Τί σημαίνει η πίστη στο Ευαγγέλιο;

Τί σημαίνει η πίστη στο Ευαγγέλιο; Σημαίνει να πιστεύεις στο Χαρμόσυνο Άγγελμα που ο ουράνιος Άγγελος, ο Υιός του Θεού και Θεός, έφερε στο ανθρώπινο γένος.

Με άλλα λόγια είναι το να πιστεύεις στον Κύριο Ιησού Χριστό και την Αποκάλυψή Του.

ΗΑποκάλυψη του Χριστού είναι η μεγαλύτερη αποκάλυψη από τότε πού κτίστηκε ο κόσμος.

 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Μόνο ο δούλος του Χριστού είναι ελεύθερος

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Η μεγάλη είδηση που καθημερινά ευαγγελίζεται στον κόσμο ο χριστιανισμός, είναι ότι ένα πράγμα αξιολογείται πλήρως ως προς την αξία του, αν κρίνεται όχι κατά τα εξωτερικά φαινόμενα, αλλά κατά την ουσία του. Να αξιολογείτε τα πράγματα, όχι ανάλογα με το χρώμα και το σχήμα τους, αλλά ανάλογα με το νόημά τους. Να αξιολογείτε τον κάθε άνθρωπο όχι κατά την ιδιότητα και την περιουσία του, κατ’ όψιν δηλαδή, αλλά κατά την καρδιά του – εκεί, όπου τα αισθήματα, ο νους και η βούληση του ενώνονται.

Σ’ έναν τακτικό αναγνώστη της Αγίας Γραφής, που ρωτά γιατί το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινης γλώσσας (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Όταν ο Κύριος βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε εν είδει περιστεράς. Εμφανίσθηκε όχι για να προσθέσει κάτι στον Χριστό, αλλά συμβολικά, έτσι ώστε να δείξει αυτό που υπάρχει μέσα στον Χριστό: την ακακία, την καθαρότητα και την ταπεινότητα. Αυτό συμβολίζει το περιστέρι. Όταν οι απόστολοι συγκεντρώθηκαν την πεντηκοστή ημέρα από την ήμερα της Ανάστασης, το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινων γλωσσών. Εμφανίσθηκε ως πύρινη γλώσσα για να τους αφαιρέσει κάτι και να τους προσθέσει κάτι. Δηλαδή, να αφαιρέσει από αυτούς κάθε αμαρτία, κάθε αδυναμία, φόβο και ακαθαρσία της ψυχής και να τους δωρίσει τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά. Οι πύρινες γλώσσες επισημαίνουν συμβολικά αυτά τα τρία: τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά.

Γνωρίζεις ότι το πυρ είναι δυνατό, γνωρίζεις πως φωτίζει και ζεσταίνει. Αλλά όταν μιλάς για το Αγιο Πνεύμα πρόσεξε να μην σκέπτεσαι υλικά αλλά πνευματικά. Γίνεται λόγος λοιπόν, για την πνευματική δύναμη, για το πνευματικό φώς και για την πνευματική ζεστασιά. Και αυτά είναι: η δυνατή θέληση, ο φωτισμένος νους και η ζέση της αγάπης. Μ΄αυτά τα τρία πνευματικά όπλα εξόπλισε το Αγιο Πνεύμα τους στρατιώτες του Χριστού για να αντιμετωπίσουν τον κόσμο. Ο Διδάσκαλος τους είχε απαγορεύσει ακόμα και ράβδο να φέρουν από τα επίγεια όπλα.

Ποιός μου βεβαιώνει εμένα ότι ο Χριστός Αναστήθηκε;

Η Ανάσταση του Χριστού. Ο Χριστός βγάζει τον Αδάμ από τον Άδη. Στα αριστερά ο άγιος Κύριλλος ο φωτιστής των Σλάβων. (Τοιχογραφία από την βασιλική San Clemente στην Ρώμη)

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Μου το βεβαιώνει η συνείδησή μου πριν απ’ όλα. Κατόπιν ο νους μου και η βούληση μου.

Πρώτον, η συνείδηση μου λέει: τόσα πάθη που υπέστη ο Χριστός για το καλό και τη σωτηρία των ανθρώπων δεν θα μπορούσαν να επιβραβευτούν με τίποτε άλλο παρά με την ανάσταση και την υπερκόσμια δόξα. Τα ανείπωτα πάθη του Δικαίου στεφανώθηκαν με την ανείπωτη δόξα. Αυτό μου δίνει ικανοποίηση και ηρεμία.

Δεύτερον, ο νους μού λέει: χωρίς την λαμπρή αναστάσιμη νίκη όλο το έργο του Υιού του Θεού θα παρέμενε στον τάφο, ολόκληρη η αποστολή Του θα ήταν μάταιη.

Για τις πέντε πληγές του Χριστού (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Η Σταύρωση του Χριστού (πίνακας του Matthias Grunewald)

Αγίου Νικόλαου Βελιμίροβιτς

Μου γράφεις οτι ακουσες από ηλικιωμένες γυναίκες κάποιο παραμύθι για τις πέντε πληγές του Ιησού, και ρωτάς που βρέθηκε αυτό το παραμύθι;

Η οσία Μαρία η Αιγυπτία, υπόδειγμα μετανοίας. (Ε΄Κυριακή των Νηστειών) -(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Τον βίο της θαυμαστής αυτής όσιας έγραψε ο άγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων.

Κάποτε, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ένας ιερομόναχος, ο Γέρων Ζωσιμάς, αποσύρθηκε μέσα στην έρημο πέραν του Ιορδάνου. Οδοιπορούσε επί είκοσι ημέρες, χωρίς να δει ψυχή, όταν, ξαφνικά, μια ανθρώπινη φιγούρα με ζαρωμένο γυμνό σώμα και κατάλευκα σαν χιόνι μαλλιά πέρασε φευγαλέα από μπροστά του κι έγινε άφαντη. Ο Γέροντας έτρεχε ξοπίσω της για αρκετή ώρα, μέχρι που η φιγούρα στάθηκε σε ένα ρυάκι και τον κάλεσε με το όνομά του: «Αββά Ζωσιμά», του είπε, «συγχώρεσέ με χάριν του Κυρίου· δεν μπορώ να εμφανιστώ σε σένα, διότι είμαι μια γυναίκα γυμνή».

Άγιος Νικόλαος, Επίσκοπος Ζίτσας και Αχρίδος (23/12/1880 – 05/03/1956)

Γεννήθηκε από φτωχούς, πολύτεκνους κι ευσεβείς γονείς στο χωριό Λέλιτς της Σερβίας στις 23 Δεκεμβρίου 1880. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στη μονή Τσέλιε. Αγάπησε από μικρός ένθερμα τη μελέτη και την προσευχή. Σε όλες του τις σπουδές αρίστευσε. Αγά¬πησε τη θεολογία, τη φιλοσοφία και τη λογοτεχνία. Μιλούσε άπται¬στα εφτά γλώσσες. Ήταν φιλόθεος, φιλάγιος, φιλάνθρωπος, φιλάδελφος, φιλομαθής και φιλάσθενος. Το 1909 εκάρη μοναχός στη μονή Ρακόβιτσα και στη συνέχεια χειροτονήθηκε διάκονος και ιερεύς.

Έκανε πολλά ταξείδια. Τα σημαντικότερα θεωρούσε στο Άγιον Όρος. Ερχόταν για πολλά χρόνια, κάθε χρόνο και επί πολύ. Ξεκίνησε να έρχεται το 1920. Κυρίως παρέμενε στη μονή του Αγίου Παντελεήμονος, όπου γνωρίσθηκε και συνδέθηκε με τον όσιο Σιλουανό (+1938), του οποίου νωρίς αντελήφθη κι έκανε γνωστή την αγιότητα.

Ας μάθουμε να εκτιμούμε τον άνθρωπο περισσότερο από τα πλούτη

 

Ο Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς)

Ιδού έρχεται ή ημέρα τον Κυρίου γεμάτη θυμό και οργή… και ή δικαία αύτη οργή του θα καταστήσει έρημη την οικουμένη και θα καταστρέψει τούς αμαρτωλούς… Όσοι δε απομείνουν από αυτή τη καταστροφή, θα είναι λιγότεροι και σπανιότεροι απ’ ότι είναι το έξορυσσόμενο και σκεπασμένο από χώματα χρυσάφι. (Ησαΐας 13, 9-12).

Πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πώς υπάρχει άνεμος, μέχρι ότου φυσήξει ό άνεμος. Άλλοι δεν σκέφτονται πώς υπάρχει φως, μέχρι να νυχτώσει. Έτσι και πολλοί χριστιανοί δεν πίστευαν πώς υπάρχει Θεός, μέχρι πού φύσηξε ό δυνατός άνεμος του πολέμου. Μήτε πού σκέφτηκαν το Θεό, όσο τούς έλουζε το φως της ειρήνης και ή ζωή τούς χαμογελούσε. Αλλά, σαν ξέσπασε ή λαίλαπα του πολέμου, και το σκοτάδι του κακού σκέπασε τον κόσμο, τότε θυμήθηκαν το Θεό. Τότε, δεν μπορούσαν να σκεφτούν τίποτε άλλο παρά μόνο το Θεό.

Η Ορθοδοξία – Αγίου Νικολάου Αχρίδος

Δίχως την αλήθεια, δεν μπορεί ο άνθρωπος να είναι μήτε άγιος μήτε και αγαθός. Η αγαθοσύνη πάλι, είναι το κλειδί ενώ η αγιότητα η θύρα της αληθείας. Απ’ όποιαν άκρη και αν ξεκινήσει κανείς θα πρέπει να καταλήξει στην άλλη.

Αλήθεια, αγιότης και αγαθοσύνη, είναι τα τρία χαρμόσυνα μηνύματα της ορθοδόξου πίστεως. Οι τρεις αρετές, γεννούν η μία την άλλη και είναι τέλειες μονάχα όταν βρίσκονται σε πλήρη ενότητα.

Σε κάποια θλιμμένη μητέρα, για τα «κακά» παιδιά

Αγίου Νικολάου Αχρίδος

Παραπονείστε, αλίμονο, για τα ίδια σας τα παιδιά! Εκτός από το σχολείο τους, πληρώνατε ιδιαίτερους δασκάλους για να τα διδάξουν να παίζουν πιάνο και να μιλούν γαλλικά. Και τώρα σας έχουν πάρει το κεφάλι με το πιάνο. Και όταν μεταξύ τους μιλάν τα γαλλικά, κοροϊδεύουν.

Θα δεχόταν ο Χριστός τόση λάμψη στις Εκκλησίες;

Του Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς Επισκ. Αχρίδος

Στο προηγούμενο γράμμα μου απαντάτε πάλι με ερώτηση: «Θα ανεχό­ταν ο Χριστός τόση λάμψη στην Εκκλησία;». Οπωσδήποτε. Το ανεχόταν και τότε, θα το ανεχόταν και τώρα. Τότε υπήρχε στα Ιεροσόλυμα ο ναός του Σολομώντα, ένα από τα σπάνια θαύματα της αρχιτεκτονικής και πο­λυτέλειας στον κόσμο. Τούτος ο ναός είχε περισσότερο χρυσό και πολύτι­μες πέτρες εσωτερικά απ’ ό,τι έχουν σήμερα όλοι οι χριστιανικοί ναοί στα Βαλκάνια. «Και όλον τον οίκον περιέσχε χρυσίω έως συντέλειας παντός του οίκου» (Γ’ Βασ. 6,22). Σ’ αυτό το ναό έμπαινε ο Χριστός πολλές φορές, όμως ποτέ δεν εξέφρασε τη δική σας σκέψη, ότι θα έπρεπε όλα αυτά να με­ταμορφωθούν σε ψωμί και να φαγωθούν.

Ο Είρωνας!!

Του Αγίου Νικολάου Αχρίδος

Ποιον δεν ειρωνεύτηκαν οι άνθρωποι;

Ανατολή και Δὐση…

Του Αγίου Νικολάου Βελίμιροβιτς

Ή ΔΥΣΗ ευρίσκεται στην σπασμώδη ταραχή, ενώ ή Ανατολή στην παραίτηση και την υποταγή στο πεπρωμένο.

Η ΔΥΣΗ συνεχώς τρώγει εκ του Δένδρου της Γνώσεως και αισθάνεται ολοένα και περισσότερον την πείνα δια την γνώση, ή Ανατολή κάθεται κάτωθεν του Δένδρου της ζωής, άλλα δεν μπορεί να φθάση εως τον καρπόν.

Η ΔΥΣΗ έχει μανία δια την οργάνωση. Ή Ανατολή έχει μανία δια τον οργανισμό.

Η ΔΥΣΗ απαύστως τακτοποιεί τα εξωτερικά πράγματα, ενώ οι εσωτερικές αξίες ή μία μετά την άλλη εξαφανίζονται. Η Ανατολή απαύστως καλλιεργεί τας εσωτερικός αξίας, καθώς αϊ εξωτερικοί πίπτουν και χάνονται.

Η ΔΥΣΗ κτίζει τους τερατώδεις βαβυλώνιους πύργους, άλλ’ επειδή οι πύργοι αυτοί κτίζονται από ακατέργαστο πέτρα και επειδή πάντοτε τείνουν προς μία πλευρά, ταχέως καταρρέουν ή Ανατολή εν ιδρώτι κατεργάζεται «πέτρα την πέτραν» και κατάφερε να κατεργασθεί τας ωραιότερος πέτρας, όμως, καθόλου δεν ημπορεί να τας συναρμολόγηση σε ένα οικοδόμημα.

Οι δύο λύπες

Αγίου Νικολάου Αχρίδος

Μου γράφεις, ότι μια ανεξήγητη και ανυπέρβλητη θλίψη σε τυραννάει. Έχεις υγεία. Το σπίτι σου είναι γεμάτο. Η ψυχή σου όμως είναι άδεια, είναι γεμάτη από ΜΑΥΡΗ ΘΛΙΨΗ.

Πήγες σε παραθαλάσσια μέρη. Σε διασκεδάσεις και χαρές. Όλα αυτά όμως χειροτέρεψαν την κατάσταση. Η θλίψη σου έγινε μεγαλύτερη.

Πρόσεξε! Αυτή η θλίψη είναι επικίνδυνη αρρώστια της ψυχής.

Ο Απόστολος Παύλος μιλάει για την λύπη κατά Θεόν, που οδηγεί στην μετάνοια. και για την λύπη κατά κόσμον, που κρύβει μέσα της τον θάνατο. Εσύ -είναι φανερό- έχεις την δεύτερη.

* Η κατά Θεόν λύπη λυτρώνει τον άνθρωπο. Αιτία αυτής της λύπης είναι η ενθύμηση των αμαρτιών μας. Ο άνθρωπος θυμάται τις αμαρτίες του και ζητά ει το έλεος και την βοήθεια του Θεού. Και εξ αιτίας της αγάπης του για τον Θεό λυπάται όταν βλέπει, ότι κάποιος ξέφυγε από τον δρόμο του Θεού.

Δεισιδαιμονία των αθεΐστών

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Συνάντησες, γράφεις, έναν άνθρωπο, ο όποιος δεν πιστεύει στον Θεό, όμως είναι γεμάτος δεισιδαιμονία. Τον συνάντησες το περασμένο καλοκαίρι στα ιαματικά λουτρά. Αυτός σου ομολόγησε, ότι ποτέ δεν πίστευε στον Θεό, αλλά ότι από την παιδική του ηλικία γέμιζε τις απλωμένες παλάμες των τσιγγάνων, για να του προμαντεύουν. Τούτο πράττει και τώρα. Και φλογερά «αποδεικνύει», πως η μάντισσα τσιγγάνα ξέρει περισσότερα απ’ όλες τις Ακαδημίες επιστημών. Έκτος αυτού φοβάται το κακό μάτι. Γι’ αυτό περπατά στο δρόμο πάντα με σκυμμένο το κεφάλι. Την Τρίτη τη θεωρεί μέρα κακής μοίρας και τούτη τη μέρα ούτε κάνει κάτι ούτε βγαίνει από το σπίτι. Από το νούμερο δεκατρία φεύγει σαν από πυρκαγιά. Μια φορά αστειεύτηκε κάποιος και έγραψε το νούμερο δεκατρία στο τραπέζι μπροστά του. Αυτός πήδηξε θυμωμένα και σήκωσε την καρέκλα καταπάνω σ’ εκείνον που έκανε το αστείο. Κατά τ’ άλλα στην εμφάνιση είναι «κύριος», διαβασμένος και πλούσιος.

Επιθέσεις εναντίον του μοναχισμού

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Επιτίθενται σ’ εσάς τους μοναχούς, λες, με σφοδρότητα. Κάποιοι επιτίθενται σ’ εσάς απλά επειδή δεν τολμούν να επιτεθούν σε κανέναν άλλον, αφού ξέρουν, ότι εσείς δεν θα τους απαντήσετε ούτε θα τους μηνύσετε. Κάποιοι πάλι επειδή θα ήθελαν να τα βάλουν όλα στην υπηρεσία του σώματος και παντού βλέπουν μόνο ύλη. Κάποιοι, τελικά, απλά επειδή δεν αντέχουν τη σταθερότητα της Εκκλησίας. Αυτοί παραξενεύονται που στην τωρινή δίνη των ασταμάτητων αλλαγών, μόνο η Εκκλησία του Χριστού στέκει αμετάβλητη, σαν κάποιος βράχος στη θάλασσα, από τον οποίο αποκρούονται όλα τα κύματα.

Ο Θεός μόνο γνωρίζει καλά τους ανθρώπους

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Εξαπατούν εαυτούς, όσοι με αυτοπεποίθηση ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν καλά τους ανθρώπους και γι’ αυτό δεν επιτρέπουν να εξαπατηθούν απ’ αυτούς. Ποιος μπορεί να γνωρίζει τί είδους πνεύμα ενεργεί μέσα στον κάθε άνθρωπο; Ποιος άλλος παρά ο Θεός, ο όποιος γνωρίζει τα κρύφια της καρδίας; Ακόμη και μεγάλοι άγιοι είχαν σφάλει στην κρίση τους για ανθρώπους. Για παράδειγμα ο Μέγας Βασίλειος νόμιζε άγιο άνθρωπο κάποιον υποκριτή αιρετικό, τον οποίον μάλιστα και υποστήριξε έναντι πολλών που τον αμφισβητούσαν, μέχρι που κάποτε πείστηκε πια για την αιρετική πλάνη αυτού του άνθρωπου ο Βασίλειος και απογοητεύτηκε οικτρά.

Βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Διάβασες στο Ευαγγέλιο τους λόγους του Χριστού: «Πάσα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοις ανθρώποις, η δε του Πνεύματος βλασφημία ουκ αφεθήσεται τοις άνθρώποις… ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι» (Ματθ.12,31-32). Και ρωτάς τι σημαίνει βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος;

Είναι η βλασφημία κατά της αλήθειας και της ζωής, που προέρχονται από το Αγιο Πνεύμα του Θεου. Ο άπιστος που μισεί και διώκει την αλήθεια του Θεου, βλασφημεί κατά του Αγίου Πνεύματος. Ο αυτόχειρας που μισεί και αφαιρεί τη ζωή του, βλασφημεί κατά του Αγίου Πνεύματος. Εφόσον το Αγιο Πνεύμα αποκαλείται και Πνεύμα της Αληθείας και της ζωής.

Το μάθημα των θρησκευτικών (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Θυμώνετε με κάποιους φίλους σας, οι όποιοι δυσαρεστούνται με το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία. Έχετε δίκαιο. Ο θυμός σας είναι δίκαιος θυμός. Τέτοιος θυμός έχει αξία μπροστά στον Θεό. Όμως δεν ωφελεί μόνο ο θυμός, ούτε μόνον η πειθώ. Πρέπει και να προσεύχεστε για εκείνους, οι όποιοι κατά την αφροσύνη τους ξεσηκώνονται εναντίον του νόμου του Θεού στα σχολεία. Να τους ανοίξει ο Θεός τα μάτια, ώστε να δουν ότι κόβουν το κλαδί πάνω στο όποιο κάθονται. Διότι όλη η διαπαιδαγώγηση της χριστιανικής νεολαίας βασίζεται πάνω στον αταλάντευτο βράχο της επιστήμης του Χριστού.

Oι άνθρωποι πρέπει να γίνουν σαν παιδιά, ώστε να γίνουν υιοί του Θεού

«αμήν λέγω υμίν· εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματ». 18:3)

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Τάδε λέγει Κύριος και ο λόγος Του είναι άγιος και αληθινός. Τί πλεονέκτημα έχουν τα παιδιά έναντι των μεγάλων; Έχουν τρία πλεονεκτήματα: την πίστη, την υπακοή και την συγχωρητικότητα. Το παιδί ρωτάει το γονιό του για τα πάντα και, ασχέτως του τι απαντά εκείνος, πιστεύει το γονιό του. Το παιδί υπακούει στο γονιό του και εύκολα υποτάσσει το θέλημα του στο θέλημα του γονιού του. Το παιδί είναι συγχωρητικό και, μολονότι προκαλεί εύκολα, συγχωρεί γρήγορα. Ο Κύριος μας απαιτεί και τα τρία αυτά από όλους τους ανθρώπους, δηλαδή πίστη, υπακοή και συγχωρητικότητα. Επιθυμεί οι άνθρωποι να πιστεύουν σ’ Αυτόν απροϋπόθετα, χωρίς όρους, όπως ένα παιδί πιστεύει στο γονιό του· και να είναι συγχωρητικοί ο ένας με τον άλλον, αμνησίκακοι, χωρίς να απαντούν στο κακό με κακό.

Ζυγός και φορτίο

(Αγιου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Διάβασες στό Ευαγγέλιο τά άγια λόγια τού Σωτήρα περί του ζυγού καί του φορτίου καί ρωτάς τί σημαίνουν. Ό Κύριος είπε τό εξής: «Ό γαρ ζυγός μου χρηστός και τό φορτίον μου ελαφρόν έστιν» (Ματθ. 11,30). Ό ζυγός σημαίνει τή διακονία ενώ τό φορτίο σημαίνει τά πάθη. Διάβασες, πώς ό Κύριος καί μέ τά λόγια έλεγε καί μέ τό παράδειγμα έδειχνε, ότι Αυτός ήρθε όχι γιά νά Τόν υπηρετούν, αλλά νά υπηρετεί Αυτός. Καί διάβασες επίσης, πώς Εκείνος συχνά επαναλάμβανε, ότι ό Υϊός του ανθρώπου πρέπει νά υποστεί πάθη. Καί πραγματικά Αυτός υπηρετούσε καί έπασχε. Καί ποιους δέν υπηρετούσε ό υπερδοξασμένος Κύριος μας; Υπηρετούσε τούς δίκαιους καί τούς άμαρτωλούς, τούς τυφλούς, τούς τρελούς καί τούς ανάπηρους, καί τούτο τό βαρύ φορτίο Εκείνος ονόμασε χρηστό! Καί τό ονόμασε χρηστό επειδή ή διακονία Του ήταν μέ αγάπη. Καί έπασχε ό αναμάρτητος Κύριος -από ποιούς δέν έπαθε; Από τούς βασιλιάδες καί τούς αριστοκράτες, από τούς εχθρούς καί τούς φίλους, από τούς διαβασμένους καί τούς αδαείς. Φτυσμένος καί μαστιγωμένος, χλευασμένος καί συκοφαντημένος, καί στό τέλος στόν σταυρό σταυρωμένος-τούτα τά πάθη τά ονόμασε ελαφρύ φορτίο! Καί ελαφρύ ονόμασε ό Ιησούς αυτό τό φοβερό φορτίο επειδή τά πάθη Του ήταν μέ προορατική ελπίδα.

Τι είναι το Τάμα;

Το τάμα. Πίνακας του Νικόλαου Γύζη (1874). Αθήνα, Εθνική Πινακοθήκη.

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Είναι η υπόσχεση που κάποιο πρόσωπο δίνει στον Θεό από ευγνωμοσύνη η εξαιτίας της αμαρτίας. Από τα χωριά μας γύρω από το Μπίτολ πολλοί νέοι άνθρωποι πηγαίνουν για δουλειά στους μακρινούς τόπους του κόσμου. Κατά την αναχώρηση τους οί μητέρες ή οι αδελφές δίνουν κρυφά κάποια υπόσχεση στον Θεό για την υγεία τους και για καλή επιστροφή. Τούτες οι γυναίκες, όπως λέγεται, δώσανε τάμα. Ένα Σάββατο μπήκαμε ξαφνικά σε μια μικρή χωριάτικη εκκλησία, και εκεί βρήκαμε μία γριά που έπλενε τό πάτωμα. Ρωτώντας την ιδιαιτέρως, εκείνη εξήγησε ότι το κάνει ήδη δεκαοχτώ μήνες κάθε Σάββατο, κατά το τάμα της για τον γιο της στην Αμερική. Και όταν ο γιός της επέστρεψε, ακούσαμε, ότι εκείνη συνέχισε να πλένει την εκκλησία ακόμα έξι μήνες από την ευγνωμοσύνη της προς τον Θεό.

Η Ψευδομαρτυρία

Ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

Προς έναν κατάδικο, που ρωτά για την ψευδομαρτυρία. (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Καταδικάστηκες στη φυλακή. Και τώρα κάθεσαι στο κελί και στη σιωπή κοσκινίζεις ολόκληρη τη ζωή σου με ψιλό-ψιλό κόσκινο. Παραξενεύεσαι πως όλα ξετυλίχθηκαν σαν ένα κουβάρι όταν κατεβαίνει το βουνό! Η ζωή σου έρρεε ήσυχα, με προκοπή και ικανοποίηση ώσπου ψευδομαρτύρησες για τον αδελφό σου. Δικαιολογούσες τον εαυτό σου: Αδελφός μου είναι! Ποιόν θα βοηθήσω, ακόμα και με ψευδομαρτυρία, αν όχι τον αδελφό μου; Έτσι κυλούσαν μέσα σου λανθασμένες σκέψεις, και με τέτοιες σκέψεις αμυνόσουν μπροστά στους δικαστές. Σ’ αυτό το επιχείρημα ένας δικαστής σου απάντησε ότι τελικά όλοι αδέλφια είμαστε και επομένως με αυτόν τον τρόπο σκέψης θα μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε τα πάντα! Μόλις τότε κατάλαβες, πως οι λάθος σκέψεις σε οδήγησαν σε κακή πράξη.

Μου αφηγήθηκε ένας ψευδομάρτυρας την εξής ιστορία: «Ψευδομαρτύρησα», λέει, «εξαιτίας ενός βοδιού. Όμως μέχρι τη δίκη δεν θα έφθανε η υπόθεση, εάν δεν πήγαινα μόνος μου να καταγγείλω τον εαυτό μου. Κι έπρεπε να με καταγγείλω. Αφού οι τιμωρίες των ανθρώπων και πάλι είναι πιο εύκολες από τις τιμωρίες του Θεού. Δύο χρόνια μετά την ψευδομαρτυρία μου το σπίτι μου έγινε σκιάχτρο για τον κόσμο.

Η λαμπρότητα των Ναών μας

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Στον κύριο οικονόμο για την εκκλησιαστική λαμπρότητα.

Σας είναι αδιανόητο γιατί η ορθόδοξη Εκκλησία επιτρέπει τόση εσωτερική λάμψη: πολύτιμες εικόνες, ασημένια καντήλια, χρυσά δισκοπότηρα, ακριβά άμφια, και άλλα ακριβά πράγματα. Επειδή θέλει, όλη αύτη η εκθαμβωτική λάμψη να θυμίσει στους ανθρώπους την αιώνια λάμψη των ουρανών. Να τους τραβήξει έστω και για μία στιγμή, από τη γήινη αθλιότητα τους και να τους προειδοποιήσει για εκείνον τον άλλο κόσμο, την ουράνια πατρίδα τους, το βασίλειο της αιώνιας ευτυχίας και της αιώνιας χαράς. Να τους παρουσιάσει -όσο είναι δυνατό στη γη- με τρόπο υλικό και συμβολικό, εκείνη την πολυτέλεια και εκείνον τον πλούτο, που είναι γεμάτος ο πνευματικός κόσμος, και με τα οποία πρέπει να γεμίζει η ψυχή του χριστιανού, που είναι κλεισμένη στο σώμα, όπως είναι κλεισμένη μέσα στους πέτρινους τοίχους του ναού όλη εκείνη η λάμψη.

Όμως αυτό είναι μόνο μια γενική παρατήρηση. Το κάθε πράγμα ξεχωριστά, κάθε σχήμα, κάθε χρώμα, κάθε διακόσμηση, έχει στον ορθόδοξο ναό ιδιαίτερη πνευματική σημασία. Συνολικά και ξεχωριστά, λοιπόν, όλα αυτά συμβολικά εκφράζουν τη διδαχή, για την οδό της σωτηρίας, το σωτήριο δράμα της ζωής του Χριστού, τις υποσχέσεις του Χριστού, ή κάποιο μυστήριο του Ουράνιου Βασιλείου.

Υπάρχει η μοίρα;

Ο Χριστός ως Κριτής. Αναγεννησιακή τοιχογραφία του Fra Angelico στον καθεδρικό του Orvietto στην Ιταλία (1447).

Γράφετε, πως γίνατε ογδόντα χρονών, και πως είστε ακόμα δυνατός και νέος ως προς το πνεύμα. Πολλές φορές ο θάνατος σας πλησίασε, όμως πάντα ξαφνικά σωζόσασταν. Γι’ αυτό ρωτάτε: Υπάρχει μοίρα, και πώς η Ορθόδοξη Εκκλησία βλέπει τη μοίρα;