«Δεν με ενδιαφέρει τίποτε άλλο παρά να πεθάνω σαν χριστιανή»

Αγία Αικατερίνη

Όταν κάθε χρόνο σαν και σήμερα εορτάζουμε την ιερή μνήμη της αγίας μεγαλομάρτυρος και πάνσοφης Αικατερίνης, κινδυνεύομε στο κήρυγμα του θείου λόγου να επαναλαμβάνουμε πάντα τα ίδια. Και το πράγμα βέβαια δεν έχει άλλη σημασία παρά μόνο ότι θίγει την ανθρώπινη φιλοτιμία μας. Ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια και η αλήθεια είναι πάντα η ίδια, αποτελεί δε ακριβώς εγγύηση ότι η Εκκλησία, κηρύττοντας το θειο λόγο, λέγει πάντα «τα αυτά περί των αυτών», τα ίδια λόγια για τα ίδια πράγματα. Η θεία αλήθεια, ως λόγος της Εκκλησίας, κυλάει πάντα μέσα στην ίδια κοίτη, γιατί είναι ο Χριστός, ο «χθες και σήμερον, ο αυτός και εις τους αιώνας»..

Η λύτρωση από την απιστία (Λουκ. ιστ 19-31)

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))

Του πλούσιου και του Λαζάρου

Ο πλούσιος της παραβολής αυτής (Λκ.16.19-31) είχε ζήσει μια άσκοπη, άδεια και ανόητη ζωή και όταν μπήκε στην αιωνιότητα ανακάλυψε ότι δεν είχε αποκομίσει τίποτα από τη γη· μέσα του είχε μία έρημο, ένα κενό. Γεμάτος φρίκη για το γεγονός ότι οι μόνοι άνθρωποι πάνω στη γη τους οποίους αγαπούσε ακολουθούσαν την ίδια πορεία και θα κατέληγαν στον ίδιο τόπο της απομόνωσης, στην κατάσταση εκείνη του εσωτερικού κενού, στρέφεται στον Αβραάμ με το αίτημα να σταλεί ένας μάρτυρας από την αιωνιότητα για να προειδοποιήσει και να σώσει τους συγγενείς του.

Η απάντηση του Αβραάμ απευθύνεται και σ’ εμάς:

Η εποχή που ζούμε δεν βρίσκει κανένα νόημα στις θλίψεις!

Σταυρός στην Ι.Μονή Μαχαιρά-Κύπρου

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Καθώς βρισκόμαστε καταμεσής της Αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία μας ορθώνει μπροστά μας το τίμιο και πανάγιο ξύλο του Σταυρού, Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Ορθώνει το σταυρό του Κυρίου μέσα σ’ ένα κόσμο που υποφέρει από απιστία, που παθαίνεται για ηδονές, που δεν λαχταρά παρά μονάχα την καλοπέραση του. Φτάσαμε σε μια εποχή τέτοιας αποστασίας, ώστε οι άνθρωποι να μη νιώθουν πως ο Σταυρός, που ως σύμβολο υψώνει η Εκκλησία πάνω από την κεφαλή τους, έχει μεγάλο, βαρυσήμαντο νόημα για τη ζωή και το μέλλον τους, πως είναι εκείνος που οδηγεί τη ψυχή και δίνει νόημα στους αγώνες της.

Στρατάρχης του παρθενικού τάγματος, ο Ιωάννης! (24 Ιουνίου, Γενέθλιο του Τιμίου Προδρόμου)

Εγκώμιο στον Τίμιο Πρόδρομο

Αγίου Σωφρονίου Ιεροσολύμων

Μέσα στα Άγια των Αγίων λοιπόν είχε βρεθεί ο Ζαχαρίας  -γιατί ήταν άξιος και είχε τον ιερατικό βαθμό για μια τέτοια υπηρεσία. Καθώς λοιπόν βρισκόταν στο θυσιαστήριο, δέχτηκε μέσα στην επίμονη προσευχή του, την επίσκεψη ουράνιου αγγέλου. Τον είδε να στέκεται δεξιά από το θυσιαστήριο που προσφερόταν το θυμίαμα και να του μιλάει για τον ερχομό του Λόγου του Θεού στη γη, χαρίζοντάς του έτσι την πιο ουράνια και πιο ευχάριστη αγγελία.

Ο Άγγελος που έφερε αυτά τα σπουδαία μηνύματα ήταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Αυτός και μόνο με το όνομά του φανερώνει τη σημασία που είχαν τα μηνύματα που έφερνε.

Ο Μέγας συμπονετικός

Λίγοι φίλοι είναι τόσο πιστοί στη ζωή του κάθε ανθρώπου, όσο ο ανθρώπινος πόνος. Ο πόνος μιας μάνας μάς φέρνει στη ζωή, με πόνο της δικής μας ψυχής την αποχαιρετούμε. Και στο ενδιάμεσο, ο πόνος, ο κάθε είδους πόνος, πάντα παρών. Πολλές φορές μάλιστα παρών, έστω και απών, καθώς ο φόβος και η αγωνία για τον ερχομό του σφραγίζει ακόμη και την ώρα της χαράς ή της ανάπαυσης.

Το ευαγγέλιο του Χριστού είναι πάντοτε παρόν μέσα στην ανθρωπότητα

Κυριακή πριν τα Φώτα (Μάρκ. 1. 5-8)

 

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα από την αρχή του κατά Μάρκον ευαγγελίου μας παρουσιάζει τη ζωή και τη φωνή «του βοώντος εν τη ερήμω»· Ιωάννη του Βαπτιστή. Η φωνή αυτή προαγγέλλει τον Μεσσία και το ευαγγέλιο του και γι’ αυτό η εμφάνιση αυτής της μορφής συνιστά, κατά τον ευαγγελιστή, την «αρχήν του ευαγγελίου Ιησού Χριστού, υιόν Θεού». Η δραστηριότητα και το κήρυγμα του Ιωάννη δηλώνουν ότι έφθασε η εποχή του   Μεσσία και το «Ευαγγέλιο» θ’ απλωθεί σαν χαρμόσυνο μήνυμα ανάμενα στους ανθρώπους· μπροστά σε μια τέτοια θεία δωρεά δεν υπάρχει άλλη πιο συνετή στάση εκ μέρους των ανθρώπων από τη μετάνοια. Μετάνοια όχι για να έλθει η βασιλεία του Θεού όπως δίδασκαν παλαιότερα οι προφήτες, άλλα γιατί ήδη έρχεται στο πρόσωπο του Χριστού.

Τί είναι όμως το ευαγγέλιο και τί σημαίνει για μας σήμερα; Στους ανθρώπους που στέναζαν κάτω από την τυραννία του κακού. κάτω από το βάρος της δουλείας σαν κοινωνικού και  πνευματικού φαινομένου, αλλά και κάτω από το ζυγό του Μωσαϊκού Νόμου παρέχεται η ευχάριστη αγγελία ότι το κακό που με διάφορες μορφές τους καταδυναστεύει χάνει τη δύναμή του, καταστρέφεται στο σταυρό και την ανάσταση του Χριστού και μια νέα δυνατότητα ζωής προσφέρεται στους ανθρώπους μέσα στην Εκκλησία. Αρκεί βεβαίως οι άνθρωποι να μετανοήσουν, να επιστρέψουν δηλ. από τον κακό εαυτό τους και τις αμαρτωλές εκδηλώσεις τους στο Θεό και να δεχθούν με ταπείνωση και συντριβή τη δωρεά του.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, «Σεισμός γης»

Το μυστήριο της αγάπης του θεου.

Τα Χριστούγεννα δίδουν σε όλους μας τη μοναδική ευκαιρία να αναβαπτίσουμε την ύπαρξή μας στο μυστήριο της αγάπης του Θεού, χωρίς το οποίο δεν μπορεί να φωτισθεί και προσεγγισθεί το μυστήριο του ανθρώπου.

Αν παραμερίσουμε τον Ορθολογισμό και σκεπτικισμό μας, την υπερηφάνεια και αυτάρκεια του ανθρώπου που νομίζει ότι όλα τα εξηγεί και κατορθώνει, την αγωνιώδη μέριμνα του βίου, τη ρουτίνα πολλών καθημερινών μάταιων πράξεων και επιδιώξεων που κατατρώγουν τη ζωή μας, τα πάθη και τις αδυναμίες μας, και προσέλθουμε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ με ταπείνωση και απλότητα, θα αποκαλυφθεί και σ’ εμάς το μεγάλο και μοναδικό μυστήριο που συντελείται εκεί.

Δεν μπορεί κανείς να προσεγγίσει το μυστήριο αυτό αν δε μετανοήσει, δηλαδή αν δεν αλλάξει νου, αν δεν παύσει να βλέπει τα πράγματα από τη στενή και φτωχή προοπτική του αρρωστημένου από τον εγωισμό ανθρώπου, για να τα δει μέσα στην αιώνια και άπειρη προοπτική του Θεού.

Υπουργός της Οικονομίας!

Η είσοδος της χαράς και της λυτρώσεως

Με αφορμή  τον εορτασμό από την Εκκλησία μας της εισόδου της Υπερευλογημένης Θεοτόκου, της Παναγίας μας, στα Αγία των Αγίων, γράφει ο άγιος Γρηγόριος ο Πα­λαμάς: «Επειδή η Παναγία είχε ένοικη τη θεοειδή χάρη παραπάνω από όλους, έπρεπε να την αξιώσει το ανώτερο από όλους, να την εισαγάγει στα άγια των αγίων και… δεν εισήχθηκε απλώς και μόνο στα άγια των αγίων, αλλά και κατά κάποιον τρόπο παραλήφθηκε από τον Θεό σε συνοίκηση με Αυτόν για όχι ολίγα έτη· ώστε έτσι στον κατάλληλο καιρό ν’ ανοιχθούν οι ουράνιες μονές και να δοθούν για αΐδια κατοικία σε όσους πιστεύουν στην παράδοξη γέννα της… Έτσι λοιπόν και γι’ αυτούς τους λόγους απετέθη δικαίως σήμερα στα άγια άδυτα σαν θησαυρός του Θεού η κόρη που εξελέγη ανάμεσα στους εκλεκτούς από αιώνες, που αναδείχθηκε αγία των αγίων….».

Στρατάρχης του παρθενικού τάγματος, ο Ιωάννης! (24 Ιουνίου, Γενέθλιο του Τιμίου Προδρόμου)

Εγκώμιο στον Τίμιο Πρόδρομο

Αγίου Σωφρονίου Ιεροσολύμων

Μέσα στα Άγια των Αγίων λοιπόν είχε βρεθεί ο Ζαχαρίας  -γιατί ήταν άξιος και είχε τον ιερατικό βαθμό για μια τέτοια υπηρεσία. Καθώς λοιπόν βρισκόταν στο θυσιαστήριο, δέχτηκε μέσα στην επίμονη προσευχή του, την επίσκεψη ουράνιου αγγέλου. Τον είδε να στέκεται δεξιά από το θυσιαστήριο που προσφερόταν το θυμίαμα και να του μιλάει για τον ερχομό του Λόγου του Θεού στη γη, χαρίζοντάς του έτσι την πιο ουράνια και πιο ευχάριστη αγγελία.

Ο Άγγελος που έφερε αυτά τα σπουδαία μηνύματα ήταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Αυτός και μόνο με το όνομά του φανερώνει τη σημασία που είχαν τα μηνύματα που έφερνε.

Νομίζετε πως αυτοί είναι οι χειρότεροι;

Δυστυχώς όμως υπάρχουν άνθρωποι, που αρνούνται να δεχθούν τη λύτρωση,  αποφεύγουν  τη σωτηρία, που τους προσφέρει ο Χριστός. Ποιοί είναι αυτοί; Είναι από τη μια εκείνοι που με την ασεβή και άθλια ζωή τους φωνάζουν πως δεν έχουν ανάγκη από λύτρωση. Παραδομένοι στα πάθη και τις επιθυμίες τους, αδιαφορούν για το θέλημα του Θεού και περιφρονούν το απολυτρωτικό έργο του Κυρίου. Δηλώνουν αρνητές και άθεοι. Νομίζετε πως αυτοί είναι οι χειρότεροι; Καθόλου μάλιστα.

Αναστάσεως ημέρα…

«Αναστάσεως ημέρα και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει»

Αγίου Αμφιλοχίου, Επισκόπου Ικονίου

Ημέρα χαράς και ευφροσύνης σήμερα, αγαπητοί. Ήμερα αγαλλιάσεως και σωτηρίας, ημέρα φωτισμού και αγιασμού, ημέρα ειρήνης και καταλλαγής· ημέρα αναπλάσεως και ανακαινισμού των ψυχών μας, ημέρα πραγματικά μεγάλη και θαυμαστή, ημέρα επιφανής. Αυτή την ημέρα μας συνανέστησε ο Χριστός μας, εμάς που είχαμε πέσει στην αμαρτία. Αυτή την ημέρα μας συνεζωοποίησε ο Χριστός, εμάς που είχαμε νεκρωθεί από τα παραπτώματά μας. Αυτή την ημέρα μας άνοιξε τον Παράδει­σο, για να απολαύσουμε το ξύλο της Ζωής. Δηλαδή, το τίμιο και ζωοποιό σώμα του και αίμα του, διά του οποίου εξαγνιζόμεθα και αγιαζόμεθα και φωτιζόμεθα και ανακαίνιζόμεθα…

Σήμερον κρεμάται, λυτρώνει, ξανασταυρώνεται…

Οι δύο γυναίκες από τη Σταυρωση, 11ος αι., Νέα Μονή Χίου.

Ήταν Μεγ. Παρασκευή!

Αυτή η παρήγορη σκέψη βγαίνει κι από την πρώτη λέξη του συγκλονιστικού τροπαρίου, που ψάλλουμε : «Σήμε­ρον κρεμάται επί ξύλου…». Τί σημαίνει αυτό το «Σήμερον»;

Ερμηνεία απλή: Σαν σήμερα σταυρώθηκε ο Χριστός. Ήταν Παρασκευή. Και ήταν πρωί. Και ήταν η ώρα 12. «Ήταν σχεδόν μεσημέρι, παραμονή του Πάσχα.» (Ιωάν. 19,14). Μέρα ιστορική. Μοναδική. Σταθμός στην παγκόσμια Ιστορία. Το μυαλό μας στρέφεται στη μέρα εκείνη. Ήταν Μεγάλη Παρασκευή!

Μεγάλη Παρασκευή, Εικόνες της θυσίας του Χριστού

Έξι σκηνές των Παθων. Μ.Βλατάδων β΄μισό 14ου αι.

Πώς να περιγράψουμε τα αποτελέσματα της θυσίας του Σταυρού; Ας ανοίξουμε την Αγία Γραφή και ας δανειστούμε εικόνες, που εικονίζεται το απολυτρωτικό έργο του Χριστού.

Εξαγορά

Τί ήμασταν πριν να έρθει ο Χριστός στο κόσμο και θυσιαστεί; Σκλάβοι, πουλημένα τομάρια στο σκλαβοπάζαρο της αμαρτίας. Και ξαφνικά έρχεται ο Κύριος, άρχεται ο Βασιλιάς του ουρανού, μας αγοράζει από το σκλαβοπάζαρο και μας καθιστά πριγκιπόπουλα. Έρχεται ο Χριστός και μας αγοράζει από την κατάρα του Νόμου, από το δουλοπάζαρο της αμαρτίας και του θανάτου, και μας οδηγεί στο πάμφωτο βασίλειό του.

Η επιλογή δική μας.

Ο ψυχικός μας κόσμος κινείται ανάλογα με τον πλούτο που διαλέγουμε!

 Την προηγούμενη Κυριακή, ακούστηκε στις Εκκλησίες η ευαγγελική περικοπή στην οποία ο Θεάνθρωπος περιγράφει τον τρόπο ζωής ενός χριστιανού, που θα τον φέρει πιο κοντά στην ολοκλήρωση της προσωπικότητάς του, στη θέωση ή στην απομάκρυνση από το δρόμο της σωτηρίας του, που βεβαίως είναι ορθάνοιχτος και γνωστός και περιμένει να τον βαδίσουν όσοι επιλέξουν τη λύτρωση αντί για την αυτοκαταδίκη.

Αυτό που αξίζει να σκέπτεται κανείς είναι ότι ο ευαγγελικός λόγος δεν παραπέμπει σε συνθήκες σωτηρίας ή καταδίκης μακρινές και άγνωστες, αλλά σε συνθήκες που ρυθμίζουν και τη σημερινή μας ζωή, εδώ στη γη.

Είναι αλήθεια; Ναι. Υπάρχει μια «μετοχή σωτηρίας» στο…χρηματιστήριο!

Το Χριστιανικό μήνυμα της σωτηρίας μπορεί να συνοψιστεί πιο καλά με τους όρους μετοχή, συμπαράσταση και ταύτιση. Η έννοια της μετοχής είναι ένα κλειδί παρόμοιο με το δόγμα του Τριαδικού Θεού και με τη διδασκαλία για την ενανθρώπηση του Θεού. Το Τριαδικό δόγμα βεβαιώνει ότι, όπως ακριβώς ο άνθρωπος είναι αυθεντικά προσωπικός μόνον όταν μοιράζεται τα πάντα με τους άλλους, έτσι και ο Θεός δεν είναι ένα μόνο πρόσωπο που κατοικεί μόνο του, αλλά τρία πρόσωπα που συμμετέχουν το ένα στη ζωή του άλλου με τέλεια αγάπη.

Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού (Κυριακή προ των Φώτων)

Ο Ιησούς Χριστός ως "Παλαιός των Ημερών" (Κωδ. 590, φ. 144α) Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα από την αρχή του κατά Μάρκον ευαγγελίου μας παρουσιάζει τη ζωή και τη φωνή του «βοώντος εν τη ερήμω» Ιωάννου του βαπτιστού. Η φωνή αυτή προαναγγέλλει τον Μεσσία και το ευαγγέλιό του και ως εκ τούτου η εμφάνιση αυτής της μορφής συνιστά κατά τον ευαγγελιστή, την «αρχήν του ευαγγελίου Ιησού Χριστού, υιού Θεού». Η δραστηριότητα και το κήρυγμα του Ιωάννου δηλώνουν ότι έφθασε η εποχή του Μεσσία και το «Ευαγγέλιο» θ’ απλωθεί σαν χαρμόσυνο μήνυμα ανάμεσα στους ανθρώπους· μπροστά σε μια τέτοια θεία δωρεά δεν υπάρχει άλλη πιο συνετή στάση εκ μέρους των ανθρώπων από τη μετάνοια. Μετάνοια όχι για να έλθει η βασιλεία του Θεού όπως δίδασκαν παλαιότερα οι προφήτες, αλλά γιατί ήδη έρχεται στο πρόσωπο του Χριστού.

Η ποίηση των Χριστουγέννων (1)

«Ο ουρανός και η γη, σήμερον ηνώθησαν τεχθέντος του Χριστού. Σήμερον Θεός επί γης παραγέγονε, και άνθρωπος εις  ουρανούς αναβέβηκε…».

 Τα παραπάνω λόγια, παρμένα απ’ τα ιδιόμελα της Λιτής των Χριστουγέννων, όπου ψάλλονται χαρμόσυνα στον γλυκύτατο α’ ήχο, είναι η θύρα απ’ την οποία πέρναγε ο Παπαδιαμάντης -όπως και κάθε ορθόδοξος Χριστιανός- στο γιορταστικό χώρο των Χριστουγέννων.

Ματιές στην Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία (2)

+Ανδρέα Θεοδώρου, Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

 2) Το μυστήριο της θείας ευχαριστίας είναι το κέντρο της ορθόδοξης θείας λειτουργίας.

 Περίοπτη θέση στη θεία λειτουργία κατέχει η προσφορά της θείας ευχαριστίας, που είναι το κατ’ εξοχήν μυστήριο του Χριστού. Όπως στο πεδίο της θείας οικονομίας η είσοδος του Χριστού στον κόσμο κατέληξε στο σταυρό, που πέθανε ο Κύριος για τη λύτρωση του κόσμου, έτσι και στη λειτουργία η λυτρωτική θεία οικονομία που συμβολίζεται με την είσοδο του Χριστού στον κόσμο (μικρή Είσοδος), καταλήγει στο Γολγοθά, όπου προσφέρεται το μυστήριο της Ζωής.

Ματιές στην Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία (1)

+Ανδρέα Θεοδώρου, Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

 Η θεία λειτουργία αποτελεί το κέντρο της ορθόδοξης λατρείας. Σ’ αυτήν απεικονίζεται ανάγλυφα η ουσία της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας, συγκλίνουν σαν σε κέντρο ζωτικό, η λυτρωτική θεία οικονομία, το δόγμα, η παράδοση, το ήθος, η μυστική ευσέβεια, το ουρανοδρόμο πνεύμα και ο σωτηριολογικός θεοτικός δυναμισμός της Ορθοδοξίας, Η θεία ενανθρώπηση, η είσοδος του Θεού στον κόσμο, οι κύριες στιγμές του λυτρωτικού έργου του Χριστού, το σταυρικό πάθος, η ανάσταση, η Ανάληψη και η εκ δεξιών του Πατρός καθέδρα παίρνουν μια δραματική απεικόνιση και μια βαθειά μυστική βίωση στις ψυχές του ορθοδόξου πληρώματος, που βιωματικά μετέχει στη θεία λειτουργία, όπου τελετουργείται το άρρητο μυστήριο του Χριστού, της Εκκλησίας και κατ’ επέκταση ολόκληρης της φυσικής κτίσεως.

Ο Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας (31 Ιουλίου). Απόσπασμα από Ομιλία του Αγίου Επιφανίου.

Ο Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας. Χαρακτικό του 1630.

Θ. Όταν βράδιασε, λέει, ήλθε ένας πλούσιος άνθρωπος που το όνομά του ήταν Ιωσήφ. Αυτός τόλμησε και παρουσιάστηκε μπροστά στον Πιλάτο, και του ζήτησε το σώμα του Ιησού. Παρουσιάστηκε ένας θνητός μπροστά σε έναν θνητό ζητώντας να λάβει τον Θεό. Ζήτα τον Θεό των θνητών. Ο πηλός μπροστά στον πηλό, ζητά να λάβει τον πλάστη των όλων. Το χορτάρι, ζήτα από το χορτάρι την ουράνια φωτιά. Η τιποτένια σταγόνα, παίρνει από την τιποτένια σταγόνα τον απύθμενο ωκεανό. Ποιος είδε, ποιος ποτέ άκουσε αυτό το απίστευτο; Ένας άνθρωπος να χαρίζει σε άλλον άνθρωπο τον δημιουργό των ανθρώπων. Ένας άνομος άρχοντας σ’ έναν άνθρωπο του νόμου υπόσχεται να χαρίσει τον νομοθέτη. Ένας άκριτος κριτής τον Κριτή των κριτών επιτρέπει να τον θάψουν ως κατάδικο.

Υπάρχουν τα κακά πνεύματα;

Ο Χριστός αντιμετωπίζει τους δαίμονες και καταλύει την εξουσία τους, κουβαλώντας τον Σταυρό. Ένας πίνακας του Jacques Joseph Tissot (1836-1902).

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Λες πως πιστεύεις στον Θεό, αλλά με τίποτα δεν πιστεύεις, ότι υπάρχουν τα δαιμόνια.

Υπάρχει μια ιστορία για κάποιο ξένο, που ερχόμενος στην Αίγυπτο θέλησε να πλυθεί στον ποταμό Νείλο. Οι ντόπιοι του έλεγαν, ότι στον Νείλο υπάρχουν κροκόδειλοι, και να μην κολυμπήσει στα βαθιά. Όμως αυτός δεν πίστευε ότι υπάρχουν κροκόδειλοι, και γελούσε θεωρώντας ότι πρόκειται για μυθεύματα. Σαν καλός κολυμβητής, σίγουρος για τον εαυτό του, κολύμπησε μακριά στον θολό Νείλο. Ξαφνικά ένας κροκόδειλος σήκωσε το κεφάλι του, και με το πριόνι των δοντιών του έκοψε τον κολυμβητή στη μέση. Κι έτσι αυτός ο θαρραλέος κακομοίρης ούτε όσο ζούσε πίστευε στην ύπαρξη των κροκόδειλων στο Νείλο, ούτε κατά τον θάνατο είχε τον χρόνο να πιστέψει.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, ΠΡΟΤΥΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ (2)

Ο Παντοκράτωρ. Παρεκκλήσι του αγίου Νικολάου, Μονή Βατοπαιδίου.

«Και κατεύθυνον τα διαβήματα ημών προς εργασίαν των εντολών σου, πρεσβείαις της πανάχραντου σου Μητρός και πάντων σου των Αγίων. Αμήν.»

Μετά τη δέηση, που κάνει η προσευχόμενη ψυχή στο Χριστό να τη σφραγίσει με το θείο του φως, ώστε να δει και να ενωθεί με την άκτιστη θεία ενέργεια, προχωρεί σ’ ένα δεύτερο πρακτικότερο αίτημα· παρακαλεί το Χριστό να οδηγήσει τα διαβή¬ματά τους προς εργασίαν των εντολών του. Το αίτημα αυτό είναι πολύ σημαντικό. Για να ενωθεί κανείς με το Θεό, πρέπει να είναι καθαρός και ενάρετος. Όπως είπαμε, οι βουτηγμένοι στην ακαθαρσία της αμαρτίας δεν μπορούν να δουν το ανέσπερο φως του Χριστού. Μόνον εκείνοι που έχουν, σαν φωτιστικό λυχνάρι της ζωής τους «τον νόμον του Θεού» (Ψαλμ. ριη’, 105), όσοι ζητούν πρώτον τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του (Ματθ. 6, 33), την οποία πεινούν και διψούν εσωτερικά στη ψυχή τους (Ματθ. 5, 6) εκείνοι που δεν ακούουν απλώς το λόγο του Θεού, αλλά και τον τηρούν στη ζωή τους (Λουκ. 11, 28), αυτοί θα ικανωθούν να δεχτούν μέσα τους το μακάριο θείο φως, να ενωθούν μαζί του, και να ζήσουν τη χαρά της επουράνιας θείας βασιλείας.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, ΠΡΟΤΥΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ (1)

Ο Παντοκράτωρ. Παρεκκλήσι του αγίου Νικολάου, Μονή Βατοπαιδίου.

«Χριστέ, το φως το αληθινόν, το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμου, σημειωθήτω εφ’ ημάς το φως του προσώπου σου, ίνα εν αυτώ οψώμεθα φως το απρόσιτον και κατεύθυνον τα διαβήματα ημών προς εργασίαν των εντολών σου, πρεβείαις της παναχράντου σου Μητρός και πάντων σου των Αγίων. Αμήν.»

Η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία προσεύχεται προς το Χριστό, τον ιδρυτή και σωτήρα της. Προσεύχεται προς την ουράνια κεφαλή, της οποίας αποτελεί το μυστικό σώμα, που ο ίδιος ο Χριστός εξαγόρασε στο Σταυρό με το πανάγιο αίμα του. Στην προσευχή της αυτή η Ορθοδοξία εκφράζει την εκκλησιολογική της συνείδηση και ταυτότητα. Κινείται μέσα στή διάσταση του ακτίστου θείου φωτός, που χαρακτηρίζει ιδιαίτερα την τριαδολογία της. Μόνο ένας ορθόδοξος χριστιανός μπορεί να προφέρει αυτή την προσευχή. Οι ετερόδοξοι αδυνατούν να τη συλλάβουν, γιατί δεν πιστεύουν στο άκτιστο φως του Χρίστου, στη μακάρια δόξα της Τριάδος.

Ας δούμε αναλυτικότερα τα πράγματα.

«Χριστέ, το φως το αληθινόν, το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον.»