Η Εκκλησία και οι Μονές ταΐζουν 1,5 εκατομμύριο Έλληνες

Άνεργοι, ηλικιωμένοι, παιδιά, άνθρωποι ανήμποροι στα όρια της επιβίωσης περιμένουν καρτερικά στις ουρές από το πρωί για ένα πιάτο ζεστό φαγητό, προσφορά των εκκλησιών και των μοναστηριών στον πάσχοντα Έλληνα.

Υπολογίζεται ότι καθημερινά ετοιμάζονται 1,5 εκατομμύριο μερίδες φαγητού σε όλη τη χώρα γι’ αυτούς που δεν έχουν τη δυνατότητα να φάνε σπίτι τους.

Καθημερινά πέρα από τις προσφορές ανώνυμων φιλεύσπλαχνων πολιτών, η Εκκλησία στο σύνολό της ξοδεύει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για την κάλυψη των αναγκών των πεινασμένων.

Πρόσωπο και πνευματικότητα

Ομοτ. καθηγητής της κοινωνιολογίας και της κοινωνιολογίας της θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Βασ. Τ. Γιούλτσης

Τα τελευταία χρόνια γίνεται συχνά λόγος για τη διαφορά, που υπάρχει ανάμεσα στις έννοιες «πρόσωπο» και «άτομο». Ίσως η πρόοδος των κοινωνικών και ανθρωπολογικών επιστημών να έδωσε σοβαρές αφορμές γι’ αυτή τη συζήτηση, που η αφετηρία της βρίσκεται σε γνωστά φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής μας. Συγκεκριμένα βλέπουμε τους οπαδούς του χριστιανικού περσοναλισμού και του υπαρξισμού να ασχολούνται ιδιαίτερα με την έννοια «πρόσωπο» σε μια προσπάθεια να καθορίσουν το ρόλο και τις περιοχές ύπαρξης και επιρροής του.

Στο σημείο αυτό χρειάζεται μια διευκρίνηση. Ο πρόσφατος θόρυβος γύρω από το Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ο πύργος της Βαβέλ

Για παιδιά /Ιστορίες από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη

Μία γνωστή ιστορία που αναφέρεται στο ενδέκατο κεφάλαιο του βιβλίου της «Γένεσης» είναι αυτή του Πύργου της Βαβέλ.

Οι απόγονοι του Νώε με την ευλογία του Θεού πολλαπλασιάσθηκαν γρήγορα και ζούσαν με αγάπη και ειρήνη. Άλλοι από αυτούς έγιναν γεωργοί και ζούσαν με την καλλιέργεια της γης και άλλοι έτρεφαν κοπάδια από βόδια, πρόβατα και κατσίκια και ζούσαν από τα προϊόντα της κτηνοτροφίας, άλλοι έγιναν κυνηγοί και άλλοι εξασκούσαν κάποια τέχνη από αυτές που σιγά-σιγά επινοούσαν οι άνθρωποι.

Οι άνθρωποι έμαθαν επίσης να κατασκευάζουν πλίθινα σπίτια και η ζωή τους συνεχώς βελτιωνόταν.

Ωστόσο, καθώς ο Κάντε κλικ παρακάτω, για να ακούσετε την αφήγηση του κειμένου.

Ο έρωτας των χρημάτων, ο έρωτας της δόξας, και ο έρωτας της σάρκας κυριαρχούν…

Ηθικά Κεφάλαια  (Η ανατροφή των παιδιών κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο)

(απόσπασμα)

Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση,

Ομοτίμου Καθηγητού Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

Η ανατροφή των παιδιών τότε και τώρα

Οι τρεις έρωτες

Για να πεισθούμε όμως για την επικαιρότητα των παιδαγωγικών ιδεών του χρυσοστομικού αυτού έργου είναι ανάγκη να δούμε για λίγο την πνευματική ατμόσφαιρα της τότε εποχής, την πνευματική ατμόσφαιρα της Αντιοχείας την οποίαν έχει υπ’ όψει του ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος. Να δούμε δηλαδή με ποια μορφωτικά ιδανικά εφοδίαζε τότε τους νέους της η Αντιόχεια. Αν ο εφοδιασμός αυτός είναι παρόμοιος προς αυτόν που εμείς σήμερα δίνουμε στους νέους μας, τότε η κριτική που κάνει ο ιερός πατήρ είναι κριτική και για τη δική μας εποχή, και για το δικό μας παιδαγωγικό έργο και ως διδασκάλων και ως γονέων.

Η αδιαφορία για την πνευματική συγκρότηση των νέων, για την ηθική τους ολοκλήρωση, ήταν το πρώτο γνώρισμα της στάσεως των γονέων.

Ό,τι ισχύει για τον πολιτικό, ισχύει και για τον πολίτη, τον κάθε άνθρωπο…!

Προσωπικό ήθος και πολιτική ευθύνη

Η πολιτική χαρακτηρίζεται γενικά ως τέχνη του δυνατού. Το δυνατό δεν είναι παντού και πάντοτε το ίδιο, αλλά βρίσκεται με προσπάθειες και συμβιβασμούς. Για να προχωρήσει ο πολιτικός στο έργο του και ν’ αποφύγει αντιδράσεις από διάφορες κατευθύνσεις, που θα μπορούσαν να το ματαιώσουν ή να δημιουργήσουν ευρύτερες κοινωνικές ζημίες ή αναταραχές, καταφεύγει σε συμβιβασμούς. Συμπεριφέρεται με τρόπους που δεν εκφράζουν ίσως το φρόνημά του, οδηγούν όμως σε λύσεις που δεν απομακρύνονται πολύ από αυτό. Έτσι η προβληματική της πολιτικής οδηγεί στη διαφοροποίηση της πολιτικής πράξεως και συμπεριφοράς από το προσωπικό φρόνημα.

Αν οι Αντιλόπες ήταν άνθρωποι

« Θα είχαν γλώσσα, πνεύμα, πολιτική, πολιτισμό, θρησκεία, χρήμα….»

Όταν ήμασταν μικρά παιδιά και βλέπαμε στην οθόνη ένα λιοντάρι να κυνηγά ένα κοπάδι από εκατοντάδες αντιλόπες και θαυμάζαμε το θάρρος του βασιλιά της Ζούγκλας. Όταν αργότερα μεγαλώσαμε, απορούσαμε γιατί αυτά τα μικρά αθώα ζωάκια το βάζουν στα πόδια, αφού και μόνο δέκα απ’ αυτά αν έστρεφαν τα μυτερά κέρατά τους προς το λιοντάρι, θα το έβαζε εκείνο στα πόδια αντιστρέφοντας τους ρόλους κυνηγού και θηράματος. Καταλάβαμε ότι το θάρρος και η δύναμη του ενός εξαρτάται από την ανοησία των αδύναμων πολλών.

Τι είναι οι Άγγελοι κατά την Εκκλησία

Χορός αγγέλων. Λεπτομέρεια από βυζαντινή τοιχογραφία σε εκκλησία του Μυστρά.

Οι Άγγελοι και οι ουράνιες δυνάμεις

Οι Άγγελοι είναι άϋλα πνευματικά και αθάνατα όντα. Δεν έχουν υλικό σώμα, όπως είναι το ανθρώπινο σώμα, αλλά είναι πνευματικές υπάρξεις, γι’ αυτό και δεν είναι ορατοί, όπως ορατή δεν είναι και η ψυχή μας, που είναι και αυτή πνεύμα.

Ο ιδανικός άνθρωπος βρίσκεται μέσα μας

«Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.»

Κ.Π. Καβάφης

Μέσα μας βρίσκονται οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες όταν ξεκινάμε για την Ιθάκη μας, όταν ξεκινάμε για το θαυμάσιο ταξίδι της ζωής. Μέσα από τη δική μας ψυχή ξεπηδούν τα εμπόδια που ανυπέρβλητα φαντάζουν και μας τρομοκρατούν.

Ένα άγγιγμα, χίλιες λέξεις…

Ένα άγγιγμα στον ώμο, ένα χτύπημα στην πλάτη, ένα σφίξιμο ή μια στιγμιαία αγκαλιά. Πρόκειται για καθημερινές χειρονομίες που μεταδίδουν πολύ περισσότερα μηνύματα από όσα νομίζει κανείς και προδίδουν συναισθήματα, υποστηρίζουν επιστήμονες αναφέρουν σε άρθρο τους Τα Νέα (17/3/2010). Τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι ερευνητές εστιάζουν την προσοχή τους σε μια μορφή της λεγόμενης γλώσσας του σώματος που αγνοούσαν μέχρι προσφάτως, τη φυσική επαφή. Σύμφωνα με σειρά μελετών, τα αγγίγματα μπορούν να οδηγήσουν σε εμφανείς και αρκετές φορές ταχύτατες αλλαγές στον τρόπο που σκέφτονται και συμπεριφέρονται οι άνθρωποι.

Για τον Dacher Κeltner, καθηγητή Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ, η φυσική επαφή είναι η πρώτη γλώσσα που μαθαίνει ο άνθρωπος και μάλιστα καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής του παραμένει το πλούσιο μέσο επικοινωνίας και έκφρασης συναισθημάτων.

Η θεραπεία από την αρρώστια τού Φαρισαϊσμού (2)

Συνέχεια από (1)

Του Μητροπολίτη Λεμεσού, Αθανάσιου

Έτσι λοιπόν εμείς ας προσέξουμε τον εαυτόν μας να καταλάβομε ότι η εκκλησία είναι ένα νοσοκομείο που μας θεραπεύει μας κάνει να αγαπούμε τον Χριστόν και η αγάπη του Χριστού είναι μια φλόγα που ανάβει μεσ’ την καρδιά μας και να εξετάζομε τον εαυτό μας εάν βρισκόμαστε στην αγάπη του Θεού. Εάν βλέπομε μέσα μας όλες αυτές τις κακίες και τις ανιδιοτέλειες και τις πονηρίες τότε πρέπει να ανησυχούμε. Γιατί δεν είναι δυνατό ο Χριστός να είναι μέσα στην καρδιά μας και να ‘μαστε γεμάτοι ξύδι.

Πως είναι δυνατό να προσεύχεσαι και να είσαι γεμάτος χολή εναντίον του άλλου ανθρώπου. Πως είναι δυνατό να διαβάζεις το ευαγγέλιο και να μην δέχεσαι τον αδερφό σου. Πως είναι δυνατό να λες έχω τόσα χρόνια στην εκκλησία, έχω τόσα χρόνια που ‘μαι μοναχός κληρικός η οτιδήποτε και όμως το άλφα της πνευματικής ζωής που ‘ναι η αγάπη. Που ‘ναι το να υπομένεις τον αδερφό σου, να κάνεις λίγο υπομονή με το να μην το δέχεσαι σημαίνει τίποτα δεν έκαμες.

Η θεραπεία από την αρρώστια τού Φαρισαϊσμού (1)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία

Του  Μητροπολίτη Λεμεσού, Αθανάσιου

Επειδή είπαμε από χτες να πούμε λίγα λόγια, σήμερα έτσι λίγα θα σας πω απλώς για να μην φανώ ασυνεπείς στα χθεσινά.

Σαν συνέχεια όλων αυτών των πραγμάτων διερωτάται κανείς όλα αυτά γίνονται και όσα κάμνομε ,έτσι, τα προσκυνήματά μας, οι λαμπάδες μας, οι αγρυπνίες μας, οι προσευχές μας, οι νηστείες μας, οι ελεημοσύνες μας, όλα όσα κάμνομε στην ζωή μας ποιο σκοπό έχουν για ποιο λόγο τα κάνομε. Εδώ η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι πολύ σημαντική γιατί από αυτή την απάντηση εξαρτάται η σωστή ή η μη σωστή μας πνευματική μας ζωή.

Να σας πω ένα παράδειγμα: Ρωτώ τα παιδιά στις κατασκηνώσεις που κάμνομε τώρα , ποια είναι η πιο μεγάλη εντολή του Θεού. Ποια είναι η πιο μεγάλη εντολή του Θεού παιδιά; Και τα παιδιά όλα, όλα, λένε διάφορες εντολές. Το να μην κλέψεις, να μην λες ψέματα, να μην αδικήσεις τον άλλο άνθρωπο , να σέβεσαι τους γονείς σου, ξέρω ‘γω, να αγαπάς τον πλησίον σου αλλά κανένα παιδί δεν υποπτεύθηκε ότι καμία από αυτές τις εντολές δεν είναι η πρώτη εντoλή του Θεού.

Ο κόσμος και οι άνθρωποι μέσω του ευατού μας

 

Αυτοπροσωπογραφία με σύμβολα ματαιότητος. Έργο του Ολλανδού Harmen Steenwyck (1612 - 1656)

 

 

Σύμφωνα με τον ψυχολογικό νόμο της «προβολής» ο άνθρωπος συχνά «προβάλλει» και αποτυπώνει στην εξωτερική πραγματικότητα τα προσωπικά του αισθήματα και τις εσωτερικές του ψυχολογικές καταστάσεις. Αποδίδει στους άλλους ανθρώπους ενσυνείδητα ή ασυνείδητα ό,τι αυτός έχει μέσα στην καρδιά του και βλέπει τον κόσμο με τα γυαλιά του εσωτερικού του κόσμου. Κατά τον καθηγητή Κορναράκη: «προβολή θα ειπή να βλέπη κανείς στον άλλον ελαττώματα ή αρετές, συναισθήματα και διανοήματα, που όμως είναι αποκλειστικά δικά του βιώματα». (Φιλοκαλικά θέματα σελ. 58). Μοιάζει, στην περίπτωση αυτή, με την κινηματογραφική μηχανή, που προβάλλει στη λευκή οθόνη το καλό ή κακό περιεχόμενο της ταινίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλές φορές να σχηματίζει μια ψευδή και φανταστική εικόνα για τον έξω κόσμο, να βγάζει συμπεράσματα εσφαλμένα και να κάνει άδικες κρίσεις. «Γιατί η προβολή κάνει το άτομο να νομίζη ότι γνωρίζει καλά τον πλησίον, ενώ κατ’ ουσίαν η εικόνα που το άτομο αυτό έχει σχηματίσει για τον πλησίον, είναι η εικόνα του εαυτού του» (Κορναράκης, ένθ. άνωτ.).

Σκέφτεστε πράγματι με το μυαλό σας;

«ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΥΠΟΤΙΜΑΤΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΑΝΟΗΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΑΔΕΣ»

Ακολουθούμε την πλειοψηφία και αποδεχόμαστε τις κοινές αλήθειες. Να τι επηρεάζει τις εκάστοτε επιλογές μας.

Υπερασπίζετε τη γνώμη σας ακόμη και όταν όλοι οι άλλοι είναι αντίθετοι με όσα υποστηρίζετε; Μελετάτε καλά την κατάσταση πριν εκφράσετε την κρίση σας για τα θέματα που σας απασχολούν καθημερινά; Έχετε αγοράσει ποτέ κάτι επειδή το έχουν αποκτήσει όλοι οι άλλοι γύρω σας; Ίσως δεν μας ευχαριστεί, συχνά όμως προσαρμόζουμε τη ζωή και τη συμπεριφορά μας στον μέσο όρο. Υποκινούμαστε από στερεότυπα, προκαταλήψεις ή συνήθειες που υιοθετούμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Σε ποιες περιστάσεις και γιατί; Από φόβο μήπως περιθωριοποιηθούμε ή μήπως οι υπόλοιποι μάς χλευάσουν. Η εμμονή στις θέσεις μας προκαλεί ψυχολογική κόπωση. Ένα άλλο ισχυρό κίνητρο σχετίζεται με την επιθυμία μας να αποτελούμε μέρος ενός συνόλου και να προσαρμοζόμαστε στους κανόνες του. Έτσι αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας ως μέλος της κοινότητας και δεν ρισκάρουμε ούτε να αποκλειστούμε από αυτή ούτε να μπλέξουμε σε περιπέτειες. Αυτός ο ψυχολογικός μηχανισμός αναπτύσσεται από την παιδική ηλικία και εκφράζεται ποικιλοτρόπως είτε με το να ακολουθούμε πιστά τη μόδα είτε με το να κάνουμε ό,τι κάνουν οι υπόλοιποι.