Οσιομάρτυς Ιάκωβος μετά των μαθητών αυτού, Ιακώβου διακόνου και Διονυσίου μοναχού (+1519)

Οι νέοι Οσιομάρτυρες Οσιομάρτυς Ιάκωβος μετά των μαθητών αυτού, Ιακώβου διακόνου και Διονυσίου μοναχού. Εικόνα τέμπλου Ιεράς Μονής Αγίας Αναστασίας Φαρμακολυτρίας, Βασιλικών Θεσσαλονίκης (1836).

Καταγόταν από το χωριό Βοεβονδάδες της Καστοριάς. Φθονήθηκε για τον πλούτο του από τον αδελφό του και, μετά από τον γάμο του στη Θεσσαλία, μεταβαίνει στην Κωνσταντινούπολη, όπου εμπορεύεται πρόβατα και κρέας. Η γνωριμία του με τον άγιο Πατριάρχη Νήφωνα συνετέλεσε στο να μοιράσει την περιουσία του, ν΄ αφήσει τον κόσμο και να έλθει στο Άγιον Όρος.

Κείρεται μοναχός στη μονή Δοχειαρίου και μετά τριετία αποσύρεται στη σκήτη του Τιμίου Προδρόμου της μονής Ιβήρων, της οποίας το Κυριακό ανακαινίζει. Μετά από μεγάλη άσκηση αξιώθηκε ουρανίων αποκαλύψεων, προφητικού χαρίσματος και πολλά θαύματα τέλεσε ή προσευχή του. Απέκτησε έξι καλούς μαθητές «και κοινός διδάσκαλος της αρετής εγνωρίζετο εις όλον το Άγιον Όρος».

Ο Άγιος Νεομάρτυς Τιμόθεος ο Εσφιγμενίτης

Αγιορείτης Άγιος 

Μνήμη 29 Οκτωβρίου

Μαρτύρησε στην Αδριανούπολη στις 29 Οκτωβρίου 1820

Ο Άγιος καταγόταν από το χωριό Παράστρα της επαρχίας Κισανίου της Θράκης. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Τριαντάφυλλος. Ήταν έγγαμος και είχε δύο κόρες. Η σύζυγός του όμως μια μέρα, με συνέργεια του διαβόλου, τον εγκατέλειψε και παντρεύτηκε κάποιο Τούρκο. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα συναισθάνθηκε το σφάλμα της αλλά δεν μπορούσε εύκολα να απαλλαγεί από τον αλλόπιστο. Ο σύζυγός της Τριαντάφυλλος σκέφτηκε τότε, για να μπορέσει να την απαλλάξει από τα χέρια του Τούρκου, να ασπαστεί εικονικά τον μωαμεθανισμό και κατόπιν να γίνουν και οι δύο μοναχοί.

Οι άγιες 40 γυναίκες οσιομάρτυρες και ο άγιος διάκονος Αμμούν ο διδάσκαλός τους – 1 Σεπτεμβρίου

 

Τα ονόματά τους έχουν διασωθή στο αρχαίο «Μαρτύριόν» τους (BHG 2280-2281) και είναι: Λαυρεντία η διάκονος, Κελσίνα, Θεοκτίστη (ή Θεόκλεια), Δωροθέα, Ευτυχιανή, Θέκλα, Αρισταινέτη, Φιλαδέλφη, Μαρία, Βερονίκη, Ευλαλία (ή Ευθυμία), Λαμπροτάτη, Ευφημία, Θεοδώρα, Θεοδότη, Τετεσία, Ακυλίνα, Θεοδούλη, Απλοδώρα, Λαμπαδία, Προκοπία, Παύλα, Ιουλιάνα, Αμπλιανή, Περσίς, Πολυνίκη, Μαύρα, Γρηγορία, Κυρία (ή Κυριαίνη), Βάσσα, Καλλινίκη, Βαρβάρα, Κυριακή, Αγαθονίκη, Ιούστα, Ειρήνη, Ματρώνα (ή Αγαθονίκη), Τιμοθέα, Τατιανή, Άννα (ή Ανθούσα).

Οι άγιες αυτές γυναίκες έζησαν την εποχή του βασιλέως Λικινίου (307-324) στην Αδριανούπολι της Θράκης. Ο ηγεμών της περιοχής Βάβδος τις συνέλαβε ως χριστιανές και τις προέτρεπε να προσκυνήσουν τα είδωλα. Η Κελσίνα, μία εξ αυτών και η πρώτη της πόλεως, μετά την θαρραλέα ομολογία της πίστεώς της τις εσύναξε όλες στην οικία της μαζί με τον διδάσκαλό τους, διάκονο άγιο Αμμούν, για να ενισχυθούν προς το μαρτύριο. Ο Αμμούν πήρε το χαρτί με τα ονόματά τους και τα διάβασε δυνατά ένα-ένα. Ύστερα είπε: «Αγωνισθήτε υπέρ του Χριστού διά του μαρτυρίου, διότι έτσι θα καθίση και ο Δεσπότης Χριστός στην πύλη της ουρανίου βασιλείας και θα σας προσκαλή μία-μία κατ’όνομα, για να σας αποδώση τον στέφανο της αιωνίου ζωής».

Οικουμενικός Πατριάρχης από Μονή Σουμελά: «Εύχομαι ο Θεός να βοηθήσει την Ελλάδα»

 

Συντάχθηκε από: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Αναδημοσίευση από: Ρομφέα 

Προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου τελέστηκε για τρίτη συνεχή χρονιά, στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, στην Τραπεζούντα του Πόντου, πανηγυρική θεία λειτουργία.

Αγνοώντας το ψιλόβροχο, πλήθος πιστών, από την Ελλάδα και

Σύναξις των εν Αδριανουπόλει διαλαμψάντων Αγίων τελείται εις Νέαν Ορεστιάδαν την τελευταία Κυριακή εκάστου Ιουνίου

Σεπτέμβριος:

1 Αμμούν ο Διδάσκαλος και Διάκονος και αι συν αύτω Τεσσαράκοντα μαθήτριαι, παρθένοι και ασκήτριαι, καταγόμεναι εξ Αδριανουπόλεως και εν Ηρακλεία της Θράκης μαρτυρήσαντες (248-305).

2 Αειθαλάς και Αμμούν, οι εν Αδριανουπόλει άγιοι.

 

Οκτώβριος:

28 Αθανάσιος Α΄, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καταγόμενος εξ Αδριανουπόλεως.

29 Τιμόθεος οσιομάρτυς εκ Κεσσάνης, μαρτυρήσας εν Αδριανουπόλει το έτος 1820.

Άγιος Ιερομάρτυρας Κύριλλος Στ΄ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1813 – 1818) (μέρος 1ο)

Ο Άγιος Νέος Ιερομάρτυς Κύριλλος Στ' Οικουμενιός Πατριάρχης (1813 - 1818)

Αναγνωρίστηκε ως Άγιος της Εκκλησίας μας από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλαδος με ενέργειες του Σεβ. Μητροπολίτου κ. Νικηφόρου (Πράξις 403/8-7-1993). Η μνήμη του τιμάται την 18ην Απριλίου και μεταφέρεται την Κυριακή του Θωμά. Στην μνήμη του Αγίου Ιερόμαρτυρα Κύριλλου του ΣΤ΄ παραθέτουμε άρθρο που δημοσίευσε για το έργο του στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 25 Μαρτίου 1987 ο Τάσος Λιγνάδης.***

Οι πνευματικές ικανότητες

Ο Κωνσταντίνος Σερπετζόγλου γεννήθηκε κατά το τέλος της δεκαετίας του 1760 στην Αδριανούπολη, από φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του Βασίλειος καταγόταν από την Καισάρεια και, αν βασισθούμε στο επώνυμό του, θα πρέπει να ήταν κατασκευαστής σιροπίων (σερπέτια, τουρκιστί τα μελίκρατα κατά τον Α. Γούδα, Βίοι Παράλληλοι). Ο Κωνσταντίνος είχε τρείς αδελφές, η μητέρα του όμως Μοσχονή ποθούσε για το αγόρι της, που φαινόταν ευφυές και επιμελέστατο, να μάθει τα ελληνικά γράμματα όσο γινόταν καλύτερα. Ο μικρός πήγαινε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία και το πρώτο του ελληνικό βιβλίο – όπως στους περσσότερους Έλληνες της Τουρκοκρατίας – το αλφαβητάρι του, ήταν το Ψαλτήρι. Πάνω σ’ αυτό έμαθε να συλλαβίζει και να γράφει την γλώσσα των προγόνων του.

Άγιος Ιερομάρτυρας Κύριλλος Στ΄ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1813 – 1818) (μέρος 2ο)

Ο Άγιος Νέος Ιερομάρτυς Κύριλλος Στ' Οικουμενιός Πατριάρχης (1813 - 1818)

Συνέχεια από 1ο μέρος

Ουσία και Αρτηρία

Επαναλαμβάνω ότι χρησιμοποιώ τα στοιχεία αυτά που αναφέρονται στον Κύριλλο ως παράδειγμα αναγωγής στον ιστορικό ρόλο της Ορθοδοξίας. Και σκέφτομαι αυτόν τον ρόλο όχι μόνο κατά την Τουρκοκρατία, αλλά και μετά την ανεξαρτησία του ελληνικού κρατιδίου, όταν η Εκκλησία πρωτοστατούσε οικουμενικώς με τα ίδια ιδεολογικά μέσα αφυπνίσεως στον αλύτρωτο και στον απόδημο ελληνισμό…

… Οι αιώνες της σκλαβιάς «δεν μπόρεσαν να σβήσουν την ελληνική ψυχή μας γιατί υπήρξαν οι Κύριλλοι».

Μιλώντας με το παράδειγμα του Κυρίλλου ανάγομαι αυτομάτως στις χιλιάδες των Κυρίλλων, δηλαδή στην Εκκλησία της Ορθοδοξίας, που κράτησε σε διαρκή εγρήγορση και αγονάτιστη την συνείδηση του Γένους ως επαλήθευση παθών και αναστάσεως…

Ο Σεβασμ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου στη πανήγυρη της Μονής Βατοπαιδίου

Ο Σεβασμ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου, Υπέρτιμος και Έξαρχος Ροδόπης κ.κ. Δαμασκηνός μετέβη σήμερα στη Μονή Βατοαπαιδίου για την Πανηγυρική Αγρυπνία με αφορμή τη μνήμη των Τριών νέων Κτητόρων της Μονής Αγίων Νικολάου, Αθανασίου και Αντωνίου οι οποίοι κατάγονταν από την Αδριανούπολη. Για το βίο των 3 Κτητόρων της Μονής μπορείτε να διαβάσετε πατώντας

Oι Σαράντα (40) Οσιοπαρθενομάρτυρες και ο διαδάσκαλος του Αμμούν ο διάκονος (1η Σεπτεμβρίου)

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Ο άγιος Αμμούν ήταν Διάκονος στην Αδριανούπολη της Θράκης και υπήρξε διδάσκαλος και πνευματικός οδηγός των σαράντα Οσιοπαρθενομαρτύρων. Η ακριβής χρονική περίοδος της ζωής τους δεν αναφέρεται στα Συναξάρια, είναι όμως βέβαιο ότι έζησαν κατά την περίοδο των διωγμών, δηλαδή στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Ο Διάκονος Αμμούν και οι σαράντα μαθήτριές του συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα της Αδριανουπόλεως Βάβδο, επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα και οδηγήθηκαν στον άρχοντα της Θράκης Λικίνιο.

Έξι μήνες από την κοίμηση του παπά Φώτη του δια Χριστόν σαλού (με πλούσιο φωτογραφικό υλικό)

Κάθε χρόνο ο ευλογημένος παπά Φώτης με πολύ χαρά πραγματοποιούσε το πανηγύρι του Αγίου Λουκά, γιατί η κανονική μνήμη του Αγίου είναι μέσα στην Τεσσαρακοστή και δεν μπορούσε έτσι να το κάνει μεγαλοπρεπή……μάλιστα μετά την ακολουθία παρέθετε «τράπεζα» για τους προσκυνητές .

Έτσι και φέτος βρεθήκαμε όσοι μπορέσαμε να ειδοποιηθούμε στη πανηγύρι που ο παπά Σταύρος εφημέριος της Άγιας Μαρίνας στο ομώνυμο χωριό της Μυτιλήνης και αγαπημένο παιδί του παπά Φώτη οργάνωσε όμορφα με την προτροπή του χρόνου να γίνει πιο οργανωμένα και να γίνει και η «τράπεζα» όπως ο αγαπημένος μας Παππούλης έκανε…

ταυτόχρονα έγινε και το 6μηνο μνημόσυνο του παπά Φώτη …..

Όσιος Σάββας ο Βηματάρης (10ος αι.), εορτή Τρίτη του Πάσχα

Ο Άγιος Σάββας ο Βηματάρης ο Βατοπαιδινός. Σύγχρονη φορητή εικόνα του Κύπριου Αγιογράφου Αδάμου Αδάμου

Ο όσιος αυτός έζησε στη μονή Βατοπαιδίου. Ήταν ιεροδιάκονος και είχε το διακόνημα του βηματάρη, δηλαδή του διακονητή του ιερού Βήματος. Τον 10ο αιώνα, σε επιδρομή Αράβων στη μονή, ο Σάββας πρόλαβε και έκρυψε την εικόνα της Παναγίας της Βηματάρισσας ή Κτιτόρισσας στο πηγάδι του ιερού Βήματος, μαζί με τον σταυρό του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τοποθετώντας μπροστά τους αναμένη λαμπάδα. Ο Σάββας αιχμαλωτίσθηκε και μεταφέρθηκε στην Κρήτη. Όταν μετά εβδομήντα έτη απελευθερώθηκε και επέστρεψε υπέργηρος στη μονή, υπέδειξε στον ηγούμενο Νικόλαο να ανοίξουν το πηγάδι, όπου βρήκαν θαυμαστά την εικόνα της Παναγίας και τον σταυρό να στέκουν όρθια πάνω στο νερό και την λαμπάδα αναμμένη.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος από τη Σόφια της Βουλγαρίας – 26 Μαρτίου

Προσκυνητάρι στο Καθολικό της βουλγαρικής Μονής Ζωγράφου Αγίου Όρους με την εικόνα των 26 Ζωγραφιτών Οσιομαρτύρων. Στην τρίτη από τις μικρότερες εικόνες βλέπουμε τον άγιο νεομάρτυρα Γεώργιο από τη Σόφια. (Μπορείτε να κάνετε κλικ στη φωτογραφία για μεγέθυνση.) Φωτογραφία VatopaidiFriend.

Μαρτύρησε στην Αδριανούπολη στις 26 Μαρτίου 1437 . Μεγάλη Τρίτη.

Ο άγιος ήταν στρατιώτης, τριάντα ετών περίπου, γεροδεμένος , με όμορφο παράστημα, ομορφότερος όμως στην ψυχή. Πως και γιατί βρέθηκε από την Σόφια στην Ανδριανούπουλη δε γνωρίζουμε. Φορώντας τα στρατιωτικά του ενδύματα, την περικεφαλαία του και τα όπλα του πήγε σ’ ένα τούρκο τοξοποιό να του επισκευάσει το τόξο του. Πρέπει όμως μέσα στην καρδιά του να είχε ήδη τον πόθο της ομολογίας. Εκεί ενώ περίμενε στο εργαστήριο να παραλάβει το τόξο του, ο τοξοποιός βλαστήμησε τον Χριστό. Οπότε ο Άγιος μάρτυς του Χριστού , ο οποίος γνώριζε και γράμματα, με δυνατή φωνή φώναξε :

Ο Άγιος Νεομάρτυς Μιχαήλ ο Μαυροειδής από την Ανδριανούπολη

Μαρτύρησε στις 17 Φεβρουαρίου , τέλη 15ου αιώνα, στην Ανδριανούπολη

Ο Άγιος καταγόταν από σπουδαία οικογένεια της Ανδριανουπόλεως, ήταν ο πρώτος άρχοντας της πόλεως, μορφωμένος, ευγενής, ενάρετος και πλούσιος. Είχε δε γνωριμίες και διασυνδέσεις τόσο με Τούρκους όσο και με Ρωμιούς. Ήταν γνωστός και ξακουστός σε πολλούς προκρίτους της Μ. Ασίας ακόμη και σε ανθρώπους του παλατιού αλλά και μεγιστάνες της Κωνσταντινουπόλεως.

Αυτόν τον σπουδαίο και ενάρετο άνθρωπο , μια ομάδα τούρκων, γνωστών για την πονηρία τους ,

Άγιος Θεόφιλος ο Μυροβλύτης ο Βατοπαιδινός (1460-1548)

 

Γεννήθηκε στη Ζίχνη της Μακεδονίας περί το 1460 από γονείς φιλόθεους, φιλάγαθους και φιλάρετους. Στην πατρίδα του έμαθε τα πρώτα γράμματα κι έδειξε πως τα αγαπούσε ιδιαίτερα και πρόκοπτε και προόδευε μελετώντας και εντρυφώντας στις ιερές γραφές. Μάλιστα επιδόθηκε στην καλλιγραφία και έγινε άριστος καλλιγράφος.