Ίαση και θεραπεία του ανθρώπου

ΚΑΤΗΧΗΣΗ 34η
Ίαση και θεραπεία του ανθρώπου

Αδελφοί και πατέρες, η αλήθεια του Θεού δεν είναι αφηρημένη ή διηγηματική διδασκαλία και θεωρία, αλλά βίωμα που ενσαρκώνει την ομολογία μας και όχι σχήματα και τύπους. Η άρνηση της πρώτης εντολής, που έθεσε ο δημιουργός Θεός, έγινε αφορμή της καταστροφής, όχι μόνο για μας, αλλά και για τα στοιχεία που μας περιβάλλουν. Μοναδική ελπίδα απαναφοράς και ανάκτησης αυτών που χάσαμε είναι η ορθή ομολογία, ως θεραπεία της άρνησης. Αυτή η επιστροφή και ανάσταση από την πτώση λέγεται μετάνοια, ως ανάκληση της λανθασμένης γνώμης και θέσης του νου, που δέχτηκε τα μη καλά ως καλά, δεν τήρησε το καθήκον και είχε ως αποτέλεσμα τα δεινά και το θάνατο.

Στο βάθος πιστεύουμε μόνο στον εαυτό μας…!

Η θεραπεία του εκ γενετής τυφλού

 Του Μητροπολίτου Εδέσσης Ιωήλ

Η θεραπεία του εκ γενετής τυφλού είναι ένας φοβερός έλεγχος για τους Φαρισαίους που δε θέλουν να παραδεχθούν τα λόγια του Χριστού. Πριν από το μεγάλο αυτό γεγονός ο Χριστός έκανε ένα μεγάλο διάλογο με τους Γραμματείς και Φαρισαίους. Στο διάλογο αυτό ο Κύριος τους είπε: «αμήν, αμήν λέγω υμίν, πριν Αβραάμ γενέσθαι εγώ ειμί» (Ιωαν. 8,58). Εξαγριωμένοι τότε οι Ιουδαίοι, επειδή δεν κατάλαβαν τα λόγια του Χριστού, σήκωσαν λίθους για να Τον κτυπήσουν. Ο Χριστός, για να καταπραΰνει το θυμό τους «εκρύβη και εξήλθε εκ του ιερού».

«Υπάρχει πολύς κόσμος, κι όμως δεν υπάρχει κανείς»!

Η θεραπεία των ασθενών

Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη (5, 1-15). αναφέρει ότι κοντά στη δεξαμενή των προβάτων στην Ιερουσαλήμ συνωθούνταν πλήθος ασθενών προσμένοντας να γίνουν καλά. Από καιρό σε καιρό το νερό ανακινείτο και ο πρώτος που κατάφερνε να μπει μέσα μετά την αναταραχή του νερού θεραπευόταν, όποια κι αν ήταν η αρρώστια που τον είχε προσβάλει. Εκεί στην άκρη της δεξαμενής βρισκόταν κι ένας άνθρωπος παράλυτος τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια. Η αρρώστια του δεν του επέτρεπε ούτε μία φορά να βουτήξει πρώτος στο νερό. Στα μέρη εκείνα φτάνει και ο Σωτήρας Χριστός^– διακρίνει τον κατάκοιτο και τον ρωτάει τί έχει και γιατί δεν μπορεί να ξαναβρεί την υγεία του στα τόσα χρόνια που περιμένει.

«Άκουσα ότι υπάρχει ένας άνθρωπος του Θεού…»

Ιερόμ. Αρσένιος Μπόκα (1910-1989)

Μια διήγηση περί του πατρός Αρσενίου Μπόκα.

Είχα πάει σε ένα μοναστήρι και περίμενα το λεωφορείο. Δίπλα μου ήταν και δύο σύζυγοι ηλικιωμένοι. Κάποια στιγμή έβγαλα κάποια χαρτιά μου να ψάξω κάτι. Μαζί είχα και μία φωτογραφία του πατρός Αρσενίου. Η κυρία με ρώτησε αμέσως: «Έχετε γνωρίσει τον πατέρα Αρσένιο; Αγαπητέ μου, εγώ τον γνώρισα. Αυτός ο άνθρωπος με έσωσε, με έβγαλε από ψυχικό θάνατο… είχα παθήσεις των ενδοκρινών αδένων. Εδώ και χρόνια έμεινα σε νοσοκομεία και οίκους ευγηρίας σε ολόκληρη την χώρα. Στο τέλος μου είπαν να  πάω σπίτι διότι σε 2-3 μήνες θα πεθάνω. Μια νοσοκόμα, πρίν την έξοδο από το νοσοκομείο, μου είπε: «Ματαίως παίρνεις φάρμακα και ελπίζεις στους γιατρούς και νοσοκομεία. Πήγαινε και προσευχήσου στον Θεό. Άκουσα ότι υπάρχει ένας άνθρωπος του Θεού, Αρσένιος. Πήγαινε και κάνε προσευχή, μήπως θα τον βρείς».

Aλλά αυτή δεν πίστευε στον Θεό, θεωρούσε την πίστη μια βλακεία. Μένοντας σπίτι και βλέποντας κα πεθάνει σιγά σιγά -είχε χάσει πάρα πολύ βάρος- άρχισε να σκέφτεται με τρόμο τον θάνατο. Ξαφνικά σκέφτηκε ότι είναι αδύνατο ο άνθρωπος να πεθάνει και απλά να εξαφανίζεται. Πρέπει κάτι να γίνει μαζί του.

Ο δεσπότης της NASA τα λέει έξω απ’ τα δόντια για τη γρίπη των χοίρων και τη Θεία Κοινωνία

Το αργυρεπίχρυσο βυζαντινό δισκάριο της Riha, με απεικόνιση του Χριστού να δίνει την θεία κοινωνία στους αποστόλους (περ. 565-578). Byzantine Collection, Dumbarton Oaks, Washington DC. Σημειώνουμε ότι το άγιο δισκάριο είναι το σκεύος όπου τοποθετείται ο άρτος που θα προσφερθεί και θα μεταβληθεί σε σώμα του Χριστού κατά την θεία λειτουργία. Ο ιερέας παίρνει το άγιο σώμα από το δισκάριο και το βάζει στο άγιο ποτήριο με το θείο αίμα λίγο πριν κοινωνήσουμε (όταν πει, "Πρόσχωμεν! Τα άγια της αγίοις!").

Εγκύκλιος του σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ.κ. Νικόλαου (ποιός είναι αυτός;) «Η  εξάπλωσις του ιού της γρίππης των χοίρων και τα μυστήρια της Εκκλησίας μας» (27 Ιουλίου 2009)

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Πρόσφατα, με αφορμή την ενσκήψασα πανδημία της γρίππης των χοίρων, ανεφύη, ως μη ώφειλε, και το θέμα του ενδεχομένου της μεταδόσεως ασθενειών μέσω της Θείας Κοινωνίας.

Δυστυχώς, συχνά με διάλεκτο ασεβή, ύφος ειρωνικό και επιχειρηματολογία όχι καλοπροαίρετη, έγινε ακόμη μια προσπάθεια αποδόμησης της πίστης μας σε μέρες που δεν μας έχει μείνει κανένα άλλο στήριγμα να κρατηθούμε.