Δείτε τι έλεγε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για την κρίση της εποχής του

«Επιτρέπει ο Θεός να τραντάζεται η γη, αλλά δεν την καταστρέφει, σείει δυνατά τα πάντα με το σεισμό, αλλά δεν τα κατεδαφίζει, για να μας οδηγήσει στην μετάνοια. Τόσο μεγάλο είναι το πέλαγος της ευσπλαχνίας Του. Γιατί είδε να παραβαίνουμε τις εντολές Του και να Τον πικραίνουμε υπερβολικά. Είδε την επιθυμία μας να αρπάζουμε την ξένη περιουσία, είδε ότι χτίζαμε το ένα σπίτι κοντά στο άλλο και ότι επλησιάζαμε το ένα χωράφι κοντά στο άλλο, με σκοπό να κλέψουμε το διπλανό μας. Είδε ότι δεν ελεούσαμε τα ορφανά και αδιαφορούσαμε για τις χήρες. Είδε τους δασκάλους να κάνουν τα αντίθετα από εκείνα που εδίδασκαν. Είδε μαθητές να προσβάλουν τις σεμνές τελετές της Εκκλησίας με αταξίες που αρμόζουν σε θέατρα. Είδε να ζούμε μέσα στην κακία και να κινούμαστε από φθόνο. Είδε να προσθέτουμε στο φθόνο και την πονηρία. Είδε τις καταιγίδες της υποκρισίας να βυθίζουν σαν βάρκες τους απονήρευτους. Είδε να φονεύουμε σκόπιμα. Είδε ότι αδικούσαμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Είδε να ναυαγεί η αγάπη και να προκόβει η απάτη στο πέλαγος της ζωής. Είδε να αποσκιρτούμε από την αλήθεια και να καταφεύγουμε πρόθυμα στο ψέμα. Και για συνοψίσουμε, είδε να υπηρετούμε τον πλούτο και όχι τον Κύριο» (Εις άγιον Βάσσον, 1, MG 50, 721).

Ο «στρατιωτικός νόμος» και ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης

Ο πάτερ Παΐσιος έβλεπε καθημερινά τους ανθρώπους! Και, όπως αντιλαμβάνεται αναγνώστης, ο σοφός Γέροντας, ήταν γνώστης πολλών προβλημάτων τους.

Ένα μεγάλο μέρος από αυτούς που έρχονταν να τον συναντήσουν ήταν άνθρωποι σωστοί, ήξεραν τί ζητούσαν: διέθεταν πνευματικότητα, λογική, σοβαρές και μετρημένες απόψεις ενώ κατέχονταν από επιθυμία να ζήσουν ουσιαστική και ευλογημένη ζωή.

Οι άνθρωποι εκείνοι είχαν λογική συμπεριφορά και φυσιολογικές – υγιείς θέσεις, οι οποίες προκαλούσαν στους άλλους το ενδιαφέρον τον θαυμασμό. Όχι τον γέλωτα ή τις ειρωνικές «γκριμάτσες», που, όπως όλοι γνωρίζουμε, κύπτουν αβίαστα, ως υπόμνηση, ότι η θρησκευτική συμπεριφορά κάποιου είναι αμφιλεγόμενης αξιοπιστίας, όταν δεν περιέχει στοιχεία υγείας αλλά σεμνοτυφίας, υποκρισίας και βραδυπορίας προσαρμογής στις απαιτήσεις της εποχής.

Η υποκρισία

Ο Χριστός δέχθηκε μετανοημένους αμαρτωλούς. Επετίμησε όμως τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους, που αυτοδικαιώνονταν και υποκρίνονταν ασύστολα.

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Ο Χριστός δεν ανέχεται το ψεύδος, την απάτη και τον εγωισμό. Οι παραλείψεις, οι αδυναμίες συγχωρούνται εύκολα από τους νέους, αλλά δεν τους συγχωρείται η υποκρισία. Η υποκρισία σήμερα δυστυχώς καταλαμβάνει τα πάντα. Σπάνια ακούς όλη την αλήθεια. Άλλα λέει κάποιος και άλλα μυστικώς πραγματοποιεί. Αυτό ενοχλεί ιδιαίτερα τους νέους, που πάντα αναζητούν το ατόφιο, το γνήσιο και το αληθινό.
Το εκκλησιαστικό ύφος και ήθος έχει μερικές φορές προσμείξεις ανεπίτρεπτες, που σκανδαλίζουν τους πιστούς. Η προτίμηση του τυπικού και όχι της ουσίας, της ρηχότητος και όχι του βάθους, της επιφάνειας και όχι του πνεύματος δημιουργεί μία κατάσταση νοσηρή. Το εκκλησιαστικό ήθος το χαρακτηρίζει η άσκηση, η ταπείνωση και η πραγματική αγάπη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία φυλάει ακέραια την ορθή πίστη, που οδηγεί στη μετάνοια, την προσευχή και την αγάπη στον Θεό και τον άνθρωπο. Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι απομακρύνονται ηθελημένα από τις ευαγγελικές αρετές, αγνοούν ή αρνούνται τη θεϊκή τους καταγωγή. Σήμερα δεν χρειάζονται δικαστές υποκριτές αλλά ενάρετοι μυσταγωγοί για την εν Χριστώ ζωή, για την ανοδική πορεία προς νήψη, φωτισμό και θεογνωσία.

Να πουλάτε και να αγοράζετε με απλότητα και καθαρή καρδιά! (Αγ. Νικοδήμου Αγιορείτη)

Όσοι δεν χρησιμοποιούν το δόλο στις συναλλαγές τους, θα αναριθμηθούν με τους δίκαιους.

Γι’ αυτό, αδελφοί μου, για να μην παραδοθείτε κι εσείς στη δίκαιη παιδεία του Θεού, παραιτηθείτε από κάθε κακία και κάθε είδους υποκρισία. Και ούτε λόγια δόλια και απατηλά να λαλείτε, για να προσελκύσετε στην εργασία σας τους διάφορους προμηθευτές και αγοραστές, ούτε στην πράξη να μεταχειρίζεσθε τη δολιότητα. Αλλά, σαν άκακα βρέφη και ως αληθινοί Χριστιανοί, να ποθήσετε το άδολο και λογικό γάλα. Να συμπεριφέρεσθε με απλότητα, να εργάζεσθε με απλότητα, να πουλάτε και να αγοράζετε με απλότητα και καθαρή καρδιά το εμπόρευμα σας.

Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος – Το αντίδοτο του Φαρισαϊσμού

Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος – Το αντίδοτο του Φαρισαϊσμού

Το πρόσωπο σήμερα είναι δυσδιάκριτο

 

Μητροπολίτου Μονεμβασίας & Σπάρτης Ευσταθίου

 

Στίς μέρες μας τό πρόσωπο ἔχει ὑποστεῖ φοβερή ἀλλοίωση.

Βλέπεις ἕναν ἄνθρωπο καί δέν μπορεῖς νά καταλάβεις, ὅσο σοφός καί ἄν εἶσαι, ὅση πεῖρα καί ἄν διαθέτεις, ἄν εἶναι καλός, ἄκακος,  ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἤ ἄνθρωπος πού φιλοξενεῖ μέσα του κάθε κακία.

Κάποτε, ἀλλά ὄχι παντοτε, μπορεῖς νά ὑποψιαστεῖς, ὅτι αὐτό τό ἀγγελικό πρόσωπο, αὐτός ὁ εὐγενικός ἄνθρωπος ἴσως νά κρύβει μέσα του τόν παλαιό Ἀδάμ.

Μπορεῖ γιά τόν κάθε συνάνθρωπό μας «ὁ παλαιός ἄνθρωπος» νά μήν ἔχει «πεθάνει» ἀκόμη. Μπορεῖ τά πάθη, ἡ ἁμαρτία καί ἄλλες ἀδυναμίες νά κατευθύνουν τή ζωή του.

Περί υποκρισίας

Ουαι υμίν γραμματείς καί φαρισαϊοι υποκριτές, πού κλείνετε τη βασιλεία των ουρανών μπρος στους ανθρώπους, διότι σεϊς δέν μπαίνετε, αλλά κι εκείνους πού θέλουν να μπουν δεν τους αφήνετε. Ουαί υμϊν γραμματείς καί φαρισαϊοι υποκριτές, πού τριγυρίζετε τη θάλασσα καί την ξηρά για να κάνετε ένα προσήλυτο καί, όταν γίνει, τον κάνετε παιδί της γέεννας, δύο φορές χειρότερο από σας… ουαί υμϊν γραμματείς καί φαρισαϊοι υποκριτές, διότι δίνετε το δέκατο από το δυόσμο καί από τον άνηθο καί από το κύμινο καί αφήσατε τα σπουδαιότερα τον νόμου, το δίκαιο καί την αγάπη καί την πίστη. Αυτά είναι πού έπρεπε να κάνετε,χωρίς να παραμελείτε κι εκείνα. Όδηγοί τυφλοί, πού διυλίζετε το κουνούπι αλλά καταπίνετε την καμήλα…Ουαί ύμϊν γραμματείς καί φαρισαΐοι υποκριτές, πού άπ’ έξω φαίνεσθε δίκαιοι στους ανθρώπους, αλλά από μέσα σας είσθε γεμάτοι από υποκρισία καί ανομία»

Το είχα συνεχώς κλειδωμένο…, γιατί η μάσκα έχει πέραση!

VatopaidiFriend: Ένας σύγχρονος νέος διηγείται πώς γνώρισε το Χριστό και πώς οδηγήθηκε στην αληθινή επίγνωση και έγινε φίλος του μέσα από απλές καθημερινές συνήθειες που αποτελούσαν τη χαρά, τη διασκέδαση, την απόλαυσή, την ανάπαυσή του!

Πέρασε από τότε πολύς καιρός. Θα νόμιζε κανείς, ότι στο διάστημα αυτό όλα πήγαιναν καλά! Εγώ αισθανόμουν αρκετά καλά. Και προσπαθούσα να είμαι συνεπής σε όλα εκείνα που είχαμε πει. Μου άρεσε τόσο πολύ να συζητώ για ορισμένα θέματα με το Χριστό.

Αν το θησαυροφυλάκιο είναι γεμάτο…!

Η καρδιά είναι το θησαυροφυλάκιο των θησαυρών, με τους οποίους εξαγοράζεται η Βασιλεία· η καρδιά και όχι η γλώσσα! Αν το θησαυροφυλάκιο είναι γεμάτο με τους θησαυρούς του Θεού (δυνατή πίστη, αγαθή ελπίδα, ένθερμη αγάπη και καλά έργα) τότε η γλώσσα -ο αγγελιαφόρος αυτών των θησαυρών- είναι αξιόπιστη και ευχάριστη. Αν το θησαυροφυλάκιο είναι κενό απ’ όλους αυτούς τους θησαυρούς, τότε ο αγγελιαφόρος είναι ψεύτης και ασύνετος. Όπως είναι η καρδιά, έτσι είναι και τα λόγια. Όλα, τα πάντα εξαρτώνται από την καρδιά.

Να είμαστε ο εαυτός μας – Η υποκρισία στον χώρο της Εκκλησίας (Γέρων Νεκτάριος Μουλατσιώτης)

VatopaidiFriend: Ένα πάρα πολύ σημαντικό θέμα! Ακούστε οπωσδήποτε την ομιλία, γιατί το ζήτημα αυτό αφορά πάρα πολύ κόσμο άμεσα!

Ομιλία Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη σε μοναχούς και λαϊκούς στην Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ, Τρικόρφου Φωκίδος. Η ομιλία αυτή πραγματοποιήθηκε στις 1/4/2009.

Προετοιμασία πρωινού ροφήματος με γάλα την Μεγάλη Τεσσαρακοστή από… το Γέροντα Παΐσιο Αγιορείτη

Πρωί στο κελί του Τιμίου Σταυρού του γέροντα Παΐσιου, κοντά στη Μονή Σταυρονικήτα. Τρίτη μέρα της Σαρακοστής. Είμαστε έξω στο σκεπαστό κι ο γέροντας βράζει γάλα στο καμινέτο, πάνω σ’ ένα κούτσουρο.
Παραδίπλα είναι, πλαγιασμένα στα χόρτα, τα δύο παιδιά του Γιάννη, που ανεβήκαμε μαζί στο Αγιονόρος  ο Γιάννης κάθεται μόνος του, απέναντι στο βράχο. Πιο εδώ είναι δυο επισκέπτες, κι αυτοί από τη Θεσσαλονίκη.

Αυτοί είναι σαν τα δέντρα εκείνα που παραπλανούν με την πλούσια φυλλωσιά τους…..

Η θεραπεία του παράλυτου υπηρέτη του εκατοντάρχου

(Κυριακή Δ΄Ματθαίου).

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αναφέρεται σε κάποια συνάντηση του Ιησού Χριστού με κάποιον Ρωμαίο στρατιωτικό. Η συνάντηση γίνεται στην πόλη της Καπερναούμ, την πρωτεύουσα της βόρειας Παλαιστίνης, της Γαλιλαίας των εθνών. Αναφέρεται ότι ο στρατιωτικός ήταν εκατόνταρχος, πιθανώς στρατιωτικός διοικητής της περιοχής. Ρωμαίος, λοιπόν, ανώτερος αξιωματικός και κατά συνέπεια ειδωλολάτρης πιστός…

Εξωτερικά φαίνεστε ευσεβείς… αλλά εσωτερικά είστε γεμάτοι υποκρισία και ανομία…!

Aπέναντι στο Θεό πρέπει να έχεις καρδιά τέκνου, απέναντι στον πλησίον καρδιά μάνας και απέναντι στον εαυτό σου καρδιά δικαστή

Όλες οι αρετές χωρίζονται σε δύο τάξεις: Στις πνευματικές και αόρατες, εκείνες δηλαδή που βιώνονται και καλλιεργούνται από τον άνθρωπο εσωτερικά, και στις εξωτερικές και ορατές, εκείνες που εκδηλώνονται και φαίνονται.

Ο Θεός δεν μας αναγκάζει να υποταχθούμε στην αλήθεια που Αυτός αποκαλύπτει.

Το Πάσχα αποτελεί το κέντρο της ορθόδοξης λατρείας. Η ανάσταση του Χριστού είναι η κορωνίδα της πίστεως μας. Σφραγίζει την πνευματική ταυτότητα των Ορθοδόξων. Καθορίζει τη δύναμη του ορθόδοξου φρονήματος.

Παραταύτα, συχνά συμπεριφερόμαστε σαν να μη σταυρώθηκε και αναστήθηκε για μας ο Χριστός· σαν να πρόκειται για κάτι που δεν σχετίζεται με την καθημερινότητά μας, τα λάθη, τις προδοσίες, τις αποτυχίες, τις προσδοκίες μας.

Ξενία δεσποτική:Ο Μυστικός Δείπνος

 Από τη φιλοξενία  της γης, υπάρχει μια άλλη φιλοξενία, απείρως ανώτερη. Θυμίζει τη φιλοξενία του παραδείσου. Επαναφέρει στη φιλοξενία του παραδείσου. Μας την παρουσιάζει η αποψινή βραδιά:

«Ξενίας δεσποτικής και αθανάτου τραπέζης εν υπερώω τόπω, ταις υψηλαίς φρεσί, πιστοί, δεύτε απολαύσωμεν, επαναβεβηκότα λόγον εκ του Λόγου μαθόντες, ον μεγαλύνομεν»(ελάτε να απολαυσουμεμε ανυψωμένο το ψυχικό μας κόσμο, τη φιλοξενία που μας κάνει ο Δεσπότης Χριστός και να απολαύσουμε  το αθάνατο τραπέζι σε τόπο υψηλό,γιατί μάθαμε από το Λόγο του Θεού διδασκαλίες σπουδαίες. Αυτόν ας Τον δοξάσουμε με μεγάλη δόξα).(ειρμός της θ’ ωδής του κανόνα της Μεγ. Πέμπτης).

Οι σύγχρονοι Πιλάτοι…..

Υπεύθυνο, καί για τούτο και βασικό, ρόλο στο Πάθος του Κυρίου έπαιξεν ό Πόντιος Πιλάτος. Πραίτωρ, αντιπρόσωπος δηλ. του Καίσαρος στην Παλαιστίνη, την εποχή εκείνη, συγκέντρωνε στα χέρια του ολόκληρη τη ρωμαϊκή εξουσία. Βρισκόταν στην κορυφή της πυραμίδας. Στό νεύμα του, έκινούντο Ρωμαίοι καί Ιουδαίοι. Στίς διαταγές του ύπήκουον όλοι. Καί στην κρίσι του υπετάσσοντο άρχοντες καί αρχόμενοι, ξένοι καί εντόπιοι, εχθροί καί φίλοι.

Παρά ταΰτα όμως, στην ύπόθεση εκείνη πού, κάποιο πρωινό, έφεραν μπροστά του, έδειξε μια ακατανόητη συμπεριφορά. Βρέθηκε μπροστά σ’ ένα κατάδικο, καί μάλιστα θανατοποινίτη. Άλλα αυτός δεν έμοιαζε διόλου με όλους τους άλλους, τους τόσους καί τόσους πού συχνά οδηγοϋσαν ενώπιον του. Αυτός είχε κάτι το ηγεμονικό επάνω Του. Το βλέμμα Του ήταν γλυκό καί συμπαθητικό. Το πρόσωπο, κατάστικτο από το αίμα, πρόδιδε αγνό ιδεολόγο. Ή όψις Του, καθημαγμενη καί ταλαιπωρημένη, είχε μία λεπτή ευγένεια, καί μια καλωσύνη. Το σώμα Του δεν είχε τίς αθλητικές διαστάσεις των κακοποιών. Ήταν σώμα λεπτό, αριστοκρατικό. Ενώ ή όλη Του έμφάνισις του έδινε ευθύς αμέσως την έντύπωσι ότι είχε μπροστα του ένα αθώο.

Ένας 17χρονος στέλνει γράμμα στον Χριστό…

Ιησού…Χριστέ…. είμαι ένα απλό παιδί, αν και έκλεισα τα 17 μου. Είναι η ηλικία της εφηβείας, αλλά δε θέλω και δε μπορώ να τη σκέφτομαι. Δυσκολεύομαι.

Σου γράφω κάποιες σκέψεις. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα τις λάβεις. Δεν έχεις κάποια διεύθυνση. Δε ξέρω που βρίσκεσαι και στο κάτω- κάτω ποιος είσαι Εσύ. Ο κόσμος δε μου λέει σχεδόν τίποτα για Σένα. Δε Σε γνωρίζει και ούτε που θέλει να Σε γνωρίσει. Προσπάθησα να μάθω κάποια πράγματα για Σένα, αλλά δεν κατάφερα τίποτα. Ούτε τουλάχιστον τα’ όνομά Σου δε προφέρουν οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω μου. Και τότε, Χριστέ, πώς να Σε βρω; Που βρίσκεσαι; Ποιος είσαι;

Μήπως είσαι εξαρτημένος;

Συνήθως τίποτε δεν οδηγεί τόσο πολύ σε παράφρονες ενέργειες, όσο η εξάρτηση απ’ τη γνώμη των ανθρώπων, η οποία κάνει τους ανθρώπους δειλούς, αγενείς, κόλακες και υποκριτές.

Για ποιό λόγο λοιπόν οι Φαρισαίοι έλεγαν ότι ο Χριστός έχει δαιμόνιο; Δεν το έλεγαν επειδή επιθυμούσαν τη δόξα εκ μέρους των ανθρώπων;

Γιατί δε οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέπτονταν ορθά περί του Ιησού; Δεν το έκαναν αυτό επειδή δεν τους κατείχε το πάθος του φθόνου;

Για…καμμιά εθνική παρέλαση δεν περισσεύει τίποτε;

Ας σταματήσει επιτέλους η υποκρισία , όπου με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης καταργούνται θεσμοί του Έθνους και ενθαρρύνονται κάθε είδους ασυδοσίες, ανηθικότητες και απαξιωτικά παραδείγματα με σαχλές καρναβαλικές παρελάσεις, ενώ η Ελλάδα καίγεται από την οικονομική και ηθική κρίση. Με τα άνω δημοσιευμένα οικονομικά μεγέθη γίνονται φανερές οι αληθινές «προτεραιότητες»…

Όσον αφορά το οικολογικό ζήτημα, που ελέχθει ως επιχείρημα κατά των μηχανοκινήτων παρελάσεων, απ΄ ότι φαίνεται οι δύο μεγάλες εθνικές παρελάσεις ρυπαίνουν το περιβάλλον, ενώ οι δεκάδες Καρναβαλικές δεν το ρυπαίνουν !

Φαρισαίοι και Τελώνες

Οι Φαρισαίοι

 Στη παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου υπάρχουν  δύο τύποι, ο υπερήφανος και ο ταπεινόφρων. Είναι γνωστό ότι οι φαρισαίοι ήταν τάξη θρησκευτική. Οι τελώνες ήταν μια άλλη τάξη, η οποία μάλιστα ήταν ιδιαίτερος στόχος των φαρισαϊκών επιθέσεων. Η τάξη των φαρισαίων δημιουργήθηκε σιγά σιγά από το 2^ο π.Χ. αιώνα, όταν γίνονταν οι αγώνες των ζηλωτών Ισραηλιτών εναντίον των Ελληνιστών. Κατ αρχάς η τάξη αυτή  περιελάμβανε τα πιό αγνά θρησκευτικά στοιχεία. Με την πάροδο όμως του χρόνου έχασε την ουσία της πνευματικής ζωής, κατάντησε μερίδα υπέρζηλωτων, που εμφανίζεται σε πολλές περιόδους της ιστορίας και θεωρείται ότι κατέχει την άκρα δεξιά πτέρυγα της θρησκευόμενης κοινωνίας.

Η θέα του Χριστού

Θέλεις να δεις τον Ιησού Χριστό; «Έλα και δες», λέει ο απόστολός Του.

Ο Κύριος υποσχέθηκε στους μαθητές Του ότι θα είναι μαζί τους παντοτινά «ως τη συντέλεια του κόσμου». Και, πραγματικά, είναι μαζί τους μέσα στο άγιο Ευαγγέλιο και στα Μυστήρια της Εκκλησίας. Τον Χριστό δεν Τον βλέπουν όσοι δεν πιστεύουν στο Ευαγγέλιο. Αυτοί δεν Τον βλέπουν, γιατί είναι τυφλωμένοι από την απιστία.

Θέλεις ν’ ακούσεις τον Χριστό; Σου μιλάει με το Ευαγγέλιο. Μην περιφρονείς τη σωτήρια φωνή Του. Φύγε μακριά από την αμαρτωλή ζωή και άκου με προσοχή τη διδασκαλία Του, που είναι η αιώνια ζωή.

Ας μην τον αντιμετωπίζουμε σαν ξένο

«Εις τα ίδια ήλθε και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον».

 Την ενανθρώπηση του Υιού του Θεού της αγάπης γιορτάζουμε. Με εκδηλώσεις δοξολογικές, ευφρόσυνες. Με ευχές εγκάρδιες· ή απλώς συμβατικά, για να τηρήσουμε το έθιμο. Για τους πιστούς ο ερχομός αυτός υπήρξε το καθοριστικό γεγονός της ζωής του κόσμου. Παράλληλα όμως με την ολόψυχη αποδοχή του Χριστού, άρχισε από την πρώτη στιγμή και η απόρριψή Του. Όταν γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, η Παναγία Μητέρα Του «ανέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη, διότι ουκ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύματι».

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ (ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12)

Ο Ιησούς γιος του Σειράχ (συγγραφέας του βιβλίου Σοφία Σειράχ) διδάσκει τον λαό. Σχέδιο του γερμανού ζωγράφου Julius Schnorr von Carolsfeld (1794-1872).

VatopaidiFriend: Το «Σοφία Σειράχ» (ή επί το πληρέστερον «Σοφία Ιησού, υιού Σειράχ») είναι ένα εξαιρετικά ωραίο και διδακτικό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, που έχει πολλές συμβουλές και για την καθημερινή ζωή και πολλές απαντήσεις. Διαβάστε το και θα αρχίσετε να καταλαβαίνετε πολλά πράγματα…

Συνέχεια από (11)

1 Εάν κάμνης ευεργεσίας, πρόσεχε εις ποίον τας κάμνεις, και θα εύρης τότε ευχαρίστησιν δι’ αυτάς. 2 Ευεργέτησε τον ευσεβή, άνθρωπον δηλαδή που αξίζει να ευεργετηθή, και θα εύρης από αυτόν ευγνώμονα ανταπόδοσιν. Αλλά και αν δεν εύρης από εκείνον, θα εύρης την ανταπόδοσιν του αγαθού από τον Θεόν. 3 Δεν είναι ορθόν και δίκαιον να ευεργετήται άνθρωπος, ο οποίος ισχυρογνωμόνως επιμένει στο κακόν. Οπως επίσης και εκείνος, ο οποίος, ενώ ημπορεί, δεν κάμνει ποτέ ελεημοσύνην. 4 Δώσε την ελεημοσύνην σου στον ευσεβή και μη έρχεσαι εις βοήθειαν του αμετανοήτου αμαρτωλού. 5 Ευεργέτησε τον ταπεινόν άνθρωπον και μη δώσης την ευεργεσίαν σου στον πωρωμένον ασεβή. Κράτησε τους άρτους σου, μη τους δίδης στον ασεβή, δια να μη σε καταδυναστεύση εκείνος με αυτούς. Διότι θα εύρης από αυτόν όχι ευγνωμοσύνην, αλλά διπλάσια κακά από τα αγαθά, τα οποία του έκαμες. 6 Διότι και αυτός ούτος ο Υψιστος μισεί και αποστρέφεται τους αμαρτωλούς. Και θα ανταποδώση στους ασεβείς την δικαίαν τιμωρίαν. 7 Πρόσφερε, λοιπόν, την βοήθειαν και ευεργεσίαν σου στον αγαθόν και μη έρχεσαι εις βοήθειαν του αμαρτωλού.

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ (ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6)

Ο Ιησούς γιος του Σειράχ (συγγραφέας του βιβλίου Σοφία Σειράχ) διδάσκει τον λαό. Σχέδιο του γερμανού ζωγράφου Julius Schnorr von Carolsfeld (1794-1872).

VatopaidiFriend: Το «Σοφία Σειράχ» (ή επί το πληρέστερον «Σοφία Ιησού, υιού Σειράχ») είναι ένα εξαιρετικά ωραίο και διδακτικό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, που έχει πολλές συμβουλές και για την καθημερινή ζωή και πολλές απαντήσεις. Διαβάστε το και θα αρχίσετε να καταλαβαίνετε πολλά πράγματα…

(συνέχεια από 5)

1 Αντί φίλου μη γίνεσαι, με την κακήν συμπεριφοράν ίσου εχθρός προς τον φίλον σου, διότι έτσι θα αποκτήσης κακήν φήμην, εντροπήν και όνειδος. Τέτοιος είναι ο διπρόσωπος αμαρτωλός. 2 Μη παρασυρθής και δοθής εις τας κακάς εκρήξεις της καρδίας σου, δια να μη αναστατωθή και καταστραφή ως από μαινόμενον ταύρον η ζωη σου. 3 Εάν καταβροχθίζης και καταστρέφης τα φύλλα της ζωής σου, θα χάσης και τους καρπούς σου. Και εν τέλει θα κάμης και θα αφήσης τον εαυτόν σου ως ένα ξηρόν ξύλον. 4 Η πονηρά ψυχή καταστρέφει αυτόν που την έχει, και θα τον κάμη περίγελων στους εχθρούς του. 5 Ο γλυκύς όμως λόγος θα πληθύνη τους φίλους του. Και γλώσσα, η οποία ομιλεί καλά, θα ελκύση πλήθος από ευγενείς και καλάς απαντήσεις. 6 Οι άνθρωποι, με τους οποίους ευρίσκεσαι εις ειρηνικάς σχέσεις, ας είναι πολυάριθμοι. Οι σύμβουλοί σου όμως ας εκλέγωνται μετά προσοχής, ένας ανάμεσα εις χιλίους. 7 Εάν θέλης να αποκτήσης φίλον, απόκτησέ τον κατόπιν δοκιμασίας και εξετάσεως, και πάντως μη εμπιστεύεσαι τον εαυτόν σου εις εκείνον αμέσως· 8 διότι υπάρχουν φίλοι προσωρινοί και πρόσκαιροι· αυτοί όμως δεν θα παραμείνουν κοντά σου ως φίλοι εις περίοδον της δυστυχίας σου. 9 Υπάρχουν φίλοι, οι οποίοι μεταβάλλουν συντόμως εις έχθραν την φιλίαν, αποκαλύπτουν στους άλλους τα τρωτά του χαρακτήρος και της ζωής σου, ώστε να προκαλούν εναντίον σου μάχην και ονειδισμόν.

Το δημοσιογραφικό ιερατείο

Γράφει o Θύμιος Παπανικολάου

ΡΕΣΑΛΤΟ. Τεύχος-26

Το καθεστώς των ΜΜΕ είναι μια δικτατορία της ψευτιάς και της αμάθειας: Μια συνήθεια του αίσχους. Μια «μηχανή» που σε καθιστά «κωφάλαλο, ανίκανο να ακούσεις, ανήμπορο να μιλήσεις και τυφλό σε ό,τι είναι απαγορευμένο να κοιτάξεις».