Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
Άλλοι λατρεύουν το χρυσάφι, άλλοι τ’ ασήμι και κάποιοι τα κατάφορτα
τραπέζια, αστεία παιχνίδια της ζωής,
Άλλοι τ’ ωραία μετάξια, τούτοι τ’ αγροκτήματα,
το στάρι όπου καρπίζει, εκείνοι τα κοπάδια με τα ζωντανά. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Γέροντας Ιωσήφ στη Νέα Σκήτη, κρατώντας την εικόνα της Παναγίας της Παντάνασσας.
VatopaidiFriend: Εννοείται ότι μπορείτε να κάνετε κλικ στις φωτογραφίες για να τις δείτε μεγαλύτερες!
Λίγο έξω από το κτιριακό συγκρότημα της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου βρίσκεται το ιερό «κάθισμα» (=ασκητικό οίκημα που βρίσκεται κοντά στην κυρίαρχη μονή στην οποία ανήκει) που είναι αφιερωμένο στον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή (+1959), ο τόπος που φιλοξένησε τους, όντως υπερφυσικούς, ασκητικούς αγώνες του συνονόματου υποτακτικού του, του Γέροντα Ιωσήφ του Βατοπαιδινού, κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Μια και είχαμε την ευκαιρία να βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες κατά την διάρκεια δύο επισκέψεων στο ασκητήριό του αφότου κοιμήθηκε (η μία κατά για την ησυχαστική πρωινή θεία λειτουργία και η άλλη κατά την διάρκεια μιας λιτανείας), θα θέλαμε να τις μοιραστούμε μαζί σας, σαν μια υποτυπώδη ξενάγηση στον ευλογημένο αυτόν χώρο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Έλεγε ένας ασκητής… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Κυριάκος Σιμόπουλος στο βιβλίο του «Ή λεηλασία και καταστροφή των ελληνικών αρχαιοτήτων» και μάλιστα στην σελίδα 275, αναφερόμενος στους ξένους αρχαιοθήρες και αρχαιοκάπηλους, που ρήμαξαν την ελληνική γη και τα μνημεία της, γράφει: «Οι διπλωμάτες των μοναρχών της Ευρώπης στην Κωνσταντινούπολη έχουν εντολή να συγκεντρώσουν αρχαιότητες για διακόσμηση των ανακτόρων», ενώ ο πρεσβευτής της Αυστρίας που προωθούσε τότε τα έργα στην Βιέννη έγραφε: «Έφερα μεγάλη ποικιλία αρχαίων νομισμάτων. Τα σπουδαιότερα θα τα παρουσιάσω στον αυθέντη μου. Έχω φορτώσει ολόκληρα αμάξια, ολόκληρα καράβια με αρχαιότητες και ελληνικά χειρόγραφα. Έστειλα 240 ελληνικά βιβλία για να τοποθετηθούν στην αυτοκρατορική βιβλιοθήκη. Δεν άφησα γωνιά που να μην ψάξω για να συγκεντρώσω ό,τι είχε απομείνει». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Με τη βοήθεια και τη χάρη του Θεού αλλά και τη συμπαράσταση του χριστιανικού κόσμου, στις 12-12-2010 τελέσθηκαν τα εγκαίνια του ανοικοδομηθέντος Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος Καντάρας, αφού ολοκληρώθηκαν και οι τελευταίες εργασίες ανακατασκευής του. Η ιστορία του Ιερού Ναού ξεκινά το 1925 με την ανέγερσή του επί Πατριάρχου Αλεξανδρείας Φωτίου Β΄, προκειμένου να εξυπηρετεί τις λατρευτικές και λοιπές ανάγκες των Ελλήνων Χριστιανών της Κοινότητος Καντάρας.
Με τον εκπατρισμό των Ελλήνων το 1964, η Κοινότητα διαλύθηκε και συγχωνεύθηκε με την αντίστοιχη Ελληνική του Πορτ Σάιτ γεγονός που είχε άμεσο αντίκτυπο στον Ιερό Ναό, που ουσιαστικά έμεινε απροστάτευτος και λεηλατήθηκε ο εξοπλισμός του. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1967, επήλθε το τελειωτικό ‘χτύπημα’ στον Ναό καθώς κατεστράφη ολοσχερώς από τους βομβαρδισμούς των ισραηλινών αεροσκαφών κατά τη διάρκεια του πολέμου των έξι ημερών μεταξύ αυτών και των Αιγυπτίων. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τα γεγονότα που συγκλόνισαν την ελληνική κοινωνία κατά το μήνα Δεκέμβριο του 2008, έχουν διάφορες πτυχές και ερμηνείες, πολιτικές, κοινωνικές, αστυνομικές, δικαστικές κ.λπ. Προσωπικά ξεχωρίζω, όπως κάνουν και οι περισσότεροι συμπολίτες μας, την πλειοψηφία των νέων που αγωνιούν και διαμαρτύρονται, από την μειοψηφία, η οποία καταστρέφει και ασκεί άλογη βία. Ο προβληματισμός δεν είναι καινούργιος. Εδώ και αρκετά χρόνια παρακολουθούμε ανήσυχοι τις καταλήψεις σχολείων, την απαξίωση των πτυχίων, την υποβάθμιση της γλώσσας μας, την έλλειψη αξιών και προτύπων σε μεγάλο τμήμα των νέων μας, την απομόνωση των παιδιών μας μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, την στροφή πολλών αγοριών και κοριτσιών στα ναρκωτικά. Η εύκολη λύση είναι να τους καταδικάσουμε όλους επιρρίπτοντας κάθε ευθύνη στη νέα γενιά και απαλλάσσοντας αυτάρεσκα εμάς τους μεγαλύτερους. Όμως, όχι, αυτή η μέθοδος οδηγεί σε αδιέξοδο. Πρέπει να αναζητήσουμε και τις δικές μας ευθύνες.
Των πολιτικών, των γονέων, των εκπαιδευτικών, των δημοσιογράφων, των «ανθρώπων του πνεύματος». Να αναρωτηθούμε ποιά παιδεία και ποιά πρότυπα καλλιεργήσαμε κατά τις τελευταίες δεκαετείς. Επί πολλούς αιώνες η παιδεία βασιζόταν στο ερώτημα: Τί άνθρωπο θέλουμε να πλάσουμε; Τί χαρακτήρα θέλουμε να διαμορφώσουμε; Η προσπάθεια όλων των υπευθύνων από την Αρχαιότητα μέχρι προσφάτως ήταν να «μορφώσουμε», δηλαδή να διαμορφώσουμε ήθος μέσω των γνώσεων. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ: Η ΕΛΠΙΣ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΕΡΑΤΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ(Γ)
Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου
Η. Ελευθερία και πρόσωπο – Παραδείγματα από τη φύση
Ας μεταβούμε από την έννοια της πίστεως σε αυτό που ονομάζεται ελευθερία. Η ελευθερία στη Δύση νοείται ως δικαίωμα που μάλιστα διεκδικείται. Κι εμείς, οι σύγχρονοι άνθρωποι, τα προϊόντα του πολιτισμού αυτής της εποχής, έτσι το καταλαβαίνουμε. Ξεσηκώνονται τα παιδάκια του νηπιαγωγείου και κάνουν κατάληψη, διότι, από αυτή την ηλικία πληροφορούνται τα δικαιώματά τους– απαιτούν εδώ και τώρα να ασχοληθεί υποτελικά μαζί τους ο Υπουργός Παιδείας. Είναι δικαίωμα τους! Ελευθερία σημαίνει κάνω ό,τι θέλω.
Στην Ορθόδοξη όμως παράδοση μας, η ελευθερία έχει δυο άλλα στοιχεία: τον σεβασμό της διαφορετικότητας ως εκφράσεως του προσώπου και της μοναδικότητας επίσης ως εκφράσεως του προσώπου. Θα αναφέρω και γι’ αυτό δύο παραδείγματα από τη βιολογία. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 