παπαΦώτης Λαυριώτης: Ο πτωχούλης του Θεού και δια Χριστόν σαλός

Την Κυριακή 30 Ιανουαρίου στις 6 το απόγευμα, στο

Χιλιάδες Τούρκοι προσκυνητές στον Αι-Γιώργη της Πριγκήπου!!!

Αυτο που γινεται καθε χρονο 23 Απριλιου,δηλαδη του Αγιου Γεωργιου,στην Τουρκια,δεν μπορει παρα να χαρακτηρισθει ως ενα «συγχρονο θαυμα»:διοτι πώς αλλιως να αποκαλεσει κανεις τον συνωστισμο δεκαδων χιλιαδων Τουρκων (δειτε την φωτογραφια αριστερα),που περιμενουν ατελειωτες ωρες προκειμενου να προσκυνησουν την θαυματουργη εικονα του Αγιου Γεωργιου του Κουδουνα,δινοντας παραλληλα σημειωματα με τις παρακλησεις τους!

Οπως χαρακτηριστικα αναφερει και το δημοσιευμα των «Νεων» σχετικα με το θεμα,«και να χιόνιζε, εγώ πάλι θα ερχόμουν στον Αϊ-Γιώργη σήμερα», μου λέει η Σεμά. Είναι μουσουλμάνα, πιστεύει στον Αλλάχ αλλά και στα θαύματα του ΑϊΓιώργη του Κουδουνά! Πέρσι του ζήτησε σπίτι και της το έδωσε! Κάθε χρόνο στις 23 Απριλίου χιλιάδες Τούρκοι συνωστίζονται στην Πρίγκηπο και κάνουν την ευχή τους στον Άγιο.

Η Σεμά μοίραζε ζάχαρη στην έξοδο της εκκλησίας. «Ήρθα εδώ για να

Μικρός και Μεγάλος Αγιασμός

Η Εκκλησία μας παρέλαβε από τον 3ο η 4ο αιώνα να αγιάζει τα ύδατα τη νύκτα των Θεοφανείων. Οι χριστιανοί έφερναν σπίτι τους αυτό τον Αγιασμό και τον διατηρούσαν 2 η 3 η και περισσότερα χρόνια και τον χρησιμοποιούσαν για τις ανάγκες καθώς αυτές αναφέρονται στις ευχές καθαγιασμού των υδάτων.

Πως έχει η ιστορια του καθαγιασμού των υδάτων; Οι αρχαιότερες πληροφορίες υπάρχουν από τις αρχές του 4ου αιώνα όταν ύδατα αγιασθέντα όχι με ιεροπραξία της Εκκλησίας, αλλά δι’ ευχών αγίων ανδρών χρησιμοποιήθηκαν για την διάλυση μαγγανιών και δαιμονικών επιρροών. Ο πρώτος που κάνει λόγο για τον αγισμό των υδάτων κατά την νύκτα των Θεοφανείων είναι ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Ο ιερός πατήρ μας πληροφορεί, ότι τα μεσάνυκτα της εορτής αγιαζόταν πάσα η φύσις των υδάτων και οι χριστιανοί έφερναν τον Αγιασμό σε δοχεία στο σπίτι τους, τον διατηρούσαν για πολλά χρόνια και τον χρησιμοποιούσαν για τούς σκοπούς που η Εκκλησία υπεδείκνυε. Είχε δε διαπιστώσει ο ιερός πατήρ ότι το αγιασμένο νερό δεν αλλοιωνόταν, δεν «χαλούσε» αλλά παρέμενε νεαρό, φρέσκο, και διαυγές παρά την παρέλευση πολλών ετών.

Όσιος Αγαπητός ο ιαματικός και ανάργυρος

Ο Θεομακάριστος Αγαπητός ήταν από την πόλη του Κιέβου και ήρθε στα Σπήλαια στα χρόνια του οσίου Αντωνίου.

Με πόθο πολύ ζητούσε από τον όσιο να τον δεχτή και να τον τιμήσει με το πανίερο μοναχικό σχήμα. Κι εκείνος, μετά την κανονική δοκιμασία, τον έκειρε και τον κράτησε κοντά του.

Βλέποντας ο θεσπέσιος Αγαπητός τον όσιο Αντώνιο να υπηρετεί με αγάπη τους ασθενείς και να τους θεραπεύει με τα βότανα και την προσευχή του, θέλησε να γίνει μιμητής του. Αν κάποιος αδελφός αρρώσταινε, ο σπλαχνικός Αγαπητός άφηνε το κελί του και την ησυχία του κι έτρεχε στον άρρωστο. Καθόταν δίπλα του και ικανοποιούσε αγόγγυστα όλες του τις ανάγκες μέχρι ν’ αναρρώσει.

Συνάμα έκανε αδιάλειπτη θερμή προσευχή στον ιατρό των ψυχών και των σωμάτων Ιησού Χριστό υπέρ της υγείας του ασθενούς αδελφού. Κι αν η αρρώστια συνεχιζόταν για πολύν καιρό και ο αδελφός έχανε την υπομονή του και μεμψιμοιρούσε, ο όσιος τον ενίσχυε και τον παρηγορούσε με λόγους αγάπης και παρακλήσεως.

Ακολουθώντας έτσι ταπεινά το παράδειγμα του γέροντα του οσίου Αντωνίου, ο φιλόθεος Αγαπητός αξιώθηκε από το Θεό της ίδιας θαυματουργικής χάριτος: Με τη δύναμη του Χριστού θεράπευε όλες τις παθήσεις, κάνοντας προσευχή και δίνοντας στους αρρώστους να φάνε λίγα χόρτα, από κείνα που έτρωγε ό ίδιος. Η φήμη του δεν άργησε να διαδοθεί στην πόλη του Κιέβου.

Πλήθη χριστιανών που βασανίζονταν από ποικίλες ασθένειες άρχισαν να συρρέουν στη μονή και να θεραπεύονται από τον ιαματικό Αγαπητό.

Την εποχή εκείνη υπήρχε στο Κίεβο ένας γιατρός, Αρμένιος κατά την πίστη και το γένος, διάσημος για τις διαγνωστικές και θεραπευτικές του ικανότητες. Με μια σύντομη εξέταση μπορούσε να καταλάβει από τι έπασχε ο άρρωστος, αν θα γινόταν καλά ή αν θα πέθαινε και πότε. Αν αντιλαμβανόταν ότι η κατάσταση του ήταν κρίσιμη, δεν τον αναλάμβανε.

Το «Πάτερ ημών» στην Αραμαϊκή γλώσσα έψαλλαν μοναχές και παιδιά στον Μακαριώτατο κατά την επίσκεψή του στην Ι. Μονή Αγίας Θέκλας στη Συρία

Την Ιερά Μονή Αγίας Θέκλας στη Μααλούλα της Συρίας επισκέφθηκε σήμερα το μεσημέρι ο Μακαριώτατος, ο οποίος πραγματοποιεί επίσημη ειρηνική επίσκεψη στο Πατριαρχείο Αντιοχείας.

Τον Μακαριώτατο υποδέχτηκαν μοναχές και παιδιά που έψαλλαν το «Πάτερ Ημών» στην Αραμαϊκή γλώσσα, τη γλώσσα του Χριστού.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος δεν είχε καθορισμένη ημερομηνία εορτασμού στο ελληνορθόδοξο ημερολόγιο.

Συνηθιζόταν να μνημονεύεται το όνομα του στις 28 Ιανουαρίου μαζί με τον άλλο μεγάλο Σύρο πατέρα της Εκκλησίας, τον όσιο Εφραίμ.

Ωστόσο εδώ και μερικά χρόνια και με πρωτοβουλία του οσίου γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου,ο οποίος ευλαβείτο πολύ τον όσιο Ισαάκ, συντάχθηκε η ακολουθία του και επελέγη η 28η Σεπτεμβρίου ως ημέρα εορτασμού της οσιακής μνήμης του.

Άγνωστη είναι στους ανθρώπους η ώρα του θανάτου τους…Καιρός για μετάνοια

Εφραίμ του Σύρου

Αδελφέ, να περιμένεις κάθε μέρα το θάνατό σου και να ετοιμάζεσαι κατάλληλα για την πορεία εκείνη. Γιατί το φοβερό πρόσταγμα θα έρθει όταν δεν θα το περιμένεις. Και αλίμονο σ’ εκείνον που θα βρεθεί ανέτοιμος.

Αν είσαι ακόμα νέος, ο εχθρός σου σπέρνει συχνά λογισμούς σαν κι αυτούς: «Νέος είσαι ακόμη. Απόλαυσε τις ηδονές σου, και στα γεράματά σου μετανοείς. Πόσους τάχα δεν ξέρεις, που και τις επίγειες ηδονές απόλαυσαν και τα ουράνια αγαθά κέρδισαν ύστερα με τη μετάνοια; Τι θέλεις και λιώνεις το σώμα σου από τόσο μικρή ηλικία, με κίνδυνο ν’ αρρωστήσεις;».

Ο Μέγας Βασίλειος και ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος

Μαθαίνοντας ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος, τα θαύματα του Αγίου Βασιλείου, παρακάλεσε τον Θεό να του αποκαλύψει ποιος είναι ο Άγιος. Είδε τότε στήλη πυρός που έφθανε μέχρι τον ουρανό και άκουσε μια φωνή να λέει «Εφραίμ, Εφραίμ, καθώς την πυρίνην ταύτην στήλην, τοιούτος είναι ο Μέγας Βασίλειος».

Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!

Στον Δάσκαλο
Του Κωστή Παλαμά

 

Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!

Κι ότι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,

Μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!

Είδα τον άγγελό σου…!

ΚΛΕΙΤΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Κύριε Παπαζάχο, σεις πώς τον γνωρίσατε; ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ: Είχε έρθει στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών για τα προβλήματα, πού είχε με την καρδία του. Μόλις έμαθα ότι ήταν εκεί, πήγα να τον δω. Ήταν ή μέρα, πού τον είχαν μετακινήσει από τη Μονάδα Εντατικής Παρακολούθησης σ’ ένα δωμάτιο με τρία κρεβάτια κι ένα ράντζο, πάνω στο όποιο είχαν βάλει τον Γέροντα Ιάκωβο. Ή πρώτη εντύπωση μου μόλις τον είδα είναι κάτι πού δεν περιγράφεται. «Αν σας πω ότι ό άνθρωπος αυτός ακτινοβολούσε, θα είναι λίγο. Ή μορφή του ήταν το κάτι άλλο, πράγματι ακτινοβολούσε. Την ώρα πού μπήκα στο δωμάτιο του, ήταν εκεί οι γιατροί, πού έκαναν την καθημερινή επίσκεψη τους στους θαλάμους των ασθενών. Κατά σύμπτωση οί γιατροί εκείνοι ήταν πρώην φοιτητές μου στο Πανεπιστήμιο. Έτσι, μόλις με είδαν, ήρθαν κοντά μου καί με ενημέρωσαν για την κατάσταση της υγείας του Γέροντα. Όταν τελείωσαν κι έφυγαν οί γιατροί, πήγα καί κάθησα δίπλα στο Γέροντα Ιάκωβο, ό οποίος, μόλις με είδε, μου είπε το εξής, το όποιο μ’ εκανε πραγματικά ν’ άνατριχιάσω,γιατί ήταν κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ.