Ο άγιος Αρέθας και οι μαζί με αυτόν μαρτυρήσαντες

Το μαρτύριο του αγίου Αρέθα και των συν αυτώ. Έργο του Πέρη Ιερεμιάδη (ζωγραφική με επεξεργασμένο χώμα). Από τον "Νέο Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας", εκδ. Ίνδικτος.

Επί της βασιλείας Ιουστίνου (518-527), βασίλευε στην Αξώμη της Αιθιοπίας ο άγιος βασιλεύς Ελεσβαάν (Σημείωση: Ονομάζεται επίσης και Κάλεβ Έλλα Ασμπέχα (520-540). Σχετικά με την πρώτη χριστιανική ιεραποστολή στην Αιθιοπία, βλ. τον Βίο του αγίου Φρουμεντίου [30 Νοεμ.]). Στο γειτονικό βασίλειο της Ομηρίτιδος στην Ευδαίμονα Αραβία (Σημείωση: Το αρχαίο βασίλειο του Σαβά, η σημερινή Υεμένη.), η εξουσία ήταν στα χέρια ενός άνδρα σκληρόκαρδου και πολεμοχαρούς, του Δου-Νοουάς, ο οποίος είχε ασπασθεί τον Ιουδαϊσμό λαμβάνοντας το όνομα Γιουσούφ, και ο οποίος δεν έπαυε τις επιδρομές εναντίον του χριστιανικού βασιλείου της Αιθιοπίας. Μετά από λαμπρές νίκες, ο Ελεσβαάν κατόρθωσε να τον υποτάξει, να εγκατασταθεί στο βασίλειο του και να τον υποχρεώσει να καταβάλει φόρο υποτέλειας (518). Μετά από κάποια χρόνια ωστόσο ο Δου-Νοουάς κατάφερε να συγκεντρώσει μεγάλο στράτευμα και άρχισε τις επιδρομές εναντίον των χριστιανικών πόλεων που βρίσκονταν στο βασίλειο του για να εξοντώσει όσους αρνούνταν να αλλαξοπιστήσουν και να ποδοπατήσουν τον τίμιο και ζωοποιό Σταυρό.

Κοντάκιο, Οίκος και Συναξάρι του Μεγάλου Σαββάτου

Ο ενταφιασμός του Χριστού. Τοιχογραφία του 11ου αιώνα. Μονή Οσίου Λουκά, Βοιωτία. Φωτογραφία VatopaidiFriend.

Διαβάστε τα παρακάτω από την Ακολουθία του Επιταφίου Θρήνου (Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου). Παρατηρήστε ιδιαίτερα τί λένε οι Στίχοι στο τέλος.

Το Κοντάκιον. Ήχος β΄.

Την άβυσσον ο κλείσας νεκρός οράται, και σμύρνη και σινδόνι ενειλημμένος, εν μνημείω κατατίθεται, ως θνητός, ο αθάνατος. Γυναίκες δε αυτόν ήλθον μυρίσαι, κλαίουσαι πικρώς και εκβοώσαι· τούτο Σάββατόν εστι το υπερευλογημένον, εν ώ Χριστός, αφυπνώσας, αναστήσεται τριήμερος.

Αυτός που περιώρισεν εις ωρισμένον τόπον την απέραντον θάλασσαν (η οποία κάποτε εκάλυπτεν ολόκληρον την γην,) εμφανίζεται νεκρός και εναποτίθεταθ ο αθάνατος εις μνημείον ως θνητός, αφού προηγουμένως ετυλίχθη με σινδόνα (σάβανον) και ηλείφθη με νεκρικά αρώματα. Γυναίκες δε ήλθον εις τον τάφον (μετά το Σάββατον, κατά τα εξημερώματα της Κυριακής,) δια να Τον αλείψουν με αρώματα, κλαίουσαι πικρώς και κραυγάζουσαι: Η σημερινή ημέρα (η μετά το Σάββατον, η Κυριακή, και όχι το Σάββατον των Ιουδαίων,) είνε πράγματι το ευλογηθέν κατ’ εξοχήν υπό του Θεού Σάββατον (δηλαδή η αληθινή ημέρα εορτασμού)· επειδή κατά την ημέραν αυτήν (της Κυριακής) ο Χριστός, αφού εκοιμήθη τον ύπνον του θανάτου, θα αναστή (εκ των νεκρών), διότι συνεπληρώθησαν αι τρεις ημέραι.

Το ευαγγέλιο του Χριστού είναι πάντοτε παρόν μέσα στην ανθρωπότητα

Κυριακή πριν τα Φώτα (Μάρκ. 1. 5-8)

 

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα από την αρχή του κατά Μάρκον ευαγγελίου μας παρουσιάζει τη ζωή και τη φωνή «του βοώντος εν τη ερήμω»· Ιωάννη του Βαπτιστή. Η φωνή αυτή προαγγέλλει τον Μεσσία και το ευαγγέλιο του και γι’ αυτό η εμφάνιση αυτής της μορφής συνιστά, κατά τον ευαγγελιστή, την «αρχήν του ευαγγελίου Ιησού Χριστού, υιόν Θεού». Η δραστηριότητα και το κήρυγμα του Ιωάννη δηλώνουν ότι έφθασε η εποχή του   Μεσσία και το «Ευαγγέλιο» θ’ απλωθεί σαν χαρμόσυνο μήνυμα ανάμενα στους ανθρώπους· μπροστά σε μια τέτοια θεία δωρεά δεν υπάρχει άλλη πιο συνετή στάση εκ μέρους των ανθρώπων από τη μετάνοια. Μετάνοια όχι για να έλθει η βασιλεία του Θεού όπως δίδασκαν παλαιότερα οι προφήτες, άλλα γιατί ήδη έρχεται στο πρόσωπο του Χριστού.

Τί είναι όμως το ευαγγέλιο και τί σημαίνει για μας σήμερα; Στους ανθρώπους που στέναζαν κάτω από την τυραννία του κακού. κάτω από το βάρος της δουλείας σαν κοινωνικού και  πνευματικού φαινομένου, αλλά και κάτω από το ζυγό του Μωσαϊκού Νόμου παρέχεται η ευχάριστη αγγελία ότι το κακό που με διάφορες μορφές τους καταδυναστεύει χάνει τη δύναμή του, καταστρέφεται στο σταυρό και την ανάσταση του Χριστού και μια νέα δυνατότητα ζωής προσφέρεται στους ανθρώπους μέσα στην Εκκλησία. Αρκεί βεβαίως οι άνθρωποι να μετανοήσουν, να επιστρέψουν δηλ. από τον κακό εαυτό τους και τις αμαρτωλές εκδηλώσεις τους στο Θεό και να δεχθούν με ταπείνωση και συντριβή τη δωρεά του.

Κοντάκιο, Οίκος και Συναξάρι του Μεγάλου Σαββάτου

Ο ενταφιασμός του Χριστού. Τοιχογραφία του 11ου αιώνα. Μονή Οσίου Λουκά, Βοιωτία. Φωτογραφία VatopaidiFriend.

Διαβάστε τα παρακάτω από την Ακολουθία του Επιταφίου Θρήνου (Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου). Παρατηρήστε ιδιαίτερα τί λένε οι Στίχοι στο τέλος.

Το Κοντάκιον. Ήχος β΄.

Την άβυσσον ο κλείσας νεκρός οράται, και σμύρνη και σινδόνι ενειλημμένος, εν μνημείω κατατίθεται, ως θνητός, ο αθάνατος. Γυναίκες δε αυτόν ήλθον μυρίσαι, κλαίουσαι πικρώς και εκβοώσαι· τούτο Σάββατόν εστι το υπερευλογημένον, εν ώ Χριστός, αφυπνώσας, αναστήσεται τριήμερος.

Αυτός που περιώρισεν εις ωρισμένον τόπον την απέραντον θάλασσαν (η οποία κάποτε εκάλυπτεν ολόκληρον την γην,) εμφανίζεται νεκρός και εναποτίθεταθ ο αθάνατος εις μνημείον ως θνητός, αφού προηγουμένως ετυλίχθη με σινδόνα (σάβανον) και ηλείφθη με νεκρικά αρώματα. Γυναίκες δε ήλθον εις τον τάφον (μετά το Σάββατον, κατά τα εξημερώματα της Κυριακής,) δια να Τον αλείψουν με αρώματα, κλαίουσαι πικρώς και κραυγάζουσαι: Η σημερινή ημέρα (η μετά το Σάββατον, η Κυριακή, και όχι το Σάββατον των Ιουδαίων,) είνε πράγματι το ευλογηθέν κατ’ εξοχήν υπό του Θεού Σάββατον (δηλαδή η αληθινή ημέρα εορτασμού)· επειδή κατά την ημέραν αυτήν (της Κυριακής) ο Χριστός, αφού εκοιμήθη τον ύπνον του θανάτου, θα αναστή (εκ των νεκρών), διότι συνεπληρώθησαν αι τρεις ημέραι.

Ίνα τί την ζωήν των απάντων θανάτω κατεδίκασε;

Στίχος: Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον.

Λαός δυσσεβής και παράνομος, ίνα τί μελετά κενά; Ίνα τί την ζωήν των απάντων θανάτω κατεδίκασε; Μέγα θαύμα! ότι ο Κτίστης του κόσμου εις χείρας ανόμων παραδίδοται και επί ξύλου ανυψούται ο φιλάνθρωπος, ίνα τους εν άδη δεσμώτας ελευθερώση, κράζοντας· μακρόθυμε Κύριε, δόξα σοι. (Απόστιχο της Ακολουθίας των Αγίων Παθών)

Απόδοση:

Στίχος: Εμοίρασαν (οι στρατιώται) μεταξύ των τα ενδύματά μου και δια τον χιτώνα μου έθεσαν κλήρον (ίνα κριθή ποίος θα τον λάβη). (Προφητεία από την Παλαιά Διαθήκη – Ψαλμοί κα΄18)

Ο λαός ο ασεβής και παράνομος (ο Ιουδαϊκός,) διατί σχεδιάζει πράγματα μάταια και ανόητα; Διατί κατεδίκασεν εις θάνατον τον Χριστόν, ο Οποίος είνε η ζωή των απάντων;

Ίδε ο άνθρωπος

«Ίδε ο άνθρωπος!», κραύγασε ο Πιλάτος στον Ιουδαϊκό όχλο, όταν τους παρουσίασε το Χριστό που φορούσε το αγκάθινο στεφάνι και το πορφυρό ιμάτιο. Γιατί το είπε αυτό ο Πιλάτος; Ήταν από θαυμασμό για την επιβλητικότητα, τη γαλήνη και τη σιωπή του Χριστού, ή με σκοπό να προκαλέσει τη συμπάθεια των Ιουδαίων; Ίσως και το ένα και το άλλο. Ας κραυγάσουμε κι εμείς με θαυμασμό: «Ίδε ο άνθρωπος!» Αυτός είναι ο πραγματικός, ο αληθινός και ένδοξος Άνθρωπος, ο άνθρωπος όπως τον είχε στο νου Του ο Θεός όταν έπλασε τον Αδάμ. Αυτός είναι ο Άνθρωπος, πράος, ταπεινός και υπάκουος στο θέλημα του Θεού, όπως ήταν ο Αδάμ στο Παράδεισο προτού αμαρτήσει και εκβληθεί απ’ αυτόν.

Η Αγία Ματρώνα η Ομολογήτρια η εν Θεσσαλονίκη – 27 Μαρτίου

Η Οσία Ματρώνα έζησε στη Θεσσαλονίκη και συγκαταλέγεται μεταξύ των Μαρτύρων των πρώτων αιώνων της Εκκλησίας μας, κατά την περίοδο των διωγμών. Υπήρξε ακόλουθος μιάς πλούσιας και ευγενούς Ιουδαίας, με το όνομα Παντίλλα ή Παυτίλλα, η οποία ήταν σύζυγος του στρατοπεδάρχη της Θεσσαλονίκης. Καθημερινά συνόδευε την κυρία της στη συναγωγή της πόλεως, όπου ωστόσο δεν πήγαινε η ίδια, διότι κρυφά κατέφευγε σε χριστιανικό ναό, για να προσευχηθεί.

Μοιραία, όμως, επειδή για πολύ καιρό η Ματρώνα ξεγελούσε την κυρία της, μία λάθος κίνηση στάθηκε αφορμή για να αποκαλυφθεί η ταυτότητά της. Σε μία εορτή των Ιουδαίων, κατά την οποία συνήθιζαν να τρώνε πικρά χόρτα και άζυμα, η Ματρώνα άργησε να επιστρέψει από το ναό και όταν έφθασε στην συναγωγή γινόταν η τελετή των Επιτιμίων.

Μαρτύριον του Αγίου Πολυκάρπου, Επισκόπου Σμύρνης

Το δια πυρός μαρτύριον του αγίου Πολυκάρπου. Σχέδιο του Φώτη Κόντογλου (1949).

VatopaidiFriend: Ο άγιος Πολύκαρπος, που γιορτάζει σήμερα 23 Φεβρουαρίου, ήταν μαθητής των αποστόλων και χειροτονήθηκε από αυτούς επίσκοπος Σμύρνης. Μετά από πολλούς αγώνες που έκανε για την Εκκλησία ο αποστολικός πατέρας μαρτύρησε το έτος 156 μΧ σε μεγάλη ηλικία. Το μαρτύριό του, το οποίο βέβαια αναφέρεται και σε άλλες αρχαίες πηγές, είναι καταγεγραμμένο σε μια εγκύκλιο επιστολή της εκκλησίας της Σμύρνης προς την εκκλησία Φιλομηλίου της Φρυγίας στην Μικρά Ασία και όλες τις χριστιανικές κοινότητες της ευρύτερης περιοχής, η οποία γράφτηκε από αυτόπτες λίγο μετά το γεγονός. Σας παραθέτουμε ολόκληρη την σημαντική αυτή ιστορική πηγή του 2ου αιώνα μΧ σε απόδοση στη νεοελληνική. Βλέπουμε τί παράδειγμα άφησαν ως παρακαταθήκη στην Εκκλησία οι απόστολοι που μας έδωσαν μαρτυρία για τον Χριστό. Το παράδειγμα αυτό ακολούθησαν οι πιστοί που τους γνώρισαν προσωπικά, καθώς και η δεύτερη, η τρίτη, η τέταρτη, η πέμπτη και ούτω καθεξής γενιά των χριστιανών, με πρωτοστάτες κληρικούς και επισκόπους (!), όπως ο άγιος Πολύκαρπος. Αυτοί που μας παρέδωσαν το Ευαγγέλιο κάθε άλλο παρά απατεώνες και ιδιοτελείς ήταν. Αξίζει μάλιστα να τονίσουμε ότι η θαυμαστή γενναιότητα των αποστόλων και των μαθητών τους συνοδευόταν και από έκδηλη ειρήνη και αγάπη, που δεν είναι χαρακτηριστικά ανθρώπων «φανατικών».  (Για περισσότερα σχετικά με τους αποστόλους και το ήθος τους δείτε εδώ.)

Η Εκκλησία του Θεού που παροικεί στη Σμύρνη προς την Εκκλησία του Θεού που παροικεί στο Φιλομήλιο και προς όλες τις παροικίες της αγίας και καθολικής Εκκλησίας σε κάθε τόπο· έλεος, ειρήνη και αγάπη του Θεού Πατρός και του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ας πληθυνθεί σε σάς.

Σας γράψαμε, αδελφοί, τα σχετικά με τους μάρτυρες και το τέλος του μακαρίου Πολυκάρπου, που σαν σφραγίδα έκλεισε τους διωγμούς. Όλα όσα έλαβαν χώρα φανερώνουν με το φως του Θεού πώς μαρτυρείται το Ευαγγέλιο. O Πολύκαρπος αυτή την ώρα περίμενε, για να παραδοθή και ο ίδιος, κάνοντας ό,τι είχε κάμει κι ο Κύριος ώστε να τον μιμηθούμε κι εμείς μη μόνον σκοπούντες το καθ’ εαυτούς, αλλά και το κατά τους πέλας. Διότι γνώρισμα της αληθινής και δυνατής αγάπης είναι το να μη θέλη κανείς να σώση μόνο τον εαυτό του, αλλά και όλους τους αδελφούς.

Ο βασιλιάς Ηρώδης

Σε διάφορα σημεία της Καινής Διαθήκης συναντούμε το όνομα του βασιλιά Ηρώδη. Πρόκειται για το ίδιο ή για διαφορετικά μεταξύ τους πρόσωπα;

Υπάρχουν στη καινή Διαθήκη τρία πρόσωπα, τα οποία έφεραν το όνομα «Ηρώδης»: ο Ηρώδης ο Μέγας, ο Ηρώδης Αντίπας και ο Ηρώδης Αγρίππας. Ας αρχίσουμε με τον πρώτο και ιστορικά σημαντικότερο από τους τρεις και ας δούμε κατ’ αρχάς ποιές ιστορικές πληροφορίες διαθέτουμε σχετικά με το πρόσωπο αυτό.

Σάρκωση και Ενανθρώπιση (4)

ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

 ΚΖ. Αλλά μας κατηγορούν οι ειδωλολάτρες και οι Ιουδαίοι και ισχυρίζονται, ότι ήταν αδύνατο να γεννηθεί ο Χριστός από παρθένο. Τους ειδωλολάτρες πρώτα-πρώτα μπορούμε να τους αποστομώσουμε, χρησιμοποιώντας τους δικούς τους μύθους.  Εσείς λοιπόν που λέτε ότι είναι δυνατόν λίθοι που ρίχνονται, να μεταβληθούν σε ανθρώπους, πως ισχυρίζεστε ότι είναι αδύνατο να γεννήσει παρθένος; Εσείς που διηγείστε ότι γεννήθηκε κόρη από τον εγκέφαλο του πατέρα της, πώς λέτε ότι είναι αδύνατο να γεννηθεί υιός από κοιλιά παρθενική; Ενώ ισχυρίζεστε λανθασμένα ότι ο Διόνυσος κυοφορήθηκε από τον μηρό του Δία σας, γιατί δεν δέχεσθε την δική μας αλήθεια;

Σάρκωση και Ενανθρώπιση του Κυρίου (2)

ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

  Η. Έκαμε δεκτή την παράκληση των προφητών ο Κύριος. Δεν μπορούσε ο Πατέρας να παραβλέπει το γένος μας που χανόταν. Έστειλε τον Υιό Του, τον Κύριο, από τον ουρανό για να μας θεραπεύσει. Και λέει κάποιος από τους προφήτες: «Ο Κύριος τον Οποίο εσείς ζητάτε έρχεται και θα φτάσει ξαφνικά. Πού; Στο Ναό Του ο Κύριος» (Πρβλ. Μαλ. 3, 1). «Στο Ναό, όπου εσείς τον λιθοβολήσατε» (Πρβλ. Ιωαν.8, 5)

Θ. Έπειτα ο Σολομώντας, ακούγοντας αυτά από τον πατέρα του, οικοδόμησε θαυμαστό Ναό και προφητεύοντας Εκείνον που θα έρθει να κατοικήσει μέσα σ’ αυτόν λέει με θαυμασμό:  «αληθινά, θα έρθει να κατοικήσει στη γη, ανάμεσα στους ανθρώπους;» (Γ’ Βασ. 8, 27).

Σάρκωση και Ενανθρώπιση του Κυρίου (1)

ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

 Α. Ω εσείς που έχετε μόνιμο σύντροφο την παρθενική αγνότητα και σεις που μαθητεύετε στη ζωή της σωφροσύνης, ελάτε να λατρεύσουμε με ύμνους, που βγαίνουν από τα αγνισμένα χείλη μας, το Θεό που γεννήθηκε από την Πάναγνη Παρθένο. Ελάτε όλοι εμείς, που αξιωνόμαστε να μεταλάβουμε σαν μυστική τροφή το Σώμα του Χριστού, το οποίο συμβολίζεται ως  Αμνός, ελάτε να φάμε το κεφάλι μαζί με τα πόδια (Πρβλ.  Εξ. 12,9), νοώντας με το «κεφάλι» τη θεότητα και με τα «πόδια», την ανθρώπινη φύση Του, την ανθρωπότητα. Οι ακροατές των αγίων Ευαγγελίων, ας πιστεύσουμε στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο, που είπε: «Στην αρχή υπήρχε ο Λόγος και ο Λόγος ήταν ενωμένος με το Θεό και Θεός ήταν ο Λόγος» (Ιωάν. 1, 1).

Έγραψαν συνθήματα κατά των Χριστιανών σε ναό

Το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2009, άγνωστοι δράστες έβαψαν με σπρέι υβριστικά συνθήματα στον εξωτερικό τοίχο, του Καθεδρικού Ναού της Αγίας Τριάδος της Ρωσικής Εκκλησίας στα Ιεροσόλυμα. 

Συγκεκριμένα οι δράστες έγραψαν με μεγάλα κόκκινα γράμματα, συνθήματα στα εβραϊκά όπως «Θάνατος» και «Θάνατος στους Χριστιανούς». 

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΕΘΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝΤΕΣ (24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ)

Το μαρτύριο του αγίου Αρέθα και των συν αυτώ. Έργο του Πέρη Ιερεμιάδη (ζωγραφική με επεξεργασμένο χώμα). Από τον "Νέο Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας", εκδ. Ίνδικτος.

Επί της βασιλείας Ιουστίνου (518-527), βασίλευε στην Αξώμη της Αιθιοπίας ο άγιος βασιλεύς Ελεσβαάν (Σημείωση: Ονομάζεται επίσης και Κάλεβ Έλλα Ασμπέχα (520-540). Σχετικά με την πρώτη χριστιανική ιεραποστολή στην Αιθιοπία, βλ. τον Βίο του αγίου Φρουμεντίου [30 Νοεμ.]). Στο γειτονικό βασίλειο της Ομηρίτιδος στην Ευδαίμονα Αραβία (Σημείωση: Το αρχαίο βασίλειο του Σαβά, η σημερινή Υεμένη.), η εξουσία ήταν στα χέρια ενός άνδρα σκληρόκαρδου και πολεμοχαρούς, του Δου-Νοουάς, ο οποίος είχε ασπασθεί τον Ιουδαϊσμό λαμβάνοντας το όνομα Γιουσούφ, και ο οποίος δεν έπαυε τις επιδρομές εναντίον του χριστιανικού βασιλείου της Αιθιοπίας. Μετά από λαμπρές νίκες, ο Ελεσβαάν κατόρθωσε να τον υποτάξει, να εγκατασταθεί στο βασίλειο του και να τον υποχρεώσει να καταβάλει φόρο υποτέλειας (518). Μετά από κάποια χρόνια ωστόσο ο Δου-Νοουάς κατάφερε να συγκεντρώσει μεγάλο στράτευμα και άρχισε τις επιδρομές εναντίον των χριστιανικών πόλεων που βρίσκονταν στο βασίλειο του για να εξοντώσει όσους αρνούνταν να αλλαξοπιστήσουν και να ποδοπατήσουν τον τίμιο και ζωοποιό Σταυρό.

Οι Άγιοι Επτά Μακαβαίοι, Αβείμ (ή Άβιβος), Αντώνιος (ή Αντωνίνος), Γουρίας, Ελεαζάρος, Ευσέβωνας, Αχείμ, Μάρκελλος (ή Σάμωνας ή Εύλαλος ή Μάρκος) η μητέρα τους Σολομονή και ο διδάσκαλός τους Ελεαζάρος

VatopaidiFriend: Πέρα από τα διάφορα έθνη της φυσικής καταγωγής μας, υπάρχει το απόλυτο Έθνος, o περιούσιος λαός του Θεού. Πρόκειται για αυτούς που ανήκουν στον αληθινό Θεό, που είναι δική Του περιουσία.(Αυτό σημαίνει και η λέξη «περιούσιος».) «… όπως άλλωστε έχει προφητεύσει ο Θεός και εις την Π. Διαθήκην· ότι «θα κατοικήσω μεταξύ αυτών και εντός αυτών και θα περιπατήσω ανάμεσά των και θα είμαι εγώ ο ιδικός των Θεός και θα είναι αυτοί λαός μου»» (Β΄ Προς Κορινθίους ς΄16). Και αυτό το κατ’εξοχήν Έθνος είναι η Εκκλησία. Οι άνθρωποι που είναι του Θεού συνδέονται με μια συγγένεια θεϊκή, πνευματική, υπερφυσική, η οποία ξεπερνάει την σαρκική συγγένεια. Έτσι, ενώ εμείς συγκεκριμένα είμαστε Έλληνες, είμαστε ωστόσο τελείως ξένοι προς τον κομπλεξικό και κτηνώδη Έλληνα βασιλιά Αντίοχο, αλλά είμαστε ένα εν Χριστώ με τους αγίους μάρτυρες Μακκαβαίους που γιορτάζουμε σήμερα, που είναι φίλοι και αδέρφια μας και ήρωές μας.

Να διευκρινήσουμε όμως και το εξής: η Παλαιά Διαθήκη και οι ήρωές της δεν έχουν καμμία σχέση με τους σημερινούς Ιουδαίους (Ταλμουδιστές/Σιωνιστές). Στην Παλαιά Διαθήκη αυτό που έκανε τον «Ισραήλ» «Ισραήλ», «λαό του Θεού», ήταν το ότι ήταν ένας λαός που είχε για αφέντη τον Θεό, ακολουθώντας τους νόμους Του και πιστεύοντας σε Αυτόν. Όταν οι άπιστοι Ιουδαίοι παρέδωσαν τον Χριστό να σταυρωθεί, είπαν ότι ως βασιλιά τους αναγνωρίζουν τον επίγειο βασιλιά (και όχι τον Θεό). «Και λέγει ο Πιλάτος στους Ιουδαίους· «ιδού, (πώς κατήντησεν) ο βασιλεύς σας». Αυτοί δε, (σκληροκάρδιοι και με φονικόν μίσος εις την καρδιάν των,) εκραύγασαν· «πάρε τον από εδώ! Παρε τον από τα μάτια μας, (να μην τον βλέπωμε,) σταύρωσέ τον, σταύρωσέ τον». Λεγει εις αυτούς ο Πιλάτος· «τον βασιλέα σας να σταυρώσω;» Απήντησαν οι αρχιερείς (καταπατούντες την θρησκευτικήν των πίστιν και την εθνικήν των αξιοπρέπειαν)· «δεν έχομεν άλλον βασιλέα, παρά μόνον τον Καίσαρα».» (Κατά Ιωάννην ιθ΄ 14-15). Αρνήθηκαν να έχουν αφέντη τους τον Θεό. «Ισραήλ», λοιπόν, είμαστε εμείς – Έλληνες, Κονγκολέζοι, Ρουμάνοι, Εβραίοι (στην καταγωγή εννοείται),  Σέρβοι, Ρώσοι, Άγγλοι, Κινέζοι, Άραβες, Πέρσες, Γάλλοι, Βραζιλιάνοι, Εσκιμώοι, Αμερικανοί, Σενεγαλέζοι, Ιταλοί κλπ κλπ κλπ – που έχουμε βασιλιά μας τον αληθινό Κύριο. Εμείς είμαστε οι μόνοι συνεχιστές της παράδοσης του Αβραάμ και του Ισαάκ και του Ιακώβ και όλων των δικαίων και προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Γι’ αυτό είμαστε εν Χριστώ απόγονοι και παιδιά τους. Όλα αυτά που γράφουμε τώρα, δεν είναι δικές μας ερμηνείες, αλλά βρίσκονται στην Αγία Γραφή. Εν κατακλείδι τονίζουμε ότι ΑΛΛΟ αυτοί που προσκυνούν και λατρεύουν τον Θεό μας και έχουν πλούσια την χάρη Του, και ΑΛΛΟ αυτοί που δεν Τον αποδέχονται ή Τον περιφρονούν τελείως.

Ο Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας (31 Ιουλίου). Απόσπασμα από Ομιλία του Αγίου Επιφανίου.

Ο Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας. Χαρακτικό του 1630.

Θ. Όταν βράδιασε, λέει, ήλθε ένας πλούσιος άνθρωπος που το όνομά του ήταν Ιωσήφ. Αυτός τόλμησε και παρουσιάστηκε μπροστά στον Πιλάτο, και του ζήτησε το σώμα του Ιησού. Παρουσιάστηκε ένας θνητός μπροστά σε έναν θνητό ζητώντας να λάβει τον Θεό. Ζήτα τον Θεό των θνητών. Ο πηλός μπροστά στον πηλό, ζητά να λάβει τον πλάστη των όλων. Το χορτάρι, ζήτα από το χορτάρι την ουράνια φωτιά. Η τιποτένια σταγόνα, παίρνει από την τιποτένια σταγόνα τον απύθμενο ωκεανό. Ποιος είδε, ποιος ποτέ άκουσε αυτό το απίστευτο; Ένας άνθρωπος να χαρίζει σε άλλον άνθρωπο τον δημιουργό των ανθρώπων. Ένας άνομος άρχοντας σ’ έναν άνθρωπο του νόμου υπόσχεται να χαρίσει τον νομοθέτη. Ένας άκριτος κριτής τον Κριτή των κριτών επιτρέπει να τον θάψουν ως κατάδικο.

Καταγγελία του Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ: Ετοιμάζουνε ανεξαρτητοποίηση της Κρήτης

Από την εφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», αρ. φύλλ. 1786, 5 Ιουνίου 2009.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ προέβη εις μίαν συγκλονιστικήν αποκάλυψιν, η οποία επιβεβαιώνει πρωτοσέλιδον κύριον άρθρον του «Ο.Τ.» δια σχεδιασμούς εναντίον της Κρήτης.

Ομιλών από το βήμα του Συνεδρίου δια την Ρωμηοσύνην, το όποιον ωργάνωσε το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων εις συνεργασίαν με την Μη Κυβερνητικήν Οργάνωσιν «Ρωμηοσύνη» εις το Πολεμικόν Μουσείο των Αθηνών, απεκάλυψεν ότι ο παντοδύναμος επιχειρηματίας Τζώρτζ Σόρος εργάζεται δια την αποσκίρτησιν της Κρήτης εκ της Ελλάδος.

Ο Μητροπολίτης είπε ότι ο επιχειρηματίας αυτός έχει αναρτήσει εις την ιστοσελίδα του χάρτην με την Κρήτην ανήουσαν εις ξεχωριστήν Εθνότητα από την Ελληνικήν.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΕΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ (Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου)

Μέχρι τώρα έχουν πραγματοποιηθεί δύο μεταθέσεις του τρόπου της ζωής μας, που έμειναν περίφημοι ανά τους αιώνες και ονομάζονται «οι Δύο Διαθήκες» ή «σεισμοί της γης», επειδή αποτελούν μία τόσο σοβαρή πραγματικότητα. Η μία είναι η μετάθεση από τα είδωλα στο Νόμο. Η άλλη από το Νόμο στο Ευαγγέλιο.

Ακόμη όμως μας έχει προαναγγελθεί και ένας τρίτος σεισμός: η μετάστασή μας από τα εδώ στα εκεί, στα μη κινούμενα, στα μη σαλευόμενα. (δηλαδή η Δευτέρα Παρουσία)

Το ίδιο έπαθαν και οι δύο Διαθήκες. Τι έπαθαν; Δεν καταργήθηκαν αμέσως· ούτε με την πρώτη κίνηση, που έγινε προς το σκοπό αυτό. Και γιατί; Για να μη εκβιασθούμε, αλλά να πεισθούμε. Γιατί όπως ξέρεις το ακούσιο δεν είναι ποτέ κάτι μόνιμο, όπως δεν είναι και τα ρεύματα ή τα φυτά που συγκρατούνται με βία. Αντιθέτως το εκούσιο είναι και πιο μόνιμο και πιο ασφαλές. Το ένα είναι έργο εκείνου που μας πειθανάγκασε· το άλλο είναι δικό μας. Το ένα είναι ένδειξη της επιείκειας του Θεού· ενώ το άλλο εξουσίας τυραννικής. Και ακριβώς γι’ αυτό νόμισε, ότι είναι σωστό να μας κάνει, έστω και χωρίς να το θέλουμε, το καλό· την πραγματική του όμως ευεργεσία θα μας τη δώσει μόνο αν το θελήσουμε. Γι’ αυτό και, παιδαγωγικά και θεραπευτικά, άλλα μεν από τα πατροπαράδοτα έθιμα τα καταδικάζει και άλλα, υποχωρώντας λίγο σ’ εκείνα που αποσκοπούν στην ηδονή, τα ανέχεται, όπως και οι ιατροί κάνουν στους αρρώστους για να γίνει με τα έμπλαστρά τους φανερό στους συνετούς ότι η δηλητηρίαση από τα φάρμακα θεραπεύεται με άλλα φάρμακα καλύτερα. Πραγματικά η μετάθεση από εκείνα, που έχουν γίνει πια αντικείμενο μεγάλης τιμής λόγω της συνήθειας και του μακρού χρόνου, δεν είναι και τόσο εύκολη!

«ΘΕΜΑΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ»: ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΙ Ή ΜΙΣΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ;

Είναι συμπαθής η περίπτωση του Ιουδαίου άρχοντα που έχοντας τηρήσει από τη νεότητά του όλες τις εντολές του Μωσαϊκού Νόμου ρωτάει τον Ιησού, τι του μένει ακόμη να κάνει για να εξασφαλίσει την αιωνιότητα. Κι ο Ιησούς, γνωρίζοντας πολύ καλά τι κρατά συνήθως τον άνθρωπο δεμένο στη γη, του απαντά: «Ένα σου λείπει ακόμη, πούλησε την περιουσία σου και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς· έτσι θα έχεις θησαυρούς στον ουρανό, κι έλα να με ακολουθήσεις στο δύσκολο δρόμο του σταυρού».

Δε χωράει αμφιβολία ότι ο Ιουδαίος αυτός άρχοντας ήταν ευσεβής άνθρωπος, εφόσον τηρούσε το Νόμο κι είχε μέσα του την επιθυμία της τελειότητας. Ο Νόμος όμως της Π. Διαθήκης καταλήγει, ολοκληρώνεται και κορυφώνεται στον Χριστό, ο οποίος αποκαλύπτει την απόλυτη απαίτηση του Θεού προς τον άνθρωπο. Κι η απαίτηση αυτή δεν συνίσταται μόνο στην τήρηση των βασικών εντολών αλλά στην πλήρη αποδέσμευση του όλου ανθρώπου από ό,τι τον κρατά κολλημένο στο χώμα αφ’ ενός και στο ολοκληρωτικό δόσιμό του στο Θεό αφ’ ετέρου. Η στάση του πλούσιου αυτού Ιουδαίου που λυπήθηκε βαθύτατα για την υπόδειξη του Ιησού και έφυγε μη μπορώντας να την ακολουθήσει, δείχνει πόσο δύσκολο είναι να δοθεί κανείς ολοκληρωτικά στο Θεό. Κι ακόμη μαρτυρεί πόσο εύκολο είναι να δημιουργεί μια ψεύτικη ικανοποίηση μέσα στη συνείδηση του ανθρώπου, ικανοποίηση που προέρχεται από την τήρηση ορισμένων, έστω βασικών εντολών.

Πιστεύει κανείς πολύ γρήγορα ότι ξόφλησε τους λογαριασμούς του με τον Θεό με το να τηρήσει μερικές τυπικές διατάξεις, με το να ακολουθήσει κανονικά όλες τις νηστείες, με το να εκκλησιάζεται πυκνά, με το να μην είναι παραβάτης των βασικών εντολών. Σε μια κρίσιμη όμως στιγμή της ζωής του καλείται να διαλέξει ανάμεσα στον Θεό και στα χρήματά του, ανάμεσα στον Θεό και στην κοινωνική ή επαγγελματική θέση του, ανάμεσα στον Θεό και στους επίγειους δεσμούς του, δεν θυσιάζει τίποτε απ’ όλα αυτά για τον Θεό, αποδείχνοντας έτσι ότι η θρησκευτικότητα του καλύπτει ένα μόνο μέρος της ζωής του, αυτό που φαίνεται εξωτερικά, κι όχι το σύνολο της, κι όχι όλο το βάθος της· ότι συνίσταται στην ανθρώπινη τήρηση εντολών κι όχι στην οδυνηρή υποταγή του όλου ανθρώπου στην απόλυτη απαίτηση του Θεού.

Οι «αναμάρτητοι» των ΜΜΕ

Από ομιλία του π. Νήφωνος στο Πόρτο Λάγος. Ακούστε την παρακάτω:

Οι «αναμάρτητοι» Ιουδαίοι ντράπηκαν μπροστά σε μία πόρνη γυναίκα όταν ο Κύριος τους έλεγξε με τα λόγια: «ο αναμάρτητος υμών πρώτος τόν λίθον βαλέτω».
Οι «αναμάρτητοι» των ΜΜΕ δεν ντρέπονται ούτε καν μπροστά σε δίκαιο και ενάρετο άνδρα, αλλά ρίχνουν κατεπάνω του με μίσος πολύ, με «συμπυκνωμένη χολή» τον λίθο των άδικων κατηγοριών τους και των ψευδολογιών τους!

«Ο διάβολος να ήταν ενσαρκωμένος [ο Γέροντας Εφραίμ]», αναφέρει ο π. Νήφων στην ομιλία του,…