– Τι προσήλθες αδελφέ; – Ποθών τον βίον της ασκήσεως τίμιε Πάτερ. [ Το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα των μοναχών (1) ]

Το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα των μοναχών

VatopaidiFriend: Όσοι επισκέπτονται αυτή την περίοδο, της Μεγάλης Σαρακοστής, το Άγιον Όρος, συμμετέχουν ή παρακολουθούν μια ακολουθία που γίνεται, με μεγαλύτερη συχνότητα αυτές τις ημέρες. Είναι η ακολουθία «του Μεγάλου και Αγγελικού Σχήματος» ή όπως την ξέρουν πολλοί της «Κουράς» των μοναχών. Γίνεται ή στον Εσπερινό του Σαββάτου ή (κυρίως) στη Θεία Λειτουργία της Κυριακής. Τί είναι όμως αυτή η Ακολουθία; τί ακριβώς γίνεται και γιατί; Πολλοί από μας δεν ξέρουν. Γι’αυτό και μετά από παρότρυνση αρκετών φίλων, σκεφθήκαμε, να σας παρουσιάσουμε μέσα από το ιστολόγιό μας· αυτό το μυστήριο, με κείμενα και κάποιες φωτογραφίες. Φυσικά, για λόγους καθαρά δεοντολογικούς, η κουρά είναι παλαιότερου μοναχού και όχι σημερινού. Άλλωστε δεν έχει σημασία το πρόσωπο, όσο το γεγονός του «Μυστηρίου», η ουσία του και το βαθύτερο νόημά του.

Όσιος Κούξα της Οδησσού (+1964)

Γεννήθηκε ο κατά κόσμον Κοσμάς Βελίτσκο, στο χωριό Αρμπουζίνκα της Χερσώνος το 1875. Οι γονείς του ήταν αγρότες και ιδιαίτερα ευσεβείς. Άπό μικρός αγάπησε την Εκκλησία και τη μελέτη της Αγίας Γραφής.

Το 1895 επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους και το Άγιον Όρος. Μετά ένα έτος επισκέφθηκε πάλι το Άγιον Όρος και εισήλθε ως δόκιμος μοναχός στην ιερά μονή Αγίου Παντελεήμονος. Διήλθε άπό τα διακονήματα του προσφοράρη και του αρχοντάρη. Το 1901 εστάλη στο μετόχι της Νέας Θηβαΐδος, στην είσοδο του Αγίου Όρους, όπου έμεινε επί μία δεκαετία. Το 1902 έλαβε τη ρασοευχή και ονομάσθηκε Κωνσταντίνος. Το 1905 εκάρη μικρόσχημος μοναχός και έλαβε το όνομα Ξενοφών. Το 1913 αναχώρησε

Γέρων Αρσένιος Σπηλαιώτης (1886-1983) (με φωτογραφικό υλικό)

Ιωσήφ Μ.Δ.

Ο μακάριος Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης (1886-1983), συνασκητής για σαράντα περίπου χρόνια του οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή (1897-1959).

Μέσα σε λίγες σελίδες δεν είναι εύκολο να σκιαγραφήσεις τον βίο και την πολιτείαν ενός μεγάλου ασκητού του μεγέθους του αειμνήστου Γέροντος Αρσενίου. Στην καταγωγή ήταν Πόντιος. Σε νεαράν ηλικία πυρομένος από θείο ζήλο αναχωρεί με τα πόδια από τη Ρωσία μέχρι τη Βασιλεύουσα και από εκεί με πλοίο καταφθάνει στους Αγίους Τόπους, όπου αόκνως υπηρέτησε σχεδόν μία δεκαετία στον Πανάγιον Τάφο και σε άλλα προσκυνήματα.

…ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑΠΕΙΝΟΛΟΓΩ ΑΛΛΑ ΦΡΙΤΤΩ! (Επιστολή του μακαριστού Γ. Ιωσήφ σε πνευματικά του παιδιά)

Νέα Σκήτη, 2.1. 84

Στον πολυαγαπητόν μου Α…και την κατ’ οίκον αυτού εκκλησίαν εύχομαι πατρικώς.

Πήρα τα γράμματα και όλων σας την αγάπη και βρίσκομαι βαθειά συγκινημένος. Εγώ φύσις ευτελής και ουτιδανή, ουδέποτε προσδοκούσα καμιά θέση και αξία τουλάχιστον στη γη αυτή και ευχόμουν να έμενα άγνωστος και αφανής καθώς τυγχάνω στην πραγματικότητα. Τι τώρα συνέβη με την ελεεινότητά μου, ώστε να απασχολώ άλλον κόσμο και δη φίλους Θεού να αναφέρουν και μετρούν και μένα ως ύπαρξιν; Πολύ με τρομάζει και δεν ταπεινολογώ αλλά φρίττω! Προσπαθώ να στηρίξω την θέση μου σε κάποια παρηγορία. Και αυτό γίνεται για τους άλλους τους συν εμοί, αλλά είναι πτωχά τα επιχειρήματα, γιατί διερωτόμαι αμείλικτα. Του Θεού είναι ευδοκία ή παραχώρηση; Τι θα πάρουν από μένα; «Ίλεως εμοί Κύριε» και εν τούτω! Υπέρ υπάρξεων ευγενών «δι’ ους Χριστός απέθανε» και κάλεσε στην οσμή της γνώσεως αυτού. Τις ικανός να ανταποκριθεί αξίως ίνα μηδέν αυτοίς λείψει;