Εισαγωγικά
Εχει γραφτεί ότι το Άγιον Όρος είναι ένας τόπος μυστηρίου, που μιλάει πολύ έντονα η σιωπή,δηλ. αυτή η ίδια η αιωνιότης, αφού η σιωπή είναι η γλώσσα του μέλλοντος αιώνος. Διαβάζουμε στο Γεροντικό : «Ο Αρχιεπίσκοπος Θεόφιλος πήγε κάποτε στην σκήτη. Συνάχθηκαν όλοι οι αδελφοί και λέγουν στον αββά Παμβώ : Πες ένα λόγο στον Δεσπότη για να ωφεληθεί. Τους αποκρίνεται ο γέρων : «Αν δεν ωφελείται με την σιωπή μου, ούτε με τον λόγο μου πρόκειται να ωφεληθεί». Στο Άγιον Όρος πρέπει να πας με την πρόθεση να ωφεληθείς με την σιωπή. Αν ξέρεις να διδάσκεσαι έτσι, τότε όλα θα σου μιλήσουν. Οι σιωπηλές μορφές των μοναχών τα κατανυκτικά μοναστήρια, η φύση και τα άψυχα αντικείμενα θα σου πουν πολλές ιστορίες και θα σου μεταγγίσουν υπέροχες διδασκαλίες. Μ’ αυτό τον τρόπο ολόκληρο το Άγιον Όρος διαλέγεται «εν σιωπή». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Με αφορμή τη μεγάλη εορτή της Αγίας Ζώνης αποφασίσαμε με τον πατέρα μου να ταξιδέψουμε απο την Αθήνα και να έρθουμε στον Άγιον Όρος και να επισκεφθούμε την Μονή Βατοπαιδίου ώστε να παραβρεθούμε στην πανήγυρη και να γευτούμε την ολοφάνερη χάρη της Παναγίας. Στη Μονή φτάσαμε το απόγευμα της Τρίτης 11 Σεπτεμβρίου 2012. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου βρίσκονται 7 θαυματουργές εικόνες της Παναγίας και φυσικά η Αγία Ζώνη η οποία είναι φτιαγμένη απο την ίδια την Παναγία. Για αυτό η Μονή έχει μία ιδιαίτερη θεομητορική χάρη.
Την Τετάρτη διεξήχθει η εορτή της Αγίας Ζώνης της Παναγίας με κύριους προσκεκλημένους τον Μητροπολίτη Μεσογαίας κ. Νικόλαο και τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Φιλοθέου, αρχιμ. κ. Νικόδημο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΙΕΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΚΑΙ ΑΜΦΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ
Η Εκκλησία εορτάζει και τιμά όχι μόνο τα πρόσωπα των Αγίων, αλλά και τα ιερά αντικείμενα και ενδύματά των. Ό,τι σχετίζεται με τη ζωή του ανθρώπου και μάλιστα τα ενδύματά του, που εγγίζουν το σώμα του, είναι πάντα από τα πιο προσωπικά ενθυμήματα, που διατηρούν οι μεταγενέστεροι. Αλλά τα ενδύματα των Αγίων δεν είναι απλώς αντικείμενα που διατηρούν σ’ εμάς τη μνήμη τους, αλλά έχουν κι αυτά τη χάρη του Θεού, καθώς εκείνοι που τα φορούσαν επάνω τους. Το βλέπομε στα ιερά Ευαγγέλια, όπου η αιμορροούσα γυναίκα, «ακούσασα περί του Ιησού, ελθούσα εν τω όχλω όπισθεν, ήψατο του ιματίου αυτού· έλεγε γάρ ότι εάν άψωμαι των ιματίων αυτού σωθήσομαι. Και εξηράνθη η πηγή του αίματος αυτής». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Σ τις 31 Αυγούστου θα εορτάζουμε την Κατάθεση της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου. Αποτελεί το μοναδικό ιερό κειμήλιο που σχετίζεται με τον επίγειο βίο της Θεοτόκου και διασώζεται μέχρι σήμερα στην Ιερά Μονή του Βατοπαιδίου στο Άγιο Όρος, στο Περιβόλι της Παναγίας. Η ίδια η Θεοτόκος την ύφανε από τρίχες καμήλας.
Οι πληροφορίες για τον επίγειο βίο της Θεοτόκου είναι λιγοστές και προέρχονται από την Καινή Διαθήκη και από την παράδοση που διασώθηκε από τούς αποστολικούς ακόμη χρόνους. Η Θεοτόκος μέχρι την Κοίμησή της παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα και ήταν μέλος της πρώτης Εκκλησίας. Τη φροντίδα της είχε αναλάβει ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο άγιος Αλέξανδρος ήταν, όπως λέγουν, «αποστολικοίς χαρίσμασι λαμπρυνόμενος». Σαν πρεσβύτερος ακόμα, διακρινόταν για τη μεγάλη του ευσέβεια, την αρετή και την αγαθότητα του. Στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, ο τότε Πατριάρχης τον εξέλεξε αντιπρόσωπο του. Και όταν στη Σύνοδο αυτή καταδικάστηκε ο Άρειος, ο Αλέξανδρος, αν και γέροντας 70 χρονών, δέχθηκε να περιοδεύσει στη Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία και στην υπόλοιπη Ελλάδα, για να διδάξει και να γνωστοποιήσει τα ορθά δόγματα των αποφάσεων της Συνόδου της Νικαίας. Αλλά ενώ βρισκόταν στην περιοδεία αυτή, ο πατριάρχης Μητροφάνης απεβίωσε. Όρισε όμως διάδοχο του τον Αλέξανδρο, διότι, παρά το γήρας του, είχε τα κατάλληλα εφόδια για τη διακυβέρνηση της αρχιεπισκοπής της πρωτεύουσας. Πράγματι, σαν Πατριάρχης ο Αλέξανδρος ανταποκρίθηκε σωστά στις δύσκολες περιστάσεις των καιρών. Τότε ο Άρειος είχε εξαπατήσει το βασιλιά Κωνσταντίνο ότι δήθεν πιστεύει ορθά. Και ο βασιλιάς διέταξε τον Αλέξανδρο να αφήσει τον Άρειο να μετέχει της Θείας Κοινωνίας. Ο Αλέξανδρος, λυπημένος, προσευχήθηκε στο Θεό και ζήτησε τη βοήθεια Του. Η δέηση του Ιεράρχη εισακούσθηκε. Και το πρωί που ο Άρειος με πομπή θα πήγαινε στην εκκλησία, βρέθηκε το σώμα του σχισμένο και σκωληκόβρωτο! Ο Άγιος Αλέξανδρος απεβίωσε ειρηνικά το 340 μ.Χ.
Πηγή: Synaxaristis
«Το νικάν αυτόν εαυτόν, αύτη πασών των νικών πρώτη τε και αρίστη», λέει ένας αρχαίος σοφός. Πλάτων..
Κι είναι τα λόγια τούτα αληθινά! Είναι λόγια αθάνατα!
Γιατί ο εαυτός μας, είτε το αναγνωρίζουμε είτε όχι, είναι για τον καθένα μας ο μεγαλύτερος εχθρός. Εχθρός ασυγκράτητος και δυνατός. Εχθρός ανυποχώρητος και σκληρός.
Το να μπορεί δε ένας να συγκρατεί και να δαμάζει ένα τέτοιο εχθρό, το να μπορεί να επιβάλλεται στον ψυχικό του κόσμο και να πετυχαίνει να κάμνει όχι αυτό που του ζητούν οι άλογες ορμές και τα πάθη του, αλλά αυτό που πρέπει, τότε λέγουμε, πως αυτός κερδίζει την πρώτη, μα και την ωραιότερη νίκη.
Αυτή την αλήθεια έκαμαν βίωμα και σκοπό στη ζωή τους όλοι εκείνοι, που πέρασαν από τον πλανήτη μας κι έγραψαν με το παράδειγμα και τον βίο τους ανεξίτηλα τα ονόματα τους στο βιβλίο του Θεού. Ένας απ’ αυτούς τους τρανούς αγωνιστές και νικητές του εαυτού τους είναι κι ο ιερομάρτυρας Φιλωνίδης.
Γεννήθηκε στην Κύπρο μας γύρω στο 250 μ.Χ. που ακριβώς, δεν γνωρίζουμε.
Ούτε και ποιοι ήσαν οι γονείς του. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι πως ο Άγιος σε νεαρή ηλικία κλήθηκε να υπηρετήσει την Εκκλησία του Χριστού στο Κούριο, που ήταν μια πόλη μεγάλη και περιώνυμη για τη λατρεία του Απόλλωνα και την ακολασία της! Από τούτη την πνευματική εξέλιξη του Αγίου κρίνουμε, πως κι οι γονείς του πρέπει να ήσαν χριστιανοί και μάλιστα πιστοί. Από αυτούς ο προνομιούχος νέος πρέπει να διδάχθηκε «από βρέφους τα ιερά γράμματα».
Την εποχή αυτή φαίνεται, πως η χριστιανική θρησκεία είχε αρκετά διαδοθεί στην Κύπρο μας. Το κήρυγμα των αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα και του Μάρκου έπεσε σε αγαθή γη. «Όπου επλεόνασεν η αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η χάρις» (Ρωμ. ε’, 20). Ηρακλείδιος, Μνάσων, Ρόδων, Αυξίβιος, Μακεδόνιος, Λάζαρος, Επαφράς, Τυχικός, Σέργιος Παύλος, Τίτος, είναι μερικά ονόματα, ελάχιστα από εκείνους που όχι μόνο δέχτηκαν με δίψα και λαχτάρα τη νέα πίστη μα κι αγωνίστηκαν να την διαδώσουν παντού.
Αγωνίστηκαν, γιατί στο νησί μας η ειδωλολατρία είχε πολύ βαθιές τις ρίζες. Η λατρεία των Θεών του Ολύμπου κι ιδιαίτερα της θεάς Αφροδίτης για την οποία ήταν κοινή η πίστη πως γεννήθηκε από τους αφρούς της θάλασσας της Πάφου, ήταν πολύ στενά συνδεδεμένη με όλες τις εκδηλώσεις της ζωής των κατοίκων του νησιού. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο άγιος Ιωάννης Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης είναι μάλλον ο Ιωάννης ο ονομαζόμενος Ξιφιλίνος, που διαδέχτηκε τον Πατριάρχη Κωνσταντίνο τον Γ’. Γεννήθηκε το 1006 στην Τραπεζούντα και διακρίθηκε για τη μεγάλη του παιδεία και τα μεγάλα πολιτικά αξιώματα που είχε καταλάβει. Κατόπιν όμως αποσύρθηκε σε κάποια μονή της Βιθυνίας, όπου μόνασε 10 χρόνια. Από κει προσκλήθηκε για να καταλάβει τον πατριαρχικό θρόνο. Χειροτονήθηκε ιερέας, και μετά μια εβδομάδα -την 1η Ιανουαρίου 1064- επίσκοπος. Ο Ιωάννης λειτουργούσε και κήρυττε κάθε μέρα στους ναούς της πρωτεύουσας, επισκεύασε τις εικόνες της αγίας Σοφίας, και μοίραζε δωρεάν ψωμί και σιτάρι στους φτωχούς. Πέθανε το 1075, και να πως τον περιγράφει ένας από τους συγχρόνους του: «ανεφάνη ανήρ πρώτον μεν καθαρώτατος και αγνότατος και προ παντός ρύπου σωματικού καθάπαξ απεχόμενος. Έπειτα δε τα εις καταφρόνησιν χρημάτων και ακτημοσύνην τελείαν και την προς τους πένητας φιλανθρωπίαν και μετάδοσιν κατ’ ουδέν ελάττων του περιβόητου εκείνου Ελεήμονος, και ταις άλλοις δε αρεταίς πάσαις συλλήβδην ειπείν αφθόνως κοσμούμενος, αλλά και τω λόγω πολύς, και παιδεύσεως πάσης μετειληχώς και νομομαθείς εξαίρετος». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Oύτος ο μέγας Πρόδρομος του Kυρίου, εμαρτυρήθη υπό του Δεσπότου Xριστού, ότι είναι μεγαλίτερος από όλους τους εκ γυναικός γεννηθέντας ανθρώπους, και περισσότερος από τους Προφήτας. Oύτος είναι οπού εσκίρτησεν εκ κοιλίας μητρός του, και εκήρυξε τον Xριστόν εις τους ζωντανούς ανθρώπους οπού ευρίσκοντο εν τη γη, και εις τας ψυχάς των αποθανόντων, οπού ευρίσκοντο εν τω Άδη. Oύτος λοιπόν ήτον υιός Ζαχαρίου του Aρχιερέως και Eλισάβετ, γεννηθείς εξ επαγγελίας του Aρχαγγέλου Γαβριήλ. Aπεκεφαλίσθη δε σήμερον υπό του Hρώδου Aντίπα, επειδή και ήλεγχεν αυτόν διά την παράνομον μίξιν της Hρωδιάδος. Oύτος γαρ είναι ο μέγας Iωάννης εκείνος, οπού ήτον ενδεδυμένος την αγιότητα από αυτήν την κοιλίαν της μητρός του. Oύτος είναι οπού είχεν εις την ψυχήν του εγκάτοικον την παρθενίαν και καθαρότητα, και οπού ηγάπησεν εγκαρδίως την σωφροσύνην. Oύτος είναι οπού ήσκησε την νηστείαν και ατροφίαν, και εχώρισε τον εαυτόν του από κάθε συναναστροφήν ανθρώπων. Oύτος είναι οπού εκατοίκησεν εις την έρημον, και συναναστρέφετο με τα άγρια θηρία, και εσκεπάζετο από τας τρίχας της καμήλου, και έζωνε την μέσην του με ζώνην δερματίνην. Oύτος είναι, οπού είχε την τροφήν του ετοίμην και αυτοσχέδιον ωσάν τα πετεινά, και οπού ηξιώθη να υπερβή τους όρους της φύσεως, και να βαπτίση τον καθαρόν και αμόλυντον Xριστόν, τον πάσης επέκεινα φύσεως. Aυτός λέγω ο τοσούτος και τηλικούτος Άγιος, επειδή εμελέτα πάντοτε τον Nόμον του Θεού, διά τούτο και όλα του κόσμου τα πράγματα τα ενόμιζε δεύτερα και κατώτερα από την φύλαξιν του θεϊκού αυτού νόμου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Οι Άγιοι Αρσένιοι – π. Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης και Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Γιορτάζουμε σήμερα 25 Αυγούστου, ημέρα μνήμης του Αγίου και Αποστόλου Τίτου, ας πούμε λίγα λόγια:
Ο Απόστολος Τίτος, ο οποίος ήταν Έλληνας στην καταγωγή, ήταν πολύ μορφωμένος. Έγινε χριστιανός από τον Απόστολο Παύλο, με τον οποίο και συνεργάστηκε, στην διάδοση του Ευαγγελίου.
Τον ακολούθησε στην Ιερουσαλήμ και κατόπιν επιφορτίστηκε να πάει στην Κόρινθο για να δει την κατάσταση της εκεί Εκκλησίας. Στην επιστροφή του, συνάντησε τον Απόστολο Παύλο στην Μακεδονία και μετά πήγαν μαζί στην Κρήτη, όπου εκεί ο Παύλος τον έκανε επίσκοπο του νησιού και του είπε να κάνει και ιερείς για όλο το νησί. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Υπάρχουν στη ζωή των εθνών και των λαών μερικά φωτεινά ορόσημα που έντονα σημαδεύουν την ιστορική τους πορεία. Συνήθως τέτοια ορόσημα, είναι είτε γεγονότα, είτε, – μορφές, ανθρώπινες μεν, αλλά πού η επίδραση τους ξεπερνάει τα στενά πλαίσια του χρόνου και του χώρου, καί γίνεται διαχρονική .
Μια τέτοια μορφή, κορυφαία και καθοριστική στήν χρονική περίοδο πού εμφανίστηκε, – πολύ «σύγχρονη» και διδακτική στίς μέρες μας- υπήρξε ο νεοϊερομάρτυς και εθναπόστολος Κοσμάς ο Αιτωλός, που έζησε στα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς, πριν από 220 περίπου χρόνια (1714-1779).
Ταπεινός καλόγερος στην εξωτερική του εμφάνιση ο Πατρο-Κοσμάς, φλογερός όμως στην ψυχή και αδούλωτος στο φρόνημα, ξεπετάχθηκε μέσα από τα σπλάγχνα του λαού μας στην κατάλληλη στιγμή. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Για τον Άγιο αυτό δεν αναφέρεται πουθενά βιογραφικό του υπόμνημα στους Συναξαριστές. Μόνο στον Παρισινό Κώδικα 1617 αναγράφεται ότι, ο μάρτυρας αυτός ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό μπροστά στον ειδωλολάτρη άρχοντα, ο όποιος με διάφορες κολακείες προσπάθησε να τον πείσει να θυσιάσει στα είδωλα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
του Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κυρού Διονυσίου
Η Εκκλησία εόρτασε πανηγυρικά πριν από οκτώ ημέρες την Κοίμηση και τη Μετάσταση της υπεραγίας Θεοτόκου και σήμερα, με την ίδια εορταστική διάθεση κλείνει την εορτή. Με τους ωραιότερους ύμνους κήδεψε τη μητέρα της ζωής, τους ίδιους ύμνους, που σαν απόηχος ακούονται και σήμερα στην Ιερή ακολουθία. Γιατί άλλη καλύτερη γλώσσα, για να εκφράσει το μυστήριο της πίστεως, η Εκκλησία δεν έχει παρά τη γλώσσα της ψαλμωδίας, που είναι μαζί ποίηση και μουσική στην πιο απλή και καθαρή της μορφή. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο μάρτυρας Αγαθόνικος ήταν από τη Νικομήδεια, και τον συνέλαβε ο κόμης Ευτόλμιος, ο όποιος, όταν επέστρεφε από την περιοδεία του στον Πόντο, οπού είχε πάει για να καταδιώξει χριστιανούς, στην Κάρπη βρήκε τον Ζωτικό, που τον θανάτωσε μαζί με τους μαθητές του. Εκεί έμαθε ότι ο πρίγκιπας της πόλης έγινε χριστιανός από κάποιο Αγαθόνικο. Τότε, συνέλαβε τον πρίγκιπα και τον Αγαθόνικο, και αφού τους τιμώρησε μαζί με άλλους χριστιανούς, κατόπιν όλους μαζί τους οδήγησε στο βασιλιά, που βρισκόταν στη Θράκη. Αλλά στο δρόμο, κοντά σε ένα χωριό ονομαζόμενο Ποταμός, σκότωσε τους Ζήνωνα, Θεοπρέπιο, Ακίνδυνο και Σεβηριανό, διότι από τις πολλές πληγές πού είχαν στα πόδια τους, δεν μπορούσαν πλέον να βαδίσουν. Όταν έφθασε στο χωριό Άμμους κοντά στη Σιλυβρία, με βασιλική διαταγή αποκεφάλισε, έτσι όπως τους είχε δεμένους, τον Αγαθόνικο, τον πρίγκιπα και τους άλλους χριστιανούς. Έτσι, όλοι ακολούθησαν το παράδειγμα του εσφαγμένου Αρνίου, του Χριστού, και άξια θα συναριθμηθούν μ’ αυτούς που θα είναι «γεγραμμένοι εν τω βιβλίω της ζωής του αρνίου». Δηλαδή, μ’ αυτούς που θα είναι γραμμένοι στο βιβλίο της αιώνιας ζωής του Αρνίου, δηλαδή του Χριστού. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Γεννήθηκε στην Αξό Μυλοποτάμου της Κρήτης το 1580 από ευσεβείς γονείς. Ονομαζόταν Αλέξιος Πατελλάρος η Πατελλάριος και ήταν υιός του ευγενούς νομικού Γεωργίου. Έλαβε ανώτερη μόρφωση. Γνώριζε ελληνική και λατινική φιλολογία και γλώσσα. Ήταν φιλόσοφος, ποιητής και ιεροκήρυκας. Νέος εκάρη μοναχός στο Σιναϊτικό Μετόχι της πατρίδος του και έλαβε το όνομα Ανανίας.
Μετά τον θάνατο των γονέων του ήλθε στο Άγιον Όρος. Εγκαταστάθηκε στην περιοχή της μονης Παντοκράτορος και έκτισε κελλί, στο όποιο αργότερα έζησε ο στάρετς Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ (+1794) με την πρώτη μικρή συνοδεία του, που κατόπιν ίδρυσε τη σκήτη του Προφήτη Ηλία. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
(+Α. Θεοδώρου. Καθηγ. Παν/μίου)
Το δόγμα της Θεοτόκου βρίσκεται στην καρδιά της ορθοδόξου πίστεως· αποτελεί τη χρυσή στιγμή της ορθόδοξης χριστολογίας. Ο όρος «Θεοτόκος», που από πολύ νωρίς (στην Γ’ Οικουμενική Σύνοδο) δόθηκε από την Εκκλησία στο σεπτό πρόσωπο της Μητέρας του Χριστού, συνοψίζει άριστα όλο το δόγμα της χριστολογικής πίστεως της Εκκλησίας. Η Μαρία δεν υπήρξε μεταφορικά, αλλά κυριολεκτικά, Μητέρα του Λόγου του Θεού. Απ’ αυτήν γεννήθηκε πράγματι ο Υιός του Θεού. Δεν προήλθε ως «θεοφόρος άνθρωπος», αλλ’ ως «Θεός ενανθρωπήσας και σεσαρκωμένος».
Πώς όμως μπορούσε να γεννηθεί ο Θεός από μία γυναίκα; Και δεν θα έπρεπε αυτή, που τον εγέννησε, να ήταν επίσης θεά, ώστε το όμοιο να γεννηθεί από το όμοιο; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αν είχαμε τη δυνατότητα να ενεργοποιήσουμε τα πνευματικά μας αισθητήρια και ν’ αφήσουμε τη σκέψη και τη φαντασία μας να πετάξουν τις μέρες που πέρασαν, θα γινόμασταν, αν δε γίναμε ήδη, μέτοχοι μιας υπερκόσμιας θαυμάσιας πραγματικότητας. Σαν ένας αόρατος ταλαντούχος αρχιμουσικός να κινούσε την μπαγκέτα του συντονίζοντας όλους σ’ ένα υπερκόσμιο αέναο τραγούδι. Από την Κρήτη μέχρι τη Θράκη, από την Ήπειρο μέχρι την Πελοπόννησο, από τα Δωδεκάνησα μέχρι τα Επτάνησα, όλη η Ελλάδα, όλοι οι Έλληνες ήμασταν συγχρονισμένοι σ’ ένα υπέροχο θεομητορικό τραγούδι, που δεν κουραζόμαστε να επαναλαμβάνουμε συχνά κάθε φορά που η Εκκλησία μας προβάλλει το μοναδικό πρόσωπο της Παρθένου Μαρίας. Εκκλησίες και Μοναστήρια, Ξωκλήσια του βουνού και του κάμπου, λαμπροστολίστικαν πάλι και γέμισαν από τους ύμνους και την παράκληση των απλών και ταπεινών, των μεγάλων και των μικρών, όλων ημών που είμαστε παιδιά εκείνης της μεγάλης και μοναδικής μητέρας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Του Αγ. Ανδρέου Αρχιεπισκόπου Κρήτης του Ιεροσολυμίτου
Όσοι δεχόμεθα την έλλαμψιν της εν Πνεύματι Αγίω θεωρίας διά του αΰλου και καθαρωτάτου φωτός και χειραγωγούμεθα λογικώς διά των αδιδάκτων μυσταγωγιών του Πνεύματος προς τα υψηλά δόγματα της θεολογίας, εμπρός ας απεκδυθούμε όλοι μαζί την εμπαθή βιοτική προσκόλλησι εις τα γήινα και τα υλικά ας συγκραθούμε μυστικώς με ολόκληρο το Άγιον Πνεύμα και ας προστρέξουμε όλοι μαζί εις την νοητή και πολύφωτο πανδαισία της Θεοτόκου, έχοντας προηγουμένως απαλλαγή από την γήινη και σκοτεινή ομίχλη των παθών και έχοντας περιβληθεί το φως της ελλάμψεως που κατέρχεται άνωθεν από τον Πατέρα των φώτων. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κάθισμα. Ἦχος δ΄. Κατεπλάγη Ἰωσήφ
Ἀναβόησον Δαυΐδ, τὶς ἡ παροῦσα Ἑορτή; Ἣν ἀνύμνησα φησίν, ἐν τῷ βιβλίῳ τῶν Ψαλμῶν, ὡς θυγατέρα θεόπαιδα καὶ Παρθένον, μετέστησεν αὐτήν, πρὸς τὰς ἐκεῖθεν μονάς, Χριστὸς ὁἐξ αὐτῆς, ἄνευ σπορᾶς γεννηθείς· καὶ διὰ τοῦτο χαίρουσι, μητέρες καὶ θυγατέρες καὶ νύμφαι Χριστοῦ, βοῶσαι· Χαῖρε, ἡ μεταστᾶσα πρὸς τὰἄνω βασίλεια.
(Φώναξε δυνατά προφήτη Δαβίδ, ποιά είναι η σημερινή εορτή; Είναι εκείνη που δοξολόγησα στο βιβλίο των Ψαλμών, ως θυγατέρα, παιδί του Θεού και Παρθένο. Αὐτήν μετέφερε στις αιώνιες μονές ο Χριστός, που γεννήθηκε απ’ αυτή χωρίς σπορά. Γι’ αυτό και χαίρονται μητέρες και θυγατέρες καί νύμφες Χριστού ψάλλοντας· Χαίρε εσύ που μεταφέρθηκες από τη γη στα άνω βασίλεια.) Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »