Σ´ένα μεγάλο πορτοφόλι του 60, δώρο από τον παππού μου, στη γιαγιά μου βρήκα ετούτη τη συνταγή. «Μελομακάρονα για τον Νικόλα μου», ήταν ο τίτλος. Από πένα και γκρι μελάνι.
Μέσα στις οξείες, δασείες και τις περισπωμένες ζωντάνευε η αγάπη της προγιαγιάς μου για τον άντρα της ζωής της. Για τη συνταγή που σφράγιζε τα πρώτα τους Χριστούγεννα μαζί.
Όλες αυτές τις πληροφορίες της αναζήτησα από τον κάτοχο του πορτοφολιού που μου μίλησε για έναν μεγάλο έρωτα που οδηγό είχε τη γεύση.
Ο παππούς Νικόλας ερωτεύτηκε την γιαγιά Μαρία σε μια κουζίνα και την αγάπησε για τα αρώματα που του έκανε δώρο κάθε που μαγείρευε.
«Ετούτη η συνταγή ήταν η αγαπημένη του. Μια φορά θυμάμαι την παρακάλεσε να τα φτιάξει ντάλα καλοκαίρι, μέσα στον 15Αύγουστο γιατί τα είχε πεθυμήσει τα μελομακάρονα. Τα έπλασε κρυφά και έκλεισε όλα τα παράθυρα μη τυχόν και μυρίσει η γειτονιά Χριστούγεννα μέσα στον Αύγουστο. Τα φάγαμε όλα σε δύο μέρες.
Θυμάμαι την φιλούσε κάθε που τελείωνε ένα μελομακάρονο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »