Να υπομένουμε την βία εκείνων που μας αδικούν και να προσευχόμαστε για αυτούς

Η σταύρωση. Έργο του Andrea Mantegna (1431-1506)

VatopadiFriend: Η Φιλοκαλία εδώ μας συμβουλεύει να τηρούμε αυτό που δίδαξε ο Κύριος επάνω στον Σταυρό. Είναι τόσο δύσκολο να εφαρμοστεί και προσωπικά μόνο άνθρωποι τoυ πνευματικού μεγέθους του Γέροντα Εφραίμ μπορούν να το εφαρμόσουν, χωρίς να σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε και εμείς.

Ακουσα μερικούς ευλαβείς να λένε ότι δεν πρέπει να επιτρέπουμε στους τυχόντες ν’ αρπάζουν εκείνα πού έχουμε για τον εαυτό μας ή για ανακούφιση των φτωχών, για να μην γινόμαστε –μέ την ανεξικακία μας– αφορμή αμαρτίας σ’ εκείνους πού μάς αδικούν, και μάλιστα αν είναι χριστιανοί. Αυτό όμως δεν είναι τίποτε άλλο παρά το να θέλουμε τα πράγματά μας για τον εαυτό μας και μάλιστα με παράλογη πρόφαση.

Είμαστε Έλληνες

Είμαστε ένας λαός, για τον οποίον άστοργη στάθηκε η φύση και αδυσώπητη ή ιστορία. Και όμως υπάρχουμε από τρεις χιλιάδες χρόνια μόνοι ανόμοιοι με όλους τους γύρω μας. Από τους μεγάλους ιστορικά λαούς, ίσως μόνο τους Ιουδαίους να χαρακτηρίζει τέτοια μοναξιά. Καθώς είμαστε πάντα μόνοι, δεν μας δόθηκε να μας υποστηρίξουν, σε κρίσιμες ώρες της πολυαίωνης πορείας μας, λαοί ομόφυλοι, όπως δόθηκε στους Άραβες και στους Σλάβους.

Υπήρξαμε πάντα ευάριθμοι, σε ένα μικρό χώρο της γης, που αποτελούνταν πιο πολύ από θάλασσα παρά από γη. Η λιγοστή γη μας ήταν κατά το πλείστον αν όχι άγονη, όμως δύσκολη στη γονιμοποίηση της. Κι εμάς τους ίδιους αναμεταξύ μας, μάς χώριζαν δύσβατα βουνά ή ταραγμένες θάλασσες.

Ο ήλιος ανατέλλει για όλους.

Πώς εφαρμόζεται η εντολή της αγάπης;

Ποιά αγάπη πρέπει να έχουμε μεταξύ μας;

Εκείνην που έδειξε και δίδαξε ο Κύριος, όταν είπε «αγαπάτε ο ένας τον άλλο όπως αγάπησα και εγώ εσάς». Εάν δε πρέπει να προσφέρει κανείς τη ψυχήν του, πόσο μάλλον είναι αναγκαίο να δείχνει προθυμία στα μικρότερα πράγματα, χωρίς να ενδιαφέρεται για τα ανθρώπινα καθήκοντα, αλλά να ενεργεί με σκοπό να ευαρεστήσει το Θεό, όπως απαιτεί το συμφέρον στου;

Αυτοί με μαστίγωναν, αυτοί με βασάνιζαν, αυτοί…με…με…

Μινιατούρα. Κωδ. 602. Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου

Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε! Ακόμη κι εγώ τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι.

Οι εχθροί με έχουν οδηγήσει στην αγκάλη Σου περισσότερο απ’ ό,τι οι φίλοι μου. Οι φίλοι μου με έχουν προσδέσει στη γη, ενώ οι εχθροί με έχουν λύσει από τη γη και έχουν συντρίψει όλες τις φιλοδοξίες μου στον κόσμο.

Οι εχθροί με έχουν αποξενώσει από τις εγκόσμιες πραγματικότητες και με έκαναν ξένο από τη ζωή του κόσμου.

Η προσευχή είναι δοκιμή για το κάθε τι.

Η προσευχή είναι η δοκιμή για το κάθε τι.

Αν η προσευχή είναι σωστή, το κάθε τι είναι σωστό.

(Επίσκοπος Θεοφάνης ο Έγκλειστος).

 «Εγγίσατε τω Θεώ, και εγγιεί υμίν» (Ιακ. 4,8). Εμείς πρέπει ν’ αρχίσουμε. Αν κάνουμε ένα βήμα προς τον Κύριο, κάνει δέκα αυτός προς εμάς·  αυτός που είδε τον Άσωτο Υιό ενώ ήταν ακόμη σε απόσταση, και ένιωσε συμπάθεια κι’ έτρεξε και τον αγκάλιασε. (Tito Colliander).

ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΕΥΕΡΓΕΤΕΙ; (του Αββά Ζωσιμά)

Ιησούς Χριστός νικά

Έλεγε: πως αν κανείς φέρει στο νου του κάποιον που τον έθλιψε ή τον ζημίωσε ή τον έβρισε ή τον ρεζίλεψε ή τον κατηγόρησε χωρίς λόγο ή του έκανε οποιοδήποτε άλλο κακό, και πιάσει να πλέκει λογισμούς εναντίον του, αυτός επιβουλεύεται την ίδια του τη ψυχή, όπως οι δαίμονες. Επειδή του αρκεί αυτό για να καταστραφεί. Αλλά τι λέω «να πλέκει λογισμούς»; Αν δεν θεωρεί τον άλλο σαν ευεργέτη και γιατρό, αδικεί αφάνταστα τον εαυτό του!

Γιατί λες ότι πάσχεις; Αυτός σε καθαρίζει! Και οφείλεις να τον θεωρείς σαν γιατρό, σταλμένο σε σένα από το Χριστό. Έχεις υποχρέωση να πάθεις για τ’ Όνομά Του, και οφείλεις να έχεις αυτό τον άνθρωπο σαν ευεργέτη.