Ρωσική τελετή του τσαγιού· χωρίς τα τυπικά!

Θεωρείται ότι ήταν ο Μεγάλος Πέτρος που έφερε πρώτος το σαμοβάρι στη Ρωσία από την Ευρώπη, όμως, σύμφωνα με τις άλλες πληροφορίες, τα σαμοβάρια εμφανίστηκαν μισό αιώνα μετά τον θάνατο του Μεγάλου Πέτρου, και προέρχονται από τα ρωσικά Ουράλια. Γύρω στο 1778 εγκαινιάστηκε η παραγωγή των περίφημων ρωσικών σαμοβαριών στην Τούλα, μια πόλη που βρίσκεται κοντά στη Μόσχα, η οποία αποτελούσε κέντρο του εμπορίου τσαγιού κατά την περίοδο του 17-19 αιώνα. Δίπλα σ’ αυτή την πόλη υπάρχουν κοιτάσματα σιδήρου, κι αυτό εξηγεί την ραγδαία ανάπτυξη της παραγωγής αυτών των περίεργων συσκευών στην συγκεκριμένη πόλη. Ήδη προς τα τέλη του 19ου αιώνα η Τούλα είχε 28 εργοστάσια παραγωγής σαμοβαρίων απόδοσης 120 000 κομματιών τον χρόνο. Ακόμη και στις μέρες μας ακούγεται η ρήση: “Δεν πας στην Τούλα με το δικό σου σαμοβάρι”. Τον 19ο αιώνα σχεδιάστηκαν πολλά είδη σαμοβαριού – για ταξίδι, για ταβέρνα, για το σπίτι. Την ίδια εποχή εμφανίστηκαν τα επιμεταλλωμένα σαμοβάρια, που οι ιδιοκτήτες τους τα καμάρωναν ιδιαίτερα.

της Jennifer Eremeeva

Το τσάι ήρθε στη Ρωσία από την Ανατολή, και ενώ το κινέζικό τσάι ερχόταν στην Ευρώπη μέσω θαλάσσης, στη Μόσχα έφτανε με τα καραβάνια, μέσω της μογγολικής πόλης Κιαχτού και μέσω της Σιβηρίας. Η πρωτεύουσα της Ρωσίας ήταν και παραμένει το κέντρο των ιδιαίτερων ρωσικών παραδόσεων του τσαγιού. Είναι γνωστό, ότι οι Ρώσοι δοκίμασαν για την πρώτη φορά το τσάι στην Κίνα, και στις αρχές του 17ου αιώνα ο Ρώσος τσάρος Μιχαήλ Ρομάνοφ έλαβε ως δώρο, από τους Κινέζους πρέσβεις, μερικά κιβώτια με τσάι, που καλλιεργήθηκε στα σύνορα των σημερινών επαρχιών Χουμπέι και Χουνάν.

Προβλήματα μνήμης;

Τα τελευταία νέα από το μέτωπο των ειδικών, συνδέουν άμεσα τη μνήμη και την ικανότητα συγκέντρωσης με την ενυδάτωση του οργανισμού.

Θυμάστε την τελευταία φορά που ξεχάσατε να πείτε κάτι πολύ σημαντικό στον συνάδελφο ή τον προϊστάμενό σας; Μήπως ήταν μόλις προχτές; Η μνήμη, η συγκέντρωση, η διαύγεια και η εγρήγορση αποτελούν όπλα «πρώτης γραμμής» για κάθε ενεργό, δραστήριο άνθρωπο: Είναι απαραίτητα στους μαθητές και τους φοιτητές, ειδικά σε περιόδους εξετάσεων, όταν πρέπει να αποδώσουν το maximum των δυνατοτήτων τους, είναι κρίσιμα για τους εργαζόμενους, στους οποίους μία αφηρημάδα μπορεί να έχει μεγάλο κόστος, είναι θέμα ζωής ή θανάτου για όσους οδηγούν και πρέπει να αξιοποιούν το 100% των αντανακλαστικών τους… Και, κατά ένα παράδοξο τρόπο, συνδέονται άμεσα με το… νερό!

Μανιτάρια και πράσινο τσάι «φρένο» στον καρκίνο του μαστού;

Ημερομηνία δημοσίευσης: 16/10/2009

Μία νέα μελέτη που έδωσε στη δημοσιότητα το Διεθνές Τμήμα για τον Καρκίνο αναφέρει ότι οι γυναίκες που τρώνε μεγάλες ποσότητες μανιταριών και πίνουν πολύ πράσινο τσάι έχουν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο του μαστού

Στην έρευνα συμπεριελήφθησαν πάνω από 2.000 κινέζες με 1.009 ασθενείς με καρκίνο του μαστού (ηλικίας 20-87) και έναν αντίστοιχο αριθμό υγιών γυναικών. Κάθε γυναίκα συμπλήρωνε ένα διαιτητικό ερωτηματολόγιο αναφέροντας συγκεκριμένες τροφές που καταναλώνουν.

Οι ερευνητές ανέφερε ότι όσο μεγαλύτερη είναι η κατανάλωση μανιταριών (είτε φρέσκα, είτε στεγνά), τόσο μικρότερος είναι ο κίνδυνος του καρκίνου.

Ο Γέρων Σωφρόνιος του Essex (1)

O Γέροντας Σωφρόνιος (δεύτερος από αριστερά, στην μπροστινή σειρά) ανάμεσα στον Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινό και τον π. Αθανάσιο Βατοπαιδινό (νυν Μητροπολίτη Λεμεσού). Στα δεξιά του Γέροντα Ιωσήφ, στην πίσω σειρά, είναι ο μακαριστός, μετέπειτα Καθηγούμενος της Μονής Μαχαιρά π. Αρσένιος, πνευματικό τέκανο του Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανάσιου. Ο π. Αρσένιος σκοτώθηκε το 2004 με το Σινούκ πηγαίνοντας προς το Άγιον Όρος. Πρώτος από τα αριστερά είναι ο π. Ζαχαρίας του Έσσεξ (ο αρθρογράφος), και τρίτος ο π. Κύριλλος ο ηγούμενος της Μονής.

του Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία Ζαχάρου

Ο Γέρων Σωφρόνιος γεννήθηκε στη Μόσχα από Ρώσους γονείς το 1896. Σπούδασε στην Κρατική Σχολή Καλών Τεχνών της Μόσχας και επιδόθηκε στη ζωγραφική. Έκτος από τα πλούσια φυσικά χαρίσματα που είχε, ο Θεός τον προίκισε και με εξαιρετικά πνευματικά χαρίσματα από την αρχή της ζωής του.

Μια διαφορετική πανήγυρη (Μαρτυρία Μητροπολίτου Λεμεσού κ.κ. Αθανασίου για τον Γέροντα Παϊσιο)

Ο Γέροντας Παϊσιος

Πήγα στον Γέροντα τον Σεπτέμβριο του 1977, ήμερα Δευτέρα, παραμονή του Τιμίου Σταυρού. Χτύπησα την πόρτα πολύ πρωΐ, ο Γέροντας μου άνοιξε. Ήταν πολύ χαρούμενος και ευδιάθετος. «Α, ευτυχώς πού ήρθες διάκο», μου λέγει, «και έχω πανήγυρη αύριο. Θάρθουν ψάλτες, παρήγγειλα ροφό και έλειπε ένας διάκος. Ήρθες εσύ, εντάξει η πανήγυρη». «Έλεγε και άλλα τέτοια αστεία. Ύστερα μου είπε: «Θα μείνης εδώ απόψε».

»Ήξερα ότι ο Γέροντας δεν κρατούσε κανέναν τη νύχτα μαζί του. Μόλις μου το είπε πέταξα από την χαρά μου.

»Πήγαμε στο Εκκλησάκι, με έβαλε και τακτοποίησα την Αγία Τράπεζα, ξεσκόνισα, σκούπισα τον διάδρομο, έκανα διάφορες δουλειές. Μέσα μου αισθανόμουν πολύ μεγάλη χαρά. Το μεσημέρι πήγαμε να φάμε. Έκανε τσάϊ, έφερε παξιμάδι και έβγαλε άγρια λάχανα από τον κήπο του.

»Μου έκανε εντύπωση όταν κάναμε την προσευχή. Ο Γέροντας είπε το «Πάτερ ημών…» σήκωσε τα χέρια του και το είπε με τόσο πόθο και τόσην ευλάβεια πού ήταν σαν να μιλούσε πραγματικά με τον Θεό.

»Μετά με πήγε στο Κελλί και ξεκουράστηκα καμμιά ώρα. Ύστερα κάναμε τον μικρό Εσπερινό με κομποσχοίνι.