Πόσες φορές δεν έχουμε δει και ακούσει γονείς να λένε για τα παιδιά τους λόγια του είδους: «Όλο βλακείες κάθεται και βλέπει στην τηλεόραση!», «Μια εκπομπή της προκοπής το ‘χει σε κακό να παρακολουθήσει!», «Μουσική είναι αυτές οι βλακείες που ακούς;», «Πολύ ωραίες είναι οι αηδίες που φοράς και σήμερα…». Λόγια που προφανώς απευθύνονται στα παιδιά τους και, τακτικότατα, συνοδεύονται από άλλα λόγια: «Εγώ στην ηλικία σου [ετούτο και το άλλο]», «Εμείς στην εποχή μας [το παρατούτο και το παρ’ άλλο]» — ενίοτε συμπληρωμένα και με το βάζο τα κερασάκια του είδους: «Αλλά δεν φταις εσύ, η μάνα σου [ή ο πατέρας σου] φταίει, που σ’ αφήνει και παίρνει συνέχεια το μέρος σου», Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »