Ημέρα της Μητέρας – Κυριακή 12 Μαΐου

Η Καναδοαυστραλή συγγραφέας και δημοσιογράφος Τάρα Μος, πρέσβειρα καλής θέλησης της UNICEF, δραστηριοποιείται με στόχο τη βελτίωση της υγείας των μητέρων και των παιδιών, καθώς επίσης και για την προώθηση του θηλασμού (φωτ.: http://www.unicef.org.au)

Σημαντική μείωση των μητρικών θανάτων σε όλο τον κόσμο. Η Ελλάδα σε πολύ καλή θέση.

Η βελτίωση της μητρικής υγείας αποτελεί έναν από τους οκτώ Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας που εγκρίθηκαν κατά τη σύνοδο κορυφής της χιλιετίας του 2000 με κύριο στόχο τη μείωση της μητρικής θνησιμότητας κατά τρία τέταρτα μεταξύ 1990 και 2015.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία τα παγκόσμια ποσοστά μητρικής θνησιμότητας έχουν μειωθεί σχεδόν στο μισό κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών, από 400 θανάτους (για κάθε 100.000 ζώντα νεογνά) το 1990 σε 210 το 2010. Επίσης, κατά την περίοδο Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Τριπλή γιορτή για την οικογένεια: Γεννήθηκε την ίδια μέρα με τη μητέρα της και τη γιαγιά της!

Ένα κοριτσάκι γεννήθηκε ακριβώς την ίδια ημερομηνία με τη μητέρα αλλά και τη γιαγιά του, περίπτωση που συμβαίνει μία φορά στις 130.000 γεννήσεις…

Η Olivia Spiller, σύμφωνα με την Dailymail ήρθε στη ζωή την περασμένη Κυριακή στις 24 Μαρτίου. Εκείνη η ημέρα έμελλε να γίνει τριπλή γιορτή για την οικογένεια καθώς στις 24 Μαρτίου η μητέρα της Natasha Woodgate έγινε 21 ετών και η γιαγιά της Nicky Woodgate έκλεισε τα 51.

Επιστολή π. Φιλοθέου Ζερβάκου προς μητέρα που ελυπήθη διότι η κόρη της ακολούθησε τη μοναχική ζωή

Εάν η Ελένη έπαιρνε κακό δρόμο, τότε έπρεπε να λυπηθήτε τόσο πολύ, αλλά η Ελένη ακολούθησε τον δρόμο του Θεού. Άκουσε την φωνή του Ευαγγελίου που λέγει: ο φιλών πατέρα ή μητέρα περισσότερον από εμέ, δεν είναι άξιος να με ακολουθήση. Σας αγαπούσε, σας αγαπά και θα σας αγαπά έως τέλους της ζωής της, αλλά και από σας και από όλους τους συγγενείς και φίλους αγάπησε περισσότεροι τον Χριστόν και επροτίμησεν, από κάθε άλλον άνθρωπον γήινον, μάταιον, να νυμφευθη τον ουράνιον και αθάνατον Νυμφίον Χριστόν. Δεν έπρεπε, λοιπόν, να λυπηθητε τόσο πολύ, επειδή η κόρη σας επροτίμησε να γίνη νύμφη του ουρανίου Βασιλέως Χριστού. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Όσιος Γεννάδιος ο Ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου (14ος αι.)

Υπήρξε ηγούμενος της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου. Η αγιότητα του βίου του τον αξίωσε να ακούσει φωνή από την εικόνα της Θεοτόκου.

Σε καιρό επιδρομής πειρατών στη μονή ο ευλαβής ηγούμενος άκουσε φωνή από την εικόνα της Παναγίας, της λεγομένης Παραμυθίας, να του λέγει: «Μη ανοίξητε σήμερον τας πύλας της Μονής, αλλ΄ αναβάντες επί των τειχών αποδιώξατε τους πειρατάς». Έκπληκτος ο όσιος βλέπει την αγία εικόνα, από την οποία προήλθε η φωνή να μεταμορφώνεται. Το πρόσωπο της Παναγίας έγινε ζωντανό, όπως και το πρόσωπο του Χριστού πού βαστούσε. Ο Χριστός άπλωνε το δεξί του χέρι, για να καλύψει τα χείλη της και στρέφοντας το πρόσωπο του προς εκείνη είπε: «Μη, Μήτερ μου, μη είπης αυτοίς τούτο, αλλά τιμωρηθήτωσαν ούτοι πρεπόντως». Η Υπεραγία Θεοτόκος κρατώντας με αγάπη το χέρι του Υιού της επανέλαβε τους ίδιους λόγους· να μην ανοίξουν σήμερα τις πύλες της Μονής λόγω των πειρατών.

Η μητέρα να προσεύχεται σιωπηλά & με τα χέρια ψηλά προς το Χριστό,ν’ αγκαλιάζει μυστικά το παιδί της

Κάθε φορά, που ο Γέροντας μιλούσε για την προσευχή, αντιλαμβανόμουν ότι δεν εννοούσε μια προσπάθεια επιδερμική και αποσπασματική , αλλά βαθιά και διαρκή.

Κάποτε αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα του παιδιού μίας γνωστής στο Γέροντα και σε μένα μητέρας, η οποία μου ζήτησε να τον ρωτήσω σχετικά, μου είπε: « Το παιδί έχει ένα εσωτερικό πρόβλημα και γι’ αυτό συμπεριφέρεται έτσι.

Το παιδί είναι

Συνομήλικοι στην εφηβεία – Γονέας ή συνομήλικος φίλος

«Μα γιατί δε μας ακούει πια; Προτιμάει του φίλους τους από την οικογένεια του;» σκέφτονται πολλές φορές οι γονείς.

Το ότι ο έφηβος είναι πιο «κλειστός» απέναντι στους γονείς του από ότι παλαιότερα δε σημαίνει ότι η αγάπη του μειώθηκε. Τα αισθήματα των γονιών δεν πρέπει να «ανταγωνίζονται» την σχέση που έχει το παιδί τους με τους φίλους του. Οι γονείς θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η αποστασιοποίηση του παιδιού από αυτούς είναι ένας τρόπος με τον οποίο εκφράζουν την προσπάθεια για ανεξαρτητοποίηση.

Όσιος Φιλόθεος ο Διονυσιάτης (1526-1610)

Η μνήμη του τιμάται στις 21 ‘Οκτωβρίου και την Γ’ Κυριακή του Ματθαίου μετά των αγίων της μονής Διονυσίου.

Γεννήθηκε στη Χρυσούπολη της Καβάλας το 1526. Μικρόν οι Τούρκοι τον άρπαξαν από τη χήρα μητέρα του, μαζί με τον αδελφό του, και τους φυλάκισαν. Με θαυμαστό τρόπο η Θεοτόκος τους έσωσε και τους μετέφερε σε μοναστήρι της μικρασιάτικης Νεάπολης. Αργότερα, η καλή μητέρα του έγινε μοναχή και συνάντησε τα τέκνα της ως μοναχούς.

Ο Φιλόθεος, ως όντως φιλόθεος, «μη φέρων την δόξαν των ανθρώπων και θέλων έκφυγείν ταύτην… ώρμησεν ευθύς της οδού του εν τω Άθω ως έλαφος διψώσα επί τας διεξόδους των υδάτων». Στην αρχή μόνασε στο κοινόβιο της μονής Διονυσίου για αρκετό διάστημα, «ουκ ήρεμα αλλά και ακάθεκτος ην και διψών μόνος μεμονωμένος λαλησαι Θεώ. Προφασισάμενος δε ότι ησθενικώς και εκωφώθη» αποσύρεται σε σπήλαιο εξω της μονής. Εκεί ανεδείχθη θαυμαστός ασκητής και νικητής δαιμόνων. «Τας εύχάς τω Κυρίω εκπληρών και ην διαιτώμενος άρτον και άλας ημέραν παρ’ ημέραν, προσθείς δε Σάββατον και Κυριακήν μόνον σιτίζεσθαι».

Η Αγία Μόνικα· η υποδειγματική, σύζυγος και μητέρα…

Μια μάνα πού με τα δάκρυά της εσωσε τον άσωτο γιό της…

Η Μόνικα γεννήθηκε στην Ταγάστη της Νουμιδίας της Αφρικής, το 332 μ.Χ. Οι γονείς της ήταν ευσεβείς χριστιανοί, και παρότι ήταν πλούσιοι, προτίμησαν να της δώσουν χριστιανική παιδεία μάλλον, παρά την ψευδεπίπλαστη μόρφωση, η οποία μεταβάλλει τους ανθρώπους σε ματαιόφρονους χαρακτήρες.

Δεύτερη γραμμή αμύνης

Πολλά ζευγάρια τυγχάνει, ως γνωστό, να είναι άτεκνα και ζητούν με πολύ πόθο κάποιο παιδάκι για να το υιοθετήσουν και να το αναθρέψουν. Ταυτοχρόνως όμως, πολλές γυναίκες δολοφονούν για ποικίλους λόγους τα κυοφορούμενα παιδιά τους, διαπράττοντας ένα τεραστίων διαστάσεων έγκλημα. Είναι αναμφίβολα απείρως προτιμότερο αν το παιδάκι, που προορίζεται να γίνει Έκτρωμα και να δολοφονηθεί εν ψυχρώ, αφεθεί να ζήσει, να φθάσει στον τοκετό και να δοθεί σε ένα άτεκνο ευσεβές ζευγάρι, να το αναθρέψει εν Κυρίω και να το μεγαλώσει με στοργή και αγάπη, παρά να κατακρεουργηθεί σε κάποιο επώνυμο η ανώνυμο χειρουργείο και να πεταχτεί κυριολεκτικά στο σκουπιδοντενεκέ.

Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες…

Με την ευκαιρία της σημερινής «ημέρας της μητέρας», θα θέλαμε εκ βάθους καρδίας να πούμε δυό λόγια, αποτίοντας έναν ελάχιστο φόρο τιμής σε κάθε άξια μάνα.  Η Μονή Βατοπαιδίου, που ανήκει στην μεγάλη Μάνα, την Μάνα όλων μας, τιμά και αγαπά όλες τις μητέρες του κόσμου, και προσεύχεται καθημερινά για αυτές και τα παιδιά τους.

Η μητέρα, που στην σκέψη όλων μας είναι συνώνυμο της αγάπης χωρίς αντάλλαγμα, έχει σήμερα την «τιμητική» της. Η μητέρα, που αγαπάει 365 ημέρες το χρόνο, έχει αφιερωμένη για εκείνη 1  μόνο ημέρα, για να «προλάβουμε» να της δείξουμε ότι την αγαπάμε. Η μητέρα, που κανονικά έπρεπε να τιμάται κάθε μέρα, γιορτάζει σήμερα και όλοι οι άνθρωποι, (αφού όλοι είναι παιδιά κάποιας μάνας) θα έπρεπε, να πούνε ευχαριστώ στη μητέρα τους. Ευχαριστώ που με έφερες στον κόσμο, ώστε να δω το μεγαλείο του. Ευχαριστώ που με μεγάλωσες με τόση αγάπη. Ευχαριστώ που μου έμαθες τί σημαίνει να είσαι καλός άνθρωπος. Ευχαριστώ που μου έμαθες πώς να προσφέρω και εγώ αγάπη γύρω μου.

Μανούλα (παιδικό ποίημα)

Έχω μια γλυκιά μανούλα που πολύ με αγαπά

Νύχτα μέρα με φροντίζει και για με καρδιοχτυπά

Σαν γλιστρήσω και χτυπήσω θε να τρέξω στο λεπτό

Στην αγκάλη της να πέσω με λαχτάρα και καημό.

Μ’ ένα της γλυκό φιλάκι κάθε πόνος πάει μακριά

Κι είν’ η πιο ζεστή φωλίτσα η γλυκιά της αγκαλιά.

Μητέρα και γιος σκοτώθηκαν ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικά τροχαία

Η μοίρα καμία φορά παίζει περίεργα παιχνίδια.
Η 45χρονη μητέρα ενός αγοριού βρήκε τραγικό θάνατο σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Την ίδια μέρα και ώρα, σε άλλη περιοχή, ο 22χρονος γιος της, σκοτώθηκε επίσης σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα την ώρα μάλιστα που οδηγούσε για να μεταβεί στο νοσοκομείο όπου βρισκόταν η μητέρα του.

Η μητέρα να προσφέρει στο παιδί της το χάδι της προσευχής (Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Η αγωγή των παιδιών αρχίζει απ’ την ώρα της συλλήψεως τους. Το έμβρυο ακούει κι αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ναι ακούει και βλέπει με τα μάτια της μητέρας. Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα συναισθήματα της, παρόλο που ο νους του δεν έχει αναπτυχθεί. Σκοτεινιάζει το πρόσωπο της μάνας, σκοτεινιάζει κι αυτό. Νευριάζει η μάνα, νευριάζει κι αυτό. Ότι αισθάνεται η μητέρα, λύπη, πόνο, φόβο, άγχος κλπ. τα ζει κι αυτό. Αν η μάνα δεν το θέλει το έμβρυο αν δεν το αγαπάει, αυτό το αισθάνεται και δημιουργούνται τραύματα στην ψυχούλα του, που το συνοδεύουν σ’ όλη του τη ζωή.

Έγινε μητέρα στα ….10 της

Μητέρα στα δέκα της χρόνια έγινε ένα κορίτσι στην Κολομβία.

Η κοπέλα γέννησε με καισαρική, καθώς θα ήταν αδύνατον να επιζήσει έπειτα από έναν φυσιολογικό τοκετό, και τόσο η ίδια όσο και το μωρό, ένα κοριτσάκι, είναι καλά στην υγεία τους.

Μία μητέρα που ήξερε να δακρύζει και να γονατίζει!

Η συμβολή των μητέρων των Τριών Ιεραρχών, Έμμέλειας του Μ. Βασιλείου, Νόνας του Γρηγορίου του Ναζιανζηνοϋ καί Άνθούσας Ιωάννη του Χρυσόστομουστην ανάδειξη αυτών των Μεγάλων Πατέρων καί Οίκουμενικών Διδασκάλων της Εκκλησίας υπήρξε αποφασιστική. Καί είναι δίκαιος ό θαυμασμός του εθνικού ρήτορα Λιβάνιου για τη χριστιανή γυναίκα – «Βαβαί, οιαι παρά χριστιανοίς είσι γυναίκες» – στο πρόσωπο της μητέρας του Χρυσόστομου, της νεαρής χήρας με την εκπληκτική πιστότητα στη μοναδική αγά­πη της ζωής της καί την ολοκληρωτική της αφοσίωση στην αγωγή του υπέροχου γιου της. Υπάρχει όμως μια ενδιαφέρου­σα λεπτομέρεια! Καί οι τρεις τους, εξαίρετα πνεύματα, ήταν δεκτικοί, εύάγωγοι ως παιδιά καί νέοι στα άφορώντα τη σχέση τους με τη χριστιανική Αλήθεια καί ζωή!Την Ιδια εποχή στην Εκκλησία του Χρίστου πού παροικεί στη Δύση μια άλλη χριστιανή, ή Μόνικα – χήρεψε κι αυτή νέα -σήκωσε με ανάλογη προς την Ανθούσα πιστότητα το σταυρό της χηρείας της, καί επέδειξε άντόστοιχη αφοσίωση στήν άγωγη του επίσης εξαίρετου στο πνεύμα γιου της, Αύγουστίνου. Μα αυτός, παρά τη σφοδρή επιθυμία καί μεγάλη προσπάθεια της, έδειξε απροθυμία, αδιαφορία για τα άφορώντα τη χριστια­νική Αλήθεια καί ζωή.Καί το χειρότερο, τράβηξε κατά την αντί­περα όχθη, έπεσε σε υπαρξιακό αδιέξοδο, έζησε βίο άστατο, παραδόθηκε σε εξάρτηση αισθησιακή! Καί κείνη έγκαρτέρησε, όχι μια δυο μέρες, ένα ή δύο μήνες, ούτε ένα δυο αλλά δεκαέξι ολόκληρα χρόνια σε μαρτύριο δα­κρύων, δακρύων πού τα γόνατα της μεταποιούσαν σε σταλαγ­ματιές θερμής προσευχής! Καί ελεήθηκε από το Θεό, ευλογή­θηκε από την Αγάπη Του με την ευτυχία να δει το γιο της χρι­στιανό! Κι αργότερα Επίσκοπο Ίππώνος καί κορυφαίο Πατέρα ιδιαίτερα της Δυτικής Εκκλησίας!Δε θα την πω πιο αξιοθαύμαστη από τις μητέρες των Τριών Ιεραρχών. Κρίση σε προσωπικούς σταυρούς δεν χωρεί! Ό Θε­ός γνωρίζει λογισμούς καί διαλογισμούς, διαθέσεις της καρδιάς καί ή Αγάπη Του κρίνει! Θα την πω όμως πιο μαρτυρική! Καί θα διερωτηθώ, τί άραγε θα αναφωνούσε ό Λιβάνιος, αν την είχε κι αυτήν γνωρίσει! Άλλα καί θα προτείνω την προσέγγιση της ιερής μορφής της πού ακολουθεί, ένα μικρό σταχυολόγημα από τα «εκ βαθέων» -«Εξομολογήσεις»- του τελικά λα­μπρού γιου της. Γιατί ή περίπτωση της ενδιαφέρει όχι λίγες μη­τέρες πού σηκώνουν σήμερα ανάλογους σταυρούς .

Υπάρχει Ζωή μετά τη Γέννηση;

(Ένα κείμενο γραμμένο με πολύ χιούμορ, αγνώστου συντάκτη, προερχόμενο από τη Γερμανία.)

Στην κοιλιά της εγκύου δύο έμβρυα συνομιλούν. Το ένα είναι σκεπτικιστής, το άλλο, γεμάτο εμπιστοσύνη και πίστη.

Το γεμάτο αμφιβολίες έμβρυο ρωτάει: «Και πιστεύεις πραγματικά σε μια ζωή μετά τη γέννηση;»

Η Θεοσκέπαστη

Ηλία Βενέζη

[…] Άξαφνα ψίθυρος σιγονότατος, ψαλμωδία κατανυκτική, φωνή ικέτις, μπερδεύοντας με τη φωνή της ερημίας και της θαλάσσης, έφτασε στ’ αυτιά μας. Xείλη γυναικεία έψελναν ύμνους χριστιανικούς. Kάτω απ’ τα ερείπια του κάστρου των Φράγκων, η ταπεινή μελωδία της Oρθοδοξίας, βεβαίωση της συνέχειας, τι συγκίνηση που ήταν!

Σαν να μας έσεισε αγέρας βίαιος. Kάμαμε ακόμα λίγα βήματα. Kαι τότε πρόβαλε μπρος στα μάτια μας, όραμα θαμπωτικό, αλησμόνητο για πάντα, άσπρο, πάλλευκο: η «Θεοσκέπαστη». Πάνω απ’ τα κρεμαστά νερά, στον άγριο βράχο, πάνω απ’ το ηφαίστειο.

Η διαμόρφωση του όρου Θεοτόκος

Βασίλειου Τσίγκου, Λέκτορος Θεολογικής Σχολής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Ένας γέροντας της ορθοδόξου παραδόσεώς μας έλεγε ότι θά πρέπει νά θέτουμε «φυλακήν τώ στόματι ημών», όταν μιλούμε γιά τά «υπέρ έννοιαν» μυστήρια του Χριστού. Πολύ δέ περισσότερο, οφείλουμε νά ιστάμεθα μέ τόν προσήκοντα σεβασμό, όταν καλούμεθα νά μιλήσουμε γιά τό υπερφυές «μυστήριο των μυστηρίων» του Χριστού, γιά τήν Υπερευλογημένη Θεοτόκο καί Αειπάρθενο Μητέρα Του. Αναφορικά μέ τό όντως «μέγα της Θεοτόκου μυστήριον», θά μπορούσαμε, μαζί μέ όλο τό πλήρωμα της Εκκλησίας, καί εμείς μέ ζέουσα προσευχητική διάθεση νά επαναλάβουμε τά λόγια του υμνωδού: «Τείχισόν μου τάς φρένας Σωτήρ μου·

Θεοτόκος Μαρία: η Μάνα του Φωτός και δική μας.

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

Ο Αύγουστος μήνας θεωρείται ως μήνας της Παναγίας. Ήδη το πρώτο 15νθήμερο, με τις Παρακλήσεις και τη νηστεία, προετοιμαζόμαστε για τη μεγαλύτερη γιορτή Της, την κοίμησή Της. Η απόδοση της γιορτής αυτής γίνεται σε μια βδομάδα ή, σε κάποιες Εκκλησίες, σε δυο βδομάδες. Η 31η Αυγούστου είναι η γιορτή τής «κατάθεσης της Αγίας Ζώνης της Θεοτόκου». Έτσι, όλος ο μήνας έχει έντονη την παρουσία της Παναγίας, για όσους βέβαια η πίστη προς τον Υιό Της βρίσκεται στην καρδιά τους.

Η μητέρα του Θεού

του Anthony Bloom

Θέλω απόψε να μιλήσω για την Ευλογημένη Παρθένο, τη Μητέρα του Θεού εν σχέσει προς εμάς – να προσπαθήσουμε να βρούμε τι μπορούμε να μάθουμε από Αυτήν, τι σημαίνει για μας η Παναγία, ως προσωποποίηση, θα λέγαμε, του ιδεώδους για μας.

Θέλω πρώτα να αναφερθώ στο γεγονός ότι εμείς οι Ορθόδοξοι την ονομάζουμε Μητέρα του Θεού. Με αυτό εννοούμε απλώς ότι Εκείνη είναι το πρόσωπο που έφερε τον Σαρκωθέντα Θεό στον κόσμο. Βεβαίως, δεν είναι Μητέρα Του ως πρός την θεότητά Του, αλλά χωρίς Αυτήν ο Λόγος δεν θα είχε γίνει σαρξ, ο Υιός του Θεού δεν θα είχε γίνει Υιός του ανθρώπου. Μου φαίνεται ότι ο Άγγλος συγγραφέας Charles Williams περιγράφει με τον ωραιότερο τρόπο το γεγονός, υποδεικνύοντας ταυτόχρονα και την πραγματικότητα του γεγονότος και τον αποφασιστικό ρόλο της Μητέρας του Θεού. Λέει ότι… όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, μια κόρη του Ισραήλ αποδείχθηκε ικανή να προφέρει το όνομα του Θεού με όλη της τη διάνοια, με όλη της τη βούληση και με όλη της τη σάρκα, και ο Λόγος σάρξ εγένετο. Ήταν ένα δώρο του εαυτού της και την ίδια στιγμή ήταν και μια ηρωική και ανεπιφύλακτη αποδοχή: ένα δώρο του εαυτού της εν ταπεινώσει και μια ηρωική αποδοχή, διότι γνώριζε τι θα μπορούσε να της συμβεί, τι σήμαινε η αποδοχή αυτή, αν τη δούμε με ανθρώπινο μάτι.

Το μεγαλείο της Ελληνίδας μάνας…

Ο γνωστός Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Κέστνερ, ο οποίος βρέθηκε στην Ελλάδα και ως στρατιώτης με τα ναζιστικά στρατεύματα , έκανε την εξής εξομολόγηση λίγα χρόνια πριν πεθάνει :

Τέρμα οι μητέρες!

Auf Deutsch

…τους Πατέρες, ήδη, τους τελείωσαν!

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υποδεικνύει την υποβολή αποφάσεως 12267, διά της οποίας μεταξύ άλλων συνιστάται να καταπολεμηθή ως σεξιστική στερεοτυπία (!) η χρήσις του όρου «μητέρα» . Συνιστάται λοιπόν η παράκαμψις της χρήσεως της εννοίας αυτής, ως ανασταλτικής της «ισότητος των φύλων». Έτσι αξιολογείται ο ρόλος της μητέρας ως παθητική λειτουργία.

Πάλη για «εξουσία» στην οικογένεια. Γιατί; (Γέροντας Σωφρόνιος Αγιορείτης – Έσσεξ)

Αν η γυναίκα εργάζεται εξίσου με τον άνδρα, τότε πάλι καταργείται η δικαιοσύνη, επειδή η γυναίκα στην οικογένεια, παράλληλα με την εργασία, βαστάζει και άλλα βάρη, επιπρόσθετα καθήκοντα, επειδή ακριβώς αυτή είναι η μητέρα των παιδιών. Θα νόμιζε κάποιος ότι, επειδή η γυναίκα βαρύνεται από μεγαλύτερες ευθύνες και ασκεί πολυπλοκότερο ρόλο, σε αυτήν πρέπει να ανήκει το προνόμιο να «κατευθύνει» την οικογένεια. Ασφαλώς κάποιος πρέπει να κατευθύνει την οικογένεια, όπως και κάθε άλλο ανθρώπινο καθίδρυμα. Έτσι, σε πολλές οικογένειες ανακύπτει η πάλη για εξουσία, που πολύ συχνά γίνεται καταστροφική για την οικογένεια. Συνεπώς, όπου και αν στρέψουμε τήν προσοχή μας, παντού βλέπουμε υπερβολικά πολύπλοκα προβλήματα, και δεν πλησιάσαμε ακόμη στην επίλυσή τους.

Ήξερε ότι θα πεθάνει αλλά προτίμησε να γεννήσει

Μια 32χρονη γυναίκα, η Donna Blanks, αποφάσισε να γεννήσει το μωρό που κυοφορούσε, παρά το ότι οι γιατροί την είχαν προειδοποιήσει πως αν συνέχιζε την κύηση θα έχανε τη ζωή της.

Η Blanks, υπέφερε από νεφρική ανεπάρκεια η οποία συνεχώς επιδεινωνόταν. Μάλιστα, προσπαθούσε εδώ και 13 χρόνια να μείνει έγκυος αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Έτσι λοιπόν όταν τα κατάφερε, οι γιατροί τη συμβούλεψαν να κάνει έκτρωση προκειμένου να σώσει τη ζωή της. Η Donna όμως, όχι μόνο δεν τους άκουσε αλλά αποφάσισε να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα και να γίνει μητέρα.

Ο ρόλος της μητέρας στην αγωγή των παιδιών

1.ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Σήμερα με την Χάρη του Θεού και την ευχή του Γέροντα θα μιλήσουμε γία την συμβολή της μητέρας στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

Λέει ο ιερός Χρυσόστομος ότι η σημαντικότερη δραστηριότητα της χριστιανής μητέρας, στο πλαίσιο της οικογένειας είναι η καλή ανατροφή των παιδιών της. Το κύριο έργο της μητέρας είναι η ανατροφή των παιδιών. Αυτή η θέση του ιερού Πατρός πηγάζει βεβαίως από τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος Δεν είναι η θέση ενός ανθρώπου πού απλώς μόνο σκέπτεται, αλλά σκέπτεται και συνάμα ομιλεί με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Λοιπόν αυτή είναι και η θέση θα μπορούσαμε να πούμε του Θεού, της Εκκλησίας, του Αγίου Πνεύματος.