Τελικά άνθρωποι χτυπιούνται μεταξύ τους!

Λόγιος-στοχαστής Νικολάι Αλεξάντροβιτς Μπερντιάεφ

Η πληρότητα του φωτός είναι προσιτή μόνο σε μια μειονότητα. Δύσκολα τη δέχεται η ανθρώπινη φύση, γι’ αυτό η αυστηρότητα, ο φανατισμός και η σκληρότητα χαρακτηρίζουν συχνά τους Χριστιανούς στην ιστορία. Ο άνθρωπος αφομοιώνει ένα μέρος της αλήθειας και ικανοποιείται. Έχοντας την ικανότητα να διαστρέφει τα πάντα, μετατρέπει κι αυτή την απόλυτη αλήθεια σε όργανο των παθών του. Οι μαθητές που βρίσκονταν κοντά στο θείο Διδάσκαλο και δέχονταν το φως που εκχυνόταν από την προσωπικότητά Του «παραμόρφωσαν» κι οι ίδιοι ως ένα σημείο το Χριστιανισμό. Κατάλαβαν πολλές φορές την αλήθεια του Χριστού με τον τρόπο τους, υπερβολικά ανθρώπινα και την προσάρμοσαν στην περιορισμένη εβραϊκή τους αντίληψη. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Παρατηρήσεις ενός λαϊκού πάνω στη μαρτυρία της πίστης

(Οlivier Clement)

Για την Ορθόδοξη Εκκλησία, η πληρότητα της μαρτυρίας είναι προφανώς εκείνη των μαρτύρων. Ο μάρτυρας είναι εκείνος που μαρτυρεί κατά τη πιο ακριβή έννοια μπρος στο δικαστήριο των ισχυρών αυτού του κόσμου, που μαρτυρεί ότι ο Ιησούς είναι ο μόνος Κύριος, ότι ο Χριστός είναι ο Κύριος και όχι ο Καίσαρ. Όμως δεν υπάρχει σ’ αυτούς τους μάρτυρες καμμιά εξημμένη αναζήτηση της αιματηρής μαρτυρίας, η βεβαιότητά τους δεν είναι ποτέ μια πρόκληση αλλά μια απάντηση που η βάση της είναι πάντοτε η αγάπη των εχθρών (κάνω τη σκέψη ενός σύγχρονου δικαστή μιας ανατολικής χώρας: «επιμένουν να μας αγαπάνε»). Οι μάρτυρες αφομοιώνονται με το ένδοξο σώμα του Αναστάντος και γίνονται κατά κάποιο τρόπο Ευχαριστία· έτσι και ο άγιος Πολύκαρπος μέσα στη πυρά, «όχι σα μια σάρκα που καίγεται αλλά σαν ένα ψωμί που ψήνεται», λέει η παλιά διήγηση. Και είναι μια πολύ βαρειά τιμή και ένα έργο πολύ δύσκολο να μιλά κανείς —όσο λίγο και αν είναι— στ’ όνομα μιας Εκκλησίας που γνώρισε στον 20^ον αιώνα τόσους μάρτυρες και που γνωρίζει ακόμα και σήμερα τόσους ομολογητές. Πέρα από το σιδηρούν παραπέτασμα, η πίστη αυτή καθ’ αυτή είναι μια πράξη. Υπάρχει η λειτουργική προσευχή και το λειτουργικό χαμόγελο, «η ταπεινή παραδοχή των βασάνων μέσα στην αγάπη των εχθρών».

Ο Χριστός στις αμερικανικές φυλακές

Η εικόνα αυτή του αγίου Αντωνίου είναι έργο του αμερικανού μοναχού Αντωνίου. Η ιδιαιτερότητα της περίπτωσης του Αντωνίου είναι ότι δεν ζει σε μοναστήρι, αλλά σε Υψίστης Ασφαλείας Φυλακή (USA Penitentiary Maximum) στο Colorado των ΗΠΑ. Ο Αντώνιος δεν έχει ποτέ του μπει σε Ορθόδοξη εκκλησία, ούτε έχει παρευρεθεί «ζωντανά» σε λειτουργία ή σε άλλη ακολουθία, παρά μόνο έχει παρακολουθήσει βιντεοσκοπημένη λειτουργία. Το ίδιο και οι υπόλοιποι Χριστιανοί Ορθόδοξοι κρατούμενοι στην Penitentiary Maximum, μοναχοί, όπως ο Ματθαίος, και οι περισσότεροι λαϊκοί, όπως ο Loukas και ο George. Κι αυτό, επειδή

Εορτασμοί για την μνήμη του αγίου Νικηφόρου του Λεπρού (4 Ιανουαρίου)

Ο Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός (1890-1964) κατετάγη πρόσφατα στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η Πεμπτουσία κάλυψε την πανηγυρική Θεία Λειτουργία που έγινε στον Ι.Ν. Αγίων Αναργύρων στο Γ.Ν.Δ.Α. «Αγία Βαρβάρα» (που παλαιότερα ονομαζόταν Νοσοκομείο Λοιμωδών Νοσημάτων) για την μνήμη του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού, όπου εκεί κοιμήθηκε στις 4-1-1964. Ο π. Σίμων Αγιορείτης, ο βιογράφος του Αγίου Νικηφόρου, παραχώρησε συνέντευξη στην Πεμπτουσία όπου μιλά για τον βίο και τα θαύματα του Αγίου. Δείτε το βίντεο:

«Χριστός ενηνθρώπησε, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν»

του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Λεμεσού κ. Αθανασίου

Η περίοδος μέχρι τα Χριστούγεννα  είναι ιδιαίτερα ευλογημένη από τov Θεό, γιατί μας οδηγεί λειτουργικά και εορταστικά προς την κυρία ημέρα, όπου η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει το γεγονός της γεννήσεως του Χριστού. Όπως όλες οι γιορτές της Εκκλησίας μας έτσι και τα Χριστούγεννα δεν έχουν ένα χαρακτήρα μόνο αναμνηστικό, αλλά κύριος σκοπός είναι να μετάσχει ο άνθρωπος μέσα σ’αυτή τη χάρη, που δίνει ο Θεός διά των εορτών της Εκκλησίας μας. Είναι παρατηρημένο μέσα από την πείρα των Αγίων και των Πατέρων της Εκκλησίας μας ότι αυτές οι μέρες διακρίνονται για την υπερβάλλουσα χάρη η οποία διαχέεται από τον Θεό και το Άγιο Πνεύμα στους πιστούς και είναι σταθμοί μέσα στη ζωή μας από τους οποίους μπορούμε να αντλήσουμε αυτή τη χάρη και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Βέβαια, καθημερινά εορτάζουμε το μυστήριο της γεννήσεως του Θεού Λόγου και μετέχουμε σε όλη τη ζωή του Κυρίου με την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας. Η Εκκλησία μας μας παρέδωσε κάποια πράγματα τα οποία τηρώντάς τα βοηθούμαστε να προχωρήσουμε πνευματικά. Πρώτα μας ετοιμάζει με την περίοδο της νηστείας. Η νηστεία βοηθά τον άνθρωπο να ξεκολλήσει το μυαλό του από τα γήινα πράγματα, βοηθά τον νου του στην προσευχή, σπρώχνει την καρδία στην αναζήτηση της Θείας Χάριτος, κινεί την καρδία εις προσευχή και ένωση μετά του νοός, καθαρίζει το σώμα από τις ροπές προς τα πάθη και την αμαρτία. Γενικά ως μέσο το οποίο ο ίδιος ο Χριστός μας παρέδωσε θεωρείται από τους Πατέρες ότι είναι από τα πρώτα και βασικά όπλα στον πνευματικό αγώνα. Βέβαια, νηστεία δεν είναι μόνο των φαγητών. Είναι η νηστεία από όλες μας τις επιθυμίες, στα έξοδα, ενδύματα, εκδηλώσεις, στο τι ακούμε και στο τι βλέπουμε.

Η Ουσία των Χριστουγέννων

Στη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου, στα απλά και δύσκολα προβλήματά του, στη γενική προσπάθεια για το περιβάλλον και την επιβίωση του, τα Χριστούγεννα φαντάζουν ως η μερική έξοδος από το άγχος και η είσοδος της χαράς στη ζωή μας.

Ωστόσο η Ορθόδοξη Εκκλησία, η Εκκλησία των Πατέρων μας, αιώνες τώρα, μιλά για την ενανθρώπιση του Θεού, για να δώσει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να γίνει Θεός. Μας λέει ότι ο Θεός μας δεν είναι απρόσιτος, άγνωστος και μια «ανώτερη δύναμη», αλλά ένας Θεός – πρόσωπο που έρχεται κοντά μας και γίνεται «ως εις εξ ημών», διαλέγεται, μας αγαπά, νοιάζεται για μας. Μας αποκαλύπτει

Η Οικουμενικότητα κατά τον Ιερό Χρυσόστομο [Α]

Μητροπολίτης Δημητριάδος & Αλμυρού, Ιγνάτιος

1. Η οικουμενικότητα της «χάριτος»

Η φύση της σχέσης ανάμεσα στην ορθόδοξη Εκκλησία της αποκάλυψης του Τριαδικού Θεού και στις άλλες θρησκείες, δόγματα ή απόψεις, εξαρτάται από καταστάσεις του χώρου-τόπου  και του χρόνου. Ο χρόνος και ο τόπος «οδηγούνται» από τη ροπή της «Χάριτος». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

 

Ένα μικρό αφιέρωμα στην εορτή της Συλλήψεως της Αγ.Άννης.

επιμέλεια πρωτ.Δημητρίου Αθανασίου

 

Σύμφωνα με το προαιώνιο σχέδιο του Θεού, ο οποίος επιθυμούσε να ετοιμάσει ένα πάναγνο κατοικητήριο για να κατασκηνώσει μαζί με τους ανθρώπους, δεν επετράπη στον Ιωακείμ και την Άννα να αποκτήσουν απογόνους.

Και οι δύο είχαν φθάσει σε προχωρημένη ηλικία και είχαν μείνει στείροι – συμβολίζοντας την ανθρώπινη φύση, στρεβλωμένη και αποξηραμένη από το βάρος της αμαρτίας και του θανάτου -, δεν έπαυσαν ωστόσο να παρακαλούν τον Θεό να τους λυτρώσει από το όνειδος της ατεκνίας.

Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στον Ιωακείμ που είχε αποσυρθεί σε ένα βουνό και στην Άννα που θρηνούσε την δυστυχία της στον κήπο τους, για να τους αναγγείλει ότι επρόκειτο σύντομα να εκπληρωθούν στο πρόσωπό τους οι πάλαι προφητείες και ότι θα γεννούσαν τέκνο που προοριζόταν να καταστεί η αυθεντική Κιβωτόςτης καινής Διαθήκης, η θεία Κλίμαξ, η άφλεκτος Βάτος, το αλατόμητον Όρος, ο ζωντανός Ναός όπου θα κατοικούσε ο Λόγος του Θεού <1>.

 

Η εικόνα των Χριστουγέννων στο φως της ορθόδοξης ερμηνείας

Χριστός επί γης, Υψωθήτε!

Την εικόνα της Γεννήσεως την βλέπουν εκείνοι που δεν είναι μπασμένοι στο πνεύμα της ορθοδόξου λατρείας φορτωμένη με περιττές λεπτομέρειες. Η σύνθεσή της τους φαίνεται κάπως παιδαριώδης, άταχτη, περισσότερο απλοϊκή παρά σοβαρή1. Εν τούτοις, αυτή η αφέλεια κι αυτή η απλοϊκότητα είναι κάτι πολύ βαθύ, κάτι που μας κάνει να θυμηθούμε τα λόγια του Κυρίου: «Αμήν λέγω υμίν, ος εάν μη δέξηται την βασιλείαν του Θεού ως παιδίον, ου μη εισέλθη εις αυτήν». Η εικόνα της Γεννήσεως, βασιζόμενη πάνω στην Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση, μας αποκαλύπτει το δογματικό περιεχόμενο και την όλη έννοια της Εορτής. Με τα χρώματα και τον πλούτο των λεπτομερειών κι ακριβώς με την απλοϊκότητά της, είναι η πιο χαρωπή από τις εικόνες των μεγάλων δεσποτικών εορτών.

Η εικονογραφική παράδοση της Ορθοδοξίας φυλάει μ’ ακρίβεια τον καθιερωμένο τύπο της Γεννήσεως, που είναι ο πιο πλούσιος κι ο πιο πλήρης σε περιεχόμενο. Είναι δε ο ακόλουθος: Στην μέση, μπροστά από κάτι βουνά το σπήλαιο όπου είναι αναπεσμένος ο Κύριός μας στην φάτνη, ανάμεσα σε δύο ζώα· πλάϊ, η Παρθένος αναπεσμενη κι αυτή σ’ ένα στρωσίδι· στο πάνω μέρος, οι Άγγελοι κι ο Αστήρ· από τη μια μεριά του σπηλαίου, οι Ποιμένες, από την άλλην oι Μάγοι, που έρχονται να προσκυνήσουν τον Χριστό. Κάτω, στις δύο άκρες, από εδώ δύο γυναίκες πλένουν το Παιδίον και από εκεί ο Ιωσήφ καθισμένος απέναντι σ’ έναν γέροντα όρθιο που κρατάει ένα ραβδί.

Ως προς το περιγραφικό της στοιχείο, η εικόνα αντιστοιχει στο κοντάκιον:

Ένα δώρο από την Αγία Πετρούπολη για τη Θεσσαλονίκη

Ο δήμος τιμά τους Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο και φιλοδοξεί να αναδείξει τη Θεσσαλονίκη σε σημείο συνάντησης των Σλάβων πιστών για τον εορτασμό τους

Έτος Κυρίλλου και Μεθοδίου έχει ανακηρυχθεί το 2013 και ο κεντρικός δήμος πόλης, τιμώντας την ιεραποστολική δράση των δύο Αγίων, προγραμματίζει σειρά εκδηλώσεων, με απώτερο στόχο η γενέτειρα τους, η Θεσσαλονίκη, να αναδειχθεί σε ετήσιο σημείο συνάντησης των Σλάβων πιστών Ορθοδόξων, στο πλαίσιο του εορτασμού τους, ενισχύοντας το τουριστικό ρεύμα και την τοπική οικονομία.

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης (1901-1959), μέρος 1ο

VatopaidiFriend: Δημοσιεύουμε το πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Οσιολογιώτατου Μοναχού Μωϋσή Αγιορείτη για τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη.

Στο κείμενο του π. Μωυσή ο άγιος Γεώργιος αναφέρεται ως Γέροντας, γιατί δεν είχε γίνει ακόμη η κατάταξή του στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο μακάριος Γέροντας Γεώργιος καταγόμενος από τον Πόντο γνώρισε από πολύ νωρίς την ορφάνια και την μοναξιά. Μετά από διώξεις και φυλακίσεις από το άθεο καθεστώς της Γεωργίας, φθάνει στην Ελλάδα, όπου ζώντας ασκητικά και με θερμή πίστη, χαριτώνεται ο ταπεινός και άξιος λειτουργός του Υψίστου με χαρίσματα διακρίσεως, διοράσεως, προοράσεως και προφητείας.

ΚΔ΄ Πανορθόδοξ​η Συνδιάσκεψ​η για θέματα αιρέσεων και παραθρησκε​ίας

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της ΚΔ΄ Πανορθόδοξης Συνδιάσκεψης Εντεταλμένων Ορθοδόξων Ἐκκλησιών και Ιερῶν Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας

Ολοκληρώθηκαν στις 17.10.2012, οι εργασίες της ΚΔ΄ Πανορθόδοξης Συνδιάσκεψης Εντεταλμένων Ορθοδόξων Ἐκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας, η οποία πραγματοποιήθηκε, στο Εκπαιδευτικό και Πολιτιστικό Ίδρυμα «Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς», υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β΄, με την φιλοξενία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου, και με τη συμμετοχή Εντεταλμένων δέκα Ορθοδόξων Εκκλησιών και εβδομήντα δύο Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος της Κρήτης και της Δωδεκανήσου, με θέμα: «Η ελπίδα της Ορθοδόξου Εκκλησίας για την αιωνιότητα και οι πλάνες των “εσχατολογικών αιρέσεων”», υπό την Προεδρία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου, Προέδρου της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων.

Βαπτισματική ένταξη στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Πολωνού Ακαδημαϊκού Πάβελ Π. Βρομπλέφσκι

Δελτίον Τύπου εκ της Ι.Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, από τον Οποίον «εν παντί έθνει ο φοβούμενος Αυτόν και εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός εστιν» (Πραξ. 10, 34), ευδόκησε να καλέσει στην Κιβωτό της Σωτηρίας, την Ορθόδοξο Εκκλησία, τον Πολωνό Αναπληρωτή Καθηγητή (Adiunkt) στην έδρα της Αρχαίας και Μεσαιωνικής Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Βροκλάου (παλαιότερα «Μπρεσλάου») κ. Παύλο Π. Βρομπλέφσκι, ο οποίος βαπτίσθηκε στην Ιερά Μονή μας.

Ο Καθηγητής Παύλος Βρομπλέφσκι ( Paweł P. Wróblewski), Δόκτωρ (Ph.D.) της Ιστορίας της Φιλοσοφίας, ειδικευμένος στην παράδοση του κειμένου των αριστοτελικών συγγραμμάτων (Corpus Aristotelicum), προερχόμενος από πολωνική οικογένεια παραδοσιακώς αφοσιωμένη στο ρωμαιοκαθολικισμό, ήλθε σε επαφή με τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας προ τριετίας μέσω των ιερών και θεοπνεύστων κειμένων τους και συνειδητοποίησε τη μοναδική Αλήθεια της Ορθοδοξίας, αλλά και την ανάγκη να ενταχθεί σε αυτήν δια του αγίου βαπτίσματος. Η γνωριμία του με την ιστοσελίδα της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου ενίσχυσε τις πεποιθήσεις του αυτές και εν συνεχεία ήλθε σε επικοινωνία με τη Μονή, ώστε η ήδη από ετών μακρά αναζήτησή του να βρει αίσια εκπλήρωση κατά τους θεόπνευστους ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων.

Ιάπωνας παλαιστής βαφτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός

Από τα παιδικά του χρόνια ασχολήθηκε με τις πολεμικές τέχνες, οι οποίες τον ώθησαν στην μελέτη των παραδοσιακών ανατολικών θρησκειών και ειδικά στον Βουδισμό.

Μετά από διάστημα πολλών χρόνων ο Τοκάσι Κίσι

Θρησκεία και εκκλησία..​.

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Αυτές τελικά την έβλαψαν ή την ωφέλησαν; Η χριστιανική θρησκεία είναι σύστημα ιδεών, αρχών και θεσμών.

Η εκκλησία είναι θεοΐδρυτη, βασισμένη στο αίμα του Χριστού και των μαρτύρων.

Συνήθως μιλώντας για χριστιανική θρησκεία απομακρυνόμεθα από την ουσία της εκκλησίας.

Η ορθόδοξη εκκλησία δεν είναι έννοια, θεωρία, ιδεολογία και ηθικός στοχασμός.

Εκκλησία είναι η

Ορθόδοξη θεολογική κατανόηση του περιβαλλοντικού ζητήματος

Ορθόδοξη Λειτουργία και φυσικό περιβάλλον

Η Ορθόδοξη λειτουργική οπτική αντιλαμβάνεται τη δημιουργία ως θείο δώρο, και ως εκ τούτου προσδιορίζει την Ορθόδοξη θεολογική κατανόηση του περιβαλλοντικού ζητήματος κατά τρόπο σαφή και μεστό, ενώ ταυτόχρονα καθορίζει ότι η ανθρώπινη στάση έναντι του θείου αυτού δώρου οφείλει να είναι η υπεύθυνη και σωστή χρήση του κτιστού κόσμου. Κάθε πιστός καλείται να τιμά τη ζωή κατά τρόπο που αντανακλά τους λόγους της θείας Λειτουργίας: «Τα Σά εκ των Σών Σοι προσφέρομεν κατά πάντα και διά πάντα».

Η Ιερότητα και ωραιότητα της Δημιουργίας για την Ορθόδοξη Εκκλησία

Ορθόδοξη Θεολογία και φυσικό περιβάλλον

Ως εκ παραδόσεως υπέρτατο σύμβολο και δήλωση πίστεως, το «Πιστεύω» της Ορθόδοξης Εκκλησίας ομολογεί «Ένα Θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γής, ορατών τε πάντων και αοράτων». Η Ορθόδοξη Χριστιανική οπτική του φυσικού περιβάλλοντος απορρέει από την θεμελιώδη πεποίθηση ότι ο κόσμος έχει δημιουργηθεί από έναν αγαπώντα Θεό. Η Αγία Γραφή δηλώνει στο βιβλίο της Γενέσεως, ότι «είδεν ο Θεός τα πάντα, όσα εποίησεν, και ιδού καλά λίαν» (1, 31). Σύμπας ο κόσμος λοιπόν περιέχει τα σπέρματα και τα ίχνη ενός ζώντος Θεού. Επιπλέον, η υλική και φυσική δημιουργία παραχωρήθηκε στην ανθρωπότητα ως δωρεά, με την εντολή «εργάζεσθαι και φυλάττειν αυτήν». (Γεν. 2,15).Αν η γη είναι ιερή, τότε και η σχέση μας με το φυσικό περιβάλλον είναι μυστική η μυστηριακή, περιέχει δηλαδή τα σπέρματα και τα ίχνη του Θεού. Η αμαρτία του Αδάμ συνίσταται κατά πολλές έννοιες στην άρνησή του να δεχθεί τον κόσμο ως δώρο συνάντησης και κοινωνίας με τον Θεό και την υπόλοιπη Κτίση. Η Επιστολή του αποστόλου Παύλου προς Ρωμαίους αναδεικνύει τις συνέπειες της αμαρτίας, το γεγονός δηλαδή ότι «πάσα η κτίσις συστενάζει και συνωδίνει άχρι του νυν» και «η αποκαραδοκία της κτίσεως την αποκάλυψιν των υϊών του Θεού απεκδέχεται» (Ρωμ. 8, 22,19).

Ο Κουβανός χημικός που ασπάστηκε την Ορθοδοξία!

Ο Κουβανός ιερέας κ. Ιερώνυμος  ιερουργεί σε Εκκλησία του παραμεθόριου χωριού Σιδερώ του Σουφλίου

Συνέντευξη στον Μάκη Βραχιολίδη /e-mail: vrachiolidis@yahoo.gr

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του τολμηρού, «επαναστάτη» Κουβανού που ως παιδί, στην εκκλησία πήγαινε κρυφά από τον πατέρα του, που ήταν αξιωματούχος του άθεου καθεστώτος του Φιντέλ Κάστρο.

Ο Αρχιμανδρίτης, Πανοσιολογιότατος κ. Ιερώνυμος Εσπινόζα, 36 ετών, πρωτοήρθε  στην Ελλάδα το 2007. Χειροτονήθηκε  Διάκος στις 28.10.2009. Μέσα σε 5 χρόνια έμαθε να μιλάει άπταιστα την ελληνική, είναι δε πτυχιούχος χημικός, σπούδασε Θεολογία Καθολική στην Αβάνα και ήδη τελειώνει την Θεολογική του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Κουβανός Ορθόδοξος Αρχιμανδρίτης, είναι παράλληλα και μέλος της μοναστικής Αδελφότητας της ιστορικής  Ιεράς Μονής Δαδιάς, όπου και λήφθηκε η συνέντευξη που ακολουθεί.

Ο Κουβανός, ορθόδοξος  ιερέας, μια δυνατή, καλλιεργημένη και γερά θεμελιωμένη προσωπικότητα, οδηγήθηκε στην Ελλάδα και στην ιεροσύνη, αφού πρώτα εγκατέλειψε την Καθολική εκκλησία και μεταπήδησε στην Ορθοδοξία, «ύστερα από σειρά καταιγιστικών γεγονότων που κινούνταν από θεϊκή δύναμη».  ΣΧΕΔΙΟ ΘΕΟΥ, χαρακτηρίζει ο ίδιος τη μεταπήδησή του από την Καθολική στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

90 χρόνια από το μαρτυρικό θάνατο του Αγίου Νέου Ιερομάρτυρος Βενιαμίν Μητροπολίτου Πετρουπόλεως († 13 Αυγούστου 1922)

Ο Βενιαμίν εξελέγη Μητροπολίτης Πετρουπόλεως -τότε πρωτευούσης του Κράτους- το έτος 1917, όταν την εξουσία κατείχε η προσωρινή επαναστατική Κυβέρνηση του Κερένσκυ. Η εκλογή του είχε γίνει κατά τρόπο απόλυτα δημοκρατικό. Από ένα κατάλογο κληρικών που κατηρτίσθη απ’ την Ιερά Σύνοδο, ο λαός εξέλεξε με συντριπτική πλειοψηφία τον Βενιαμίν ως Μητροπολίτη της Πρωτευούσης. Ας σημειωθή ότι σχεδόν όλες οι ψήφοι των εργατών δόθηκαν υπέρ αυτού. Οι κάτοικοι της Πετρουπόλεως εγνώριζαν από παλιά τον Σεβασμιότατο Βενιαμίν και του ήσαν βαθειά αφωσιωμένοι εξ αιτίας της απλότητός του και της αγάπης του.

Η ανάδειξή του στην ύψηλή θέση του Μητροπολίτου δεν άλλαξε σε τίποτε τη στάση του. Με απλότητα και αγάπη πήγαινε

Θέλεις να γίνεις ανάδοχος;

Απόσπασμα από το βιβλίο «Θέλεις να γίνεις ανάδοχος;»
του Πρεσβυτέρου Θεμιστοκλέους Στ.Χριστοδούλου, εκδόσεις Ομολογία.
To πρόσωπο του Αναδόχου είναι ιερό, συνάπτει δεσμούς πνευματικής συγγένειας με τον Αναδεκτό και την οικογένειά του. Και λόγω της φύσεώς του λειτουργήματός του επιβάλλεται να τυγχάνει εμπιστοσύνης και εγκρίσεως της Εκκλησίας. Ο Ανάδοχος πρέπει να ξαναβρεί το ρόλο του, δηλ να γίνει για τον Αναδεκτό «εγγυητής εις Χριστόν, ώστε τηρείν τα της πίστεως και Χριστιανικώς ζήν».
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει: «Ότι αν οι Ανάδοχοι ήξεραν το τι λένε, τι υπόσχονται κατά τις κατηχήσεις και το βάπτισμα και τι μεγάλη ευθύνη αναλαμβάνουν, δεν θα ήθελαν να βαπτίσουν, ούτε και αν με θερμά παρακάλια τους παρότρυναν».
Ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης αναφέρει σχετικά με τον Ανάδοχο: «Αναδόχους ποιείσθαι φιλευσεβείς και διδασκάλους σχεδόν της πίστεως».
Ο σύγχρονος άγιος κοιμηθείς Γέροντας της Ρουμανίας π.Κλεόπας Ήλιε έλεγε για τους Αναδόχους: «Αντιλαμβάνονται όσοι γίνονται Ανάδοχοι, ότι θα δώσουν λόγο ενώπιον του θεού για τα πνευματικά των παιδιά; Μπορούμε να πούμε ότι πολλοί Ανάδοχοι σώζονται από τα πνευματικά τους παιδιά, εάν τα αναθρέψουν με φόβο θεού. Αλλά οι περισσότεροι τιμωρούνται για την οκνηρία και αδιαφορία των προς τα πνευματικά τους παιδιά».

Μια ορθόδοξη εκκλησία στην Αλάσκα -Εθελοντής πήγε στην άκρη του κόσμου για να την αγιογραφήσει (Βίντεο)

Ο Λαρισαίος Κ. Θεοδώρου ταξίδεψε με δικά του έξοδα στο Ανκορατζ, όπου ύστερα από τρεις εβδομάδες σκληρής εργασίας αγιογράφησε ένα μέρος του πρώτου και μοναδικού ορθόδοξου ναού στην πολιτεία των ΗΠΑ

Οι Ελληνες του Ανκορατζ στην Αλάσκα έβαλαν σκοπό να κατασκευάσουν την πρώτη ορθόδοξη εκκλησία στην περιοχή και ο Κ. Θεοδώρου ανταποκρίθηκε με χαρά στην έκκλησή τους.

Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (1749-1809) – 14 Ιουλίου

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Τοιχογραφία του ναού της Παντάνασσας στο ευλογημένο μετόχι της Μονής Βατοπαιδίου στην λίμνη Βιστωνίδα.

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης είναι μία από τις μεγαλύτερες θεολογικές και διδασκαλικές μορφές της τουρκοκρατίας. Το έργο του ανύψωσε τα ήθη των μοναχών και όλων των πιστών. Έκανε γνωστή την αγιοπατερική σοφία, την αγιολογική ευωδία και την υμννογραφική χάρη. Δίκαια αποτελεί καύχημα του Αγίου Όρους και δόξα της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Κατα τον φιλάρετο παραδελφό του και εξαίρετο βιογράφο του ιερομόναχο Ευθύμιο γεννήθηκε στη Νάξο το 1749 από ενάρετους γονείς, τον Αντώνιο και την Αναστασία, η οποία τελείωσε τον βίο της ως μοναχή Αγάθη στη μονή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στη Νάξο. Νωρις φάνηκαν τα εξαιρετικά χαρίσματα που τον κοσμούσαν. Η οξύνοια, η φιλομάθεια, η δυνατή μνήμη και η καθαρότητά του τον κάνουν άριστο μαθητή του ιερέως-διδασκάλου της ενορίας του και διακονητή του στις ιερές ακολουθίες και θείες λειτουργίες. Η ευφυΐα και οι επιδόσεις του φάνηκαν και στο σχολείο της Χώρας Νάξου.

Θέλω να γίνω Ορθόδοξος

Ένας αλλόθρησκος αποφάσισε να γίνει χριστιανός και θέλησε να εξετάσει τις εκδοχές του Χριστιανισμού για να επιλέξει. Βρίσκει λοιπόν έναν ορθόδοξο, έναν προτεστάντη κι έναν παπικό. Τους λέει τις προθέσεις του κι εκείνοι συμφωνούν να τον «ξεναγήσουν» στις εκκλησίες τους.
Πάει ο αλλόθρησκος με τον προτεστάντη μία Κυριακή, μπαίνει στο ναό και βλέπει τους ανθρώπους ταχτοποιημένους με τα καλά τους ρούχα, ο καθένας στο κάθισμά του, μπροστά από τον κάθε πιστό μία Καινή Διαθήκη, χορωδία να λέει τους ύμνους αρμονικά, τα πάντα να λάμπουν από καθαριότητα και μετά το τέλος όλοι του φέρθηκαν ευγενικά με πολύ καλούς τρόπους.

Παύλος Φωτίου- Ο τέως Ραββίνος της Ισραηλινής Κοινότητας της Άρτας,που έγινε Ορθόδοξος την Κυριακή της Πεντηκοστής του 1952

Εβραϊκή συναγωγή στην Άρτα

 Πρωτοπρεσβυτέρου  Δημητρίου Αθανασίου εκπαιδευτικού (χημικού)

Ο Χριστός ,«το φως το αληθινόν, το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον»,συνεχίζει το έργο  της σωτηρίας των ανθρώπων και προσκαλεί ποικιλοτρόπως  στην Ορθόδοξη Εκκλησία πολλούς, που ανετράφησαν μέσα σε κοινότητες ετεροδόξων. Οι περιπτώσεις τους είναι ποικίλες και ομοιάζουν – αν τις συνθέσει κανείς – με ένα πολύχρωμο χαλί από τους θαυμαστούς τρόπους της Θείας Χάριτος και το μυστήριο της ανθρωπίνης καρδιάς.

Κωνσταντίας Βασίλειος: «Διακονία και Φιλανθρωπία στην ορθόδοξη Εκκλησία»

Η περίοδος της τελευταίας πενταετίας έχει δημιουργήσει πολλές δυσκολίες και αβεβαιότητες όχι μόνο στο απρόσωπο οικονομικό σύστημα, αλλά, η απρόσωπη οικονομική κρίση έχει πολλές επιπτώσεις σε πολλούς ανθρώπους.

Με άλλα λόγια η οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, τόσο όσον αφορά στην αύξηση του φαινομένου της νεώτερης μορφής φτώχιας για πολλούς από τους συνανθρώπους μας, όσο και στη δημιουργία αλυσιδωτών επιπτώσεων στη ψυχολογία των ανέργων, στην κοινωνική συμπεριφορά, στις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, στην εμπιστοσύνη προς την οικονομική πολιτική, στην εμπιστοσύνη προς τις αξίες κ.λπ. και σε ό, τι άλλο άπτεται της καθημερινότητας της ζωής των ανθρώπων με τα προβλήματα και τα αδιέξοδα, είτε επαγγελματικά, είτε κοινωνικά, είτε εθνικά, είτε οικογενειακά, είτε προσωπικά.