Όσιος Ζωσιμάς

 Εορτάζει στις 4 Απριλίου εκάστου έτους.

Ζῶσαν προπέμψας Ζωσιμᾶς τὴν Μαρίαν,

Θανοῦσαν εὗρεν· ἀλλὰ νῦν ζῶσιν ἅμα.

Βιογραφία

Έζησε στους χρόνους του αυτοκράτορος Ιουστινιανού (527 – 565 μ.Χ.). Σύμφωνα με τον βιογράφο του Αγιο Σωφρόνιο, Αρχιεπίσκοπο Ιεροσολύμων, αφιερώθηκε στον Θεό από παιδί και ασκήθηκε σε όλα τα είδη των αρετών.

Περιήλθε περί τους χίλιους διακρινόμενους για την αρετή τους ασκητές, για να διδαχτεί από την αρετή και την σοφία τους και εγκαταβίωσε σε μοναστήρι της Παλαιστίνης. Πόθος του ήταν να υποτάξει τη σάρκα στο πνεύμα. Έκανε υπακοή στους γέροντες της μονής και με μεγάλη χαρά εφάρμοζε όσους κανόνες και είδη ασκήσεως του έδιναν.

Η τροφή του ήταν λιτή και την εξοικονομούσε κάνοντας εργόχειρο. Η μεγαλύτερη ασχολία του ήταν η ψαλμωδία και η μελέτη των Θείων Γραφών. Πολλές φορές ο Όσιος είχε αξιωθεί να δει οράματα, σύμφωνα και με τον λόγο του Κυρίου «Μακάριοι οἱ καθαροὶ τὴ καρδία, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται».

Με τους πνευματικούς του αγώνες έφθασε σε ύψη αρετής, σοφίας εγκράτειας και αγιότητος . Έτσι σιγά σιγά η φήμη της αγιότητός του έφθασε παντού και πολλοί μοναχοί από γειτονικά και μακρινά μοναστήρια τον επισκέπτονταν, για να τον συμβουλευτούν και να ωφεληθούν πνευματικά από τις διδαχές του.

ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΕΥΕΡΓΕΤΕΙ; (του Αββά Ζωσιμά)

Ιησούς Χριστός νικά

Έλεγε: πως αν κανείς φέρει στο νου του κάποιον που τον έθλιψε ή τον ζημίωσε ή τον έβρισε ή τον ρεζίλεψε ή τον κατηγόρησε χωρίς λόγο ή του έκανε οποιοδήποτε άλλο κακό, και πιάσει να πλέκει λογισμούς εναντίον του, αυτός επιβουλεύεται την ίδια του τη ψυχή, όπως οι δαίμονες. Επειδή του αρκεί αυτό για να καταστραφεί. Αλλά τι λέω «να πλέκει λογισμούς»; Αν δεν θεωρεί τον άλλο σαν ευεργέτη και γιατρό, αδικεί αφάνταστα τον εαυτό του!

Γιατί λες ότι πάσχεις; Αυτός σε καθαρίζει! Και οφείλεις να τον θεωρείς σαν γιατρό, σταλμένο σε σένα από το Χριστό. Έχεις υποχρέωση να πάθεις για τ’ Όνομά Του, και οφείλεις να έχεις αυτό τον άνθρωπο σαν ευεργέτη.

ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΠΡΟΑΙΡΕΣΕΩΝ

αββάς

Έλεγε πάλι, ο Αββάς Ζωσιμάς, πως υπάρχουν διάφορες βαθμίδες προαιρέσεων. Και μπορεί προαίρεση θερμή να προσφέρει στο Θεό μέσα σε μια ώρα τόσα, όσα άλλη προαίρεση νωθρή δεν προσφέρει ούτε σε πενήντα χρόνια. Και αν δουν οι δαίμονες ότι κάποιος βρίστηκε ή ατιμάστηκε ή ζημιώθηκε ή έπαθε οτιδήποτε παρόμοιο, και θλίβεται όχι επειδή έπαθε άδικα, αλλά επειδή δεν σήκωσε με γενναιότητα την άδικη επίθεση, τότε φοβούνται. Γιατί γνωρίζουν ότι αυτός ο άνθρωπος μπήκε στο δρόμο της αλήθειας, και θέλει να βαδίζει σύμφωνα με τις εντολές του Θεού.

(Αββά Ζωσιμά, Κεφάλαια ωφέλιμα, Έκδ. Ι. Μ. Παρακλήτου, σ. 17)