Μνήμη κοιμήσεως 4 σύγχρονων γερόντων (2 Δεκεμβρίου)

Μία μεγάλη ημέρα ξημερώνει σήμερα για την Ορθοδοξία μας. Κατά συγκυρία ευτυχή, η Εκκλησία μας τιμά την ημέρα κοίμησης 4 σύγχρονων οσιακών μορφών. Ας δούμε εν συντομία τα κεντρικότερα σημεία της αγίας βιοτής των Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Όσιος Ευθύμιος ο Νέος (823-898)

Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου

Γεννήθηκε στην περιοχή της Άγκυρας, το 823, από ευσεβείς γονείς και στη βάπτισή του έλαβε το όνομα Νικήτας. Σε ηλικία επτά ετών αποχωρίσθηκε τον πατέρα του και δεκαεπτά ετών νυμφεύθηκε την Ευφροσύνη και απόκτησε μία θυγατέρα, την Αναστασώ. Ποθώντας τον βίο της ασκήσεως εγκαταλείπει τον πλούτο του στους συγγενείς του και αναχωρεί κρυφά για τον Βιθυνικό Όλυμπο, όπου μαθητεύει σε αγίους ασκητές και φορά το μοναχικό σχήμα, μετονομαζόμενος σε Ευθύμιο.

Βατοπαίδι: Μύθοι και Αλήθειες (Με πλούσιο φωτογραφικό υλικό της Ιεράς Μονής Αγ. Αυγουστίνου και Σεραφείμ)

Οι μύθοι που εντέχνως έχουν καλλιεργηθεί τα τελευταία χρόνια αναφορικά με την πολύκροτη ανταλλαγή ακινήτων μεταξύ της Μονής Βατοπαιδίου και του Ελληνικού Δημοσίου και την υποτιθέμενη ζημία του δεύτερου, διαλύθηκαν ένας προς ένα και η μόνη αλήθεια ήρθε επιτέλους στην επιφάνεια μέσω επιστημονικά τεκμηριωμένων πορισμάτων πιστοποιημένων οίκων αξιολόγησης της Ελλάδος και του εξωτερικού, που έρχονται για πρώτη φορά στη δημοσιότητα.

Ο Επίσκοπος Μαδαγασκάρης Νεκτάριος Α’ (1952-2004)

του Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ

Το όνομά του νέκταρ γλυκύ: Νεκτάριος. Γεώργιος στο άγιο βάπτισμα. Γεωργήθηκε καλά από την Δωδεκανησιακή ευσέβεια των γονέων του, τον Στέργου και της Παναγιώτας Κελλή. Και με τη φροντίδα των πνευματικών του πατέρων: του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Ιεζεκιήλ Τσουκαλά, του Ιερομόναχου Γερβασίου Καμπουράκη και του Αγιορείτου Γέροντος Σπυρίδωνος Ξένου, που τώρα τον υποδέχονται στην άλλη όχθη.

Οι κατά σάρκα αδελφοί Γέροντες Μακάριος και Θεοδόσιος οι Σταυροβουνιώτες

Ο Γέροντας Μακάριος ο Σταυροβουνιώτης

Ακόμη μία επαινετή δυάς αυταδέλφων διέπρεψεν εις την μονήν αυτήν, κατά την άρίστην πατερικήν παράδοσιν οι γέροντες Μακάριος και Θεοδόσιος. Νέοι ήλθον και αυτοί εις την αδελφότητα και με τον αξιέπαινον ζήλον και την ευσυνειδησίαν των συνετέλεσαν εις την πρόοδον και ανάπτυξιν της Μονής. Ιδιαιτέρως ο πρώτος, ο Μακάριος, εχρημάτισεν ισόβιος γραμματεύς και οικονόμος και προσέφερεν αρίστας υπηρεσίας, αι οποίαι κυριολεκτικώς έσωσαν την Μονήν από οικονομικάς και νομικάς περιπέτειας.
Θέλοντες οι πατέρες της μονής να αποφύγουν την συντήρησίν των από τας ελεημοσύνας των πιστών, επειδή αυτό προξενούσε δυσβάστακτους υποχρεώσεις, απεφάσισαν να ασχοληθούν με την γεωργίαν. Οι περισσότεροι είχον σχετικήν εμπειρίαν εξαιτίας της καταγωγής των από την ύπαιθρον, επιπλέον δε είχον και τα κατάλληλα μέρη και μέσα. Εις τας επιχειρήσεις αυτάς ανεμίχθησαν δυστυχώς και λαϊκοί με ρηχάν συνείδησιν. Επί πλέον αι πολιτικαί ανωμαλίαι προεκάλεσαν οικονομικήν κρίσιν και τοιουτοτρόπως αι οικονομικοί συναλλαγαί δημιούργησαν υπέρογκα χρέη. Μία λογική εξόφλησις με τα μέσα της Μονής ήτο σχεδόν αδύνατος και οι τοκογλύφοι ωργίαζον. Τόν πολύμοχθον αγώνα της εξοφλήσεως ανέλαβεν ο ευλαβέστατος γέρων Μακάριος. Ούτος με την ευλογίαν της αδελφότητος κατέφυγεν εις τους ομογενείς της Αμερικής και συνεκέντρωσε το τεράστιον ποσόν του χρέους. Μετά από διετή παραμονήν εις την ξένην χωράν, χωρίς ταυτοχρόνως να καταπάτηση την συνείδησίν του ή να προδώση την μοναχικήν του ιδιότητα, αφού εξεπλήρωσε το ιερόν χρέος του με πολλήν σύνεσιν και φόβον Θεού επέστρεψεν εις την μονήν και εις την διακονίαν του.

Οι κατά σάρκα αδελφοί Γέροντες Παΐσιος και Δαμασκηνός οι Σταυροβουνιώτες

Ο Γέρων Παίσιος ο Σταυροβουνιώτης

Αξιοζήλευτον παράδειγμα μοναχικής ακριβείας μας κατέλιπον οι ευλαβέστατοι κατά σάρκα αδελφοί, Παΐσιος και Δαμασκηνός, οι οποίοι δεν επεσκέφθησαν τον Άθω, αλλ’ εφοίτησαν μετά ζήλου παρά τους πόδας πρώην Αθωνιτών πατέρων.

Η καταγωγή των ήτο από την Αραδίππου, κωμόπολιν πλησίον της Λάρνακος, της Κύπρου. Ο πατήρ των ήτο ιερεύς, και αφήκε λαμπράς αναμνήσεις αρίστου λειτουργού και πνευματικού πατρός εις το ποίμνιόν του. Διεκρίθη διά την αυστηρότητα της ζωής του και διά την πνευματικήν του διάκρισιν. Εάν το δένδρον «εκ των καρπών γινώσκεται», δεν κάμνομεν λάθος τοποθετούντες τους αγαθούς αυτούς βλαστούς πλησίον της ρίζης των.

Ο Ευλαβέστατος Διονύσιος ο Νεώτερος ο Σταυροβουνιώτης

Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου, Γέροντας Διονύσιος (ο Β') Μοναχός κατά την ημέρα της ενθρονίσεώς του. Διακρίνεται δίπλα του ο οικείος επίσκοπος, Μητροπολίτης Κιτίου Μακάριος -ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριο ο Γ'.

Ο οσιώτατος αυτός γέρων Διονύσιος ήτο ακριβές αντίγραφον του ανακαινιστού της Μονής, από τον οποίον εκληρονόμησε και το όνομα.

Εστερήθη ενωρίς του πατρός του, η δε μεγαλόψυχος μήτηρ του έδωκεν εις αυτόν αρίστην ανατροφήν, όπως και εις τον αδελφόν του Στέφανον, τον οποίον αργότερον έφερεν εις το μοναστικόν στάδιον. Ήτο επίσης και ανωτέρας μορφώσεως, καθότι ήτο διδάσκαλος, πράγμα πολύ σημαντικόν εις την έποχήν του.

Όταν ήλθεν εις τον γέροντά του διά να μονάση, δεν είχεν ακόμη τελειώσει τας σπουδάς του, αλλά ο διακριτικώτατος γέρων τον έστειλε με τα ράσα και ετελείωσε. Μετά των λεπτών σημείων της μοναστικής ζωής, ο νεώτερος Διονύσιος, εδιδάχθη από τον περινούστατον γέροντά του και την αγιογραφίαν, ώστε να θεωρήται εις σπουδαίος και διακεκριμένος αγιογράφος με άαίστην επίδοσιν.

Ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονή Σταυροβουνίου Βαρνάβας

Ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Γέροντας Βαρνάβας

Τί αντάξιον δυνάμεθα να είπωμεν ημείς οι τόσον ανάξιοι και ακατάλληλοι διά την ηγιασμένην αυτήν κορυφήν; Έχομεν όμως υποχρέωσιν και καθήκον να περιγράψωμεν τα όσα, έστω ελάχιστα, εγνωρίσαμεν.

Ο εξαίρετος και κεχαριτωμένος αυτός ασκητής και μετέπειτα ηγούμενος Βαρνάβας εγεννήθη το 1864. Εις την μονήν ήλθε το 1890. Όπως ανεφέρομεν και ανωτέρω, εδιδάχθη τας αρχάς της μοναχικής πολιτείας εις τον Άθω υπό του αυστηρού και πατερικωτάτου γέροντος Κοδράτου της Ιεράς Μονής Καρακάλλου.

Ο Γέρων Γαβριήλ ο Νεοσκητιώτης

Άλλος ενάρετος και ευλαβής γέρων εις την Ιεράν αυτήν Σκήτιν ήτο ο γέρων Γαβριήλ, αντάξιος της θείας σκέπης και προνοίας. Ούτος έζησεν εις την πλησίον του Κυριάκου καλύβην του Αγίου Χαραλάμπους, επιμελητής ακριβέστατος της πνευματικής εργασίας της νήψεως.

Ὀσιος Διονύσιος ο Σταυροβουνιώτης (ο Α’) ο πρώην Καυσοκαλυβίτης

O Ὀσιος Διονύσιος (ο Α’) ο Σταυροβουνιώτης ο πρώην Καυσοκαλυβίτης

Ο οσιώτατος γέρων Διονύσιος, του οποίου αγνοούμεν την νεανικήν καταγωγήν, εχρημάτισε διάκονος εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον.

Συντόμως εγκατέλειψε την υπηρεσίαν αυτήν και απεσύρθη, διά να ήσυχάση, εις την ιεράν σκήτην των Καυσοκαλυβίων του Αγίου Όρους και συγκεκριμένως εις την καλύβην «Άγιος Χαράλαμπος».

Φύσις ησυχαστική και εσωστρεφής ήλλαζε συνεχώς τόπον διαμονής διά να έχη ησυχίαν και αμεριμνίαν. Τον Διονύσιον εχαρακτήριζε η ολοκληρωτική ακτημοσύνη. Διεδίδετο ότι κατά την αναζήτησιν ησύχων και ερημικών τόπων περιήλθε πολλά ερειπωμένα μονύδρια και ησυχαστήρια, επεσκέφθη δε και την Κύπρον περί το 1875.

Οσίων μορφών Αναμνήσεις (2), Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού

Η Ιερά Μονή Σταυροβουνίου

Εισαγωγή

«Τοις ερημικοίς ζωή μακάρια εστί θεϊκώ έρωτι πτερουμένοις»[1]. Πόσον αρμόδια είναι τα γλυκύτερα μέλιτος αυτά λόγια, δι΄ όσους επιθυμούν να άρουν τον σταυρόν του Κυρίου μας! καθώς και τα ακόλουθα: «Ως αγαπητά τα σκηνώματά σου, Κύριε των δυνάμεων επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου, εις τας αυλάς του Κυρίου!»[2]. Ο γλυκύτατός μας Ιησούς Χριστός, όχι «τω καιρώ έκείνω», εφ΄ όσον «χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας»[3], αλλά και σήμερον καλεί τους ιδίους αθλητάς να μαρτυρούν την αδιάλειπτόν του παρουσίαν, ζώσαν και ενεργούσαν όσον αφορά τας αψευδείς του θείας επαγγελίας. «Ιδού γαρ μεθ΄ υμών ειμί πάσας τας ημέρας, έως της συντέλειας του αιώνος»[4]. Υπήρχεν εξ αρχής η καλή συνήθεια, τόσον εις την περίοδον του Νόμου όσον και εις την νέαν της Χάριτος, να αποσύρωνται οι φιλόθεοι εις την ησυχίαν δι΄απερίσπαστον λατρείαν και αφοσίωσιν εις τον Θεόν. Αυτή όμως η πρακτική ωργανώθη και εκορυφώθη μετά τον τρίτον αιώνα, χάρις εις τας ευνοϊκάς συνθήκας αι οποίαι επεκράτουν εις το, εις εξαιρετικώς μέγαν βαθμόν διαπεποτισμένον με το χριστιανικόν πνεύμα, Βυζάντιον.

Οσίων μορφών Αναμνήσεις (1), Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού

Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου, Γέροντας Διονύσιος (ο Β') Μοναχός κατά την ημέρα της ενθρονίσεώς του. Διακρίνεται δίπλα του ο οικείος επίσκοπος, Μητροπολίτης Κιτίου Μακάριος -ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριο ο Γ'.

Πρόλογος

Είναι σύνηθες εντός των κόλπων της στρατευόμενης Εκκλησίας να άναδεικνύωνται κατά περιόδους αθληταί, οίτινες διέβησαν από την ματαιότητα του φθαρτού τούτου κόσμου εις την άφθαρτον μακαριότητα της αιωνίου ζωής, ως τέκνα φωτός, ως υιοί του θεού κατά χάριν.

Αγωνισθέντες «τον καλόν αγώνα» και άραντες τον Σταυρόν των επί της γης, ετελειώθησαν εν Αγίω Πνεύματι, γενόμενοι φως τοις εν σκότει, παραδείγματα προς μίμησιν εις πάντα πιστόν.

Άγιος Νέος Ιερομάρτυρας Λάζαρος εκ Τριπόλεως Πελοποννήσου (23 Φεβρουαρίου ±1605)

VatopaidiFriend: Βίο και πλήρη ακολουθία με τίτλο: «Ασματική  Ακολουθία και Συναξάριον του Αγίου Ενδόξου Νέου Ιερομάρτυρος Λαζάρου του εν Τριπόλει αθλήσαντος, ου η μνήμη τελείται τη κγ’ Φεβρουαρίου», έχει εκδόσει ο Μοναχός Παίσιος Νεοσκητιώτης, Γέροντας της Ιεράς Καλύβης Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, Νέας Σκήτης Αγίου Όρους.

Άγιος Νέος Ιερομάρτυς Λάζαρος ο εν Τριπόλει της Πελοποννήσου μαρτυρήσας

Η πρώτη γραπτή αναφορά που έχομεν για το μαρτύριο του Αγίου νεοϊερομάρτυρος Λαζάρου, είναι αυτή του υπ. αρίθμ 797 κώδικα της Ι. Μ. Μονής Βατοπαιδίου που διασώζει την ακολουθία και το συναξάριο του Αγίου.

Είναι γνωστό σε όλους μας πως ύστερα από την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως πικρή σκλαβιά πλάκωσε την Ρωμιοσύνη. Οι επιπτώσεις είναι γνωστές σε κάθε τομέα της ζωής του δουλομένου Γένους. Ολόκληρους αιώνες δουλείας σφάδαζε ο Έλληνας κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό, με αποδεκατισμούς και πολέμους, με παιδομαζώματα και αιχμαλωσίες, με μετακινήσεις πληθυσμών και εξισλαμισμούς. Αλλά η Ελλάδα,…

Όσιος Ιλαρίων ο Αθωνίτης (1776 – 14 Φεβρουαρίου 1864)

Όσιος Ιλαρίων ο Αθωνίτης (1776-1864)

VatopaidiFriend: Βίο και πλήρη ακολουθία με τίτλο: «Ασματική  Ακολουθία και Ιερά Παράκλησις του Οσίου πατρός ημών Ιλαρίωνος του Αθωνίτου, ου η μνήμη τελείται τη ιδ’ Φεβρουαρίου», έχει εκδόσει ο Μοναχός Παίσιος Νεοσκητιώτης, Γέροντας της Ιεράς Καλύβης Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, Νέας Σκήτης Αγίου Όρους.

Ιερά Καλύβη Αγίου Ιωάννου Θεολόγου. Νεα Σκήτη Αγίου Όρους

Απολυτίκιον[1]

Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Της ερήμου ο έρως, ισαγγέλων τα τάγματα, και της προσευχής η γλυκύτης, Ιλαρίων κατατιτρώσκει σήν ψυχήν νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, εγγάμου βιοτήν καταλιπών, ανεδείχθης μοναζόντων, ερημιτών εγκλείστων ισοστάσιος. Δόξα τώ δεδωκότι σοι ισχύν δόξα τώ σε δυναμώσαντι δόξα τώ δωρουμένω σε ημίν πρότυπον ένθεον.

Κοντάκιον

Ήχος πλ. δ΄. Τη Υπερμάχω.

Της Γεωργίας τον βλαστόν τον θεοτίμητον, και τον του Αθω ερημίτην θεοφώτιστον, ευφημούμεν οι πιστοί θείοις εγκωμίοις. Αγαπήσας Ιλαρίων βίον ένθεον, ενεκλείσθης εν τώ Πύργω ευφραινόμενος όθεν κράζομεν χαίρε πάτερ ισάγγελε.

Μεγαλυνάριον

Θείον Ιλαρίωνα εν ώδαίς, τιμήσωμεν πάντες, ως υπόδειγμα εγκλεισμού, και αδιαλείπτου, ευχής τον υποφήτην, και των ησυχαζόντων, το εγκαλλώπισμα.

Τον Οκτώβριο του 2002, η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Γεωργίας κατέταξε μεταξύ των αγίων τον αθωνίτη Γέροντα Ιλαρίωνα τον Γεωργιανό (17761864) του οποίου η βιοτή συνδέθηκε με αναταραχές του δεκάτου ενάτου αιώνα: τη διάλυση τουύ βασιλείου της Γεωργίας, την προσάρτησή του στη Ρωσσία και την Ελληνική Επανάσταση του 1821. O Άγιος κατήγετο από την Γεωργία του Καυκάσου, από το βασίλειο της Ιμερέτης, γεννηθείς σε αυτή το 1776. Οι γονείς του ήταν ευλαβείς και το κατά κόσμον όνομά του ήταν

Ο Γέρων Ιωαννίκιος Διονυσιάτης (1942-2006), 1ο μέρος

Ο Γέρων Ιωαννίκιος ως Πρωτεπιστάτης του Αγίου Όρους

Γέρων Ιωαννίκιος Διονυσιάτης, κατά κόσμον Αλέξανδρος Ανθίμου του Ανθίμου και της Παναγιώτας, εγεννήθη την 22-7-1942 στην Κύπρο, στο χωριό Αγριδάκι της κατεχόμενης από τους Τούρκους Επαρχίας της Κυρήνειας. Οι γονείς του ήσαν άνθρωποι με φόβον Θεού, εγέννησαν έξι παιδιά (πρώτος κατά σειράν), και ο μεν πατέρας του όταν έκοιμήθη έλεγε στους παριστάμενους «Βλέπετε αυτούς τους δύο με τα λευκά;» και αμέσως παρέδωσε την ψυχήν του, η δε μητέρα του κατά προτροπήν του εκάρη Μοναχή υπό το όνομα Μαριάμ κατά τα τελευταία δέκα έτη της ζωής της και εκοιμήθη και εκείνη από καρκίνο στον εγκέφαλο.

Μετά το Δημοτικό εφοίτησε στην Αμερικανική Ακαδημία Λάρνακος και αργότερα εργάσθηκε επί ετη σε Αγγλική Τράπεζα. Φλεγόμενος όμως κυριολεκτικώς από θείον έρωτα και έφεση για την απράγμονα και ησύχιον ζωήν των μοναχών, ανεχώρησε για το Άγιον Όρος την 1-9-1967.

Ο ένθερμος ζήλος του και η ζέσις της προς τον Θεόν αγάπης του διαφαίνεται και σε κάποιο προσωπικό ημερολόγιο του που διατηρούσε όταν ήταν ακόμα λαϊκός. Εκεί καταγράφει τους καθημερινούς αγώνας του και τις πολλές φιλάνθρωπες δραστηριότητές του, τις επισκέψεις του σε νοσοκομεία και σε άλλους χώρους όπου υπήρχε ανθρώπινος πόνος. Επίσης στο εν λόγω ημερολόγιο, το οποίο προσφυώς θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσωμε «Εξομολογήσεις», υπάρχουν αυτοσχέδιες προσευχές του, πλήρεις αγάπης προς τον Θεόν και αγωνίας για την σωτηρία της ψυχής του. Μία από αυτές παραθέτουμε ενδεικτικώς:

«Πανάγαθε Πατέρα, Φιλάνθρωπε Κύριε Ιησού Χριστέ, Πανάγιον Πνεύμα, Τριάς ομοούσιε, Σ΄ευχαριστώ διά την πρόνοιαν που έδειξες και σήμερον για μένα εναν ανάξιον αμαρτωλόν. Σε παρακαλώ βοήθα με να κατανοήσω την αγάπην Σου, για να μπόρεση και η δική μου καρδιά να σ΄ αγαπήση, όσον είναι δυνατόν, σύμφωνα με την δύναμιν που παρέχεις σ΄εμέ.

Πανήγυρη στη Νέα Σκήτη – Γενέσιο της Θεοτόκου (με φωτογραφικό και ηχητικό υλικό – 2)

Συνεχίζουμε το μουσικό αφιέρωμα από την πανήγυρη στη Νέα Σκήτη στην εορτή του Γενεσίου της Θεοτόκου. Στο δεξιό χορό έψαλλαν ο Γέρων Δανιήλ των Δανιηλαίων, ο Γέροντας Δαμασκηνός και ο π. Θεοδόσιος από την Νέα Σκήτη. Ενώ στον αριστερό χορό έψαλλαν ο παπα Θωμάς των Θωμάδων με τον Κώστα Λανάρα από την «Βυζαντινή Χορωδία Αγρινίου».

Μπορείτε να ακούσετε το οκτάηχο και δίχορο Δοξαστικό Θεοτοκίο του Εσπερινού.  Το ποιητικό κείμενο

Πανήγυρη στη Νέα Σκήτη – Γενέσιο της Θεοτόκου (με φωτογραφικό και ηχητικό υλικό)

VatopaidiFriend: Ευχαριστούμε τον Αποστόλη, φίλο και αναγνώστη της ιστοσελίδας, για την αποστολή -αν και λίγο καθυστερημένα- του ωραίου αυτού υλικού για την πανήγυρη του Γενεσίου της Θεοτόκου στη Νέα Σκήτη του Αγίου Όρους.

Πριν ένα μήνα περίπου στις 20 Σεπτεμβρίου πήγαμε στη Νέα Σκήτη για την πανήγυρη του Γενεσίου της Θεοτόκου. Ζήσαμε πολύ ωραίες στιγμές σε όλη τη διάρκεια της Αγρυπνίας. Μπορείτε να πάρετε και εσείς μία γεύση από την πανήγυρη ακούγοντας τις αγιορείτικες ψαλμωδίες που επισυνάπτουμε.

Στην πανήγυρη χοροστάτησε ο ηγούμενος της Αγίου Παύλου Γέροντας Παρθένιος. Στο δεξιό χορό έψαλλαν ο Γέρων Δανιήλ των Δανιηλαίων, ο Γέροντας Δαμασκηνός και ο π. Θεοδόσιος από την Νέα Σκήτη. Ενώ στον αριστερό χορό έψαλλαν ο παπα Θωμάς των Θωμάδων με τον Κώστα Λανάρα από την «Βυζαντινή Χορωδία Αγρινίου».

Ιερα Μονή Αγίου Παύλου – The Holy Monastery of Agiou Pavlou (St Paul)

Ιερα Μονή Αγίου Παύλου. Εξωτερική άποψη. Holy Monastery of Agiou Pavlou (St Paul). External view.

Ιδρύθηκε λίγα χρόνια πριν το 980 και ονομαζόταν Μονή του Αγίου Παύλου ή του Ξηροποτάμου. Κτήτοράς της φαίνεται να ήταν ο φημισμένος μοναχός Παύλος, πού ίδρυσε και τη Μονή του Αγίου Νικηφόρου, η οποία επίσης ονομαζόταν (και ονομάζεται) του Ξηροποτάμου. Το 14ο αι. μετατράπηκε σε κελλί της Μονής Ξηροποτάμου και περί το 1370 επανήλθε και πάλι στην τάξη των Μονών. Μεγάλος ευεργέτης της Μονής υπήρξε η σερβο-ελληνικής καταγωγής πριγκήπισσα Μαρία (Μάρω), σύζυγος του σουλτάνου Μουράτ Β΄ και μητέρα του Μωάμεθ του Πορθητού.

Γέρων Αρσένιος Σπηλαιώτης (1886-1983) (με φωτογραφικό υλικό)

Ιωσήφ Μ.Δ.

Ο μακάριος Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης (1886-1983), συνασκητής για σαράντα περίπου χρόνια του οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή (1897-1959).

Μέσα σε λίγες σελίδες δεν είναι εύκολο να σκιαγραφήσεις τον βίο και την πολιτείαν ενός μεγάλου ασκητού του μεγέθους του αειμνήστου Γέροντος Αρσενίου. Στην καταγωγή ήταν Πόντιος. Σε νεαράν ηλικία πυρομένος από θείο ζήλο αναχωρεί με τα πόδια από τη Ρωσία μέχρι τη Βασιλεύουσα και από εκεί με πλοίο καταφθάνει στους Αγίους Τόπους, όπου αόκνως υπηρέτησε σχεδόν μία δεκαετία στον Πανάγιον Τάφο και σε άλλα προσκυνήματα.

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (25)

Συνέχεια από (24)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

Επιστολή 11 (απόσπασμα)

Προς Μοναχή Βρυαίνη, την ανηψιά του, κόρη της αδελφής του Εργίνας.

Άγιον Όρος, Άθως τη 8η Απριλίου 1947.

Το ηγαπημένον μου τέκνον, τα σπλάγχνα της ψυχής μου, την γλυκύφωνόν μου αηδόνα, την κιθαρίζουσα ως ο θείος Δαβίδ, τα ιερά των ιερών τοις ιεροίς θεία και επουράνια μελωδήματα, δι΄ ώνπερ δοξάζεται ο Πατήρ ευφραίνεται ο Υιός και αγάλλεται το Πανάγιον Πνεύμα, Χάρις λοιπόν επί Χάριτος εις τας ευλογημένας ψυχάς σας και ψυχούλαν σου.

Ηγαπημένη μου κόρη, ηυφρανάς με εν τοις λεγομένοις. Έλαβον γαρ την επιστολήν σου και περιχαρώς την ανέγνωσα και όλος νους και διάνοια νοσταλγών και γλιχόμενος ηκολούθων την οπτικήν τοις όμμασι δύναμιν, ίνα καταλάβω και καταμάθω το όνομα, την νέαν Βρυαίνην, και πλέον κορεσθή το επιθυμητόν της ψυχής μου και παύση το άλγος των πόνων μου διά σε, και του λοιπού αποδώσω τας τελειωτικάς ευχαριστήριους φωνάς προς τον αγαθόν Παροχέα και διά παντός ευεργέτην Θεόν, όπου ως Πατήρ αληθής και φιλόστοργος εκπεραιώνει τας επιθυμίας των τέκνων του, εάν ώσιν ευάρεστοι εις Αυτόν.

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (24)

Συνέχεια από (23)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

Επιστολή 7 (απόσπασμα)

Προς Εργίνα., την αδελφή του.

[…] θα έλθη σε έπίγνωσι και θα καταλάβη ότι η ζωή είναι ένα όνειρο που γρήγορα περνά. Μάταιοτης, ματαιότης· όλα φεύγουν. αφού ο Μεγαλοδύναμος του έστειλεν μήνυμα, διατί δεν το αντιλαμβάνεται ο ευλογημένος; Κάτι παρόμοιον εσυνέβη και εις εμέ. Δεν το ενθυμείσαι; Έφυγε το άνθος έφυγε και με έκανε να καταλάβω την ματαιότητα. Αδελφός μας είναι, τον πονάμε. Αλλά με τα δικά του δάκρυα θα γιατρευτή, όχι μόνο με τα δικά μας. Τώρα, αδελφή μου ήγαπημένη, πες διά τας προσπάθειας εντός του οίκου σας. Κάνε υπομονή, είμαι εκεί μέσα. Με τους οφθαλμούς της καρδίας μπορείς να με ιδής. Ω καλή μου αδελφή, η οικία σας εις τον Πειραιάν σημαίνει περισσότερον εις εμέ τον αμαρτωλόν, παρά εκεί όπου εγεννήθην.

Εκεί μέσα, εις αυτούς τους τοίχους, πήρα την απόφασιν της αναχωρήσεως. Εκεί εμάζευσα το τελευταίον ένδυμα και την ευχήν της σεβαστής μητρός μας.

Να δέχεσθε πτωχούς, να ποτίζετε διψώντας, να παρηγορήτε πονεμένους. Μέσα εις την οικίαν σας είδα καθαρά την αλήθειαν.

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (23)

Συνέχεια από (22)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

Επιστολή 6

Προς Εργίνα, την κατά σάρκα και αγαπημένη, του αδελφή.

Εν Άγίω Όρει τη 16η Δέκεμβρίου 1932.

Αδελφή μου εν Χριστώ ήγαπημένη Εργίνα, εγκόλπιον της ψυχής μου, το αληθινόν μου πνευματικόν τέκνον εν Κυρίω, υγίαινε.

Σήμερον έλαβον την πλήρως γέμουσαν αγάπην και ευλάβειαν, σοφίαν και σύνεσιν, γνώσιν και ταπείνωσιν, επιστολήν σου και τας χείρας εκπετάσας προς Κύριον, μετά θερμής αγάπης και ζέσεως ψυχής, τας μυστικάς φωνάς της ταπεινής μου καρδίας ηντιβόλουν προς Κύριον:

«Επάκουσον, λέγω, ω γλυκεία αγάπη, Ιησούς ο Σωτήρ μου, το φως, το υπέρ παν φως, το εξ Ανάρχου Πατρός Γενήτορος, η γνώσις και η αλήθεια, η ελπίς και η παρηγοριά μου, η ισχύς και δύναμίς μου· η αγάπη και ο φωτισμός μου, επάκουσον, λέγω, και πέμψον επί την αδελφιδού μου το φως της θείας Σου παρακλήσεως και διάσπασον τους μοχλούς και τα κλείθρα της σκοτεινής και πεπονημένης αυτής ψυχής και τη φωταυγεία της Σης αίγλης παρακάλεσον την αυτής καρδίαν, όπως μικρυνθώσιν αι αυτής θλίψεις και τα αλλεπάλληλα των πειρασμών βάσανα.

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (22)

Συνέχεια από (21)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Επιστολή 1

Προς Ιωάννη,

φοιτητή Θεολογικής Σχολής

Τιμίου Σταυρού, Μπρούκλιν Βοστώνης

Άγιον Όρος, τη 5/6/1959.

Εις τον αγαπητόν Ιωάννην μου, εύχομαι υγείαν μακράν και Θεού φώτισιν.

Να σου ανοίξη τον νουν τω Πνεύματι Αυτού τω αγαθώ, όπως εξαπέστειλε εις τους αγίους Αυτού μαθητάς.

Λοιπόν, υιέ αγαθέ, φοβού τον Θεόν και πράττε τας εντολάς Του και ευ σοι γένηται.

Σήμερον έλαβον την επιστολήν σου και είδον τα εν αυτή, και πολύ εχάρην όπου ζητείς τροφήν διά την ψυχήν σου. Βιάζου λοιπόν, αγαθό μου παιδί, και πρώτον να λες την ευχήν. Μνημόνευε το όνομα του Θεού, διά να σου μνημόνευση και ο Θεός εν καιρώ πειρασμού.

Ο,τι κάμνεις νοών και φρονών, λέγε σε κάθε στιγμήν: «Ιωάννη, πρόσεχε σε βλέπει ο Θεός· είναι παρών, είναι δίπλα σου. Όλα τα βλέπει και παραβλέπει· δεν δύνασαι να τον λανθάνης σε τίποτα. Είσαι ένα σκουλήκι κοντά Του, ένα μυρμήγκι».

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (21)

Συνέχεια από (20)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

23. Μετάβασις εις την Νέαν Σκήτην και το οσιακόν τέλος.

Εις την Νέαν Σκήτην πλέον, όταν ήλθαμε, ο Γέροντας ειχε πέσει τελείως σωματικώς και κάθε προσπάθεια εξωτερική και κόπος, έστω και μικρός,τον κατέβαλε σωματικώς. Τί ημπορούσαμεν όμως να κάμωμεν που έπρεπε να ευρεθή τόπος κατάλληλος, ώστε να ημπορούμεν να συνεχίσωμεν την τάξιν και συνήθειαν του τύπου όπου είχαμεν από πριν; Μέσα εις την Σκήτην ήτο αδύνατον, διότι οι Πατέρες εδώ έχουν άλλην τάξιν και συνήθειαν· είναι δε και πολύ πυκνοκατοικημένη και οπωσούν, ανεπιτηδεία προς ησυχίαν. Βγήκαμεν έξω από την Σκήτην προς τον Πύργον και εκαθίσαμεν εις τα εκεί ησυχαστήρια της Μονής του Αγίου Παύλου, όπου συνέπεσε να ήσαν κενά, όμως και ακατάλληλα προς οίκησιν. Με οσηνδήποτε προσωρινότητα και αν επεσκευάσαμεν τα πλέον απαραίτητα, εδημιουργείτο πάλιν μέριμνα και ουχί ολίγος κόπος, που εις ημάς δεν φαινόταν, εις την ασθενή όμως εκείνην και καταβεβλημένην φύσιν έγινε πολύ αισθητόν. Από τότε άρχισε νά καταπίπτη τελείως ή υγεία του και δύο σοβαρές ασθένειες, η μία κατόπιν της άλλης, επέφεραν το τέλος της επιγείου ζωής του.

Ο άγιος ιερομάρτυς Αγάπιος ο εκ Γαλατίστης (1710-1752) – 18 Αυγούστου

Γεννήθηκε στην κωμόπολη Γαλάτιστα της Χαλκιδικής περί το 1710. Η Γαλάτιστα την εποχή εκείνη ήταν έδρα επισκοπής. Στην πατρίδα του έλαβε την εγκύκλια μόρφωση. Την περίοδο αυτή στη Γαλάτιστα, όπως και σε άλλα μέρη της Χαλκιδικής, «έχουσι σχολεία αρκετά καλά κατηρτισμένα και προσωπικόν διδασκάλων εις την διδασκαλίαν αυτών». Αξίζει να αναφερθεί πώς άπό την Γαλάτιστα την δια εποχή ήταν οι σπουδαίοι συγγενείς αγιογράφοι λεγόμενοι Γαλατσάνοι, οι οποίοι αγιογράφησαν πολλές εικόνες και τοιχογραφίες στό Άγιον Όρος, και πολλά έργα τους σώζονται στη μονή Βατοπαιδίου.