Η Αλίκη Βουγιουκλάκη δυσκολεύτηκε να μείνει έγκυος. Όταν πια τα κατάφερε με την βοήθεια του μαιευτήρα- γυναικολόγου Νικόλαου Παπανικολάου, κινδύνευσε να χάσει το παιδί κατά την διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας ”η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά”.
Ο Παπανικολάου διακόπτει τα Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
του π. Αθανασίου Γιουσμά
Οι πιστοί συχνά πυκνά αποθέτουν τα μάτια στις εικόνες της Παναγίας ή των Αγίων μας, θέλοντας μ’ αυτόν τον τρόπο, ή απλώς να εκδηλώσουν την ευγνωμοσύνη τους, ή σε κάποιες άλλες περιπτώσεις να… «καλοπιάσουν» τον Άγιο και να «εξαναγκάσουν» με τον τρόπο τους το θείον, να υπακούσει στο αίτημά τους.
Τα τάματα είναι Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Γιάλτα
Την Τετάρτη, 4 Ιουλίου 2012, στις 11 το πρωί, πήραμε ένα τουριστικό λεωφορείο για τη Γιάλτα. Πάλι η ίδια υπέροχη διαδρομή στον αστερισμό του πράσινου χρώματος, φαρδιοί δρόμοι, μικρά χωριουδάκια διάσπαρτα εδώ κι εκεί, με μικρά σπιτάκια τριγυρισμένα από τους κήπους τους, με όλα τα ζαρζαβατικά τους και τα φρουτόδεντρά τους.
Εκείνο, όμως, που είναι καταπληκτικό είναι ότι παντού υπάρχει άρωμα Ελλάδας. Βλέπουμε ελληνικές λέξεις, όπως Ελλάδα, Φόρος, Ναυτίλος κ.α. Όσο προχωράμε, αρχίζει να αλλάζει το τοπίο, αρχίζουν τα βουνά της νότιας Κριμαίας, επιβλητικά και αγέρωχα, μέσα στην αγριότητά τους. Μας θυμίζουν τις Πλάτρες μας, αλλά στην πιο πλούσια εκδοχή τους όπως και την Κερύνεια, που συνδυάζει βουνό και θάλασσα, μόνο που εδώ όλα είναι σε πιο μεγάλα μεγέθη. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη, Φιλολόγου
Μετά από λίγη ξεκούραση, το βράδυ περπατήσαμε στον δρόμο έξω από το ξενοδοχείο μας και καταλήξαμε σε ένα όμορφο εστιατόριο με ένα γαλλικό όνομα, όπου δοκιμάσαμε, ανάμεσα σ’ άλλα, την παραδοσιακή τους σούπα «solyanka», παγωτό κι ένα σοκολατένιο γλυκό με καρύδια. Τίποτα το ιδιαίτερο. Πάρα πολύ μέτριο ήταν και το πρόγευμα του ξενοδοχείου Μόσχα, που μαζί με το «Ουκρανία», θεωρούνται τα καλύτερα στην πόλη, στο οποίο πληρώσαμε για μικρή σουίτα 126 ευρώ για δύο ενήλικες κι ένα παιδί.
Της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Φιλολόγου
Φέτος ένιωθα πως έπρεπε απαξάπαντος να πραγματοποιήσω το τάμα μου που έκανα στον Άγιο Λουκά τον Ιατρό, πριν από τρία και μισό χρόνια, όταν αρρώστησε η μητέρα μου και την πήραμε στο νοσοκομείο. Έτσι, από τα προηγούμενα Χριστούγεννα κόψαμε τα εισιτήρια με τις ουκρανικές αερογραμμές, Aerosvits, βρήκαμε τα ξενοδοχεία που θα μέναμε για μια βδομάδα, και την 1ηΙουλίου 2012 ξεκινήσαμε από το αεροδρόμιο της Λάρνακας για το Κίεβο, την πρωτεύουσα της Ουκρανίας.
Τόσο λαχταρούσα να πάω να επισκεφθώ και να προσκυνήσω το σεπτό και θαυματουργό σκήνωμα του Αγίου Λουκά, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Προφανώς προέκυψε στην Παράδοσή μας από καθαρά ευλαβικά κίνητρα.
Ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα. Αν το 1870, κάποιος έκανε τάμα να πάει να προσκυνήσει στην χάρη ενός Αγίου, σε πολύ μακρινό προσκύνημα, ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο -και οικονομικά και πρακτικά- να το εκπληρώσει. (τώρα με τα μέσα συγκοινωνίας που υπάρχουν, μας φαίνεται απλό, αλλά τότε ήταν δύσκολο πράγμα η μετακίνηση.
Πχ άντε να πήγαινε κανείς από ένα πολύ μακρινό μέρος, στα Ιεροσόλυμα…) Οπότε, για να υπάρχει άφθονος χρόνος για την δυνατότητα εκπλήρωσης ενός τέτοιου τάματος και για να μην απελπίζεται ο κόσμος, που στην ανάγκη του απάνω έταζε δύσκολα πράγματα, υπήρξε αυτή η προφορική (ανθρώπινη) παράδοση, που όμως δεν έβλαπτε πουθενά. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ιερά Βατοπαιδινή Σκήτη του Αγίου Δημητρίου
1. Συνοπτικό βιογραφικό σχεδίασμα[1]
Ο μακάριος γέρων Ιερόθεος «ήτον γέννημα και βλαστός της περίφημου Πελοποννήσου, ήτοι του Μωρέως, από την επαρχίαν του αγίου Κορίνθου, από ένα χωρίον καλούμενον Συλίβενα[2] (του ποταμού όπου συνορεύει με την επαρχίαν του αγίου Κυρνίτης)»[3].
Γεννήθηκε κατά το έτος 1762[4], από τον Γεώργιο και την Μαλάμω[5], γονείς «θεοσεβείς, φιλαδέλφους, φιλογείτονες, φιλόπτωχους και ελεήμονες»[6], ως δευτερότοκος υιός τους[7], και «αναγεννηθείς δια, του αγίου Βαπτίσματος, ωνομάσθη Ιωάννης»[8]. Ο βιογράφος του δεν μας παρέχει, δυστυχώς, περισσότερες πληροφορίες για την παιδική του ηλικία μνημονεύει, πάντως, πως «ήτον προς τους γονείς του κατά πάντα υπήκοος, εις όσα, δηλαδή, πρέπει να υποτάσσωνται τα τέκνα εις τους γονείς αυτών»[9], καθώς και ότι βασική του απασχόληση ήταν η διαποίμανση του κοπαδιού που διατηρούσαν οι κτηνοτρόφοι -προφανώς- και γεωργοί γονείς του[10]. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο ΚΑΠΕΤΑΝ Κυριάκος, άπ’ τη Σύμη, ένας θεοφοβούμενος θαλασσόλυκος, κάθε χρόνο, πριν φύγει για τη Μπαρμπαριά με το βουτηχτάδικό του, θα πήγαινε στον Πανορμίτη κερί και λάδι, θα κολλούσε ένα πεντόλιρο στο μέτωπο του Ταξιάρχη και θα ‘παιρνε τον παπά να του κάνει αγιασμό.
«Ετσι έκανε και σε τούτο το ταξίδι. Ξαφνικά φύσηξε πουνέντες, από κείνους πού τύχαιναν μια φορά το μήνα. Για να μή χάσει τον ευνοϊκό αυτό καιρό ό καπετάνιος, πρόσταξε και λύσανε τους κάβους, σηκώσανε την άγκυρα κι άπλώσανε τα πανιά. Ύστερα έριξε αγιασμό στη θάλασσα και σάλπαρε με τη «Βασιλική», την τρικάταρτη μπρατσέρα του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου στο Μαρκόπουλο Ωρωποού
Στις μέρες μας, τα μοναστήρια αποτελούν την πιο δροσερή όαση αναψυχής για τον σύγχρονο άνθρωπο. Είναι ο τόπος όπου ανακαλύπτουν οι άνθρωποι τον εαυτό τους και την πραγματική ζωή. Μια ζωή κοινοβιακή, όπου ζει ο ένας βοηθώντας και στηρίζοντας τον άλλο, και όλα έχουν μέσα στην απλότητα τους ένα βαθύτερο νόημα.
Στο μοναστήρι δεν κάνεις εγωϊστικά ό,τι σου γούσταρει και επιθυμείς, άλλά εκούσια υποτάσσεις το προσωπικό σου θέλημα κι ακολουθείς το κοινοβιακό πρόγραμμα του μοναστηρίου. Υπάρχουν συγκεκριμένες ώρες προσευχής, εκκλησιασμού, φαγητού, εργασίας, ξεκούρασης, μελέτης, ανάπαυσης. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Το Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Ολυμπιωτίσσης.
Το πότε ιδρύθηκε και στέκει όρθιο στον ιερό βράχο το μοναστήρι της Ελασσώνος δεν είμαστε σε θέση να πούμε με βεβαιότητα γιατί δυστυχώς χάθηκαν τα παλιά αρχεία κατὰ την διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Σύμφωνα με μία παράδοση, η οποία κατεγράφη από μοναχούς στον κώδικα 220 της Μονής, ιδρύθηκε τους πρώτους μΧ. αιώνες, πιθανότατα τον 5ο αιώνα. Ωστόσο θεωρούμε υπερβολική μια τέτοια άποψη, δεδομένου ότι ο μοναχισμός μόλις τότε είχε αρχίσει να ακμάζει και μάλιστα στις έρημους της Αιγύπτου και γενικά της Ανατολής. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μες στην ψυχή μου έφτασε
αυτό το Άγιο Θαύμα!
Να ξαναρθώ στην Παναγιά
έκανα ένα τάμα.
Να ‘ρθω ξανά στη χάρη της
για να την προσκυνήσω,
να δω την Άγια Ζώνη της!
Μαζί της να μιλήσω!
Το Θαύμα τ’ Ασταμάτητο!
Να ξανασυναντήσω, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Το τάμα. Πίνακας του Νικόλαου Γύζη (1874). Αθήνα, Εθνική Πινακοθήκη.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Είναι η υπόσχεση που κάποιο πρόσωπο δίνει στον Θεό από ευγνωμοσύνη η εξαιτίας της αμαρτίας. Από τα χωριά μας γύρω από το Μπίτολ πολλοί νέοι άνθρωποι πηγαίνουν για δουλειά στους μακρινούς τόπους του κόσμου. Κατά την αναχώρηση τους οί μητέρες ή οι αδελφές δίνουν κρυφά κάποια υπόσχεση στον Θεό για την υγεία τους και για καλή επιστροφή. Τούτες οι γυναίκες, όπως λέγεται, δώσανε τάμα. Ένα Σάββατο μπήκαμε ξαφνικά σε μια μικρή χωριάτικη εκκλησία, και εκεί βρήκαμε μία γριά που έπλενε τό πάτωμα. Ρωτώντας την ιδιαιτέρως, εκείνη εξήγησε ότι το κάνει ήδη δεκαοχτώ μήνες κάθε Σάββατο, κατά το τάμα της για τον γιο της στην Αμερική. Και όταν ο γιός της επέστρεψε, ακούσαμε, ότι εκείνη συνέχισε να πλένει την εκκλησία ακόμα έξι μήνες από την ευγνωμοσύνη της προς τον Θεό. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 