«Τότε αυτός κοιτώντας στους μαθητές του είπε: «Μακάριοι εσείς οι φτωχοί, γιατί δική σας είναι η βασιλεία του Θεού. Μακάριοι εσείς που τώρα πεινάτε, γιατί σε σας θα δοθεί να χορτάσετε. Μακάριοι εσείς που τώρα κλαίτε, γιατί θα γελάσετε. Μακάριοι είστε, όταν σας μισήσουν οι άνθρωποι κι όταν σας αφορίσουν και σας περιγελάσουν και δυσφημίσουν τ’ όνομά σας, επειδή πιστεύετε στον Υιό του Ανθρώπου. Χαρείτε την ημέρα εκείνη και σκιρτήστε, γιατί, πράγματι μεγάλος είναι ο μισθός σας στον ουρανό! Άλλωστε τα ίδια έκαναν στους προφήτες οι πρόγονοί τους»» (Λουκ. 6, 20-23).
Ο όντως Μακάριος Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός, έχοντας πραγματικά κλαύσει πικρώς σε όλη του τη μαρτυρική επί γης ζωή, έχοντας θρηνήσει για όσους με ζηλοφθονία και κακότητα, υποκινούμενοι από τον εχθρό της σωτηρίας μας διάβολο, τον κατεδίωξαν, τον συκοφάντησαν με τις πιο αισχρές και εξοντωτικές κατηγορίες, αρχής γενομένης από μεγαλόσχημους Ψευδαδέλφους εντός της Εκκλησιαστικής Διοίκησης, και τελικώς τον ανέβασαν επί του σταυρού του προσωπικού του μαρτυρίου, μπορεί τώρα ελεύθερος και δικαιωμένος από τον μοναδικό Κριτή Ζώντων και Νεκρών να χαμογελάσει, να αναπαυθεί, να απολαύσει τους πλούσιους καρπούς των πνευματικών και υλικών του πόνων και καμάτων.
Ο Κύριός μας θέλησε να επιβεβαιώσει με ένα εντυπωσιακό και τοις πάσι φανερό τρόπο τον μακαρισμό που ο Ίδιος εξέφρασε όπως διαβάσαμε ανωτέρω: «μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε». Και του χάρισε το χαμόγελο αμέσως μετά την οσιακή του κοίμηση, ζωγραφίζοντας το ιερό του λείψανο με τις ακτίνες της ακτίστου Θείας Χάριτος και διαδηλώνοντας έτσι την ευαρέσκεια του Ουρανού για όσα με καρτερικότητα, συγχωρητικότητα και ακατάβλητο πνευματικό και ηθικό σθένος υπέμεινε. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »