Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπων και την ενάρετη ζωή

Άγιος Αντώνιος

1. Οι άνθρωποι λέγονται λογικοί καταχρηστικὰ. Δεν είναι λογικοί εκείνοι που έμαθαν τα λόγια και τα βιβλία των αρχαίων σοφών, αλλ᾿ όσοι έχουν λογική ψυχή και μπορούν να διακρίνουν ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό· και έτσι αποφεύγουν τα πονηρά και βλαβερά στη ψυχή, μελετούν όμως τα καλά και ψυχωφελή, και τα πράττουν με μεγάλη ευχαριστία προς το Θεό. Μόνο αυτοί πρέπει αληθινα να λέγονται λογικοί ἄνθρωποι.

2. Ο αληθινά λογικός άνθρωπος μια μόνο φροντίδα έχει, να υπακούει και να αρέσει στο Θεο των όλων. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η Κλαιομαρία του Περισσού (Μοναχή Μαρία· Υποτακτική του μακάριου Γέροντα Ιωσήφ Ησυχαστή)

Παναγία Γαλακτοτροφούσα, 16ος αιώνας. Βρισκόταν στο Ναό Αγίας Ζώνης Αμμοχώστου και μεταφέρθηκε στο Βυζαντινό Μουσείο του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ , Λευκωσία Κύπρος.

Στοιχεία για την ψυχή αύτη μας έδωσε ή μακαριστή Γερόντισσα Βρυαίνη Μπατιστάτου, Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Σταμάτας – Αττικής. Τό μοναστηράκι αυτό υπήρξε τόπος αγαπημένος των παιδικών χρόνων το οποίο επισκεπτόμασταν με συγγενείς.

Ή Κλαιομαρία λοιπόν του Περισσού ήταν πρόσφυγας από τα μέρη τής Καππαδοκίας. Χήρεψε σε νεαρά ηλικία έτσι όπως όλοι πίστευαν, καθόσον ό άντρας της υπήρξε αιχμάλωτος στους Τούρκους και κανείς ποτέ δεν έμαθε νέα γι` αυτόν. Είχε δύο γιους και μία κόρη.

Όταν ήλθε στην Αθήνα βρήκε ένα φτωχικό προσφυγικό σπιτάκι στο όποιο έκανε αγρυπνίες, αλέθοντας με το χειρόμυλο σιτάρι και λέγοντας με δάκρυα και κατάνυξη την ευχή τού Ιησού.

Ο Άγιοι Ιερομάρτυρες Αμβρόσιος Μητροπολίτης Μοσχονησίων, Ευθύμιος Επίσκοπος Ζήλων και Προκόπιος Μητροπολίτης Ικονίου

Ο Μοσχονησίων Αμβρόσιος στις 14 Σεπτεμβρίου του 1922 μαζί με 6.000 χριστιανούς και 12 Ιερείς και Μοναχούς εκτοπίσθηκε στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας όπου καθ’ οδόν σε μια χαράδρα φρικωδώς σφαγιάσθηκε.

Μακαριστός Γέροντας Ιωσήφ (1921-2009). Ο Γέροντας της καρδιάς μας (β΄μέρος)

ΛΟΓΟΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΩΣ. ΛΟΓΟΙ ΑΓΑΠΗΣ (β΄)

* Να μη φοβάται κανείς το κακό που ολοένα εξαπλώνεται, γιατί δεν θα αφήσει ο Θεός τους δικούς του όσο και αν το κακό είναι οργανωμένο, γιατί «μείζων έστι ο εν ημίν ή ο εν τω κόσμω».

* Μη φοβάστε, δεν πρόκειται να χαθείτε. Μας στηρίζει όλους η χάρη του Ιησού μας και οι ευχές των πατέρων και γεροντάδων μας.

* Μέρα-νύχτα μένω μαζί σας, σας κρατώ στην αγκαλιά μου και πάσχω για σας· σας παρακολουθώ και κλαίοντας παρακαλώ για σας, τα παιδιά μου.

Η Πνευματική Αντιμετώπιση της Ασθένειας

Ιερομόναχος Γρηγόριος, Ιερόν Κουτλουμουσιανόν Κελλίον Άγ. Ιωάννης ο Θεολόγος, Καρυές Άγιον Όρος

Η προϋπόθεση για να ωφεληθεί ο άνθρωπος από την δοκιμασία της αρρώστιας του είναι να την αντιμετωπίσει πνευματικά. Τότε ευχαριστεί τον Θεό, ο οποίος σαν καλός πατέρας τον αξίωσε της παιδείας Του, ενθυμούμενος τον προφητικό λόγο:

10 χρόνια απο την κοίμηση της Γερόντισσας Χαριθέας, Ηγουμένης Ιεράς Μονής Αγίου Ηρακλειδίου (2)

Ο Άγιος Ηρακλείδιος Επίσκοπος Ταμασού. Λεπτομέρεια, σύγχρονης φορητής εικόνας, έργο αγιογραφείου Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους

Στο μοναστήρι του Αγίου Ήρακλειδίου

Δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια υπομονής και καρτερίας χρειάστηκαν για να φτάσει το πλήρωμα του χρόνου. Το 1962 λοιπόν με την άδεια του τότε Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου του Γ΄ δίνεται στη Γερόντισσα και σε άλλες δύο αδελφές που έφυγαν μαζί της, την αδελφή Θεοφανώ και την αδελφή Ευπραξία, το μοναστήρι του Αγίου Ηρακλειδίου που μέχρι τότε ήταν ερειπωμένο, με σκοπό την αναστήλωση και επαναλειτουργία του ως κοινοβίου.

«Όταν ήλθαμεν την πρώτην φοράν να το δούμεν, γράφει η μακαριστή Γερόντισσα, με έπιασε δέος. Παλαιόν, ερειπωμένον ακατοίκητον…χωρίς εξώπορτα, χωρίς νερό, χωρίς δρόμο, χωρίς φώς… χωρίς κουζίνα και όσα χρειάζονται να ζήσουν οι άνθρωποι. Τα ενθυμούμαι και θαυμάζω το θάρρος που οπωσδήποτε το αναπτέρωνε ο πόθος και η βοήθεια του αγίου Ηρακλειδίου… Εχρειάσθη αρκετός καιρός να απαλλαγούμε από διάφορα ερπετά… που σφετερίζοντο μαζί. μας και αυγά και ψωμιά και όσπρια… Εχρειάσθησαν πολλές ημέρες να καθαρίσωμεν την αυλήν από τα αγκάθια και την εκκλησίαν από τις αράχνες και τες λίγδες των λαδιών… Δουλειά καθημερινή και κόποι μεγάλοι…».

Το οσιακό τέλος του Γέροντα Ευσέβιου Γιαννακάκη (†19 Ιουνίου 1995)

Σχετικά: 1ο μέρος, 2ο μέρος και 3ο μέρος

Την αγία ζωή του Γέροντα Ευσεβίου, ο οποίος στο παρελθόν επισκέφθηκε την πόλη μας, λειτούργησε κι ευλόγησε το λαό μας, σφράγισε το κατά πάντα οσιακό τέλος του, το οποίο και προγνώρισε. Αντιμετώπισε την οδυνηρή ασθένεια του καρκίνου με θαυμαστή καρτερία και δοξολογία στο Θεό. Μέσα στους φρικτούς πόνους του δόξαζε ακατάπαυστα το Θεό: «Δόξα Σοι ο Θεός. Δόξα Σοι ο Θεός. Σ΄ ευχαριστώ Κύριε! Ελέησέ με, Κύριε, και συγχώρησέ με!…».

Είχε πλήρη διαύγεια μέχρι τέλους. Καθημερινά κατέφθαναν στο μοναστήρι τοϋ Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Αίγιο, όπου διέμενε, πνευματικά του παιδιά από όλα τα μέρη της Ελλάδος και το εξωτερικό να πάρουν την ευχή του για τελευταία φορά. Πήγαν Αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί, μοναχές… Παρά τους αφόρητους πόνους, όλους τους δεχόταν. Ευλογούσε και συμβούλευε πατρικά, συγχωρούσε από την καρδιά του, ζητούσε πρώτος συγγνώμη και ευχαριστούσε όλους. «Όλους τους ευχαριστώ… θα προσεύχομαι για όσους θα έρχονται στο μοναστήρι…». Συμβούλευε τις μοναχές για ενότητα και αγάπη.

Γυμνοί και καρτερικοί πάνω στον πάγο.

Σήμερα, 9 Μαρτίου, η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη των αγίων σαράντα Μαρτύρων. Οι άγιοι σαράντα Μάρτυρες της Σεβάστειας είναι από τα πιο ένδοξα θύματα των διωγμών κατά της Εκκλησίας. Το μαρτύριο τους είναι από τις υπεροχότερες πράξεις καρτερίας και ψυχικής αντοχής, που τιμούν το ανθρώπινο γένος, και μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας έγραψαν σ’ αυτούς έξοχους εγκωμιαστικούς λόγους. Ο Μέγας Βασίλειος στην ομιλία του στους σαράντα Μάρτυρες, βάζει τους Αγίους να προτρέπουν ο ένας τον άλλο στο μαρτύριο με τα έξης λόγια· «Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο παράδεισος· αλγεινή η πήξις, αλλ’ ηδεία η απόλαυσις…».

Η ορθόδοξη ιεραποστολή στη Σιέρρα Λεόνε (με πλούσιο φωτογραφικό υλικό)

Το Ορθόδοξο Σχολείο του Αγίου Ελευθερίου στην πρωτεύουσα Φριτάουν (Freetown) στην Σιέρα Λεόνε (Siera Leone)

Στη Σιέρρα Λεόνε εδώ και ένα χρόνο άρχισε ιεραποστολική προσπάθεια με τις ευλογίες του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου μας κ. Θεοδώρου Β΄ από τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Θεμιστοκλή Αδαμόπουλο.

Μέσα σ΄ ένα χρόνο κατόρθωσε η Ορθόδοξος Εκκλησία μας να κάνει αισθητή την παρουσία της στην πολύπαθη αυτή χώρα, η οποία μετά από ένα σκληρό δωδεκαετή εμφύλιο πόλεμο προσπαθεί τώρα να κάνει τα πρώτα της βήματα στο σταθερό δρόμο της ειρήνης.

ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΕΥΕΡΓΕΤΕΙ; (του Αββά Ζωσιμά)

Ιησούς Χριστός νικά

Έλεγε: πως αν κανείς φέρει στο νου του κάποιον που τον έθλιψε ή τον ζημίωσε ή τον έβρισε ή τον ρεζίλεψε ή τον κατηγόρησε χωρίς λόγο ή του έκανε οποιοδήποτε άλλο κακό, και πιάσει να πλέκει λογισμούς εναντίον του, αυτός επιβουλεύεται την ίδια του τη ψυχή, όπως οι δαίμονες. Επειδή του αρκεί αυτό για να καταστραφεί. Αλλά τι λέω «να πλέκει λογισμούς»; Αν δεν θεωρεί τον άλλο σαν ευεργέτη και γιατρό, αδικεί αφάνταστα τον εαυτό του!

Γιατί λες ότι πάσχεις; Αυτός σε καθαρίζει! Και οφείλεις να τον θεωρείς σαν γιατρό, σταλμένο σε σένα από το Χριστό. Έχεις υποχρέωση να πάθεις για τ’ Όνομά Του, και οφείλεις να έχεις αυτό τον άνθρωπο σαν ευεργέτη.

ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΠΡΟΑΙΡΕΣΕΩΝ

αββάς

Έλεγε πάλι, ο Αββάς Ζωσιμάς, πως υπάρχουν διάφορες βαθμίδες προαιρέσεων. Και μπορεί προαίρεση θερμή να προσφέρει στο Θεό μέσα σε μια ώρα τόσα, όσα άλλη προαίρεση νωθρή δεν προσφέρει ούτε σε πενήντα χρόνια. Και αν δουν οι δαίμονες ότι κάποιος βρίστηκε ή ατιμάστηκε ή ζημιώθηκε ή έπαθε οτιδήποτε παρόμοιο, και θλίβεται όχι επειδή έπαθε άδικα, αλλά επειδή δεν σήκωσε με γενναιότητα την άδικη επίθεση, τότε φοβούνται. Γιατί γνωρίζουν ότι αυτός ο άνθρωπος μπήκε στο δρόμο της αλήθειας, και θέλει να βαδίζει σύμφωνα με τις εντολές του Θεού.

(Αββά Ζωσιμά, Κεφάλαια ωφέλιμα, Έκδ. Ι. Μ. Παρακλήτου, σ. 17)

Η ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

Η Κάθοδος στον Άδη. Εικόνα Ρώσικου εργαστηρίου 17ου αιώνα.

ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ

Ρωτάτε, γιατί μνημονεύουμε τους «κεκοιμημένους». Γιατί έτσι διδαχθήκαμε από την άγια Εκκλησία μας. Γιατί έτσι παραλάβαμε από τους θεοφώτιστους και πνευματοφόρους πατέρες μας. Γιατί έτσι γινόταν και γίνεται σ’ όλους τους χριστιανικούς αιώνες, από την αποστολική εποχή μέχρι σήμερα. Αλλά το φιλοπερίεργο μυαλουδάκι μας θέλει να χώνεται παντού και να φωνάζει: Γιατί; Γιατί; Γιατί;… Ξέρετε τι του χρειάζεται; Να του δώσετε, με την ακράδαντη πίστη σας, ένα γερό χαστούκι και να το αναγκάσετε έτσι να σωπάσει!

Όσο για κείνον τον φιλοτάραχο, που όλο τέτοια θέματα σκαλίζει, πέστε του θαρρετά: Ακου, ανόητε! Οι νεκροί ζουν. Και η επικοινωνία μας μαζί τους δεν έχει διακοπεί. Δεν προσευχόμαστε αδιάκριτα για όλους τους ζωντανούς αδελφούς μας χριστιανούς, ανεξάρτητα από την αρετή ή την κακία τους; Ε, λοιπόν, έτσι προσευχόμαστε και για όλους τους «κεκοιμημένους», ανεξάρτητα από το αν συναριθμήθηκαν -κάτι άγνωστο σ’ εμάς- με τους δικαίους ή με τους αδίκους. Η προσευχή μας γι’ αυτούς είναι εκδήλωση χριστιανικής αγάπης. Πριν από την τελική Κρίση, όσο ακόμα δεν έχουν χωριστεί τα «πρόβατα» από τα «ερίφια» (Ματθ. 25:33), όλοι οι πιστοί, ζωντανοί και «κεκοιμημένοι», αποτελούμε μία Εκκλησία. Και όλοι, ως μέλη του Σώματος του Χριστού, επικοινωνούμε αγαπητικά. Ο θάνατος δεν μας χωρίζει!

Η Εξομολόγηση εξαφανίζει κάθε αμαρτία

Οι αμαρτωλοί στην κόλαση. Λεπτομέρεια από πίνακα του Φρα Αντζέλικο (1425-1430).

ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ

Να θυμάστε την αμαρτωλότητά σας και να θεωρείτε τον εαυτό σας άξιο της κολάσεως. Και ο απόστολος Παύλος ποτέ δεν ξεχνούσε πως ήταν πρώτα διώκτης της Εκκλησίας, μολονότι υστέρα οι απερίγραπτοι κόποι του γι΄ αυτήν μπορούσαν να εξαλείψουν τις αμαρτίες δέκα διωκτών. Ενώ όμως από το ένα μέρος δήλωνε, «ουκ ειμί ικανός καλείσθαι απόστολος, διότι έδιωξα την εκκλησίαν του Θεού» (Α’ Κορ. 15:9), από το άλλο μέρος δεν απελπιζόταν για τη σωτηρία του. Με βέβαιη ελπίδα έγραφε: «Απόκειται μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Β’ Τιμ. 4:8). «Την επιθυμίαν έχω εις το αναλύσαι και συν Χριστώ είναι» (Φιλιπ. 1:23).

ΠΩΣ ΝΑ ΣΗΚΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ

Το μαρτύριο των αγίων σαράντα μαρτύρων μέσα στην παγωμένη λίμνη. "Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο παράδεισος".

ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ

Τα βάσανα σας είναι πολλά. Τα χτυπήματα πέφτουν επάνω σας αδυσώπητα απ’ όλες τις μεριές. Αλλά μην απελπίζεστε. Δοκιμασίες είναι, που σας βρίσκουν με παραχώρηση του φιλάνθρωπου Θεού, για να καθαριστείτε από τα πάθη και τις αδυναμίες σας. Παραδώστε, λοιπόν, τον εαυτό σας στα χέρια Του με εμπιστοσύνη, ευψυχία, χαρά και ευγνωμοσύνη. Μη θυμώνετε, μη δυσφορείτε, μην τα βάζετε με κανέναν άνθρωπο. Αφήστε τους ελεύθερους να επιτελούν επάνω σας και μέσα σας το εργο της πρόνοιας του Κυρίου, που, αποβλέποντας στη σωτηρία σας, πασχίζει να βγάλει από την καρδιά σας κάθε ακαθαρσία. Όπως η πλύστρα τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει τα ρούχα μέσα στη σκάφη, για να τα λευκάνει, ετσι και ο Θεός τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει εσάς, για να λευκάνει την ψυχή σας και να την ετοιμάσει για την ουράνια βασιλεία Του, όπου κανένας ακάθαρτος δεν θα μπει.