Πατριάρχης Μόσχας: »Η Ρωσική Εκκλησία οφείλει πολλά στην Αγία Πόλη» (ΦΩΤΟ)

Με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια τελέσθηκε την Κυριακή, 11 Νοεμβρίου 2012 στον Πάνσεπτο Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου Θεία Λειτουργία, από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλο και τον Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλο.

Πατριάρχης Ιεροσολύμων: »Η Αγία Σιών υποδέχεται την αδελφή Εκκλησία της Ρωσίας»

 Λαμπρή υποδοχή επεφύλαξαν στον Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλο, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος και η Αγιοταφιτική Αδελφότητα.

Ο Πατριάρχης Μόσχας κ. Κύριλλος επισκέπτεται από προχθες, Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012 την Σιωνίτιδα Εκκλησία.

Η υποδοχή του Πατριάρχη Κυρίλλου έγινε στην Πύλη του Πατριαρχείου από τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλο, ενώ στην συνέχεια επορεύθη δια της Χριστιανικής οδού προς τον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως εν ακολουθία πολλού λαού συνωστιζομένου και εν χαρά ψάλλοντος εκκλησιαστικούς ύμνους.

Ο Πατριάρχης Μόσχας στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

Ειρηνική επίσκεψη στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, κατόπιν προσκλήσεως του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιεροσολύμων και πάσης Παλαιστίνης κ. Θεοφίλου και της Ιεράς Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας Ιεροσολύμων, θα πραγματοποιήσει μεταξύ 9 και 14 Νοεμβρίου 2012 ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλος.

Το επίκεντρο της επισκέψεως θα είναι το προσκύνημα του Προκαθημένου της Ρωσικής Εκκλησίας, στα μεγαλύτερα ιερά σεβάσματα της χριστιανοσύνης.

Ο Πατριάρχης Κύριλλος αναμένεται να τελέσει Συλλείτουργο με τον Πατριάρχη Θεόφιλο στον Ναό της Αναστάσεως και θα πορευθεί την οδό του Μαρτυρίου.

Επίσης…

Οι Αγιοι Βαρνάβας, Γεννάδιος, Γεράσιμος, Γερμανός, Θεόγνωστος, Θεόκτιστος, Ιερεμίας, Ιωάννης, Ιωσήφ, Κόνων, Κύριλλος, Μάξιμος και Μάρκος οι Οσιομάρτυρες της Ιεράς Μονής Καντάρας

Οι δεκατρείς Οσιομάρτυρες της Ιεράς Μονής Παναγίας Κανταριώτισσας (Καντάρας)

Η Κυπριακή Εκκλησία διατήρησε τη λυχνία της Πατρίδος και της Ορθοδοξίας σταθερά ακοίμητη και σε χρόνους κατά τους οποίους χωρίς την Εκκλησία η λυχνία θα είχε προ πολλού σβεσθεί.

Μέσα από το φωτόλαμπρο νέφος των δαδοφόρων ηρωικών αθλητών της Κυπριακής Εκκλησίας, ολόφωτες προβάλλουν οι μορφές των αγίων δεκατριών Μοναχών και Ομολογητών της ιεράς μονής Παναγίας Καντάρας.

Άγιος Ιερομάρτυρας Κύριλλος Στ΄ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1813 – 1818) (μέρος 1ο)

Ο Άγιος Νέος Ιερομάρτυς Κύριλλος Στ' Οικουμενιός Πατριάρχης (1813 - 1818)

Αναγνωρίστηκε ως Άγιος της Εκκλησίας μας από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλαδος με ενέργειες του Σεβ. Μητροπολίτου κ. Νικηφόρου (Πράξις 403/8-7-1993). Η μνήμη του τιμάται την 18ην Απριλίου και μεταφέρεται την Κυριακή του Θωμά. Στην μνήμη του Αγίου Ιερόμαρτυρα Κύριλλου του ΣΤ΄ παραθέτουμε άρθρο που δημοσίευσε για το έργο του στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 25 Μαρτίου 1987 ο Τάσος Λιγνάδης.***

Οι πνευματικές ικανότητες

Ο Κωνσταντίνος Σερπετζόγλου γεννήθηκε κατά το τέλος της δεκαετίας του 1760 στην Αδριανούπολη, από φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του Βασίλειος καταγόταν από την Καισάρεια και, αν βασισθούμε στο επώνυμό του, θα πρέπει να ήταν κατασκευαστής σιροπίων (σερπέτια, τουρκιστί τα μελίκρατα κατά τον Α. Γούδα, Βίοι Παράλληλοι). Ο Κωνσταντίνος είχε τρείς αδελφές, η μητέρα του όμως Μοσχονή ποθούσε για το αγόρι της, που φαινόταν ευφυές και επιμελέστατο, να μάθει τα ελληνικά γράμματα όσο γινόταν καλύτερα. Ο μικρός πήγαινε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία και το πρώτο του ελληνικό βιβλίο – όπως στους περσσότερους Έλληνες της Τουρκοκρατίας – το αλφαβητάρι του, ήταν το Ψαλτήρι. Πάνω σ’ αυτό έμαθε να συλλαβίζει και να γράφει την γλώσσα των προγόνων του.

Άγιος Ιερομάρτυρας Κύριλλος Στ΄ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1813 – 1818) (μέρος 2ο)

Ο Άγιος Νέος Ιερομάρτυς Κύριλλος Στ' Οικουμενιός Πατριάρχης (1813 - 1818)

Συνέχεια από 1ο μέρος

Ουσία και Αρτηρία

Επαναλαμβάνω ότι χρησιμοποιώ τα στοιχεία αυτά που αναφέρονται στον Κύριλλο ως παράδειγμα αναγωγής στον ιστορικό ρόλο της Ορθοδοξίας. Και σκέφτομαι αυτόν τον ρόλο όχι μόνο κατά την Τουρκοκρατία, αλλά και μετά την ανεξαρτησία του ελληνικού κρατιδίου, όταν η Εκκλησία πρωτοστατούσε οικουμενικώς με τα ίδια ιδεολογικά μέσα αφυπνίσεως στον αλύτρωτο και στον απόδημο ελληνισμό…

… Οι αιώνες της σκλαβιάς «δεν μπόρεσαν να σβήσουν την ελληνική ψυχή μας γιατί υπήρξαν οι Κύριλλοι».

Μιλώντας με το παράδειγμα του Κυρίλλου ανάγομαι αυτομάτως στις χιλιάδες των Κυρίλλων, δηλαδή στην Εκκλησία της Ορθοδοξίας, που κράτησε σε διαρκή εγρήγορση και αγονάτιστη την συνείδηση του Γένους ως επαλήθευση παθών και αναστάσεως…

Ποιός μου βεβαιώνει εμένα ότι ο Χριστός Αναστήθηκε;

Η Ανάσταση του Χριστού. Ο Χριστός βγάζει τον Αδάμ από τον Άδη. Στα αριστερά ο άγιος Κύριλλος ο φωτιστής των Σλάβων. (Τοιχογραφία από την βασιλική San Clemente στην Ρώμη)

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Μου το βεβαιώνει η συνείδησή μου πριν απ’ όλα. Κατόπιν ο νους μου και η βούληση μου.

Πρώτον, η συνείδηση μου λέει: τόσα πάθη που υπέστη ο Χριστός για το καλό και τη σωτηρία των ανθρώπων δεν θα μπορούσαν να επιβραβευτούν με τίποτε άλλο παρά με την ανάσταση και την υπερκόσμια δόξα. Τα ανείπωτα πάθη του Δικαίου στεφανώθηκαν με την ανείπωτη δόξα. Αυτό μου δίνει ικανοποίηση και ηρεμία.

Δεύτερον, ο νους μού λέει: χωρίς την λαμπρή αναστάσιμη νίκη όλο το έργο του Υιού του Θεού θα παρέμενε στον τάφο, ολόκληρη η αποστολή Του θα ήταν μάταιη.

Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας και οι σχέσεις του με τον έπαρχο Ορέστη και τη Φιλόσοφο Υπατία

Ειρήνη Αρτέμη

Στην εργασία αυτή θα αναφερθούμε στις σχέσεις ενός σπουδαίου πατρός της αρχαίας Εκκλησίας του πατριάρχη Κυρίλλου Αλεξανδρείας με δύο εξέχοντα πρόσωπα της πόλεως της Αλεξάνδρειας, τον έπαρχο Ορέστη και τη φιλόσοφο Υπατία.

Ο ιερός Κύριλλος υπήρξε σημαντική μορφή για την εποχή του. Άσκησε πολύ μεγάλη επίδραση τόσο στον εκκλησιαστικό βίο όσο και στη διαμόφωση της χριστιανικής διδασκαλίας και κυρίως στη διατύπωση του χριστολογικού δόγματος τον 5 αι. Για τη ζωή του ιερού πατρός λίγα πράγματα είναι γνωστά. Γνωρίζουμε ότι γεννήθηκε μεταξύ του 370 με 380 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια. Την ακριβή ημερομηνία της γεννήσεώς του δεν έχουμε τη δυνατότητα να τη γνωρίζουμε. Καταγόταν από εύπορη ελληνική οικογένεια της πόλεως της Αλεξάνδρειας, αν και συχνά ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριος τον αποκαλεί «Αιγύπτιον», δηλαδή αυτόν που κατάγεται από την Αίγυπτο[1], με σκοπό να τον χλευάσει.

Όσιος Γεράσιμος ο εν Κεφαλληνία (+ 15/8/1579) – εορτάζεται στις 16 Αυγούστου

Ο όσιος Γεράσιμος γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας το 1509 από επιφανείς γονείς, τον Δημήτριο και την Καλή Νοταρά. Νωρίς αισθάνθηκε τη ματαιότητα του βίου αυτού και ξενιτεύθηκε, για να μην έχει εμπόδια στον θείο σκοπό του. Περιηγήθηκε διαφόρους τόπους, τη Ζάκυνθο, τη Θεσσαλία, τη Θεσσαλονίκη, την Κωνσταντινούπολη, τη Χαλκηδόνα, ζητώντας ενάρετους ανθρώπους, για να συναναστραφεί με αυτούς και να λάβει παραδείγματα αρετής και ασκήσεως.

Στο Άγιον Όρος ήλθε περί το 1536 και μόνασε σε διάφορα μέρη αρκετό χρόνο. Εδώ έλαβε το μέγα και αγγελικό σχήμα των μοναχών και συναναστρεφόμενος οσίους ασκητές είχε μεγάλη ωφέλεια. Αναφέρεται ότι ασκήτεψε στην Καλύβη του Αγίου Βασιλείου, στην έρημο της Καψάλας, και σε μικρό σπήλαιο, κάτω από το κοιμητήρι της σκήτης της Αγίας Άννης.

Κατόπιν μετέβη προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα, όπου συναντήθηκε με τον συγγενή του πατριάρχη Γερμανό τον Β’ (1534-1579), στο θεοβάδιστο όρος Σινά και σε άλλες μονές της Ανατολής. Στα Ιεροσόλυμα χειροτονήθηκε ιερεύς και παρέμεινε επί δωδεκαετία, αποσυρόμενος συχνά στην έρημο του Ιορδάνου προς αυστηρότερη άσκηση. Επισκέφθηκε την Κρήτη, τη Ζάκυνθο το 1554, όπου φιλοξενήθηκε σε σπήλαιο παρά τη μονή του Αγίου Γεωργίου των Κρημνών.

Τέλος εγκαταστάθηκε στα Ομαλά της Κεφαλλονιάς το 1559. Ανακαίνισε αρχαίο ναό και ίδρυσε γυναικεία μονή. Η μονή κτίσθηκε πλησίον του χωριού Βαλσαμάτα της επαρχίας Κραναίας και ονομάσθηκε Νέα Ιερουσαλήμ. Σύντομα δημιουργήθηκε φιλόθεη αδελφότητα 25 μοναζουσών. Πρίν, άλλο σπήλαιο, παρά το Αργοστόλι, τον δέχθηκε επί ένα περίπου χρόνο, στο οποίο δείχνεται η λαξευμένη στον βράχο κλίνη του.

Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος

Δείτε και το «Διάλογος με τους Μωαμεθανούς Άραβες»

ΠΑΝ. Κ. ΧΡΗΣΤΟΥ

Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Θ’ (ΕΝΑΤΟ) ΑΙΩΝΑ

Ως τις αρχές του Θ’ (ένατου) αιώνα είχαν περάσει ήδη περισσότερα από χίλια εκατό χρόνια, αφ’ ότου ιδρύθηκε η πόλη της Θεσσαλονίκης (315 π.Χ.)· κατά το χρονικό αυτό διάστημα η πόλη είχε δει μέρες λαμπρής δόξας και δεινών συμφορών, αλλά έμενε πάντοτε φημισμένη και υπερήφανη.

Ως πρωτεύουσα του Ιλλυρικού κατά τη βυζαντινή εποχή χρειάστηκε να κάνει μεγαλειώδεις αγώνες για να προφυλάξει τον Ελληνισμό και τον Χριστιανισμό από τους βαρβάρους που έρχονταν αδιάκοπα από τον βορρά· τους Γότθους, τους Ούννους, τους Αβάρους, τους Σλάβους.

Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος: «Η Κύπρος είναι ενιαίο κράτος»

Η Κύπρος είναι ενιαίο κράτος χωρίς εσωτερικά σύνορα, δήλωσε ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Κύριλλος λίγο μετά το γεύμα του στο Μεγάλο Παλάτι του Κρεμλίνου με τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο, δεσμευόμενος ότι η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αναγνωρίζει εσωτερικά σύνορα στην Κύπρο και θα συνδράμει με όλες τις δυνάμεις της στην ανεύρεση λύσης για την επανένωση του νησιού.

Πατριάρχης Μόσχας «Στη Ρωσία ανακαινίστηκαν 23 χιλιάδες Ορθόδοξοι Ναοί»

Τη Παρασκευή, 3 Δεκεμβρίου 2010 σε αίθουσα του Καθεδρικού Ναού του Σωτήρος στη Μόσχα, συνεδρίαζε το Πατριαρχικό Συμβούλιο Πολιτισμού υπό την προεδρία του Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κυρίλλου.

Ο Πατριάρχης Μόσχας κατά την διάρκεια της συνεδρίας, ενημέρωσε τα μέλη του Συμβουλίου, ότι τα τελευταία 20 χρόνια στη Ρωσία ανακαινίστηκαν 23 χιλιάδες Ορθόδοξοι Ναοί.

Όσιος Γεράσιμος ο εν Κεφαλληνία (+ 15/8/1579) – εορτάζεται στις 16 Αυγούστου

Ο όσιος Γεράσιμος γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας το 1509 από επιφανείς γονείς, τον Δημήτριο και την Καλή Νοταρά. Νωρίς αισθάνθηκε τη ματαιότητα του βίου αυτού και ξενιτεύθηκε, για να μην έχει εμπόδια στον θείο σκοπό του. Περιηγήθηκε διαφόρους τόπους, τη Ζάκυνθο, τη Θεσσαλία, τη Θεσσαλονίκη, την Κωνσταντινούπολη, τη Χαλκηδόνα, ζητώντας ενάρετους ανθρώπους, για να συναναστραφεί με αυτούς και να λάβει παραδείγματα αρετής και ασκήσεως.

Στο Άγιον Όρος ήλθε περί το 1536 και μόνασε σε διάφορα μέρη αρκετό χρόνο. Εδώ έλαβε το μέγα και αγγελικό σχήμα των μοναχών και συναναστρεφόμενος οσίους ασκητές είχε μεγάλη ωφέλεια. Αναφέρεται ότι ασκήτεψε στην Καλύβη του Αγίου Βασιλείου, στην έρημο της Καψάλας, και σε μικρό σπήλαιο, κάτω από το κοιμητήρι της σκήτης της Αγίας Άννης.

Κατόπιν μετέβη προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα, όπου συναντήθηκε με τον συγγενή του πατριάρχη Γερμανό τον Β’ (1534-1579), στο θεοβάδιστο όρος Σινά και σε άλλες μονές της Ανατολής. Στα Ιεροσόλυμα χειροτονήθηκε ιερεύς και παρέμεινε επί δωδεκαετία, αποσυρόμενος συχνά στην έρημο του Ιορδάνου προς αυστηρότερη άσκηση. Επισκέφθηκε την Κρήτη, τη Ζάκυνθο το 1554, όπου φιλοξενήθηκε σε σπήλαιο παρά τη μονή του Αγίου Γεωργίου των Κρημνών.

Τέλος εγκαταστάθηκε στα Ομαλά της Κεφαλλονιάς το 1559. Ανακαίνισε αρχαίο ναό και ίδρυσε γυναικεία μονή. Η μονή κτίσθηκε πλησίον του χωριού Βαλσαμάτα της επαρχίας Κραναίας και ονομάσθηκε Νέα Ιερουσαλήμ. Σύντομα δημιουργήθηκε φιλόθεη αδελφότητα 25 μοναζουσών. Πρίν, άλλο σπήλαιο, παρά το Αργοστόλι, τον δέχθηκε επί ένα περίπου χρόνο, στο οποίο δείχνεται η λαξευμένη στον βράχο κλίνη του.

Η αγία νεομάρτυς Λυδία η Ρωσίδα (20 Ιουλίου 1928) και οι συν αυτή στρατιώτες Κύριλλος και Αλέξιος. Μια συγκινητική ιστορία που λέει πολλά…

Από το περιοδικό της Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου του Αγίου Όρους (υπό την πνευματική πατρότητα του Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας), «Αγιορείτικη Μαρτυρία»:

Η Λυδία, κόρη ενός ιερέως της πόλεως Ούφα – βρίσκεται στη δυτική Σιβηρία, στις όχθες του ομωνύμου ποταμού – γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1901. Από παιδί ήταν ευαίσθητη, στοργική και αγαπητή από όλους. Φοβόταν την αμαρτία και κάθε τί που δεν το επέτρεπε ο νόμος του Θεού. Μόλις τελείωσε το παρθεναγωγείο στα δεκαεννιά της χρόνια, παντρεύτηκε και αμέσως έχασε τον άνδρα της στον εμφύλιο πόλεμο με την αναχώρησι του Λευκού(τσαρικού) Στρατού.

Μπάρμπα, Χριστός Ανέστη!

VatopaidiFriend: Ο Μοναχός Ιλαρίων Νεοσκητιώτης, Γέροντας της Ιεράς Καλύβης Αγίου Χαραλάμπους, Νέα Σκήτη, 630 86  Καρυές, Άγιον Όρος έχει εκδόσει 3 πολύ ωραία και ενδιαφέροντα βιβλίατα οποία όποιος θέλει μπορει να τα προμηθευτεί από την εν λόγω Ι. Καλύβη. Εμείς αντιγράφουμε από το «Μία στιγμή του Πάσχα – Η ζωή ενός ρώσσου ασκητού».

Ύστερα από λίγο όμως ακούγεται η φωνή του Αλέξη Σαϊλόφσκυ να λέγη στη γυναίκα του: «Φθάσαμε, κυρία μου, κι όλας, χωρίς να το καταλάβωμε». Και απλώνει το χέρι του με ευγένεια προς την γυναίκα του για να την βοηθήση να κατεβή από το έλκυθρον.

Μπροστά τους τώρα ορθώνεται μεγαλόπρεπο το

Των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου Πατριαρχών Αλεξανδρείας (18 Ιανουαρίου)

Του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Αντινόης κ.κ. Παντελεήμονα

Σήμερα, η Αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία, αλλά πολύ περισσότερο το Ελληνορθόδοξο μας Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, γιορτάζει την μνήμη δύο μεγάλων Πατριαρχών που χρημάτισαν Προκαθήμενοι και στόλισαν και δόξασαν τον Αποστολικό Θρόνο του Ευαγγελιστή Μάρκου όχι μόνον με τον άγιο βίο τους, αλλά και με την υπεράσπιση της Ορθοδόξου Διδασκαλίας.

Ο πρώτος, ο Άγιος Αθανάσιος έζησε κατά τον 3ο αιώνα και αντιμετώπισε την αίρεση του Αρείου, ο οποίος με την εσφαλμένη διδασκαλία του στράφηκε εναντίον της θεότητας του Κυρίου μας Χριστού και δίδαξε ότι «υπήρχε χρόνος όπου ο Υιός δεν υπήρχε» και ότι ο Χριστός δεν είναι «ομοούσιος», δηλαδή όμοιος στην ουσία με τον Θεό Πατέρα, αλλά «ομοιούσιος», δηλαδή κάτι που μοιάζει προς την ουσία του Πατέρα. Η αιρετική αυτή διδασκαλία προκάλεσε μεγάλη ταραχή στους κόλπους της Βκκλησίας και δημιούργησε την αίρεση του Αρειανισμού.

Οσιομάρτυς Κοσμάς ο Πρώτος ο Βατοπαιδινός (+1280)

Κατά την αναφερθείσα επίσκεψη των Ενωτικών λατινοφρόνων έκτος των Βατοπαιδινών μαρτύρησαν μοναχοί των ιερών μονών Ιβήρων, Ζωγράφου και Ξενοφώντος. Κατά μία παράδοση ο ίδιος ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ ο Παλαιολόγος ηγείτο στρατιωτικής ομάδος. «Κατέλαβε την των Καραιών κελλιωτικήν λαύραν, ένθα και το του Όρους πρωτείον ίδρυται· ο δε πρωτεύων και οι συν αυτώ αντέστησαν αυτώ γενναίως, τοις προλαβούσιν ομοίως ελέγχοντες· ο δε βασιλεύς εις οργήν κινηθείς, εκέλευσε πάντας αυτούς μαχαίρας έργον γενέσθαι, και ούτως ετελειώθησαν οι άγιοι ομολογηταί την δε εκκλησίαν αυτών πυρπολήσας, και τα των μοναχών σκηνώματα ληϊσάμενος…».

Ο άγιος Ευμένιος επίσκοπος Γορτύνης της Κρήτης ο Θαυματουργός – 18 Σεπτεμβρίου

Ο μακάριος Ευμένιος κατήγετο από την Κρήτη. Από την νεανική του ηλικία αφιερώθηκε με πολλή επιμέλεια στα έργα της ασκήσεως, τα οποία συνεδύαζε με άκρα ταπείνωσι. Το πρόσωπό του ήταν πάντοτε λουσμένο στα δάκρυα. Ποτέ δεν κατέκρινε κανένα ούτε δέχθηκε να ακούση άλλον να καταλαλή. Έφθασε σε τέτοιο ύψος αρετής, ώστε οι χριστιανοί της Γορτύνης τον πίεσαν να γίνη επίσκοπός τους. Με πολλή σύνεσι εποίμανε το ποίμνιό του, αξιώθηκε δέ να λάβη από τον Θεό και την δύναμι να επιτελή θαύματα. Όταν μετέβη στην Ρώμη<1>, σαν πυρσός την κατεφώτισε με τις θείες διδασκαλίες του και στερέωσε τους πιστούς με τα πολλά του θαύματα.

Όσιος Ευγένιος ο Αιτωλός (1597-1682)

Ο άγιος Ευγένιος με τον μαθητή του Αναστάσιο

Γεννήθηκε στο χωριό Μεγάλο Δένδρο Τριχωνίδος το 1597. Νέος προσήλθε στο μοναστήρι της Παναγίας Βλοχού στο Αγρίνιο. Κατόπιν κατέφυγε στη μονή Τροβάτου Αγράφων, όπου συνδέθηκε μ’ ενάρετους Γέροντες και αύξησε τις γραμματικές του γνώσεις. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών εκάρη μοναχός και μετά δύο έτη χειροτονήθηκε διάκονος στη μονή Τατάρνης.

Με τον Γέροντά του Αρσένιο επισκέπτεται το Άγιον Όρος. Ο Ευγένιος συνδέεται με τον σχολάξοντα επίσκοπο Χαραλάμπη, «εις άκρον αρετής εληλακότα», στη μονή Ξηροποτάμου. Ο Γέροντάς του αναχωρεί για τα Ιεροσόλυμα και, όταν μαθαίνει ο Ευγένιος, μετά από πολύ καιρό, τον θάνατό του, επιστρέφει στη μονή Τροβάτου. Το Άγιον Όρος έμεινε νοσταλγικά στη μνήμη του. Κατόπιν επισκέπτεται την Αλεξάνδρεια, όπου τον χειροτονεί ιερέα ο πατριάρχης Κύριλλος ο Λούκαρις, το Σινά και τα Ιεροσόλυμα.

Στη Ρωσία χτίζουν και στην Ελλάδα γκρεμίζουν: η θλιβερή σύγχρονη πραγματικότητα (ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ, ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΩΥΣΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ)

Δημοσιεύθηκε στη χθεσινή «Μακεδονία» και το αντιγράφουμε από εδώ,απ’όπου προέρχονται και οι φωτογραφίες:

«Γιατί στη σημερινή Ρωσία συνέβησαν τα εξής πρόσφατα;

Ο πατριάρχης Μόσχας κ. Κύριλλος συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό της Ρωσίας κ. Β. Πούτιν (φωτ.1). Ο πατριάρχης κατά τη συνάντηση αυτή δήλωσε ότι το έργο της Εκκλησίας είναι μια συνεχής προσφορά, θετική κι ευεργετική για τον λαό και την κοινωνία, που τελικά ωφελεί και την Εκκλησία και το Κράτος. Ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι οι σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους τα τελευταία χρόνια είναι πολύ καλές.

Ο Ρώσος πατριάρχης συνέχισε πως οι σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους και της κοινωνίας των πολιτών είναι βεβαίως πολύ καλά αναπτυγμένες, αλλά θα πρέπει να εργασθούμε όλοι για μεγαλύτερη ανάπτυξή τους. Πολύ καλή εργασία γίνεται από τους στρατιωτικούς ιερείς στον ρωσικό στρατό.

Γίνονται θείες λειτουργίες, κηρύγματα και εξομολογήσεις. Ιερουργούν 650 ιερείς σε 530 ναούς του στρατού. Όλοι οι στρατιωτικοί ιερείς απολαμβάνουν την υποστήριξη των στρατιωτικών διοικητών.

Όσιος Κύριλλος ο Νέος ο εν Πάρω (1748-1833)

Γεννήθηκε στην Μάρπησσα της Πάρου το 1748 και είχε το επώνυμο Παπαδόπουλος. Νέος μετέβη στο Άγιον Όρος και έγινε μαθητής της Βατοπαιδινής Αθωνιάδος Σχολής. Διδάσκαλο του είχε το συντοπίτη του όσιο Αθανάσιο τον Πάριο από τον οποίο «αντέγραψε και εφάρμοσε ισόβια τον πύρινο ζήλο και την ασταμάτητη, ακαταπόνητη δράση για τη δόξα του Παντοκράτορα».

Άγιος Θεόφιλος ο Μυροβλύτης ο Βατοπαιδινός (1460-1548)

 

Γεννήθηκε στη Ζίχνη της Μακεδονίας περί το 1460 από γονείς φιλόθεους, φιλάγαθους και φιλάρετους. Στην πατρίδα του έμαθε τα πρώτα γράμματα κι έδειξε πως τα αγαπούσε ιδιαίτερα και πρόκοπτε και προόδευε μελετώντας και εντρυφώντας στις ιερές γραφές. Μάλιστα επιδόθηκε στην καλλιγραφία και έγινε άριστος καλλιγράφος.

Ο ΑΓΙΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ

Μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη στις 6 Ιουλίου 1566

Ο άγιος οσιομάρτυς Κύριλλος καταγόταν από την αγιοτόκο Θεσσαλονίκη. Γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς ,οι οποίοι στο Άγιο Βάπτισμα τον ονόμασαν Κυριακό

Όταν ο άγιος ήταν δέκα ετών, ορφάνεψε και από τους δύο γονείς του. Έμεινε με τους δύο θείους του από την μητέρα του , από τους οποίους ο μεν ένας ήταν ορθόδοξος χριστιανός ο δε άλλος μουσουλμάνος. Τον δεκάχρονο Κυριακό τον ανέλαβε δυστυχώς ο μουσουλμάνος θείος, ο οποίος τον ανέθεσε σε ένα ομότεχνό του μουσουλμάνο να μάθει την τέχνη του βυρσοδέψη. Στον μικρό ανηψιό ωστόσο δεν άρεσε η συναναστροφή με τους μουσουλμάνους. Αυτό το είχε εμπιστευθεί βέβαια μόνο στον ευσεβή χριστιανό θείο του, τον Ιωάννη.

Έτυχε τότε να περάσουν από εκεί , με θέλημα Θεού, κάποιοι θεοσεβείς αγιορείτες μοναχοί και ,χωρίς να πει σε κανένα τίποτε, έφυγε μαζί τους για το Άγιο Όρος. Έγινε δεκτός στην Ι. Μ. Χιλανδαρίου σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών και μετονομάστηκε Κύριλλος.

Επειδή ήταν αγένειος εστάλη σε κάποιο μετόχι της Μονής ,εκτός του Αγίου Όρους. Αφού παρέμεινε εκεί εν υπακοή οκτώ έτη , στη συνέχεια πήγε μαζί με άλλους δύο μοναχούς στη Θεσσαλονίκη για δουλειές. Εκεί συναντήθηκε με τον ευσεβή θείο του Ιωάννη, από τον οποίο ζήτησε, μετά κάποιες ημέρες ,να δει τον συνομήλικο εξάδελφό του. Ενώ τα δύο ξαδέλφια κατέβαιναν από την ακρόπολη, τη σημερινή άνω πόλη, προς το λιμάνι, συναπαντήθηκαν με τον μουσουλμάνο θείο, ο οποίος αρχικά δεν κατάλαβε ποιος ήταν ο μοναχός. Επειδή όμως ήταν με τον ανηψιό του και από τα χαρακτηριστικά του προσώπου του συμπέρανε πως ήταν ο φυγάδας μικρός ανηψιός του. Αμέσως με δυνατές φωνές μάζεψε τους ομοθρήσκους του και τον κατηγόρησε πως ,ενώ ήταν μουσουλμάνος ,τώρα έγινε χριστιανός και μοναχός. Όρμησαν τότε όλοι επάνω του, τον άρπαξαν και τον οδήγησαν στον κριτή της πόλης . Ο δικαστής , ως συνήθως, άρχισε με μειλίχιο τρόπο τα καλοπιάσματα. Τόσο πολύ έχασες τον νου σου , του είπε, που θες να διαλέξεις τον μισητό θάνατο αντί για την γλυκιά ζωή. Έλα στα συγκαλά σου, άσε την μάταιη θρησκεία των Χριστιανών και δέξου την δική μας ευσέβεια . Επειδή όμως ο νέος με κανένα τρόπο δεν επείθετο, τον έκλεισε στη φυλακή.

Πατριαρχικό Συλλείτουργο στην «Βασιλεύουσα»

Κων/πολη – «Εν χαρά μεγάλη, αγάπη βαθεία και τιμή πολλή υποδεχόμεθα Υμάς σήμερον εις τας αυλάς της Εκκλησίας εκείνης, εκ της οποίας εξεπέμφθη το ανέσπερον φως της αγίας και αμωμήτου Ορθοδόξου πίστεως προς τον ευγενή και ευλογημένον

υπό του Κυρίου Ρωσσικόν λαόν, τον οποίον, ατενίζοντες την στιγμήν ταύτην εν τω τιμίω προσώπω της Υμετέρας Μακαριότητος, χαιρετίζομεν και ασπαζόμεθα εγκαρδίως, δεόμενοι του Κυρίου όπως επευλογή αυτόν δια της χάριτος Αυτού, στηρίζων αυτόν «εν τη άπαξ παραδοθείση τοις αγίοις πίστει» (Ιούδα 3), και αυξάνων τον ον ούτος έλαβεν εντεύθεν σπόρον του Ευαγγελίου» τόνισε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αρχίζοντας την ομιλία του σήμερα κατά την διάρκεια του ιερού συλλείτουργου στο Φανάρι. 

Ο ΑΓΙΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΝΕΟΣ (Μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη στις 3 Ιουλίου 1812)

Ο άγιος οσιομάρτυς Γεράσιμος. Φορητή εικόνα Κυριακού Ιεράς Σκήτης Αγίου Παντελεήμονος (1895). Από το βιβλίο του Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Οι Άγιοι του Αγίου Όρους, εκδ. Μυγδονία 2008.

Ο άγιος νεομάρτυς και οσιομάρτυς Γεράσιμος καταγόταν από το Μεγάλο χωριό της Ευρυτανίας, από φιλοχρίστους γονείς. Σε ηλικία έντεκα ετών τον πήρε ο μεγαλύτερος αδελφός του Αθανάσιος στην Κωνσταντινούπολη και τον άφησε να εργάζεται σ’ ένα συμπατριώτη του παντοπώλη. Κάποια μέρα το παιδί βγήκε στο δρόμο μ’ ένα ταψί γεμάτο πήλινα δοχεία με γιαούρτι για να τα πουλήσει. Δυστυχώς όμως από συνεργεία του πειρασμού σκόνταψε σε μια πέτρα, έπεσε κάτω και τσακίστηκαν όλα τα πήλινα με το γιαούρτι. Κάθισε λοιπόν εκεί στην άκρη του δρόμου και έκλαιγε αναλογιζόμενος το ξύλο που θα έτρωγε από το αυστηρό αφεντικό του. Τον λυπήθηκε μια Τουρκάλα , σύζυγος κάποιου σπουδαίου αγά, άνοιξε την πόρτα της και τον πήρε μέσα . Άρχισε να τον παρηγορεί και να τον περιποιείται και τελικά τον κράτησε σπίτι της. Μετά από δύο μήνες του έκαναν περιτομή μαζί με δυο αγόρια της οικογένειας , του έταξαν ότι θα τον έχουν σαν παιδί τους και ζούσε πλέον μαζί τους ως μουσουλμάνος. Μετά από δύο χρόνια τον έδωσε ο αφέντης του σε κάποιον άλλο ανώτατο αξιωματούχο με τον οποίο , λόγω της υπηρεσίας του, περιόδευσε ολόκληρη σχεδόν τη Βαλκανική και τέλος επανήλθε στην Κωνσταντινούπολη. Μετά από λίγο καιρό όμως ήλθε σε συναίσθηση του κακού που είχε πάθει και κατόρθωσε να φύγει και να επιστρέψει στην πατρίδα του. Εκεί αφού εξομολογήθηκε και επανεντάχθηκε στην Εκκλησία έζησε τρία χρόνια με νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, κλαίγοντας για την άρνησή του. Κάθε μέρα σύχναζε στην εκκλησία και συζητούσε με τον ιερέα . Συνήθιζε μάλιστα κάθε βράδυ να πηγαίνει κρυφά ,μισή ώρα δρόμο έξω από την πόλη, σ’ ένα μισογκρεμισμένο εξωκλήσι, τον άγιο Γεώργιο ,όπου προσευχόταν με θερμά δάκρυα ολόκληρη τη νύχτα.