Το πρόσωπον της ψυχής

Κάθε άνθρωπος είναι μιά προσωπικότητα μοναδική και ανεπανάληπτος. Έχει πλασθή άπό τήν μεγάλην αγαθότητα του Αγίου Θεού κατ’ εικόνα καί ομοίωσιν Αυτού.

Σύμφωνα με την πρόνοιαν του πανσόφου Θεού κάθε ψυχή είναι προικισμένη από την χάριν του Άγιου Πνεύματος με διάφορα τάλαντα και χαρίσματα, τα οποία διαφέρουν από ψυχή σε ψυχή. Καμμία ψυχή δεν ομοιάζει με την άλλην απόλυτα.Έχουν τα βασικά ιδιώματα της θείας εικόνος ολοι οι άνθρωποι ίδια, αλλά κάθε ψυχή έχει και τα ιδικά της προτερήματα και δωρήματα, τα οποία ο Κύριος έδωσε εις τις ψυχές και τα σώματα των ανθρώπων.

Να ξανάρθει Αυτός… που τον διώξαμε, τον καταδικάσαμε, τον εκτελέσαμε;

Η ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ

Υπάρχει μια λέξη που αγκυλώνει, που τρυπά τις συνειδήσεις σήμερα, μια λέξη που ενοχλεί, που προκαλεί έξαψη, λοιδορία, εχθρότητα, μίσος τυφλό, μια λέξη που καίει, που εξαγριώνει τους πολλούς των καιρών μας, λέξη-καρφί, λέξη-μαχαίρι, λέξη-πυρακτωμένη βουκέντρα που εξεγείρει, που ερεθίζει, που γεννά μανία σατανική και λύσσα.

Δεν πρόκειται για τις τρέχουσες ή τις νεόκοπες λέξεις της πολιτικής προπαγάνδας και της δημοσιογραφικής αοριστολογίας.

Σήμερον κρεμάται, λυτρώνει, ξανασταυρώνεται…

Οι δύο γυναίκες από τη Σταυρωση, 11ος αι., Νέα Μονή Χίου.

Ήταν Μεγ. Παρασκευή!

Αυτή η παρήγορη σκέψη βγαίνει κι από την πρώτη λέξη του συγκλονιστικού τροπαρίου, που ψάλλουμε : «Σήμε­ρον κρεμάται επί ξύλου…». Τί σημαίνει αυτό το «Σήμερον»;

Ερμηνεία απλή: Σαν σήμερα σταυρώθηκε ο Χριστός. Ήταν Παρασκευή. Και ήταν πρωί. Και ήταν η ώρα 12. «Ήταν σχεδόν μεσημέρι, παραμονή του Πάσχα.» (Ιωάν. 19,14). Μέρα ιστορική. Μοναδική. Σταθμός στην παγκόσμια Ιστορία. Το μυαλό μας στρέφεται στη μέρα εκείνη. Ήταν Μεγάλη Παρασκευή!

Η Κλεοπάτρα από την Αίγυπτο και τα παραδείσια κάλλη (εορτή 19 Οκτωβρίου)

Οταν αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ο Μαξιμιανός, μαρτύρησε στην Αίγυπτο γύρω στα 304 ο άγιος Ούαρος, νεαρός ακόμη αξιωματικός κάποιας ρωμαϊκής λεγεώνος. Ζηλωτής χριστιανός, συνελήφθη μέσα στις φυλακές πού πήγαινε κρυφά, για ν΄ ανακουφίζη και να δίνη θάρρος στους μάρτυρες. Ήρθε έτσι κι η δική του σειρά να χύση το αίμα του για την αγάπη του Χριστού. Στον τόπο του μαρτυρίου του βρέθηκε, σταλμένη από τη θεία πρόνοια, μια πολύ ευσεβής χριστιανή, η Κλεοπάτρα. Ήταν χήρα, αλλά πλουσιότατη κι είχε κοντά της τον μικρό μοναχογιό της. Η ευγενής κυρία παρακολούθησε με βαθύ πόνο τα σκληρά βασανιστήρια, πού έκαναν στον νέο για ν΄ αρνηθή την πίστι του. Όταν έμεινε πια άψυχο το μαρτυρικό σώμα, η Κλεοπάτρα έδωσε πολλά χρήματα στους δημίους και το πήρε. Με μεγάλη ευλάβεια το μετέφερε στο αρχοντικό της και το έθαψε.

Ύστερα από λίγα χρόνια, όταν βασίλεψε ο Μέγας Κωνσταντίνος και σταμάτησαν οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών, η Κλεοπάτρα άφησε την Αίγυπτο για να γυρίση πίσω στην πατρίδα της, την Παλαιστίνη, και πήρε μαζί της το λείψανο του μάρτυρος, σαν πολύτιμο θησαυρό. Εκεί ξόδεψε ένα μεγάλο μέρος από την περιουσία της κι έκτισε μεγαλοπρεπέστατη εκκλησία στο όνομα του αγίου Ουάρου κι αφιέρωσε σ΄ αυτή το τίμιο λείψανο πού φύλαγε μέσα σε ολόχρυση λάρνακα.