Ό Αρχάγγελος Μιχαήλ, ό Ταξιάρχης, με την πανοπλία του και το σπαθί στο δεξί χέρι του, στεκόταν πλάι μου, χαμογελαστός και ολοζώντανος.

Στις 22 Απριλίου 1994 (διηγείται ό π. Δανιήλ Σάπικας, Αρχιμανδρίτης και γιατρός), εισήχθηκα στο Εύγενίδειο Θεραπευτήριο με 4,5 κιλά εμπύημα δεξιού ήμιθωρακίου, με συμπτώματα απολύτου άπνοιας, αδυναμία βάδισης, 41,5 πυρετό, ενώ υπέστην και διαβητικό σοκ αγνώστου αιτιολογίας.

Μέσα από ένα σύννεφο έβλεπα και άκουγα τα συμβαίνοντα μέσα στο χειρουργείο, και το βάσανο το μεγάλο ήταν, ότι, σαν γιατρός γνώριζα πολύ καλά την κρίσιμη κατάσταση μου. Γνώριζα, ότι το ποσοστό κατάληξης (θανάτου μου) ήταν γύρα) στο 95%. Και δεν είχα άδικο. Μάλιστα ήμουν

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ εμφανίστηκε στα Βίλλια Αττικής

Παραμονή των Ταξιαρχών στα Βίλλια. Απόγευμα του 1965, κρύο και αέρας. Ή γριά νεωκόρος μένει απέναντι από τους δυο ναούς: του Σωτήρος, έργο του Τσίλερ στα 1819, και του Ταξιάρχη. Μόλις έχει επιστρέψει από τον εσπερινό και ανάβει το τζάκι. Κάποιος της χτυπά την πόρτα. Ξαφνιάζεται. Μπροστά της στέκεται ένας όμορφος ψηλός άνδρας, γύρω στα τριάντα, με τσάντα, καπέλο και παλτό.

Μια σπάνια αγιογραφικ​ή προσέγγιση​:Η »έφφιπη πορεία του Τιμίου Σταυρού»

Στην Ιερά Μονή του Τιμίου Σταυρού στο Πατραούτσι της Ρουμανίας αντικρύζουμε μία μοναδική ως προς την θεματολογία της τοιχογραφία.Πρόκειται για την» Έφφιπη πορεία του Τιμίου Σταυρού».Αυτή η εικονογραφική απεικόνιση είναι μοναδική σε ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο και σε αυτήν απεικονίζονται οι στρατιωτικοί άγιοι οι οποίοι μαρτύρησαν κατά την διάρκεια των διωγμών.Την πομπή οδηγούν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και ο Μέγας Κωνσταντίνος σ΄έναν ουράνιο χορό αγάπης και προσευχής γύρω από τον Τίμιο Σταυρό.

O αδερφός που σώθηκε χωρίς κόπο επειδή δεν κατέκρινε

Κάποτε είχε πάει ένας κοσμικός στην Σκήτη των Καυσοκαλυβίων, για να γίνει Μοναχός. Οι Πατέρες όμως της Σκήτης δεν τον δέχονταν, γιατί, εκτός που ήταν ράθυμος και αμελής, ήταν και πολύ σκανδαλοποιός και δημιουργούσε συνέχεια θέματα.

Επειδή εκείνος αναπαυόταν στην Σκήτη, παρακάλεσε τους Πατέρες να τον αφήσουν να μένει ως λαϊκός και να εργάζεται καμιά φορά.

Θυρανοίξια παρεκκλησίου Παναγίας Βηματάρισσας

Παναγία Βηματάρισσα. Εικόνα της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου

Μεθαύριο Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου στις 06:00 μ.μ. ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς

Η αιωνιότητα μπορεί να είναι μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης

Του Μόσχου Εμμανουήλ  Λαγκουβάρδου

1. Η αιωνιότητα μπορεί να είναι μέρος της κάθε ανθρώπινης ύπαρξης. Ο άνθρωπος μπορεί να ζει σ΄ αυτήν την πρόσκαιρη ζωή με την προοπτική να αρέσει στο Θεό, με την προοπτική της αιώνιας ζωής .

2. Ο Θεός όρισε για τον κάθε άνθρωπο τον άγγελό του, ως φύλακα όχι μόνο της ψυχής αλλά και του σώματος. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας ονόμαζαν τον άγγελο, “δαιμόνιο”.  Ο φύλακας άγγελος του ανθρώπου τον ενισχύει στην προσπάθειά του να ζει όπως αρέσει στο Θεό.

Αρχάγγελος Μιχαήλ (βίντεο)

Είδε έναν αστραπόμορφο νέο μέ σπαθί στο χέρι του..

π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης

Ή Ευαγγελία Γ. , ετών 28 , κάτοικος Βάνιας, στίς 6 Αυγούστου τό απόγευμα, έπαθε τά εξής,

Ή Ευαγγελία από τά μικρά της χρόνια είχε μία άστατη ζωή.
«Έκανε τήν ζωή της» μή έχοντας καμμία σχέση μέ τόν Θεό καί τήν Εκκλησία, καί τελευταία συζούσε παράνομα μέ έναν παντρεμμένο, τόν Ν.Κ. 54 ετών, πού είχε αφήσει τήν γυναίκα του…

Θαύματα Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς (μέρος 1ο)

1952

Το 1952, πραγματοποιήθηκε ένα μεγάλο θαύμα στο αρτοποιείο του μοναστηριού Chelije. Στο μοναστήρι διαβιούσαν σαράντα αδελφές και στην κουζίνα διακονούσε η αδελφή Νίνα. Ενώ ετοίμαζε το ψωμί για το δείπνο αντιλήφθηκε ότι είχε μείνει μόνο ένα φλιτζάνι αλεύρι. Ενώ παραπονιότανε στις άλλες αδελφές, ο π. Ιουστίνος( τώρα Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας) της είπε: « Ας προσευχηθούμε στον Κύριο και θα μας προστατέψει». Νωρίς το άλλο πρωί, μόλις μπήκε η αδελφή στην κουζίνα βρήκε δύο μεγάλα δοχεία αλεύρι. Ο π. Ιουστίνος η μητέρα Σάρα και όλες οι αδελφές είδαν το θαύμα και ευχαρίστησαν τον Κύριο.

Τον επαναπατρισμό τοιχογραφιών ζητάει ο Κύπρου

Ο Χριστός Παντοκράτορας , που κοσμούσε την εκκλησία του Αγίου Ευφημιανού.

Η φωτογραφία είναι από τη συντήρηση που είχε κάνει το 1972 το Τμήμα Αρχαιοτήτων

O Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, σύμφωνα με πληροφορίες  έχει ζητήσει τη συνδρομή της Κυπριακής Κυβέρνησης  για  τον επαναπατρισμό στην Κύπρο των περίφημων τοιχογραφιών του Αγίου Ευφημιανού (Θυμωνιανού) της κατεχόμενης Λύσης, ο οποίος πριν από το 1974 κηρύχθηκε από το Τμήμα Αρχαιοτήτων σε μνημείο του Πίνακα Β΄

Η Λεμονιά, η μητρυιά του Παρασκευά του Αναγνώστη

Μάτωνε η καρδιά του καθώς ξεφύλλιζε το τεφτέρι των αναμνήσεων. Η Αλήθεια, πόσες φορές η σκληρή μοίρα ορθώθηκε αδυσώπητη στο δρόμο της ζωής του και τον ανάγκασε να ξεστρατήσει απ΄ αυτόν! Θυμόταν, θυμόταν κι αναστέναζε βαθειά ο Παρασκευάς. Γενέτειρα του ήταν ο Μανταμάδος. Από μικρός στερήθηκε το χάδι της μητέρας του Ελένης, πού έφυγε για την άλλη ζωή όταν αυτός ήταν ακόμη βρέφος. Ο πατέρας του, ο Ηλίας, ξαναπαντρεύτηκε με μια ευγενική ψυχή, τη Λεμονιά, πού αγκάλιασε σαν δικό της παιδί τον Παρασκευά και τον μεγάλωνε με στοργή και αγάπη περισσή. Δεν πέρασε πολύς καιρός όταν ο πατέρας του έφυγε κι αυτός στον ουρανό για ν’ ανταμώσει την πρώ¬τη του γυναίκα, την Ελένη. «Εμεινε μόνος ο Παρασκευάς με την μητρυιά του στο φτωχικό σπιτάκι, πού τους άφησε ο πατέρας. Κι ήταν παιδί ακόμα, στης άνοιξης τα χρόνια, όταν η μητρυιά του αναγκάστηκε να τον ξενητέψει.

Ο άγιος Νήφων, επίσκοπος Κωνσταντιανής – 23 Δεκεμβρίου

VatopaidiFriend: Σας προτείνουμε να διαβάσετε και την περίφημη προφητεία του αγίου Νήφωνος (μέρος 1ο, 2ο, 3ο, 4ο,5ο και 6ο), καθώς και κάποια πολύ ωραίες ιστορίες από τον βίο του. Σημειώνουμε ότι ακολουθία του αγίου Νήφωνος έχει γράψει ο μακάριος γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός.

Γιος εύπορου αξιωματούχου της Αμιροπόλεως της Αιγύπτου, ο άγιος Νήφων εστάλη σε ηλικία οκτώ ετών στην Κωνσταντινούπολη για να σπουδάσει. Πράος, ευλαβής, με ζήλο για την μελέτη και τα του Θεού, αφέθηκε παρ’ όλα αυτά να παρασυρθεί από κακές παρέες και βυθίσθηκε σε βίο φιλήδονο και έκλυτο, όπως συνήθιζαν οι νεαροί αριστοκράτες της Βασιλεύουσας. Παρά τις τύψεις της συνειδήσεως και τις επιπλήξεις των χριστιανών φίλων του, που προσπαθούσαν να τον ξαναφέρουν στον ίσιο δρόμο υπενθυμίζοντάς του την πάλαι ποτέ αρετή του, η δύναμη της συνήθειας ήταν πιο ισχυρή και ο Νήφων παρέμενε στην αμαρτία. Μια νύχτα ωστόσο, αποφάσισε να σηκωθεί και να προσευχηθεί στον Θεό, αλλά προς μεγάλη του σύγχυση εμφανίστηκε μπροστά του ένα μαύρο σύννεφο που τού έκλεινε τον ορίζοντα. Μη μπορώντας πλέον να κοιμηθεί, μόλις χάραξε, πήγε σε μια εκκλησία και πλήρης συντριβής δεήθηκε μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου, η οποία φάνηκε να κοιτάζει τον νέο με στοργή και έδωσε στην καρδιά του την διαβεβαίωση ότι δεν είχαν χαθεί όλα και ότι ήταν δυνατή η μετάνοια.

Η Ιστορία της Ελληνικής Σημαίας

Το 1822, μόλις ένα χρόνο μετά την διακήρυξη της ανεξαρτησίας και το ξεκίνημα του αγώνα των Ελλήνων, γίνεται η Α´ Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο. Το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος» που προέκυψε από αυτή την συνέλευση, είναι ουσιαστικά το πρώτο ελληνικό σύνταγμα. Στις παραγράφους ρδ’ και ρε’ υπάρχει η πρώτη απόφαση για τη μορφή της ελληνικής σημαίας. Το Πολίτευμα καθιέρωσε τα χρώματα, κυανό και λευκό, και ανέθεσε στο Εκτελεστικό Σώμα να προσδιορίσει τη μορφή της.

Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή: Ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς (3)

Εξωτερική άποψη του Καθολικού της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή.

Συνέχεια από (2)

Το Λατινικό παρεκκλήσι ή του «Ακάθιστου Ύμνου»

Το Λατινικό παρεκκλήσι ή άλλως του «Ακάθιστου Ύμνου» στην βόρεια πλευρά του παρεκκλησίου του αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή είναι μονόχωρος καμαροσκεπής ναός χωρίς αψίδα. Το παρεκκλήσιο αυτό εικάζεται ότι άνηκε εξ ολοκλήρου στην Λατινική Εκκλησία, όπως το Βασιλικό Παρεκκλήσι στα Πυργά, η Παναγία Ασπροφορούσα στο Μπέλλαπαϊς και το Λατινικό παρεκκλήσιο προσκολλημένο στα νότια του ναού της Παναγίας Αγγελόκτιστης στο Κίτι. Η όλη διακόσμηση του Παρεκκλησίου είναι έντονα επηρεασμένη από το ύφος του γοτθικού παρεκκλησίου των Scrovegni στην Πάδοβα της Ιταλίας, που τοιχογράφησε ο Giotto μεταξύ των ετών 1303 και 1305. Η καμάρα του παρεκκλησίου φέρει διακοσμητικές ταινίες πού σχηματίζουν δυο μεγάλα σταυροθόλια. Τα τριγωνικά διαμερίσματα τών σταυροθολίων αυτών κοσμούνται μέ μορφές Αποστόλων σε γοτθικά τετράφυλλα.

Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή: Ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς (2) (Επίσης: Ποιός είναι ο άγιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής;)

Εσωτερική άποψη του Καθολικού της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή το οποίο είναι αφιερωμένο στον Άγιο Ηρακλείδιο Επίσκοπο Ταμασού.

Το Καθολικό του Αγίου Ηρακλειδίου

Το καθολικό είναι αφιερωμένο στον Κύπριο άγιο Ηρακλείδιο, ο οποίος σύμφωνα με το συναξάριό του βαπτίστηκε χριστιανός στο ποτάμι Σέτραχο, σε χώρο πλησίον της μονής από τους Αποστόλους Παύλο, Βαρνάβα και Μάρκο κατά την περιοδεία στην Κύπρο το 45 μ.Χ. Οι Απόστολοι με το πέρας της περιοδείας τους χειροτόνησαν τον άγιο Ηρακλείδιο ως πρώτο επίσκοπο Ταμασού. Ο ναός του αγίου Ηρακλειδίου ανήκει στον τύπο του εγγεγραμμένου σταυροειδούς με τρούλλο. Φέρει τρεις ημικυκλικές αψίδες στα ανατολικά και αρχικά οικοδομήθηκε χωρίς νάρθηκα. Στην κεντρική αψίδα σώζονται σπαράγματα τοιχογραφιών με διακοσμητικά μοτίβα κάτω από μεταγενέστερες τοιχογραφίες και χρονολογούνται στον 11ο αιώνα.

Πώς πεθαίνουν οι άνθρωποι

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Συχνά ο θάνατος του άνθρωπου ταιριάζει, στη ζωή που έζησε. Σαν κανόνας ισχύει ότι όποιος σκοτώσει θα σκοτωθεί και όποιος σηκώσει μάχαιρα θα λάβει μάχαιρα.

Πρόσφατα πέθανε ένας γέροντας ιερέας. Δεν πονούσε. Την τελευταία μέρα της εβδομάδας, το βράδυ διάβαζε προσευχές σε κάποιους ασθενείς, την Κυριακή το πρωί συγχωρέθηκε. Ήταν ήσυχος και ήρεμος σε όλη του τη ζωή και τέτοιο ήταν και το τέλος του. Ήταν ένθερμος στην προσευχή, μεγάλωσε μέσα στην προσευχή.

Η προφητεία του Αγίου Νήφωνος για την μέλλουσα κρίση (Μέρος 6ο και τελευταίο)

 Συνέχεια από (5)

Η Προσκύνηση του Αρνίου (Αποκάλυψη, κεφ. 4-5). Μικρογραφία από (ορθόδοξο) ισπανικό χειρόγραφο του 10ου αιώνα περίπου.

Ακολούθησαν εκείνοι που υπέμειναν ονειδισμούς και διωγμούς και κακολογίες για χάρη του Χριστού112. Αυτοί πήραν τον άγιο μακαρισμό του Θεου και τον έπαινο των αγγέλων Του και περισσότερη τιμή και δόξα. Τους χαρίστηκαν και θρόνοι ποικιλοστόλιστοι και σκήπτρα βασιλικά και στεφάνια πανέμορφα.

Ύστερ’ απ’ όλους αυτούς, οδηγήθηκαν μπροστά στον Κύριο εκείνοι πού άπό τη μια μετανόησαν για τις αμαρτίες τους, άπό την άλλη όμως δεν έκαναν συνεπή πνευματική ζωή, με προσευχές και με νηστείες και μ’ ό,τι άλλο ορίζει η Εκκλησία μας. Ξεμάκρυναν βέβαια άπό τα πονηρά έργα, δεν εργάστηκαν όμως με ζήλο και ακρίβεια τ’ αγαθά.

– Και που γλυτώσατε την κόλαση, πολύ σάς είναι, τους είπε ο Νυμφίος, και τους έδωσε μονάχα από μια βέργα – το σημάδι ότι δεν θα κολάζονταν – για να μή ρίχτουν στο πύρ, άλλά να ταχθουν σε τόπο άφεγγο, ούτε φωτεινό ούτε ζοφερό.

Πίσω τους ήρθαν άλλοι, που είχαν κάνει πολλές αγαθοεργίες κι αμέτρητες ελεημοσύνες, επειδή όμως έπεφταν είτε σε κατάκριση και καταλαλιά των συνανθρώπων τους είτε σε σαρκικά αμαρτήματα, τάχθηκαν κι αυτοί στο κατώτατο σκότος, με την ομίχλη και την υγρασία, όπου μόλις φτάνουν κάποιες αμυδρές ανταύγειες φωτός.

Μετά απ’ αυτούς μπήκαν οι ειδωλολάτρες, πλήθος πολύ, που δεν γνώρισαν το νόμο του Χρίστου, άλλ’ οδηγήθηκαν άπό τη συνείδηση τους και τον τήρησαν άνεπίγνωστα. Ήταν εκείνοι, που είχαν να δείξουν «το έργον τον νόμου γραπτόν εν ταις καρδίαις αυτών, συμμαρτυρούσης αυτών της συνειδήσεως»»3. Πολλοί απ’ αυτούς έλαμπαν σαν τον ήλιο από την αγνότητα και την καθαρότητα τους. Αυτοί αξιώθηκαν να κληρονομήσουν την ουράνια βασιλεία και την απόλαυση του Θεού. Στεφανώθηκαν και με στεφάνια υπέροχα, πλεγμένα με ρόδα και κρίνα. Ένα μονάχα έφερναν βαριά, το ότι, σαν άβάπτιστοι, ήταν τυφλοί, και δεν μπορούσαν να δουν τη δόξα και το φως του Θεου γιατί είναι φως και μάτι της ψυχής το άγιο βάπτισμα, κι όποιος το στερηθεί, όσα καλά κι αν κάνει, κληρονομεί βέβαια τον παράδεισο και κάτι δοκιμάζει από την ευωδία και τη γλυκύτητα του, αλλά δεν βλέπει τίποτα.

Η προφητεία του Αγίου Νήφωνος για την μέλλουσα κρίση (Μέρος 5ο)

Ο Χριστός στεφανώνει τον άγιο Βιτάλιο στον παράδεισο. Ψηφιδωτό στην κογχύλη της εκκλησίας του Αγίου Βιταλίου στην Ραβέννα (6ος αιώνας).

Συνέχεια από (4)

Αμέσως o Κριτής πρόσταξε να περάσουν μέσ’ απ’ το ποτάμι εκείνο όλοι, δίκαιοι και αμαρτωλοί, για να τους δοκιμάσει η φωτιά.

Πρώτα μπήκαν αυτοί πού στέκονταν στα δεξιά. Πέρασαν όλοι και δοκιμάστηκαν και βγήκαν σαν χρυσάφι καθαρό μέσ’ άπό τις φλόγες. Τα έργα τους όχι μόνο δεν κάηκαν, αλλ’ αποδείχθηκαν πιο λαμπερά και καθαρά με τη δοκιμασία. Με απερίγραπτη αγαλλίαση είδαν οι δίκαιοι να μή βρίσκεται στα καλά τους έργα κανένας ρύπος.

Η προφητεία του Αγίου Νήφωνος για την μέλλουσα κρίση (Μέρος 4ο)

Η μεγάλη μέρα της οργής Του. Πίνακας του Άγγλου ζωγράφου John Martin (1853).

Συνέχεια από (3)

Καθώς προχωρούσαν αργά οι Δυνάμεις, έψαλλαν:

– «Ύιρώσω σε, ό Θεός μου, ό βασιλεύς μου, και ευλογήσω το όνομα σου εις τον αιώνα και είς τον αιώνα του αιώνος»84.

Και οί Εξουσίες άντιφωνικά έλεγαν:

Η προφητεία του Αγίου Νήφωνος για την μέλλουσα κρίση (Μέρος 3ο)

Συνέχεια από (2)

– Αλήθεια, μονολόγησε, o έβδομος αυτός αιώνας ξεπέρασε στην αδικία και την πονηρία τους προηγούμενους έξι!

Κοίταξε πάλι πιο κάτω στο βιβλίο και είπε:

– Οι εθνικοί και τα είδωλα τους γκρεμίστηκαν με το Σταυρό μου και συντρίφτηκαν με τη λόγχη και τα καρφιά, που μπήχτηκαν στο ζωηφόρο Σώμα μου.

Η προφητεία του Αγίου Νήφωνος για την μέλλουσα κρίση (Μέρος 2ο)

Συνέχεια από 1ο μέρος

«Θα τιμωρήσω, βέβαια, και τους βασιλιάδες και τους άρχοντες, που συνεχώς με καταπίκραιναν με τις αδικίες τους. Οι αποφάσεις τους ήταν άνομες και αθέ­μιτες και αλαζονικές και εξουθενωτικές για τους αν­θρώπους.

«Επαιρναν δώρα και έκριναν μεροληπτικά, χρησιμοποιώντας το δίκαιο για να καλύπτουν την αδι­κία. Η δική μου κρίση όμως δεν εξαρτάται από δώρα. Σαν Κύριος και Θεός λοιπόν θα τους αφανίσω σύμφω­να με την πονηρία τους. Και τότε θα καταλάβουν, ότι έγώ είμαι «ό φοβερός και αφαιρούμενος πνεύματα αρ­χόντων, φοβερός παρά τοις βασιλεύσι της γης»⁶⁹. Συμ­φορά τους! Τι κόλαση τους περιμένει! Γιατί «εβρυξαν τους οδόντας αυτών»⁷⁰ και «έξέχεαν αίμα άθώον, αίμα υιών αυτών και θυγατέρων»⁷¹!

«Σε ποιά οργή θα παραδώσω κι εκείνους τους κλη­ρικούς που δεν ήταν αληθινοί ποιμένες, αλλά μισθω­τοί! Εκείνους, πού «διέφθειραν τον αμπελώνα μου»⁷², πού «διεσκόρπισαν τα πρόβατα μου»⁷³, που κυνήγη­σαν το χρυσάφι και το ασήμι, που ανάξια έλαβαν την Ιερωσύνη… Πόσο φοβερή θα είναι η τιμωρία τους! Πόση ή οδύνη τους! «Έν όργη μου και εν τω θυμώ μου ταράξω αυτούς»⁷⁴! Πρόβατα και βόδια φθαρτά κοίτα­ξαν ν’ αποκτήσουν, μα τα δικά μου λογικά πρόβατα δεν τα πόνεσαν. Γι’ αυτό «έπισκέψομαι έν ράβδω τάς ανομίας αυτών και έν μάστιξι τάς αδικίας αυτών»⁷⁵. «Οσο για τους ιερείς πού χωρατεύουν ή φιλονικούν μέ­σα στις άγιες εκκλησίες μου, στη φωτιά θα τους λιώσω, στον τάρταρο θα τους βυθίσω και σαν πλίθρες θα τους συντρίψω!

«Έγώ είμαι ό ερχόμενος. Ηρθα και πάλι έρχομαι! Κι όποιος βρει τη δύναμη, ας σταθεί απέναντι μου!

Η προφητεία του Αγίου Νήφωνος για την μέλλουσα κρίση (Μέρος 1ο)

Η Δευτέρα Παρουσία

ΕΙΧΕ βραδιάσει για τα καλά.  Ο όσιος είχε μόλις τελειώσει την τακτική του νυχτερινή προσευχή. Ξάπλωσε πάνω στις πέτρες, όπως συνήθιζε, για να κοιμηθεί. Μα δεν τον έπιανε ύπνος. Η ώρα περνούσε. Έφτασαν μεσάνυχτα, και με τα μάτια ακόμη ανοιχτά παρατηρούσε στον απέραντο ουρανό τ’ αστέρια και το φεγγάρι.

Εκεί που ήταν έτσι μονάχος, σκέφτηκε τη φοβερή ώρα της κρίσεως, αναλογίστηκε τις αμαρτίες του κι άρχισε να κλαίει με λυγμούς.

Ξαφνικά βλέπει να τραβιέται σαν αυλαία το στερέωμα τ’ ουρανού και να παρουσιάζεται από πίσω ο Κύριος Ιησούς Χριστός! Ήταν γιγάντιος και στεκόταν μετέωρος στον αιθέρα. Γύρω Του ήταν παραταγμένα όλα τα ουράνια τάγματα – άγγελοι, αρχάγγελοι… -πού Τον ατένιζαν με φόβο και τρόμο, με σεβασμό κι ευλάβεια πολλή.

Ό Κύριος έγνεψε στον αρχηγό ενός τάγματος, κι εκείνος ήρθε κοντά Του γεμάτος θάμπος και φρίκη.

– Μιχαήλ, άρχοντα της Διαθήκης, του είπε. Σήκωσε με το τάγμα σου τον πυρίμορφο θρόνο της δόξας μου και πήγαινε στην κοιλάδα του Ιωσαφάτ. Εκεί να τον στήσεις, για να ‘ναι έτοιμος στην παρουσία μου. Ναι, γιατί δεν θ’ αργήσει η ώρα της κρίσεως, οπότε ο καθένας θα πάρει την ανταπόδοση για τα έργα του. Κάνε γρήγορα, πλησίασε η μέρα. Θα πληρώσουν όσοι προσκύνησαν τα είδωλα κι αρνήθηκαν έμενα, τον πλάστη τους, όσοι ονόμασαν θεούς τις πέτρες και τα ξύλα, πού τους έδωσα για τις ανάγκες τους. Όλοι αυτοί θα συντρίβουν «ώς σκεύη κεραμέως»1 . Το ίδιο και οί εχθροί μου οί αιρετικοί, αυτοί πού τόλμησαν να με χωρίσουν άπό τον Πατέρα μου, αυτοί πού τόλμησαν να υποβιβάσουν σε κτίσμα το Παράκλητό μου Πνεύμα. Αλίμονο τους, ποιά κόλαση τους περιμένει!

Πώς πρέπει να βγαίνει στο πεδίο της μάχης ο στρατιώτης του Χριστού

Από τον «Αόρατο Πόλεμο» του αγίου Νικόδημου του Αγιορείτη

Αφού ξυπνήσεις το πρωί, και αφού προσευχηθείς κάμποση ώρα, λέγοντας, Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησον με, το πρώτο πράγμα, που έχεις να στοχασθείς είναι αυτό: