Με εντολή του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου
Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. κ. Ιερωνύμου ο φιλανθρωπικός οργανισμός της Ιεράς
Αρχιεπισκοπής Αθηνών Αποστολή υλοποιεί πρόγραμμα σίτισης αργά το
βράδυ στους δρόμους της πρωτεύουσας σε περιφερόμενους
αστέγους και απόρους. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ευλογία: Τεύχος 50 (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2012) Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
– Γέροντα, πού οφείλεται η γκρίνια και πώς μπορείς να την αποφύγης;
– Στην κακομοιριά οφείλεται και με την δοξολογία την κάνει κανείς πέρα. Η γκρίνια γεννά γκρίνια και η δοξολογία γεννά δοξολογία. Όταν δεν γκρινιάζη κανείς για μια δυσκολία που τον βρίσκει , αλλά δοξάζη τον Θεό, τότε σκάζει ο διάβολος και πάει σε άλλον που γκρινιάζει , για να του τα φέρη όλα ανάποδα. Γιατί, όσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει.
Μερικές φορές Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου
Γεννήθηκε στην περιοχή της Άγκυρας, το 823, από ευσεβείς γονείς και στη βάπτισή του έλαβε το όνομα Νικήτας. Σε ηλικία επτά ετών αποχωρίσθηκε τον πατέρα του και δεκαεπτά ετών νυμφεύθηκε την Ευφροσύνη και απόκτησε μία θυγατέρα, την Αναστασώ. Ποθώντας τον βίο της ασκήσεως εγκαταλείπει τον πλούτο του στους συγγενείς του και αναχωρεί κρυφά για τον Βιθυνικό Όλυμπο, όπου μαθητεύει σε αγίους ασκητές και φορά το μοναχικό σχήμα, μετονομαζόμενος σε Ευθύμιο.
(Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς)
Με την ευλογία του Θεανθρώπου το «ον» τους διαδόθηκε και «επεκτάθηκε» σε «παν-όν» και αυτοί πλέον με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και των θαυματουργικών δυνάμεων Του, μόνιμα αισθάνονται τον «εαυτό» τους ένα με όλους τους ανθρώπους και με όλα τα δημιουργήματα. Δηλαδή αισθάνονται ένα με όλες τις «θλίψεις», τα «βάσανα» και «στενοχώριες» των ανθρώπων στη γη, αλλά και με όλες τις «χαρές» τις «εκστάσεις» και «μακαριότητες» των αγγέλων στον ουρανό. Αυτοί είναι θεοειδείς παν-αισθανόμενοι και παν-συναισθανόμενοι. Η καρδιά τους σαν παν-καρδιά, αισθάνεται όλες τις χαρές όλων των όντων σαν δικές της και όλα τα βάσανα σαν δικά της και όλους τους θανάτους σαν δικούς της και όλες τις αμαρτίες σαν δικές της και όλα τα μαρτύρια σαν δικά της. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κυριακή, 16 Σεπτεμβρίου 2012
Ρεπορτάζ-φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας
Η μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Ευφημίας, της οποίας το ευωδιάζον λείψανο φυλάσσεται στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, εορτάστηκε σήμερα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Την Θεία Λειτουργία τέλεσε ο Μητροπολίτης Ικονίου Θεόληπτος και παρέστησαν Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Του μακαριστου αρχιεπισκόπου κυρού Χριστοδούλου
Ευλογία, θυσία, διακονία, ευθύνη
…Κατ’ αρχήν, πρέπει να πω πόσο μεγάλη ευλογία είναι για την Αγία Όρθόδοξη Εκκλησία μας το γεγονός ότι έχει καθιερώσει, μεταξύ των άλλων, και τον έγγαμο κλήρο, δηλαδή τους ίερεΐς οι όποιοι έχουν οικογένεια, εν αντιθέσει με την άτεγκτη ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ή οποία στο σημείο αυτό ακολουθεί μίαν άλλη οδό. Σέ όλα της τα ζητήματα, άλλα και σ’ αυτό, ή Αγία «Ορθόδοξη Εκκλησία μας αποδεικνύεται πολΰ πιο ανθρώπινη, πολΰ πιο ζεστή, πολύ πιο κοντά στον άνθρωπο και στις ανάγκες του, καί, επαναλαμβάνω ότι θεωρώ πώς αυτά ειναι πολΰ μεγάλη ευλογία, να έχουμε ιερείς εγγάμους, πού αποτελούν την πλειονότητα των ιερέων μας, ιερείς οι όποιοι ζουν το μυστήριο της ίερωσύνης ταυτόχρονα με τη θαλπωρή της οικογενειακής εστίας καί της οικογενειακής αγάπης. Θέλω να πιστεύω ότι, αν δεν Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τον περασμένο χρόνο (1939) ήμουν ένα διάστημα Τραπεζάρης. Πλησίαζε του Τ. Προδρόμου, κατά την οποία συνήθως μικροπανηγυρίζουμε. Εγώ από την προπαραμονή μέτρησα το ψωμί και ήταν όλα 250 ψωμιά. Μ’ αυτό έπρεπε να κάμω 4 τράπεζες, γνωρίζοντας ότι για κάθε τράπεζα ξοδεύονται 70-80 ψωμιά. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Την ευκαιρία να πάνε στους Αγίους Τόπους είχαν τα κορίτσια της Εθνικής ομάδας. Ξεναγήθηκαν στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και συναντήθηκαν με τον Πατριάρχη Θεόφιλο χαρίζοντάς του μια φανέλα της ομάδας.
Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων επισκέφτηκε το Σάββατο (16/6) η αποστολή της Εθνικής ομάδας βόλεϊ των γυναικών, η οποία βρίσκεται από την περασμένη Πέμπτη στο Ισραήλ για το 3ο τουρνουά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η Ανάληψη του Κυρίου. Εικόνα από της Μονής Μεταμορφώσεως Βοστώνης.
Εάν έχουμε ζήσει τη χαρά της Πασχαλινής περιόδου, είναι σπάνιο να μην νιώσουμε ένα σφίξιμο στην καρδιά, όταν έρχεται η μέρα της Αναλήψεως. Ξέρουμε πολύ καλά ότι είναι μία από τις μεναλύτερες γιορτές της Χριστιανοσύνης. Κι όμως , μας φαίνεται σαν αναχώρηση, σαν χωρισμός, ότι ο Κύριός μας δεν είναι πια παρών με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Οι μαθητές δεν αντέδρασαν έτσι. Θα μπορούσε n λύπη να τους έχει καταβάλει, αυτοί όμως αντιθέτως» υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ μετά χαράς μεγάλnς»(Λουκ. 24:36-53). Γ ιατί n Ανάληψη χαροποιεί τους χριστιανούς ;
Καταρχάς, διότι n δόξα του Κυρίου μας είναι πολύτιμη για μας. Η Ανάληψη επιστέφει την επίγεια αποστολή Του. Ολοκλήρωσε το έργο που Του ανάθεσε ο Πατήρ, και προς Αυτόν τείνει τώρα με όλο το είναι Του. Σε λίγο ο Πατέρας θα Τον υποδεχθεί, όπως αρμόζει στη νίκη που κέρδισε κατά της αμαρτίας και του θανάτου, μια νίκη που κατακτήθηκε με τόσο πόνο. Σε λίγο θα δοξαστεί στον ουρανό. Η δόξα και η επιθυμία του Κυρίου μας πρέπει να είναι σημαντικότερες για μας από την «αισθητή παρηγοριάς» που αντλούμε από την παρουσία Του. Ας μάθουμε να αγαπούμε τόσο τον Κύριό μας, ώστε να χαιρόμαστε με τη δική Του χαρά. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
«Όταν πίνεις νερό στο Κολουέζι του Κονγκό, το ξαναπίνεις». Έτσι λένε οι Ορθόδοξοι γηγενείς κάτοικοι της πόλης αυτής. Και όποιος μεταβεί για πρώτη φορά από περιέργεια στο Ιεραποστολικό Κλιμάκιο του Κολουέζι της Επισκοπής Κατάνγκας, οι δραστηριότητες του Κλιμακίου, η οργάνωση και η φιλοξενία, αλλά κυρίως η συμπεριφορά και η αγάπη των γηγενών Χριστιανών της πόλης, συντελούν, ώστε η περιέργειά του να μετατραπεί σε αγάπη. Χωρίς να το θέλει, πλησιάζοντας στην ημέρα αναχωρήσεως, λυπάται, διότι φεύγει «τόσο γρήγορα». Ασυναίσθητα σκέφτεται πότε θα ξαναγυρίσει!
Η απόφαση δηλαδή του κάθε πραγματικά πιστού Χριστιανού να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Ευαγγελίου «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» (Ματθ. 28, 18) και στη σιωπηλή κραυγή των γηγενών για βοήθεια, «διαβάς εις Κολουέζι βοήθησον ημίν» (βλ. Πρ. 16, 9), προσελκύει την ιδιαίτερη ευλογία του Θεού και τη Χάρη Του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κτήτορας της τολμηρότερης αρχιτεκτονικά αγιορείτικης μονής, της Σιμωνόπετρας. Υπήρξε θαυμάσιος ασκητής, θαυματουργός και μυροβλύτης.
Υποτάχθηκε σε αυστηρό Γέροντα και τόσο τον αγάπησε, ώστε την ώρα πού κοιμόταν ασπαζόταν τα πόδια του και κατά την απουσία του τον τόπο της κατακλίσεως του. Πίστευε ότι δίχως αυτόν δεν θα μπορούσε ν΄ ανεβεί στον ουρανό. Η υποταγή του έδωσε την υψοποιό ταπείνωση και αυτή τη διάκριση. Με την ευλογία του Γέροντα του κατοικεί σε σπήλαιο, πού σώζεται μέχρι σήμερα κοντά στη μονή του, για να δοθεί όλος στην προσευχή, δίχως να φοβάται τις συχνές επιθέσεις των δαιμόνων. Οι επισκέψεις των ανθρώπων τον σύγχυζαν και ετοιμαζόταν ν΄αναχωρήσει σ΄ ερημικότερο τόπο, όταν άκουσε προσευχόμενος ουράνια φωνή· «Σίμων, φίλε πιστέ, και λάτρη του Υϊού μου, μη αναχωρεί των ώδε, ότι εις φως τέθεικά σε μέγα, και μέλλω να δοξάσω τον τόπον τούτον με το όνομα σου». Πιστεύοντας στην αναξιότητά του ο άξιος, θεώρησε τη φωνή τέχνασμα του πονηρού. Τη νύκτα των Χριστουγέννων προσευχόμενος είδε αστέρα να κατεβαίνει από τον ουρανό και να στέκεται πάνω στην πέτρα, όπου σήμερα η μονή, και η φωνή της Θεοτόκου να του λέγει· «Εδώ πρέπει να θεμελίωσης, ω Σίμων, το κοινόβιόν σου, και να σώσης ψυχάς, και πρόσεχε καλώς· μη απιστήσης, ως πρότερον, εγώ θέλω είμαι βοηθός σου». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει τα εξής στηλιτεύοντας όσους προκαλούν ενόχληση στο εκκλησίασμα και φεύγουν πριν από την ολοκλήρωση των Ιερών Ακολουθιών: «Ορισμένοι δεν προσεγγίζουν το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας με φόβο αλλά με ταραχή, οργιζόμενοι, μαλώνοντας και σπρώχνοντας το διπλανό τους, γενόμενοι έξω φρενών. Έχω αναφερθεί πολλές φορές σ’ αυτό το θέμα και δεν θα σταματήσω να μιλώ. Δεν βλέπετε πόση τάξη επικρατεί στους παγανιστικούς Ολυμπιακούς αγώνες, όταν ο τελετάρχης με στεφάνι στο κεφάλι του, διασχίζει την αρένα ντυμένος με μακρύ χιτώνα, κρατώντας ραβδί στο χέρι του και ο τελάλης φωνάζει για να γίνει ησυχία και τάξη; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο φόβος, η σύγχυση, η αδυναμία, η ασθένεια και ο σκοτισμός του νου γεννώνται από την αμαρτία. Με την αμαρτία ο άνθρωπος προκαλεί άλλους εναντίον του, προξενεί σύγχυση στη συνείδηση του, έλκει επάνω του τους δαίμονες και τους δίνει όπλα να στραφούν εναντίον του. Με την αμαρτία ο άνθρωπος διαχωρίζει τον εαυτό του από τον Θεό, υψώνει τείχος ανάμεσα σ’ αυτόν και την πηγή κάθε καλού, αποξενώνεται απ’ τον φύλακα άγγελό του.
Η διάπραξη της αμαρτίας σηματοδοτεί μια κήρυξη πολέμου εναντίον του Θεού και όλων των θεϊκών δυνάμεων. Αυτό είναι πιο παράλογο και απ’ το αν ένα ξεραμένο φθινοπωρινό φύλλο κήρυττε πόλεμο εναντίον του ανέμου! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μητροπολίτου Προικοννήσου, Ιωσήφ
Ήταν ένα όνειρο παιδικό…Ήταν ένας πόθος που έλιωνε την καρδιά… Ήταν ένα χρέος ανεκπλήρωτο που βάραινε τη ψυχή… Ήταν μια επιθυμία που έπαιρνε τις διαστάσεις ενός έρωτα μανικού ανικανοποίητου… Να πάω στην Πόλη!.. Να προσκυνήσω στην Αγιά-Σοφιά, να φιλήσω το χέρι του Πατριάρχη μας, να Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Γράφετε. πόσο αγαπάτε τα παιδιά εξαιτίας της υπέροχης ευγνωμοσύνης τους, η οποία έχει χαθεί στους μεγάλους ή έχει περιοριστεί αρκετά. Δίνετε παραδείγματα. Θα σας δώσω και εγώ ένα. Ο μητροπολίτης της Αγίας Πετρούπολης Ισίδωρος έλεγε συχνά πως όταν ήταν παιδί ήταν ξυπόλυτος. Κάποιος άνθρωπος ονόματι Πέτρος τον λυπήθηκε και του αγόρασε ένα ζευγάρι γαλότσες με λαστιχένιες σόλες για πέντε καπίκια. Αυτή η μικρή ευεργεσία χαράχθηκε τόσο βαθιά στη μνήμη του μικρού Ισίδωρου, ώστε μετά και κατά τη διάρκεια πενήντα χρόνων ως ιερέας και ως επίσκοπος συχνά στις λειτουργίες μνημόνευε τον ευεργέτη του Πέτρο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κράτησε μόνιμα μέσα στον νου σου ότι «εν ανομίαις συνελήφθης και εν αμαρτίαις εκίσσησέ σε η μήτηρ σου» (πρβλ Ψαλμ. 50. 7). Η ύπαρξίς σου είναι συνυφασμένη με την αμαρτία, από τη στιγμή της συλλήψεώς σου. Γι’ αυτό μη νομίζης πως έχεις την παραμικρή αξία. «Ει γαρ δοκεί τις είναί τι, μηδέν ων, εαυτόν φρεναπατά» (Γαλ. 6. 3).
Μην περιμένης να νικήσης με τις δικές σου δυνάμεις την αμαρτία, γιατί από τη γέννησί σου έχεις τεθή κάτω από τον ζυγό της, είσαι δούλος της. Θα ελευθερωθής απ’ αυτήν μόνο αν η χάρις του Θεού σε ενισχύση. Και αυτήν ακόμη την καλή προαίρεσι πρέπει να την διεγείρη μέσα σου ο Κύριος με τη χάρι Του. Αν η πηγή δεν αναβλύση νερό, το ποτάμι στερεύει. Αν η θεία χάρις δεν ενεργήση, ο άνθρωπος πνευματικά στερεύει. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Φρόντιζε να κάνεις στους ανθρώπους εκείνο, για το οποίο στην αρχή ακόμα και θα σε βλαστημούν όμως στο τέλος θα σε ευλογούν, και ποτέ εκείνο για το οποίο στην αρχή θα σε ευλογούν, όμως στο τέλος θα σε αναθεματίζουν.
Ο αυτοκράτορας Νέρωνας στην αρχή ευλογούσε τη μητέρα του, η οποία τον ενθάρρυνε στο δρόμο των ελαττωμάτων, όμως, στο τέλος όταν το ελάττωμα τον έφερε μέχρι το μη αναστρέψιμο γκρεμό, εκείνος την βλαστημούσε. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Άλλος αστήρ παμφαέστατος εις τον χορόν των αγίων πατέρων και πάσης αγαθής μνείας άξιος είναι ο μακάριος γέρων Αρτέμιος, εκ της καλύβης των Αγίων Αρχαγγέλων πεπροικισμένος μετά νηπτικής αθωότητος και συνεχιστής της ακριβούς πατερικής παραδόσεως. Μαζί με την αυστηρότητα του βίου του είχε και πολλήν υπομονήν, ιδίως εις τον ένα εκ των δύο του υποτακτικών, ο όποιος ημέλει των μοναχικών του καθηκόντων και τον εστενοχώρει με τα θελήματά του και τας απροσεξίας του. Πολλά εξετίμα ο αείμνηστος την εγκράτειαν και μετήρχετο αυτήν μέχρι του βαθύτατου του γήρατος και εξετέλει μετά ακριβείας τα κοπιαστικώτερα του καθήκοντα, παρ΄ όλην την εγκατάλειψιν των σωματικών του δυνάμεων. Ως ενεθυμούντο οι πατέρες, ηγρύπνει και προσηύχετο κατά μόνας πολλά, και πάντοτε ενήστευε έως της εννάτης. Όταν μετέβαινεν εις το όρος διά ξύλα και επέστρεφεν αργά, κατάκοπος από την δίψαν και τον ιδρώτα, δεν ελάμβανε τίποτε διά να ανακουφισθή, ούτε άλλην παρηγορίαν εδέχετο πριν αναγνώση όλον τον τύπον της ακολουθίας του, κατά το διά βίου καθημερινόν του πρόγραμμα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μοναχού Μωυσή Αγιορείτη
Είναι αλήθεια πως σήμερα υπάρχει άφθονος σωματικός και ψυχικός πόνος. Άλλοτε ευθύνεται γι’ αυτόν ο άνθρωπος και άλλοτε όχι. Σημασία έχει την ώρα του πόνου κάποιος να τον συνδράμει. Να μη τον αφήσει ν’ απογοητευθεί, να πνίγει στη μοναξιά, να πονέσει ακόμη πιο πολύ.
Με αυτή την προοπτική γράφθηκε και το κείμενο που ακολουθεί, από έναν άνθρωπο που πόνεσε πολύ. Γνωρίζω πως ο πόνος σ’ έφερε στο κρεβάτι του πόνου ή σ’ έκλεισε στο σπίτι σου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΕΥΣΗ.
Μου φαίνεται περίεργο που εσείς, άνθρωποι του φωτός, θα έπρεπε να ρωτήσετε αυτούς τους Γαλιλαίους γιατί στάθηκαν κοιτάζοντας προς τον ουρανό. Τί μπορούσαν άλλο να κάνουν από το να κοιτάζουν στον ουρανό, όπου ο Ιησούς είχε μόλις αναληφθεί, όπου είχε μεταφερθεί ο θησαυρός τους, όπου είχαν μετατεθεί η ελπίδα και η χαρά τους και που η ζωή τους είχε εξαφανιστεί; Εάν εκείνη την ώρα κοιτούσαν στη γη, θα μπορούσαν να τους ρωτήσουν, όπως και όλους τους οπαδούς του Ιησού Χριστού, που βλέπουν στη γη με μεροληπτικό μάτι: -Γιατί κοιτάτε στη γη; Τί μπορεί να ψάχνετε στη γη, από τότε που ο μόνος δικός της και δικός σας θησαυρός, βρέθηκε στη Βηθλεέμ, απλώθηκε σε ολόκληρη την Ιουδαία και τη Σαμάρεια, πέρασε από τα χέρια διεστραμμένων ανθρώπων στη Γεσθημανή, την Ιερουσαλήμ και το Γολγοθά, κρύφτηκε κάτω από μια πέτρα στο κήπο του Ιωσήφ του από Αριμαθαίας, και τώρα επιτέλους επάρθηκε και μετατέθηκε στο θησαυροφυλάκιο του ουρανού; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Επιτρέψτε μου να αρχίσω με δύο ερωτήσεις. Κατ’ αρχάς, πότε ξεκινά η νέα ημέρα σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση και νόηση του χρόνου; Σίγουρα θα απαντήσετε ότι αυτό είναι ερώτημα εύκολο να απαντηθεί. Σύμφωνα με την παλαιά εβραϊκή πρόσληψη του χρόνου, που εξακολουθεί να ισχύει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η νέα ημέρα δεν ξεκινά τα μεσάνυχτα ή την αυγή, αλλά την ώρα της δύσης του ηλίου. Η Δημιουργία του κόσμου στη Γένεση περιγράφεται ως εξής: «ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί· πρώτη ήμερα». Το σούρουπο βλέπουμε να έρχεται πριν από το πρωί. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Tον τελευταίο καιρό επιτείνεται μια τάση που παρετηρείτο και παλαιότερα, δηλαδή επικρατεί μια «φρενίτις» μεταφράσεων των λειτουργικών κειμένων και μάλιστα των λειτουργικών ευχών με απρόβλεπτες συνέπειες. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια υπομονής και καρτερίας χρειάστηκαν για να φτάσει το πλήρωμα του χρόνου. Το 1962 λοιπόν με την άδεια του τότε Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου του Γ΄ δίνεται στη Γερόντισσα και σε άλλες δύο αδελφές που έφυγαν μαζί της, την αδελφή Θεοφανώ και την αδελφή Ευπραξία, το μοναστήρι του Αγίου Ηρακλειδίου που μέχρι τότε ήταν ερειπωμένο, με σκοπό την αναστήλωση και επαναλειτουργία του ως κοινοβίου.
«Όταν ήλθαμεν την πρώτην φοράν να το δούμεν, γράφει η μακαριστή Γερόντισσα, με έπιασε δέος. Παλαιόν, ερειπωμένον ακατοίκητον…χωρίς εξώπορτα, χωρίς νερό, χωρίς δρόμο, χωρίς φώς… χωρίς κουζίνα και όσα χρειάζονται να ζήσουν οι άνθρωποι. Τα ενθυμούμαι και θαυμάζω το θάρρος που οπωσδήποτε το αναπτέρωνε ο πόθος και η βοήθεια του αγίου Ηρακλειδίου… Εχρειάσθη αρκετός καιρός να απαλλαγούμε από διάφορα ερπετά… που σφετερίζοντο μαζί. μας και αυγά και ψωμιά και όσπρια… Εχρειάσθησαν πολλές ημέρες να καθαρίσωμεν την αυλήν από τα αγκάθια και την εκκλησίαν από τις αράχνες και τες λίγδες των λαδιών… Δουλειά καθημερινή και κόποι μεγάλοι…». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Την 1η Μαρτίου τιμά ή Εκκλησία την μνήμη αγίου Δαβίδ ο οποίος έζησε κατά τον 6° αιώνα και καταγόταν από τη βασιλική γενιά της Ουαλλίας. Πατέρας του ήταν ο πρίγκιπας Ξάνθος του Κάρντιγκαν, στον οποίο προανήγγειλε ο Θεός ότι θα αποκτούσε ένα γυιό πού θα έλουζε με τη θεία χάρη όλη τη χώρα τους. Πραγματικά ο Δαβίδ, αυτό το όνομα έδωσε ο πρίγκιπας στο πρώτο παιδί πού απόκτησε, αφού ανατράφηκε όπως λέγει η Γραφή «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», όταν μεγάλωσε προτίμησε αντί τη βασιλική αλουργίδα το ταπεινό ράσο. Χειροτονήθηκε κληρικός και αποσύρθηκε στο νησί Γουάϊτ, για να υποταχθεί στον σοφό Παυλίνο, μαθητή του αγίου Γερμανού της Ωξέρ.
Η ζωή του ήταν αυτή που επιβάλλουν οι μοναχικοί κανόνες: Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, μελέτη του λόγου του Θεού, υποταγή και άσκηση. Όλα αυτά έχουν για καρπό την απόκτηση θείων χαρισμάτων. Τόσο πλούσια ευλογήθηκε από το Θεό ο ασκητής Δαβίδ, ώστε αξιώθηκε να επιτελεί θαύματα. Έτσι, θαυματουργικά, έδωσε το φως στον δάσκαλο του Παυλίνο, σταυρώνοντας με το χέρι του τα μάτια, όταν αυτός είχε τυφλωθεί. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 