Ποιος είναι ο μεγάλος αγώνας του ανθρώπου; (Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)

Ο μεγάλος αγώνας του ανθρώπου είναι να μην

Ποιος είναι ο μεγάλος αγώνας του ανθρώπου (Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)

Ο μεγάλος αγώνας του ανθρώπου είναι να μην

Αγιότητα, Αρετή, Αγώνας

Γέροντος Εφραίμ Κατουνακιώτου

Ο άνθρωπος, εφόσον ζεί, πρέπει πάντοτε να αγωνίζεται. Και ο πρώτος αγώνας είναι να νικήσει τον εαυτό του. Ο πρώτος και ο κυριότερος εχθρός του ανθρώπου δεν είναι ο διάβολος, όχι. Είναι ο ίδιος ο άνθρωπος εις τον εαυτό του επίβουλος. Και τούτο διότι δεν ακούει τον άλλον, ακούει τι του λέει ο λογισμός του.  Ενώ έχουμε τόσους Αγίους Πατέρες να τους μιμηθούμε διαβάζοντας τα συγγράμματά τους, εντούτοις όμως το εγώ μας μας κυριεύει πολλές φορές. Όταν ο άνθρωπος νικήσει τον έαυτό του, είναι ο μεγαλύτερος μεγαλομάρτυρας και τροπαιοφόρος και νικηφόρος ενώπιον του Θεού!

Γι’ αυτό

Αφού θα ξαναπέσω…;

«Οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριος, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος, οὐκ εἰς τέλος ὀργισθήσεται, οὐδὲ εἰς τὸν αἰῶνα μηνιεῖ·» (Ψαλμ. 8-9 )
Καλά. Μου λέτε να εξομολογηθώ. Μα, αφού δεν μπορώ να κόψω το ελάττωμα; Αφού δεν μπορώ να κρατηθώ; Αφού θα ξαναπέσω; Τι θέλετε, να παίζω με τα θεία; Την αντίρρηση αυτή προβάλλουν συνήθως νέοι άνθρωποι και μάλιστα άγαμοι. Όταν τους μιλήσει ο Πνευματικός για αγνότητα και καθαρότητα ψυχής και σώματος, σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Δεν μπορούν, λένε , να υπερνικήσουν το πάθος. Κι αφού προεξοφλούν νέα πτώση, δεν θέλουν να εξομολογηθούν. – Μου υποδεικνύετε να εξομολογηθώ, μου έλεγε κάποιος νέος. Μα αφού θα αμαρτήσω και πάλι; Τί να την κάνω την Εξομολόγηση; Μήπως πρόκειται να μου επιτρέψει ο Ιερεύς να κοινωνήσω; Να πάω, λοιπόν, έτσι για παιχνίδι; Στο κάτω-κάτω ντρέπομαι να λέω όλο τα ίδια. Δεν θέλω να κοροϊδεύω τον εαυτό μου.
Κατ’ αρχήν , όσοι προβάλλουν την αντίρρηση αυτή δείχνουν ότι δεν έχουν συναισθανθεί την ενοχή τους και επομένως δεν έχουν μετανοήσει. Αλλά, όπως θα δούμε, απαραίτητη προϋπόθεση της Εξομολογήσεως είναι η μετάνοια για την προηγούμενη αμαρτωλή ζωή. Εξομολόγηση σημαίνει ομολογία αμαρτιών, για τις οποίες μετανοώ.

Όλοι οι χριστιανοί θέλουν να πάνε στον παράδεισο…

Ρώτησε κάποιον: «Θέλεις να πας στον παράδεισο, στην ουράνια βασιλεία;». Αμέσως θα σου απαντήσει, «Και βέβαια θέλω». Αν, όμως, ύστερα του πεις: «Για να πας εκεί, πρέπει να κάνεις το και το», θα τον δεις να μουδιάζει. Όλοι οι χριστιανοί θέλουν να πάνε στον παράδεισο, δεν θέλουν όμως όλοι ν’ αγωνιστούν για τον παράδεισο. Το λέω αυτό, γιατί δεν φτάνει να επιθυμείς τη σωτηρία. Για να εκπληρώσεις την επιθυμία σου, χρειάζεται αγώνας. Και για ν’ αρχίσεις τον αγώνα, χρειάζεται σιδερένια αποφασιστικότητα. Για να καταλάβεις καλύτερα τι θέλω να πω, θα σου εξηγήσω πως συνήθως οι επιθυμίες καταλήγουν σε αποφάσεις.
Σκεφτόμαστε και σχεδιάζουμε πολλά. Συχνά συμβαίνει να

Καλός Αγώνας…

Στην πορείαν των αιώνων
εις του Γολγοθά το νόμον
πόνος θλίψη και αγωνία
και χαρά στην γη καμία.
Προσδοκία και υπομονή
για την αληθινήν ζωήν….

Είπεν Γέρων….Φόβος Θεού

 

Της πτώσεως τις συνέπειες

ισόβια  κουβαλούμε

και οι αλλοιώσεις  μάστιγα

να ταλαιπωρηθούμε ……..

Ο Άγιος Νέος εθνο-Ιερομάρτυς Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός († 9 Ιουλίου 1821) (μέρος 2ο)

Ο εθνο-Ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Κύπρου άγιος Κυπριανός

Συνέχεια από (1)

Μετά τον θάνατο του φίλου του ΧατζηΓεωργάκη Κορνέσιου του δραγομάνου την Τρίτη της Λαμπράς του 1809, την αιφνίδια εξορία του Αρχιεπισκόπου Χρυσάνθου και του ομωνύμου συγγενούς του Μητροπολίτου Κιτίου τον Μάϊο του 1810, με σουλτανικό βεράτιο που προσκόμισε ειδικός απεσταλμένος μουπασίρης του σουλτάνου, καθώς και την κληρικολαϊκή επικρότηση και αποδοχή αυτού, ο Κυπριανός χειροτονείται και ενθρονίζεται από τον Αρχιεπίσκοπο Σιναίου Κωνστάντιο, εφησυχάζοντα ιεράρχη στα κλίματα της Κύπρου, και τους εναπομείναντας Κυπρίους αρχιερείς, αρχιεπίσκοπος Κύπρου την 30ήν Οκτωβρίου του 1810.

…Εγώ, δεν θα το κουνήσω απ’εδώ!

Τον μεγάλο Μακάριο από την Αλεξάνδρεια τον πειράξανε κάποτε πολύ οι πειρασμοί της ματαιοδοξίας. Kαι όλο του υποβάλανε τη σκέψη να παρατήσει το κελλί του και να πάει να μείνει στη Ρώμη για το καλό τάχα της Εκκλησίας και για να βοηθά τους αρρώστους, επειδή τον είχε αξιώσει η χάρη του Θεού νάχει μεγάλη επιβολή επάνω στα πονηρά πνεύματα.

Ομιλία για τις Εθνικές Επετείους της 25ης Μαρτίου 1821 και της 1ης Απριλίου 1955

της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Φιλολόγου

Δημοτικό Θέατρο Λατσιών
23 Μαρτίου 2012, Ώρα 8μ.μ.

Ιστορία του Νικηταρά

Αυτούς τους σκαπανείς της λευτεριάς μας τιμούμε κι εμείς απόψε. Τους ήρωες της Εθνεγερσίας του 1821 και της Επανάστασης του 1955. Αυτούς που μέθυσαν με τ’ όραμα της λευτεριάς και της Ελλάδας. Γιατί η Ελλάδα, κατά τον ποιητή μας Κώστα Μόντη είναι:

«τελευταίος θάμνος στον γκρεμνό

να τον αρπάζει η λευτεριά να κρατιέται»

Ελληνίδες, Έλληνες

Καταρχάς, να μου επιτρέψετε να

Η φυσιολογία της ηθικής ζωής του ανθρώπου κατά τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη

του Γεωργίου Μαντζαρίδη, Ομότιμου Καθηγητή Παν. Θεσσαλονίκης.

Ο άνθρωπος, όπως τονίζει εξαρχής στο «Συμβουλευτικόν Εγχειρίδιόν» του ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, δεν περιορίζεται μέσα στον ορατό κόσμο ούτε αποτελεί μικρόκοσμο -όπως έλεγαν ο φυσικός Δημόκριτος και άλλοι φιλόσοφοι. Αντίθετα είναι ένας μέγας κόσμος ή μεγάκοσμος, γιατί διαθέτει δυνάμεις και ιδιότητες που δεν υπάρχουν στον αισθητό κόσμο. Ως δημιούργημα «κατ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» Θεού ήταν εξαρχής προικισμένος με όλα τα θεία χαρίσματα και κλήθηκε να λάβει την ενυπόστατη χάρη της θεώσεως και να καταστεί κατά χάρη θεός.(…)

Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος – Ο αγώνας κατά των κληρονομικών παθών

Ακούστε εδώ την ομιλία

Μετά το πνευματικό αγώνα… έρχεται το πνευματικό «νέκταρ» που γλυκαίνει το νου και τρέφει τη ψυχή

– Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών…, η φωνή του Αφυπνιστή αντήχησε μέσα στην παγωμένη νύχτα του χειμώνα και ταυτόχρονα ένας ρυθμικός χτύπος ακούστηκε στην πόρτα του κελλιού. Ο μοναχός ξύπνησε. Κοίταξε γύρω του. Σκοτάδι απλώθηκε σ’ όλο το κελλί του. Η αμέλεια ρίχνει τα πρώτα βέλη της, για να λαβώσει τον αγωνιστή.

– «Είναι νωρίς ακόμη», του ψιθυρίζει. «Κοιμήσου λίγο να ξεκουραστείς και αργότερα με όρεξη…

Φθάνουμε στην Ανάσταση δια του Σταυρού

Βρισκόμαστε στο μέσο της Αγίας Σαρακοστής και η Αγία μας Εκκλησία προβάλλει στους πιστούς τον Τίμιο Σταυρό για προσκύνηση. «Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν, Δέσποτα, και την Αγίαν Σου Ανάστασιν δοξάζομεν», ψάλλει σήμερα η αγία μας Εκκλησία. Είναι ο ύμνος, που δεσπόζει στη σημερινή Κυριακή και συνδέει το πάθος και την οδύνη του Σταυρού με τη δόξα της Αναστάσεως, την ταπείνωση με την ύψωση, τη λύπη με τη χαρά, το χαροποιόν πένθος, που είναι το χαρακτηριστικό της ζωής της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Τόσο ο ύμνος, που αναφέραμε όσο και όλη η υμνολογία της Κυριακής, καθώς και τα ιερά αναγνώσματα του Αποστόλου και του Ευαγγελίου, είναι και μια κλήση σ’ εμάς τους «εκπεσόντας», να μυηθούμε στο μυστήριο της δικαιώσεως διά του σταυρού. Να ζήσουμε σταυρικά, όσο γίνεται, για να συμπορευθούμε με τον Χριστό, που κατευθύνεται προς το εκούσιο πάθος και τον σταυρικό θάνατο. Η κλήση του είναι σαφής στο ευαγγέλιο «αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείται μοι». Αν γίνουμε κοινωνοί στον σταυρό Του, θα έχουμε μερίδα και στην Ανάσταση. Τα πάντα στην  Ορθόδοξη Εκκλησία λειτουργούν Σταυρο-αναστάσιμα.

Η θεραπεία κατά των διαφόρων ναρκωτικών

Πάθη

Άρρωστε φίλε, το πρόβλημα σου δεν είναι το σωματικό αλλά πρωτίστως ψυχικό και πνευματικό. Καθημερινά έρχεσαι σε μάχη με τη συνείδηση σου καταπατώντας τις εντολές της και επέκταση τις εντολές του Θεού που σε έπλασε καθαρό και άγιο ζητώντας σου να διατηρηθείς έτσι, και εσύ πέφτεις καθημερινά στις λάσπες.

Σε θέλει ελεύθερο χωρίς εξαρτήσεις και κενό από πάθη έτσι ώστε να βρει τόπο η Θεία χάρη του και να σκηνώσει μέσα σου προσφέροντας σου γαλήνη και ειρήνη.

Όσο πιο πολύ χώρο Του δώσεις τόσο περισσότερα χαρίσματα τα λάβεις, όσο πιο πολύ αγωνιστείς τόσο μεγαλύτερη νίκη εναντίον του δαίμονα που σε πολεμά θα επιτύχεις, όσο πιο πολύ ακολουθήσεις τις εντολές του Θεού τόσο πιο κοντά του θα φτάσεις. Με αυτά στο μυαλό σου ξεκίνα νέο αγώνα κατά της αυτοκαταστροφής σου με μεγαλύτερη θέληση για την πολυπόθητη νίκη γνωρίζοντας όμως ότι ο μόνος που μπορεί να σε σώσει είναι ο Θεός αφού αυτός δίνει τα εφόδια και τα χαρίσματα δεδομένου ότι εμείς είμαστε χωρίς Αυτόν ένα τίποτα.

Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Ζωή.

Αρχ. Ιουστίνου Πόποβιτς

Εάν υπάρχει μία αλήθεια  στην οποία θα μπορούσαν να συνοψισθούν όλες οι ευαγγελικές αλήθειες, η αλήθεια αυτή θα ήταν η ανάσταση του Χριστού. Και ακόμη, εάν υπάρχει μία πραγματικότητα στην οποία θα μπορούσαν  να συνοψισθούν όλες οι καινοδιαθηκικές πραγματικότητες, η πραγματικότητα αυτή θα ήταν η ανάσταση του Χριστού. Μόνο  στην ανάσταση του Χριστού εξηγούνται  όλα τα θαύματα Του, όλες οι αλήθειές Του, όλα τα λόγια Του, όλα τα γεγονότα της Καινής Διαθήκης.

Μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία!

Η Σταύρωση, εγκόλπιο,16ος αι. Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου

«Το Ζωοποιόν Ξύλον»

Βρισκόμαστε στο «στάδιο των αρετών», την Αγία και Μεγάλη Σαρακοστή. Οι «βουλόμενοι αθλήσαι» ως Ορθόδοξοι, αγωνίζονται «τον καλόν της νηστείας αγώνα», ώστε ν’ αξιωθούν με τη χάρη του Θεού «κατιδείν το πάνσεπτον Πάθος Χριστού του Θεού, και το Άγιον Πάσχα πνευματικώς εναγαλλιώμενοι».

Αγωνίζονται απέχοντες όχι μόνο από τα διάφορα φαγητά (κρέας, ψάρι, γάλα, αυγά κ.λπ.), αλλά προπάντων από την αμαρτία, σύμφωνα και με την προτροπή ενός τροπαρίου:

Το ζωογόνο νερό το έχει ρουφήξει η στεγνή άμμος…!

ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ  

Μια μορφή συνάντησης με το Θεό  είναι η συνάντηση «εν αληθεία». Μια συνάντηση είναι αληθινή, μόνον εφόσον τα συναντώμενα πρόσωπα είναι αληθινά. Με αυτή την άποψη, εμείς, συνεχώς νοθεύουμε αυτή τη συνάντηση. Όχι μόνο στον εαυτό μας αλλά και στην εικόνα που έχουμε για το Θεό, μας είναι δύσκολο να είμαστε αληθινοί. Μέσα στη μέρα αλλάζουμε συνεχώς το κοινωνικό μας πρόσωπο έτσι, που να καταντά αγνώριστο στους άλλους, αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό.  

Προσωπική αναγέννηση (1)

Κάθε καινούρια μέρα, με την ανατολή του ήλιου πάνω σε δικαίους και αδίκους, με κάνει να σκέπτομαι πολύ επίμονα το θέμα της προσωπικής αναγεννήσεως του χριστιανού, που η σπουδαιότητα του στηρίζεται ακριβώς πάνω σε τούτο το σημείο: πως η καλή ή κακή αντιμετώπιση του μπορεί να μας χαρίσει την αιώνια ζωή ή την αιώνια κόλαση. Και είναι, αλήθεια, πολύ κωμικό και τραγικό μαζί, το γεγονός, πως πάντοτε σχεδόν κάνουμε σαν τα μικρά παιδιά – οι περισσότεροι: τους δίνεις μια χρυσή λίρα ή ένα πεντόλιρο, και το περιφρονούν, εμπρός σ’ ένα μικρό νόμισμα, με το οποίο θ’ αγοράσουν απ’ το γειτονικό περίπτερο ένα μικρής διάρκειας και αμφιβόλου ποιότητος γλύκισμα.

Ο άνθρωπος και ο χωρόχρονος

  Ήρθε ο Θεός Δημιουργός στον χωρόχρονο, σ’ αυτό το ωραίο Σύμπαν ή τα Σύμπαντα, που ο Ίδιος εδημιούργησε. Το μνημονεύουμε κάθε βράδυ στον 103ο Ψαλμό του Εσπερινού: «ανοίξαντός Σου την χείρα, τα Σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητας…». Ο πατήρ Ιουστίνος (Popovic) είχε την συνήθεια να λέει «οι κόσμοι του Θεού» σε πληθυντικό, αλλά υπάρχει και η βιβλική και εκκλησιαστική έκφραση, οι αιώνες: «και εις τους αιώνας των αιώνων» σε πληθυντικό, που φανερώνουν πολλούς κόσμους και αιώνες του Θεού. Όλους αυτούς εδημιούργησε ο Θεός δια του Λόγου και Υιού Του  ο οποίος, ως Δημιουργός Θεός, ήλθε και «ενεχωροχρονήθη».

Ο άγιος Νήφων, επίσκοπος Κωνσταντιανής – 23 Δεκεμβρίου

VatopaidiFriend: Σας προτείνουμε να διαβάσετε και την περίφημη προφητεία του αγίου Νήφωνος (μέρος 1ο, 2ο, 3ο, 4ο,5ο και 6ο), καθώς και κάποια πολύ ωραίες ιστορίες από τον βίο του. Σημειώνουμε ότι ακολουθία του αγίου Νήφωνος έχει γράψει ο μακάριος γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός.

Γιος εύπορου αξιωματούχου της Αμιροπόλεως της Αιγύπτου, ο άγιος Νήφων εστάλη σε ηλικία οκτώ ετών στην Κωνσταντινούπολη για να σπουδάσει. Πράος, ευλαβής, με ζήλο για την μελέτη και τα του Θεού, αφέθηκε παρ’ όλα αυτά να παρασυρθεί από κακές παρέες και βυθίσθηκε σε βίο φιλήδονο και έκλυτο, όπως συνήθιζαν οι νεαροί αριστοκράτες της Βασιλεύουσας. Παρά τις τύψεις της συνειδήσεως και τις επιπλήξεις των χριστιανών φίλων του, που προσπαθούσαν να τον ξαναφέρουν στον ίσιο δρόμο υπενθυμίζοντάς του την πάλαι ποτέ αρετή του, η δύναμη της συνήθειας ήταν πιο ισχυρή και ο Νήφων παρέμενε στην αμαρτία. Μια νύχτα ωστόσο, αποφάσισε να σηκωθεί και να προσευχηθεί στον Θεό, αλλά προς μεγάλη του σύγχυση εμφανίστηκε μπροστά του ένα μαύρο σύννεφο που τού έκλεινε τον ορίζοντα. Μη μπορώντας πλέον να κοιμηθεί, μόλις χάραξε, πήγε σε μια εκκλησία και πλήρης συντριβής δεήθηκε μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου, η οποία φάνηκε να κοιτάζει τον νέο με στοργή και έδωσε στην καρδιά του την διαβεβαίωση ότι δεν είχαν χαθεί όλα και ότι ήταν δυνατή η μετάνοια.

Ο φόβος του Θεού

Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Ο φόβος του Θεού είναι η ρίζα κάθε καλού έργου. Ούτε ένα λεπτό να μην απομακρύνεται από την καρδιά σας. Σαν το κερί ν’ ανάβει και να φωτίζει όλους τους λογισμούς, όλες τις εσωτερικές κινήσεις της καρδιάς σας.

Αυτός θα σας διδάξει να βαδίζετε σωστά, να εργάζεσθε το κάθε τι σαν έργο Θεού. Αυτός θα σας διδάξει να στέκεστε, όπως εκείνοι που βρίσκονται μπροστά στο βασιλέα. Αυτός θα σας διδάξει να προχωρείτε, όπως προχωρούν εκείνοι που κρατούν ένα ποτήρι γεμάτο νερό, από το οποίο δεν πρέπει να στάξει ούτε μια σταγόνα.

Πνευματική βία

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ.κ. Ιωήλ

 Στις ημέρες μας δίνεται πολλή, βαρύτητα στα ανθρώπινα δι­καιώματα· τα δικαιώματα του πο­λίτη, τα δικαιώματα της γυναίκας, τα δικαιώματα των μειονοτήτων, τα δικαιώματα του παιδιού κ.τ.λ. Εν τούτοις είναι παρατηρημένο πως περισσότερο από κάθε άλλη εποχή έχει εξαπολυθεί ένα κύμα βίας· αεροπειρατείες, τρομοκρατία, ληστείες, κακοποιήσεις γυναικών και μικρών παιδιών, ψυχολογική βία και άλλα φαινόμενα επιβολής στην ανθρώπινη συνείδηση.

Οι ΚΡΥΜΜΕΝΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ του Αγίου Όρους

Τους «κρυμμένους θησαυρούς» του Αγίου Όρους αποκαλύπτει Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου αρχιμ. Γεώργιος στην συνέντεξη που ακολουθεί*.

π. Κωνσταντίνος: Σε πρόσφατο προσκύνημά μας στο Άγιον Όρος είχαμε την ευλογία να συναντήσουμε τον σεπτό καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου, τον π. Γεώργιο, και να μας ομιλήση για τους χαριτωμένους ανθρώπους πού γνώρισε στην ζωή του. Τον παρακαλούμε και τώρα, να απευθυνθή προς τους ακροατάς της εκπομπής μας και να μας ομιλήση για τους χαριτωμένους ανθρώπους.

π. Γεώργιος: Ο π. Κωνσταντίνος με παρεκάλεσε να ομιλήσω για τους χαριτωμένους ανθρώπους πού υπάρχουν στο Άγιον Όρος. Κατ΄ αρχήν θα ήθελα να πώ ότι χαριτωμένοι είναι όλοι οι Χριστιανοί, γιατί όλοι οι Χριστιανοί έχουν την Χάρι του αγίου Βαπτίσματος. Χαριτωμένοι είναι και οι μοναχοί, γιατί εκτός από την Χάρι του αγίου Βαπτίσματος έχουν και την Χάρι του αγγελικού Σχήματος. Βέβαια το ζήτημα είναι ότι λόγω των παθών μας κρύβουμε αυτήν την Χάρι, όπως κρύβεται η φωτιά κάτω από την στάχτη και δεν φαίνεται. Όταν όμως σιγά-σιγά με την μετάνοιά μας, την άσκησί μας, τον αγώνα μας τον πνευματικό και την προσευχή μας παραμερίσουμε τα πάθη, τότε σιγά-σιγά υποχωρεί η στάχτη των παθών και η φωτιά της θείας Χάριτος -που καίει μέσα μας- φανερώνεται. Και φανερώνεται η Χάρις του Θεού στους ανθρώπους, οι οποίοι αγωνίζονται έτσι. Τότε οι άνθρωποι είναι χαριτωμένοι και φαίνονται χαριτωμένοι.

Αγώνας

 

Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Ο δρόμος του χριστιανού είναι γεμάτος εμπόδια, που γίνονται ολοένα και πιό πολλά. Αγωνιστείτε λοιπόν με ανδρεία και ηρωισμό, ακολουθώντας τον απόστολο Παύλο. Όποιος παλεύει με τα πάθη του εκπληρώνει τις εντολές του Κυρίου. Ανάλογα με τον αγώνα του εξαγνίζεται. Και ανάλογα με τον εξαγνισμό του πλησιάζει τον Κύριο, που υποσχέθηκε ότι: «ελευσόμεθα και μονήν ποιήσομεν» (Ιωάν. 14, 23) στην καθαρή καρδιά».

«Όταν ψυχραίνεται ο ζήλος για την πνευματική ζωή, πρέπει με κάθε τρόπο να τον θερμαίνουμε καταφεύγοντας με φόβο και τρόμο στον Θεό. Η ραθυμία, η ακηδία, η αθυμία, η κατάθλιψη του πνεύματος και του σώματος θα μας έρχονται και καμιά φορά θα μας ταλαιπωρούν αρκετό καιρό. Δεν πρέπει να δειλιάζουμε, θα παραμένουμε σταθεροί και ανδρείοι στις αρχές μας, εκτελώντας με υπομονή τα καθήκοντα μας.