Εξελικτική η τρέλα των σκύλων για τα κόκκαλα

Όσοι έχουν σκύλο, ξέρουν καλά πως η αγάπη του κατοικίδιού τους για τα κόκκαλα και άλλα σκληρά αντικείμενα είναι μεγάλη. Αργά ή γρήγορα ανακαλύπτουν διάφορα «δωράκια» στην κουζίνα, στο σαλόνι ή ακόμη και φυτεμένα στις γλάστρες.

Τον λόγο για τον οποίο τα χαριτωμένα τετράποδα λατρεύουν το «ροκάνισμα» των κοκάλων (και άλλων αντικειμένων) μελέτησαν οι ειδικοί του Εθνικού Πανεπιστημίου της Κολομβίας και διαπίστωσαν ότι τελικά έχει τις ρίζες του στην εξελικτική ιστορία του είδους.

Το παπάκι «Rambo» που τρομάζει τον σκύλο φίλο του..! (βίντεο-video)

Το σκυλί του Μοναστηριού (ποίημα για το μαρτύριο του Αγίου Εφραίμ της Νέας Μάκρης και τον σκύλο που οδήγησε τους χωρικούς στο λείψανό του)

Ένα πρωί πέντε Μαγιού και ώραν την ενάτην

Αγαρηνοί τελούσανε κάποιαν ποινήν εσχάτην.

Τον Άγιο Εφραίμ με ρόπαλα πολλοί τον μαστιγώνουν

κι απ’ τα πολλά χτυπήματα αμέσως θανατώνουν.

Πολλά δεινά υπέφερε ο Άγιος ο Μάρτυς

κι ο σκύλος του Μοναστηριού ήταν αυτόπτης μάρτυς.

Ο σκύλος τώρα και τότε (1)

Κυνηγόσκυλα του τύπου όρασης που κυνηγάνε αγριόχοιρους εικονίζονται σε τοιχογραφίες του Μυκηναϊκού ανακτόρου της Τίρυνθας στην Ελλάδα. Οι τοιχογραφίες πιθανόν να χρονολογούνται μεταξύ 1400 -1125 π Χ.

VatopaidiFriend: Σκεφθήκαμε ότι θα ήταν ενδιαφέρον για τους αδελφούς μας που αγαπάνε τα ζώα, να ξεκινήσουμε ένα μικρό αφιέρωμα στους τετράποδους φίλους των ανθρώπων, τα σκυλιά. Μια μικρή εισαγωγή για την προέλευση και καθημερινά από μια παρουσίαση διαφόρων ρατσών.

Προέλευση του κατοικίδιου σκύλου

Η προέλευση του κατοικίδιου σκυλιού έχει γίνει αντικείμενο εκτεταμένων επιστημονικών μελετών. Η έρευνα στον τομέα αυτό, όπως και σε πολλές άλλες απόψεις των φυσικών επιστημών, άρχισε με τον Κάρολο Λιναίο (1707 – 1778), ο οποίος στο μεγάλο έργο του Systema Naturae ενσωμάτωσε εκείνες τις ράτσες κατοικίδιου σκυλιού που θεώρησε «καθαρές» από ζωολογική αίσθηση, δηλαδή που ξεχώριζαν σαφώς μεταξύ τους. Το 1753, ένας από τους μαθητές του, ο Έρικ Λίντεκραντζ (1727 -1788), παρουσίασε τη δική του θέση στα λατινικά με τίτλο Cynographia. Το έργο αυτό είναι μια από τις πρώτες προσπάθειες να περιγραφεί ένα είδος ζώου σύμφωνα με μεθόδους που όρισε ο Λιναίος στο έργο του Methodus Demonstrandi.

Τσοπανόσκυλο αποδεικνύεται πιο έξυπνο και από τους πιθήκους

Ενα µπόρντερ κόλι, η Τσέισερ, µπόρεσε να µάθει 1.022 λέξεις, έδειξαν αµερικανοί ερευνητές. Όπως περιγράφεται στην εφημερίδα «Τα Νέα», η σκυλίτσα επέδειξε µια ικανότητα εκµάθησης που είναι ανώτερη αυτής των πιθήκων.

Πράγµατι, η σκυλίτσα είναι σε θέση να ξεχωρίζει 1.022 διαφορετικές λέξεις και να τις συνδέει µε τα αντικείµενα στα οποία αντιστοιχούν. Κατάφερε να διακρίνει τη µορφή αντικειµένων και έδειξε πως έχει ένα σύστηµα αποµνηµόνευσης για να συνδέει ένα ηχητικό ερέθισµα µε ένα οπτικό ερέθισµα.

Η μαμά…σκιουρίνα

Ο σκύλος έχει ακινητοποιήσει το μικρό σκιουράκι. Η μαμά σκιουρίνα τον είδε και ετοιμάζεται…

«Λίγο έλειψε να την πατήσω, αυτός ο σκύλος θα με έτρωγε…»

Ανέκδοτο

Ένας σκύλος περιφέρεται στη ζούγκλα και βλέπει μια λεοπάρδαλη να κατευθύνεται προς το μέρος του, φανερά πεινασμένη.

«Ωχ μπλέξαμε!», σκέφτεται ο σκύλος.

Τότε βλέπει κάτι κόκαλα εκεί κοντά και αρχίζει να τα ροκανίζει με την πλάτη γυρισμένη στην λεοπάρδαλη. Ενώ εκείνη είναι έτοιμη να του χιμήξει, ο σκύλος λέει:

Το σκυλί του Μοναστηριού (ποίημα για το μαρτύριο του Αγίου Εφραίμ της Νέας Μάκρης και τον σκύλο που οδήγησε τους χωρικούς στο λείψανό του)

Ένα πρωί πέντε Μαγιού και ώραν την ενάτην

Αγαρηνοί τελούσανε κάποιαν ποινήν εσχάτην.

Τον Άγιο Εφραίμ με ρόπαλα πολλοί τον μαστιγώνουν

κι απ’ τα πολλά χτυπήματα αμέσως θανατώνουν.

Πολλά δεινά υπέφερε ο Άγιος ο Μάρτυς

κι ο σκύλος του Μοναστηριού ήταν αυτόπτης μάρτυς.

Η παγωμένη οδύσσεια ενός σκύλου

Ο σκύλος που γύρισε από το κρύο δέχεται τη φροντίδα κτηνιάτρου στο λιμάνι του Γκντανσκ (ΑΡ/ΜΑCΙΕJ CΖΟSΚΑ)

Αφού ταξίδεψε 120 χιλιόμετρα επάνω σε κομμάτι πάγου που κατέβαινε τον ποταμό Βιστούλα, σώθηκε από πολωνέζικο ναυαγοσωστικό στη Βαλτική, στις εκβολές του ποταμού, 24 χιλιόμετρα ανοιχτά από το Γκντανσκ της Πολωνίας. Ετσι τελείωσε η απίστευτη περιπέτεια ενός σκύλου, μια οδύσσεια στον πάγο, χωρις τροφή, σε θερμοκρασίες-20 βαθμών Κελσίου.

Τον είχαν δει για πρώτη φορά το περασμένο Σάββατο στο Γκρουτζιάτζ, στην ενδοχώρα, 100 χλμ. από τον κόλπο του Γκντανσκ, τότε όμως δεν μπόρεσαν να τον σώσουν γιατί ο πάγος ήταν λεπτός και δεν τολμούσαν να περπατήσουν στο ποτάμι.

Το Λευκό Μπαστούνι, το μπαστούνι των τυφλών (Παγκόσμια ημέρα 15 Οκτωβρίου)

Το λευκό μπαστούνι είναι το τεχνικό βοήθημα που χρησιμοποιούν τα άτομα με πρόβλημα όρασης για να εντοπίζουν και να αποφεύγουν τα εμπόδια στην πορεία τους, στην προσπάθεια τους να κινούνται μόνοι, ανεξάρτητοι και με ασφάλεια.

Δεν βλέπω, βλέπεις όμως εσύ. Θέλεις να με βοηθήσεις; Τότε διάβασε τα παρακάτω και να ξέρεις πως αν κάτι θυμάσαι απ΄ αυτά όταν κάπου, κάποτε, τυχαία ή για κάποιο λόγο με συναντήσεις, θα με κάνεις να νιώσω άνετα, δίνοντας μου αυτό ακριβώς που χρειάζομαι.

Όταν με συναντήσεις, μπορείς να με βοηθήσεις αν θυμηθείς τα παρακάτω:

1. Μόνο εμείς οι τυφλοί κρατάμε λευκό μπαστούνι και αυτό για να περπατάμε με ασφάλεια, όχι για να ξεχωρίζουμε, να παίζουμε, να μας δείχνουν ή για να ζητιανεύουμε.

2. Είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος αλλά τυφλός. Μή με μεταχειρίζεσαι σαν παιδάκι. Μεγαλώνω, παίζω, τρέχω, διαβάζω, γράφω, σπουδάζω, δουλεύω, παθιάζομαι, κλαίω, γελάω, ερωτεύομαι, θυμώνω, «σερφάρω», κάνω chat, όπως ΕΣΥ!

3. Πιο εύκολα θα περπατήσω

ΑΠΟ ΤΟ «ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ» ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

Ο άγιος γέροντας Πορφύριος σε τοιχογραφία στον ναό της Παναγίας Παντανάσσης του βατοπαιδινού μετοχίου στην ευλογημένη λίμνη Βιστωνίδα.

Λέγει ο σοφός Σολομών ότι ο Χριστός «ευρίσκεται τοις μη πειράζουσιν Αυτόν». Οι «πειράζοντες» τον Θεόν είναι όσοι αμφιβάλλουν, διστάζουν ή και χειρότερα ακόμη, ανθίστανται στην παντοδυναμία Του και πανσοφία Του. Δεν πρέπει η ψυχή μας ν’ αντιστέκεται και να λέει, «γιατί το έκανε έτσι αυτό ο Θεός, γιατί το άλλο αλλιώς, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά;». … Αυτά τα «γιατί» πολύ βασανίζουν τον άνθρωπο, δημιουργούν αυτά που λέει ο κόσμος «κόμπλεξ»· παραδείγματος χάριν, «γιατί να είμαι πολύ ψηλός;» ή και το αντίθετο «πολύ κοντός;». Αυτό δεν φεύγει από μέσα. Και προσεύχεται κανείς και κάνει αγρυπνίες, αλλά γίνεται το αντίθετο. Και υποφέρει κι αγανακτεί χωρίς αποτέλεσμα. Ενώ με το Χριστό, με την χάρι φεύγουν όλα. Υπάρχει αυτό το «κάτι» στο βάθος, δηλαδή το «γιατί», αλλ’ η χάρις του Θεού επισκιάζει τον άνθρωπο κι ενώ η ρίζα είναι το κόμπλεξ, εκεί πάνω φυτρώνει τριανταφυλλιά με ωραία τριαντάφυλλα κι όσο ποτίζεται με την πίστη με την αγάπη με την υπομονή με την ταπείνωση τόσο παύει να έχει δύναμη το κακό παύει να υπάρχει δηλαδή δεν εξαφανίζεται αλλά μαραίνεται. Όσο δεν ποτίζεται η τριανταφυλλιά τόσο μαραίνεται, ξηραίνεται, χάνεται κι αμέσως ξεπετάγεται το αγκάθι.