Δεν είναι εξουσία υποταγής, αλλά εξουσία λύτρωσης και δωρεάς

Α΄Οικουμενική Σύνοδος

Δείτε επίσης:

• Να είμαστε καλοί άνθρωποι κι όλα τα άλλα δεν έχουν και πολλή σημασία!
• Παλεύουν όλοι να φτιάξουν τάχα τον κόσμο!

Κυριακή των Αγίων Πατέρων

Εορτάζοντας την ιερή μνήμη των αγίων και θεοφόρων Πατέρων της Α’ οικουμενικής Συνόδου, η Εκκλησία διαβάζει στη θεία Λειτουργία, στο Ευαγγέλιο που ακούσαμε, την  περικοπή που είναι η αρχή της αρχιερατικής προσευχής του Κυρίου, καθώς ονομάζεται. Μετά το μυστικό δείπνο ο Ιησούς Χριστός έκανε μια μακρά και τελευταία ομιλία προς τους Αποστόλους.

Τα 4 γεγονότα της Μεγάλης Πέμπτης (Το υπόμνημα του Τριωδίου με απόδοση στα νεοελληνικά)

Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη, οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι θείοι Πατέρες, αλληλοδιαδόχως έκ τε των θείων Αποστόλων και των ιερών Ευαγγελίων παραδεδώκασιν ημίν τέσσαρά τινα εορτάζειν· τον ιερόν Νιπτήρα, τον Μυστικόν Δείπνον – δηλαδή την παράδοσιν των καθ’ ημάς φρικτών Μυστηρίων -, την υπερφυά Προσευχήν, και την Προδοσίαν αυτήν.

Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, που όλα καλώς τα νομοθέτησαν, (καθώρισαν και) παρέδωσαν εις ημάς, ο είς κατόπιν του άλλου, αντλήσαντες την παράδοσίν των εκ των ιερών Ευαγγελίων και εκ της διδασκαλίας των θείων Αποστόλων, όπως κατά την Αγίαν και Μεγάλην Πεμπτην εορτάζωμεν τέσσαρα γεγονότα: Τον ιερό Νιπτήρα (δηλαδή την πλύσιν των ποδών των μαθητών), τον Μυστικόν Δείπνον, ήτοι την παράδοσιν των φρικτών Μυστηρίων, τα οποία (έκτοτε) κρατεί ως παρακαταθήκη η Εκκλησία μας, την υπερθαύμαστον Προσευχήν (του Κυρίου προς τον Πατέρα Του) και αυτήν ταύτην την προδοσίαν (του Κυρίου υπό του Ιούδα).

Στίχοι εις τον ιερόν Νιπτήρα:

Νίπτει Μαθητών εσπέρας Θεός πόδας,

Ού πούς πατών ήν εις Εδέμ δείλης πάλαι.

Νίπτει την εσπέραν (της Μ. Πέμπτης) τους πόδας των μαθητών ο Θεός, του Οποίου οι πόδες

Οι άνθρωποι του Θεού είναι φως του κόσμου

Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Δ΄ Οικ. Συνόδου

Του Μητροπ. Εδέσσης Ιωήλ

Η Εκκλησία μας σήμερα γιορτάζει τους Πατέρες που έλαβαν μέρος στην τετάρτη Οικουμενική Σύνοδο, η οποία ασχολήθηκε και αποφάνθηκε οριστικά για την ένωση των δύο φύσεων του Χριστού. Το ευαγγελικό ανάγνωσμα που διαβάζεται σήμερα στους Ναούς είναι αφιερωμένο σ’ αυτούς και είναι από την επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου μας. Ο Θεάνθρωπος ονομάζει τους μαθητές Του φως του κόσμου. Ας δούμε πιο αναλυτικά τα λόγια αυτά του Χριστού.

Η Δ΄Οικουμενική Σύνοδος και το έργο της

Κυριακή των Πατέρων της Δ΄ Οικ. Συνόδου

Μητροπ. Γόρτυνος  και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία

Η Σύνοδος αυτή συνεκλήθη το 451 μ.Χ. εναντίον του αιρεσιάρχη Ευτυχούς.

Ο Ευτυχής πολεμώντας τον Νεστόριο, επειδή δεν είχε σωστή βάση στον αγώνα του, κατέληξε στο άλλο άκρο. Ο Νεστόριος ξεχώριζε πολύ τις δύο φύσεις στο Χριστό και δεν δεχόταν, την ένωσή τους στο πρόσωπο του Χριστού. Ο Ευτυχής, αντίθετα, έλεγε ότι οι δύο φύσεις του Χριστού ενώθηκαν τόσο πολύ, ώστε η θεία φύση απορρόφησε την ανθρώπινη. Στην ουσία, έλεγε, ότι ο  Χριστός είχε μία φύση, γι’ αυτό και η αίρεσή του ονομάστηκε μονοφυσιτισμός.

Έξοδος από όλα τα αδιέξοδα

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Η έξοδος από όλα τα αδιέξοδα, ανθρωπιστικά = οικουμενιστικά = παπιστικά, είναι ο ιστορικός Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός και το ιστορικόν θεανθρώπινον οικοδόμημά Του, η Εκκλησία, της οποίας Αυτός είναι η αιωνία Κεφαλή και η οποία είναι το αιώνιον Αυτού Σώμα. Η Αποστολική = Αγιοπατερική = Αγιοπαραδοσιακή = Αγιοσυνοδική = Καθολική Ορθόδοξος Πίστις είναι το φάρμακον της αναστάσεως από όλας τας αιρέσεις, όπως και αν αύται ονομάζωνται. Εις τελευταίαν ανάλυσιν, κάθε αίρεσις είναι από τον άνθρωπον και «κατ’ άνθρωπον». κάθε μία από αυτάς τοποθετεί τον άνθρωπον εις την θέσιν του Θεανθρώπου, αντικαθιστά τον Θεάνθρωπον δια του ανθρώπου.

Ο Γέρων Αρτέμιος ο Νεοσκητιώτης

Άλλος αστήρ παμφαέστατος εις τον χορόν των αγίων πατέρων και πάσης αγαθής μνείας άξιος είναι ο μακάριος γέρων Αρτέμιος, εκ της καλύβης των Αγίων Αρχαγγέλων πεπροικισμένος μετά νηπτικής αθωότητος και συνεχιστής της ακριβούς πατερικής παραδόσεως. Μαζί με την αυστηρότητα του βίου του είχε και πολλήν υπομονήν, ιδίως εις τον ένα εκ των δύο του υποτακτικών, ο όποιος ημέλει των μοναχικών του καθηκόντων και τον εστενοχώρει με τα θελήματά του και τας απροσεξίας του. Πολλά εξετίμα ο αείμνηστος την εγκράτειαν και μετήρχετο αυτήν μέχρι του βαθύτατου του γήρατος και εξετέλει μετά ακριβείας τα κοπιαστικώτερα του καθήκοντα, παρ΄ όλην την εγκατάλειψιν των σωματικών του δυνάμεων. Ως ενεθυμούντο οι πατέρες, ηγρύπνει και προσηύχετο κατά μόνας πολλά, και πάντοτε ενήστευε έως της εννάτης. Όταν μετέβαινεν εις το όρος διά ξύλα και επέστρεφεν αργά, κατάκοπος από την δίψαν και τον ιδρώτα, δεν ελάμβανε τίποτε διά να ανακουφισθή, ούτε άλλην παρηγορίαν εδέχετο πριν αναγνώση όλον τον τύπον της ακολουθίας του, κατά το διά βίου καθημερινόν του πρόγραμμα.

Παλεύουν όλοι να φτιάξουν τάχα τον κόσμο!

Κυριακή των Αγίων Πατέρων

Δεν υπάρχει δυσκολότερο και πιο υπεύθυνο έργο από το έργο των ποιμένων της Εκκλησίας. Αυτό δεν το λέμε εμείς για να εξάρουμε τάχα το έργο μας και τον κόπο μας· το λέει ο λόγος του Θεού, το διδάσκουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, των οποίων σήμερα εορτάζουμε τη μνήμη. Αντί για άλλα γραφικά χωρία και πατερικά κείμενα, που θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε, μας αρκεί το αποστολικό ανάγνωσμα. Είναι ένα τμήμα της ομιλίας που έκανε ο απόστολος Παύλος στη Μίλητο προς τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας της Εφέσου. Μαζί με τις τρεις ποιμαντικές επιστολές του Αποστόλου, η ομιλία αυτή είναι το «Πιστεύω» και το εγκόλπιο των αληθινών και καλών ποιμένων της Εκκλησίας.

Δεν είναι εξουσία υποταγής, αλλά εξουσία λύτρωσης και δωρεάς.

Α΄Οικουμενική Σύνοδος

Κυριακή των Αγίων Πατέρων

Εορτάζοντας την ιερή μνήμη των αγίων και θεοφόρων Πατέρων της Α’ οικουμενικής Συνόδου, η Εκκλησία διαβάζει στη θεία Λειτουργία, στο Ευαγγέλιο που ακούσαμε, την  περικοπή που είναι η αρχή της αρχιερατικής προσευχής του Κυρίου, καθώς ονομάζεται. Μετά το μυστικό δείπνο ο Ιησούς Χριστός έκανε μια μακρά και τελευταία ομιλία προς τους Αποστόλους.

6.000 Νέοι Οσιομάρτυρες στην έρημο του Οσίου Δαυΐδ Γκαρέτζη στη Γεωργία (Τρίτη του Πάσχα 1616)

Το μοναστήρι του οσίου Δαυΐδ στην έρημο του Γκαρέτζη για πολλούς αιώνες υπήρξε φάρος της πνευματικής ζωής της Γεωργίας.

Η θεάρεστος ζωή των Αγίων Πατέρων της για αιώνες υπήρξε λαμπρό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές.

Τον 17ο αιώνα οι άθεοι Τούρκοι και οι Πέρσες αδιάκοπα χύνουν το αίμα των ορθοδόξων Γεωργιανών. Μπορεί οι επιδρομές αυτές να κατέστρεφαν την χώρα οικονομικά και να μείωναν τον πληθυσμό, πνευματικά όμως, συντελούσαν στο ανέβασμα της πίστεως. Όπως ο χρυσός καθαρίζει στην φωτιά, έτσι και η πίστι μας καθάριζε και δυνάμωνε, γι΄ αυτό και στον αιώνα αυτόν είχαμε αμέτρητους μάρτυρες του Χριστού.

Η πρώτη γέννηση του Χριστού

Η θεία αποκάλυψη, όπως μας την παραδίδει η αγία Γραφή και μας την ερμηνεύουν οι άγιοι πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας, δεν μιλά μόνο για μία γέννηση του Χριστού, αλλά για τρεις γεννήσεις.

• Για την άχρονη και αΐδια γέννησή του από τον Πατέρα,
• για την εν χρόνω ενανθρώπησή του από την παρθένο Μαρία,
• και για την εν Πνεύματι αγίω γέννησή του στη ζωή των αναγεννημένων πιστών.

Κάθε γέννηση αποτελεί και μία σπουδαία δογματική αλήθεια, που δημιουργεί ανάλογες ηθικές υποχρεώσεις σ’ αυτόν που θα την εγκολπωθεί.