Την κρατούσα αντίληψη για τους όρους Ανατολή- Δύση εκφράζει ο Ιωάννης Νεγροπόντης υποστηρίζοντας πως από την εποχή της Αργοναυτικής Εκστρατείας υπάρχει «αντιπαράθεση του ανατολικού και ευρωπαϊκού πολιτισμού» είτε εξ ανατολών προς Δυσμάς (εκστρατείες των Μήδων κατά των Ελλήνων) είτε αντιστρόφως (εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου) μέχρι των ημερών του (απεβίωσε το 1897). (1)
Η χερσόνησος της Μικράς Ασίας θεωρείται γενικά στη δυτική ιστοριογραφία σαν μία Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου
Εικόνα Αγίου Νικολάου, μεταφερθείσα από την Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Σινασσού το 1924
VatopaidiFriend: Ήλθε στα χέρια μας το περιοδικό «Άγιος Νικόλαος των Μύρων» της Ιεράς Μητροπόλεως Μύρων Λυκίας το οποίο έχει 3 πολύ ωραία άρθρα για τον Άγιο Νικόλαο και την Μικρά Ασία: α. Αφιέρωμα στην Μάκρη (σημερινό Φετιγιέ) και στην Εκκλησία του Αγίου Νικολάου, β. Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου στο Αϊβαλί και γ. Εξωκκλήσια του Αγίου Νικολάου στην Τουρκία σήμερα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Από την Κυριακή 2 έως την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου η
Μαρτύρησε στη Μαλακοπή της Μ. Ασίας στις 3 Νοεμβρίου 1797
Ο άγιος Γεώργιος ο Νεαπολίτης ήταν ιερομόναχος στην Ι. Μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Νεάπολη, Νεβ – Σεχήρ τούρκικα , της Μ. Ασίας. Ως εφημέριος διέπρεπε για την πραότητά του, την ταπείνωση και την ακρίβεια της τήρησης των εντολών του Χριστού. Ως άγγελος ενίσχυε και παρηγορούσε τους Χριστιανούς που καταδυναστεύονταν από τους Αγαρηνούς.
Ευαρεστώντας έτσι τον Θεό κα τους ανθρώπους αξιώθηκε μαρτυρικού τέλους
Μετά τα Ορλωφικά τα πράγματα δεν είχαν ακόμα ησυχάσει και οι τύραννοι εξακολουθούσαν να διώκουν τους Ρωμιούς. Οι κάτοικοι της Μαλακοπής δεν είχαν ιερέα είτε διότι ήταν σοβαρά άρρωστος είτε διότι κρυβόταν εξαιτίας των διωγμών των Τούρκων και ιδιαίτερα εξαιτίας της μανίας τους κατά των κληρικών. Κατά το 1797 παρακάλεσαν τον Άγιο να πάει στη Μαλακοπή, έξι ώρες δρόμο από την Νεάπολη, να τους λειτουργήσει , γιατί ήταν κάποια μεγάλη εορτή και να αγιάσει εκεί τους ευσεβείς Χριστιανούς .
Ο άγιος Γεώργιος ξεκίνησε πρόθυμα, καβάλα σε ένα γάιδαρο , αν και ήταν ηλικιωμένος και ασθενικός , για την Μαλακοπή , να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των Χριστιανών. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Όσο και αν αυτό ακούγεται παράδοξο, γεγονός είναι πως οι Τούρκοι έχουν αρχίσει να φέρνουν στην επιφάνεια την… χαμένη Ρωμηοσύνη της Μικράς Ασίας.
Πράγματι τα τελευταία χρόνια μια εμφανής «αγωνία», (για μας ευκολονόητη), των Τούρκων να πιστοποιήσουν και να αποδείξουν το βυζαντινό παρελθόν της χώρας τους, αλλά σε πολλές περιπτώσεις και των… ιδίων και να φέρουν στην επιφάνεια την χαμένη Ρωμηοσύνη, (Βυζάντιο), της Μικράς Ασίας, έχει αρχίσει και φέρνει καταπληκτικά αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα αυτά σε πολλές περιπτώσεις εκπλήσσουν ακόμα και τους ιδίους, αφήνουν άναυδη την κοινή γνώμη στην γειτονική χώρα, αλλά δυστυχώς εδώ στην Ελλάδα, την μόνη φυσική κληρονόμο της Ρωμηοσύνης της Μικράς Ασίας, δεν έχουν ακόμα τύχει της απαιτούμενης προσοχής και δημοσιότητας.
Έτσι, στις 7 Ιουλίου με εντυπωσιακούς τίτλους η τουρκική εφημερίδα Μιλιέτ, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Επιστημονικό συμπόσιο «Μικρασία – Κύπρος, κοιτίδες πολιτισμού» (Λευκωσία, 13 Οκτ 2012) Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο όσιος Χαρίτων γεννήθηκε και ανατράφηκε στο Ικόνιο της Μ. Ασίας την εποχή του αυτοκράτορος Αυρηλιανού (270- 276). Αρχικά ο Αύρηλιανός δεν φάνηκε εχθρικός προς τους χριστιανούς. Αργότερα όμως, ωθούμενος από τον διάβολο, κίνησε βίαιον διωγμό εναντίον τους. Όταν το αυτοκρατορικό διάταγμα έφθασε στο Ικόνιο, ο Χαρίτων, περιβόητος για την ευσέβεια και τον ζήλο του προς διάδοσιν του Ευαγγελίου, συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες, έδάρη βάναυσα και κατακάηκε στο σώμα με αναμμένες λαμπάδες. Ένώ έφρουρείτο στην φυλακή, αναμένοντας με χαρά την μαρτυρική του τελείωσι, οί διωγμοί κατέπαυσαν και σύντομα… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Του Κωστή Κοκκινόφτα
Ερευνητή Κέντρου Μελετών Ιεράς Μονής Κύκκου
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, η Μονή Κύκκου δημιούργησε ένα πολύ καλό οργανωμένο δίκτυο Μετοχίων, τόσο εντός, όσο και εκτός Κύπρου, που συνέτειναν στη θρησκευτική και πολιτιστική σύνδεσή της με πολλές περιοχές του Eλληνισμού, όπως την Kωνσταντινούπολη, την Aνατολική Ρωμυλία, την Aνατολική Θράκη, την Ήπειρο, τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία, τα νησιά του Αιγαίου, τον Πόντο και τη Μικρά Ασία.Η λειτουργία των εκτός Κύπρου Μετοχίων οφειλόταν σε Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Οσιομάρτυς Νεκτάριος. Σύγχρονη τοιχογραφία Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου, Νέα Ιωνία Αθηνών
Γεννήθηκε στα Βρύουλλα η Βουρλά της Μικράς Ασίας. Δεκαεφτάχρονος, μαξί με άλλους έξι χριστιανούς νέους απατήθηκε και τούρκεψε. Όταν παρουσιάσθηκε στη μητέρα του με τούρκικα ενδύματα, τον έδιωξε με τα λόγια: «Εγώ δεν εγέννησα Τούρκον, αλλά εγέννησα χριστιανόν». Με λύπη αναχώρησε και σύντομα ένιωσε το μεγάλο κακό πού έκανε στον εαυτό του. Στη Σμύρνη εξομολογήθηκε σε Αγιορείτη πνευματικό και τον συμβούλεψε να πάει στο Άγιον Όρος.Ήλθε στην υπακοή του Γέροντος Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Σχόλια Τρίτων …Είναι ένα βιβλίο, που αξίζει διακεκριμένου βραβείου. Ζωντανή αναπαράστασης Μικρασιατικής καταστροφής, θεωρία και δράμα, εκφράσεως συγκινητική και δραματική, παραστατικότης των ιστορικών γεγονότων εις τα πρόσωπα των δύο οικογενειών των προγόνων σας. Συγκλονιστικόν κείμενον. Σας συγχαίρω ολόθερμα διά το περισπούδαστον τούτο βιβλίον σας. Αποδώσατε φόρον τιμής και θαυμασμού και ευγνωμοσύνης προς τους Μάρτυρες της Μικράς Ασίας.Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγ. Όρους και Αρδαμερίου Νικόδημος.
Το βιβλίο της κ. Βασιλικής Ράλλη δεν είναι Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μαρτύρησε στη Νέα Έφεσο στις 3 Σεπτεμβρίου 1794
Ο άγιος καταγόταν από τη Λευκωσία της Κύπρου και εμπορευόταν στην Αίγυπτο. Εκεί συνέβη να γνωριστεί μ’ ένα αρνησίχριστο Ζακυνθινό του οποίου έγινε γραμματέας. Μια μέρα ,σε κάποια διασκέδαση, μέθυσε και ,με σκοτισμένο το λογικό από τη μέθη, αρνήθηκε τον Χριστό και δέχθηκε το Ισλάμ. Όταν πέρασε η μέθη και ήλθε στον εαυτό του, μετανόησε και, όπως ο Πέτρος ,έκλαψε πικρά . Έφυγε από την Αίγυπτο τότε και πήγε στην Βηρυτό, βρήκε τον μητροπολίτη και εξομολογήθηκε με συντριβή καρδίας την πτώση του. Ο Επίσκοπος τον δέχθηκε πατρικά, τον συμβούλευσε, τον νουθέτησε, του έδωσε κανόνα και τον έστειλε να περάσει τη Μ. Τεσσαρακοστή σε κάποιο μοναστήρι του Λιβάνου, όπου, μετά το Πάσχα ,θα πήγαινε και ο ίδιος ,να τον χρίσει με το Άγιο Μύρο . Μαθεύτηκε απ’ ό,τι φαίνεται το γεγονός και, επειδή κινδύνευε ο Επίσκοπος, έφυγε ο Πολύδωρος από την περιοχή του και πήγε στην Πτολεμαΐδα της Παλαιστίνης , Άκρι ή Άκρα ονομαζόμενη τότε. Εκεί είχε αποφασίσει να ομολογήσει, ακούγοντας όμως από τον Άγιο Πτολεμαΐδος ότι πρέπει να ομολογήσει εκεί που αρνήθηκε ,πήρε ένα καράβι για την Αίγυπτο. Λόγω θαλασσοταραχής ωστόσο το καράβι έπιασε λιμάνι στη Χάιφα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Πηγή: τμήμα από άρθρο του defencenet.gr
Απαγορεύθηκε σε Έλληνες υπηκόους να αγοράζουν σπίτια και οικόπεδα στην Κωνσταντινούπολη, στην Ανδριανούπολη και στη μικρασιατική ακτή, δηλαδή την ιωνική γη που φυσικά είναι ελληνική από το 1500 π.Χ., με νόμο της κυβέρνησης Ερντογάν!
Στην Τουρκία, περιέλαβαν τους Έλληνες στην κατηγορία των χωρών οι οποίοι απαγορεύεται να αποκτούν περιουσία εντός Τουρκίας. Ποιες είναι οι άλλες χώρες; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μετά από 90 χρόνια η ιστορική εκκλησία Αγίας Σοφίας της Νίκαιας, όπου πραγματοποιήθηκε η περίφημη Σύνοδος επαναλειτουργεί έως τζαμί.
Η Αγία Σοφία είχε πρωτομετατραπεί σε τζαμί μετά την κατάκτηση της περιοχής από τους Οθωμανούς το 1331 Ayasofya τζαμί, για να διακοπεί η λειτουργία του τεμένους όταν έφθασε ο ελληνικός στρατός κατά την εκστρατεία στη Μικρά Ασία μετά το πέρας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Σύνδεσμος «Φίλοι της Μαριούπολης» διοργανώνει εκδήλωση με ομιλητή τον διακεκριμένο ιστορικό, ερευνητή, συγγραφέα, ποιητή Γεώργιο Λεκάκη με θέμα «Η άγνωστη Μικρά Ασία». Η ιστορική, αρχαιολογική και ετυμολογική προσέγγιση, μέσα από τις χιλιετίες θα φτάσει στο σήμερα και θα καταδείξει τι είχαμε και τι χάσαμε. Η ομιλία θα συνοδεύεται από προβολή διαφανειών.
Τετάρτη 30 Μαΐου, 8μμ Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Με τίτλο «Σμύρνη. Η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης 1900-1922», το ομώνυμο ντοκιμαντέρ και η έκθεση που παρουσιάζονται στο Μουσείο Μπενάκη έχουν ως στόχο να παρουσιάσουν την καθημερινή ζωή της κοσμοπολίτικης Σμύρνης πριν από την καταστροφή. Με μια νέα ματιά όμως απέναντι στα ιστορικά γεγονότα, που κρατά αποστάσεις τόσο από μια υπέρμετρα εθνικιστική αφήγηση, όσο και από νεώτερες απόπειρες που αποσιωπούν τα τραγικά γεγονότα της καταστροφής, παραμορφώνοντας την αλήθεια. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης αποτελεί σύμβολο και προστάτη του Μικρασιατικού Ελληνισμού.
Ένα μεστό κείμενο για τη δράση και το μαρτύριο του Αγ. Χρυσοστόμου εγραψε ο προσφυγικής καταγωγής μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος το οποίο και δημοσιεύουμε :
Ὅταν ἤμασταν μικρά παιδιά δέν ἀκούσαμε ποτέ παραμύθια μέ κακές μάγισσες καί φοβερούς δράκους, μέ καλές νεράϊδες καί γενναῖα πριγκιπόπουλα. Οἱ ἠρωΐδες μάνες μας, βουτηγμένες στό δάκρυ καί στόν πόνο τῆς προσφυγιᾶς, μᾶς διηγοῦνταν ἱστορίες καί περιπέτειες τραγικές. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Άποψη από το γραφικό λιμανάκι του νησιού
Η θεία Ζεχρά ψάχνει…
Για τους Μυτιληνιούς όπως η φίλη μου Καίτη Παντελάρα το πέρασμα στο αντικρινό Αϊβαλί και στο Μοσχονήσι γίνεται τουλάχιστον δυο-τρεις φορές τον μήνα.«Παίρνουμε τον αέρα μας» μου λέει η Καίτη,«κάνουμε πάμφθηνα ψώνια στο Παζάρι και τρώμε καταπληκτικά φαγητά στις ταβέρνες».Ετσι μαζί με τον Σερντάρ,τον αντιδήμαρχο του Αϊβαλιού,ανέλαβαν την ξενάγησή μου.Στο Μοσχονήσι συναντήσαμε όχι μόνο τη θεία Ζεχρά,την Κρητικιά που ψάχνει να συναντήσει Ελληνα για να μάθει νέα από την Κρήτη,αλλά και αρκετούς που ακούγοντας ελληνικά έσπευδαν να μας μιλήσουν,να μάθουν από πού είμαστε,να ρωτήσουν μήπως και γνωρίζουμε κάποιο φιλικό τους πρόσωπο από την Ελλάδα.Κάναμε βόλτες στην προκυμαία, περπατήσαμε στα στενά πλακόστρωτα,φάγαμε νόστιμους μεζέδες,χαζέψαμε τις αντίκες, γλυκαθήκαμε με μπακλαβάδες. Το Μοσχονήσι ή Τζούντα και Αλήμπεη για τους Τούρκους,το καταπράσινο νησί με τα πεύκα και τα λιόδεντρα,λέγεται ότι πήρε το όνομά του από τα κίτρινα ζουμπουλάκια που κάθε άνοιξη πλημμυρίζουν τα χωράφια και μοσχοβολούν.Επίσης, σύμφωνα με τον Αϊβαλιώτη Φώτη Κόντογλου,ονομάστηκε έτσι μαζί με τα άλλα νησάκια (Μοσχονήσια) «από το όνομα ενός κουρσάρου Μόσκου που λημέριαζε πάνω τους». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
“Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα…”
Mαρία Ρεπούση, Ιστορία ΣΤ’ δημοτικού. Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια, Αθήνα, εκδ. ΟΕΔΒ, 2006, σελ. 100
Η παλιά πόλη του Νεβσεχήρ (Νεάπολη).
Το έτος 1740 επί Ιμπραήμ Πασά, γενικού διοικητού της Μικράς Ασίας, το Οθωμανικό έθνος ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση . Τότε εκδόθηκε διάταγμα να συγκεντρωθούν τα αρσενικά παιδιά των Χριστιανών σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως.
Ο Θεοχάρης ήταν ορφανός από μωρό, δεν είχε γνωρίσει καν τους γονείς του ούτε είχε άλλους συγγενείς. Μικρό παιδί τον πήραν μαζί με άλλα παιδιά σε στρατόπεδο. Ρακένδυτα, πεινασμένα , υπέφεραν τα σκλαβωμένα παιδιά τους ξυλοδαρμούς και τα βάσανα. Ο μικρός Θεοχάρης, ο οποίος είχε εμπιστευθεί τον εαυτό του στον Θεό, προσευχόταν γονατιστός μέρα νύχτα για την λύτρωσή τους.
Κάποια μέρα ο δικαστής της Νεάπολης επισκέφτηκε το στρατόπεδο των παιδιών, είδε τον Θεοχάρη, του άρεσε και τον πήρε για δούλο στο σπίτι του, όπου του ανέθεσε να περιποιείται τα ζώα του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ελληνική κατοικία στην προκυμαία της Σμύρνης
Με ιδιαίτερη συγκίνηση η Ένωση Μικρασιατών Φοιτητών στα πλαίσια της θερινής εκδρομης του Ιουλιου 2008 επισκέφθηκε τη Σμύρνη . Την πόλη της αμαζόνας Σμύρνας, την αγαπημένη πατρίδα του Ομήρου, την άλλοτε κοσμοπολίτικη μητρόπολη του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας αλλά και μετέπειτα τόπο μαρτυρίου για χιλιάδες προγόνους μας. Το Καραντάσι, το Κορδελιό, η συνοικία της Αγίας Φωτεινής, το Και – η Προκυμαία – , ο Φραγκομαχαλάς και τόσες άλλες τοποθεσίες και γειτονιές όπου οι Έλληνες ζούσαν και δραστηριοποιούνταν υπάρχουν ακόμα. Είτε σαν ερειπωμένα κτίσματα , είτε στις μνήμες και τις αφηγήσεις. Ας μην τις λησμονούμε… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η γενοκτονία των Ποντίων ( 1916 – 1923 ) με 353.000 νεκρούς αποτελεί τη δεύτερη μεγάλη γενοκτονία του αιώνα μας.
Το Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο την περίοδο 1916-1923. Η αναγνώριση αυτή, παρόλη την εβδομηκονταετή καθυστέρηση, δικαίωσε ηθικά τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη. Γιατί η ήττα του 1922, η ”νέα τάξη πραγμάτων” που επικράτησε τότε, με την απόλυτη συνενοχή ολόκληρου του ελλαδικού πολιτικού κατεστημένου, περιόρισαν ουσιαστικά όχι μόνο τα γεωγραφικά όρια του ελληνισμού αλλά και τα διανοητικά. Ο περιορισμόςτων πνευματικών νεοελληνικών οριζόντων είχε άμεση αντανάκλαση στη ελλειματική ιστορική μνήμη των σύγχρονων Ελλήνων.
Τι εννούμε με τον όρο “γενοκτονία” ; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Οι ένδοξοι εννέα αυτοί μάρτυρες κατάγονταν από διάφορους τόπους και συνελήφθησαν στην Κύζικο (σημ. Μπαλουκχισάρ), πόλη στα παράλια της Προποντίδος, την εποχή των διωγμών. Κατά την διάρκεια της ανάκρισης, απάντησαν με θάρρος, εμπαίζοντας την πλάνη των ειδώλων. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Οι Αρχιεπίσκοποι Κύπρου Κύριλλος (Παπαδόπουλος) Β' ο από Κιτίου (Βασιλείου) γνωστός ως Κυριλλάτσος και Κύριλλος Γ' ο από Κυρηνείας γνωστός ως Κυριλλούδιν
Η αυγή του εικοστού αιώνα βρίσκει την Κύπρο υπό βρετανική κυριαρχία. Ο τερματισμός της οθωμανικής διοίκησης κατά το έτος 1878 δεν επέφερε την πολυπόθητη ένωση με το ελληνικό κράτος παρά τις προσδοκίες της ελληνικής πλειοψηφίας του πληθυσμού του νησιού, οι οποίες ήταν αντίθετες με το μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό της βρετανικής πολιτικής στην περιοχή.
Σκοπός της παρούσας δημοσίευσης είναι η εστίαση στη βρετανική θεώρηση της πρώιμης αυτής φάσης του ενωτικού κινήματος, όπως αυτό αντικατοπτρίζεται μέσα από το Αρχιεπισκοπικό Ζήτημα. Η φιλονικία μεταξύ των δύο Κυρίλλων, που αμφότεροι ήταν υποψήφιοι για το θρόνο, επεφύλασσε ουσιαστικά τη σύγκρουση ανάμεσα σε δύο διαφορετικές προσεγγίσεις βασισμένες στους εθνικούς οραματισμούς της συντριπτικής πλειοψηφίας των πιστών: των «Διαλλακτικών» από τη μια και των «Αδιάλλακτων» από την άλλη, εκ των οποίων οι τελευταίοι υπήρξαν βεβαίως φανατικοί υποστηρικτές της ένωσης. Οι Βρετανοί προφανώς επεδίωξαν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τη διαμάχη εστιάζοντας ασφαλώς την προσοχή τους στην πολιτική περισσότερο πτυχή του ζητήματος παρά την εκκλησιαστική. Οπωσδήποτε κύρια φροντίδα της Βρετανίας ήταν σαφώς να διατηρήσει την εξουσία της στο νησί. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 