Κύριε Ιησού Χριστέ , φώτισον μου το σκότος -μέρος 1ο

 

Πηγή:skiti-agiou-andrea.com

Συγκέντρωση φαρμάκων το Σάββατο 8/12/2012 9:00 στον Ιερό Ναό Αγ. Νικολάου Αχαρνών

Η συγκέντρωση φαρμάκων στους Ιερούς Ναούς
της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών συνεχίζεται: Έκτος σταθμός το
Σάββατο 8/12 ο Ιερός Ναός Αγ. Νικολάου Αχαρνών.

Το Πλωμάρι τίμησε τον Πολιούχο του Άγιο Νικόλαο

Πανηγυρικά εορτάστηκε η μνήμη του Αγίου Νικολάου, του προστάτη των ναυτικών, στον ομώνυμο μεγαλοπρεπή ιστορικό και καθεδρικό ιερό ναό του Αγίου Νικολάου στο Πλωμάρι.

Το πρωί τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτη ,Μυτιλήνης, Ερεσού και Πλωμαρίου κ. Ιάκωβο, συμμετεχόντων από πλήθους ιερέων .

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκε η δοξολογία για την ναυμαχία Έλλης και Λήμνου και στην συνέχεια έγινε η Λιτάνευση της ιεράς εικόνας και των Ιερών Λειψάνων , παρουσία πλήθος πιστών και όλων των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών της Λέσβου .

 

Για τον Εσπερινό που σημαίνει

Του Βασίλη Χαραλάμπους

Ετούτα τα ψηλά τα βράχια

που ορθώνουν τη Σιμωνόπετρα

γνέφουν στους γλάρους να σωπάσουν

 

Η θυσία μιας μάνας (μια αληθινή ιστορία)

Φωτογραφικό υλικό από την εορτή του Αγίου Νικολάου στην Ιερά Μονή Τρικόρφου

Την Τετάρτη και την Πέμπτη 5 και 6 Δεκεμβρίου, εορτάστηκε πανηγυρικά το παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού στην Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ στο Τρίκορφο Φωκίδος.

Τόσο την παραμονή αλλά και ανήμερα της εορτής του Αγίου Νικολάου στην Ιερά Μονή προσήλθαν αρκετοί πιστοί για να τιμήσουν τη μνήμη του Αγίου, αλλά και να προσκυνήσουν την θαυματουργική εικόνα του που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή, αλλά να προσκυνήσουν και τα Ιερά Λείψανά του.

Παρακάτω παραθέτουμε μερικές φωτογραφίες από τον Εσπερινό και την Θεία Λειτουργία, όπου κατά το Αγιορείτικο Τυπικό στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ευλογήθηκαν κόλλυβα για τη μνήμη του Αγίου Νικολάου.

Λαύριο, ένας μεταλλευτικός τόπος δύο εποχών – Επιστημονική συνάντηση και περιήγηση στα βιομηχανικά μνημεία της περιοχής

Το Λαύριο συνδέθηκε με τη μεταλλευτική και μεταλλουργική τεχνολογία σε δύο απομακρυσμένες μεταξύ τους περιόδους της ελληνικής ιστορίας. Μεταλλευτική δραστηριότητα αναπτύχθηκε εκεί από τον 6ο αι. π.Χ.

Την εποχή του Θεμιστοκλή, τα έσοδα των Αθηναίων από την εξαγωγή αργύρου ήταν τόσο υψηλά που αξιοποιήθηκαν στο κτίσιμο του αθηναϊκού στόλου, ο οποίος απομάκρυνε τον περσικό κίνδυνο

. Η εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης τον 5ο αι. π.Χ., με την αναζήτηση του αργυρούχου μολύβδου σε κατώτερα στρώματα της γης, οδήγησε στη διάνοιξη βαθύτερων στοών εξόρυξης και άφησε επίσης πίσω της, μέχρι σήμερα, φρέατα εξαερισμού, εργαστήρια εξαερισμού και εμπλουτισμού του μεταλλεύματος, μεγάλες δεξαμενές νερού και πλυντήρια για τον καθαρισμό του και καμίνους για την τήξη του.

Από τα μέσα του 19ου αιώνα, αναδεικνυόμενο σε σπουδαίο μεταλλευτικό-μεταλλουργικό κέντρο, το Λαύριο αποτέλεσε το κατ’ εξοχήν πρόσωπο της νεωτερικής ταυτότητας της Ελλάδας.

Ενδιαφέρον για τον μεταλλευτικό πλούτο της Λαυρεωτικής γης εκδηλώθηκε από τον Κυβερνήτη Καποδίστρια. Στα μέσα της δεκαετίας του 1860, ο Iταλός I.B. Σερπιέρι, γνώστης των εκθέσεων του μεταλλειολόγου A. Kορδέλλα για την αξιοποίηση των αρχαίων σκωριών, ξεκίνησε εργασίες εκμετάλλευσής τους. Η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της ευρύτερης περιοχής προκάλεσε τη δημιουργία ενός εργατικού οικισμού, την ανάμειξη ευρωπαϊκών δυνάμεων στην πορεία των εργασιών, ένα διπλωματικό και ένα χρηματιστηριακό ζήτημα και προσήλκυσε ξένα κεφάλαια και εργατικό δυναμικό από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.

  Εδώ θα  κατεβάσετε το πρόγραμμα της εκδήλωσης!

Τόσο η πόλη, όσο και η Λαυρεωτική ενδοχώρα είναι σήμερα ένας τόπος διάσπαρτος από κτίρια και εγκαταστάσεις που μαρτυρούν το απώτερο και το πρόσφατο τεχνολογικό τους παρελθόν.

Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, προωθώντας την έρευνα σχετικά με την τεχνολογία, τη βιομηχανία και την οικονομική ιστορία της χώρας, επιχειρεί να στρέψει το ενδιαφέρον του ευρύτερου κοινού στην κληρονομιά βασικών βιομηχανικών περιοχών της Αττικής, προβάλλοντάς την με τρόπον ώστε οι τοπικές κοινωνίες να την αξιοποιήσουν στην κατεύθυνση της αυτογνωσίας και της ανάπτυξής τους.

 

Στο πλαίσιο σειράς παρόμοιων δράσεων, το Π.Ι.Ο.Π. διοργανώνει επιστημονική συνάντηση την Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012, 17:00, στην έδρα του, Αγγέλου Γέροντα 6, Πλάκα. Tο πρόγραμμα της συνάντησης περιλαμβάνει ανακοινώσεις που αφορούν την αρχαία και τη νεώτερη ιστορία του Λαυρίου.

Γέρων Ιωακείμ αγιορείτης: » Ο λαοφιλής Άγιος Νικόλαος»

Ομιλία του Δικαίου της Ιεράς Σκήτης Προφήτη Ηλία Αγίου Όρους, γέροντος Ιωακείμ του αγιορείτου με θέμα τον λαοφιλή

Άγιο Νικόλαο που η εκκλησία μας εορτάζει την 6 Δεκεμβρίου

Ένας άγιος αναρωτιέται: Πού είναι ο Θεός;

Τί αξία έχει αδελφοί μου, εάν μιλώ αιώνια για τον Θεό και ο Θεός αιώνια σιωπά; Μπορώ άραγε να υπερασπιστώ το δίκαιο του Θεού, εάν ο Θεός δεν το θέσει υπό την προστασία Του; Μπορώ να αποδείξω τον Θεό στους άθεους εάν ο Θεός κρύβεται;

Μπορώ να αγαπώ τα παιδιά Του, εάν Αυτός είναι αδιάφορος απέναντι στα παθήματά τους;

Όχι. Τίποτα από όλα αυτά δεν μπορώ. Οι λέξεις μου δεν έχουν φτερά για να μπορούν να υψώσουν στον Θεό όλους τους πεσμένους και ξεπερασμένους από τον Θεό ούτε έχουν φωτιά για να ζεστάνουν τις παγωμένες καρδίες των παιδιών έναντι του Πατέρα τους. Οι λέξεις μου δεν είναι τίποτα, αν δεν είναι απήχηση και επανάληψη αυτού που ο Θεός με τη δική του δυνατή γλώσσα λέει.

Τί είναι ο ψίθυρος στα βότσαλα της ακτής μπροστά στο φοβερό βουητό του ωκεανού; Έτσι είναι και οι λέξεις μου απέναντι στους λόγους του Θεού. Πώς μπορεί να ακούσει κάποιος τον ψίθυρο στα βότσαλα, τα σκεπασμένα από τον αφρό του μανιώδους στοιχείου, όταν είναι κουφός μπροστά στο βουητό του ωκεανού;

Πώς θα δει τον Θεό στα λόγια μου εκείνος που δεν μπορεί να τον δει στη φύση και στη ζωή;

Εγκαίνια της έκθεσης «Πως απέθανε η Μικρά Ασία»

Επ’ ευκαιρία της συμπλήρωσης φέτος 90 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή, η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδoς, σε συνεργασία με το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Μάνου και Αναστασίας Φαλτάιτς, εγκαινιάζουν την έκθεση: «ΠΩΣ ΑΠΕΘΑΝΕ Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ» – 90 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

 

Η έκθεση περιλαμβάνει πολύτιμα ντοκουμέντα από το Ιστορικό Αρχείο των γεγονότων της Μικράς Ασίας, το οποίο συγκρότησε ο δημοσιογράφος, συγγραφέας και ερευνητής Κωνσταντίνος Φαλτάιτς και φυλάσσεται στο Μουσείο Μάνου και Αναστασίας Φαλτάιτς.

 

Εκτίθενται ανταποκρίσεις του ιδίου από την Μικρασιατική Εκστρατεία, δημοσιεύματα άλλων πολεμικών συντακτών που σταχυολόγησε, καθώς και ημερολογιακές σημειώσεις, μαρτυρίες και απομνημονεύματα που κατέγραψε τους τελευταίους μήνες πριν την Καταστροφή.

Η σοφία της μη-άνεσης

1.Η επιστήμη λέει για τον εγκέφαλο, πως όσο δουλεύει τόσο ανανεώνεται κι όσο εγκαταλείπεται τόσο μαραίνεται.

2. Ως προς τον εγκέφαλο τα πορίσματα της επιστήμης διαφέρουν από την πίστη και τη φιλοσοφία. Η επιστήμη λέει πως ο εγκέφαλος δημιουργεί τις σκέψεις και την πνευματική ζωή, ενώ η πίστη και η φιλοσοφία λέει πως ο εγκέφαλος δε δημιουργεί τις σκέψεις, αλλά τις συλλαμβάνει και τις συγκρατεί.

3.Η επιστήμη δεν μπορεί να κατανοήσει πώς συνεχίζεται η ζωή του ανθρώπου μετά το θάνατο, αφού ο εγκέφαλος που τη δημιουργεί καταστρέφεται. Η πίστη και η φιλοσοφία λέει το αντίθετο. Ότι η αληθινή ζωή του πνεύματος αρχίζει μετά το θάνατο του σώματος.

4. Η σύγχρονη ζωή, στην οποία με μικρή προσπάθεια ή και χωρίς καθόλου προσπάθεια μας προσφέρονται όλα έτοιμα είναι αντίθετη στη σοφία της μη-άνεσης.

5. Τα λόγια αυτά του Ευαγγελίου δεν είναι άσχετα με την εποχή της άνεσης: «Κι όταν δείτε το «βδέλυγμα της ερημώσεως» , που προείπε ο προφήτης Δανιήλ, να στέκεται εκεί που δεν πρέπει – ο αναγνώστης ας καταλάβει- τότε όσοι βρεθούν στην Ιουδαία να φύγουν στα βουνά. Όποιος βρεθεί στο λιακωτό να φύγει χωρίς να μπει στο σπίτι του για να πάρει κάτι μαζί του. Κι όποιος βρεθεί στο χωράφι να μην επιστρέψει πίσω να πάρει το πανωφόρι του.»

6. Οι κάτοικοι της αρχαίας Νινευή, πόλεως εξακοσίων χιλιάδων κατοίκων, απειλούνταν με ολοκληρωτική καταστροφή από την πνευματική τους νωθρότητα και αδράνεια. Η Νινευή σώθηκε απ΄ την καταστροφή. Oι Νινευίτες δέχτηκαν το λόγο του Θεού που στάλθηκε σ΄ αυτούς με τον προφήτη Ιωνά. Βγήκαν απ΄την αδράνειά τους. Νήστεψαν όλοι τους. Ακόμα και τα ζώα.

Μοναχός έσωσε τη μητέρα του απο την κόλαση!

Ό επίσκοπος Κύρου Θεοδώρητος, ό όποιος έζησε τον Ε μ.Χ. αιώνα, διηγείται πώς μια φορά τον επισκέφθηκε ένας μοναχός, πού ερχόταν από πολύ μακριά. Τον έβαλε να ξεκουρασθή και να φάγη. Όταν έτρωγε ό μοναχός, παρατήρησε ότι χρησιμοποιούσε μόνο το αριστερό του χέρι και ότι το δεξί του ήταν τυλιγμένο με ένα παλιόρασο.

 

Ό επίσκοπος τον ρώτησε, όχι από περιέργεια άλλα από ενδιαφέρον, γιατί είναι τυλιγμένο το χέρι του και μάλιστα με ένα παλιόρασο τριμμένο, ενώ εφαίνετο από την όλη του ενδυμασία ότι δεν ήταν μοναχός ρακένδυτος. Μάλιστα, θέλησε να το τραβήξει για να δη, όπως υποψιαζόταν, αν υπήρχε κάποια πληγή στο χέρι του μονάχου, αλλά αυτός δεν τον άφησε και το σκέπασε γρήγορα, διότι άρχισε να βγαίνει αφόρητη δυσοσμία.

 

Κι ό μοναχός διηγήθηκε τα έξης στον επίσκοπο:

-Σεβασμιότατε, εγώ είχα μια μητέρα πολύ όμορφη, πάγκαλη, ή οποία, δυστυχώς, από πολύ νωρίς, άφ ότου χήρεψε, παρεσύρθη στον κακό δρόμο κι έγινε πόρνη.

Λόγω δε της μεγάλης ωραιότατος πού είχε, απέκτησε πολύ μεγάλη “πελατεία” και έγινε πολύ πλούσια κι έτσι εγώ μεγάλωνα μέσα στη χλιδή και στα πλούτη.

 

Όταν όμως μεγάλωσα και άρχισα να καταλαβαίνω τί γίνεται, βδελυσσόμενος αυτήν την κατάσταση της μητέρας μου, απομακρύνθηκα για ένα διάστημα από κοντά της και πήγα σε ένα μοναστήρι.

Πληροφορήθηκα όμως κάποια στιγμή ότι ή μητέρα μου αιφνιδίως πέθανε. Και όλη ή τεράστια εκείνη περιουσία, την οποία είχε κάνει από την αμαρτία, ήταν πλέον δική μου.

Πήγα λοιπόν και την περιουσία αυτή την μοίρασα όλη, μέχρι και της τελευταίας δραχμής, στους φτωχούς κι έφυγα για την Έρημο ξανά, προσευχόμενος για τη σωτηρία της μάνας μου. Βέβαια και για τον πατέρα μου, πού όταν είχε κοιμηθή, εγώ ήμουν μωρό.

Θεοτόκος,Παναγία,Μήτερ του Θεού,Η Χαρά των Χριστιανών! Φώτης Κόντογλου

Η Παναγία είναι το πνευματικό στόλισμα της ορθοδοξίας. Για μας τους Έλληνες είναι η πονεμένη μητέρα, η παρηγορήτρια κ’ η προστάτρια, που μας παραστέκεται σε κάθε περίσταση.

Σε κάθε μέρος της Ελλάδας είναι χτισμένες αμέτρητες εκκλησιές και μοναστήρια, παλάτια αυτηνής της ταπεινής βασίλισσας, κι’ ένα σωρό ρημοκλήσια, μέσα στα βουνά, στους κάμπους και στα νησιά, μοσκοβολημένα από την παρθενική και πνευματική ευωδία της.

Μέσα στο καθένα από αυτά βρίσκεται το παληό και σεβάσμιο εικόνισμά της με το μελαχροινό και χρυσοκέρινο πρόσωπό της, που το βρέχουνε ολοένα τα δάκρυα του βασανισμένου λαού μας, γιατί δεν έχουμε άλλη να μας βοηθήσει, παρεκτός από την Παναγία, «άλλην γαρ ουκ έχομεν αμαρτωλοί προς Θεόν εν κινδύνοις και θλίψεσιν αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών».

 

Το κάλλος της Παναγίας δεν είναι κάλλος σαρκικό, αλλά πνευματικό, γιατί εκεί που υπάρχει ο πόνος κ’ η αγιότητα, υπάρχει μονάχα κάλλος πνευματικό. Το σαρκικό κάλλος φέρνει τη σαρκική έξαψη, ενώ το πνευματικό κάλλος φέρνει κατυάνυξη, σεβασμό κι αγνή αγάπη.

Αυτό το κάλλος έχει η Παναγία. Κι’ αυτό το κάλλος είναι αποτυπωμένο στα ελληνικά εικονίσματά της που τα κάνανε άνθρωποι ευσεβείς οπού νηστεύανε και ψέλνανε και βρισκόντανε σε συντριβή καρδίας και σε πνευματική καθαρότητα.

Η Παναγία η Παμμακάριστος.Ρίχτηκε στη φωτιά το 1943 και δεν κάηκε!(Ι.Μ.Κορώνης)

Στην ανατολική οροσειρά των Αγράφων της Πίνδου, σε υψόμετρο 1150 μ., επάνω σε περίοπτη ορεινή θέση, ανάμεσα στις κοινότητες Μοσχάτου και Μεσενικόλα, βρίσκεται η ιστορική Ι. Μονή Παναγίας Κορώνης, αφιερωμένη στο Γενέσιο της Θεοτόκου.

Ιδρύθηκε επί Αυτοκράτορος Ιωάννου Β’ του Κομνηνού το 1123, ως Σταυροπηγιακή, Πατριαρχική και Βασιλική Μονή.

Η πρώτη επωνυμία της ήταν «Μονή της Κρυεράς Πηγής», ενώ για τη μεταγενέστερη επωνυμία «Κορώνα» υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Μετά από καταστροφή που υπέστη, ξανακτίσθηκε στις αρχές του 1500 από τον Ανδρέα Μπούνο, πλούσιο άνδρα των Αγράφων.

Το Καθολικό είναι περικαλλής Ναός αφιερωμένος στο Γενέσιο της Θεοτόκου, τρίκογχος, σταυροειδής με τρούλο και Νάρθηκα και ανήκει αρχιτεκτονικώς στον τετρακιόνιο αθωνικό τύπο, ενώ στη βόρεια πλευρά της λιτής βρίσκεται το παρεκκλήσιο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.

Καταστροφολογίας… το Ανάγνωσμα

Άρθρο του Διονύση Π. Σιμόπουλου, Διευθυντή Ευγενιδείου Πλανηταρίου

Τα τελευταία χρόνια, για μιαν ακόμη φορά, οι «προβλέψεις» για το επικείμενο «τέλος του κόσμου» δίνουν και παίρνουν. Κι αυτή τη φορά οι διάφοροι «ψευδοπροφήτες» βασίζονται στο ημερολόγιο των Μάγια, ενός πολιτισμού της Κεντρικής Αμερικής, που άνθησε πριν από 1.500 περίπου χρόνια!

Οι νέες αυτές καταστροφολογικές «προφητείες» διατείνονται ότι το τέλος του κόσμου θα έλθει την 21^η Δεκεμβρίου 2012, στη διάρκεια της οποίας…

Διαβάστε τη συνέχεια

Μίλα μου επεισόδιο 41

H ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ WebTV παρουσιάζει τη διαδικτυακή μεταφορά της δημοφιλούς σειράς 142 επεισοδίων “ΜΙΛΑ ΜΟΥ” σε συνεργασία με το Kυπριακό τηλεοπτικό κανάλι SigmaTV.

Σήμερα το 41ο επεισόδιο. Δείτε το βίντεο :

Ημικρανίες: 9 τρόποι να ξεχάσετε τον πόνο

Μπορεί ένα λουλούδι ή ένα…σκωτσέζικο ντους να «γιατρέψει» τις ημικρανίες; Αν και ακούγεται παράδοξο, η αλήθεια είναι ότι όντως κάτι τέτοιο ισχύει. Ορίστε λοιπόν 9 κάπως ασυνήθιστοι τρόποι για έχετε το κεφάλι σας…ήσυχο.

1.Feverfew ή σχεδόν…ηλιοανθός

Αυτό το μικρό λουλούδι που γνωρίζουμε όλοι και μοιάζει σαν μικρή μαργαρίτα (που ανήκει στην κατηγορία του ηλιοανθού), δεν πρέπει να το υποτιμάμε καθώς έχει τριπλή δράση: είναι αναλγητικό, αντιφλεγμονώδες και αντιπυρετικό. Η χρήση του σχετίζεται με την πρόληψη και τη θεραπεία της ημικρανίας από πολύ παλιά, εξ αιτίας της περιεκτικότητάς του σε μία δραστική ουσία, που ονομάζεται parthenolide.

Αυτή ακριβώς η ουσία είναι που συμβάλει στη ρύθμιση και την αρμονία της συστολής και διαστολής των αιμοφόρων αγγείων του εγκεφάλου. Πρόκειται για μία από τις πιο παλιές θεραπείες για τις ημικρανίες, όπου το συγκεκριμένο φυτό χρησιμοποιείται είτε ως εκχύλισμα σε τσάι είτε πάλι ωμό, μασώντας τα φύλλα του.

Ένα αλλιώτικο νανούρισμα…‎ ‎

 

Στίχοι μουσική: Διονύσης Τσακνής
Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Διονύσης Τσακνής Ορφέας Περίδης
Σωκράτης Μάλαμας Πάνος Κατσιμίχας

Η χάρις του Αγίου πνεύματος

Μοτοβίλωφ Νικόλαος

(Ο κτηματίας Νικόλαος Μοτοβίλωφ, που το 1831 θεραπεύθηκε θαυματουργικά από σοβαρή ασθένεια με την προσευχή του οσίου Σεραφείμ, απέκτησε την εύνοιά του και αξιώθηκε να συζητήση πολύ μαζί του γύρω από το Άγιον Πνεύμα. Τη συζήτησί του αυτή κατέγραψε σε σημειώσεις, οι οποίες παρέμειναν στη μονή Ντιβέγιεβο περισσότερο από εξήντα χρόνια. Το 1902 τις παρέλαβε ο Σ.Α. Νείλος από τη γερόντισσα Ελένα Νικαλάεβνα, χήρα του Μοτοβίλωφ, και με την άδεια της ηγουμένης Μαρίας τις έφερε στο φως της δημοσιότητος το 1903 στα «Μοσχοβίτικα χρονικά» του Ιουλίου με τον τίτλο: «Το Πνεύμα του Θεού αναπαυόταν φανερά στον πατέρα Σεραφείμ του Σαρωφ, στη συζήτησί του για τον σκοπό της χριστιανικής ζωής».

Η τέχνη της αγάπης

Ήταν ένα τραγουδάκι που το τραγουδούσα στα παιδιά μου.
Όλα το αγάπησαν πολύ. Θυμάμαι μάλιστα ένα μου παιδί που με τις χούφτες του, τις
μικρές τρυφερές χούφτες του, μου σκέπαζε το στόμα ώστε να μη πω το τέλος της ιστορίας
που ήταν ένα τέλος θλίψης, τέλος που δεν είχε το «ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς
καλύτερα», το τέλος δηλαδή των παραμυθιών.

Η αγιότητα των γονέων είναι η καλύτερη εν Κυρίω αγωγή(π. Πορφύριος)

Να βλέπομε τον Θεό στο πρόσωπο των παιδιών και να δώσομε την αγάπη του Θεού στα παιδιά.

Να μάθουν και τα παιδιά να προσεύχονται. Για να προσεύχονται τα παιδιά, πρέπει να έχουν αίμα προσευχομένων γονέων.

Εδώ πέφτουν έξω μερικοί και λένε: «Εφόσον οι γονείς προσεύχονται, είναι ευσεβείς, μελετούν την Αγία Γραφή και τα παιδιά τα ανάθρεψαν »εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου»[1], επόμενο είναι να γίνουν καλά παιδιά». Ορίστε, όμως, που βλέπομε αντίθετα αποτελέσματα λόγω της καταπιέσεως.

 

Δεν είναι αρκετό να είναι οι γονείς ευσεβείς. Πρέπει να μην καταπιέζουν τα παιδιά, για να τα κάνουν καλά με τη βία. Είναι δυνατό να διώξομε τα παιδιά απ’ τον Χριστό, όταν ακολουθούμε τα της θρησκείας με εγωισμό. Τα παιδιά δεν θέλουν καταπίεση. Μην τα εξαναγκάζετε να σας ακολουθήσουν στην εκκλησία. Μπορείτε να πείτε: «Όποιος θέλει, μπορεί να έλθει τώρα μαζί μου ή αργότερα». Αφήστε να μιλήσει στις ψυχές τους ο Θεός. Η αιτία που μερικών ευσεβών γονέων τα παιδιά, όταν μεγαλώσουν, γίνονται ατίθασα κι αφήνουν και την Εκκλησία κι όλα και τρέχουν αλλού να ικανοποιηθούν είναι αυτή η καταπίεση που τους ασκούν οι «καλοί» γονείς.

Ήταν μόνος…δεν είχε κανέναν να του πει…

Τα παιδιά ήταν μόνα… η μητέρα είχε φύγει από νωρίς το πρωί και τα είχε αφήσει στη Μαρίνα, μια νέα δεκαοχτώ χρόνων, την οποία έπαιρνε κάποιες φορές για λίγες ώρες προκειμένου να τα προσέχει με αντάλλαγμα μερικά νομίσματα.

 

Από τότε που είχε πεθάνει ο πατέρας, οι καιροί είχαν δυσκολέψει πολύ για να το ρισκάρει να λείψει από τη δουλειά όταν η γιαγιά αρρώσταινε ή έλειπε από την πόλη.

Όταν ο φίλος της κοπέλας τηλεφώνησε για να της προτείνει μια βόλτα με το καινούριο του αυτοκίνητο, η Μαρίνα δεν δίστασε και πολύ. Άλλωστε, τα παιδιά κοιμούνταν όπως κάθε απόγευμα και δεν θα ξυπνούσαν πριν τις πέντε.

Μόλις άκουσε την κόρνα, άρπαξε την τσάντα της κι άφησε ανοιχτό το ακουστικό τον τηλεφώνου. Προνόησε να κλειδώσει την πόρτα του δωματίου και φύλαξε το κλειδί στην τσέπη της. Δεν ήθελε να διακινδυνέψει να ξυπνούσε ο Πάντσο και να κατέβαινε τη σκάλα για να την ψάξει, γιατί, όπως και να έχει, ήταν μόνο έξι χρόνων και με την παραμικρή απροσεξία μπορούσε να σκοντάψει και να χτυπήσει επίσης, σκέφτηκε ότι αν συνέβαινε αυτό, δεν θα ήξερε πώς να εξηγήσει στην μητέρα το λόγο για τον οποίο το παιδί δεν την είχε βρει.

Χούμους σε αραβικές πίτες με λαχανικά

Υλικά

Για το χούμους

500 γρ. ρεβίθια, βρασμένα πολύ καλά (κρατάμε λίγο από το ζουμί που έβρασαν)*

2 σκελίδες σκόρδου

χυμός από 2 – 3 λεμόνια

130 γρ. ταχίνι

100 – 150 ml ελαιόλαδο

1 κουτ. γλυκού κύμινο, σε σκόνη (ή όσο κύμινο θέλουμε)

αλάτι, πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Η Μουσική και Ψαλτική τέχνη στο Άγιον Όρος (Βίντεο)

Μία χώρα υπάρχει στον κόσµο, το Όρος Άθως, είπε ο Βυζαντινός χρονογράφος
Γρηγοράς.

Το Άγιον Όρος, τόπος στον οποίον ο χρόνος
συνετρίβη. Παρελθόν και παρόν συναντώνται εις µίαν υπερκόσµιον
πραγµατικότητα, τον Ορθόδοξον Μοναχισµόν. Μεγάλες προσωπικότητες έζησαν
εδώ και δηµιουργήσαν ένα λαµπρό µουσικό έργο.

Προσφέρουμε στο Θεό το πιο καθαρό

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου

– Γέροντα, οι αδελφές να καίνε στα κελλιά όσα κεριά θέλουν;

– Ας κάψουν, να καή και ο διάβολος. Εδώ καίγεται ο κόσμος όλος. Μόνο να έχη νόημα το κεράκι που θα ανάψουν· να συνοδεύεται με προσευχή.