Ή Παναγία σαν μάνα φροντίζει τους Μοναχούς (Γεροντικό)

Στο κοινόβιο Μοναστήρι του Αγίου Παύλου, πριν από 30 χρόνια ζούσε ένα πολύ απλό κι αγαθό Γεροντάκι, γνωστός με το όνομα Γερο – Θωμάς, πάντα πρόθυμος και ακάματος εργάτης της υπακοής. Σαν υπηρεσία του (διακόνημα) είχε να είναι βοηθός στον ζυμωτή και φούρναρη του Μοναστηριού.

Μια μέρα έτυχε ανάγκη να απουσιάσει για δυο ημέρες ο ζυμωτής και φούρναρης της Μονής Γερο – Γρηγόρης, ο οποίος από χρόνια είχε την υπηρεσία αυτή και γνώριζε πολύ καλά και εξυπηρετούσε τα διακονήματα αυτά, με πολύ προσήλωση και ευλάβεια.

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (25)

Συνέχεια από (24)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

Επιστολή 11 (απόσπασμα)

Προς Μοναχή Βρυαίνη, την ανηψιά του, κόρη της αδελφής του Εργίνας.

Άγιον Όρος, Άθως τη 8η Απριλίου 1947.

Το ηγαπημένον μου τέκνον, τα σπλάγχνα της ψυχής μου, την γλυκύφωνόν μου αηδόνα, την κιθαρίζουσα ως ο θείος Δαβίδ, τα ιερά των ιερών τοις ιεροίς θεία και επουράνια μελωδήματα, δι΄ ώνπερ δοξάζεται ο Πατήρ ευφραίνεται ο Υιός και αγάλλεται το Πανάγιον Πνεύμα, Χάρις λοιπόν επί Χάριτος εις τας ευλογημένας ψυχάς σας και ψυχούλαν σου.

Ηγαπημένη μου κόρη, ηυφρανάς με εν τοις λεγομένοις. Έλαβον γαρ την επιστολήν σου και περιχαρώς την ανέγνωσα και όλος νους και διάνοια νοσταλγών και γλιχόμενος ηκολούθων την οπτικήν τοις όμμασι δύναμιν, ίνα καταλάβω και καταμάθω το όνομα, την νέαν Βρυαίνην, και πλέον κορεσθή το επιθυμητόν της ψυχής μου και παύση το άλγος των πόνων μου διά σε, και του λοιπού αποδώσω τας τελειωτικάς ευχαριστήριους φωνάς προς τον αγαθόν Παροχέα και διά παντός ευεργέτην Θεόν, όπου ως Πατήρ αληθής και φιλόστοργος εκπεραιώνει τας επιθυμίας των τέκνων του, εάν ώσιν ευάρεστοι εις Αυτόν.

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (24)

Συνέχεια από (23)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

Επιστολή 7 (απόσπασμα)

Προς Εργίνα., την αδελφή του.

[…] θα έλθη σε έπίγνωσι και θα καταλάβη ότι η ζωή είναι ένα όνειρο που γρήγορα περνά. Μάταιοτης, ματαιότης· όλα φεύγουν. αφού ο Μεγαλοδύναμος του έστειλεν μήνυμα, διατί δεν το αντιλαμβάνεται ο ευλογημένος; Κάτι παρόμοιον εσυνέβη και εις εμέ. Δεν το ενθυμείσαι; Έφυγε το άνθος έφυγε και με έκανε να καταλάβω την ματαιότητα. Αδελφός μας είναι, τον πονάμε. Αλλά με τα δικά του δάκρυα θα γιατρευτή, όχι μόνο με τα δικά μας. Τώρα, αδελφή μου ήγαπημένη, πες διά τας προσπάθειας εντός του οίκου σας. Κάνε υπομονή, είμαι εκεί μέσα. Με τους οφθαλμούς της καρδίας μπορείς να με ιδής. Ω καλή μου αδελφή, η οικία σας εις τον Πειραιάν σημαίνει περισσότερον εις εμέ τον αμαρτωλόν, παρά εκεί όπου εγεννήθην.

Εκεί μέσα, εις αυτούς τους τοίχους, πήρα την απόφασιν της αναχωρήσεως. Εκεί εμάζευσα το τελευταίον ένδυμα και την ευχήν της σεβαστής μητρός μας.

Να δέχεσθε πτωχούς, να ποτίζετε διψώντας, να παρηγορήτε πονεμένους. Μέσα εις την οικίαν σας είδα καθαρά την αλήθειαν.

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (23)

Συνέχεια από (22)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

Επιστολή 6

Προς Εργίνα, την κατά σάρκα και αγαπημένη, του αδελφή.

Εν Άγίω Όρει τη 16η Δέκεμβρίου 1932.

Αδελφή μου εν Χριστώ ήγαπημένη Εργίνα, εγκόλπιον της ψυχής μου, το αληθινόν μου πνευματικόν τέκνον εν Κυρίω, υγίαινε.

Σήμερον έλαβον την πλήρως γέμουσαν αγάπην και ευλάβειαν, σοφίαν και σύνεσιν, γνώσιν και ταπείνωσιν, επιστολήν σου και τας χείρας εκπετάσας προς Κύριον, μετά θερμής αγάπης και ζέσεως ψυχής, τας μυστικάς φωνάς της ταπεινής μου καρδίας ηντιβόλουν προς Κύριον:

«Επάκουσον, λέγω, ω γλυκεία αγάπη, Ιησούς ο Σωτήρ μου, το φως, το υπέρ παν φως, το εξ Ανάρχου Πατρός Γενήτορος, η γνώσις και η αλήθεια, η ελπίς και η παρηγοριά μου, η ισχύς και δύναμίς μου· η αγάπη και ο φωτισμός μου, επάκουσον, λέγω, και πέμψον επί την αδελφιδού μου το φως της θείας Σου παρακλήσεως και διάσπασον τους μοχλούς και τα κλείθρα της σκοτεινής και πεπονημένης αυτής ψυχής και τη φωταυγεία της Σης αίγλης παρακάλεσον την αυτής καρδίαν, όπως μικρυνθώσιν αι αυτής θλίψεις και τα αλλεπάλληλα των πειρασμών βάσανα.

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (22)

Συνέχεια από (21)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Επιστολή 1

Προς Ιωάννη,

φοιτητή Θεολογικής Σχολής

Τιμίου Σταυρού, Μπρούκλιν Βοστώνης

Άγιον Όρος, τη 5/6/1959.

Εις τον αγαπητόν Ιωάννην μου, εύχομαι υγείαν μακράν και Θεού φώτισιν.

Να σου ανοίξη τον νουν τω Πνεύματι Αυτού τω αγαθώ, όπως εξαπέστειλε εις τους αγίους Αυτού μαθητάς.

Λοιπόν, υιέ αγαθέ, φοβού τον Θεόν και πράττε τας εντολάς Του και ευ σοι γένηται.

Σήμερον έλαβον την επιστολήν σου και είδον τα εν αυτή, και πολύ εχάρην όπου ζητείς τροφήν διά την ψυχήν σου. Βιάζου λοιπόν, αγαθό μου παιδί, και πρώτον να λες την ευχήν. Μνημόνευε το όνομα του Θεού, διά να σου μνημόνευση και ο Θεός εν καιρώ πειρασμού.

Ο,τι κάμνεις νοών και φρονών, λέγε σε κάθε στιγμήν: «Ιωάννη, πρόσεχε σε βλέπει ο Θεός· είναι παρών, είναι δίπλα σου. Όλα τα βλέπει και παραβλέπει· δεν δύνασαι να τον λανθάνης σε τίποτα. Είσαι ένα σκουλήκι κοντά Του, ένα μυρμήγκι».

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (21)

Συνέχεια από (20)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

23. Μετάβασις εις την Νέαν Σκήτην και το οσιακόν τέλος.

Εις την Νέαν Σκήτην πλέον, όταν ήλθαμε, ο Γέροντας ειχε πέσει τελείως σωματικώς και κάθε προσπάθεια εξωτερική και κόπος, έστω και μικρός,τον κατέβαλε σωματικώς. Τί ημπορούσαμεν όμως να κάμωμεν που έπρεπε να ευρεθή τόπος κατάλληλος, ώστε να ημπορούμεν να συνεχίσωμεν την τάξιν και συνήθειαν του τύπου όπου είχαμεν από πριν; Μέσα εις την Σκήτην ήτο αδύνατον, διότι οι Πατέρες εδώ έχουν άλλην τάξιν και συνήθειαν· είναι δε και πολύ πυκνοκατοικημένη και οπωσούν, ανεπιτηδεία προς ησυχίαν. Βγήκαμεν έξω από την Σκήτην προς τον Πύργον και εκαθίσαμεν εις τα εκεί ησυχαστήρια της Μονής του Αγίου Παύλου, όπου συνέπεσε να ήσαν κενά, όμως και ακατάλληλα προς οίκησιν. Με οσηνδήποτε προσωρινότητα και αν επεσκευάσαμεν τα πλέον απαραίτητα, εδημιουργείτο πάλιν μέριμνα και ουχί ολίγος κόπος, που εις ημάς δεν φαινόταν, εις την ασθενή όμως εκείνην και καταβεβλημένην φύσιν έγινε πολύ αισθητόν. Από τότε άρχισε νά καταπίπτη τελείως ή υγεία του και δύο σοβαρές ασθένειες, η μία κατόπιν της άλλης, επέφεραν το τέλος της επιγείου ζωής του.

Ο Γέρων Σωφρόνιος του Essex (1)

O Γέροντας Σωφρόνιος (δεύτερος από αριστερά, στην μπροστινή σειρά) ανάμεσα στον Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινό και τον π. Αθανάσιο Βατοπαιδινό (νυν Μητροπολίτη Λεμεσού). Στα δεξιά του Γέροντα Ιωσήφ, στην πίσω σειρά, είναι ο μακαριστός, μετέπειτα Καθηγούμενος της Μονής Μαχαιρά π. Αρσένιος, πνευματικό τέκανο του Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανάσιου. Ο π. Αρσένιος σκοτώθηκε το 2004 με το Σινούκ πηγαίνοντας προς το Άγιον Όρος. Πρώτος από τα αριστερά είναι ο π. Ζαχαρίας του Έσσεξ (ο αρθρογράφος), και τρίτος ο π. Κύριλλος ο ηγούμενος της Μονής.

του Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία Ζαχάρου

Ο Γέρων Σωφρόνιος γεννήθηκε στη Μόσχα από Ρώσους γονείς το 1896. Σπούδασε στην Κρατική Σχολή Καλών Τεχνών της Μόσχας και επιδόθηκε στη ζωγραφική. Έκτος από τα πλούσια φυσικά χαρίσματα που είχε, ο Θεός τον προίκισε και με εξαιρετικά πνευματικά χαρίσματα από την αρχή της ζωής του.