Η χαρά στην Παλαιά Διαθήκη

 

Βοόζ και Ρουθ η χαρά στην Π.Δ.

Ομότιμος καθηγητής στο τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Πατρώνος

Η βασική αυτή έννοια, ότι ο Θεός είναι τελικά ο μεγάλος «δοτήρ» και χορηγός της χαράς στον άνθρωπο, βρίσκεται ιδιαίτερα αναπτυγμένη στην Παλαιά Διαθήκη. Και μάλιστα σχετίζεται άμεσα εκεί και με τη λατρεία του ονόματος του Θεού (Δευτ. 16, 14· Ψαλμ. 100, 2). Η σύνδεση αυτή της χαράς με την παρουσία του Θεού στη ζωή του ανθρώπου, κάνει τη χαρά να μη θεωρείται σαν ένα απλό εσωτερικό αίσθημα αλλά σαν ένα καθολικό γεγονός που δείχνει τη στάση του ανθρώπου μέσα στην προσωπική του ιστορία.

Οι σωτηριολογικές ενέργειες του Θεού είναι η κύρια πηγή χαράς για τον πιστό άνθρωπο. Η πεποίθηση ότι ο Θεός «κατασκηνώνει» μεταξύ των πιστών Του και γίνεται «ασπίδα» των δικαίων, φέρνει ασφαλώς μαζί με την ελπίδα ευφροσύνη και χαρά (Ψαλμ. 5, 11—12). Ο ψαλμωδός θα εκφράσει έντονα αυτή τη σωτηριολογική αίσθηση και εμπειρία· «… διηγήσομαι πάντα τα θαυμάσια σου· ευφρανθήσομαι και αγαλλιάσομαι εν σοι» (Ψαλμ. 9, 2-3) και «προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου διά παντός, ότι εκ δεξιών μου έστιν, ίνα μη σαλευθώ. Διά τούτο ηυφράνθη η καρδία μου και ηγαλλιάσατο η γλώσσα μου, έτι δε και η σαρξ μου κατασκηνώσει επ’ ελπίδι, ότι ουκ εγκαταλείψεις την ψυχήν μου εις άδην» (Ψαλμ. 15,8—10). Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

 

Ανάσταση, η ελπίδα του κόσμου

Καθηγητής της Ιστορίας των χρόνων και της Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης Βασίλειος Στογιάννος

Στην τριάδα των χριστιανικών αρετών, που αναφέρει ο απόστολος Παύλος στην κατακλείδα του ύμνου της αγάπης, ανάμεσα στην πίστη και στην αγάπη υπάρχει η ελπίδα. Σωστά, γιατί στηρίζεται στην πίστη και σχετίζεται πρακτικά με την αγάπη. Η ελπίδα του χριστιανού πηγάζει από την πίστη του, από την θεογνωσία και την ανθρωπογνωσία του. Συγχρόνως όμως δίνει φτερά και στην αγάπη του, γιατί την συνδέει με το όραμα του καινούριου κόσμου, με το πλήρωμα της βασιλείας του Θεού στην νέα γη και στον νέο ουρανό που κατοικεί η δικαιοσύνη κατά τον απόστολο Πέτρο. Αγωνιζόμαστε, κάνομε θυσίες, υφιστάμεθα δεινά αγόγγυστα, δίνομε την ζωή μας, γιατί έχομε ένα τελικό στόχο, την επικράτηση της νέας δημιουργίας, της βασιλείας του Θεού. Όλες μας οι πράξεις κατατείνουν στην έλευση αυτής της έσχα¬της πραγματικότητας, που την ξέρομε από την πίστη μας βέβαια, αλλά που βασικά την βλέπομε με την ελπίδα, με την προσδοκία μας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η Αγία Αργυρή η Νεομάρτυς εκ Προύσσης (1688 – 5 Απριλίου 1721)

Απολυτίκιον

Ήχος δ’. Ταχύ προκαταλαβε

Τυραννους κατήσχυνας εν τοις βασανοις σεμνή, δειχθείσα πολύαθλε ώσπερ αδαμας στερρός,Χριστού μαρτυς ενδοξε, εδειξας εναθαλούσα προς Χριστόν τον Σωτήρα, ερωτα τε και ζήλον και ακόρεστον πόθον, δι’ ο σε Αργυρή, Αυτός αξίως εδόξασε.

Είχε αληθινά η Αργυρή, σαν αλλη Χαναναία πίστη, είχε φρονιμαδα, είχε ταπεινοφροσύνη. Αλλά, αν έλειπε από την καρδιά της η επιμονή, δεν θα εκέρδιζε τον Παράδεισο. Υπέμεινε σταθερή και ασάλευτη στον σκοπό της, αν και βρήκε πολλές δυσκολίες στη ζωή της, και για τούτο ενίκησε και επέτυχε αυτό πού ποθούσε, δηλαδή να γίνει το θέλημα του Θεού. Η επιμονή στα καλά έργα είναι αρετή, τόσο αναγκαία, ώστε χωρίς αυτή, κανείς δεν απολαμβάνει τη σωτηρία του. Η ηθική, το Ευαγγέλιο, διδάσκει ότι εκείνος μόνο φθάνει στον Παράδεισο, ο οποίος περπατεί στο δρόμο της αρετής. Τούτο τον δρόμο βλέπουμε να εικονίζεται στην Αγία Γραφή, (Δευτ. κη’ 12) με «την κλίμακα του Ιακώβ», πού στηρίζεται στη γη και φθάνει μέχρι τον ουρανό. Με αυτή την κλίμακα οι Άγγελοι κατεβαίνουν στους ανθρώπους, φέρνοντας τη χάρη του Θεού, και οι άνθρωποι με αυτή, όταν γίνουν όμοιοι με τους Αγγέλους, ανεβαίνουν στην αιώνια βασιλεία.

Η στάση μας απέναντι στη ζωή και το θάνατο

Η επιθυμία σας να ζήσετε είναι φυσική και δεν έχει τίποτε το εφάμαρτο. Ωστόσο η χριστιανική στάση απέναντι στη ζωή και το θάνατο είναι: «Ας γίνει το θέλημα του Κυρίου» (Πράξ. 21:14). Γιατί, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, κανένας μας δεν ζει για τον εαυτό του και κανένας μας δεν πεθαίνει για τον εαυτό του. Όταν ζούμε, ζούμε για τον Κύριο. Και όταν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε για τον Κύριο. Είτε, λοιπόν, ζούμε είτε πεθαίνουμε, σ’ Εκείνον ανήκουμε (Ρωμ. 14:7-8). Αυτή τη διάθεση πρέπει να καλλιεργήσουμε μέσα μας, διώχνοντας κάθε φόβο και κάθε ανησυχία.

“Πώς να παρουσιαστώ στον Κύριο, όταν πεθάνω;” αναρωτιέστε. Να παρουσιαστείτε έχοντας καθαριστεί από τις αμαρτίες σας με τη μετάνοια και την Εξομολόγηση, έχοντας λάβει το εφόδιο της αιώνιας ζωής, τα άχραντα Μυστήρια του Χριστού, έχοντας στο νου σας αγαθούς λογισμούς και στην καρδιά σας άγια αισθήματα -πίστη, ελπίδα, ταπείνωση, φόβο Θεού… Τα αισθήματα αυτά αντικαθιστούν όλα τα καλά έργα, που η αρρώστια δεν σας επιτρέπει να κάνετε. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η παράδοση ως κίνδυνος και ως ελπίδα, Συζήτηση στο Megaron Plus

Από τη Φωτοθήκη της Πεμπτουσίας…

“Είναι… αναγκαίο να παραμείνουμε ανοικτοί και εποικοδομητικοί στο διάλογο με τους ανθρώπους διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων ή φιλοσοφικών τοποθετήσεων, “αληθεύοντες εν αγάπη” (Εφεσ., 4:15). Το ορθόδοξο ήθος επιβάλλει ειλικρινή σεβασμό προς την ιδιαιτερότητα και την ελευθερία του άλλου, ανεξαρτήτως του τι πιστεύει ή του αν πιστεύει. Φανατισμός και ξενοφοβία, μετατροπή του εκκλησιαστικού φρονήματος σε ιδεολογικά σκευάσματα, δεν συμβαδίζουν με το ελεύθερο πνεύμα της Ορθοδοξίας. Χρειάζεται νηφάλια κατανόηση , ήρεμη κριτική αντιμετώπιση, συνέπεια και συνεργασία με τους ανθρώπους καλής θελήσεως, για την επικράτηση της ειρήνης και τη συναδέλφωση όλων των λαών”.

Αναστάσιος, Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Είναι δύσκολη η θεραπεία της αμαρτίας στη ζωή της πίστης;

Το ερώτημα που συχνά δεσπόζει ανάμεσα στους ανθρώπους που πιστεύουν είναι «πόσο δύσκολη ή αδύνατη είναι η θεραπεία της αμαρτίας στη ζωή της πίστης;». Ενώ αναγνωρίζουμε την δύναμη που η πίστη έχει και την ελπίδα που μας προσφέρει, εντούτοις διαπιστώνουμε ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να απαλλαγούμε από την αίσθηση της ρυπαρότητάς μας έναντι του Θεού, από το ότι ο Θεός και το θέλημά Του δεν είναι προτεραιότητα στη ζωή μας, ότι η πορεία μας, λιγότερο ή περισσότερο, στον κόσμο αυτό χαρακτηρίζεται από επιδράσεις του εκκοσμικευμένου πνεύματος, ότι ενώ μετανοούμε ενίοτε για τα σφάλματά μας, ξαναγυρίζουμε στα όσα έχουμε αποφασίσει να αφήσουμε κατά μέρος. Ο Απόστολος Παύλος, απαντώντας σε ανάλογο προβληματισμό, θέτει αυτό το ερώτημα: «ει δε ζητούντες δικαιωθήναι εν Χριστώ ευρέθημεν και αυτοί αμαρτωλοί, άρα Χριστός αμαρτίας διάκονος;

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: «Η ψύχρανση του πνευματικού ζήλου και οι αιτίες της»

ΦΟΒΑΣΑΙ. Αμφιβάλεις αν θα καταφέρεις να ολοκληρώσεις την προσπάθειά σου, μολονότι έκανες μια φιλότιμη αρχή. Ναι, πρέπει να το φοβάσαι αυτό, γιατί ,καθώς είμαστε συχνά άστατοι, προκαλούμε βλάβη στον εαυτό μας. Μη στηρίζεσαι στις δυνάμεις σου. Απόθεσε κάθε ελπίδα σου στον Θεό. Από την ανησυχία και το φόβο της αποτυχίας όχι μόνο δεν θα ζημιωθείς, αλλ’ απεναντίας και θα ωφεληθείς, αν ,πρώτον, δεν απελπιστείς και, δεύτερον, ακουμπήσεις και στηριχθείς στον παντοδύναμο Κύριο. Διατήρησε αυτή την καλή ανησυχία. Να φοβάσαι μήπως λυπήσεις τον αγαπημένο σου Κύριο. Και να σκέφτεσαι πως αύριο έρχεται ο θάνατος. Αργότερα, την ανησυχία θα την αντικαταστήσει η στέρεη ελπίδα της σωτηρίας.

Χριστός Γεννάται! Μέρος Β´

Του Άγιου Ιωάννη του Χρυσόστομου

Αφού λοιπόν όλοι σκιρτούν από χαρά, θέλω κι εγώ να σκιρτήσω, θέλω να χορέψω, θέλω να πανηγυρίσω. Δίχως κιθάρα, δίχως αυλό, δίχως λαμπάδες αναμμένες στα χέρια μου. Πανηγυρίζω κρατώντας, αντί γι’ αυτά, τα σπάργανα του Χριστού. Αυτά είναι η ελπίδα μου, αυτά η ζωή μου, αυτά η σωτηρία μου, αυτά ο αυλός μου, αυτά η κιθάρα μου. Γι’ αυτό τα ‘χω μαζί μου: Για να πάρω από τη δύναμη τους δύναμη, για να φωνάξω μαζί με τους αγγέλους, «δόξα στον ύψιστο Θεό», και με τους ποιμένες, «και ειρήνη στη γη, ευλογία στους ανθρώπους» (Λουκ. 2:14).

Και ξέρετε γιατί; Γιατί Εκείνος που προαιώνια γεννήθηκε από τον Πατέρα ανεξήγητα, γεννιέται σήμερα από παρθένα υπερφυσικά. Το πώς, το γνωρίζει η χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Η συναρπαστική ζωή ενός ανθρώπου χωρίς άκρα, ελπίδα και έμπνευση για μια αληθινή ζωή χωρίς όρια!

 

«Οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ» (Iωαν. 9,3)

 

Στο νέο βιβλίο των εκδόσεων “Εν πλω”, με τον τίτλο “ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ”, ο ΝΙΚ ΒΟΥΙΣΙΤΣ, που γεννήθηκε χωρίς άκρα, αφηγείται την προσωπική του ιστορία και τον αγώνα του να ζήσει μια αληθινά χαρούμενη ζωή.

 

Tα τελευταία χρόνια, ο εκπληκτικός αυτός άνθρωπος έχει γίνει πολύ οικείος σε εκατομμύρια ανθρώπους, τόσο από τις ομιλίες του σε μεγάλα γήπεδα και θέατρα ανά τον κόσμο, όσο και απο τα videos που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Ήρθε η ώρα λοιπόν να τον γνωρίσουμε “από κοντά” και μέσα από τα κείμενά του!

 

Ο Νικ στις σελίδες του βιβλίου του περιγράφει την προσωπική φιλοσοφία του για τη ζωή. Μιλά για τα προσωπικά σκαμπανεβάσματα στη ζωή του, την σκοτεινή

περίοδο της απόγνωσης, όταν θεώρησε ως λύση την αυτοκτονία αλλά και τις μετέ- πειτα προοπτικές που ανοίχθηκαν μπροστά του.

Εξιστορεί τα ταξίδια του και τις εμπειρίες που αποκόμισε από τις περιοδείες του ανά τον κόσμο, όπου εκατομμύρια άνθρωποι παίρνουν από την εμπνευσμένη αφήγησή του κουράγιο και δύναμη για να ξεπεράσουν τις δικές τους προκλήσεις.

Αφηγείται τις παράλληλες ιστορίες ανθρώπων που γνώρισε ο ίδιος με αναπηρίες, αρρώστιες και δυσκολίες που τις πολέμησαν ή τις ξεπέρασαν.

Μήπως γνωρίζετε ποιά είναι ή Ελεν Κέλερ; Είναι ή μεγαλύτερη διάψευση της απαισιοδοξ​ίας στα χρόνια μας

Αγίου Νικολάου Αχρίδος

Μήπως γνωρίζετε ποιά είναι ή «Ελεν Κέλερ; Είναι ή μεγαλύτερη διάψευση της απαισιοδοξίας στα χρόνια μας. Μια κοπέλα τυφλή και κωφάλαλη από το δεύτερο έτος της ζωής της. Ένα δυστυχισμένο πλάσμα θα πείτε. Σε καμιά περίπτωση. Ή Ελεν Κέλερ είχε την πιο αισιόδοξη ψυχή. Με την τιτάνια προσπάθεια της κατάφερε, παρόλα τα προβλήματα της, να ανυψωθεί σε τέτοιο διανοητικό και ηθικό ύφος, ώστε να ανήκει στην αφρόκρεμα’ της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης.

Αλβανίας Αναστάσιος​: «Η οικονομική κρίση και ο ρόλος της Εκκλησίας»

Στην Κύπρο βρίσκεται ο αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος, με αφορμή τα εγκαίνια της Εβδομάδας Πολιτισμού και Βιβλίου, η οποία διοργανώθηκε από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου και άνοιξε χθες το βράδυ τις πύλες στην Λευκωσία. Ο Μακαριώτατος θα είναι απόψε ο κεντρικός ομιλητής στην επίσημη έναρξη των εκδηλώσεων και θα μιλήσει με θέμα: «Πολυθρησκειακή Ευρώπη και Ορθοδοξία». Το πρωί, ο Αλβανίας Αναστάσιος, παρέστη συμπροσευχόμενος στη Θεία Λειτουργία, στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας Στροβόλου, όπου κήρυξε τον θείο λόγο.

«Με ιδιαίτερη συγκίνηση και δοξολογία στον Θεό βρίσκομαι ανάμεσά σας, σήμερα, σ’ αυτή τη μεγάλη ημέρα που γιορτάζουμε όλους τους αγίους που ακτινοβόλησαν και λάμπρυναν με την ζωή τους και το έργο τους όχι μόνο την Κύπρο, αλλά και γενικότερα όλη την οικουμένη», ανέφερε, για να τονίσει, ακολούθως, ότι

Η Αγία Σοφία με τις τρεις κόρες της (Κινούμενα σχέδια)

Η Αγία Σοφία με τις τρεις κόρες της (Κινούμενα σχέδια)

Αγ. Σοφίας, Πίστης, Ελπίδας και Αγάπης – 17η Σεπτεμβρίου (με το απολυτίκιό τους σε βίντεο)

Η Αγία μάρτυς Σοφία καταγόταν από μεγάλη πόλη της Ιταλίας. Ήταν γυναίκα σεμνή και ευσεβής. Έμεινε χήρα πολύ νωρίς. Έτσι αναγκάστηκε να εγκατασταθεί στη Ρώμη με τις τρεις κόρες της, την Πίστη δώδεκα ετών, την Ελπίδα δέκα και την Αγάπη εννέα ετών.

Καθημερινά ανέτρεφε τις κόρες της με ιδιαίτερη επιμέλεια. Συνέχεια τις προέτρεπε να μιμούνται τη ζωή της καί να στολίζονται με αρετές. Έβαλε μές στην καρδιά τους το φόβο του Κυρίου και τη λαχτάρα της Βασιλείας των ουρανών. Πρόσεχε παράλληλα το όνομά τους νά συμβαδίζει με τη ζωή τους.

Το μεγαλύτερο χάρισμα είναι η αγάπη (Απόστολος Παύλος)

Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος. Ψηφιδωτό από την Μονή της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ’

1.  Εάν μιλώ τάς γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπην, έγινα χαλκός πού δίνει ήχους ή κύμβαλον πού βγάζει κρότους.

2.  Και εάν έχω χάρισμα προφητείας και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλην την γνώσιν, και εάν έχω όλην την πίστιν, ώστε να μεταθέτω βουνά, αλλά δεν έχω αγάπην, δεν είμαι τίποτε.

3. Και εάν μοιράσω σε ελεημοσύνες όλην μου την περιουσίαν, και εάν παραδώσω το σώμά μου διά να καή, αλλά δεν έχω αγάπην, καμμίαν ωφέλειαν δεν έχω.

4. Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι γεμάτη από ευμένειαν, η αγάπη δεν είναι ζηλότυπη, η αγάπη δεν καυχάται, δεν είναι υπερήφανη,

5. δεν κάνει ασχήμιες, δεν ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δεν λογαριάζει το κακόν,

6. δεν χαίρει διά το κακόν, αλλά συγχαίρει εις την αλήθειαν,

7. όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, ελπίζει για το κάθε τι, υπομένει το κάθε τι.

Η κατάλυση του φόβου, μπροστά στο μηδέν και το κενό

Ιωαν. Δ. Καραβιδόπουλου, Ομοτ. καθηγ. Παν/μιουΚυριακή του Θωμά.

 Η σημερινή διήγηση από το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο αναφέρει μια από τις εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού στους μαθητές του. Το γεγονός της Αναστάσεως, καθ’ εαυτό, ως υπερβαίνον τα όρια του ιστορικού γεγονότος δεν περιγράφεται από κανένα ευαγγελιστή· όλες οι σχετικές ευαγγελικές διηγήσεις αναφέρουν τους μάρτυρες που είδαν τον Αναστημένο Χριστό ή που επισκέφθηκαν τον κενό τάφο. Κι’ αυτό γιατί η Ανάσταση του Χριστού — αν και τεράστιας σπουδαιότητας γεγονός — δεν εμπίπτει στα στενά πλαίσια των ιστορικά διαπιστουμένων γεγονότων, αλλά στηρίζεται στην εμπειρία και το βίωμα του πιστού·

Τα Τέσσερα Κεριά

“Tέσσερα κεριά έλιωναν αργά, αργά…

Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος

που μπορούσε να ακουστεί η συζήτησή τους…

Το πρώτο κερί είπε:

Εγώ είμαι η Ειρήνη.

Μα οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να με διατηρήσουν.

Πιστεύω πως δεν μου μένει άλλο από το να συνεχίσω να σβήνω!!!

Προσευχή μέσα στην αναταραχή

Πώς είναι δυνατό, όμως, να προσευχηθούμε μέσα σε κατάσταση ταραχής; Θα ’θελα να αναφέρω μερικά παραδείγματα που δείχνουν πως αυτό είναι δυνατό· θα τολμούσα μάλιστα να πω ότι αυτή η αναταραχή έχει τα πλεονεκτήματά της, σαν τα αιχμηρά βράχια που μας βοηθούν να σκαρφαλώσουμε ψηλά εκεί που δεν μπορούμε να πετάξουμε.

Απόρριψη της απογνώσεως

Η Ελπίδα στην φυλακή της Απόγνωσης. Έργο της Αγγλίδας Evelyn De Morgan 1887

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός

Δεν πρέπει όμως ν’ απελπιζόμαστε, όταν δεν είμαστε όπως πρέπει να είμαστε. Κακό είναι βέβαια, άνθρωπε, που αμάρτησες. Γιατί όμως αδικείς το Θεό και από άγνοιά σου τον νομίζεις αδύνατο; Μήπως δεν μπορεί να σώσει την ψυχή σου Εκείνος που έκανε για σένα αυτόν τον τόσο μεγάλο κόσμο που βλέπεις; Κι αν πεις ότι “ αυτό μάλλον καταδίκη μου είναι, όπως και η συγκατάβασή Του”, μετανόησε και δέχεται τη μετάνοιά σου, όπως του ασώτου(Λουκ. 15,20) και της πόρνης(Λουκ. 7,47-48).

Το ελπιδοφόρο μήνυμα του μακαριώτατου αρχιεπίσκοπου Ιερώνυμου για το Πάσχα

Χριστός Ανέστη!!

«Σήμερον σωτηρία τω κόσμω, ότι ανέστη Χριστός ως παντοδύναμος»! Εορτών εορτή και πανήγυρη πανηγύρεων εορτάζουμε. Η Ζωή νίκησε τόν θάνατο. Η Αλήθεια κατατρόπωσε τό ψεύδος. Τό φως εξαφάνισε τό σκοτάδι. Η ελπίδα αποδείχθηκε δυνατότερη από τούς φόβους και τις αγωνίες πού δηλητηριάζουν τον βίο μας.

«Η Κωνσταντινιά στην Κωνσταντινούπολη…»

Στην γενέτειρά της επέστρεψε ύστερα από σχεδόν 90 χρόνια η κυρία Κωνσταντινιά Γεωργαλά, 91 ετών σήμερα, η οποία το Σάββατο το απόγευμα επισκέφθηκε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και έλαβε την ευλογία και τις ευχές του. Συναισθήματα συγκίνησης και χαράς πλημμύρισαν την ηλικιωμένη γυναίκα η οποία γεννήθηκε το 1920 στο Φανάρι, βαπτίσθηκε στην Παναγία την Μουχλιώτισα που βρίσκεται δίπλα από την Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή και το 1922 – στην αγκαλιά των γονιών της – ακολούθησε τον δρόμο του ξεριζωμού του ελληνισμού της Μικρασίας.

«Ήρθα να δω τον τόπο που άνοιξα τα μάτια μου, που είδα το φως της ζωής» μας εξομολογήθηκε η κυρία Κωνσταντινιά την ώρα που ετοιμαζόταν να μπει στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου για να προσκυνήσει. «Με αξίωσε ο Κύριος να επιστρέψω, ας είναι δοξασμένο το όνομά του» είπε εμφανώς συγκινημένη.

Για αυτούς που λένε ότι ο Θεός μας έχει αφήσει μόνους

Έλαβα το έλεός Σου Θεέ μου όταν με πέρασες από την ανυπαρξία στην ύπαρξη. Και όχι μόνο με πέρασες στην ύπαρξη, αλλά και με έκανες άνθρωπο. Με έκανες άνθρωπο ελπίζοντας να δεις καμιά χαρά από μένα. Γιατί πολύ σε έχουμε πικράνει εμείς οι άνθρωποι. Που από εμάς είχες μεγάλες προσδοκίες όταν έπλασες τον Αδάμ. Έπλασες τον άνθρωπο για να γνωρίσει το δημιούργημα τον Δημιουργό του και ο Δημιουργός το δημιούργημά Του. Κι εγώ όμως αυτό που έκανε κι ο Αδάμ θα έκανα αν ήμουν στη θέση του. Θα γινόμουν κι εγώ αχάριστος όπως ο Αδάμ και το γνωρίζεις αυτό Θεέ μου. Όπως και έγινα αχάριστος σε αυτή τη ζωή, σε αυτή τη δοκιμασία. Αχάριστος, αφού σε αρνήθηκα και σε ξέχασα.

Πίστη και ταπείνωση

Κυριακή ΙΖ΄Ματθαίου(Χαναναίας)

Ο Χριστός, συνοδευόμενος από τους μαθητές του, περνούσε μια μέρα από τα σύνορα της Τύρου και της Σιδώνος. Μια γυναίκα από τα μέρη εκείνα πρόβαλε ξαφνικά μπροστά του, στη μέση του δρόμου. Έπεσε στα πόδια του και με δάκρυα τον παρακαλούσε να θεραπεύσει την κόρη της που ήταν δαιμονισμένη. Παραδόξως ο Ελεήμων την προσπέρασε χωρίς να της αποκριθεί τίποτε. Ούτε μια ματιά δεν της έριξε. Φάνηκε ολότελα αδιάφορος στον πόνο της γυναίκας εκείνης, που με λυτά τα μαλλιά, με τα μάγουλα αυλακωμένα από το κλάμα, με λόγια που θα συγκινούσαν και τις πέτρες, τον ικέτευε. Αυτά το θέαμα και το άκουσμα που ήταν ικανό να,συνταράξει και να σφίξει κάθε καρδιά, τον άφησε -έτσι τουλάχιστο θάχε κανείς την εντύπωση- ψυχρό.

Ο Ιησούς την προσπέρασε, ακολουθούμενος από τους Δώδεκα. Μα η γυναίκα -η Χαναναία, όπως τη λέει ο ιερός ευαγγελιστής Ματθαίος- δεν έμεινε άπρακτη. Η αδιαφορία του Χριστού δεν την πάγωσε. Η ελπίδα που έτρεφε στο Σωτήρα είχε πέσει σαν άγκυρα στο πέλαγος της σιωπής του, πέλαγος βαθύ, απύθμενο ίσως, όπου αυτή η άγκυρα δεν θάβρισκε κάπου να πιαστεί. Κι όμως η ελπίδα της Χαναναίας είχε πιαστεί στην κρυμμένη καρδιά του Χριστού. Κι όταν ο Χριστός απομακρύνεται προχωρώντας, η ελπίδα σέρνει τη Χαναναία πίσω του. Την τράβα, την κάνει να συνεχίσει τις ικεσίες, να μη παύσει να επικαλείται τη βοήθεια Εκείνου που είχε έλθει στον κόσμο ακριβώς για τους φτωχούς, τους βασανισμένους, τους απροστάτευτους, τους απόκληρους.

Τα Tέσσερα Κεριά !

«Tέσσερα κεριά έλιωναν αργά, αργά…

Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος

που μπορούσε να ακουστεί η συζήτησή τους…

Ευχές Χριστουγέννων: ταξίδι στην Ελπίδα

Μπορούμε άραγε να ελπίζουμε; Η θα ακολουθήσουμε παθητικά μια πορεία, χαραγμένη για μας , ερήμην μας;

Πικραμένοι, γιατί η ζωή δεν μας έριξε στα μαλακά, δαρμένοι από τα άγρια κύματα, θα περιμένουμε μήπως μας ξεβράσουν, τυχαία, σε κάποια ήσυχη ακτή;

Τώρα δεν μου λείπει πια τίποτε. Είμαι γεμάτος!

VatopaidiFriend: Ένας σύγχρονος νέος διηγείται πώς γνώρισε το Χριστό και πώς οδηγήθηκε στην αληθινή επίγνωση και έγινε φίλος του!

Αλλά να! Τώρα είμαι πια κοντά στο Χριστό!

Ίσως κάποιος θα θέλει να με ρωτήσει: Ε, και τί πια; Και ποιό είναι το αποτέλεσμα;

Απαντώ:

Γέμισε η καρδιά μου και η ζωή μου με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Γέμισε η ζωή μου αγάπη, χαρά, ειρήνη! Με άλλα λόγια γέμισε η ζωή μου με καταστάσεις και συναισθήματα, που μάταια τα αναζητούσα στα γλέντια, στη διασκέδαση, στο σεξ.