1. Πριν από την διάταξη του άρθρ. 101 Κ.Χ.Α.Ο., ρυθμίσεις για την περιουσιακή κατάσταση των μοναχών είχαν περιληφθεί τόσο στα άρθρ. 207 και 209 των «Γενικών Κανονισμών του Αγίου Όρους»[1], όσο και στα άρθρ. 116-120 του τουρκικού νόμου «Κανονισμός των εν Αγίω Όρει Μοναστηρίων»[2]. Και τα δύο αυτά νομοθετήματα προέβλεπαν την αυτοδίκαιη περιέλευση της ακίνητης ή/και κινητής πριν από την κουρά περιουσίας του μοναχού στη Μονή της μετανοίας του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
«Κάποιος από το πλήθος είπε στον Ιησού: “Διδάσκαλε, πες στόν αδελφό μου να μοιραστεί την κληρονομιά μαζί μου”. Κι ο Ιησούς του είπε: Άνθρωπέ μου, εγώ δεν είμαι δικαστής για να χωρίζω την περιουσία σας» (Λκ. 12, 13-14).
Τέτοιου είδους υποθέσεις είναι έργο των δικαστών. Με την απάντησή του ο Κύριος έδωσε στους ανθρώπους εκείνους να κατανοήσουν ότι δεν είναι δικό του έργο να λύει τα κοινωνικά και τα πολιτικά προβλήματα. Οι Ιουδαίοι είδαν στο πρόσωπο του Μεσσία έναν μεγάλο βασιλιά, ο οποίος θα ανύψωνε τον εκλεκτό λαό του πάνω από όλους τους άλλους λαούς της γης και θα είχε απεριόριστη εξουσία. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο άγιος Γέροντας Θεόδωρος που καταγόταν απ΄ τα Άδανα, μας διηγήθηκε ότι όταν ζούσε στα μέρη της Αγίας Πόλεως, στο κοινόβιο του Πενθουκλά, κοντά στον άγιο ποταμό Ιορδάνη, ήρθε κάποιος απ΄ τα μέρη της Ασίας θέλοντας να γίνει μοναχός στο μοναστήρι αυτό. Και ο ηγούμενος τον δέχτηκε.
Έμεινε κάποιο χρονικό διάστημα και επειδή ωφελήθηκε πνευματικά απ΄ την καλή κατάσταση του μοναστηριού, μια που είχε αρκετό χρυσάφι το φέρνει και το δίνει στον αββά, λέγοντάς του: «Αββά, επειδή ωφελήθηκα απ΄ την ζωή στο κοινόβιο και θέλω εάν και ο Θεός συγκατανεύει, να κάνεις την κουρά μου και να μου δώσεις το άγιο σχήμα, πάρε αυτήν την ευλογία και διαχειρίσου την όπως νομίζεις», και του δείχνει το χρυσάφι. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κυριακή ΙΓ’ Λουκά (Λουκά 18, 18-27)
Είναι συμπαθής η περίπτωση του Ιουδαίου άρχοντα που έχοντας τηρήσει από τη νεότητά του όλες τις εντολές του Μωσαϊκού Νόμου ρωτάει τον Ιησού, τί του μένει ακόμη να κάνει για να εξασφαλίσει την αιωνιότητα. Και ο Ιησούς, γνωρίζοντας πολύ καλά τί κρατά συνήθως τον άνθρωπο γερά δεμένο στη γη, του απαντά: « Ένα σου λείπει ακόμη, πούλησε την περιουσία σου και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς· έτσι θα έχεις θησαυρούς στον ουρανό, κι έλα να με ακολουθήσεις στο δύσκολο δρόμο του σταυρού». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥ.ΚΕ.Μ.)
Στις 20 Φεβρουαρίου 2008, η Τουρκική εθνοσυνέλευση, έπειτα από μακρά συζήτηση ψήφισε το νόμο 5555, γνωστό ως Νόμο περί των Μειονοτικών Ιδρυμάτων (Βακουφίων). Ο εν λόγω νόμος ψηφίστηκε και παλαιότερα αλλά ανεπέμφθη από τον τέως πρόεδρο Αχμέτ Σεζέρ. Η έντονη αντίδραση των δύο αντιπολιτευομένων κομμάτων (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα και Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης) είχε τότε οδηγήσει σε παραπλανητικά συμπεράσματα. Στην ουσία, αντέδρασαν γιατί ζητούσαν να παρεμποδιστεί η αναγνώριση οποιουδήποτε περιουσιακού δικαιώματος στα μειονοτικά ιδρύματα. Το πάγιο, όμως, αίτημα των μειονοτικών ιδρυμάτων στην Τουρκία, στο πλαίσιο εναρμόνισης της χώρας με το κοινοτικό κεκτημένο, είναι η επιστροφή των ακινήτων περιουσιακών τους στοιχείων, τα οποία στο παρελθόν κατεσχέθησαν από το τουρκικό κράτος. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ας ακούσουμε μια παλαιά ιστορία. Ένας πατέρας, όταν γέρασε, διένειμε την περιουσία του στα παιδιά. Κράτησε ένα πολύτιμο δαχτυλίδι με ένα τεράστιο διαμάντι.
-Αυτό, τους είπε, θα το δώσω σ’ εκείνον που έχει κάνει την πιο καλή πράξη. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αποζημιώσεις ύψους 1,4 εκατ. ευρώ επιδίκασε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), στην προσφυγή του Αντωνάκη Σολομωνίδη, η οποία είχε υποβληθεί το 1990.
Σύμφωνα με το ΚΥΠΕ, το ποσό που επιδικάστηκε αφορά την απώλεια χρήσης και την ηθική βλάβη και υπολογίστηκε μόνο από τον Ιανουάριο 1987 (όταν η Τουρκία αναγνώρισε το δικαίωμα ατομικής προσφυγής) μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου 1998, ημερομηνία θανάτου του Σολομωνίδη. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Στόχος της τουρκοκυπριακής πλευράς σύμφωνα με τις δηλώσεις του «υπουργού» Οικονομικών στα Κατεχόμενα, Ερσίν Τατάρ, είναι η αποζημίωση των Ελληνοκυπρίων για τις περιουσίες τους στα Kατεχόμενα και όπου υπάρχει περιθώριο η ανταλλαγή περιουσιών. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Για το σκάνδαλο Βατοπεδίου
Λαμβάνω πρώτον την τιμή ν΄ αυτοσυστηθώ, ότι είμαι αγιορείτης μοναχός επί μία συναπτήν 45ετίαν.
Επ΄ ευκαιρία της ενταύθα αποστολής μου επικοινώνησα όσο μου ήτο δυνατόν με την Ομογένειά μας. Παρακολούθησα πολλάς εκδηλώσεις και έντυπα μεταξύ των οποίων και την έγκριτον εφημερίδα σας «Εθνικός Κήρυξ». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μέχρι εκεί καταδέχεται ο Χριστός, να έρθει ο ίδιος!
– Γέροντα, είναι μερικοί άνθρωποι, που, ενώ έχουν ακούσει πολλά για τον Χριστό, δεν λένε ν΄ αλλάξουν. Δεν γυρίζουν! Τί συμβαίνει μ΄ αυτούς; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μάτωνε η καρδιά του καθώς ξεφύλλιζε το τεφτέρι των αναμνήσεων. Η Αλήθεια, πόσες φορές η σκληρή μοίρα ορθώθηκε αδυσώπητη στο δρόμο της ζωής του και τον ανάγκασε να ξεστρατήσει απ΄ αυτόν! Θυμόταν, θυμόταν κι αναστέναζε βαθειά ο Παρασκευάς. Γενέτειρα του ήταν ο Μανταμάδος. Από μικρός στερήθηκε το χάδι της μητέρας του Ελένης, πού έφυγε για την άλλη ζωή όταν αυτός ήταν ακόμη βρέφος. Ο πατέρας του, ο Ηλίας, ξαναπαντρεύτηκε με μια ευγενική ψυχή, τη Λεμονιά, πού αγκάλιασε σαν δικό της παιδί τον Παρασκευά και τον μεγάλωνε με στοργή και αγάπη περισσή. Δεν πέρασε πολύς καιρός όταν ο πατέρας του έφυγε κι αυτός στον ουρανό για ν’ ανταμώσει την πρώ¬τη του γυναίκα, την Ελένη. «Εμεινε μόνος ο Παρασκευάς με την μητρυιά του στο φτωχικό σπιτάκι, πού τους άφησε ο πατέρας. Κι ήταν παιδί ακόμα, στης άνοιξης τα χρόνια, όταν η μητρυιά του αναγκάστηκε να τον ξενητέψει. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η εκκλησία των Ταξιαρχών (Du Moncel 1843)
Υπάρχουν αστικοί μύθοι. «Ο Ωνάσης έβαζε παντού πόμολα από μασίφ χρυσάφι». «Η ελληνική δεν έγινε παγκόσμια επίσημη γλώσσα για μία ψήφο». «Το μισό Κολωνάκι ανήκει στην Εκκλησία». Ο αστικός μύθος διαδίδεται από στόμα σε στόμα, όχι από ιδία γνώση αλλά επειδή ο αφηγητής του, κάπου, κάποτε, τον άκουσε από φίλο. Εννοείται ότι τέτοιες ιστορίες δεν αμφισβητούνται, δηλαδή δεν σπεύδει ο ακροατής να ρωτήσει «μπορείς να μου δείξεις ένα διαμέρισμα στο Κολωνάκι που να ανήκει στην Αρχιεπισκοπή;», ίσως γιατί η απάντηση είναι εξίσου γνωστή: «Ολόκληρη η Σκουφά». Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά: η εκκλησιαστική και μοναστική περιουσία ίσως να μην έχει τις θρυλικές διαστάσεις με τις οποίες περιγράφεται. Οχι ότι μιλάμε για τίποτε φτωχαδάκια, αλλά μάλλον τα παραλέμε. Αν δεν γίνει καταγραφή, αν δηλαδή δεν κατατεθεί Ε9, δεν ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε.
Ειρηνικές διαδηλώσεις υπέρ της φορολόγησης της Εκκλησίας πρόκειται να πραγματοποιήσουν, την Κυριακή, ομάδες πολιτών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης θα γίνει έξω από το Ναό της Παναγούδας ενώ στην Αθήνα πρόκειται να πραγματοποιηθεί έξω από τον Μητροπολιτικό Ναό ο οποίος παραμένει κλειστός λόγω τον έργων αναστήλωσης. Όλα δείχνουν πως οι διαδηλώσεις αυτές είναι μόνον…η αρχή. Πληροφορίες αναφέρουν ότι νέες συγκεντρώσεις προγραμματίζονται τις επόμενες ημέρες στην Αθήνα, την Θεσσαλονίκη και άλλες έδρες μεγάλων μητροπόλεων. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Όταν κατά το 1919-20 ήμην εις το μετόχιον Βόζινα Χαλκιδικής υπό τον οικονόμο Γέρο-Νήφωνα, ως μάγειρος αυτού, πολλάκις τον ήκουσα ευκαιρίας παρεμπιπτούσης να μας διηγείται ιστορικόν τι άξιον σημειώσεως. Αλλά εγώ τότε αρχάριος και νεάνις, δεν εiχον την πρόβλεψιν να σημειώσω με λεπτομέρειαν τα γεγονότα και δι’ αυτό δεν εκράτησα εις την μνήμην μου το επώνυμο του διαπράξαντος την ιεροσυλία χωρικού, αλλά τούτο δεν με εμποδίζει να σημειώσω το γεγονός και θαυματούργημα εις δόξαν και τιμήν του Τιμίου Προδρόμου.
Μου διηγείτο λοιπόν ό οικονόμος γέρων Νήφων ότι εις τας ημέρας του, ολίγον προ του 1900, οπότε ήτο νεώτερος και εις την νήσον Θάσον, ως υποτακτικός του γέροντος Γερβασίου οικονόμου του εν Βουλγάρω μετοχίου ημών, επαρουσιάσθη μίαν ημέραν χωρικός τις, ονόματι Ιωάννης…. με ένα ζώο φορτωμένο δύο τουλούμια λάδι, περίπου 80 οκάδες, και το αφιέρωσε εις το μετόχιον. Ό οικονόμος κατάπληκτος διά την τοιαύτην δωρεάν, ηρώτησε να μάθη: πώς τούτο και διά ποίον λόγον ή τοιαύτη δωρεά; Τότε ό χωρικός Ιωάννης του διηγήθηκεν ως ακολούθως: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
VatopaidiFriend: Ένα πολύ σημαντικό και κατατοπιστικό άρθρο. Αξίζει να το διαβάσετε μέχρι τέλος γιατί θα μάθετε πολλά που δεν ξέρατε επειδή τα αποκρύπτουν σκόπιμα παραπλανώντας σας.
I. Η πολυεπίπεδη «προοδευτική» διανόηση, έχοντας ώς στρατηγικό στόχο την αποδόμηση του επικρατήσαντος προσωρινά ταξικού συστήματος, επιχειρεί μεθοδικά, στο όνομα πάντα της «επιστήμης», της «προόδου» και άλλων ηχηρών παρομοίων, την υπονόμευση όλων όσων πιστεύει ότι αποτελούν πυλώνες του συστήματος αυτού και στυλοβάτες της άρχουσας τάξης. Σ’ αυτούς, πειθομένη τοις ρήμασι των δυτικών διαφωτιστών και των παλαιοημερολογιτών του μαρξισμού, κατατάσσει συνολικά και την Όρθόδοξη Εκκλησία, όχι μόνο στην παρούσα άλλά και στη διαχρονική της διάσταση και πολιτεία. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Οταν αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ο Μαξιμιανός, μαρτύρησε στην Αίγυπτο γύρω στα 304 ο άγιος Ούαρος, νεαρός ακόμη αξιωματικός κάποιας ρωμαϊκής λεγεώνος. Ζηλωτής χριστιανός, συνελήφθη μέσα στις φυλακές πού πήγαινε κρυφά, για ν΄ ανακουφίζη και να δίνη θάρρος στους μάρτυρες. Ήρθε έτσι κι η δική του σειρά να χύση το αίμα του για την αγάπη του Χριστού. Στον τόπο του μαρτυρίου του βρέθηκε, σταλμένη από τη θεία πρόνοια, μια πολύ ευσεβής χριστιανή, η Κλεοπάτρα. Ήταν χήρα, αλλά πλουσιότατη κι είχε κοντά της τον μικρό μοναχογιό της. Η ευγενής κυρία παρακολούθησε με βαθύ πόνο τα σκληρά βασανιστήρια, πού έκαναν στον νέο για ν΄ αρνηθή την πίστι του. Όταν έμεινε πια άψυχο το μαρτυρικό σώμα, η Κλεοπάτρα έδωσε πολλά χρήματα στους δημίους και το πήρε. Με μεγάλη ευλάβεια το μετέφερε στο αρχοντικό της και το έθαψε.
Ύστερα από λίγα χρόνια, όταν βασίλεψε ο Μέγας Κωνσταντίνος και σταμάτησαν οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών, η Κλεοπάτρα άφησε την Αίγυπτο για να γυρίση πίσω στην πατρίδα της, την Παλαιστίνη, και πήρε μαζί της το λείψανο του μάρτυρος, σαν πολύτιμο θησαυρό. Εκεί ξόδεψε ένα μεγάλο μέρος από την περιουσία της κι έκτισε μεγαλοπρεπέστατη εκκλησία στο όνομα του αγίου Ουάρου κι αφιέρωσε σ΄ αυτή το τίμιο λείψανο πού φύλαγε μέσα σε ολόχρυση λάρνακα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κατηγορηματικά αντίθετος στο ενδεχόμενο φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίας παρουσιάστηκε ο «ταμίας» της Εκκλησίας της Ελλάδος, Μητροπολίτης Ιωαννίνων κ. Θεόκλητος, ο οποίος εξέφρασε την πρόθεση της Εκκλησίας να συνεισφέρει οικονομικά μόνο για την αντιμετώπιση εθνικών καταστροφών. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Στο χθεσινό (25/10) δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ προβλήθηκε το παρακάτω ρεπορτάζ:
Όπως προκύπτει από αυτό:
-Τα περί «τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας» που αναμασάνε χρόνια τώρα διάφοροι κακεντρεχείς είναι απλά…μύθος!
-Η δε καλλιεργήσιμη έκταση που έχει στην κατοχή της αντιστοιχεί στο…τρομακτικό ποσοστό του 0,48% του συνόλου της γεωργικής γης της χώρας!!! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
VatopaidiFriend: Η Μονή της Παναγίας Αγνούντας είναι ένα κυριολεκτικά πανέμορφο και γραφικότατο μοναστηράκι πάνω σε έναν κατάφυτο λοφίσκο δίπλα στο δρόμο από την Κόρινθο στην Επίδαυρο. Η επίσκεψη σε τούτο το μικρό στολίδι της Ορθοδοξίας είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία. Υπάρχει μια τελείως διαφορετική ατμόσφαιρα εκεί. Τα γήινα τερακόττα χρώματα σε πάνε κατευθείαν στην Κάτω Ιταλία. Οι κάκτοι που αναρριχώνται στο κτίριο της μονής και τα κελλιά παλαιών ασκητών προσθέτουν ακόμα περισσότερο στην εξωτική ατμόσφαιρά της. Η αρχιτεκτονική της εκκλησίας της μονής, που είναι αφιερωμένη στην Παναγία, είναι κάτι το μοναδικό. Η υψηλή, σε σύγκριση με το μήκος και το πλάτος της, οροφή της είναι κάτι που δεν το συναντάς συχνά. Το εσωτερικό του ναού, με τις εκπληκτικές μεταβυζαντινές τοιχογραφίες του, χαρακτηρίζεται από ένα κλίμα υπερβατικό και μυστηριακό. Πραγματικά, όταν πάς σε αυτό το μοναστήρι, είναι σαν να μεταφέρεσαι δέκα αιώνες πίσω. Επίσης αναφέρουμε πως στην μονή φυλάσσεται ως πολύτιμος θησαυρός η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Αγνούντας, μέσω της οποίας επιτελούνται πάμπολλα θαύματα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που πολύς κόσμος, και από την Αθήνα ακόμα, επιλέγει αυτό το μοναστηράκι για να κάνει εκεί τις βαφτίσεις των παιδιών τους. Το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι μια εκδρομούλα να πάτε να το δείτε από μόνοι σας. Σας το συστήνουμε κατηγορηματικά!!!
11. Τα βοηθητικά εξωμοναστικά κτίσματα
Στην εξωτερική πλευρά του νοτίου τείχους είχαν κτισθεί οι βοηθητικοί χώροι της Μονής. Σήμερα δεν υπάρχουν. Είχαν κι αυτά μορφή κελλιών με θολωτή στέγη και ξεχωριστές εξωτερικές εισόδους. Υπήρχαν οι σταύλοι (Βορδοναρεία), ο Μυλών, το Τουβλαρείο, δηλαδή εργαστήριο κατασκευής κεραμικών, και χώροι αποθηκεύσεως γεωργικών εργαλείων και ζωοτροφών. Σε μικρή απόσταση από το ανατολικό τείχος διακρίνονται ακόμη ίχνη από πέτρινα αλώνια. Δύο όμοια αλώνια υπήρχαν δυτικά της Μονής, στο σημερινό χώρο σταθμεύσεως. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
του Στεργίου Ν. Σάκκου ομοτίμου καθηγητή Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Την αφορμή για το άρθρο αυτό μου δίνουν δύο θάνατοι, που συνέβησαν σε διάστημα λίγων ημερών μέσα στον Ιούλιο. Δύο διαφορετικοί θάνατοι· του διάσημου τραγουδιστή Michael Jackson και του γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινού.
Michael Jackson
Δεν έχω βεβαίως σχέση με την μουσική ούτε μπορώ να παρακολουθήσω την ζωή των τραγουδιστών και των καλλιτεχνών. Με προκάλεσε όμως η αποθέωση του Jackson και ο θόρυβος που δημιουργήθηκε γύρω από το όνομά του και θέλησα να πληροφορηθώ για την ζωή και την πολιτεία του.
Ο Michael Jackson, “ο βασιλιάς της πόπ”, αποτελεί ίσως την πιο χαρακτηριστική έκφραση και το πιο εύγλωττο σύμβολο του δυτικού πολιτισμού. Από άσημο παιδί πολύτεκνης οικογένειας αναδείχθηκε ένας από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών κατακτώντας τα πάντα· διασημότητα, δόξα, εξουσία, αμύθητη περιουσία. “῞Ολα τα είχε και δεν είχε τίποτα”, παρά μονάχα δυστυχία. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Καταδικάσθηκαν σε θάνατο στις 15 Αυγούστου 1714, την ημέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κατά την οποία εόρταζε και ή σύζυγος του Μαρίκα! Τότε ο Κωνσταντίνος είχε ηλικία 60 ετών. Τους έβγαλαν άπό την φυλακή όλους ξυπόλυτους, αλυσοδεμένους και με ένα υποκάμισο επάνω τους. Τους οδήγησαν στον τόπο της εκτελέσεως, κοντά στο μεγάλο σαράι του σουλτάνου, μέσα άπό τους δρόμους της Πόλεως, ωσάν να ήσαν κακούργοι. Μπροστά επήγαινε ο μικρότερος γυιός του Ματθαίος, ηλικίας 12 ετών, και τελευταίος ο πρώην Ηγεμών. Στον τόπο της εκτελέσεως παρευρίσκοντο τα τάγματα των γενιτσάρων, παρατεταγμένα, ο ίδιος ο Σουλτάνος, ο Βεζύρης του και οι πρέσβεις των μεγάλων Ευρωπαϊκών Κρατών, προσκαλεσμένοι εκεί, για να ιδούν το μακάβριο θέαμα! Το φοβερό δράμα, είπαν μερικοί αυτόπτες μάρτυρες, δεν διήρκεσε περισσότερο άπό ένα τέταρτο της ώρας. Ο δήμιος τους έβαλε να γονατίσουν όλοι, σε μια μικρή απόσταση ο ένας άπό τον άλλον. Τους έβγαλε τους σκούφους τους και τους επέτρεψε να κάνουν μία σύντομη προσευχή, πριν την εκτέλεσί τους. Ο γραμματεύς Φλωρεντίν διατηρεί τα έξης γενναία λόγια του Μπρινκοβεάνου: «Παιδιά μου, να έχετε θάρρος.
Η ιστορία των Ρουμάνων φθάνει στο αποκορύφωμα της κατά το τέλος του 17ου αιώνος και τις πρώτες δεκαετίες του επομένου με την ισχυρή προσωπικότητα του ηγεμόνος της Ρουμανικής χώρας (Ουγγροβλαχίας), του Κωνσταντίνου Μπρινκοβεάνου. Η ηγεμονία του άρχισε στις 29 Οκτωβρίου 1688 και έκλεισε κατά τρόπο τραγικό στις 15 Αυγούστου του έτους 1714. Στην περίοδο αυτή συνέβησαν πολλές σπουδαίες οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές και πολιτιστικές αλλαγές.
Ενός νέου ανθρώπου και γιατρού την ιερή μνήμη εορτάζει και τιμά σήμερα η Εκκλησία, του αγίου μεγαλομάρτυρα και ιαματικού Παντελεήμονος. Από την πρώτη εποχή η Εκκλησία έχει σε μεγάλη τιμή όσους, που βαπτίζονται στο αίμα τους, και δίνουν την καλή ομολογία και τη μαρτυρία Ιησού Χριστού. Μετά την υπεραγία Θεοτόκο, τους ασωμάτους Αγγέλους, τον πρόδρομο Ιωάννη και τους πανευφήμους Αποστόλους, καθώς ακούμε κάθε ήμερα στην Απόλυση της ιερής Ακολουθίας, η Εκκλησία μνημονεύει τους καλλινίκους Μάρτυρες και ζητάει την πρεσβεία τους, για να μας ελεήσει και να μας σώσει ο Θεός.
Ο άγιος Παντελεήμων είναι από τα ένδοξα θύματα του μεγάλου διωγμού του Διοκλητιανού. Το 303 ο γέρος πια Διοκλητιανός, αυτοκράτορας του ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, υπέγραψε το διάταγμα για την εξόντωση των χριστιανών. Πατρίδα του αγίου Παντελεήμονος ήταν η Νικομήδεια, όπου ήσαν και τα ανάκτορα του Διοκλητιανού. Ο πατέρας του, Ευστόργιος το όνομα, ήταν ειδωλολάτρης, πλούσιος κι ανώτερος αξιωματούχος του κράτους. Η μητέρα του, Ευβούλη το όνομα, ήταν χριστιανή κι έσπειρε φυσικά τα πρώτα σπέρματα της πίστης και της ευσέβειας στη ψυχή του παιδιού της· πέθανε όμως πρόωρα και το παιδί έμεινε στη φροντίδα του πατέρα του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο κατά κόσμον Μιχαήλ Τριβώλης, υιός των επιφανών, πλουσίων και ευσεβών γονέων Μανουήλ και Ειρήνης, κατήγετο από την Λακεδαίμονα της Πελοποννήσου, αλλά γεννήθηκε στην Άρτα της Ηπείρου το 1470. Έλαβε καλή μόρφωση, στην αρχή από τον πατέρα του και στην συνέχεια από τον ιερέα Ιωάννη Μόσχο. Έφηβος φοίτησε στο περίφημο ελληνικό σχολείο της Άρτας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
του Σπύρου Β. Μπαζίνα*
Ανωτέρου Στελέχους της Νομικής Υπηρεσίας των Η.Ε. στην Βιέννη
Το θέμα του χωρισμού της Εκκλησίας από το Κράτος και της εκκλησιαστικής περιουσίας είναι πολύ ευρύ και σύνθετο για να αναπτυχθεί σε ένα σύντομο άρθρο. Όμως, θα ήθελα απλά να σκιαγραφήσω σύντομα κάποιες σκέψεις ως μια μικρή συμβολή στον διάλογο που διεξάγεται (βλ. Γεώργιο Ι. Μαντζαρίδη, Ρεσάλτο, τ. 34, Δεκ. 2008, σ. 49-50 και Δημήτριο Τσομώκο, Ρεσάλτο, τ. 35, Ιαν. 2009, σ. 47-48). Η βασική μου θέση είναι ότι πρέπει να υπάρξει ένας ευρύτατος διάλογος όλων των διαστάσεων αυτού του θέματος, της πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής, νομικής, θεολογικής η φιλοσοφικής και ιστορικής. Εννοώ ένα έντιμο και ειλικρινή διάλογο μεταξύ της ηγεσίας, των ειδικών αλλά και των απλών ανθρώπων για να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση, και όχι παράλληλους μονόλογους μεταξύ ανθρώπων που έχουν εκ των πρότερων καταλήξει και κάνουν ένα προσχηματικό διάλογο, όπως δυστυχώς πολλές φορές γίνεται στην χώρα μας. Υποστηρίζω επίσης την θέση ότι, αν δεν μπορούμε να κάνουμε ένα τέτοιο διάλογο η αν αυτός ο διάλογος δεν καταλήξει σε κοινά αποδεκτές λύσεις, καλύτερα να το αφήσουμε το θέμα «άχρι καιρού». Διαφορετικά, με εκ τις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις που υπάρχουν, κινδυνεύουμε … Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 
