Προδρόμης Μοναχής, Καθηγουμένης Ιεράς Μονής Αγίου Ηρακλειδίου
Η μακαριστή Γερόντισσα Χαριθέα, κατά κόσμο Ελένη Χατζηχάρου, γεννήθηκε το 1915 στο χωριό Αθηένου και ήταν το δεύτερο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας της.Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο και στη συνέχεια βοηθούσε στις διάφορες γεωργικές εργασίες την οικογένεια της η οποία διακρινόταν για την κοινωνική και οικονομική της κατάσταση.
Ο πόθος της για το μοναχικό βίο
Από πολύ νεαρή ηλικία η καρδιά της Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο κατά κόσμον Αγαθάγγελος Θεοχαρούδης του Δημητρίου και της Αναστασίας γεννήθηκε το 1876 στο Γομάτι Χαλκιδικής. Προσήλθε το 1892 στο ωραίο και αρχαίο Βατοπεδινό Κελλί του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου, όπου θησαυριζόταν το χέρι του. Εκάρη μοναχός το 1899 από τον Γέροντα Νεόφυτο τον Α’. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1907 και πρεσβύτερος το 1909. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΑΦΙΕΡΩΣΙΣ
«Ου επλεόνασεν η αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η χάρις»
(Ρωμ. ε’, 20)
Ζούμε σε καιρούς, που η αμαρτία, η λάσπη και η δυσωδία καλύπτουν τα πάντα γύρω μας. Όμως, η Αγία μας Εκκλησία και σε αυτή την εποχή, έχει να προβάλλει άνθη εύοσμα, που αποπνέουν το άρωμα της αγιότητος.
Έτσι, το εφετινό ημερολόγιο δεν αρκείται στο να προσφέρει θεωρητικές διδασκαλίες περί πνευματικών θεμάτων. Παρουσιάζει ενσάρκες φανερώσεις πνευματικότητος. Σκιαγραφούνται δηλαδή, σύγχρονοι Γέροντες, οι οποίοι έκαναν την πνευματικότητα, πράξη στον σύγχρονο κόσμο. Ο βίος τους, επιβεβαιώνει έμπρακτα και είναι μαρτυρία περί της αληθείας την οποία εκήρυξε ο Ιησούς Χριστός. Η ζωή τους, αποδεικνύει ότι η αγιότητα είναι κατορθωτή σε κάθε εποχή. Οι ευώδεις αρετές τους, μυρώνουν την δύσοσμη κοινωνία μας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
1. Στην διακονία του σαν πνευματικός ο όσιος Ανατόλιος έδινε όλως ιδιαίτερη προσοχή στα θέματα της οικογένειας. Και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να βοηθεί τους εξομολογούμενους να λύνουν τα περίπλοκα ζητήματα της οικογενειακής τους ζωής, ώστε να μην καταντούν στην διάλυση της «κατ’ οίκον εκκλησίας».
2. Πολλές φορές κατέφευγε στον π. Ανατόλιο μια έγγαμη γυναίκα η Όλγα Πετρόβνα Μ. Αγαπούσε πολύ τον Κύριο. Είχε όμως και ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
2 Ιανουαρίου 1946
«Πολλά σας έχω ειπεί, αδελφές• αλλά δεν έχω αρετήν δεν έχει ο λόγος μου δύναμιν δεν βλέπετε πάνω μου κανένα καλό και διά τούτο δεν μπορείτε να βάλετε πίστιν και να εφαρμόσετε τα λεγόμενά μου. Δεν πρέπει όμως να γίνεται έτσι∙ δεν σας συμφέρει να μην έχετε πίστιν εις τους λόγους μου∙ ο,τι σας ειπώ ευθύς με τον πρώτον λόγον να το εφαρμόζετε.
Εάν πας ως ασθενής εις τον ιατρόν και σου ειπή: « διά να σε θεραπεύσω πρέπει να σε σχίσω, να σε καύσω, να σε καυτηριάσω, να σου κάμω τούτο, η εκείνο». μήπως εξετάζης το πράγμα η μήπως το παραμελής; Εις τον σωματικόν ιατρόν δεν παραμελείς ούτε το ελάχιστον εις τον πνευματικόν ιατρόν διατί παραμελείς; τώρα, θέλω να ειπώ και εγώ πως είμαι ιατρός! Θέλω να κάμω και εγώ ο ελεεινός τον πνευματικόν ιατρόν και να θεραπεύσω άλλους! Αλλά τι να κάμω; αν σιωπήσω, έλεγχος∙ αν ομιλήσω πάλι έλεγχος. Ο Χριστός ας το λογισθή ωσάν εκείνο που έλεγε για τους φαρισαίους. Μη βλέπετε τα έργα τους, αλλά ακούτε τα λόγια τους. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
1 Ιανουαρίου 1946
«Ιδού εγώ και τα παιδία, α μοι έδωκεν ο Θεός». Δεν ηθέλησα εις τον κόσμον να αποκτήσω παιδιά σαρκικά και ο Θεός μου εχάρισεν εσάς, να σας εχω παιδιά μου πνευματικά. Με παρηγορεί αυτό το ρητόν∙ και εσάς φαντάζομαι ότι σας ευφραίνει• διότι εγώ σας έχω ως παιδιά μου και εσείς με θεωρείτε ως πατέρα σας πνευματικόν.
Ανώτερος είναι ο πνευματικός πατήρ από τον σαρκικόν πατέρα. Πολύ πιο ανώτερος είναι ο πνευματικός πατήρ από τον σαρκικόν πατέρα. Διότι εγώ αν σε ιδώ ότι προσκόπτεις προς λίθον τον πόδα σου, δεν θα ησυχάσω• θα τρέξω να σε βοηθήσω. Αν σε ιδώ να σε σύρουν εις τα δικαστήρια διά κάποιον χρέος, το οποίον οφείλεις, θα τρέξω να το πληρώσω εγώ αντί για σένα. Αν ιδώ ότι σε κατηγορούν η σε υβρίζουν η σε κακολογούν, θα τρέξω, να πάρω το μέρος σου και να σε υπερασπίσω. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης
Η ορθή ποιμαντική χειραγώγηση διασφαλίζεται, όταν ο πνευματικός πατέρας έχει την ικανότητα να διακρίνει τις θείες από τις δαιμονικές ενέργειες. Η διάκριση θεωρείται στη νηπτική παράδοση από τις σπουδαιότερες αρετές. Ο άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος διηγείται ότι, στη σκήτη της Θηβαΐδας είχαν συγκεντρωθεί πολλοί γέροντες και συζητούσαν για την τελειότητα της αρετής και πως μπορεί να φυλαχθεί ο μοναχός από τις παγίδες του πονηρού, για να προσεγγίσει τον Θεό. Ο καθένας κατέθετε τη δική του γνώμη δίδοντας την πρώτη θέση σε κάποια αρετή. Άλλοι πρόβαλαν τη νηστεία και την αγρυπνία, άλλοι την αγνότητα, την ακτημοσύνη και την καταφρόνηση των υλικών αγαθών, ενώ άλλοι την ελεημοσύνη και διάφορες άλλες αρετές. Όταν πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας με τη συζήτηση, τελευταίος μίλησε ο Αββάς Αντώνιος. Όλες οι αρετές είναι απαραίτητες είπε, αλλά δεν επιτρέπεται να δώσουμε σε αυτές τα πρωτεία, διότι πάντα υπάρχει ο κίνδυνος της πλάνης, είτε από την υπερβολή είτε από την έλλειψη. Η διάκριση ως «οφθαλμός της ψυχής και λύχνος», «πάσας τας ενθυμήσεις και τας πράξεις του ανθρώπου διερευνώσα, διαστέλλει και διαχωρίζει παν φαύλον και απαρέσκον Θεώ πράγμα και μακράν αυτού ποιεί την πλάνην»29. Χωρίς το χάρισμα της διακρίσεως καμιά αρετή δεν μπορεί να είναι ασφαλής μέχρι τέλους. Έτσι η διάκριση «πασών των αρετών γεννήτρια και φύλαξ υπάρχει». Με τη γνώμη του οσίου Αντωνίου συμφώνησαν και οι υπόλοιποι πατέρες30. Η αρετή της διάκρισης πρέπει να κοσμεί ιδιαίτερα τον πνευματικό πατέρα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κορναράκης ‘Ιωαννης (Όμότιμος Καθηγητής Ποιμαντικής Ψυχολογίας και Εξομολογητικής Πανεπιστημίου Αθηνών)
Συχνά έχουμε όλοι οι άνθρωποι την εμπειρία μιας ακούσιας αμαρτίας. Και βέβαια κάθε εξομολόγος-πνευματικός πατέρας ακούει πολύ συχνά, σχεδόν σε κάθε εξομολόγηση, τη διαβεβαίωση η τον ισχυρισμό του εξομολογούμενου για το αθέλητο μιας αμαρτίας του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Όταν ό Πνευματικός Παπα – Γαβριήλ είχε γυρίσει από τον κόσμο, στη Σκήτη αυτή, είχε βαρεία αρρωστήσει για θάνατο ό Μοναχός Κύριλλος Κουμιώτης από την Καλύβα «Ζωοδόχου Πηγής» και επειδή πλησίαζε ή ώρα της έκδημίας του, κάλεσε τον πνευματικό του να εξομολογηθεί το 1965 έτος. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
* Καλύτερα να μην γεννιόταν η γυναίκα εκείνη που σκοτώνει τα παιδιά της. Διότι είναι αμαρτία εναντίον του Αγίου Πνεύματος. Και έπειτα, που έπρεπε να βρίσκει ο Θεός καλύτερη κατοικία για το παιδί παρά στη κοιλία της μητέρας του; Και από ’κει το βγάζεις και το πετάς στα σκυλιά και το σκοτώνεις; «Ποια λέαινα, λέει ο άγιος Έφραίμ ο Σύρος, ποια αρκούδα θα σκότωνε ποτέ το μικρό της; Και εσύ, λογικό ον, κάνεις χειρότερα από τα άγρια ζώα, όταν έφτασες να σκοτώσεις τα παιδιά σου». Πήγαινε στο δάσος για να συναντήσεις μια αγριογουρούνα με γουρουνόπουλα. Εγώ ήμουν στο δάσος, έμεινα εννέα χρόνια και επτά μήνες μόνος μου σ’ ένα βουνό στο «Ποϊάνα Κραϊνικούλουι». ΄Ημουν μόνος μου. Όταν βρεθήκαμε αντιμέτωποι, ο Θεός φυλάξοι, γύρισα διότι είχα ένα έλατο και γαντζώθηκα απ’ αυτό. Σάν αστραπή ώρμησε πάνω μου. Όταν αγγίξεις το γουρουνόπουλο σκόνη σε έκανε˙ εκεί μπορείς να πεθάνεις. Και οι κυνηγοί τις φοβούνται. ΄Ετσι φυλάει το αγριογούρουνο τα γουρουνόπουλά του. Οι χριστιανές μητέρες μόνο σκοτώνουν τα παιδιά τους! ΄Ετσι είναι οι νόμοι της φύσης που άφησε ο Θεός˙ η μητέρα να φυλάσσει τους υιούς της. Να είναι όμως ο λογικός άνθρωπος χειρότερος από τα ζώα και τα κτήνη και να σκοτώνει τα παιδιά του; Άλλοίμονο για τέτοιες μητέρες! Θεός φυλάξοι! Όλες οι αμαρτίες είναι βαριές, αλλά αυτή είναι βαρύτερη από όλες. Γι’ αυτό οι ΄Αγιοι Πατέρες την τιμωρούν τόσο βαριά…. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Γέρων Γερμανός Σταυροβουνίωτης (1906-1982)
1. Η Εκκλησία έχει δύο τρόπους καθοδηγήσεως των ψυχών: Την ακρίβεια και την οικονομία. Τα ζητήματα, πού επιδέχονται οικονομία, ο Πνευματικός πρέπει να τα χειρίζεται με προσοχή, προσευχή και διάκριση, ώστε να προκύπτη ωφέλεια και όχι βλάβη. Στα ζητήματα όμως, πού δεν είναι επιδεκτικά οικονομίας, να είναι αυστηρότατος, για να μή κατακριθή εν ημέρα Κρίσεως ως θεομάχος.
2. Ο Πνευματικός κατά το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως έχει τη δυνατότητα να κάνη οικονομία και συγκατάβαση μέσα στα όρια των Ιερών Κανόνων, δηλαδή μέχρι εκείνου του σημείου, πού δεν θα βλάψη τον εξομολογούμενο. Διότι η οικονομία δεν γίνεται, για να επαναπαυθή και να παραμείνη ο εξομολογούμενος στις πτώσεις του, αλλά για να παρακινηθή να τις ξεπεράση. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τι σημαίνει να είσαι πνευματικός
Ομιλία κήρυγμα από τον μακαριστό Μητροπολίτη Αντώνιο του Σουρόζ γνωστό και ως Άντονυ Μπλουμ.
Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)) Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η παρακάτω διήγηση είναι 100 τοις 100 πραγματική και συνέβη πριν μερικά χρόνια (1998).
Ένα απόγευμα πού βρισκόμουν στο κρεβάτι μου αμέριμνος, άρχισα να νοιώθω ένα μούδιασμα πού άρχιζε από τα πόδια και επεκτεινόταν προς τα επάνω, στο υπόλοιπο σώμα μου. Το μούδιασμα αυτό άρχιζε να γίνεται πόνος ως που κατέληξε σε πολύ αφόρητη κατάσταση πόνου. Το σώμα μου άρχισε να σπαράζει και σε κάποια στιγμή του σπαραγμού ένοιωσα ότι πετάχτηκα έξω από το σώμα μου, οπότε σταμάτησε ο πόνος και ένοιωθα αφάνταστα περίεργα και ταυτόχρονα πολύ μεγάλο φόβο για την αφύσικη αυτή κατάσταση πού βρέθηκα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
«Κανόνας» Πνευματικού-Εξομολόγου για… «θεραπεία εκτρώσεως» σε 48χρονη.
Αδελφός της Ι.Μ. Διονυσίου Αγίου Όρους, μάλιστα ήδη μακαριστός († 2000), έμαθε ως Μοναχός πλέον, ότι η μητέρα του, που εγέννησε 4 παιδιά, είχε κάμει και μία έκτρωση, ενώ στη συνέχεια απέφευγε τα άλλα παιδιά με αμαρτωλή ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗ. Φυσικά, λυπήθηκε πολύ για τη θανάσιμη αμαρτία της μητέρας του ο Αγιορείτης γιος της και ευρεθείς στη Θεσσαλονίκη την έπεισε να πάει να εξομολογηθή το θανάσιμο αμάρτημά της.
Ο Πνευματικός (ήδη και αυτός μακαριστός, † 1996, 90ντούτης) εδέχθηκε την εξομολόγησή της, της είπε τα πρέποντα για την περίπτωση και της όρισε ως «κανόνα» να σταματήσει την αμαρτωλή αντισύλληψη και να παρακαλεί το Θεό να της δώσει παιδί, για «ν’ αναστήσει αυτό που σκότωσε». Φυσικά, εκείνη είχε αντιρρήσεις, με προφάσεις την ηλικία της, τα μεγάλα πλέον παιδιά της, τα σχόλια του κόσμου για τυχόν εγκυμοσύνη μετά από πολλά χρόνια κ.λπ. Αλλ’ ο σοφός εκείνος Πνευματικός επέμεινε: «Αυτός είναι ο «κανόνας» σου, αν θέλεις να σε συγχωρήσει και να σε ευλογήσει ο Θεός». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η παλιά πόλη του Νεβσεχήρ (Νεάπολη).
Το έτος 1740 επί Ιμπραήμ Πασά, γενικού διοικητού της Μικράς Ασίας, το Οθωμανικό έθνος ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση . Τότε εκδόθηκε διάταγμα να συγκεντρωθούν τα αρσενικά παιδιά των Χριστιανών σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως.
Ο Θεοχάρης ήταν ορφανός από μωρό, δεν είχε γνωρίσει καν τους γονείς του ούτε είχε άλλους συγγενείς. Μικρό παιδί τον πήραν μαζί με άλλα παιδιά σε στρατόπεδο. Ρακένδυτα, πεινασμένα , υπέφεραν τα σκλαβωμένα παιδιά τους ξυλοδαρμούς και τα βάσανα. Ο μικρός Θεοχάρης, ο οποίος είχε εμπιστευθεί τον εαυτό του στον Θεό, προσευχόταν γονατιστός μέρα νύχτα για την λύτρωσή τους.
Κάποια μέρα ο δικαστής της Νεάπολης επισκέφτηκε το στρατόπεδο των παιδιών, είδε τον Θεοχάρη, του άρεσε και τον πήρε για δούλο στο σπίτι του, όπου του ανέθεσε να περιποιείται τα ζώα του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
«Έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμα έστι πάντα »
Η παραβολή του μεγάλου Δείπνου, που διαβάζεται την Κυριακή των αγίων Προπατόρων, εικονίζει καθαρά την Εκκλησία, που εκφράζεται στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Δηλαδή, η πρόσκληση να συμμετάσχουν στο μεγάλο δείπνο είναι πρόσκληση για να γίνουν μέλη της Εκκλησίας, να κοινωνήσουν του Σώματος και του Αίματος του Χριστού.
Ας μελετήσουμε για λίγα λεπτά την παραβολή αυτή
Κάποιος άνθρωπος προσκάλεσε σε δείπνο αυτούς που φαίνονταν να είναι οι πιο αγαπημένοι του φίλοι, για να περάσουν λίγες ώρες μέσα στη δική του χαρά. Και οι άνθρωποι αυτοί ο ένας μετά τον άλλο περιφρόνησαν την πρόσκλησή του, ο καθένας και για τον δικό του λόγο. Ο ένας είχε αγοράσει ένα κομμάτι γης και δεν είχε τον καιρό. Ένας άλλος είχε αγοράσει πέντε ζευγάρια βόδια και είχε δουλειά. Κάποιος τρίτος είχε παντρευτεί και δεν είχε τη διάθεση να ανταποκριθεί. Αφού, όμως, αρνήθηκαν να προσέλθουν, ο οικοδεσπότης κάλεσε στο δείπνο τους φτωχούς, τους ασθενείς, τους άστεγους, τους κοινωνικά παραθεωρημένους. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ό χαριτωμένος πνευματικός αγαπάει καί πονάει τήν ψυχή, γιατί γνωρίζει τήν μεγάλη αξία της. Τήν βοηθάει στήν μετάνοια, τήν ξαλαφρώνει μέ τήν εξομολόγηση, τήν ελευθερώνει άπό τό άγχος καί τήν οδηγεί στόν Παράδεισο. Ό πνευματικός ονομάζεται πατήρ, γι’ αυτό πρέπει νά προσπαθήση νά είναι αληθινός πατέρας νά νουθετή μέ θεϊκή αγάπη καί στοργή. Νά έρχεται στήν θέση του κάθε έξομολογουμένου καί νά ζή τόν πόνο του, ώστε ό έξομολογούμενος νά βλέπη στο πρόσωπο του ζωγραφισμένο τόν δικό του πόνο. .. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Έλεγε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός:
«Αδελφοί, αν θέλετε να ιατρεύσετε την ψυχή σας, τέσσερα πράγματα σας χρειάζονται!
Κάμνουμε μία συμφωνία;
Από τον καιρόν που εγεννηθήκατε έως τώρα, όσα αμαρτήματα επράξατε, να τα πάρω εγώ εις τον λαιμόν μου, αρκεί η ευγένειά σας να θελήσετε να σηκώσετε τέσσερες τρίχες! Σας είναι βαρύ και δύσκολον; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η ιστορία, που θα σας αφηγηθώ είναι πέρα για πέρα αληθινή όσα απίστευτα στοιχεία και αν έχει. Συνεβει στις αρχές Δεκέμβρη 2007.
Οι έννοιες και οι φροντίδες της καθημερινότητας με είχαν καταβάλει εκείνο τον καιρό και ιδιαίτερα κάποιες οικογενειακές υποθέσεις μου είχαν προκαλέσει μεγάλη στεναχώρια. Τέλος πάντων σκεφτόμουν, τα έχει αυτά η ζωή. Αυτό, όμως, που ένοιωσα εκείνο το πρωί ήταν για μένα -έτσι σκεφτόμουν τότε- τελειωτικό. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη,
Καθηγουμένου Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου,
Όσα ακολουθούν, αποτελούν αναμνήσεις από την επί διετίας περίπου αναστροφή μου με τον αοίδιμο Ιεράρχη. Χαράσσω τις γραμμές αυτές με αισθήματα ευγνωμοσύνης προς το σεπτό του πρόσωπο, για όσα μας ωφέλησε και ευεργέτησε τα δυο περίπου χρόνια, που διατελέσαμε υπό το ωμοφόριό του.
Τον μακαριστό Μητροπολίτη Νικόλαο εγνώρισα, όταν Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Συνέντευξη στο 24ωρο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr», παραχώρησε ο λόγιος μοναχός Μωυσής Αγιορείτης, τον οποίο επισκεφτήκαμε στην Καλύβη του στην Σκήτη του Αγίου Παντελεήμονα Αγίου Όρους.
Ο γέροντας Μωυσής μιλώντας στον Διευθυντή της «Romfea.gr» Αιμίλιο Πολυγένη, δίνει ουσιαστικές απαντήσεις σε θέματα που αφορούν Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Άγιος Μηνάς Θεσσαλονίκης
Μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη στις 27 Ιουλίου 1777
Ο άγιος καταγόταν από ένα χωριό της Κασσάνδρας , που ονομαζόταν Βάλτα . Από μικρό παιδί πήγε στη Θεσσαλονίκη και έμαθε τη δουλειά του αμπατζή, δηλαδή κατασκεύαζε εξωτερικά ενδύματα από χοντρό μάλλινο ύφασμα. Πήγαινε με τους άλλους μαστόρους σε διάφορα μέρη για δουλειά και πάλι επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη. Κάποια φορά στη Χίο αγόρασε ένα ξύλινο σταυρό αζωγράφιστο. Τον έδωσε σ’ ένα ζωγράφο, τον ζωγράφισε και τον πήγε στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, διότι ο καντηλανάφτης ήταν φίλος του.
Εκείνες τις μέρες έτυχε να εξισλαμίζεται ένας Βούλγαρος. Το έμαθε ο άγιος και πικράθηκε για την απώλεια αυτής της ψυχής .Αποφάσισε τότε στον λογισμό του να μαρτυρήσει. Κάθισε λοιπόν , χωρίς να πει τίποτε σε κανένα και έγραψε όλα του τα αμαρτήματά του εκ νεότητός του, πήρε τον σταυρό του και πήγε στον πνευματικό. Έδωσε στον πνευματικό να κρατάει τον σταυρό και εκείνος διάβασε την εξομολόγησή του. Την άλλη μέρα πήγε στον φίλο του τον καντηλανάφτη και του λέγει πως είχε ξεχάσει κάποιες αμαρτίες και θα πάει ξανά στον πνευματικό. Αφού εξομολογήθηκε έμεινε στον φίλο του. Την άλλη μέρα σηκώθηκε νωρίς, πριν τον νεωκόρο , άνοιξε την εκκλησία, άναψε τα καντήλια και έμεινε στον όρθρο και τη θεία Λειτουργία. Λέει του φίλου του, του νεωκόρου , Φέρε μου τον σταυρό. Τι τον θέλεις ; του λέει εκείνος . Τον θέλει ο ζωγράφος για να ζωγραφίσει ένα παρόμοιο για κάποιον άλλο . Πήρε τον σταυρό, πήγε στο εργαστήριο και καθόταν κι έραβε. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Στη ΓΙΑΝΝΑ ΠΑΠΑΔΑΚΟΥ
Πυρά και μηνύματα εναντίον μελών της κυβέρνησης Καραμανλή εξαπολύει με συνέντευξή του στην «Κ.Ε.» ο πατέρας Εφραίμ, λίγο πριν κλείσει στην εξεταστική η διερεύνηση του σκανδάλου της Μονής Βατοπεδίου.
Αποκαλύπτει ότι «με πρωτοβουλία του τότε πρωθυπουργού Κων. Καραμανλή» έγινε η επίμαχη επίσκεψη τον Ιούλιο του 2006 στο Αγιον Ορος! Επιμένει, όμως, ότι το αντικείμενο των τότε συνομιλιών ήταν μόνο η δημιουργία του Ιδρύματος Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς. Αποφεύγει πάντως να συνδέσει την εγκατάσταση του ιδρύματος στο ολυμπιακό ακίνητο, παρ’ ότι φαίνεται ότι από το 2006 υπήρχε σχέδιο για το ίδρυμα, κάτι που γνώριζε και ο τότε πρωθυπουργός. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια υπομονής και καρτερίας χρειάστηκαν για να φτάσει το πλήρωμα του χρόνου. Το 1962 λοιπόν με την άδεια του τότε Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου του Γ΄ δίνεται στη Γερόντισσα και σε άλλες δύο αδελφές που έφυγαν μαζί της, την αδελφή Θεοφανώ και την αδελφή Ευπραξία, το μοναστήρι του Αγίου Ηρακλειδίου που μέχρι τότε ήταν ερειπωμένο, με σκοπό την αναστήλωση και επαναλειτουργία του ως κοινοβίου.
«Όταν ήλθαμεν την πρώτην φοράν να το δούμεν, γράφει η μακαριστή Γερόντισσα, με έπιασε δέος. Παλαιόν, ερειπωμένον ακατοίκητον…χωρίς εξώπορτα, χωρίς νερό, χωρίς δρόμο, χωρίς φώς… χωρίς κουζίνα και όσα χρειάζονται να ζήσουν οι άνθρωποι. Τα ενθυμούμαι και θαυμάζω το θάρρος που οπωσδήποτε το αναπτέρωνε ο πόθος και η βοήθεια του αγίου Ηρακλειδίου… Εχρειάσθη αρκετός καιρός να απαλλαγούμε από διάφορα ερπετά… που σφετερίζοντο μαζί. μας και αυγά και ψωμιά και όσπρια… Εχρειάσθησαν πολλές ημέρες να καθαρίσωμεν την αυλήν από τα αγκάθια και την εκκλησίαν από τις αράχνες και τες λίγδες των λαδιών… Δουλειά καθημερινή και κόποι μεγάλοι…». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η μακαριστή Γερόντισσα Χαριθέα, κατά κόσμο Ελένη Χατζηχάρου, γεννήθηκε το 1915 στο χωριό Αθηένου και ήταν το δεύτερο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας της. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο και στη συνέχεια βοηθούσε στις διάφορες γεωργικές εργασίες την οικογένεια της η οποία διακρινόταν για την κοινωνική και οικονομική της κατάσταση.
Από πολύ νεαρή ηλικία η καρδιά της φλεγόταν από τον πόθο να αφιερώσει τη ζωή της στο Χριστό ακολουθώντας το μοναχικό βίο, πράγμα πολύ ασυνήθιστο για τα κυπριακά δεδομένα, αφού μέχρι τότε δε λειτουργούσε ούτε ένα γυναικείο κοινόβιο στην Κύπρο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 