Τι είναι η ταπείνωσις;

Η ταπείνωσις δεν είναι λόγια απλά όπου λέγομεν· είμαι

Η στάση μας απέναντι στη ζωή και το θάνατο

Η επιθυμία σας να ζήσετε είναι φυσική και δεν έχει τίποτε το εφάμαρτο. Ωστόσο η χριστιανική στάση απέναντι στη ζωή και το θάνατο είναι: «Ας γίνει το θέλημα του Κυρίου» (Πράξ. 21:14). Γιατί, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, κανένας μας δεν ζει για τον εαυτό του και κανένας μας δεν πεθαίνει για τον εαυτό του. Όταν ζούμε, ζούμε για τον Κύριο. Και όταν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε για τον Κύριο. Είτε, λοιπόν, ζούμε είτε πεθαίνουμε, σ’ Εκείνον ανήκουμε (Ρωμ. 14:7-8). Αυτή τη διάθεση πρέπει να καλλιεργήσουμε μέσα μας, διώχνοντας κάθε φόβο και κάθε ανησυχία.

“Πώς να παρουσιαστώ στον Κύριο, όταν πεθάνω;” αναρωτιέστε. Να παρουσιαστείτε έχοντας καθαριστεί από τις αμαρτίες σας με τη μετάνοια και την Εξομολόγηση, έχοντας λάβει το εφόδιο της αιώνιας ζωής, τα άχραντα Μυστήρια του Χριστού, έχοντας στο νου σας αγαθούς λογισμούς και στην καρδιά σας άγια αισθήματα -πίστη, ελπίδα, ταπείνωση, φόβο Θεού… Τα αισθήματα αυτά αντικαθιστούν όλα τα καλά έργα, που η αρρώστια δεν σας επιτρέπει να κάνετε. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Αι θλίψεις γεννούν την ταπείνωση (Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)

Εις τι θα μας ωφελήσει εμάς αν μάθουμε ότι η φωνή ήταν του Πατρός η ο Θεός μιλεί δι’ αγγέλου για το ‘να και τ’ άλλο. Εις τι θα μας ωφελήσει εις τον δρόμο της σωτηρίας μας, αν γνωρίζουμε αυτό; Εσύ μιλάς θεολογικά. Τί θα μας ωφελήσει; Τίποτε. Θα σε προσβάλω. Άφησες τον δρόμο της ταπεινώσεως και πιάνεις υψηλά επίπεδα θεολογικά. Όχι. Άφησε αυτόν τον δρόμο κι ακολούθησε τον δρόμο της καλογερικής. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Άφησε αυτόν τον δρόμο της ερεύνης, διότι…

Η Γερόντισσα Χαριθέα· μια καρδιά ανοικτή για κάθε Χριστό

Προδρόμης Μοναχής, Καθηγουμένης Ιεράς Μονής Αγίου Ηρακλειδίου

Η μακαριστή Γερόντισσα Χαριθέα, κατά κόσμο Ελένη Χατζηχάρου, γεννήθηκε το 1915 στο χωριό Αθηένου και ήταν το δεύτερο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας της.Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο και στη συνέχεια βοηθούσε στις διάφορες γεωργικές εργασίες την οικογένεια της η οποία διακρινόταν για την κοινωνική και οικονομική της κατάσταση.

Ο πόθος της για το μοναχικό βίο

Από πολύ νεαρή ηλικία η καρδιά της

Τα δύο είδη ταπεινώσεως: Η άκτιστη-Θεία και η κτιστή-ασκητική

Ο Κύριος μας έδωσε την εντολή να ταπεινωθούμε, για να ομοιάσουμε προς Αυτόν. Η ταπείνωση, σε αντίθεση με την υπερηφάνεια, ανοίγει την καρδιά με κίνηση αγάπης προς όλη την κτίση· κάνει τον άνθρωπο να αισθάνεται ευτυχής βλέποντας τους άλλους σε δόξα. Καθιστά τον άνθρωπο αληθινά θεοειδή. Ελκύει σε αυτόν το Άκτιστο Φως του Θεού. Εμπνέει τη δίψα να ομοιωθεί με Αυτόν σε όλα τα επίπεδα. Κάποια χροιά της ταπεινώσεως της Θείας αγάπης έχει η αγάπη της μητέρας προς το παιδί της. Αυτή υπηρετεί το βρέφος, υποδουλώνει τον εαυτό της, χωρίς να αισθάνεται καμία εξουδένωση. Έτσι και στην αγάπη του Χριστού δεν υπήρξε εξουδένωση, όταν Αυτός, δίνοντάς μας υπόδειγμα, ένιψε τα πόδια των Αποστόλων κατά τον Μυστικό Δείπνο. Η αγάπη του Χριστού θέλει να υπηρετήσει τους «μικρούς» και αδυνάτους του αιώνος αυτού. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ο Πόλεμος των Αισθήσεων (Ηχητικό)

ιερομόναχος Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης

Ο λόγιος αγιορείτης μοναχός π. Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης σε ομιλία του σχετικά με το ζήτημα του πολέμου εναντίον των Αισθήσεων. Στη διδασκαλία αυτή, παρουσιάζεται η σωστή χρήση των αισθήσεων, η φύλαξη των αισθήσεων από την κατάχρηση και την παράχρηση και ταυτόχρονα συνιστώνται τρόποι φύλαξής τους (προσευχή, εξομολόγηση), καθώς και οι καθημερινές προσευχές που συντελούν στον αγώνα αυτόν. Ο λόγος του π. Αθανασίου ερείδεται στη βιβλική προφητική παράδοση (Ησαΐας, Αββακούμ, Ιωήλ), στα παραδείγματα των αγίων της Εκκλησίας μας (Ανδρέας Κρήτης, Λεόντιος, Αμμά Σάρα), σε σύγχρονες αγιορείτικες μορφές (Γέρ. Ιωσήφ Ησυχαστής, Γέρ. Βασίλειος, Γέρ. Μύρωνας) και σε άλλες παραδόσεις του Αγ. Όρους (Καρυές, Ι.Μ. Διονυσίου, Ι.Μ. Χιλανδαρίου). Συναφώς αναπτύσσονται οι αρετές της αγάπης και της ταπείνωσης, καθώς και οι οδοί της εξομολόγησης και της προσευχής. Ακούστε την ομιλία:

Γέρ. Μωυσής Αγιορείτης: “Περί Πόνου”

Ο Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης σε μία σημαντική ομιλία “Περί Πόνου”. Συγκεκριμένα, εξηγεί γιατί υπάρχει ο πόνος στη ζωή μας, ποια είναι η ευεργετική σημασία του πόνου. Με παραδείγματα από τη ζωή των Αγίων της Εκκλησίας μας και με ανάλυση εννοιών-κλειδιά, όπως η ταπείνωση, η αγάπη, η υπομονή, η άσκηση, η οδύνη και ο εγωισμός, μέσα από τη χριστιανική παράδοση, ο ομιλητής προσεγγίζει εύστοχα το ιδιαίτερα ευαίσθητο αυτό θέμα. Ακούστε την ομιλία:

Η επιστροφή μου στο Χριστιανισμό

(Lin Yutang, Καθηγητής Παν/μίου)

Πολύς κόσμος μ’ έχει ρωτήσει, γιατί, εγώ που διεκήρυσσα πως είμαι ειδωλολάτρης, ξαναγύρισα στον Χριστιανισμό.

Η εξήγηση δεν είναι απλή, γιατί η Θρησκεία είναι ένα αυστηρά προσωπικό ζήτημα. Ωστόσο, πολύς κόσμος, είμαι βέβαιος, έχει αντιμετωπίσει τις ίδιες δυσκολίες όπως κι εγώ, στην προσπάθειά του να βρει μια θρησκεία που να τον ικανοποιεί. Γιατί κανείς νουνεχής άνθρωπος δεν είναι ευτυχισμένος, όταν ζει μια ζωή παραμελημένη. Επίμονα ζητεί παραμυθία σε μια ενοποιημένη πίστη —πέστε τη φιλοσοφία ή θρησκεία— που να του εξηγεί τα κίνητρά του, τις πράξεις του και τον προορισμό του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Γιατί αλλάζει το όνομά του κάποιος όταν γίνεται μοναχός;

(Αγ. Νεκταρίου)

Στους οσιότατους μοναχούς που υπόσχονται να ζουν ενάρετη ζωή επικράτησε η αλλαγή του ονόματός τους. Αυτό γίνεται για δύο σπουδαιότατους λόγους. Πρώτος λόγος είναι η απάρνηση ολοκληρωτικά της προηγούμενης ζωής και η συνεχής ενθύμηση της μεταβολής της, και δεύτερον, για να έχουμε παράδειγμα τον άγιο στην πορεία της ζωής μας, του οποίου φέρουμε το όνομα. Η αλλαγή του ονόματος, μας βοηθά να ξεχνούμε το παρελθόν και συνεχώς υπενθυμίζει την μεταβολή που έγινε σ’ αυτόν που άλλαξε τον τρόπο της ζωής του και τις ανειλημμένες υποχρεώσεις, που οφείλει να εκπληρώνει με πολλή αγάπη και προθυμία. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Στην Τράπεζα!

Όμορφη ώρα πούναι μετά το απόδειπνο..
Γέροντα, πώς φαίνεται η Θεία Χάρις;
Έχετε κανένα γνώρισμα, κάποιο σημάδι;
Ρωτάει ο κόσμος να βγεί απ’ το σκοτάδι..

Έκλινε κεφαλήν…

«Κλίνει κορυφήν ο κλίνας ουρανούς»

 Συνεργείο τηλεοράσεως

Ζητούνται μάρτυρες! Για να βεβαιωθεί το δικαστήριο την αλήθεια μιας υποθέσεως, ζητεί μάρτυρες, και μάλιστα μάρτυρες αυτόπτες και αυτήκοους. Στα δικαστήριο της Ιστορίας η σοβαρότερη υπόθεση είναι η υπόθεση του Ιησού Χριστού. Και το δικαστήριο αυτό επεκτείνεται στις ψυχές όλων των ανθρώπων.

Τί είναι ό Ιησούς Χριστός; Ζητούνται μάρτυρες, να βεβαιώσουν την ταυτότητα του Ιησού Χριστού.

Τα Θεοφάνεια

…Τα Θεοφάνεια είναι η πρώτη δημόσια εμφάνιση του Χριστού. Μετά τη Γέννηση Του στη Βηθλεέμ, ο Κύριος μας είχε αποκαλυφθεί σε μερικούς προνομιούχους. Σήμερα όμως, όλοι όσοι περικύκλωναν τον Ιωάννη, δηλαδή οι μαθητές του, και όλο το πλήθος που είχε κατεβεί στην όχθη του Ιορδάνη, γίνονται μάρτυρες μιας πολύ επισημότερης φανέρωσης του Ιησού. Σε τι συνίσταται αυτή η φανέρωση; Έχει δύο πτυχές. Αφ’ ενός υπάρχει η πτυχή της ταπεινώσεως στην οποία υπόκειται ο Κύριος, και η οποία αντιπροσωπεύεται από το βάπτισμα.

Χριστούγενα. Μορφή και τρόπος ζωής στο Άγιο Όρος

ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ

κ.κ. ΕΥΓΕΝΙΟΥ

.

Το Άγιον Όρος, ο Άθως, είναι τόπος κατοικίας χιλιάδων μοναχών, Κοινοβιατών, Ησυχαστών, Κελλιωτών και Ερημιτών, τόπος αγίων και ασκητών, συνύπαρξη ανθρώπων και Θεού μ’ έναν και μόνον προορισμό: μέσα από τον προσωπικό τους αγώνα, την άσκηση και την προσευχή να συναντήσουν κάποτε τον Θεό στη ζωή τους, να μιλήσουν μαζί Του, να ζήσουν για πάντα μαζί Του.

Ο Άθως είναι μια εξέχουσα Μοναστική Πολιτεία με μακραίωνη παράδοση. Η υπερχιλιετής ζωή του έχει διαμορφώσει τη φυσιογνωμία του σημερινού Μοναχισμού με μορφές τόσες και τέτοιες που να βρίσκει ανάπαυση και σιγουριά κάθε τύπος ανθρώπου, που σκέπτεται λογικά και προβληματίζεται για τη σωτηρία του και για σωτηρία των συνανθρώπων του και όλου του κόσμου

Η ιερότητα και η μοναδικότητα του τόπου απαιτεί αυτόν τον προβληματισμό και προκαλεί απορία και περιέργεια που συχνά διαπιστώνει κανείς στους εκατοντάδες επισκέπτες του καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Έτσι από το επίθετο που είναι τόσο χαρακτηριστικό ή μάλλον μοναδικό -Άγιον Όρος- διαισθάνεται ο καλοπροαίρετος επισκέπτης την ιερότητα του χώρου, αλλά προπαντός την ιερότητα της μορφής, της παραμονής και διαβίωσης αυτών των προσώπων που επέλεξαν ως κύριο μέλημα και μελέτη τους «τον Θεόν των Πατέρων ημών».

«ΚΑΛΕΣ ΥΠΟΜΟΝΕΣ» (Όποιος έχει ταπείνωση και υπομονή αντιστέκεται και κερδίζει.)

Η υπομονή

Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

εφημ. «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», 16.12.12

. Πολύ απουσιάζει στους βιαστικούς καιρούς μας η αρετή της υπομονής. Οι υπομονετικοί συνήθως κερδίζουν. Η ανυπομονησία είναι πηγή αρκετών σοβαρών προβλημάτων.

. Η υπομονή στις δυσκολίες της ζωής δίνει πνευματική ωρίμανση. Η υπομονή φανερώνει ανδρεία, γενναία και σοφή ψυχή. Οι ανυπόμονοι φοβούνται, δειλιάζουν και χάνουν. Οι ασθενείς, οι τραυματίες, οι ανάπηροι, οι άνεργοι, οι φτωχοί, έχουν μεγάλη την ανάγκη της υπομονής. Δίχως αυτή εύκολα απελπίζονται.

. Συχνά λέμε να κάνουν οι άλλοι υπομονή. Δεν είναι πάντοτε τόσο εύκολο. Στο Άγιον Όρος εύχονται «καλές υπομονές!».

Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος (5 Δεκεμβρίου)

Γιορτάζει σήμερα ένας πολύ, πάρα πολύ μεγάλος άγιος. Ο άγιος Σάββας ο ηγιασμένος. Σπλάχνο της Καππαδοκίας. Της ελληνικότατης και χριστιανικότατης Καππαδοκίας, που έβγαλε τόσους και βγάζει μέχρι σήμερα. Και με τους κρυπτοχριστιανούς που έχει εκεί, θα δείτε κάποια μέρα, θα θαυμάσουμε πράγματα και θαύματα. Πόσοι χριστιανοί κρύβονται εκεί και λατρεύουν τον Χριστό νύχτα και μέρα! Μυστικά! Εν κρύπτω! Τί ωραία! Γεννήθηκε εκεί ο άγιος τον 4ο αιώνα, το 431. Ηγιασμένος εκ κοιλίας μητρός. Σε ηλικία 8 ετών πήγε στο μοναστήρι των Φλαβιανών, εκεί κοντά, και έμεινε μέχρι 18 ετών, που έμαθε όλα τα γράμματα, το Ψαλτήρι απ’ έξω, και απέκτησε μεγάλη χάρη και φήμη. Ήθελαν όλοι να τον φάνε απ’ τη χαρά τους κι απ’ την αγάπη τους. Τόσο σπουδαίος ήταν. Δεκαοκτώ χρονών παιδάκι και καλογεροπαίδι. Και τί έκανε;

Χωρίς την ταπείνωση…

Χωρίς την ταπείνωση, έλεγε ο στάρετς Αμβρόσιος, δε σώζεται ο άνθρωπος. Αν πιστέψουμε πως από δική μας αξία σωζόμαστε, έχουμε απατηθεί. Θα σας αναφέρω ένα διδακτικό περιστατικό. Μια επιφανής αρχόντισσα, αρκετά ευσεβής αλλά όχι και αρκετά ταπεινή, καθώς κοιμόταν είδε ένα συγκλονιστικό όνειρο: Πάνω σε ένδοξο θρόνο ο δίκαιος Κριτής! Και απέναντί του πλήθη λαού, μεταξύ των οποίων και η ίδια. Ο Χριστός ετοιμαζόταν να καλέσει κοντά Του τους εκλεκτούς.

Ο αντιπαθητικός παππούλης

Κάποτε πολύ παλιά σε ένα μοναστήρι στο Όρος, πριν ακόμα η ανθρωπότητα μάθει τι είναι το ηλεκτρικό ρεύμα, ήταν μία μικρή αδελφότητα νέων κατά βάσει μοναχών με τον Γέροντά τους, ο οποίος ήταν και αυτός σχετικά νέος. Μέσα σε αυτήν την αδελφότητα υπήρχε όμως και ένας μεγάλος σε ηλικία παππούλης. Ο παππούλης της ιστορίας μας, λοιπόν, δεν έλεγε ποτέ καλημέρα και περπατούσε πάντα με κατεβασμένο το βλέμμα. Όποτε συναντούσε κάποιον αδελφό του σταματούσε μπροστά του χωρίς να σηκώσει τα μάτια του από το έδαφος και κατευθίαν γυρνούσε την πλάτη του και άλλαζε πορεία. Δεν πήγαινε ποτέ στις Παρακλήσεις και στους Εσπερινούς. Μπορεί να τον έβλεπαν καμιά φορά στο απόδειπνο μετά την τράπεζα, αλλά θα έφευγε πριν τελειώσει. Μονάχα τις Κυριακές πήγαινε στην Λειτουργία καθυστερημένος και καθόταν μέχρι να τελειώσει. Όλοι

Στάρετς Λεωνίδας…Η Αδελφική Αγάπη

‘Αδελφική αγάπη…

Μαθητής: Δεν βλέπω αγάπη ανάμεσα στους αδελφούς και δεν βρίσκω κανένα, με τον όποιο να μπορώ να συζητήσω πάνω σε θέματα άγιας Γραφής.

Γέρων: Δεν είναι δυνατό να μην υπάρχει αγάπη ανάμεσα τους! Αυτό είναι το σωστό συμπέρασμα, στο οποίο πρέπει να καταλήγεις. «Αν δεν

Η αγάπη ου περπερεύεται

Τι θα πει «περπερεύομαι»; θα πει κομπάζω, υπερηφανεύομαι.

Και «φυσιούμαι» τι θα πει; θα πει φουσκώνω από κενοδοξία. Υψώνω τον εαυτό μου πάρα πάνω από την αξία που έχω.

Φαντάζομαι ότι έχω κάτι το μεγάλο, χωρίς να έχω τίποτα.

Φουσκώνω σαν το μπαλόνι, σαν την φούσκα, που πάει ψηλά και μέσα της ουδεμία αξία έχει, αλλά αέρα.

Και δυστυχώς οι δύο αυτές κακίες η κενοδοξία και η υπερηφάνεια, συνυπάρχουν, γιατί

Ο δρόμος της ταπείνωσης

Μελέτιος Καλαμαράς (Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης)

«Όλοι, έλεγε ο άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ, την θέλουν την δόξα του Χριστού και τον έπαινό Του. Άλλα πολύ λίγοι, το αποφασίζουν να σηκώσουν τον σταυρό του Χριστού και να υπομείνουν, έστω και μόνο κάποιες βρισιές, έναν κάποιο χλευασμό, μία κάποια καταφρόνηση»!…

Η μακαριά δούλη του Θεού Ξένη αυτά τα είχε σε όλη της την ζωή!…

Όσιος Νικόλαος Σβιατόσα,π​ρίγκηπας του Τσερνιγώφ(​+14 Οκτωβρίου)

Ο πρίγκηπας Νικόλαος ήταν γιός του ηγεμόνα του Τσερνιγώφ Δαβίδ Σβιατοσλάβιτς και εγγονός του μεγάλου ηγεμόνα του Κιέβου Σβιατοσλάβου Γιαροσλάβιτς που στα χρόνια του θεμελιώθηκε ή αγία έκκλησία ιών Σπηλαίων.

Πυρπολημένος άπό τόν έρωτα του Θεού καί φλογισμένος άπό τόν πόθο της βασιλείας τών ουρανών, ό σοφός Νικόλαος ηρθε στη μονή, ξεντύθηκε τά πολυτιμα πριγκηπικά φορέματα καί ντύθηκε μέ χαρά τό ταπεινό τρίχινο μοναχικό ένδυμα.

Δέν έγινε όμως μοναχός μόνο κατά την έξωτερική έμφάνιση όπως – αλοίμονο! – γίνονται άλλοι.

‘Από τήν αρχή διακρίθηκε στην άρετή της υπακοής. Αν καί πριγκηπόπουλο,

Ο Υπερήφανος δεν μετανοεί-Διδαχή

Στα ησυχαστήρια των Κατουνακίων, στην Καλύβα «Γέννησις του Χριστού» με εγκράτεια
και άσκηση ζούσε ο Μοναχός Ιλαρίων, σαν υποτακτικός στην Συνοδεία του Γέροντος
Αρτεμίου και Παντελεήμονος Μοναχού.

Ο Μοναχός Ιλαρίων είχε ευστροφία και ετοιμότητα στο μυαλό, ήταν

Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης «Η ταπείνωση, θεμέλιο των αρετών»

Ο Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης σε συνέντευξή του στην Πεμπτουσία μιλά για την ταπείνωση ως θεμέλιο των αρετών. Δείτε το βίντεο

«Αυτό ήταν από Εμένα»

Αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα

«Αυτό ήταν από Εμένα»

Σκέφτηκες ποτέ πως οτιδήποτε εγγίζει εσένα, παρόμοια εγγίζει κι Εμένα; Διότι «ο απτόμενος υμών ως απτόμενος της κόρης του οφθαλμού αυτού» (Ζαχ. 2, 8), δηλαδή όποιος εγγίζει εσένα, εγγίζει την κόρη του οφθαλμού Μου. Εσύ στους οφθαλμούς μου είσαι ακριβός και πολύτιμος και Εγώ σε αγάπησα πολύ. Γι’ αυτό για Μένα αποτελεί ιδιαίτερη χαρά να σε παιδαγωγήσω.

– Όταν πειρασμοί σηκώνονται εναντίον σου και ξαφνικά περνούν και φεύγουν σαν ποτάμι, θέλω να γνωρίζεις ότι αυτό ήταν από Μένα, Ότι η δική σου

Σκέψεις του Γ. Σωφρόνιου για τον Αγ. Σιλουανό

Για τα φυτά και τα ζώα

Ο μακαριστός Γέροντας ήταν για μας θείο δώρο κι εξαιρετικό φαινόμενο. Ήταν ο τύπος του γνήσιου χριστιανού, που μας κατέπληξε με την τελειότητά του. Στο πρόσωπό του βλέπαμε την αρμονική σύνθεση δύο, θα έλεγε κανείς, ασυμβίβαστων άκρων. Έτσι βλέπαμε την ασυνήθιστη για τέτοιου είδους ανδρείους ανθρώπους συμπόνοια για κάθε τι ζωντανό, για κάθε κτίσμα. Κι η ευσπλαχνία αυτή έφτανε σε τέτοια όρια, που δημιουργούσε φυσικά τη σκέψη πως πρόκειται για παθολογική συναισθηματικότητα. Συγχρόνως, όμως, συναντούσαμε και την άλλη πλευρά του πνεύματος, που έκανε φανερό πως και το προηγούμενο δεν ήταν παθολογικό φαινόμενο, αλλά αληθινά υπερφυσικό μεγαλείο και ευσπλαχνία κατά χάριν.