Τι έχει και τι θέλει να πει η εκκλησία στον σύγχρονο άνθρωπο;

Πολλές φορές, σε συζητήσεις με νέους ανθρώπους, μας ρωτούνε «τι έχει να πει η Εκκλησία στο σύγχρονο άνθρωπο και μάλιστα στο νέο;».

Ζούμε σε μια εποχή εικονικής πραγματικότητας. Η νεανική γλώσσα, εκτός από ελλειπτική, είναι και αυτή εικονική. Η σκέψη έπαψε να είναι πολύπλοκη και αναλυτική και είναι απλή και σύντομη, όσο μια εικόνα κι ένα τραγούδι που ανεβαίνει στο Facebook. Παράλληλα, τα πάντα πορεύονται στη λογική της επιβίωσης, της χρηματικής, αλλά και της εργασιακής. Ποιος ασχολείται με ιδέες; Ποιος αναφέρεται σε μεταφυσικές αναζητήσεις, ενώ το παρόν, το «εδώ και τώρα’ που είναι πολύ δύσκολο μας αφορά.

3 μήνες από την μακαρία κοίμηση του Γέροντος Πολυκάρπου Μαντζάρογλου († 15 Ιουνίου 2012)

Προ τριάντα σχεδόν χρόνων, ήρθε ένας ξένος κληρικός, ένας άγνωστος, στη Θράκη και φύτεψε ένα δεντράκι με 8-10 αδύναμα κλαδιά στην εκκλησιαστική γη, κάτω από το άγρυπνο και δακρυσμένο βλέμμα του σοφού Ποιμενάρχη. Το δεντράκι με την ευλογία του Επισκόπου και το «καλό χέρι» του δεντροφυτευτή άρχισε να μεγαλώνη, να γίνεται πολύκλαδο και κατά την επωνυμία εκείνου, πολύκαρπο… Αγαπήθηκε από τον λαό της ακριτικής Θράκης και πέρασε με το χρόνο, μ’ ένα επίσημο όνομα στα εκκλησιαστικά δρώμενα ως Ιερό Κοινόβιο της Παναγίας του Έβρου.

Ποιος ήταν αυτός ο άγνωστος και άσημος ιερεύς, πού χάρισε στην τοπική Εκκλησία την εκπλήρωση μιας μακροχρόνιας ιερής προσδοκίας; Ήταν ένας ώριμος κατά την ηλικία, με περασμένα τα πενήντα, αλλά πού

Πώς χαιρετούμε έναν Κληρικό

«Σαν συναντήσεις έναν ιερέα και έναν Άγγελο θα χαιρετήσεις πρώτα τον ιερέα και μετά τον Άγγελο» (Από το Γεροντικό)

Ο κληρικός. Ο ιερέας, δεν είναι ο οποιοσδήποτε τον οποίον συναντάμε και με τον οποίον συναλλασόμεθα στην καθημερινή μας ζωή.

Η Ιεροσύνη του. Το Λειτούργημά του. Το Σχήμα του. Η Αποστολή του.
Η Παρουσία του, τον θέτουν και τον θέλουν ή του επιβάλλουν να είναι και Εντός και Εκτός του «κόσμου τούτου».

Το πάθημα του διακόνου

Κάθε φορά που ο άγιος Επιφάνιος, αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίας της Κύπρου (4ος αι),πρόσφερε την αναίμακτη θυσία και έλεγε το «ποίησον τον μεν άρτον τούτον… », αν δεν έβλεπε κάποια οπτασία, δεν ολοκλήρωνε τη θεία λειτουργία.

Τί είδους οπτασία ήταν άραγε αυτή;

Πιθανόν να ήταν η κίνηση του ξύλινου περιστεριού, που κρεμόταν πάνω από την αγία τράπεζα στους ναούς της εποχής εκείνης.
Ίσως πάλι να ήταν κάποια άρρητη ενέργεια με την  εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος την ώρα του καθαγιασμού, πράγμα που συνέβαινε και σε άλλους άξιους λειτουργούς.

Ο κληρικός ως οδηγός του λαού – Ο νέος νοητός Μωυσής

Ομιλία Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Αίθουσα Ρουμελιωτών (Αθήνα)

10/1/2010

Καταρχάς εύχομαι σε όλους Καλή και Ευλογημένη Χρονιά. Δε γνωρίζω βέβαια πόσο δύσκολη θα είναι, διότι βρισκόμαστε όπως είχαμε γράψει σε παλαιότερο τεύχος του περιοδικού μας “Ορθόδοξη Μαρτυρία”, ενώπιον ραγδαίων εξελίξεων μέσα στο 2010. Ήδη, ανακοινώθηκε η κατάργηση των Νομών και η αντικατάστασή τους με περιφέρειες, οι οποίες θα έχουν μία σχετική αυτονομία. Έτσι λόγου χάριν, τι θα γίνει όταν αποκτήσει δική της αυτόνομη διοίκηση η περιφέρεια της Θράκης; Δεν αρχίζουν τα πράγματα να γίνονται λίγο επικίνδυνα;

Η Κλεοπάτρα από την Αίγυπτο και τα παραδείσια κάλλη (εορτή 19 Οκτωβρίου)

Οταν αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ο Μαξιμιανός, μαρτύρησε στην Αίγυπτο γύρω στα 304 ο άγιος Ούαρος, νεαρός ακόμη αξιωματικός κάποιας ρωμαϊκής λεγεώνος. Ζηλωτής χριστιανός, συνελήφθη μέσα στις φυλακές πού πήγαινε κρυφά, για ν΄ ανακουφίζη και να δίνη θάρρος στους μάρτυρες. Ήρθε έτσι κι η δική του σειρά να χύση το αίμα του για την αγάπη του Χριστού. Στον τόπο του μαρτυρίου του βρέθηκε, σταλμένη από τη θεία πρόνοια, μια πολύ ευσεβής χριστιανή, η Κλεοπάτρα. Ήταν χήρα, αλλά πλουσιότατη κι είχε κοντά της τον μικρό μοναχογιό της. Η ευγενής κυρία παρακολούθησε με βαθύ πόνο τα σκληρά βασανιστήρια, πού έκαναν στον νέο για ν΄ αρνηθή την πίστι του. Όταν έμεινε πια άψυχο το μαρτυρικό σώμα, η Κλεοπάτρα έδωσε πολλά χρήματα στους δημίους και το πήρε. Με μεγάλη ευλάβεια το μετέφερε στο αρχοντικό της και το έθαψε.

Ύστερα από λίγα χρόνια, όταν βασίλεψε ο Μέγας Κωνσταντίνος και σταμάτησαν οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών, η Κλεοπάτρα άφησε την Αίγυπτο για να γυρίση πίσω στην πατρίδα της, την Παλαιστίνη, και πήρε μαζί της το λείψανο του μάρτυρος, σαν πολύτιμο θησαυρό. Εκεί ξόδεψε ένα μεγάλο μέρος από την περιουσία της κι έκτισε μεγαλοπρεπέστατη εκκλησία στο όνομα του αγίου Ουάρου κι αφιέρωσε σ΄ αυτή το τίμιο λείψανο πού φύλαγε μέσα σε ολόχρυση λάρνακα.

Πίστη και λογική

"Αφού δεν το έφτιαξα ΕΓΩ, πως έγινε μόνο του"?

Οι συνέπειες του ορθολογισμού στη ζωή μας.

Αρχιμ. Αθανασίου Αναστασίου, Καθηγουμένου της Ι. Μ. Μεγάλου Μετεώρου

Ο ορθολογισμός θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η υπερβολική εμπιστοσύνη στη λογική μας η αναγωγή της σε υπέρτατη αυθεντία και απόλυτη αξία. Είναι αμαρτητική νοοτροπία και βιοθεωρία, και όχι κάποια απλή αμαρτία. Είναι κατ’ ουσίαν απιστία. Ο ορθολογισμός είναι η πιο χαρακτηριστική και ύπουλη εκδήλωση της υπερηφάνειας, η οποία υποκρύπτεται κάτω από όλες τις αμαρτίες μας, υφέρπει σε κάθε μας πράξη και δηλητηριάζει όλα τα καλά έργα μας. Αυτή οδηγεί στην αυτοδικαίωση και τελικά στην αμετανοησία, κλείνοντας έτσι τη θύρα του θείου ελέους. Η υπερηφάνεια είναι η αρχή και το τέλος όλων των κακών. Κατά τον μακαριστό Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ η υπερηφάνεια «αποτελεί την μόνιμη απειλή της ανθρώπινης ζωής», «βρίσκεται στην ρίζα όλων των τραγωδιών του ανθρώπινου γένους» και αποτελεί «την ουσία του άδη».

Η λειτουργική γλώσσα, επισημάνσεις του γέροντος Σωφρονίου

 

Αρχιμ.Παντελεήμων Καραλάζος

Στις ημέρες μας δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι η γλώσσα της κοινής προσευχής και λατρείας της εκκλησίας θα έπρεπε να ήταν ίδια με την καθομιλουμένη. Έτσι θα ήταν κατανοητά από όλους και θα προσέλκυε πολύ περισσότερους στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας.

Στο Θέμα αυτό πολύ διαφωτιστικές είναι οι επισημάνσεις του γνωστού αγίου και θεολογικοτάτου κληρικού των ημερών μας, του γέροντος Σωφρονίου. Στο βιβλίο του «Οψόμεθα τον Θεόν καθώς έστι», κοντά στο κεφάλαιο που αναλύει το βασικότερο θέμα της διδασκαλίας του, την υποστατική αρχή, έχει τοποθετήσει ένα μικρό κεφάλαιο αναφερόμενο στη λειτουργική γλώσσα. Στο κεφάλαιο αυτό ο γέρων Σωφρόνιος είναι ξεκάθαρος και κατηγορηματικός. Η γλώσσα των λειτουργικών κειμένων της εκκλησίας, η οποία είναι η αρχαία ελληνική, δεν θα πρέπει ποτέ να μεταφραστεί. Την αλήθεια αυτή την στηρίζει σε πολύ σοβαρά επιχειρήματα και την επισφραγίζει με την έκδηλη χάρη που προπορεύεται των λόγων του.

Επιστολή Γέροντα Ιωσήφ προς τους φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης Η.Π.Α.

Ο Γέροντας Ιωσήφ το 1961 στην Νέα Σκήτη

VatopaidiFriend: Δημοσιεύουμε επιστολή του μακαρίου Γέροντα Ιωσήφ του Βατοπαιδινού που είχε στείλει στους φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού στο Μπρούκλιν Βοστώνης το 1959 μετά από παράκληση κάποιου καθηγητή της Σχολής. Να σας θυμίσουμε ότι στην Σχολή δίδασκε τότε και ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ. Επίσης να επισημάνουμε ότι ζώντος του μεγάλου Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού (ο Γέροντας Ιωσήφ Ησυχαστής κοιμήθηκε στις 15-8-1959) ζητήθηκε από τον υποτακτικό του μοναχό Ιωσήφ να γράψει αυτήν την επιστολή (κάτι σημαίνει αυτό). Και να μη ξενίζει τους αναγνώστες η γλώσσα της επιστολής γιατί γράφτηκε ακριβώς πριν 50 χρόνια που βέβαια τότε ήταν πολύ διαφορετική η καθομιλουμένη από τη σημερινή. Ευχαριστούμε πολύ το πρόσωπο που μας παραχώρησε την επιστολή προς δημοσίευση.

Άγιον Όρος – Μαρτίου 10, 1959

Προς την ευσεβή φοιτώσαν νεολαίαν της φιλτάτης ημών ομογενείας εν Αμερική, εν Χριστώ δε αγαπητοίς και γνησίοις αδελφοίς ημών εν Κυρίω χαίρειν,

Φίλτατοι, την από πολλού διακαήν ημών επιθυμίαν βλέποντες ήδη πραγματοποιουμένην, διατελούμεν διαρκώς ευχαριστούντες τον αγαθόν ημών Δεσπότην, ότι δεν εγκατέλειψεν ημάς απαρηγορήτους και εις τας τόσον κρισίμους και στείρας γενεάς. Ναι λέγω· και ιδού όπου και εις τα απώτερα μέρη της υφηλίου ευρίσκουμε ψυχάς στρατευομένας υπό την σταυροφόραν σημαίαν του Κυρίου Ιησού. Πόσον πτωχή θα είναι μία επιστολή ωσάν την ιδική μου δια να ερμηνεύσει την θεωρίαν αυτήν!
Την θεωρίαν αυτήν η οποία πηγάζει από το γλυκύτατον λόγιον του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ως το επιστάγασμα όλων των επαγγελιών, διαρκώς ψιθυρίζει εις τα ώτα παντός κλητού της επουρανίου βασιλείας «Ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. 28,20). Η διαρκής μας επιθυμία όπου ανωτέρω περιγράφω είναι η εξής.