Η Εκκλησία και οι Μονές ταΐζουν 1,5 εκατομμύριο Έλληνες

Άνεργοι, ηλικιωμένοι, παιδιά, άνθρωποι ανήμποροι στα όρια της επιβίωσης περιμένουν καρτερικά στις ουρές από το πρωί για ένα πιάτο ζεστό φαγητό, προσφορά των εκκλησιών και των μοναστηριών στον πάσχοντα Έλληνα.

Υπολογίζεται ότι καθημερινά ετοιμάζονται 1,5 εκατομμύριο μερίδες φαγητού σε όλη τη χώρα γι’ αυτούς που δεν έχουν τη δυνατότητα να φάνε σπίτι τους.

Καθημερινά πέρα από τις προσφορές ανώνυμων φιλεύσπλαχνων πολιτών, η Εκκλησία στο σύνολό της ξοδεύει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για την κάλυψη των αναγκών των πεινασμένων.

Η οφειλή του κόσμου στην Παλαιά Διαθήκη

Σεβ. Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος (Κουκουρίδης)

Πολλοί στην εποχή μας αμφισβητούν την αξία και την προσφορά της Παλαιάς Διαθήκης στο σύνολο πολιτισμό. Κάποιοι την πολεμούν και την αποδοκιμάζουν. Κάνουν λάθος. Η Π.Δ. είναι το δεύτερο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο. Το πρώτο ήταν η λογική και αυτεξούσια ζωή. Όταν άλλοι λαοί, σκιαμαχούσαν στο σκοτάδι ο βιβλικός Ισραήλ μιλούσε με το Θεό. Όταν άλλοι λαοί υποψιάζονταν περί του Θεού και προσπαθούσαν να τον εντοπίσουν στα πολυπρόσωπα είδωλα, ο Ισραήλ συνήπτε συμφωνίες μαζί του. Όταν άλλοι λαοί θυσίαζαν τα παιδιά τους για να εξευμενίσουν το θείο, ο Ισραήλ έψαλε και υμνούσε το Θεό και φρόντιζε να μειώνει την απόσταση που τον χώριζε απ’αυτόν. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Μια ξεχασμένη επέτειος

Οι επέτειοι είναι για να μην ξεχνάμε. Γιατί δεν έχει μέλλον όποιος ξεχνάει το παρελθόν και δεν διδάσκεται από αυτό. Η Εκκλησία της Ελλάδος στη συνεδρίαση της 7^ης Ιουλίου 1998 αποφάσισε

να καθιερώσει την τελευταία Κυριακή του μηνός Νοεμβρίου κάθε έτους ως ημέρα μνήμης και τιμής της προσφοράς της Εκκλησίας προς τον Ελληνικό Λαό και του σημαντικού ποιμαντικού, κοινωνικού και εθνικού έργου που επιτέλεσε κατά την περίοδο της κατοχής της Ελληνικής Πατρίδας από τα χιτλερικά στρατεύματα. Δυστυχώς η συγκεκριμένη επέτειος έχει ξεχαστεί.

Η Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος,

Η πρεσβυτέρα· ο ρόλος της στην ιερατική οικογένεια και στον εκκλησιαστ​ικό βίο

Του μακαριστου αρχιεπισκόπου κυρού Χριστοδούλου

Ευλογία, θυσία, διακονία, ευθύνη

…Κατ’ αρχήν, πρέπει να πω πόσο μεγά­λη ευλογία είναι για την Αγία Όρθόδοξη Εκκλησία μας το γεγονός ότι έχει καθιε­ρώσει, μεταξύ των άλλων, και τον έγγαμο κλήρο, δηλαδή τους ίερεΐς οι όποιοι έχουν οικογένεια, εν αντιθέσει με την άτεγκτη ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ή οποία στο σημείο αυτό ακολουθεί μίαν άλλη οδό. Σέ όλα της τα ζητήματα, άλλα και σ’ αυτό, ή Αγία «Ορθόδοξη Εκκλησία μας αποδει­κνύεται πολΰ πιο ανθρώπινη, πολΰ πιο ζεστή, πολύ πιο κοντά στον άνθρωπο και στις ανάγκες του, καί, επαναλαμβάνω ότι θεωρώ πώς αυτά ειναι πολΰ μεγάλη ευλογία, να έχουμε ιερείς εγγάμους, πού αποτελούν την πλει­ονότητα των ιερέων μας, ιερείς οι όποιοι ζουν το μυστήριο της ίερωσύνης ταυτό­χρονα με τη θαλπωρή της οικογενειακής εστίας καί της οικογενειακής αγάπης. Θέλω να πιστεύω ότι, αν δεν

Μουσουλμάνος έγινε ορθόδοξος χριστιανός

Γεννήθηκα στη Φριτάουν στα τέλη του 1950 από τον πατέρα μου Μορλάι Καμαρά και τη μητέρα μου Ραματού Θορόνκα. Και οι δύο γονείς μου ήταν μουσουλμάνοι και διέμεναν σε μια περιοχή της Φριτάουν, πού ονομάζεται Φούλαχ και βρισκόταν τότε υπό την κυριαρχία των Μουσουλμάνων. Έχει ενδιαφέρον να αναφέρω ότι σε ηλικία πέντε χρονών, με έστειλαν σ’ ένα καθολικό σχολείο (Δημοτικό Σχολείο του Αγίου Εδουάρδου) για να μάθω αγγλικά και στα επτά μου με έγραψαν σ’ ένα αραβικό σχολείο για να μάθω το Κοράνι. Πραγματικά σπούδασα το Κοράνι και ήμουν σε θέση να εκθέσω πλήρως το περιεχόμενό του. Από την περίοδο εκείνη θυμάμαι έντονα την απαγγελία αραβικών ποιημάτων στην οποία ήμουν ένας τοπικός «στάρ». Είμαι σίγουρος ότι εξίσου επέδρασε και το καθολικό σχολείο.

Η Ιερά Μητρόπολη Κενύας στο πλευρό των παιδιών

Χρόνια τώρα στον χώρο της Ιεράς Μητροπόλεως Κένυας· όπου και το ιεραποστολικό μας κέντρο, εκτός από το Δημοτικό Σχολείο λειτουργεί σιωπηλά πρόγραμμα φαγητού επί καθημερινής βάσης.

Συγκεκριμένα, ενώ τα ορφανά και φτωχά παιδιά πού φοιτούσαν έπαιρναν αρχικά λόγω οικονομικών δυσκολιών ένα χυμό και δύο κομμάτια ψωμιού καθημερινά, τώρα χάρη στην αγάπη και την προσφορά των Ορθοδόξων αδελφών χριστιανών μας από την Κύπρο, την Ελλάδα, την Αυστραλία και την Αμερική απολαμβάνουν ζεστό πρωϊνό ρόφημα και μαγειρεμένο μεσημεριανό φαγητό.

Η προσπάθεια αυτή άρχισε δειλά-δειλά. Οι ανάγκες όμως αυξήθηκαν και συχνά έφταναν πληροφορίες ότι τα παιδιά κοιμόνταν το βράδυ νηστικά, καθώς κι αυτό το ελάχιστο πού τους παρείχαμε το μοιράζονταν με όλα τα μέλη της οικογένειας.

Η πίστη βλέπει πέρα από το θάνατο

Κυριακή Ζ΄Λουκά

Ένας μεταξύ των επωνύμων, που πράγματι μας αιφνιδιάζει με την παρουσία του, ήταν και ο Ιάειρος, τον οποίο οι Ευαγγελιστές τον χαρακτηρίζουν ως άρχοντα της Συναγωγής. Ένας αρχισυνάγωγος, λοιπόν, είναι παρών μεταξύ των ακροατών του Ιησού. Και στην περίπτωση αυτή δεν ανήκει στους αντιδρώντες και επικριτές Ιουδαίους, αλλά σ’ εκείνους που προσήλθαν με αγαθές διαθέσεις. Και στην περίπτωση αυτή, αφού πρόκειται για τον γνωστό μας Ιάειρο, ήρθε αυτός να παρακαλέσει και να ικετεύσει τον Κύριο να θεραπεύσει την ετοιμοθάνατη κόρη του.

Ρόδου Κύριλλος: «Οι καλοπροαίρετοι αναγνωρίζουν την αξία του Αγίου Όρους»

πηγή: Romfea.gr

Η Πανηγυρική Ιερά Αγρυπνία η οποία ξεκίνησε χθες Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010 στις 07:30 μ.μ. συνεχίσθηκε μέχρι και τις 04:45. Στη συνέχεια έλαβε χώρα μία μικρή διακοπή και στις 06:30 π.μ, με την έλευση του ηγουμένου της Ιεράς Μονής Καρακάλλου αρχιμ. Φιλόθεου, άρχισε η ακολουθία, με τον Αγιασμό και τη λιτανεία της Αγίας Ζώνης μέσα στη Μονή περνώντας και από τον τάφο του μακαριστού Γέροντα Ιωσήφ.

Ο Γέροντας Φιλόθεος δεν παραλείπει να παρευρίσκεται στις πανηγύρεις της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου (ιδιαιτέρως της Αγίας Ζώνης) μεταφέροντας τις ευχές και ευλογίες του

Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ

Μέσα στην καρδιά της Ευρώπης, οπου κυριαρχεί ο άκρατος ορθολογισμός, το κεφάλαιο και ο συμφεροντολογισμός, εκεί οδήγησε τα βήματα του μακαριστού Γέροντα Σωφρονίου ο Θεός και θεμελίωσε ένα ορθόδοξο μοναστήρι, την Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή του Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Μεγάλης Βρετανίας. Μέσα στην παγερότητα του κόσμου της Δυτικής Ευρώπης δίνει το μοναστήρι αυτό τη ζεστασιά της Ανατολής και εκπέμπει ο άρωμα της Οικουμενικής Ορθοδοξίας, της αγάπης και της άδελφωσύνης.

Μέσα σ΄ ένα ευλογημένο χώρο ζουν τριάντα περίπου ψυχές πού προέρχονται από δεκαέξι διαφορετικές χώρες, ολοκληρωτικά δοσμένες στο Θεό. Έργο τους η προσευχή, η λατρεία του αληθινού Θεού, η μαρτυρία της Όρθοδοξίας, η προβολή ενός πρωτόγνωρου για τις δυτικές κοινωνίες τρόπου ζωής: Με ειλικρινή ταπείνωση, εθελούσια πτώχεια και ανιδιοτελή προσφορά προς τους πάντες.

-Έχουμε αρχή από το μακαριστό Γέροντα μας να δεχόμαστε όλους αδιακρίτως: Πλούσιους και φτωχούς, άσημους και διάσημους, μεγάλους και μικρούς, όλους με την ίδια αγάπη και τον ίδιο σεβασμό. Προσφέρουμε αυτό πού έχουμε, προβάλλουμε αυτό πού παραλάβαμε. Δεν απαιτούμε από κανένα τίποτε, δεν κρατάμε κανένα, δεν διώχνουμε κανένα.

Υποθήκες ζωής

(+)Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Πορεία προς το επίγειο τέλος

Νοσοκομείο Ν.Ι.Κ.Ε., 7 Δεκεμβρίου 1982. Νοσηλεύεται ο Γέροντας προκειμένου την επομένη να χειρουργηθεί. Σε κάποια στιγμή μπαίνει στο δωμάτιο του ο χειρουργός Β. Κ.

-Λοιπόν, π. Επιφάνιε, αύριο θα πάνε όλα όμορφα κι ωραία. Θα ετοιμασθούμε πρωί-πρωί για τήν επέμβαση. Εν συνεχεία θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε κι έπειτα πάλι στο δωμάτιο σας. Μην ανησυχείτε καθόλου. Όλα θα πάνε πολύ καλά.

Η ορθόδοξη ιεραποστολή στη Σιέρρα Λεόνε (με πλούσιο φωτογραφικό υλικό)

Το Ορθόδοξο Σχολείο του Αγίου Ελευθερίου στην πρωτεύουσα Φριτάουν (Freetown) στην Σιέρα Λεόνε (Siera Leone)

Στη Σιέρρα Λεόνε εδώ και ένα χρόνο άρχισε ιεραποστολική προσπάθεια με τις ευλογίες του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου μας κ. Θεοδώρου Β΄ από τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Θεμιστοκλή Αδαμόπουλο.

Μέσα σ΄ ένα χρόνο κατόρθωσε η Ορθόδοξος Εκκλησία μας να κάνει αισθητή την παρουσία της στην πολύπαθη αυτή χώρα, η οποία μετά από ένα σκληρό δωδεκαετή εμφύλιο πόλεμο προσπαθεί τώρα να κάνει τα πρώτα της βήματα στο σταθερό δρόμο της ειρήνης.

H BYZANTINH ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΑΓΝΟΥΝΤΑΣ (ΤΟΥ 11ΟΥ ΑΙΩΝΑ) ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ (10)

Συνέχεια από (9)

VatopaidiFriend: Η Μονή της Παναγίας Αγνούντας είναι ένα κυριολεκτικά πανέμορφο και γραφικότατο μοναστηράκι πάνω σε έναν κατάφυτο λοφίσκο δίπλα στο δρόμο από την Κόρινθο στην Επίδαυρο. Η επίσκεψη σε τούτο το μικρό στολίδι της Ορθοδοξίας είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία. Υπάρχει μια τελείως διαφορετική ατμόσφαιρα εκεί. Τα γήινα τερακόττα χρώματα σε πάνε κατευθείαν στην Κάτω Ιταλία. Οι κάκτοι που αναρριχώνται στο κτίριο της μονής και τα κελλιά παλαιών ασκητών προσθέτουν ακόμα περισσότερο στην εξωτική ατμόσφαιρά της. Η αρχιτεκτονική της εκκλησίας της μονής, που είναι αφιερωμένη στην Παναγία, είναι κάτι το μοναδικό. Η υψηλή, σε σύγκριση με το μήκος και το πλάτος της, οροφή της είναι κάτι που δεν το συναντάς συχνά. Το εσωτερικό του ναού, με τις εκπληκτικές μεταβυζαντινές τοιχογραφίες του, χαρακτηρίζεται από ένα κλίμα υπερβατικό και μυστηριακό. Πραγματικά, όταν πάς σε αυτό το μοναστήρι, είναι σαν να μεταφέρεσαι δέκα αιώνες πίσω. Επίσης αναφέρουμε πως στην μονή φυλάσσεται ως πολύτιμος θησαυρός η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Αγνούντας, μέσω της οποίας επιτελούνται πάμπολλα θαύματα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που πολύς κόσμος, και από την Αθήνα ακόμα, επιλέγει αυτό το μοναστηράκι για να κάνει εκεί τις βαφτίσεις των παιδιών τους. Το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι μια εκδρομούλα να πάτε να το δείτε από μόνοι σας. Σας το συστήνουμε κατηγορηματικά!!!

Ας σημειώσουμε ότι στο κομμάτι αυτό (κεφάλαιο 17) μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για την προσφορά ενός σωστού μοναστηριού, και για το πόσο καλό και ωφέλιμο πράγμα είναι το να έχει ένα αληθινό μοναστήρι οικονομική δύναμη.