφραίμ στον σύνδεσμο ΚΙΒΩΤΟΣ με θέμα, Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ……

Όταν ο γέροντας προσείλθε στον τόπο της ομιλίας δεκάδες έσπευσαν από αγάπη και σεβασμό προς το μέρος του για να τους δώσει την ευχή του και μετά μεγάλης δυσκολίας τον άφησαν να προχωρήσει στο εσωτερικό της αίθουσας.

Μόλις ο γέροντας εισήλθε στην αίθουσα όλος ο κόσμος σηκώθηκε όρθιος και άρχισε αυθόρμητα να χειροκροτά την είσοδο του γέροντα. Το εστιατόριο ήταν ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο ενώ πολλοί δεν βρήκαν θέση να καθίσουν και παρακολουθούσαν όρθιοι. Πολλοί άλλοι έρχονταν στο εστιατόριο και αποχωρούσαν επειδή δεν υπήρχε χώρος να πλησιάσουν, είτε με αυτοκίνητο, είτε πεζοί τον χώρο της εκδήλωσης.