Νεροποντή στο Άγιο Όρος

Πρωτοφανής βροχόπτωση σε ένταση και διάρκεια στο Άγιο Όρος με αποτέλεσμα ο μετεωρολογικός σταθμός του Βατοπαιδίου να καταγράψει ύψος βροχής 228.2 χιλιοστά!

πηγη: ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ

Η συμπάθεια προς τον πλησίον: Μνήμη Αγίου Αβραμίου (29 Οκτωβρίου), [Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού]

VatopaidiFriend: Έχουμε αναρτήσει στο ιστολόγιό μας προχθές Παρασκευή 29 Οκτωβρίου το Συναξάρι των Οσίων Αβραμίου και της ανεψιάς του Μαρίας (Ο Όσιος Αβράμιος και η ανεψιά του)  όμως «σερφάροντας»  σήμερα στο διαδίκτυο βρήκαμε στο πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιο Πνευματικά Θησαυρίσματα το κείμενο που ακολουθεί και το οποίο είναι του μακαριστού Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινού και σκεφθήκαμε να το μοιραστούμε μαζί σας, νομίζουμε αξίζει τον κόπο η ανάγνωσή του.

Το θέμα της μετανοίας είναι εκείνο πού πραγματικά μάς συγκλονίζει στον βίο του Αγίου Αβραμίου, ο οποίος ήτο πολύ μεγάλος ασκητής. Αυτός είχε κληρονομήσει από τον αδελφό του ένα μικρό κοριτσάκι δυο ετών. Το επήρε και το εμεγάλωσε. Το είχε σε ένα κελλάκι, έξω από αυτό πού έμενε ο ίδιος και το υπηρετούσε. Κάποτε αυτό έφυγε. Κάποιος επιτήδειος το παρέσυρε και το έρριξε στην αμαρτία. Αυτό έχασε το θάρρος του και δεν ημπόρεσε να γυρίση πίσω. Και όταν ο Άγιος επληροφορήθηκε στην προσευχή του να το επιστρέψη, μετεχειρίσθη ένα πολύ παράδοξο τρόπο.

Οι επιλογές μας σ’ αυτή τη ζωή έχουν επιπτώσεις και στην αιώνια ζωή

Κυριακή Ε΄Λουκά

«Έχουσι Μωσέα και τους Προφήτας· ακουσάτωσαν αυτών»

Η διήγηση της παραβολής του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου διαιρείται σε τρία μέρη: α) ο πλούσιος και ο φτωχός σε αυτή τη ζωή, β) ο θάνατος των δύο πρωταγωνιστών, και γ) η αντιστροφή της καταστάσεως τους στη μετά θάνατον ζωή.

Το όνομα

Ένα σημείο στο οποίο αξίζει να σταθούμε με ιδιαιτερότητα είναι αυτό του ονόματος. Η γνωριμία μας με τον πλούσιο δε γίνεται μέσω του ονόματος, αλλά με την περιγραφή ότι «φορούσε πορφύρα και βύσσο», δηλ. πολυτελή ρούχα, και διασκέδαζε καθημερινά.

Κράτησε το «casus belli» η Τουρκία στο Αιγαίο

«Ιστορικό βήµα» χαρακτηρίζουν τουρκικά φιλοκυβερνητικά µέσα ενηµέρωσης την αφαίρεση από την «Κόκκινη Βίβλο» της Τουρκίας του χαρακτηρισµού «εξωτερική απειλή» για τέσσερις γειτονικές χώρες, ανάµεσά τους και η Ελλάδα. Ωστόσο, το «casus belli» στο ενδεχόµενο επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο παραµένει ως έχει. Το Συµβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) ενέκρινε το νέο δόγµα εθνικής πολιτικής της Τουρκίας, «Κόκκινη Βίβλο» όπως αποκαλείται, στη συνεδρίασή του προχθές το βράδυ στο προεδρικό στην «Τσάνκαγια» υπό τον τούρκο πρόεδρο Αµπντουλάχ Γκιουλ.

Τα παιδιά «πληρώνουν» την κρίση

«Τα παιδιά θα πρέπει να προστατεύονται από την οικονομική εκμετάλλευση και από την εκτέλεση οποιασδήποτε εργασίας που ενέχει κινδύνους ή που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο την εκπαίδευσή του ή να βλάψει την υγεία του ή τη σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική ή κοινωνική ανάπτυξή του»

Άρθρο 32, Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού

Παιδιά στο δρόμο, θύματα του trafficking, οικογένειες που αδυνατούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Η Ελλάδα βρίσκεται στην τέταρτη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς την παιδική φτώχεια, με ποσοστό 22%, μετά τη Ρουμανία (32%), τη Βουλγαρία (30%) και την Ιταλία (26%), όταν ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 19%. Η οικονομική κρίση έχει επιδεινώσει την κατάσταση με αποτέλεσμα όλο και περισσότερα παιδιά να ζουν υπό συνθήκες φτώχειας.

Η Βυζαντινή διπλωματία

Η συμβατική θεώρηση της διπλωματίας είναι αυτή που την θέλει ως διαπραγμάτευση και συμβιβασμό που οδηγεί στην τακτοποίηση των διαφορών. Ωστόσο, η ιστορία συχνά ανατρέπει αυτή την άποψη. Η διεξαγωγή των διεθνών σχέσεων είναι επίσης πάλη ανάμεσα στα εθνικά συμφέροντα και η διπλωματία μπορεί ν’ αποδειχθεί αποτελεσματικότατο όπλο. Σε μια διασκευή της ρήσης του Κλαούσεβιτς θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι διεθνείς σχέσεις είναι πόλεμος που διεξάγεται με άλλα μέσα.

Οι 100.000 (εκατόν χιλιάδες) άγιοι Μάρτυρες της Τιφλίδος

Το 1227 κατέλαβαν την Γεωργία οι Χβάρασμοι με αρχηγό τον Τζαλαλεντίν. Ο εχθρός κατέστρεψε όλη την χώρα, ώς και την πρωτεύουσα Τιφλίδα ή οποία αντιστάθηκε ηρωϊκά αρκετό διάστημα. Ο εχθρός δεν σεβάστηκε τίποτε, άνδρες, γυναίκες, ούτε και παιδιά. Για το φρικτό αυτό γεγονός ο Γεωργιανός ιστοριογράφος Ζαμτα-αγμτσερέλι αναφέρει στις πηγές του’ «καί μπήκαν με μεγάλη οργή, άρπαξαν τα βρέφη από το στήθος των μανάδων τους, τα έριχναν επάνω σε πέτρες, τα έβγαζαν μάτια και μυαλά και μετά σκότωναν και τις μάνες. Τους ιερείς τους έδεναν στα άλογα και τους έσερναν στους δρόμους. Τους νέους αποκεφάλιζαν.

Πώς ή γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; (Γέροντας Σωφρόνιος Αγιορείτης – Έσσεξ)

[…]Επειδή οι γυναίκες της εποχής μας έχασαν την υψηλή αυτή συνείδηση, άρχισαν να γεννούν προπαντός κατά σάρκα. Τα παιδιά μας έγιναν ανίκανα για την πίστη. Συχνά αδυνατούν να πιστέψουν ότι είναι εικόνα του Αιωνίου Θεού. Η μεγαλύτερη αμαρτία στις ήμερες μας έγκειται στο ότι οι άνθρωποι βυθίστηκαν στην απόγνωση και δεν πιστεύουν πια στην Ανάσταση. Ο θάνατος του ανθρώπου εκλαμβάνεται από αυτούς ως τελειωτικός θάνατος, ως εκμηδένιση, ενώ πρέπει να θεωρείται ως στιγμή αλλαγής της μορφής της υπάρξεώς μας ως ημέρα γεννήσεώς μας στην ανώτερη ζωή, σε ολόκληρο πλέον το πλήρωμα της ζωής που ανήκει στο Θεό. Αλήθεια, το Ευαγγέλιο λέει:

Το βασίλεμα του Ήλιου

Φώτη Κόντογλου

Γιατί άραγε μου φέρνουνε βαθεία συγκίνηση , και φυλάγω κρυφά μέσα στην καρδιά μου κάποια πράγματα, που δεν τα παρατηρεί κανένας; Κι αν βρεθεί κανείς να τα προσέξει και να νοιώσει κάτι απ’ αυτά , ωστόσο δεν το φανερώνει, για να μην τον λογαριάζουν για άνθρωπο που χάνει τον καιρό με κάποια πράγματα που δεν είναι σοβαρά, προπάντων στην εποχή μας, που θέλει να είναι οι άνθρωποι δραστήριοι σε χεροπιαστά πράγματα , προ πάντων σε ό, τι βγάζει χρήματα: «λεφτά, πολλά λεφτά!» ακούω συχνά να λένε δίπλα μου , κι ανατριχιάζω, αν τύχει να κα΄θησω σε καμία καρέκλα, κι ας βρίσκουμαι και μίλια μακρυά απο την Αθήνα. Εδώ πιά , μέσα στη νέα ελληνική Βαβυλών, όπου να σταθεί κανένας δεν ακούγει τίποτ’ άλλο απο κουβέντες για λεφτά.

Ο Σερ Βασίλειος Μαρκεζίνης προβλέπει επεισόδιο στη Ροδόπη και εισβολή των Τούρκων από τον Έβρο

“Θα μπορούσαν οι Τούρκοι να βρουν ανοικτό το δρόμο ανατολικά του ποταμού Άρδα -δυτικά της Ορεστιάδας- και από εκεί, ακολουθώντας τη γραμμή βόρεια και μετά βορειοανατολικά να βρεθούν στα Πομακοχώρια της Ροδόπης, πίσω από τις ελληνικές γραμμές”. Το απόσπασμα αυτό δεν είναι από σενάριο πολεμικής ταινίας, αλλά από το τελευταίο βιβλίο του Βασίλειου Μαρκεζίνη “Μια νέα εξωτερική πολιτική για την Ελλάδα”. Πολλοί και επώνυμοι βρέθηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου του Σερ Βασίλειου Μαρκεζίνη την…