Πόσο είμαι μικρός!..

VatopaidiFriend: Ένας σύγχρονος νέος διηγείται πώς γνώρισε το Χριστό και πώς οδηγήθηκε στην αληθινή επίγνωση και έγινε φίλος του μέσα από απλές καθημερινές συνήθειες που αποτελούσαν τη χαρά, τη διασκέδαση, την απολαυσή, την ανάπαυσή του!

Χρειαζόταν τίποτε περισσότερο, για να το καταλάβω, πόσο μικρός ήμουν εγώ, και πόσο μεγάλος απέναντί μου είναι ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός;

Τον είχα καλέσει να έλθει μέσα μου, στη καρδιά μου. Και βρέθηκε στο στάβλο του Αυγεία!…

Γονάτισα και του είπα:

-Τώρα το καταλαβαίνω, Κύριε. Δεν είμαι άξιος να έλθεις μέσα μου. Δεν θα βρεις τόπο άξιο να ακουμπήσεις το κεφάλι σου. Καθάρισέ με, Κύριε. Καθάρισε τον ρύπο της ψυχής μου.

Σε σημείο που ο Θεός δεν μπορεί.. δεν θέλει να σώσει τον άνθρωπο, αν….

 Εύλογα γεννιέται η απορία· εφ’ όσον ο Θεός είναι παντοδύναμος και επιθυμεί να σώσει τον πεπτωκότα άνθρωπο, γιατί διάλεξε ως τρόπο λυτρώσεως τη θυσία του Υιού του; Δεν θα ήταν καλύτερα να βγάλει μία διαταγή και να σωθούν οι πάντες; Προφανώς, θα μπορούσε ο ουράνιος Πατέρας να μας σώσει μ’ ένα του πρόσταγμα. Και θα φαινόταν στη θεϊκή διαταγή σαφώς η παντοδυναμία του Θεού. Θα ήταν όμως άδικη αυτή η παντοδυναμία. Δεν θα παραχωρούσε σ’ εμάς ούτε  μία σταγόνα του θείου ελέους.

Ο Ευλαβέστατος Διονύσιος ο Νεώτερος ο Σταυροβουνιώτης

Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου, Γέροντας Διονύσιος (ο Β') Μοναχός κατά την ημέρα της ενθρονίσεώς του. Διακρίνεται δίπλα του ο οικείος επίσκοπος, Μητροπολίτης Κιτίου Μακάριος -ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριο ο Γ'.

Ο οσιώτατος αυτός γέρων Διονύσιος ήτο ακριβές αντίγραφον του ανακαινιστού της Μονής, από τον οποίον εκληρονόμησε και το όνομα.

Εστερήθη ενωρίς του πατρός του, η δε μεγαλόψυχος μήτηρ του έδωκεν εις αυτόν αρίστην ανατροφήν, όπως και εις τον αδελφόν του Στέφανον, τον οποίον αργότερον έφερεν εις το μοναστικόν στάδιον. Ήτο επίσης και ανωτέρας μορφώσεως, καθότι ήτο διδάσκαλος, πράγμα πολύ σημαντικόν εις την έποχήν του.

Όταν ήλθεν εις τον γέροντά του διά να μονάση, δεν είχεν ακόμη τελειώσει τας σπουδάς του, αλλά ο διακριτικώτατος γέρων τον έστειλε με τα ράσα και ετελείωσε. Μετά των λεπτών σημείων της μοναστικής ζωής, ο νεώτερος Διονύσιος, εδιδάχθη από τον περινούστατον γέροντά του και την αγιογραφίαν, ώστε να θεωρήται εις σπουδαίος και διακεκριμένος αγιογράφος με άαίστην επίδοσιν.

Θαύματα Αγίου Ονούφριου στην Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου Αγίου Όρους

Ιερός Ναός Αγίου Ονουφρίου στο χωρίό Κάθηκας στην Πάφο της Κύπρου

1. Εις Τούρκον Δασοφύλακα

Αυτή η διήγησις μου εξιστορήθη παρά του γέροντος Χριστοδούλου, ότε εύρισκόμην εις το εν Βουνώ αγροκήπιον[1], βοηθών συνάμα τον κηπουρόν αδελφόν Ιερόθεον, κατά την 12ην του μηνός Ιουνίου του 1944.

Ο Γέρων Χριοτόδουλος αναμνησθείς τι γεγονός, επισυμβάν επί τουρκοκρατίας, κατά το 1910 περίπου, μου το διηγήθη εις δόξαν και τιμήν του Αγίου Ονουφρίου, ως εξής:

«Εγώ, μας λέγει, κατ΄ εκείνην την εποχήν νεώτερος ων, κατά την επιστασίαν του δάσους της Μονής και μίαν ήμέραν γυρίζοντας επάνω εις την Παναγίαν, ανταμωθήκαμεν με ένα Τούρκον, δασοφύλακα, δηλαδή κυβερνητικόν και, αφού επί ώρας εγυρίσαμεν και του έδειξα τα σύνορα της Μονής, εν τέλει κατεβήκαμεν εδώ να ξεκουρασθώμεν και να γευματίσωμεν. Με την περιοδείαν την οποίαν είχομεν ο Τούρκος εκουράσθη, ήταν και λίγο σωματώδης και, αφού κερασθήκαμεν· επήγαμεν εις την βρύσιν και ο Τούρκος ευχαριστηθείς και ευφρανθείς με το κρύο νερό της πηγής, έπιε και πάλιν, έπιε και εγώ δεν ξέρω πόσον. Μου έλεγε: α! μασιαλά! μασιαλά!

Ο Θεός βοηθά αυτόν που επιμένει στην προσπάθειά του.

(Από τον Ευεργετινό)

Ο Αββάς Ζωσιμάς έλεγε, πως η Χάρη του Θεού ακολουθεί πάντα τη προαίρεσή μας, και, πως με τη βοήθειά της, μπορούμε να πραγματοποιούμε τη προκοπή μας στο καλό και στο αγαθό. Έτσι, αυτός που θέλει πραγματικά να στολιστεί με κάποια αρετή, το πρώτο που έχει να κάνει είναι, να δείξει γενναία και μεγάλη προαίρεση γι’ αυτή και κατόπιν, ν’ αρχίσει να καταπιάνεται υπομονετικά το καλό και να παρακαλεί το Θεό να συνεργεί σ’ αυτό και να τον βοηθά. Κι’ αν καμιά φορά εξασθενίζει η προσπάθεια του, να μη λιγοκαρδίζει ούτε και ν’απογοητεύεται, κι’ αν τύχει να ξεμακρύνει καμιά φορά από το δρόμο του Θεού.   Γιατί το  κυριότερο για όσους θέλουν να γίνουν ενάρετοι είναι τούτο· το να μη μικροψυχούν δηλαδή, αν κάποτε πέσουν στο κακό, αλλά να συνεχίζουν, με την ίδια αποφασιστικότητα τον αγώνα τους.

Οι ΚΡΥΜΜΕΝΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ του Αγίου Όρους

Τους «κρυμμένους θησαυρούς» του Αγίου Όρους αποκαλύπτει Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου αρχιμ. Γεώργιος στην συνέντεξη που ακολουθεί*.

π. Κωνσταντίνος: Σε πρόσφατο προσκύνημά μας στο Άγιον Όρος είχαμε την ευλογία να συναντήσουμε τον σεπτό καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου, τον π. Γεώργιο, και να μας ομιλήση για τους χαριτωμένους ανθρώπους πού γνώρισε στην ζωή του. Τον παρακαλούμε και τώρα, να απευθυνθή προς τους ακροατάς της εκπομπής μας και να μας ομιλήση για τους χαριτωμένους ανθρώπους.

π. Γεώργιος: Ο π. Κωνσταντίνος με παρεκάλεσε να ομιλήσω για τους χαριτωμένους ανθρώπους πού υπάρχουν στο Άγιον Όρος. Κατ΄ αρχήν θα ήθελα να πώ ότι χαριτωμένοι είναι όλοι οι Χριστιανοί, γιατί όλοι οι Χριστιανοί έχουν την Χάρι του αγίου Βαπτίσματος. Χαριτωμένοι είναι και οι μοναχοί, γιατί εκτός από την Χάρι του αγίου Βαπτίσματος έχουν και την Χάρι του αγγελικού Σχήματος. Βέβαια το ζήτημα είναι ότι λόγω των παθών μας κρύβουμε αυτήν την Χάρι, όπως κρύβεται η φωτιά κάτω από την στάχτη και δεν φαίνεται. Όταν όμως σιγά-σιγά με την μετάνοιά μας, την άσκησί μας, τον αγώνα μας τον πνευματικό και την προσευχή μας παραμερίσουμε τα πάθη, τότε σιγά-σιγά υποχωρεί η στάχτη των παθών και η φωτιά της θείας Χάριτος -που καίει μέσα μας- φανερώνεται. Και φανερώνεται η Χάρις του Θεού στους ανθρώπους, οι οποίοι αγωνίζονται έτσι. Τότε οι άνθρωποι είναι χαριτωμένοι και φαίνονται χαριτωμένοι.

Το Λευκό Μπαστούνι, το μπαστούνι των τυφλών (Παγκόσμια ημέρα 15 Οκτωβρίου)

Το λευκό μπαστούνι είναι το τεχνικό βοήθημα που χρησιμοποιούν τα άτομα με πρόβλημα όρασης για να εντοπίζουν και να αποφεύγουν τα εμπόδια στην πορεία τους, στην προσπάθεια τους να κινούνται μόνοι, ανεξάρτητοι και με ασφάλεια.

Δεν βλέπω, βλέπεις όμως εσύ. Θέλεις να με βοηθήσεις; Τότε διάβασε τα παρακάτω και να ξέρεις πως αν κάτι θυμάσαι απ΄ αυτά όταν κάπου, κάποτε, τυχαία ή για κάποιο λόγο με συναντήσεις, θα με κάνεις να νιώσω άνετα, δίνοντας μου αυτό ακριβώς που χρειάζομαι.

Όταν με συναντήσεις, μπορείς να με βοηθήσεις αν θυμηθείς τα παρακάτω:

1. Μόνο εμείς οι τυφλοί κρατάμε λευκό μπαστούνι και αυτό για να περπατάμε με ασφάλεια, όχι για να ξεχωρίζουμε, να παίζουμε, να μας δείχνουν ή για να ζητιανεύουμε.

2. Είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος αλλά τυφλός. Μή με μεταχειρίζεσαι σαν παιδάκι. Μεγαλώνω, παίζω, τρέχω, διαβάζω, γράφω, σπουδάζω, δουλεύω, παθιάζομαι, κλαίω, γελάω, ερωτεύομαι, θυμώνω, «σερφάρω», κάνω chat, όπως ΕΣΥ!

3. Πιο εύκολα θα περπατήσω