Σκοπός του γάμου κατά τον ιερό Χρυσόστομο

(Μητροπ. Χαλεπίου Παύλου)

Στο Χρυσόστομο είναι σαφές ότι, ενώ ο γάμος δεν μπορεί ν’ αποτελέσει πρόφαση ραθυμίας ή φυγομαχίας κατά τον κοινό για όλους τους Χριστιανούς αγώνα, εν τούτοις λόγω της «κοσμικής» και «εφθαρμένης» διακρίσεως που τον αποκόπτει από τον εσχατολογικό του προορισμό, λόγω δηλαδή του ότι ο σκοπός του κακώς μετατοπίστηκε από τη «βασιλεία του Θεού» στην «κοινωνία», έχει καταντήσει «εμπόδιον» στην ταχύτερη πρόοδο προς τον έσχατο και κοινό όλων των Χριστιανών στόχο, δηλαδή προς την τελείωση. Βα¬σική εσχατολογική αρχή για το Χρυσόστομο είναι ότι η «σοφία» της οικογενείας είναι αυτή η ίδια η «κατά Χριστόν φιλοσοφία». Ο γάμος είναι μεν μεταπτωτική μορφή του παρόντος βίου, η υπεροχή όμως της παρθενίας συνίσταται όχι τόσο στην προπτωτική της καταγωγή όσο στη δυνατότητα που φαίνεται να εξασφαλίζει για μια ταχύτερη επάνοδο μάλλον άνοδο προς την ερχομένη βασιλεία. Η διάκριση δηλαδή αφορά στο ήθος, όπου αυτό υπάρχει. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Παύλειος Λόγος και Παγκοσμιοποίηση

Ομότιμος καθηγητής Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης  Ιωάννης Καραβιδόπουλος

Κατακλυζόμαστε εδώ και καιρό σχεδόν καθημερινά στη στροφή του 20ου αιώνα προς τον 21ον και στη στροφή της 2ης χιλιετίας προς την 3η από την ορολογία τη σχετική με την παγκοσμιοποίηση, ακούμε από τη μια για τους κινδύνους σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο που τη συνοδεύουν, ενώ από την άλλη πλευρά δεν λείπουν και οι φωνές περί των θετικών αποτελεσμάτων της παγκοσμιοποίησης.

Τί είναι όμως η παγκοσμιοποίηση; Όσοι χρησιμοποιούν τον όρο αυτό δεν είναι βέβαιο ότι εννοούν το ίδιο ακριβώς φαινόμενο ή εάν αναφέρονται σε κάποιες επί μέρους πλευρές του. Κοινές πάντως παράμετροι στην έννοια του όρου είναι η ελεύθερη διακίνηση των προϊόντων σε όλον τον πλανήτη και η δυνατότητα των ανθρώπων να έχουν πρόσβαση σ’ αυτά σε όποιο σημείο της γης κι αν βρίσκονται, αρκεί βέβαια να έχουν την οικονομική δυνατότητα προς τον σκοπό αυτό. Επίσης, στις κοινές παραμέτρους ανήκουν η Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Σαρία, κοινωνία και Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω Δημήτρης Αλβανός

Δεν είναι δυνατόν να κρίνουμε μία ποινή εξετάζοντας μόνο το νομικό πλαίσιο και αγνοώντας το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο που την στηρίζει, την δημιουργεί και τη νομιμοποιεί. Μια ασυνήθιστη –για τα δικά μας δεδομένα- απόφαση δικαστηρίου στη Σαουδική Αραβία, δίνει αφορμή για προβληματισμό. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Οι σύγχρονοι Γέροντες,Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης 1883-1966

ΑΦΙΕΡΩΣΙΣ

«Ου επλεόνασεν η αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η χάρις»

(Ρωμ. ε’, 20)

Ζούμε σε καιρούς, που η αμαρτία, η λάσπη και η δυσωδία καλύπτουν τα πάντα γύρω μας. Όμως, η Αγία μας Εκκλησία και σε αυτή την εποχή, έχει να προβάλλει άνθη εύοσμα, που αποπνέουν το άρωμα της αγιότητος.

Έτσι, το εφετινό ημερολόγιο δεν αρκείται στο να προσφέρει θεωρητικές διδασκαλίες περί πνευματικών θεμάτων. Παρουσιάζει ενσάρκες φανερώσεις πνευματικότητος. Σκιαγραφούνται δηλαδή, σύγχρονοι Γέροντες, οι οποίοι έκαναν την πνευματικότητα, πράξη στον σύγχρονο κόσμο. Ο βίος τους, επιβεβαιώνει έμπρακτα και είναι μαρτυρία περί της αληθείας την οποία εκήρυξε ο Ιησούς Χριστός. Η ζωή τους, αποδεικνύει ότι η αγιότητα είναι κατορθωτή σε κάθε εποχή. Οι ευώδεις αρετές τους, μυρώνουν την δύσοσμη κοινωνία μας.

Πιστοί: Βλοσυροί ή χαρούμενοι;

Aπόσπασμα από το διάλογο του Μητροπολίτη Αντωνίου (Βloom) με τη συγγραφέα Μαργκανίτα Λάσκι.

Μαργκανίτα Λάσκι: … Ένας άλλος λόγος, για τον οποίο τόσο εσείς όσο και οι κοσμικοί ηθικολόγοι έχουν αποτύχει, είναι η απόρριψη του κόσμου όχι μόνο διά του εγκλεισμού σε ένα δωμάτιο και της μη διάπραξης του καλού, όπως είπατε, αλλά και διά της αίσθησης ότι ο κόσμος (ιδιαίτερα ο κόσμος των σύγχρονων αστικών κέντρων) είναι μια κόλαση, ένα σατανικό αλεστήρι, κάτι αποφευκτέο. Δεν υπάρχει φερ’ ειπείν ευθυμία στη θρησκεία, δεν υπάρχει η απόλαυση μιας χαρούμενης ζωής. Οι χαρές που η κοινωνία χαίρεται ως φυσιολογικές – ακόμα, αν θέλετε, η χαρά της συσσώρευσης αγαθών, η χαρά τού να μένουμε στη μικρή μας φωλίτσα, με το ψυγείο μας και τα παιδιά να παίζουν ανάμεσα στα πόδια μας – όλες αυτές είναι για μένα υγιείς χαρές. Νομίζω όμως ότι οι σοβαροί άνθρωποι, θρησκευόμενοι και μη, θεωρούσαν πάντοτε αυτά τα πράγματα, που ως άνθρωποι όντως χαιρόμαστε, ως φραγμούς στην πορεία προς μια ηθική ζωή. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ο κόσμος στον δρόμο του

Κόντογλου Φώτης

Ο κόσμος στον δρόμο του. Δεν γίνεται πια μεταστροφή
Πολλοί αναγνώστες μου γράφουνε, παρακαλώντας με, και μάλιστα ξορκίζοντάς με, να γράψω για να χτυπήσω την ανηθικότητα, που δέρνει την κοινωνία, προ πάντων τη νεολαία, και που «τη σερβίρουν τα σινεμά», όπως μου γράφουνε. Φωνάζουνε: «Υψώσετε τη φωνή σας!». Ένας σπουδαστής μου γράφει από την Αγγλία: «Μη σταματήσετε αυτόν τον ωραίον αγώνα, μην πτοηθήτε από τις επιθέσεις. Υπάρχουν βέβαια πολλοί αντίπαλοι, αλλά και πολλοί θαυμαστές του ωραίου σας έργου. Σας χρειαζόμαστε για να δώσετε φτερά στις καρδιές μας, που είναι γεμάτες κενό και απαισιοδοξία».

Επικοινωνία Ψυχών

Άγνωστος συγγραφεύς

του π. Θ. Α

Ο Υπεράγιος και Προσκυνητός Τριαδικός Θεός μας έπλασε το ανθρώπινο Γένος «κατ  εικόνα και καθ  ομοίωσιν» αυτού.

Τούτο σημαίνει ότι πλείστα ιδιώματα της απροσίτου και εκπάγλου υπερτελείας Φύσεώς Του, τα απένειμε κατά Χάριν και εν τω μέτρω που θα ημπορούσαμε να δεχθούμε (ως κτιστά και ατελή όντα) εις εμάς.

Τέτοια ιδιώματα και χαρίσματα είναι η προσωπικότης (αίσθηση της μοναδικότητός μας), η ελευθερία (δυνατότητα να επιλέγουμε αλλά και να αυτοκαθοριζόμεθα), ο νους (δυνατότητα να προσεγγίζουμε τον πνευματικό κόσμο και τους νόμους και την ουσία των όντων), η σοφία (δυνατότητα να κρίνουμε), η κυβερνητικότης (δυνατότητα να οργανώνουμε και να διοικούμε, ιδίως τα μη λογικά και μη ελεύθερα κτίσματα), κ.ο.κ.

Ένα από τα πιο συγκλονιστικά και πιο πολύτιμα και ουσιώδη ιδιώματα, λοιπόν, είναι

Νεοφανείς αιρέσεις στην Ευρώπη

Με τον όρο «νεοφανείς αιρέσεις» εννοούμε τις ομάδες και παραθρησκείες, οι οποίες έκαναν την εμφάνισή τους από τα τέλη του 19^ου αιώνος και εφεξής και εξακολουθούν, να δρούν σήμερα κατά το μάλλον και ήττον επικινδύνως διά την κοινωνία.

Επί του προκειμένου υπάρχει τεράστιος όγκος αναλύσεων, μελετών, συγγραμμάτων και νομολογίας και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων…

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου

Τραυλισμός: Χρήσιμες πληροφορίες και συμβουλές

Ο Τραυλισμός αποτελεί μια διαταραχή στη φυσιολογική ροή και ρυθμική διαμόρφωση της ομιλίας. Διαβάστε χρήσιμες πληροφορίες και συμβουλές σχετικά με τον Τραυλισμό σε αυτό εικονογράφημα (Infographic).

 

New York Times για Ικαρία: «Εκεί που οι άνθρωποι ξεχνούν να πεθάνουν»

Η διαδικτυακή έκδοση των New York Times φιλοξενεί άρθρο σχετικό με την μακροζωϊα στην Ικαρία.

Το άρθρο είναι προσαρμογή από τη νέα έκδοση των Blue Zones του Dan Buettner που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα με το National Geographic. Στις γραμμές του βρίσκει κανείς πολλές εντυπωσιακές ιστορίες Ικαριωτών που σύμφωνα και με τον τίτλο «ξεχνούν να πεθάνουν»!

Ψάχνοντας το μυστικό της μακροζωϊας ο αρθρογράφος θα ανακαλύψει πως…

Επάγγελμα μωρό, επάγγελμα γονιός

Επάγγελμα μωρό: Το μέλλον και η μοίρα των παιδιών περνάνε μέσα από την κούνια τους. Ήδη από τη στιγμή της γέννησής του, το μωρό αναμετριέται με τις επιθυμίες των γονιών και μαθαίνει να είναι συνεπές με το ρόλο που εκείνοι προσδοκούν από αυτό.

Επομένως, το μωρό επωμίζεται ένα επάγγελμα (που δεν είναι βέβαια καθόλου ξεκούραστο): θα πρέπει να «δουλέψει σκληρά» προκειμένου να είναι σύμφωνο με το ρόλο που περιμένουν οι γονείς του να παίξει, λαμβάνοντας ταυτόχρονα υπόψη του τις δικές του επιταγές. Στον ερχομό ενός μωρού υπάρχει κάτι που πυροδοτεί τις πλέον παράξενες αντιδράσεις: το μωρό μπορεί να είναι ο λυτρωτής, αυτός που δίνει μια νέα πνοή στις πληγωμένες φιλοδοξίες των γονιών, αυτός που υπόσχεται μια τέλεια σχέση αγάπης, έτσι όπως την ονειρευόμαστε. Μπορεί να είναι το ιδανικό πρόσωπο που καλύπτει όλα τα κενά, τις ελλείψεις, ο άλλος μας εαυτός, σύντροφος σε σιωπηρές συνενοχές.

Αλβανίας Αναστάσιος​: «Η οικονομική κρίση και ο ρόλος της Εκκλησίας»

Στην Κύπρο βρίσκεται ο αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος, με αφορμή τα εγκαίνια της Εβδομάδας Πολιτισμού και Βιβλίου, η οποία διοργανώθηκε από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου και άνοιξε χθες το βράδυ τις πύλες στην Λευκωσία. Ο Μακαριώτατος θα είναι απόψε ο κεντρικός ομιλητής στην επίσημη έναρξη των εκδηλώσεων και θα μιλήσει με θέμα: «Πολυθρησκειακή Ευρώπη και Ορθοδοξία». Το πρωί, ο Αλβανίας Αναστάσιος, παρέστη συμπροσευχόμενος στη Θεία Λειτουργία, στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας Στροβόλου, όπου κήρυξε τον θείο λόγο.

«Με ιδιαίτερη συγκίνηση και δοξολογία στον Θεό βρίσκομαι ανάμεσά σας, σήμερα, σ’ αυτή τη μεγάλη ημέρα που γιορτάζουμε όλους τους αγίους που ακτινοβόλησαν και λάμπρυναν με την ζωή τους και το έργο τους όχι μόνο την Κύπρο, αλλά και γενικότερα όλη την οικουμένη», ανέφερε, για να τονίσει, ακολούθως, ότι

Μαξίμου του Ομολογητού: Γιατί ο Θεός επιτρέπει την εξουσία ανθρώπου επί άνθρωπο

Μαξίμου του Ομολογητού

Στην παρακάτω επιστολή που απευθύνει ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής προς τον κουβικουλάριο Ιωάννη, εξηγεί θεολογικά το γιατί ο Θεός επιτρέπει την εξουσία ανθρώπου επί άνθρωπο.

Παρατίθεται εδώ επειδή αποτελεί την ορθόδοξη οπτική του θέματος και δίνει την ορθόδοξη απάντηση στις θεωρίες  του Wyclif για το dominium, που εξετάστηκαν αλλού.

Να σημειωθεί ότι ο λόγος του αγίου Μαξίμου είναι θεολογικός και σε καμιά περίπτωση δεν εισάγει πολιτική θεωρία.

Η Αγία Νεομάρτυς Ακυλίνα από το Ζαγκλιβέρι Θεσσαλονίκης

Μαρτύρησε στις 27 Σεπτεμβρίου 1764

Η παρθενομάρτυς του Χριστού Ακυλίνα ήταν από το Ζακλιβέρι και είχε γονείς ευσεβείς. Το Ζαγκλιβέρι, χωριό της επαρχίας Λαγκαδά του Νομού Θεσσαλονίκης, ήταν στα χρόνια της Τουρκοκρατίας μικτό χωριό, κατοικούνταν δηλαδή από Τούρκους και Ρωμιούς.

Κάποια μέρα ο πατέρας της Αγίας μάλωσε με κάποιον Τούρκο και όπως πιάστηκαν στα χέρια και χτυπιόντουσαν σκότωσε τον Τούρκο. Τον συνέλαβαν τότε και τον πήγαν στον πασά της Θεσσαλονίκης. Εκεί λιγοψύχησε μπροστά στο θάνατο και για ν’ αποφύγει τη θανατική καταδίκη έγινε μουσουλμάνος.

Τότε η Ακυλίνα ήταν μωρό. Η μητέρα της παρέμενε Χριστιανή. Δίδασκε καθημερινά την κόρη της τη χριστιανική πίστη και τη συμβούλευε να μένει σταθερή στον Χριστό ακόμα κι αν χρειαζόταν να βασανιστεί και να θανατωθεί.

Όταν μεγάλωσε η Αγία οι Τούρκοι πίεζαν τον πατέρα της να εξισλαμίσει και την κόρη του. Εκείνος τους έλεγε : Όποτε θέλω την τουρκίζω.

Επειδή οι πιέσεις συνεχίζονταν , κάποια μέρα , όταν η Αγία ήταν δεκαοκτώ ετών, την κάλεσε ο πατέρας της και της είπε :

Παιδί μου, επειδή οι άλλοι Τούρκοι κάθε μέρα με ρωτούν πότε θα τουρκέψεις, αφού κάποια μέρα θα γίνει αυτό, κάμε το μια ημέρα αρχίτερα για να μη με ενοχλούν κι εμένα κάθε μέρα.

Τα γεράματα δεν αρχίζουν με το άσπρισμα των μαλλιών, αλλά με το μαύρισμα της καρδιάς

Άντρη Χριστοφή
Κλινικός Ψυχολόγος, M. Sc, Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης
Στην Κλινική Ψυχολογία European Diploma in Psychological Therapies

Η κοινωνία στην οποία ζούμε δίνει τεράστια σημασία στο πόσο παραγωγικός είναι ένας ενήλικας. Η αυτοεκτίμηση των ανθρώπων εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από το πόσο χρήσιμοι αισθάνονται στον ρόλο τους ως επαγγελματίες ή ως γονείς. Με αυτά τα δεδομένα αρκετοί άνθρωποι φτάνουν σε σημείο να τρέμουν τα γηρατιά και να αισθάνονται θλίψη, όταν τα παιδιά τους φεύγουν από το σπίτι ή όταν

Έκτρωση μετά τη γέννηση: Οι ευγονιστές λένε ότι τα παιδιά είναι βάρος για τη κοινωνία!!

Οι ευγονιστές πλέον έχουν υπερβεί κάθε όριο…

Σε άρθρο του Occupy Corporatism που αναμεταδίδει για εσάς το pentapostagma.gr, τα »επιστημονικά πιόνια» της ευγονικής ατζέντας υποστηρίζουν ότι τα παιδιά είναι βάρος για τη κοινωνία (!!!) και ότι η έκτρωση μετά τη γέννηση είναι ακόμη μία μορφή αντισύλληψης (!!!)..
 
Σύμφωνα με τον Alberto Giubilini και την Francesca Minerva, “η έκτρωση μετά τη γέννηση» θεωρείται μία μορφή »αντισύλληψης» η οποία θα επιτρέπει τη θανάτωση των μωρών μετά τη γέννησή τους…..

Σε κείμενο που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Journal of Medical Ethics αναφέρουν:

Ο γέροντας Παϊσιος για τον θάνατο παιδιών

– Μια μάνα, Γέροντα, που το παιδί της πέθανε πριν από εννέα χρόνια, σας παρακαλεί να

κάνετε προσευχή να το δη έστω στον ύπνο της, για να παρηγορηθή.

– Πόσων χρόνων ήταν το παιδί; ήταν μικρό; Είναι σημαντικό αυτό. Άμα το παιδί ήταν

μικρό και η μητέρα είναι σε κατάσταση που, αν της παρουσιασθή, δεν θα αναστατωθή, θα

παρουσιασθή. Αιτία είναι η μητέρα που δεν παρουσιάζεται το παιδί.

– Μπορεί, Γέροντα, αντί να παρουσιασθή το παιδί στην μητέρα που το ζητάει, να

παρουσιασθή σε κάποιον άλλον;

2ο μέρος της ομιλίας του Γέροντα Εφραίμ στην εκκλησία που μιλάει για τον Χριστό και τους αγίους, Ιούνιος 2009 (Ηχητικό)

Την Κυριακή των Αγίων Πάντων με αφορμή το Ευαγγέλιο της Κυριακής :

Ο Αγιος Νεομάρτυς Δημήτριος ( ή Μήτρος)

Μαρτύρησε στην Τρίπολη στις 28 Μαΐου 1794

Καταγόταν από το χωριό Θεισόα της Ηλείας και τον φώναζαν με το λαϊκό υποκοριστικό του ονόματος Δημήτριος , Μήτρο.

Σαν ήταν μικρό παιδί έντεκα χρονών εξαπατήθηκε από κάποιους Τούρκους και εξισλαμίστηκε. Μεγαλώνοντας απέκτησε διάφορα αξιώματα στην ιεραρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και έφτασε στο αξίωμα του Ιππάρχου με πολλούς υφισταμένους, δούλους και πολύ πλούτο.

Κάποια στιγμή όμως ήλθε στον εαυτό του και άρχισε να ενθυμείται την προγονική πίστη. Μετανόησε , μετέβη στην Τρίπολη και ,αφού πούλησε όλα τα υπάρχοντά του και εξομολογήθηκε, επανεντάχθηκε στην εκκλησία και έζησε για δέκα χρόνια ως ευσεβής χριστιανός.

Κάποτε όμως, που βρισκόταν στον Μυστρά για δουλειές του ,αναγνωρίστηκε από κάποιους Τούρκους, παλιούς γνωστούς του. Τον άρπαξαν, τον έφεραν στην Τρίπολη και τον κατήγγειλαν στον Τούρκο δικαστή για αρνησίθρησκο. Ο δικαστής τότε τον ρώτησε γιατί αρνήθηκε το Ισλάμ και επέστρεψε πάλι στον Χριστιανισμό . Ο άγιος με παρρησία και με δυνατή φωνή απάντησε : Από μικρό παιδί ήμουν χριστιανός, όμως ,εξαιτίας της παιδικής μου αφέλειας, εξαπατήθηκα και αρνήθηκα την πίστη μου και έγινα τούρκος. Ύστερα κατάλαβα πως η πίστη μου ήταν φως και το έχασα και η δική σας σκοτάδι, καθώς την γνώρισα. Γι’ αυτό λοιπόν ομολογώ τώρα μπροστά σας ότι έκανα λάθος αφού άφησα το φως και δέχθηκα το σκοτάδι. Χριστιανός γεννήθηκα και χριστιανός θέλω να πεθάνω. Πιστεύω Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον. Για δε την πίστη μου είμαι έτοιμος να υπομείνω κάθε βασανιστήριο και να χύσω ακόμα και το αίμα μου για την αγάπη του Σωτήρα μου Ιησού Χριστού.

Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Ιωάν. δ’ 5-42)

Ο Χριστός συνομιλεί με την Σαμαρείτιδα. Από πίνακα του δανού ζωγράφου Carl Bloch (1834-1890).

Ο τόπος της αληθινής λατρείας

Το σημερινό Ευαγγέλιο μας μεταφέρει στη Σαμάρεια της Παλαιστίνης και συγκεκριμένα στο «φρέαρ τοΰ Ιακώβ». Εδώ θα δούμε τον Κύριο να οδοιπορεί, να κουράζεται και να διψά «τήν των πλανεμένων επιστροφήν». Η σωτηρία του ανθρωπου ήταν η πείνα και η δίψα Του. «Βρώμα Του και πόμα Του» (=τροφή και ποτό Του) είναι να εκπληρώσει το θέλημα τοϋ Πατέρα Του, να σώσει τον άνθρωπο. Κάθεται στο πηγάδι, όχι για δική Του άνεση, αλλά για να «ζητήση και σώση» ένα άπολωλός πρόβατο Του, τη γνωστή Σαμαρείτιδα, από το Βάρος της αμαρτίας και να την ποτίσει άπό την πηγή του «ζώντος ύδατος».

Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες…

Με την ευκαιρία της σημερινής «ημέρας της μητέρας», θα θέλαμε εκ βάθους καρδίας να πούμε δυό λόγια, αποτίοντας έναν ελάχιστο φόρο τιμής σε κάθε άξια μάνα.  Η Μονή Βατοπαιδίου, που ανήκει στην μεγάλη Μάνα, την Μάνα όλων μας, τιμά και αγαπά όλες τις μητέρες του κόσμου, και προσεύχεται καθημερινά για αυτές και τα παιδιά τους.

Η μητέρα, που στην σκέψη όλων μας είναι συνώνυμο της αγάπης χωρίς αντάλλαγμα, έχει σήμερα την «τιμητική» της. Η μητέρα, που αγαπάει 365 ημέρες το χρόνο, έχει αφιερωμένη για εκείνη 1  μόνο ημέρα, για να «προλάβουμε» να της δείξουμε ότι την αγαπάμε. Η μητέρα, που κανονικά έπρεπε να τιμάται κάθε μέρα, γιορτάζει σήμερα και όλοι οι άνθρωποι, (αφού όλοι είναι παιδιά κάποιας μάνας) θα έπρεπε, να πούνε ευχαριστώ στη μητέρα τους. Ευχαριστώ που με έφερες στον κόσμο, ώστε να δω το μεγαλείο του. Ευχαριστώ που με μεγάλωσες με τόση αγάπη. Ευχαριστώ που μου έμαθες τί σημαίνει να είσαι καλός άνθρωπος. Ευχαριστώ που μου έμαθες πώς να προσφέρω και εγώ αγάπη γύρω μου.

Μανούλα (παιδικό ποίημα)

Έχω μια γλυκιά μανούλα που πολύ με αγαπά

Νύχτα μέρα με φροντίζει και για με καρδιοχτυπά

Σαν γλιστρήσω και χτυπήσω θε να τρέξω στο λεπτό

Στην αγκάλη της να πέσω με λαχτάρα και καημό.

Μ’ ένα της γλυκό φιλάκι κάθε πόνος πάει μακριά

Κι είν’ η πιο ζεστή φωλίτσα η γλυκιά της αγκαλιά.

Είναι δυνατό με σχοινί δύο μέτρων ν’ αντλήσεις νερό από πηγάδι χιλίων μέτρων;

 Διάλογος θεογνωσίας

Διψασμένο βλέπουμε το Χριστό στην Ευαγγελική περικοπή της Σαμαρείτιδας. Διψασμένο Τον είδαμε και τη Μεγάλη Παρασκευή. «Διψώ», ζήτησε πάνω από το Σταυρό λίγο νερό και απόκριση δεν πηρέ. Ζήτησε νερό στο πηγάδι Σιχάρ από μία γυναίκα, κι εκείνη του απάντησε. Δεν θέλει τίποτε άλλο ο Χριστός. Θέλει απλώς ν’ απαντήσουμε, ν’ ανταποκριθούμε στη δίψα Του. Διψάει ο Χριστός το δικό μας ξεδίψασμα. Διψάει τη δική μας σωτηρία Και είναι έτοιμος να την προσφέρει. Πώς;

Με το διάλογο. Κάνει ο Χριστός διάλογο στην Ευαγγελική περικοπή. Διάλογο με μία ψυχή, μ’ έναν άνθρωπο.

Πως να σηκώνουμε την συκοφαντία

 

ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ

Σας συκοφάντησαν. Δεν είστε ένοχος. Οφείλετε, ωστόσο, να υπομείνετε τη συκοφαντία μεγαλόψυχα. Και Η υπομονή σας αυτή θα είναι ο κανόνας, το θεραπευτικό επιτίμιο, για παράπτωμα που διαπράξατε και για το οποίο είστε ένοχος. Μέσα στη συκοφαντία, επομένως, είναι κρυμμένο το έλεος του Θεού…

Μολονότι δεν είναι εύκολο, πρέπει οπωσδήποτε να συμφιλιωθείτε με τους συκοφάντες σας. Με μίσος στην καρδιά, δεν μπορεί να σωθεί κανείς. Γι΄αυτό οφείλουμε να αντιδρούμε με αυταπάρνηση στα εμπαθή αισθήματα μας. Έτσι εξαφανίζονται και οι θλίψεις. Η εμπάθεια, βλέπετε, είναι που γεννάει τη θλίψη.

Ο Άγιος Οσιομάρτυς Νικόλαος ο εν Βουνένοις (+ 9 Μαΐου 901)

Άγ. Νικόλαος ο Νέος. Ιερά Μονή Αναπαυσά, Μετέωρα

Το συναξάριο του Αγίου αναφέρει πως καταγόταν από τα μέρη της Ανατολής χωρίς να αναφέρει συγκεκριμένο τόπο. Από μικρό παιδί παρουσιάζεται ως παιδαριογέρων, δηλαδή μικρός στην ηλικία αλλά με φρόνηση, σοφία και ευλάβεια ωρίμου ανδρός.

Όταν ενηλικιώθη , κατατάχθηκε στις τάξεις του στρατού, όπου διέπρεπε σε ανδρεία και φρόνηση. Για τον λόγο αυτό ο Αυτοκράτορας Λέων ο ΣΤ’ο Σοφός του απένειμε το αξίωμα του Δουκός και τον όρισε διοικητή της Θεσσαλίας.

Ως διοικητής επιτελούσε τα καθήκοντά του με μεγάλη επιμέλεια και ευσυνειδησία. Γύμναζε κάθε μέρα τους στρατιώτες του όχι μόνο στις πολεμικές ασκήσεις αλλά και στη χριστιανική ζωή.

Τότε συνέβη, αναφέρει το συναξάριό του, επιδρομή των Αράβων, οι οποίοι λεηλατούσαν όλη την Θεσσαλία. Ο Νικόλαος ,διαπιστώνοντας ότι δεν μπορούσε να προβάλει αντίσταση, λόγω του πλήθους των εχθρών, έδωσε εντολή να εκκενωθεί η πόλη της Λάρισας και ο ίδιος με στρατιώτες κατέφυγε στους ασκητές που εγκαταβίωναν στα όρη, κοντά στον Τύρναβο. Εκεί μαζί με τους στρατιώτες του ακολούθησε την ασκητική ζωή.