Η στάση μας απέναντι στη ζωή και το θάνατο

Η επιθυμία σας να ζήσετε είναι φυσική και δεν έχει τίποτε το εφάμαρτο. Ωστόσο η χριστιανική στάση απέναντι στη ζωή και το θάνατο είναι: «Ας γίνει το θέλημα του Κυρίου» (Πράξ. 21:14). Γιατί, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, κανένας μας δεν ζει για τον εαυτό του και κανένας μας δεν πεθαίνει για τον εαυτό του. Όταν ζούμε, ζούμε για τον Κύριο. Και όταν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε για τον Κύριο. Είτε, λοιπόν, ζούμε είτε πεθαίνουμε, σ’ Εκείνον ανήκουμε (Ρωμ. 14:7-8). Αυτή τη διάθεση πρέπει να καλλιεργήσουμε μέσα μας, διώχνοντας κάθε φόβο και κάθε ανησυχία.

“Πώς να παρουσιαστώ στον Κύριο, όταν πεθάνω;” αναρωτιέστε. Να παρουσιαστείτε έχοντας καθαριστεί από τις αμαρτίες σας με τη μετάνοια και την Εξομολόγηση, έχοντας λάβει το εφόδιο της αιώνιας ζωής, τα άχραντα Μυστήρια του Χριστού, έχοντας στο νου σας αγαθούς λογισμούς και στην καρδιά σας άγια αισθήματα -πίστη, ελπίδα, ταπείνωση, φόβο Θεού… Τα αισθήματα αυτά αντικαθιστούν όλα τα καλά έργα, που η αρρώστια δεν σας επιτρέπει να κάνετε. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Υπάρχει Ζωή μετά τη Γέννηση;

Άγνωστος συγγραφεύς

(Ένα κείμενο γραμμένο με πολύ χιούμορ, αγνώστου συντάκτη, προερχόμενο από τη Γερμανία.)

Στην κοιλιά της εγκύου δύο έμβρυα συνομιλούν. Το ένα είναι σκεπτικιστής, το άλλο, γεμάτο εμπιστοσύνη και πίστη.

Το γεμάτο αμφιβολίες έμβρυο ρωτάει:

π. Θεόδωρος Ζήσης – Η ζωή είναι σύντομη… (Ηχητικό)

Κήρυγμα π. Θεοδώρου Ζήση – Εκφων. (2/12/2012) Ηχητικό αρχείο MP3 – Διάρκεια 00:26:20- Μέγεθος 24,1 MB (2/12/2012) Θέμα: Ο σκοπός της ζωής. Κοσμική και χριστιανική αντίληψη.

Ο χρόνος που μας δόθηκε είναι για τη σωτηρία μας. Αξιοποίηση του χρόνου. Αναφορά σε χωρίο της Απ. Περικοπής περί εξαγοράς του χρόνου. Εξαγορά του χρόνου όταν καταναλώνεται στην αρετή και στην αγιότητα. Αναφορά σε διάφορα χωρία από την Αγ. Γραφή. Η ζωή είναι σύντομη, σαν καπνός, γι αυτό πρέπει να ξυπνήσουμε. Χωρία από έργα του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Το
παίγνιον της ζωής… Παραδείγματα που χαρακτηρίζουν της συντομία της ζωής. Αναφορά στη Π. Διαθήκη. Μάταια όλα. Η ευτυχία και η δυστυχία εναλλάσσονται ταχύτατα.
Γιατί είναι άστατη η ζωή μας; Εξήγηση από τον άγιο Γρηγόριο το Θεολόγο. Να θεωρείς τη ζωή ως πανηγύρι. Για να κερδίσει κανείς πρέπει να ανταλλάξει τα ρευστά με τα αιώνια. Να προσέχουμε πως ζούμε…

Για τις δύσκολες στιγμές

Θα ήθελα να γράψω για μια πολύ δύσκολη στιγμή που περάσαμε σαν οικογένεια, όχι για να σας γεμίσω με θλίψη αλλά για να σας μεταδώσω αυτά που έμαθα όλο αυτό το διάστημα της περιπέτειάς μας. Να τα βλέπω, να τα θυμάμαι και εγώ στις δυσκολίες της ζωής.

Συχνά οι άνθρωποι αναρωτιόμαστε τί είναι ευτυχία, νομίζουμε ότι ευτυχία είναι όταν υπάρχει υγεία, υλικά αγαθά, σύζυγος, παιδιά… κοινωνική καταξίωση και αποδοχή! Αυτά έχουν περάσει μέσα στην καρδιά μας και κλονιζόμαστε βαθιά άν ένα απο αυτά δεν υπάρχει ή το χάσουμε.

Τι είναι η Αγιότητα;

Θεοδόσιος Μαρτζούχος (Πρωτοσύγκελλος Ι. Μ. Νικοπόλεως και Πρεβέζης)

Για έναν άνθρωπο που έχει έστω και στοιχειώδη σχέση με την Εκκλησία, είναι συνηθισμένος όρος και επαναλαμβανόμενη λέξη, η λέξη άγιος. Τον ακούει να επαναλαμβάνεται κατά κόρον σε όλες τις λατρευτικές ευκαιρίες. Τα τροπάρια επαναφέρουν σε όλους τους χρόνους τις πτώσεις και τα πρόσωπα το ρήμα αγιάζω και το ουσιαστικό αγιασμός, ενώ στις αναγνώσεις των αποστολικών περικοπών ο χριστιανός ακούει έκπληκτος την προσφώνηση: «αδελφοί άγιοι» να απευθύνεται σ’ αυτόν.

Ο ήρωας Ανθυπολοχαγός (ΠΖ) Μιχαήλ Ζένιου (+ 14 Αυγούστου 1974)

«…Και σού ‘δωσαν πατρίδα μου την ακριβή ζωή τους

και πήραν την αληθινή κι ακοίμητη Ζωή

στη μόνιμη κι αιώνια Πατρίδα τ’ Ουρανού».

Μιχαήλ Ζένιου

απόσπασμα από

Όμως εμείς να επιθυμούμε το Πνεύμα το Άγιο του Θεού

Αναφέρεις ότι κυριάρχησε η κακία και η έλλειψη αδελφοσύνης ανάμεσα στους ανθρώπους. Θα επιθυμούσες να υπάρχει «μία ψυχή για όλους». Ξέρω τί σκέπτεσαι, μόνο που το εκφράζεις συγκεχυμένα. Όταν λες «μία ψυχή» εννοείς «ένα πνεύμα», όπως διατυπώνεται στην Αγία Γραφή. Επειδή δεν μπορεί να υπάρχει μία ψυχή για όλους τους ανθρώπους, διότι κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ψυχή, η οποία του δόθηκε για να μεριμνά και να φροντίζει γι’ αυτήν. Αλλά μπορεί να υπάρξει ένα και το αυτό πνεύμα σε πολλούς ανθρώπους του κόσμου, μόνο όμως εάν οι άνθρωποι το επιθυμούν.

Γεώργιος Μαντζαρίδης – Ακρότητες στην θεολογία και την ζωή

Ο Γεώργιος Μαντζαρίδης, ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, σε συνέντευξή του Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η Αγία Γραφή και το δίκαιο των Εργατών

«Δεν θα αδικήσης τον πλησίον σου, δεν θα αρπάσης ό,τι του ανήκει. Το ημερομίσθιον του εργάτου σου δεν θα μείνη μαζή σου έως το πρωϊ. Θα πληρώσης αυτόν το ίδιο βράδυ.» (Λευιτικόν ΙΘ΄ 13)

«Δεν θα ελαττώσης ούτε θα κατακρατήσης το ημερομίσθιον πτωχού και ενδεούς τόσον εκ των αδελφών σου Ισραηλιτών, όσον και από τους ξένους που ευρίσκονται εις τας πόλεις σας. Θα πληρώσης αυτόν την ιδίαν ημέραν. Δεν θα δύση ο ήλιος, χωρίς αυτός να έχη λάβει το ημερομίσθιόν του, διότι είναι πτωχός και εις αυτό στηρίζει την ελπίδα του. Εάν δεν τον πληρώσης εγκαίρως, θα φωνάξη κατά σού με αγανάκτησιν προς τον Κύριον και θα καταλογισθή εις σέ αμαρτία.» (Δευτερονόμιον ΚΔ΄ 14-15)

«Διότι και η Αγία Γραφή λέγει· «δεν θα δέσης και δεν θα κλείσης το στόμα του βωδιού, που αλωνίζει»· και «ο εργάτης είναι άξιος του μισθού του».» (Α΄ Προς Τιμόθεον Ε΄18)

«Και τώρα η σειρά σας πλούσιοι· κλάψτε με ολολυγμούς και θρήνους διά τας δυστυχίας και ταλαιπωρίας, αι οποίαι έρχονται κατεπάνω σας. Ο πλούτος σας, (που με αδικίας είχατε αποκτήσει και εις τον οποίον εστηρίξατε τας ελπίδας σας,) έχει σαπίσει και τα πολυτελή ενδύματά σας έχουν σκοροφαγωθή μέσα εις τας ιματιοθήκας σας. Ο χρυσός και ο άργυρος, που εθησαυρίσατε, έχουν κατασκουριάσει και η σκουριά των θα μένη ως (φοβερά) μαρτυρία εναντίον (της ιδιοτελείας και της σκληρότητός) σας και θα καταφάγη τας σάρκας σας σαν φωτιά. Εσυσσωρεύσατε θησαυρούς,

«Είναι δύσκολο να διδάξεις έναν αμαθή που ήδη έγινε δάσκαλος στους άλλους!»

Από το Θεό δεν μπορείς να ξεφύγεις

Εάν ξεφεύγεις από το Θεό, δεν θα σε κυνηγήσει, αλλά θα σε περιμένει.

Σε όποιο δρόμο βαδίζεις, θα συναντήσεις το Θεό. Όμως, εάν δεν αναγνωρίσεις το Θεό κατά τη συνάντηση ,το ταξίδι σου θ’ ακολουθεί η απελπισία, σαν το ταξίδι προς το νεκροταφείο.

Σε όποια πόρτα να χτυπήσεις, ο Θεός θα σου ανοίξει. Εάν ο Θεός δεν σου ανοίξει, καμία πόρτα δεν θα ανοίξει.

Η Ζωή την Μεγάλη Εβδομάδα

«Την ψυχωφελή πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν, την αγίαν εβδομάδα του πάθους σου αιτούμεν κατιδείν, Φιλάνθρωπε, του δοξάσαι εν αυτή τα μεγαλεία σου και την άφατον δι ημάς οικονομίαν σου».
Με τις ασκήσεις της Μεγάλης Σαρακοστής αποκτούμε αυτοσυνειδησία, νιώθουμε την ανεπάρκεια και θνητότητά μας, βιώνουμε στην ύπαρξή μας την τραγωδία του πόσο απαραίτητη μας είναι η αυτοσυντήρησή μας, που εντούτοις μας μεταγγίζει τη φθορά και το θάνατο. Έτσι, απογοητευμένοι από τα αδιέξοδα της φύσεώς μας, λαχταρούμε να έρθει ο Κύριος στη θανατική κατάστασή μας, να δώσει τη σωτήρια μάχη του για μας και να μας βγάλει από το φαύλο κύκλο της φθαρτότητάς μας.

Υπάρχει Ζωή μετά τη Γέννηση;

(Ένα κείμενο γραμμένο με πολύ χιούμορ, αγνώστου συντάκτη, προερχόμενο από τη Γερμανία.)

Στην κοιλιά της εγκύου δύο έμβρυα συνομιλούν. Το ένα είναι σκεπτικιστής, το άλλο, γεμάτο εμπιστοσύνη και πίστη.

Το γεμάτο αμφιβολίες έμβρυο ρωτάει: «Και πιστεύεις πραγματικά σε μια ζωή μετά τη γέννηση;»

«Μόνος Χριστιανός καθόλου Χριστιανός»

«Όλοι όσοι πίστεψαν είχαν μία καρδιά και μία ψυχή. Κανείς δεν θεωρούσε ότι κάτα από τα υπάρχοντά του ήταν δικό του, αλλά όλα τα είχαν κοινά. Οι απόστολοι κήρυτταν και βεβαίωναν με μεγάλη πειστικότητα ότι ο Κύριος Ιησούς αναστήθηκε. Κι ο Θεός έδινε σε όλους πλούσια τη χάρη του. Δεν υπήρχει κανείς ανάμεσά τους που να στερείται τα απαραίτητα. Γιατί όσοι είχαν χωράφια ή σπίτια τα πουλούσαν, κι έφερναν το αντίτιμο αυτών που πουλούσαν, και το έθεταν στη διάθεση των αποστόλων. Απ’ αυτό δινόταν στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του. ΄Ετσι έκανε κι ο Ιωσής, ένας λευίτης από την Κύπρο, που οι απόστολοι τον ονόμασαν Βαρνάβα, όνομα που μεταφράζεται «ο άνθρωπος της παρηγοριάς». Αυτός είχε ένα χωράφι, που το πούλησε κι έφερε τα χρήματα και τα έθεσε στη διάθεση των αποστόλων».

Τίποτα δεν συγκρίνεται μαζί Του!

ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, γιατί ως Θεός είναι η ίδια η Αγάπη…Το απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο όταν θέλησε να γίνει άνθρωπος και να έλθει στη γη για χάρη μας. Δεν ήλθε με ένδοξο τρόπο για να με υποχρεώσει να Τον πιστέψω, αλλά ως ασήμαντος άνθρωπος γεννήθηκε σ’ ένα στάβλο κι έζησε φτωχός και ταπεινός στη μικρή πόλη μιας ασήμαντης επαρχίας. Η ανθρώπινη ζωή Του ήταν η απόλυτη έκφραση έμπρακτης αγάπης με αποκορύφωμα την υπέρτατη θυσία που Τον οδήγησε στο θάνατο. Η διδασκαλία Του, που ο ίδιος εφάρμοσε στην πράξη, μολονότι ως άνθρωπος δεν μορφώθηκε και δεν σπούδασε, υπήρξε η υψίστη σοφία που οδήγησε την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό στις ευγενέστερες κατακτήσεις. Το μήνυμα της Ανάστασής Του από τούς νεκρούς, που πληρώθηκε πολύ ακριβά απ’ όσους το πίστεψαν και το διέδωσαν, προσφέρει τη μεγαλύτερη ελπίδα που μπορεί να δεχτεί η ανθρώπινη καρδιά και λύνει κάθε υπαρξιακό πρόβλημα της ζωής.

Απλοποιήστε την ζωή σας! (Γέρ. Παΐσιος Αγιορείτης)

Οι κοσμικοί λένε: “Καλότυχοι αυτοί που ζουν στα παλάτια και έχουν όλες τις ευκολίες”. Αλλ’ όμως μακάριοι είναι αυτοί που κατόρθωσαν να απλοποιήσουν την ζωή τους και ελευθερώθηκαν από την θηλειά της κοσμικής αυτής εξελίξεως των πολλών ευκολιών, ίσον των πολλών δυσκολιών, και απαλλάχθηκαν από τον φοβερό άγχος της σημερινής εποχής μας. Αν δεν απλοποιήση την ζωή του ο άνθρωπος, βασανίζεται. Ενώ, αν την απλοποιήση, δεν θα έχη αυτό το άγχος

Ένας Γερμανός μια φορά στο Σινά είπε σε ένα Βεδουϊνάκι που ήταν πανέξυπνο: “Εσύ είσαι έξυπνο, μπορείς να μάθης γράμματα”. “Και μετά;” τον ρωτάει εκείνο. “Μετά θα γίνης μηχανικός”.

Λόγος στην Αγία Ανάσταση του Χριστού

ΑΓΙΟΥ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ

Ο Ήλιος της δικαιοσύνης ο τριήμερος ανέτειλε σήμερα κι᾽ ολόκληρη εφώτισε την πλάση. Ο τριήμερος και προαιώνιος Χριστός, η Αμπελος η αληθινή, καρποφόρησε και τον κόσμο πλημμύρισε από χαρά. Την αβασίλευτη αυγή ας δούμε. Πριν έρθη η αυγή, ας τη δούμε σήμερα και απ᾽ τη φωτοπλημμύρα ας γεμίσουμε από χαρά.

Τις πόρτες του Άδη ανοίγει ο Χριστός και οι νεκροί σηκώθηκαν από τον ύπνο. Αναστήθηκε ο Χριστός που ανασταίνει τους πεσμένους και ανάστησε μαζί Του τον Αδάμ. Αναστήθηκε ο Χριστός, Αυτός που ανασταίνει όλους και ελευθέρωσε την Εύα απ᾽ την κατάρα. Αναστήθηκε ο Χριστός που Αυτός μόνος ανασταίνει και χαροποίησε τον ακατάστατο πρώτα κόσμο, σε όλα το ρυθμό και την τάξη εγκαθιστώντας. Αναστήθηκε ο Κύριος, όπως αυτός που κοιμάται, και τους εχθρούς Του όλους τους χτύπησε και τους ντρόπιασε. Αναστήθηκε και δώρησε χαρά σ᾽ όλη την κτίση. Αναστήθηκε και άδειασε η φυλακή του Άδη. Αναστήθηκε και τη φθορά της φύσης σε αφθαρσία τη μετάλλαξε. Αναστήθηκε ο Χριστός, κι᾽ αποκατάστησε τον Αδάμ στην παλιά δόξα της αθανασίας.

Μεγάλο Σάββατο – Η κάθοδος του Χριστού μέχρι τα μελαγχολικά βασίλεια του θανάτου.(Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ)

Η Ακολουθία ήδη μας έδωσε όχι μόνον όλη την Χάρη αλλά και όλη την χαρά, τον καταρτισμό του νοήματος των Αγίων Ημερών. Αξιωθήκαμε να προχωρήσουμε λειτουργικώς μαζί με τον Κύριο από τον κήπο της Γεθσημανή μέχρι τον φρικτό Γολγοθά και μέχρι τον ζωηφόρο και ζωοδόχο Τάφο, τον ξένο Τάφο, στον οποίο φιλοξενήθηκε τριήμερος. Σημειώνω, αυτόν τον ξένο Τάφο, γιατί ο Κύριος ήλθε «εις τα ίδια και οι ίδιοι Αυτόν ουκ εδέχθησαν», ήλθε στους δικούς Του και οι δικοί Του δεν Του ανοίξανε και έμεινε διά βίου ένας ξένος. Ξένος για τον κόσμο, τον οποίο δημιούργησε. Ξένος για τον λαό τον περιούσιο, τον αγαπημένο. Ξένος ως τον θάνατό Του, που δεν βρέθηκε ούτε ένας τάφος να ανήκει στον Ίδιο για να Τον δεχθεί, αλλά φιλοξενήθηκε στον τάφο του δικαίου Ιωσήφ του Αριμαθαίου.

Σήμερα ο Κύριος έχει κατέβει στα ταμεία του Άδου. Λέει ο απόστολος Πέτρος, ότι εκεί κατέβηκε «ίνα και τοις εν φυλακή πνεύμασι κηρύξη». Κατέβηκε μέχρι τα αμειδή,(αγέλαστα-μελαγχολικά) βασίλεια του θανάτου, τα σκοτεινά, όπου δεν υπάρχει χαμόγελο ποτέ, να αναζητήσει «παγγενή τον Α­δάμ», όλη την ανθρωπότητα, από του Αδάμ και της Εύας μέχρι και εκείνων που είχαν πεθάνει ως την ώρα εκείνη.

Η ζεστασιά στα κρύα

Είναι της μάνας τ’ όνομα

αγάπη και λατρεία

ο ίσιος δρόμος στη ζωή

η ζεστασιά στα κρύα.

 

Κι όποιο σπιτάκι δεν έχει μάνα

μοιάζει εκκλησία χωρίς καμπάνα.

Ο Χριστός είναι το παν! (Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Ο Χριστός είναι νέα ζωή. Πως το λέω; Ο Χριστός είναι το παν. Είναι η χαρά, είναι η ζωή, είναι το φως, το φως το αληθινόν, που κάνει τον άνθρωπο να χαίρεται, να πετάει, να βλέπει όλα, να βλέπει όλους, να πονάει για όλους, να θέλει όλους μαζί του, όλους κοντά στο Χριστό.

Η αιωνιότητα μπορεί να είναι μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης

Του Μόσχου Εμμανουήλ  Λαγκουβάρδου

1. Η αιωνιότητα μπορεί να είναι μέρος της κάθε ανθρώπινης ύπαρξης. Ο άνθρωπος μπορεί να ζει σ΄ αυτήν την πρόσκαιρη ζωή με την προοπτική να αρέσει στο Θεό, με την προοπτική της αιώνιας ζωής .

2. Ο Θεός όρισε για τον κάθε άνθρωπο τον άγγελό του, ως φύλακα όχι μόνο της ψυχής αλλά και του σώματος. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας ονόμαζαν τον άγγελο, “δαιμόνιο”.  Ο φύλακας άγγελος του ανθρώπου τον ενισχύει στην προσπάθειά του να ζει όπως αρέσει στο Θεό.

«Η Κωνσταντινιά στην Κωνσταντινούπολη…»

Στην γενέτειρά της επέστρεψε ύστερα από σχεδόν 90 χρόνια η κυρία Κωνσταντινιά Γεωργαλά, 91 ετών σήμερα, η οποία το Σάββατο το απόγευμα επισκέφθηκε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και έλαβε την ευλογία και τις ευχές του. Συναισθήματα συγκίνησης και χαράς πλημμύρισαν την ηλικιωμένη γυναίκα η οποία γεννήθηκε το 1920 στο Φανάρι, βαπτίσθηκε στην Παναγία την Μουχλιώτισα που βρίσκεται δίπλα από την Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή και το 1922 – στην αγκαλιά των γονιών της – ακολούθησε τον δρόμο του ξεριζωμού του ελληνισμού της Μικρασίας.

«Ήρθα να δω τον τόπο που άνοιξα τα μάτια μου, που είδα το φως της ζωής» μας εξομολογήθηκε η κυρία Κωνσταντινιά την ώρα που ετοιμαζόταν να μπει στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου για να προσκυνήσει. «Με αξίωσε ο Κύριος να επιστρέψω, ας είναι δοξασμένο το όνομά του» είπε εμφανώς συγκινημένη.

Η πορεία που οδηγεί στην ευτυχία… (Άγιος Βαλέριος Γκαφένκου)

Ο νέος μάρτυρας και ομολογητής Βαλέριος Γκαφένκου (ο άγιος των φυλακών)

VatopaidiFriend: Πολλοί Ρουμάνοι αδελφοί μας κατά την περίοδο του αθεϊστικού (κομμουνιστικού) καθεστώτος διώχτηκαν, ομολόγησαν τον Χριστό και μαρτύρησαν στην Ρουμανία τον 20ό αιώνα. Ένας από αυτούς ήταν και ο Βαλέριος Γκαφένκου. Γεννήθηκε το 1921. Ενώ σπούδαζε Νομική και Φιλοσοφία στο Πανεπιστημίου του Ιασίου στο δεύτερο έτος φοιτήσεώς του, το 1941, φυλακίστηκε για τις χριστιανικές πεποιθήσεις του με ποινή 25 έτη φυλάκισης σε καταναγκαστικά έργα. Αγαπούσε και ζούσε την Ορθοδοξία και βοηθούσε με κάθε τρόπο τους συγκρατουμένους του στις φυλακές που έζησε. Ονομάστηκε «ο άγιος των φυλακών». Εξαιτίας των κακουχιών που υπέστη στις φυλακές προσβλήθηκε από φυματίωση και πέθανε στις 18 Φεβρουαρίου 1952, ενώ είχε πάρει «πληροφορία» από τον Θεό για τον θάνατό του ημέρες πριν και είχε ενημερώσει τους στενούς συγκρατουμένους του. Στις φυλακές βίωσε την Χάρη του Θεού σε τέτοιο βαθμό, που ομολογούσε συνέχεια ότι ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου.

Δημοσιεύουμε μία από τις λογοκρινόμενες επιστολές του προς την μητέρα του, που φαίνεται το μεγαλείο αυτού του σύγχρονου ομολογητού και μάρτυρα της πίστεως.

7 Μαρτίου 1946

Αγαπητή μου μαμά, σε είδα στην καρδιά της Νορίκας (της αδελφής του), στο επισκεπτήριο. Ήσουν αγαθή, ήπια, με μεγάλη κατανόηση. Εγώ σιωπούσα και κοίταζα μέσα στον εαυτό μου. Εκεί βρήκα την αγάπη… Σήμερα είμαι τόσο ευχαριστημένος! Κοιτάζω ήσυχος τη ζωή μου και τη ζωή ολόκληρου του κόσμου και βλέπω την επέμβαση του Θεού στα πάντα. Κοιτάζω τη ζωή μας και βλέπω το θαύμα του Θεού.

Ο Μέγας συμπονετικός

Λίγοι φίλοι είναι τόσο πιστοί στη ζωή του κάθε ανθρώπου, όσο ο ανθρώπινος πόνος. Ο πόνος μιας μάνας μάς φέρνει στη ζωή, με πόνο της δικής μας ψυχής την αποχαιρετούμε. Και στο ενδιάμεσο, ο πόνος, ο κάθε είδους πόνος, πάντα παρών. Πολλές φορές μάλιστα παρών, έστω και απών, καθώς ο φόβος και η αγωνία για τον ερχομό του σφραγίζει ακόμη και την ώρα της χαράς ή της ανάπαυσης.

Για αυτούς που λένε ότι ο Θεός μας έχει αφήσει μόνους

Έλαβα το έλεός Σου Θεέ μου όταν με πέρασες από την ανυπαρξία στην ύπαρξη. Και όχι μόνο με πέρασες στην ύπαρξη, αλλά και με έκανες άνθρωπο. Με έκανες άνθρωπο ελπίζοντας να δεις καμιά χαρά από μένα. Γιατί πολύ σε έχουμε πικράνει εμείς οι άνθρωποι. Που από εμάς είχες μεγάλες προσδοκίες όταν έπλασες τον Αδάμ. Έπλασες τον άνθρωπο για να γνωρίσει το δημιούργημα τον Δημιουργό του και ο Δημιουργός το δημιούργημά Του. Κι εγώ όμως αυτό που έκανε κι ο Αδάμ θα έκανα αν ήμουν στη θέση του. Θα γινόμουν κι εγώ αχάριστος όπως ο Αδάμ και το γνωρίζεις αυτό Θεέ μου. Όπως και έγινα αχάριστος σε αυτή τη ζωή, σε αυτή τη δοκιμασία. Αχάριστος, αφού σε αρνήθηκα και σε ξέχασα.

Η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, αλλά θεραπευτική αγωγή

Σε πολλούς επικρατεί η αντίληψις ότι η Ορθοδοξία είναι μία από τις πολλές θρησκείες, που έχει σαν κύρια μέριμνά Της την προετοιμασία των μελών της Εκκλησίας για την ζωή μετά θάνατον, να εξασφάλιση δηλαδή μία θέση στον Παράδεισο για κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό. Έτσι θεωρείται ότι το Ορθόδοξο δόγμα προσφέρει μία επί πλέον εξασφάλισι, επειδή είναι Ορθόδοξο, και ότι, αν κανείς δεν πιστεύη στο Ορθόδοξο δόγμα, αυτό είναι ένας επί πλέον λόγος για να πάη στην Κόλασι ο άνθρωπος αυτός, εκτός δηλαδή από το ότι ενδεχομένως θα τον στείλουν εκεί τα προσωπικά του αμαρτήματα.

Όσοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πιστεύουν ότι αυτό το πράγμα είναι η Ορθοδοξία, αυτοί έχουν συσχετίσει την Ορθοδοξία αποκλειστικά με την μέλλουσα ζωή. Και αυτοί δεν κάνουν και πολλά πράγματα σ’ αυτήν την ζωή, αλλά περιμένουν να πεθάνουν, για να πάνε στον Παράδεισο, επειδή, όταν ζούσαν, ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί!