Άγιος Επιφάνιος Επίσκοπος Κύπρου

Ο Άγιος Επιφάνιος γεννήθηκε από πάμπτωχη οικογένεια Ιουδαίων αγροτών, στο χωρίο Βησανδούκη (ή Βησανδούκ), κοντά στην Ελευθερούπολη της Παλαιστίνης το 310 μ.Χ. (Κυπριακή λαϊκή παράδοση αναφέρει, πως ο Άγιος Επιφάνιος γεννήθηκε στον Καλοπαναγιώτη της Κύπρου, ένα χωριό της Μαραθάσας και μεγάλωσε στη Βησανδούκη). Οι γονείς του είχαν ακόμη ένα παιδί, την Καλλίτροπο.

Άγιος Μακάριος Νοταράς, Επίσκοπος Κορίνθου ( †1805) Αγιορείτης Άγιος Μνήμη 17 Απριλίου

Ο Άγιος Μακάριος ( κατά κόσμον Μιχαήλ) γεννήθηκε το 1731 στα Τρίκαλα της Κορινθίας και καταγόταν από τη σπουδαία οικογένεια των Νοταράδων. Ο πατέρας του Γεωργαντάς (ή Γεώργιος), πρόκριτος της περιοχής Κορινθίας, απέκτησε από το γάμο του με την ενάρετη Αναστασία εννιά παιδιά. Από τον Ευστάθιο, δάσκαλο από την Κεφαλληνία, διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα στο μοναστήρι της Παναγίας. Έδειξε την κλήση του προς τα έργα της ευσέβειας και την αγάπη του προς την Εκκλησία από μικρός. Ως επιστάτης των οικογενειακών κτημάτων απέτυχε αφού όχι μόνο δεν μπορούσε να εισπράξει τα ενοίκια από τους χωρικούς αλλά μοίραζε και τα δικά του στους φτωχούς. Ο πατέρας του δεν του επέτρεψε να γίνει μοναχός στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου και έτσι επιδόθηκε στη μελέτη των θείων γραφών και πατερικών κειμένων.

Μετά το θάνατο του δασκάλου του ανέλαβε δωρεάν για έξι χρόνια να διδάξει τους μαθητές της Κορίνθου. Αυτό δημιούργησε το μεγάλο θαυμασμό και την εκτίμηση των συμπολιτών του με αποτέλεσμα το 1764 όλος ο κλήρος και ο λαός της περιοχής να ζητήσει από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να τον χειροτονήσει ως επίσκοπο Κορίνθου μετά τη χηρεία του μητροπολιτικού θρόνου. Ο άγιος Μακάριος θεώρησε την ομόφωνη γνώμη κλήρου και λαού ως κλήση Θεού και δέχθηκε το αξίωμα της Αρχιεροσύνης. Κατά την χειροτονία του ονομάσθηκε Μακάριος.

«Τον της Νηστείας καιρόν φαιδρώς απαρξώμεθα»

πηγή: http://hdw.eweb4.com

Πέτρος Παναγιωτόπουλος

Φτάνοντας στο κατώφλι της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία όρισε την εβδομάδα της Τυρινής, για να μας προετοιμάσει βαθμιαία τόσο σωματικά όσο και πνευματικά για την είσοδο στο στάδιο της άσκησης και των αρετών. Μετά από μία εβδομάδα αποχής από την κρεοφαγία, το Σάββατο της Τυρινής η Εκκλησία επιτελεί την ανάμνηση των αγίων ασκητών και επικαλείται το παράδειγμά τους, ώστε να ενδυναμωθούν οι πιστοί κατά την είσοδό τους στα παλαίσματα την Νηστείας. Οι αγώνες των οσίων Πατέρων αποτελούν τύπο και κανόνα της δικής μας προσπάθειας που πρόκειται να ακολουθήσει μετά από λίγο. Τα κατορθώματά τους έλαβαν αμοιβή και αποτελούν ένα λαμπερό οδοδείκτη για τις επιλογές που οφείλει να ακολουθήσει ο άνθρωπος στις δυσκολίες του βίου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Οι σύγχρονοι χριστιανοί (Ηχητικό)

Γέροντας Ιερού κελιού Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Ο Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης μιλά για τους σύγχρονους Χριστιανούς. Αρχικά οριοθετεί τα χαρακτηριστικά της αυθεντικής χριστιανικής ζωής, αντιδιαστέλλοντάς τα με το σημερινό πόθο για άμεση κατάκτηση χαρισμάτων χωρίς άσκηση. Κατόπιν, επισημαίνει την υποδούλωση του χριστιανικού κόσμου σε ξένες αγάπες (ηδονή, δόξα), μακριά από το θέλημα του Θεού. Παρουσιάζεται ο αληθινός χριστιανός και ο τρόπος με τον οποίο θα ανακαλυφθεί η πραγματική ταυτότητα. Εξηγείται στη συνέχεια γιατί οι χριστιανοί βιώνουν την απουσία του Θεού. Ο σοφός γέρων συγκεκριμενοποιεί το λόγο του βάζοντας “τον δάκτυλων επί τον τύπον των ήλων”, μιλώντας για τη διπλή ζωή του σύγχρονου χριστιανού, τη δημιουργία ενός άμοχθου και αντιασκητικού νεοχριστιανισμού και την ειδωλοποίηση σύγχρονων Γερόντων από τους χριστιανούς. Τέλος, επισημαίνει την ανηθικότητα του πολέμου κατά της ορθοδοξίας και του αντιχριστιανισμού της Ευρώπης, εκπέμποντας μήνυμα επαγρύπνησης των χριστιανών. Ακούστε την ομιλία:

Γέρ. Μωυσής Αγιορείτης: “Περί Πόνου”

Ο Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης σε μία σημαντική ομιλία “Περί Πόνου”. Συγκεκριμένα, εξηγεί γιατί υπάρχει ο πόνος στη ζωή μας, ποια είναι η ευεργετική σημασία του πόνου. Με παραδείγματα από τη ζωή των Αγίων της Εκκλησίας μας και με ανάλυση εννοιών-κλειδιά, όπως η ταπείνωση, η αγάπη, η υπομονή, η άσκηση, η οδύνη και ο εγωισμός, μέσα από τη χριστιανική παράδοση, ο ομιλητής προσεγγίζει εύστοχα το ιδιαίτερα ευαίσθητο αυτό θέμα. Ακούστε την ομιλία:

Η Αγία που έπλενε τα καντηλάκια και ο μικρός Ιάκωβος

Έξω από το χωριό τους υπήρχε σε κάποιο λόφο το εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής.

Εκεί πήγαινε πολύ τακτικά ο μικρός Ιάκωβος και προσηύχετο στην Αγία.

Αφηγείται λοιπόν ο ίδιος ο Γέροντας την συνάντηση με την Αγία και καταγράφεται στο βιβλίο «Ένας άγιος γέροντας – ο μακαριστός π. Ιάκωβος» (Έκδοση Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ Γέροντος ,1996):

Ο δεκάλογος της μακροζωίας: Τι 30, τι 40, τι 50

Οι ειδικοί επιμένουν ότι εάν προνοήσετε από τα 30 σας, στα 60 σας θα είστε σε θέση να φαίνεστε και να αισθάνεστε 40 ετών. Τα μαθηματικά… πάνε και έρχονται σε τέτοιες περιπτώσεις αλλά η ουσία είναι μια: τι μπορείτε να κάνετε για να κερδίσετε μακροζωία, υγεία και ευτυχία;

 

 

Επειδή η προνοητικότητα είναι η λέξη κλειδί για μια υγιή και ευτυχισμένη ζωή, το click@Life συγκέντρωσε για σας το δεκάλογο της μακροζωίας, που για να επιτύχει καλό θα είναι να ξεκινήσετε να τον εφαρμόζετε ευθύς αμέσως.

Άνθρωπος Φιλόσοφος

Νίκων Κουτσίδης (Αρχιμανδρίτης)

Το 1989, γιορτάσθηκαν τα εκατό χρόνια από την γέννηση του γερμανού φιλοσόφου Μάρτιν Χάϊντεγγερ. Προς τιμή του οργανώθηκε ένα συνέδριο. Σ  αὐτό διακεκριμένοι επιστήμονες έκαναν εισηγήσεις, με τις οποίες αποκάλυψαν: την σχέση του Χάϊντεγγερ με το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας! Κατέθεσαν μάλιστα, ότι κατέδωσε συναδέλφους του· και ότι εξ αιτίας του πολλοί άνθρωποι κατέληξαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και επεσήμαναν ότι ο Χάϊντεγγερ ποτέ δεν ζήτησε συγγνώμη για τα χιτλερικά του φρονήματα. Και για τις απάνθρωπες ενέργειές του.

Μετά από τον καταιγισμό αυτό τέτοιων αποκαλύψεων, και ενώ όλοι ήσαν βαθειά προβληματισμένοι, σηκώθηκε ένας μαθητής και διάδοχος του Χάϊντεγγερ και είπε:

Ο Υπερήφανος δεν μετανοεί-Διδαχή

Στα ησυχαστήρια των Κατουνακίων, στην Καλύβα «Γέννησις του Χριστού» με εγκράτεια
και άσκηση ζούσε ο Μοναχός Ιλαρίων, σαν υποτακτικός στην Συνοδεία του Γέροντος
Αρτεμίου και Παντελεήμονος Μοναχού.

Ο Μοναχός Ιλαρίων είχε ευστροφία και ετοιμότητα στο μυαλό, ήταν

Μαξίμου του Ομολογητού: Γιατί ο Θεός επιτρέπει την εξουσία ανθρώπου επί άνθρωπο

Μαξίμου του Ομολογητού

Στην παρακάτω επιστολή που απευθύνει ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής προς τον κουβικουλάριο Ιωάννη, εξηγεί θεολογικά το γιατί ο Θεός επιτρέπει την εξουσία ανθρώπου επί άνθρωπο.

Παρατίθεται εδώ επειδή αποτελεί την ορθόδοξη οπτική του θέματος και δίνει την ορθόδοξη απάντηση στις θεωρίες  του Wyclif για το dominium, που εξετάστηκαν αλλού.

Να σημειωθεί ότι ο λόγος του αγίου Μαξίμου είναι θεολογικός και σε καμιά περίπτωση δεν εισάγει πολιτική θεωρία.

Ο Όσιος Αυξέντιος ο Μοναχός, που ασκήτευσε στην Κύπρο

Η εγκράτεια κι η ηθική καθαρότητα, σύμφωνα με την ομολογία και της ίδιας της επιστήμης, είναι δύο από τους πολύτιμους παράγοντες πάνω στους οποίους στηρίζεται η σωματική υγεία κι η μακροβιότητα του ανθρώπου.

Είναι πια διαπιστωμένο κι αποδεκτό απ’ όλους, ότι κανένα πράγμα δεν καταστρέφει τόσο την υγεία και δεν σακατεύει τον άνθρωπο σε τέτοιο βαθμό, όσο οι καταχρήσεις κι οι ηθικές παρεκτροπές.

Αυτές είναι που κλονίζουν πρόωρα τον άνθρωπο και τον κάνουν να φαίνεται γερασμένος, κι απ’ αυτή ακόμη τη νεανική του ηλικία.

Αντίθετα εκείνοι που κάνουν βίωμα τους από νωρίς τα λόγια του Πνεύματος του Θεού «υμείς έστε ναός Θεού ζώντος», και ζουν μια ζωή συγκρατημένη και σέβονται το σώμα τους, γιατί το θεωρούν έμψυχο ναό του Θεού, αυτοί μπορούν να χαίρονται την υγεία τους και να δουλεύουν ευτυχισμένοι σ’ ολόκληρη τη ζωή τους.

Την αλήθεια αυτή βεβαιώνουν οι μυριάδες των ασκητών αγίων, που έζησαν με εγκράτεια, αλλά και θολερότητα μέχρι τα βαθιά τους γηρατειά.

Ένας απ’ αυτούς τους ξεχωριστούς και γνωστούς στην Κύπρο μας αγίους, είναι κι ο ιερός Αυξέντιος.

Είναι ένας από τους τριακόσιους Αλαμανούς, όπως λέγονται, αγίους, που ήρθαν στο νησί μας τον 12 αιώνα μ.Χ. και ήταν μάλιστα κι ο αρχηγός τους

Ο άγιος Συμεών ο Στυλίτης – 1 Σεπτεμβρίου (με αρχαίες σύγχρονές του απεικονίσεις)

Ο άγιος Συμεών ο Στυλίτης. Αργυρεπίχρυση πλάκα του 6ου ή 7ου αιώνα στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.

29 Αυγούστου – Η Aποτομή της τιμίας κεφαλής του Aγίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Bαπτιστού Iωάννου

Oύτος ο μέγας Πρόδρομος του Kυρίου, εμαρτυρήθη υπό του Δεσπότου Xριστού, ότι είναι μεγαλίτερος από όλους τους εκ γυναικός γεννηθέντας ανθρώπους, και περισσότερος από τους Προφήτας. Oύτος είναι οπού εσκίρτησεν εκ κοιλίας μητρός του, και εκήρυξε τον Xριστόν εις τους ζωντανούς ανθρώπους οπού ευρίσκοντο εν τη γη, και εις τας ψυχάς των αποθανόντων, οπού ευρίσκοντο εν τω Άδη. Oύτος λοιπόν ήτον υιός Ζαχαρίου του Aρχιερέως και Eλισάβετ, γεννηθείς εξ επαγγελίας του Aρχαγγέλου Γαβριήλ. Aπεκεφαλίσθη δε σήμερον υπό του Hρώδου Aντίπα, επειδή και ήλεγχεν αυτόν διά την παράνομον μίξιν της Hρωδιάδος. Oύτος γαρ είναι ο μέγας Iωάννης εκείνος, οπού ήτον ενδεδυμένος την αγιότητα από αυτήν την κοιλίαν της μητρός του. Oύτος είναι οπού είχεν εις την ψυχήν του εγκάτοικον την παρθενίαν και καθαρότητα, και οπού ηγάπησεν εγκαρδίως την σωφροσύνην. Oύτος είναι οπού ήσκησε την νηστείαν και ατροφίαν, και εχώρισε τον εαυτόν του από κάθε συναναστροφήν ανθρώπων. Oύτος είναι οπού εκατοίκησεν εις την έρημον, και συναναστρέφετο με τα άγρια θηρία, και εσκεπάζετο από τας τρίχας της καμήλου, και έζωνε την μέσην του με ζώνην δερματίνην. Oύτος είναι, οπού είχε την τροφήν του ετοίμην και αυτοσχέδιον ωσάν τα πετεινά, και οπού ηξιώθη να υπερβή τους όρους της φύσεως, και να βαπτίση τον καθαρόν και αμόλυντον Xριστόν, τον πάσης επέκεινα φύσεως. Aυτός λέγω ο τοσούτος και τηλικούτος Άγιος, επειδή εμελέτα πάντοτε τον Nόμον του Θεού, διά τούτο και όλα του κόσμου τα πράγματα τα ενόμιζε δεύτερα και κατώτερα από την φύλαξιν του θεϊκού αυτού νόμου.

Είπεν Γέρων, Κάθαρση Καρδίας…

Κέντρο  ζωής,   η θύμηση

των θείων  με τον νόμο

που θα οδηγήσει στο θεό

παν άνθρωπο ευγνώμων.

Τον κόσμο τούτο αφήσαμε

πήγαμε στις ερήμους

να ακούσουμε δια ασκήσεως

τους ουρανίους ύμνους….

Ο γέροντας Παϊσιος για τον θάνατο παιδιών

– Μια μάνα, Γέροντα, που το παιδί της πέθανε πριν από εννέα χρόνια, σας παρακαλεί να

κάνετε προσευχή να το δη έστω στον ύπνο της, για να παρηγορηθή.

– Πόσων χρόνων ήταν το παιδί; ήταν μικρό; Είναι σημαντικό αυτό. Άμα το παιδί ήταν

μικρό και η μητέρα είναι σε κατάσταση που, αν της παρουσιασθή, δεν θα αναστατωθή, θα

παρουσιασθή. Αιτία είναι η μητέρα που δεν παρουσιάζεται το παιδί.

– Μπορεί, Γέροντα, αντί να παρουσιασθή το παιδί στην μητέρα που το ζητάει, να

παρουσιασθή σε κάποιον άλλον;

Το μεγαλύτερο χάρισμα είναι η αγάπη (Απόστολος Παύλος)

Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος. Ψηφιδωτό από την Μονή της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ’

1.  Εάν μιλώ τάς γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπην, έγινα χαλκός πού δίνει ήχους ή κύμβαλον πού βγάζει κρότους.

2.  Και εάν έχω χάρισμα προφητείας και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλην την γνώσιν, και εάν έχω όλην την πίστιν, ώστε να μεταθέτω βουνά, αλλά δεν έχω αγάπην, δεν είμαι τίποτε.

3. Και εάν μοιράσω σε ελεημοσύνες όλην μου την περιουσίαν, και εάν παραδώσω το σώμά μου διά να καή, αλλά δεν έχω αγάπην, καμμίαν ωφέλειαν δεν έχω.

4. Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι γεμάτη από ευμένειαν, η αγάπη δεν είναι ζηλότυπη, η αγάπη δεν καυχάται, δεν είναι υπερήφανη,

5. δεν κάνει ασχήμιες, δεν ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δεν λογαριάζει το κακόν,

6. δεν χαίρει διά το κακόν, αλλά συγχαίρει εις την αλήθειαν,

7. όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, ελπίζει για το κάθε τι, υπομένει το κάθε τι.

Των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. (29 Ιουνίου)

Οι Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Πάυλος. Τοιχογραφία Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου

Των δύο μεγάλων και κορυφαίων αποστόλων του Χριστού, του Πέτρου και του Παύλου, τη μνήμη εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας. Προς αυτούς τους δύο μεγάλους άνδρας της θα αποτίσει τον οφειλόμενο φόρο της τιμής και της ευγνωμοσύνης για την ανυπολόγιστα μεγάλη συμβολή τους στο έργο της διαδόσεως της χριστιανικής πίστεως και της εδραιώσεως της Εκκλησίας μας. Στις εικόνες των ζωγραφίζονται οι δύο απόστολοι να κρατούν την Εκκλησία, που συμβολικά εικονίζεται με ένα μικρό βυζαντινό ναό. Γιατί και οι δύο αυτοί απόστολοι υπήρξαν πράγματι οι στύλοι και οι ακρογωνιαίοι λίθοι, επάνω στους οποίους οικοδομήθηκε το ιερό ίδρυμα της Εκκλησίας του Χριστού. Και συνημμένοι και οι δύο σε μία εορτή, εικονισμένοι σε μία εικόνα, συμβολίζουν την ενότητα της πίστεως, την ενότητα της Εκκλησίας, που απετελέσθη από ετερογενή στοιχεία, την περιτομή-τους Εβραίους – προς τους όποιους εστράφη το ιεραποστολικό έργο του Πέτρου, και τα έθνη-τους ειδωλολάτρες – για τον εκχριστιανισμό των οποίων κοπίασε ο απόστολος των Εθνών, ο Παύλος. Αυτός ακριβώς ήταν και ο λόγος που προκάλεσε τη σύσταση κοινής εορτής των δύο κορυφαίων, όταν το έτος 258 στις 29 Ιουνίου ο πάπας Σΐξτος ο Β’ μετεκόμιζε τα οστά των στην κατακόμβη του αγίου Σεβαστιανού της Ρώμης. Και ήταν τόσο επιτυχής η συζυγία αυτή, ώστε πολύ γρήγορα η εορτή αυτή έγινε παγκόσμιος, εορταζομένη «εν πάσαις ταις κατά τόπον αγίαις του Θεού εκκλησίαις». Οι άλλες εορτές των αποστόλων και αυτή η μνήμη του θανάτου των επισκιάσθηκαν από την νέα εορτή. Γι’ αυτό και σπάνια θα βρει κανείς ναό τιμώμενο στο όνομα ενός μόνο από τους δυο κορυφαίους και εικόνα που να εικονίζει τον ένα μόνο από αυτούς. Αντιθέτως δεν υπάρχει πόλις ή χωριό που να μη έχει ναό ή παρεκκλήσιο επ’ ονόματι των δύο μεγάλων αποστόλων. Άπειρες είναι οι εικόνες τους. Κοινή η τιμή, κοινή η προσκύνηση, κοινός ο εορτασμός, όπως κοινό ήταν το έργο τους και κοινή η αποστολή τους και κοινή η δόξα τους.

2ο μέρος της ομιλίας του Γέροντα Εφραίμ στην εκκλησία που μιλάει για τον Χριστό και τους αγίους, Ιούνιος 2009 (Ηχητικό)

Την Κυριακή των Αγίων Πάντων με αφορμή το Ευαγγέλιο της Κυριακής :

Ο Αγιος Νεομάρτυς Δημήτριος ( ή Μήτρος)

Μαρτύρησε στην Τρίπολη στις 28 Μαΐου 1794

Καταγόταν από το χωριό Θεισόα της Ηλείας και τον φώναζαν με το λαϊκό υποκοριστικό του ονόματος Δημήτριος , Μήτρο.

Σαν ήταν μικρό παιδί έντεκα χρονών εξαπατήθηκε από κάποιους Τούρκους και εξισλαμίστηκε. Μεγαλώνοντας απέκτησε διάφορα αξιώματα στην ιεραρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και έφτασε στο αξίωμα του Ιππάρχου με πολλούς υφισταμένους, δούλους και πολύ πλούτο.

Κάποια στιγμή όμως ήλθε στον εαυτό του και άρχισε να ενθυμείται την προγονική πίστη. Μετανόησε , μετέβη στην Τρίπολη και ,αφού πούλησε όλα τα υπάρχοντά του και εξομολογήθηκε, επανεντάχθηκε στην εκκλησία και έζησε για δέκα χρόνια ως ευσεβής χριστιανός.

Κάποτε όμως, που βρισκόταν στον Μυστρά για δουλειές του ,αναγνωρίστηκε από κάποιους Τούρκους, παλιούς γνωστούς του. Τον άρπαξαν, τον έφεραν στην Τρίπολη και τον κατήγγειλαν στον Τούρκο δικαστή για αρνησίθρησκο. Ο δικαστής τότε τον ρώτησε γιατί αρνήθηκε το Ισλάμ και επέστρεψε πάλι στον Χριστιανισμό . Ο άγιος με παρρησία και με δυνατή φωνή απάντησε : Από μικρό παιδί ήμουν χριστιανός, όμως ,εξαιτίας της παιδικής μου αφέλειας, εξαπατήθηκα και αρνήθηκα την πίστη μου και έγινα τούρκος. Ύστερα κατάλαβα πως η πίστη μου ήταν φως και το έχασα και η δική σας σκοτάδι, καθώς την γνώρισα. Γι’ αυτό λοιπόν ομολογώ τώρα μπροστά σας ότι έκανα λάθος αφού άφησα το φως και δέχθηκα το σκοτάδι. Χριστιανός γεννήθηκα και χριστιανός θέλω να πεθάνω. Πιστεύω Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον. Για δε την πίστη μου είμαι έτοιμος να υπομείνω κάθε βασανιστήριο και να χύσω ακόμα και το αίμα μου για την αγάπη του Σωτήρα μου Ιησού Χριστού.

Ο Αγιος Νεομάρτυς Παχώμιος

Μαρτύρησε στις 21 Μαΐου 1730 στο Ουσάκι της Φιλαδέλφειας, την ημέρα της Αναλήψεως του Κυρίου.

Ο Άγιος καταγόταν από τη Ρωσία. Σε νεαρή ηλικία τον συνέλαβαν οι Τάταροι και τον πούλησαν σκλάβο σ’ ένα Τούρκο ταμπάκη ( βυρσοδέψη) , ο οποίος τον πήρε στην πατρίδα του, το Ουσάκι της Φιλαδέλφειας . Εκεί προσπαθούσε να του διδάξει μαζί με την τέχνη και τη θρησκεία του.

Ο άγιος πρόθυμα μάθαινε την τέχνη του αφέντη του , την θρησκεία του όμως την αποστρεφόταν κι ας προσπαθούσε εκείνος με τη φοβέρα, με βρισιές , με απειλές, με ξυλοδαρμούς , ακόμη και με τη στέρηση της τροφής να κάμψει το φρόνημα του νέου.

Εικοσιεπτά ολόκληρα χρόνια υπέμενε ο άγιος αυτή τη συμπεριφορά του αφέντη του, ενώ παράλληλα τον υπηρετούσε με πολλή προθυμία και ειλικρίνεια. Αυτή η στάση εκτιμήθηκε από τον Τούρκο κύριό του, ώστε του ζητούσε να τον κάνει γαμπρό και κληρονόμο του, με μόνη προϋπόθεση τον εξισλαμισμό του. Τελικά ο άγιος , με την αφοσίωση και τη σταθερότητά του, έκαμψε τον αφέντη του, ο οποίος τον άφησε ελεύθερο να πάει όπου θέλει.

Η Αγία Λυδία η Φιλιππησία (εορτή Λυδία)

Η λατρεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τα τελούμενα στους ιερούς ναούς, όπως τα σωζόμενα μνημεία του παρελθόντος και του παρόντος, ως αψευδείς μάρτυρες των γεγονότων, βοηθούν τον πιστό στην υπέρβαση των τοπικών και χρονικών περιορισμών και στη βίωση της εν Χριστώ ενότητος και της θαυμαστής παρουσίας μέσα στον κόσμο της Εκκλησίας.

Ο συνοδοιπόρος του Αποστόλου Παύλου και οικείος των Φιλιππησίων Ευαγγελιστής Λουκάς καταγράφει στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων για την πρώτη επίσκεψή τους στους Φιλίππους και το βάπτισμα της πορφυροπώλιδος Λυδίας: «Όταν είδε το όραμα, ζητήσαμε αμέσως να φέρουμε σε αυτούς το χαρμόσυνο άγγελμα. Αφού λοιπόν ξεκινήσαμε από την Τρωάδα, πλεύσαμε κατ’ ευθείαν στη Σαμοθράκη, την δε επομένη στη Νεάπολη και από εκεί στους Φιλίππους, η οποία είναι η πρώτη πόλη της περιοχής εκείνης της Μακεδονίας, μία αποικία Ρωμαϊκή, και μείναμε στην πόλη σε μέρος κοντά στον ποταμό, όπου νομίζαμε ότι υπήρχε τόπος προσευχής και καθίσαμε και μιλούσαμε στις γυναίκες πού είχαν συγκεντρωθεί εκεί. Κάποια γυναίκα, από την πόλη των Θυατείρων, ονομαζόμενη Λυδία, η οποία πωλούσε πορφύρα, γυναίκα θεοσεβής, άκουγε και ο Κύριος της άνοιξε την καρδιά, για να προσέχει σε όσα έλεγε ο Παύλος. Όταν βαπτίσθηκε αυτή και οι οικιακοί της, μάς είπε, «Εάν με κρίνατε ότι είμαι πιστή στον Κύριο, ελάτε να μείνετε στην οικία μου, και μάς πίεζε…»».

Στην πηγαία και ανεπιτήδευτη περιγραφή του πρώτου βαπτίσματος στους Φιλίππους από τον πρωτοκορυφαίο Απόστολο Παύλο εύκολα διακρίνεται η διαδικασία και επισημαίνονται οι βασικές προϋποθέσεις για τη συμμετοχή του νέου πιστού στη νέα εν Χριστώ ζωή και την ένταξή του στους κόλπους της Εκκλησίας. Οι Απόστολοι κήρυσσαν «Χριστόν εσταυρωμένον» και όσοι από τους ακροατές αποδέχονταν αβίαστα την αποστολική διδασκαλία, ακολουθούσαν την πράξη, πού καθορίσθηκε ήδη την ημέρα της Πεντηκοστής. Μετανοούσαν και βαπτίζονταν στο Όνομα του Ιησού Χριστού εξασφαλίζοντας έτσι τη συγχώρεση των αμαρτιών τους και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, τη δυνατότητα να γεννηθούν στη νέα εν Χριστώ ζωή.

Στο νεωκόρο Ντράγκαν Μ.,που μερικές φορές αισθάνεται ως άλλος άνθρωπος.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Γράφεις πως μερικές φορές αισθάνεσαι ως νέος άνθρωπος αναγεννημένος και μεταμορφωμένος. Αυτό σου συμβαίνει συνήθως την ώρα της προσευχής κατά την εσπερινή ησυχία. Σαν να χάνεται αυτός ο κόσμος για σένα, διακόπτεται κάθε σκέψη περί του κόσμου, περί των ανθρώπων, περί των πραγμάτων, περί των σωμάτων. Μία ασυνήθιστη ειρήνη διαχέεται στην ψυχή σου. Βλέπεις κάποιο φώς μέσα σου και αισθάνεσαι ανείπωτη χαρά. Μέσα σε όλα αυτά αναδύεται μία παράξενη ευωδία που δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία μυρωδιά πάνω στη γη. Όταν όλο αυτό αρχίζει να συρρικνώνεται και βαθμιαία, όπως το ουράνιο τόξο εξαφανίζεται από τα μάτια, σε καταλαμβάνει θλίψη γιατί αυτό δεν διήρκεσε περισσότερο, χωρίς διακοπή, χωρίς παύση, χρόνια, αιώνες και σ’ όλη την αιωνιότητα. Και ρωτάς τί μπορεί να είναι αυτό;

Νομίζω, ότι το Πνεύμα του Θεού άγγιξε την ψυχή σου, αδελφέ μου. Αυτό είναι που ο Κύριος λέει: «ιδού γαρ ή βασιλεία του Θεού εντός υμών έστιν» (Λουκ. 17,21). Γιατί όταν το Πνεύμα του Θεού ενθρονιστεί στη ψυχή μας, τότε σταματά οτιδήποτε είναι δικό μας μέσα μας και συνεχίζει εκείνο που είναι του Θεού. Όσο μέσα μας βασιλεύουν οι δικές μας επίγειες σκέψεις, οι γήινες επιθυμίες και η εγωιστική θέληση,τόσο δεν υπάρχει το βασίλειο του Θεού αλλά το βασίλειο του σκότους, του φόβου και της άγνοιας. Ενώ όταν το πνεύμα του Θεού έρχεται και κατοικεί μέσα μας, βιώνουμε τη Βασιλεία Toυ. Αλλά σε συμβουλευω: ταπεινώσου έως έκμηδενίσεως μπροστά στο μεγαλείο του Ύψιστου Θεού, που αποκάλυψε αύτη τη δόξα κατά το μέγιστο έλεος Του. Μην κοινοποιείς αυτό σε πολλούς αμύητους και ιδιαίτερα εκείνο το άλλο που και εγώ έδω δεν αναφέρω. Για να μην εκθέσεις στη βρωμιά εκείνο που είναι το πλέον άγιο και να μην ανέλθει η ψυχή στα υψη της υπερηφάνειας από τα όποια πέφτεις στα άδυτα του Άδου. Άκου πως αναφέρονται σ΄ αυτό: «Ο δοκών εστάναι βλεπέτω μη πέση» (Α’ Κορ. 10,12).

Ο Όσιος Νείλος ο Μυροβλήτης (7 Μαϊου)

Ο Όσιος Νείλος καταγόταν από τον Άγιο Πέτρο Κυνουρίας και έζησε κατά το πρώτο ήμισυ του 17ου αιώνα μ.Χ. Από νεαρή ηλικία παρελήφθη από τον θείο του, ιερομόναχο Μακάριο, στην εκεί ιερά μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου, την καλουμένη του Μαλεβή, όπου και αφού εκπαιδεύθηκε με θεοσέβεια, χειροτονήθηκε διάκονος. Ποθώντας όμως και οι δυο ακόμη πιο ασκητικό βίο, μετέβησαν στο Άγιον Όρος, όπου, αφού για λίγο χρόνο ασκήτεψαν στο σπήλαιο πού είχε ασκητέψει ο Όσιος Πέτρος ο Αθωνίτης (τιμάται 12 Ιουνίου), στη συνέχεια μετέβησαν σε έρημη έκταση κοντά στη Λαύρα του Οσίου Αθανασίου, έκτισαν ναό τιμώμενο στο όνομα της Υπαπαντής και παρέμειναν εκεί ασκητεύοντας με αυστηρότητα.

Ο Όσιος Νείλος του Σόρσκυ ( 7 Μαΐου)

Ο Όσιος Νείλος του Σόρσκυ γεννήθηκε στη Μόσχα το 1433 μ.Χ. απὸ ευσεβείς γονείς. Η αγάπη του προς τον μοναχικό βίο οδήγησε τα βήματά του στη μονή της Λευκής Λίμνης, που είχε ιδρύσει ο ασκητής Κύριλλος. Λίγο αργότερα μεταβαίνει στο Άγιον Όρος, με το συμμοναστή του μοναχό Ιννοκέντιο και ασκητεύει στη «Σκήτη του Ξυλουργού».

Ο Όσιος Νείλος και ο μοναχός Ιννοκέντιος επιστρέφουν στη Ρωσία περί το 1480 μ.Χ. Η αναζήτηση της ησυχίας τον κάνει να αποσυρθεί σε ένα μικρό ερημικό μέρος, λίγο μακρύτερα από τη μονή Λευκής Λίμνης, στον ποταμό Σόρα. Εκεί επιδίδεται στο θεωρητικό βίο και την αδιάλειπτη προσευχή. Το κύριο χαρακτηριστικό της πνευματικότητας του Οσίου Νείλου είναι το «μέτρο» στην ασκητική ζωή και η διάκριση στη συμπεριφορά και στη σχέση μας με τους άλλους ανθρώπους.

Ο βίος του Οσίου χαρακτηρίζεται από την ταπείνωση.

Το συγγραφικό έργο του Οσίου Νείλου είναι πολύ πλούσιο. Τα κυριότερα έργα του είναι ασκητικά και αφορούν τον ασκητικό βίο και την ερημική ζωή.

Ο Όσιος Νείλος κοιμήθηκε ειρηνικά την Κυριακή των Μυροφόρων, στις 7 Μαΐου του 1508.

Η Εικόνα είναι αγιογραφημένη από τον Ιερομόναχο Βασίλειο Γκρόλυμουντ που μελέτησε και εξέδωσε στα Ελληνικά « Τα Ασκητικά» έργα του Αγίου Νείλου.

Μακάρι μια τέτοια γυναίκα να μας κυβερνούσε σήμερα! Η Αγία Ταμάρα, βασίλισσα της Γεωργίας (Μέρος 2ο – Τελευταίο)

VatopaidiFriend: Κρίμα που δεν έβαλε υποψηφιότητα στις εκλογές…

Συνέχεια από Μέρος 1ο

Η παράδοση μας πληροφορεί για μια πολύ χαρακτηριστική πράξη της αγίας, σχετική με την αγάπη της στους αδελφούς του Χριστού, αλλά και τη βαθιά της πνευματικότητα.

Κάποια φορά, την ώρα που φορούσε τη βασιλική της ζώνη κι ετοιμαζόταν για να παρακολουθήσει πανηγυρική θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό ναό του Gelati, την ειδοποίησαν πως μια φτωχή γυναίκα χτυπούσε την πόρτα ζητώντας ελεημοσύνη.