Περί ακηδίας

Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός (+2009)

Ακηδία είναι ο τρομερότερος εχθρός της πνευματικής ζωής. Όλα τα πάθη απτονται έν μέρει της ανθρωπινής υποστάσεως, αλλά αυτό το τρομερό κακό, η άκηδία η αμέλεια, απτεται του ψυχικού και του σωματικού κόσμου του ανθρώπου. Σαλεύει το σύνολο της ανθρωπινής υποστάσεως. Το γεγονός είναι ότι αυτή ξεκινά ενεργώντας μέσα από το ψυχοσωματικό σύστημα του ανθρώπου. Άπτεται των ιδίων των μελών και προκαλεί την παράλυση, την κατά φύσιν αδράνεια.

Υπάρχει και ένας δεύτερος λόγος πού Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

 

Η ακηδία του κόσμου και ο ζήλος των τέκνων του Θεού (Βίντεο)

Ομιλεί ο π. Ζαχαρίας από την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας.
Πρωτοκλήτεια 2012.
Παλαιός Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέου Πατρών..

Δείτε το βίντεο:

Περί ακηδίας

Σκέφτηκα ν’ αναφερθώ σ’ αυτό το θέμα, προσδιορίζοντάς το ως βαριεστιμάρα, αδιαφορία για οτιδήποτε πνευματικό, δηλαδή προσευχή, μελέτη, εκκλησιασμό. Φαίνεται να μην είναι σοβαρό, αφού δεν υπάρχει αμαρτία συγκεκριμένη που να ταράσσει τη συνείδηση και να μας αναστατώνει ολόκληρους. Μοιάζει σαν το σκουλήκι που τρώει σιγά-σιγά το ξύλο, αφήνοντάς το εξωτερικά ανέπαφο, ώστε να νομίζουμε ότι δεν συμβαίνει τίποτε. Κάποια στιγμή όμως διαπιστώνουμε την εύκολη διάλυσή του.

Ο άνθρωπος δεν είναι αυτός που φαίνεται πάντα. Ο μέσα μας κόσμος μπορεί ν’ αρρωσταίνει και να οδεύει στο θάνατο και η εξωτερική συμπεριφορά, με τις κοινωνικές εκδηλώσεις, να σφύζει από ζωή. Όπως και τ’ αντίθετο.

Ποιός δεν έχει βασανιστεί απ’ αυτή τη ψυχική ατονία;

Αθυμία και μελαγχολία. Τα αίτια τους.

Ο Θεός, με την πανάγαθη και πάνσοφη βουλή Του, τα οικονομεί όλα για το συμφέρον μας. Όσο για την αθυμία που σας κυριεύει καμιά φορά, αυτή οφείλεται στη σωματική σας αδυναμία. Η αδυναμία, όταν διαρκεί για πολύ, δημιουργεί στη ψυχή μια αίσθηση εγκαταλείψεως απ’ όλους, αίσθηση που γεννάει στη καρδιά φόβο και μελαγχολία.

Αλλά μην ξεχνάτε ποτέ πως ο Θεός είναι κοντά σας. Όλοι είμαστε παιδιά Του. Αποπαίδια δεν έχει. Και κανέναν δεν αφήνει. Όλα για το καλό μας τα παραχωρεί, ακόμα και τις πιο μεγάλες συμφορές. Νομίζω πως το έχετε αντιληφθεί, γι’ αυτό παραδώσατε ήδη με εμπιστοσύνη τον εαυτό σας και τη ζωή σας στα χέρια Του. Όποιος ελπίζει στο Θεό, αξιώνεται να λάβει το έλεός Του. Να επικαλείστε τη μεσιτεία της Κυρίας Θεοτόκου.

Προσωπική αναγέννηση (2)

Πιο πάνω σημειώσαμε, πως την ειλικρινή μετάνοια την ακολουθεί η ακριβής τήρηση των εντολών του Θεού. Αισθάνομαι την ανάγκη να επιμείνω λίγο περισσότερο πάνω σ’ αυτό το σημείο, γιατί μου φαίνεται βασικό για την προσωπική αναγέννηση. Ο περισσότερος κόσμος ακούει μετάνοια και πανικοβάλλεται. Την θεωρούν απάρνηση της ζωής, κ’ επομένως την αφήνουν για τα… γεράματα. Εδώ δεν χρειάζεται και μεγάλη διαλεκτική για ν’ αποδείξει κανείς το μέγεθος αυτού του σφάλματος και των κινδύνων που το ακολουθούν. Η μετάνοια είναι απάρνηση, αλλά της αμαρτωλής μας ζωής.

Ο μακαριστός Γέροντας Κλεόπας Ηλίε της Ρουμανίας σχολιάζει τους οκτώ πειρασμούς, μοναχών και λαϊκών

Πατέρες και αδελφοί,
Ο μοναχός και ο αγωνιστής χριστιανός είναι πνευματικοί μαχητές σε κάθε στιγμή της ζωής τους από την γέννηση μέχρι τον θάνατο τους. Είναι όμως ανάγκη να γνωρίζουμε την τέχνη αυτού του αοράτου πολέμου και από ποία μέρη έρχεται εναντίον μας ο νοητός εχθρός.

Ο άγιος Μελέτιος ο Ομολογητής μας λέγει ότι ο πειρασμός έρχεται από έξι σημεία εναντίον μας, ενώ ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει από οκτώ, δηλ. από επάνω και από κάτω, από δεξιά και αριστερά, από εμπρός και πίσω και από μέσα και έξω.

Στην συνέχεια θα ομιλήσουμε εκτενέστερα για τον πολυμερή αυτόν πόλεμο του διαβόλου με την βοήθεια του Πανάγαθου Θεού.

1. Ο από επάνω πειρασμός:

Είναι δύο ειδών: Το πρώτο συμβαίνει όταν αρχίζουμε να κάνουμε μία αδιάκριτη και απερίσκεπτη άσκηση που υπερβαίνει τις δυνάμεις μας, όπως επί παραδείγματι: υπερβολική νηστεία, συνεχή αγρυπνία, πολλές μετάνοιες, και άλλες υπερβολικές ασκήσεις. Αυτή η άσκηση έχει ως αποτέλεσμα να αδυνατίζει το σώμα μας και να αδυνατούμε να εργασθούμε τις αρετές του Χριστού. Συγχρόνως ταράζεται ο νους μας γιατί δεν αναπαύεται σ’ αυτού του είδους τις ασκήσεις. Το δεύτερο είδος πειρασμού συμβαίνει όταν ερευνούμε την Αγία Γραφή χωρίς να διαθέτουμε την ανάλογη πνευματική ηλικία και κατάσταση με αποτέλεσμα, εάν κάποιος δεν ευρεθεί να μας χαλιναγωγήσει, θα φθάσουμε στην τρέλλα, την αίρεση και την βλασφημία του Θεού.
Η Αγία Γραφή είναι η απύθμενη θάλασσα της σοφίας του Θεού και απ’ αυτό το νερό εμείς πρέπει να βγάλουμε όσο είναι δυνατόν και απαραίτητο για να ανακουφισθούμε από την πνευματική μας δίψα. Απ’ αυτό το νερό ο άνθρωπος βγάζει με τον κουβά και απ’ αυτόν στην κανάτα και από εκεί παίρνει με ένα ποτήρι να δροσισθεί και δεν προσπαθεί με μία φορά να βγάλει το νερό της σοφίας του Θεού έξω, διότι δεν έχει τα κατάλληλα εργαλεία και υπάρχει βεβαίως ο φόβος να πνιγεί. Έτσι πνίγηκαν πολλοί ερευνητές των Γραφών λόγω της υπερηφάνειας των και έγιναν αρχηγοί αιρέσεων και οδήγησαν μαζί με τους εαυτούς των χιλιάδες ψυχές στον Άδη.

Ν’ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΓΕΝΝΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΚΗΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΛΥΠΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΞΕΝΟΥΝ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ

Από το βίο της αγίας Συγκλητικής

Η μακαρία Συγκλητική είπε στις αδελφές, πού είχαν συγκεντρωθεί κοντά της:

Υπάρχει λύπη ωφέλιμη και λύπη βλαπτική. και ωφέλιμη είναι ή λύπη, όταν ο άνθρωπος θρηνεί για τις αμαρτίες του, όταν θλίβεται για την (πνευματική) άγνοια του πλησίον, όταν ανησυχεί μήπως ξεφύγει από το σκοπό του και όταν έχει αγωνία να κατακτήσει την τέλεια αρετή. Υπάρχει όμως και ή λύπη πού υποβάλλει ο εχθρός, κι αυτή είναι εντελώς παράλογη. Από μερικούς ονομάζεται και ακηδία. Τη λύπη αυτή πρέπει να την αποδιώχνουμε με την προσευχή κυρίως και την ψαλμωδία, κάνοντας τη σκέψη, ότι στην παρούσα ζωή κανένας ασύνετος δεν είναι χωρίς (τέτοιες) λύπες.

Του αββά Ησαΐα

Αν αγωνίζεσαι εναντίον κάποιου πάθους, μη λιποψυχήσεις. Ρίξε τον εαυτό σου μπροστά στο Θεό, λέγοντας Του: «Κύριε, δεν έχω τη δύναμη να νικήσω αυτό το πάθος, βοήθησε με τον ταλαίπωρο» Έτσι πες μ’ όλη σου την καρδιά, και θα νιώσεις ανάπαυση.

Περί ύπνου και προσευχής (από την «Κλίμακα»)

Ο ΥΠΝΟΣ είναι σπουδαίο συστατικό της φύσεώς μας, απεικόνισις του θανάτου, αργία των αισθήσεων. Είναι μεν ένας, αλλά όπως και η επιθυμία, έχει πλείστες αιτίες και αφορμές. Δηλαδή προέρχεται άλλοτε από την ανθρώπινη φύσι, άλλοτε από τα φαγητά και άλλοτε από τους δαίμονες. Μερικές φορές ίσως και από πολύ υπερβολική νηστεία, από την οποία εξασθενημένη η σάρκα, ζητεί να αυτοπαρηγορηθή με τον ύπνο.

2. Όπως η πολυποσία εξαρτάται και ενισχύεται από την κακή συνήθεια, έτσι και η πολυυπνία. Γι αυτό ιδιαιτέρως στις αρχές της αποταγής ας αγωνισθούμε εναντίον της. Διότι είναι πολύ δύσκολο να θεραπεύση κανείς μία μακροχρόνια συνήθεια.

«Συ τον καλόν οίνον τετήρηκας έως άρτι…» Από την νηπτική διδασκαλία του Γέροντα Αιμιλιανού (2)

Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας

Γέροντα Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου

1. Το θέμα της νήψεως είναι ίσως το μοναδικόν θέμα το οποίον μπορεί να απασχολήσει έναν άνθρωπο, ο οποίος αγαπά αληθινά τον Θεόν.  Η νήψις δεν είναι απλώς μία αόριστος έννοια, αλλά είναι μία ενέργεια. Είναι, θα λέγαμε, η δουλειά της ζωής μας. Είναι η ίδια η ζωή μας. Είναι η κλήσις μας η αποστολική, η κλήσις μας η μοναχική. Είναι η πράξις μας και η ζωή μας.

Λέγοντας λοιπόν νήψιν δεν εννοούμε κάτι μερικόν, αλλά το όλον κατόρθωμα, την ανά πάσα στιγμή ενέργεια της υπάρξεώς μας. Γι  αυτό, θα λέγαμε, νήψις σημαίνει: η αναπνοή μας. ῞Οπως αν για λίγες στιγμές σταματήσωμε να αναπνέωμε, ο ζωτικός αήρ δεν εισέρχεται πλέον μέσα μας και αποθνήσκομεν, έτσι και αν για μίαν στιγμή λείψει από ημάς η νήψις, σημαίνει ότι σταματάει η λειτουργία της αναπνοής μας. Σταματάει η είσοδος του ζωαρχικού ανέμου, του πνεύματος, του  Αγίου Πνεύματος.

«Συ τον καλόν οίνον τετήρηκας έως άρτι…» Από την νηπτική διδασκαλία του Γέροντα Αιμιλιανού (1)

VatopaidiFriend: Με την ευκαιρία της ονομαστικής εορτής και τη συμπλήρωση 75 χρόνων από την γέννηση του σεβαστού Γέροντα Αιμιλιανού, Προηγουμένου της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους, o οποίος κατά τις ανεξιχνίαστες βουλές της θείας Πρόνοιας δοκιμάζεται με το πρόβλημα υγείας που έχει τα τελευταία χρόνια «ως χρυσός εν χωνευτηρίω», δημοσιεύουμε δύο άρθρα που αναφέρονται σ’ αυτόν.  Το  παρόν  από τον Ηγούμενο της εν λόγω Μονής Γέροντα Ελισσαίο και το άλλο που ακολουθεί από τον ιερομόναχο Σεραπίωνα Σιμωνοπετρίτη, Οικονόμο του Ιερού Κοινοβίου του Ευαγγελισμού στην Ορμύλια Χαλκιδικής.

Μέσα εις τον κόσμον -μας έλεγε κάποτε ο Γέροντας Αιμιλιανός- στην δική μας την εποχήν υπάρχουν πάρα πολλοί άγιοι. Είναι η ζωή τέτοια, που τους βάζει μέσα σε μια πορεία σκανδάλων, δηλαδή πειρασμών και θλίψεων, και αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν μίαν τρομεράν υπακοήν και υπομονήν. Και αυτό το πράγμα τους αγιάζει. Επίσης, θέλοντας να ζήσουν μίαν ζωήν πνευματικήν, ξεκινάνε από τον φωτισμόν του μοναχισμού. Δηλα­δή τα βιβλία τους και η προσευχή τους είναι κατά μίμησιν των μοναχών, κάνουν ακολουθίες, κάνουν κομποσχοίνι, και μάλιστα χωρίς να έχουν την ακηδίαν που πολλές φορές παραλύει την ζωήν των μοναχών.