Θέλεις να γίνεις ανάδοχος;

Απόσπασμα από το βιβλίο «Θέλεις να γίνεις ανάδοχος;»
του Πρεσβυτέρου Θεμιστοκλέους Στ.Χριστοδούλου, εκδόσεις Ομολογία.
To πρόσωπο του Αναδόχου είναι ιερό, συνάπτει δεσμούς πνευματικής συγγένειας με τον Αναδεκτό και την οικογένειά του. Και λόγω της φύσεώς του λειτουργήματός του επιβάλλεται να τυγχάνει εμπιστοσύνης και εγκρίσεως της Εκκλησίας. Ο Ανάδοχος πρέπει να ξαναβρεί το ρόλο του, δηλ να γίνει για τον Αναδεκτό «εγγυητής εις Χριστόν, ώστε τηρείν τα της πίστεως και Χριστιανικώς ζήν».
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει: «Ότι αν οι Ανάδοχοι ήξεραν το τι λένε, τι υπόσχονται κατά τις κατηχήσεις και το βάπτισμα και τι μεγάλη ευθύνη αναλαμβάνουν, δεν θα ήθελαν να βαπτίσουν, ούτε και αν με θερμά παρακάλια τους παρότρυναν».
Ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης αναφέρει σχετικά με τον Ανάδοχο: «Αναδόχους ποιείσθαι φιλευσεβείς και διδασκάλους σχεδόν της πίστεως».
Ο σύγχρονος άγιος κοιμηθείς Γέροντας της Ρουμανίας π.Κλεόπας Ήλιε έλεγε για τους Αναδόχους: «Αντιλαμβάνονται όσοι γίνονται Ανάδοχοι, ότι θα δώσουν λόγο ενώπιον του θεού για τα πνευματικά των παιδιά; Μπορούμε να πούμε ότι πολλοί Ανάδοχοι σώζονται από τα πνευματικά τους παιδιά, εάν τα αναθρέψουν με φόβο θεού. Αλλά οι περισσότεροι τιμωρούνται για την οκνηρία και αδιαφορία των προς τα πνευματικά τους παιδιά».

«Τυχερέ, εσύ μπορείς και πιστεύεις!»

Είναι δύσκολό να πιστεύει κανείς χριστιανικά;

Συχνά ακούμε σε καθημερινές συζητήσεις να λέει ο ένας στον άλλο: «Τυχερέ, εσύ μπορείς και πιστεύεις!» Τί σημαίνουν αυτά τα λόγια; Δεν είναι μια προσπάθεια εύκολης και ρηχής δικαιολόγησης προς τον εαυτό μας και τους άλλους της οκνηρίας του πνεύματος, της ραθυμίας της ψυχής, της νωθρότητας του νου, της παθητικότητας εν τέλει, του ανθρώπου στο σύνολο του, εμπρός στη φυσική ανάγκη και την απαίτηση της καρδιάς, του νου και της θέλησής του να πιστεύει; Ή μήπως, πράγματι, μερικοί άνθρωποι γεννιούνται χωρίς ικανότητα και δεκτικότητα για την πίστη σαν την άκαρπη συκιά του ευαγγελίου, ενώ άλλοι από τη γέννησή τους είναι σαν γερό και καρποφόρο δέντρο, όπου η πίστη αναβλύζει από τη ρίζα του; Επιτρέπεται να λέμε, όπως ισχυρίζονται μερικοί, ότι η πίστη είναι απλώς ένα ταλέντο, όπως, για παράδειγμα, ένας ταλαντούχος ζωγράφος, μουσικός ή ποιητής δεν κατέκτησε ο ίδιος το ταλέντο του, αλλά το δέχτηκε σαν «φυσική» δωρεά με τη γέννησή του;

Η εκούσια αφασία του ανθρώπου.

 Η οκνηρία.

Η κίνηση είναι βασικό στοιχείο της φύσεως του ανθρώπου.Είναι υπαρξιακή του λειτουργία. Κίνηση= ζωή. Ακινησία= θάνατος.

Γι’ αυτό το λόγο η εργασία, βάζοντας σε κίνηση το πνεύμα και το σώμα του ανθρώπου, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου γι’ αυτόν.

Η εργασία και η δημιουργία είναι η υγιής κατάσταση του ανθρώπου. Κατά την Αγ. Γραφή, όταν ο Θεός έπλασε τον πρώτο άνθρωπο «τον έβαλε στον παράδεισο της τρυφής, να εργάζεται σε αυτόν και να τον φυλάσσει ».

Άλλο εκείνοι και άλλο εμείς!

 «ΠΑΘΟΚΤΟΝΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΩΜΑΤΟΚΤΟΝΟΙ»

Σε μια Σκήτη αγίων μοναχών είχαν γίνει πολλά θαύματα. Η φήμη αυτή είχε ξαπλωθεί σ’ όλα τα γύρω μέρη. Έτσι, μια μέρα τους έφεραν ένα νέο δαιμονιζόμενο, να τον θεραπεύσουν. Οι άγιοι πατέρες, όμως από ταπείνωση απόφευγαν. Και  ο δυστυχισμένος νέος βασανιζόταν έτσι για πολύ καιρό. Ώσπου, μια μέρα, ένας από τους γέροντες τον σπλαχνίστηκε: τον σταύρωσε με τον ξύλινο σταυρό, που είχε στη ζώνη του και ανάγκασε το ακάθαρτο πνεύμα να βγει από το νέο. Μα εκείνο, μόλις βγήκε, αγρίεψε και φρύαξε: «Αφού με βγάζεις από την κατοικία μου, θα έρθω να μείνω μέσα σου!» -«Έλα», του αποκρίθηκε με θάρρος ο γέροντας.

Η προσευχή της Σαρακοστής

του Αγίου Εφραίμ του Σύρου

 Κύριε και αρχηγέ της ζωής μου, μην επιτρέψεις να αποκτήσω διάθεση οκνηρίας, περιέργειας, φιλαρχίας και αργολογίας· αντίθετα, χάρισε σε μένα το δούλο σου διάθεση σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης.

Ναι, Κύριε Βασιλεύ, χάρισε μου τη διάθεση να βλέπω τα δικά μου αμαρτήματα και να μη κατακρίνω τον αδελφό μου (για τα δικά του)· (τα ζητώ αυτά από σένα) γιατί είσαι δοξασμένος στους απέραντους αιώνες. Αμήν.

Τηλεόραση, Ένας επικίνδυνος εισβολέας στα σπίτια μας

Ο υπερβολικά πολύς χρόνος πού αφιερώνουν τα παιδιά και οι έφηβοι καθημερινά στην τηλεόραση δημιουγεΐ πνευματική οκνηρία καί σωματική νοθρότητα.

Τα τηλεοπτικά προγράμματα συνήθως κάκιστης – ποιότητας, κάνουν κακή αγωγή. Ο τακτικός τηλεθεατής βομβαδίζεται αδιάκοπα από βία, πού προβάλλεται ως μόνη λύση για την αντιμετώπιση του κακού. Βομβαρδίζεται με όντα (λυκανθρώπους, βρυκόλακες κ.τ.λ.) και «πραγματικούς» εχθρούς (ληστές, δολοφόνους, ψυχοπαθείς κ.α.). Προβάλλεται η εξουσία, η διαφθορά και η χλιδή και βέβαια, περισσή βλακεία, αισχρολογία και κοροϊδία. Ακόμη προβάλλονται σκηνές με την ιδέα του υπερανθρώπου, με ομοφυλοφιλικά θέματα και υπονοούμενα.

Ο μακαριστός Γέροντας Κλεόπας Ηλίε της Ρουμανίας σχολιάζει τους οκτώ πειρασμούς, μοναχών και λαϊκών

Πατέρες και αδελφοί,
Ο μοναχός και ο αγωνιστής χριστιανός είναι πνευματικοί μαχητές σε κάθε στιγμή της ζωής τους από την γέννηση μέχρι τον θάνατο τους. Είναι όμως ανάγκη να γνωρίζουμε την τέχνη αυτού του αοράτου πολέμου και από ποία μέρη έρχεται εναντίον μας ο νοητός εχθρός.

Ο άγιος Μελέτιος ο Ομολογητής μας λέγει ότι ο πειρασμός έρχεται από έξι σημεία εναντίον μας, ενώ ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει από οκτώ, δηλ. από επάνω και από κάτω, από δεξιά και αριστερά, από εμπρός και πίσω και από μέσα και έξω.

Στην συνέχεια θα ομιλήσουμε εκτενέστερα για τον πολυμερή αυτόν πόλεμο του διαβόλου με την βοήθεια του Πανάγαθου Θεού.

1. Ο από επάνω πειρασμός:

Είναι δύο ειδών: Το πρώτο συμβαίνει όταν αρχίζουμε να κάνουμε μία αδιάκριτη και απερίσκεπτη άσκηση που υπερβαίνει τις δυνάμεις μας, όπως επί παραδείγματι: υπερβολική νηστεία, συνεχή αγρυπνία, πολλές μετάνοιες, και άλλες υπερβολικές ασκήσεις. Αυτή η άσκηση έχει ως αποτέλεσμα να αδυνατίζει το σώμα μας και να αδυνατούμε να εργασθούμε τις αρετές του Χριστού. Συγχρόνως ταράζεται ο νους μας γιατί δεν αναπαύεται σ’ αυτού του είδους τις ασκήσεις. Το δεύτερο είδος πειρασμού συμβαίνει όταν ερευνούμε την Αγία Γραφή χωρίς να διαθέτουμε την ανάλογη πνευματική ηλικία και κατάσταση με αποτέλεσμα, εάν κάποιος δεν ευρεθεί να μας χαλιναγωγήσει, θα φθάσουμε στην τρέλλα, την αίρεση και την βλασφημία του Θεού.
Η Αγία Γραφή είναι η απύθμενη θάλασσα της σοφίας του Θεού και απ’ αυτό το νερό εμείς πρέπει να βγάλουμε όσο είναι δυνατόν και απαραίτητο για να ανακουφισθούμε από την πνευματική μας δίψα. Απ’ αυτό το νερό ο άνθρωπος βγάζει με τον κουβά και απ’ αυτόν στην κανάτα και από εκεί παίρνει με ένα ποτήρι να δροσισθεί και δεν προσπαθεί με μία φορά να βγάλει το νερό της σοφίας του Θεού έξω, διότι δεν έχει τα κατάλληλα εργαλεία και υπάρχει βεβαίως ο φόβος να πνιγεί. Έτσι πνίγηκαν πολλοί ερευνητές των Γραφών λόγω της υπερηφάνειας των και έγιναν αρχηγοί αιρέσεων και οδήγησαν μαζί με τους εαυτούς των χιλιάδες ψυχές στον Άδη.

Περί ύπνου και προσευχής (από την «Κλίμακα»)

Ο ΥΠΝΟΣ είναι σπουδαίο συστατικό της φύσεώς μας, απεικόνισις του θανάτου, αργία των αισθήσεων. Είναι μεν ένας, αλλά όπως και η επιθυμία, έχει πλείστες αιτίες και αφορμές. Δηλαδή προέρχεται άλλοτε από την ανθρώπινη φύσι, άλλοτε από τα φαγητά και άλλοτε από τους δαίμονες. Μερικές φορές ίσως και από πολύ υπερβολική νηστεία, από την οποία εξασθενημένη η σάρκα, ζητεί να αυτοπαρηγορηθή με τον ύπνο.

2. Όπως η πολυποσία εξαρτάται και ενισχύεται από την κακή συνήθεια, έτσι και η πολυυπνία. Γι αυτό ιδιαιτέρως στις αρχές της αποταγής ας αγωνισθούμε εναντίον της. Διότι είναι πολύ δύσκολο να θεραπεύση κανείς μία μακροχρόνια συνήθεια.