Η μακαριότης των δικαίων (Εβρ. 11,39-40)

Ομότιμος καθηγητής Εισαγωγής και Ερμηνείας Καινής Διαθήκης Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης Στέργιος Ν. Σάκκος

«Και ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες διά της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν, του Θεού περί ημών κρείττόν τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσιν» (Εβρ. 11, 39-40).

Η εκ πρώτης όψεως ερμηνεία καθιστά το χωρίον τούτο προβληματικό και αντίθετο προς το πνεύμα της Γραφής και την πίστη της Εκκλησίας. Όλοι γνωρίζομε ότι «επαγγελία» είναι ο παράδεισος, τον οποίον υποσχέθηκε ο Θεός στους πιστούς και αγίους δούλους του· γνωρίζομε από την Γραφή ότι, όπως εκπλήρωσε ο Θεός την υπόσχεση του και έδωκε στους Ισραηλίτες την Γη της επαγγελίας, έτσι δίδει στους εκλεκτούς του τον παράδεισο, του οποίου «τύπος» και σύμβολο ήταν η γη της επαγγελίας. Πώς λοιπόν γράφει ο θείος απόστολος ότι «ούτοι πάντες», δηλαδή οι δίκαιοι και οι άγιοι, «ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν»; Πώς είναι δυνατόν να μη εισήλθε στον παράδεισο ο Αβραάμ π.χ., του οποίου τους κόλπους με την «πιστεύουσαν και αγαπώσαν καρδίαν» χρησιμοποίησε ο Κύριος στην γνωστή παραβολή, για να εκφράσει την μετά θάνατον παραδείσια κατάσταση των σωσμένων; Δεν έρχεται η σκέψη αυτή σε αντίθεση προς όλα εκείνα, τα οποία λέγει ο ίδιος απόστολος στο ίδιο κεφάλαιο για τους δικαίους της Π. Διαθήκης; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Έλληνες Πόντιοι στον ιστορικό Πόντο

Η Μονή της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο.

(19 Μαΐου, ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού)

Για πρώτη φορά, μετά από 90 χρόνια, αποστολή Ελλήνων Ποντίων θα επισκεφτεί στις 19 Μαΐου, την Παναγιά Σουμελά στον ιστορικό Πόντο. 

Ενενήντα χρόνια μετά τη γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, το κερί της μνήμης φέτος θα ανάψει για πρώτη φορά στην Παναγία Σουμελά στον ιστορικό Πόντο από χέρια Ελλήνων Ποντίων, τη 19η Μαΐου, όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων (ΠΟΠΣ), Χαράλαμπος Αποστολίδης, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, με την ευκαιρία των επετειακών εκδηλώσεων. Μέχρι τώρα, αποστολές στην Παναγία Σουμελά πραγματοποιούνταν συνήθως Δεκαπενταύγουστο, αλλά ποτέ στις 19 Μαΐου, ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.

Της αποστολής των Ελλήνων Ποντίων θα ηγηθεί ο Ιβάν Σαββίδης, βουλευτής της ρωσικής Δούμας, Συντονιστής της περιφέρειας ΣΑΕ, χωρών πρώην Σοβιετικής Ένωσης και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ρωσίας, με πρωτοβουλία του οποίου γίνεται το προσκύνημα. Στην αποστολή από την Ελλάδα εκτός από τον κ. Αποστολίδη, θα συμμετέχουν ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Σωματείων Ελληνοποντίων Παλιννοστούντων από την πρώην ΕΣΣΔ Αβραάμ Αϊβαζίδης, η γραμματέας της ΠΟΠΣ, Χριστίνα Σαχινίδου και άλλα μέλη των δύο ομοσπονδιών. 

Η Αγία Φιλοθέη και το «Σκάνδαλο» Βατοπαιδίου

Η αγία Φιλοθέη με γυναίκες που εύρισκαν κοντά της καταφύγιο. Πίνακας Ε. Δούκα, Ιερός Ναός Αγίας Φιλοθέης, Φιλοθέη.

VatopaidiFriend: Η αγία Φιλοθέη, για την εκτέλεση του πνευματικού και του κοινωνικού έργου που είχε ανατεθεί στο μοναστήρι της από τον Θεό, είχε μαζέψει μεγάλη περιουσία. Δεν έλειψαν, βέβαια, οι «έξυπνοι», οι οποίοι καταπατούσαν και διεκδικούσαν τα κτήματα της μονής. Όμως η αγία Φιλοθέη, που ήταν βέβαια μεγάλη ασκήτρια, δεν θυσίασε την περιουσία που διαχειριζόταν ως ιερή παρακαταθήκη για να κάνουν κάποια λαμόγια τις αρπαχτές τους! Έκανε το ίδιο πράγμα που έκανε και ο Γέροντας Εφραίμ. Υπερασπίστηκε δυναμικά την περιουσία της μονής της, όπως όφειλε να κάνει, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να έρθει σε ρήξη με όλη την Αθήνα. (Δείτε ιδίως τί γράφει προς το τέλος.)

Περνούσε τώρα τις μέρες της με νηστείες, με αγρυπνίες, με προσευχές, με μελέτη και καλωσύνες. Σαν την μέλισσα εργαζότανε και μάζευε το μέλι της αρετής.

Τότε την διέταξε εν οράματι ο Άγιος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος να κτίση ένα παρθενώνα (=γυναικείο μοναστήρι). Ευχαρίστως τον ήκουσε και τον έκτισε και δια την ψυχήν του ανδρός της που τον έλεγαν Ανδρέα, τον τίμησε με το όνομα του Αγίου Ανδρέα. Έκτισε εκεί και αρκετά κελλιά και άλλα αναγκαία οικοδομήματα για τις παρθένες. Τον επροικοδότησε με Μετόχια και υποστατικά, ώστε να μπορούν να συντηρούνται οι μοναχές, που έμεναν σ’ αυτόν τον Παρθενώνα. Τον έκτισε κοντά στο σπίτι της, που ήτανε στη σημερινή Πλάκα, εκεί ακριβώς που είναι (σήμερα) η Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

Να ένας υπουργός που άξιζε πραγματικά!

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Ο άγιος Φιλάρετος ήταν έγγαμος και πατέρας τριών τέκνων. Ήταν αγρότης στο επάγγελμα, καλός οικογενειάρχης και άνθρωπος που αγαπούσε πολύ τον Θεό και είχε πλούσια πνευματική ζωή. Επειδή ήταν φιλόθεος, γι’ αυτό ήταν και φιλάνθρωπος και πολύ ελεήμων. Είχε μεγάλη καρδιά γεμάτη από αληθινή αγάπη καί, όπως ο πατριάρχης Αβραάμ, ήταν φιλόξενος και πάντα προθυμος στην διακονία του “πλησίον”. Άλλωστε δεν μπορούσε να συμβαίνη διαφορετικά επειδή, όποιος αγαπά πολύ τον Χριστό, δεν μπορεί παρά να αγαπά αληθινά και τους αδελφούς του “τούς ελαχίστους”. Ακόμα και εκείνη την περίοδο της ζωής του που από κάποιες συγκυρίες επτώχευσε και “τάφερνε δύσκολα”,

Ο προστάτης της μελισσοκομίας Άγιος Φιλάρετος

Εικόνα του αγίου Φιλάρετου από το Holy Transfiguration Monastery στην Βοστώνη.

Μεγάλη είναι η χαρά της προσφοράς και της ελεημοσύνης στον άνθρωπο με διαστάσεις αιωνιότητας, ενώ η ευχαρίστηση και η ικανοποίηση της ιδιοκτησίας και γενικά των υλικών και φθαρτών αγαθών είναι ευτελής και πρόσκαιρη.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου και Απόστολος της αγάπης πάντα έλεγε το «τεκνία αγαπάτε αλλήλους». Έλεγε να αγαπάτε τους άλλους με τα έργα και την αλήθεια και όχι με τα λόγια.

Ο πατέρας μας Αβραάμ (εορτάζει 9 Οκτωβρίου) – με φωτογραφικό υλικό

Από τις διδαχές του αγίου Κοσμά του Αιτωλού:

Ακούομεν, αδελφοί μου, οπού λέγει η Παλαιά Διαθήκη, ότι ο πατριάρχης Αβραάμ δεν είχεν υιόν δια να κληρονομήση τον βίον του, και είχε παράπονον πολύ. Και τί κάμνει ο ευλογημένος; Βάνει και κτίζει ένα σπίτι και ανοίγει τρεις θύρας και έβαλε ψωμάν και εζύμωνεν, και όσοι άνθρωποι εδιάβαινον, όλους τους εφίλευεν. Και είχε συνήθειαν, κάθε ημέραν, αν ίσως δεν επήγαινεν ξένος να φάγη ψωμί, μήτε ο Αβραάμ δεν έτρωγεν.

Πώς προσεγγίζουμε τους αγίους (μέρος 2ο)

αρχιμ. Ελισαίου,

Καθηγουμένου Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας, Αγίου Όρους

Αφορμή χαράς και ελπίδος, γιατί φαίνεται μια ακτίνα αναζητήσεως του τελείου προτύπου στην πορεία της ζωής μας, οπότε και ο όρος «γεροντολαγνεία» χάνει αμέσως το περιεχόμενο του, αφού εμπίπτομε στα κανονικά και παραδοσιακά όρια της απαραίτητης προσωπικής μας σχέσεως με ένα πεπειραμένο και φωτισμένο πνευματικό οδηγό, απ΄ τον οποίο πλησιάζοντας τον προσδοκούμε βοήθεια για να ξεπλύνωμε τον ερρυπωμένο χιτώνα της ταλαίπωρης ψυχής μας και να βιώσωμε ορθόδοξα και ταπεινά το μυστήριο της πνευματικής σχέσεως του διδύμου Γέροντας-υποτακτικός.

Στον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό

Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

Ο Σταυρός του Χριστού προαναγγελλόταν και παρατυπωνόταν μυστικά από παλιές γενιές και κανείς ποτέ δεν συμφιλιώθηκε με το Θεό χωρίς τη δύναμη του Σταυρού. Πραγματικά μετά τη προγονική εκείνη παράβαση στο παράδεισο του Θεού δια του δένδρου, η μεν αμαρτία αναπτύχθηκε, εμείς δε πεθάναμε, έχοντας υποστεί το θάνατο της ψυχής και πριν από το σωματικό θάνατο που είναι ο από το Θεό χωρισμός της.

Ο Θεός είναι πνεύμα και αυταγαθότης και αρετή και αυτού κατ’ εικόνα και ομοίωση είναι το δικό μας πνεύμα.

Η Πίστη του Αβραάμ

Γράφει ο άγιος Απόστολος Παΰλος

Το πιο σοβαρό και υπεύθυνο έργο του κάθε ανθρώπου, είναι η προθυμία του, να ακούει τον Λόγο του Θεού.

Η περιτομή του Κυρίου:Τύπος και Ουσία (2)

Σημείο Διαθήκης

3. Η περιτομή του Κυρίου είναι η εισαγωγή της Καινής Διαθήκης. Γιατί ο Θεός είπε στον Αβραάμ να περιτέμνονται όλα τα αρσενικά παιδιά του Ισραήλ; Σαν σημάδι της διαθήκης ανάμεσα στο Θεό και στο λαό του. Έδωσε υποσχέσεις ο Θεός στον Αβραάμ, ότι θα ευλογηθεί το σπέρμα του, ότι οι απόγονοί του θα γίνουν σαν τα άστρα του ουρανού και σαν την άμμο της θαλάσσης. Και η εγγύηση; Είναι η περιτομή. Αυτή είναι η σφραγίδα της υιοθεσίας. Θα είναι η συμφωνία μεταξύ Θεού και Ισραήλ. Γι’ αυτό είπε στον Αβραάμ: «Περιτμηθήσεται υμίν παν αρσενικόν… Και έσται εις σημείον διαθήκης αναμέσον εμού και υμών» (Γεν.17, 10-11).

Μόνη λύση είναι ο αλληλοσεβασμός (επιστολή του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

Βατοπαίδι, 6-12-1987

Γνησία μου θυγατέρα ,σου εύχομαι πατρικά.

Πήρα το γράμμα σου ή να πω καλύτερα, την… εφημερίδα σου!  Γέλασα όταν την είδα και αδημόνησα όταν την διάβαζα.

Γιατί, παιδί μου, σκέφτεσαι έτσι; Τίποτε απολύτως δεν συνέβη, και ούτε θα συμβεί. Το λάθος οφείλεται στην απειρία μας, που νομίσαμε ότι θα συμβιβάσουμε τα ασυμβίβαστα. Κάθε άνθρωπος, παιδί μου, έχει ένα χαρακτήρα, μια προσωπικότητα, που τη διαμόρφωσε σε όλο του το παρελθόν, στα δικά του καλούπια και μέτρα και πεποιθήσεις. Με αυτές, λοιπόν, τις βάσεις αποφασίζει, εκφράζεται και ενεργεί.

Οι Άγιοι Επτά Μακαβαίοι, Αβείμ (ή Άβιβος), Αντώνιος (ή Αντωνίνος), Γουρίας, Ελεαζάρος, Ευσέβωνας, Αχείμ, Μάρκελλος (ή Σάμωνας ή Εύλαλος ή Μάρκος) η μητέρα τους Σολομονή και ο διδάσκαλός τους Ελεαζάρος

VatopaidiFriend: Πέρα από τα διάφορα έθνη της φυσικής καταγωγής μας, υπάρχει το απόλυτο Έθνος, o περιούσιος λαός του Θεού. Πρόκειται για αυτούς που ανήκουν στον αληθινό Θεό, που είναι δική Του περιουσία.(Αυτό σημαίνει και η λέξη «περιούσιος».) «… όπως άλλωστε έχει προφητεύσει ο Θεός και εις την Π. Διαθήκην· ότι «θα κατοικήσω μεταξύ αυτών και εντός αυτών και θα περιπατήσω ανάμεσά των και θα είμαι εγώ ο ιδικός των Θεός και θα είναι αυτοί λαός μου»» (Β΄ Προς Κορινθίους ς΄16). Και αυτό το κατ’εξοχήν Έθνος είναι η Εκκλησία. Οι άνθρωποι που είναι του Θεού συνδέονται με μια συγγένεια θεϊκή, πνευματική, υπερφυσική, η οποία ξεπερνάει την σαρκική συγγένεια. Έτσι, ενώ εμείς συγκεκριμένα είμαστε Έλληνες, είμαστε ωστόσο τελείως ξένοι προς τον κομπλεξικό και κτηνώδη Έλληνα βασιλιά Αντίοχο, αλλά είμαστε ένα εν Χριστώ με τους αγίους μάρτυρες Μακκαβαίους που γιορτάζουμε σήμερα, που είναι φίλοι και αδέρφια μας και ήρωές μας.

Να διευκρινήσουμε όμως και το εξής: η Παλαιά Διαθήκη και οι ήρωές της δεν έχουν καμμία σχέση με τους σημερινούς Ιουδαίους (Ταλμουδιστές/Σιωνιστές). Στην Παλαιά Διαθήκη αυτό που έκανε τον «Ισραήλ» «Ισραήλ», «λαό του Θεού», ήταν το ότι ήταν ένας λαός που είχε για αφέντη τον Θεό, ακολουθώντας τους νόμους Του και πιστεύοντας σε Αυτόν. Όταν οι άπιστοι Ιουδαίοι παρέδωσαν τον Χριστό να σταυρωθεί, είπαν ότι ως βασιλιά τους αναγνωρίζουν τον επίγειο βασιλιά (και όχι τον Θεό). «Και λέγει ο Πιλάτος στους Ιουδαίους· «ιδού, (πώς κατήντησεν) ο βασιλεύς σας». Αυτοί δε, (σκληροκάρδιοι και με φονικόν μίσος εις την καρδιάν των,) εκραύγασαν· «πάρε τον από εδώ! Παρε τον από τα μάτια μας, (να μην τον βλέπωμε,) σταύρωσέ τον, σταύρωσέ τον». Λεγει εις αυτούς ο Πιλάτος· «τον βασιλέα σας να σταυρώσω;» Απήντησαν οι αρχιερείς (καταπατούντες την θρησκευτικήν των πίστιν και την εθνικήν των αξιοπρέπειαν)· «δεν έχομεν άλλον βασιλέα, παρά μόνον τον Καίσαρα».» (Κατά Ιωάννην ιθ΄ 14-15). Αρνήθηκαν να έχουν αφέντη τους τον Θεό. «Ισραήλ», λοιπόν, είμαστε εμείς – Έλληνες, Κονγκολέζοι, Ρουμάνοι, Εβραίοι (στην καταγωγή εννοείται),  Σέρβοι, Ρώσοι, Άγγλοι, Κινέζοι, Άραβες, Πέρσες, Γάλλοι, Βραζιλιάνοι, Εσκιμώοι, Αμερικανοί, Σενεγαλέζοι, Ιταλοί κλπ κλπ κλπ – που έχουμε βασιλιά μας τον αληθινό Κύριο. Εμείς είμαστε οι μόνοι συνεχιστές της παράδοσης του Αβραάμ και του Ισαάκ και του Ιακώβ και όλων των δικαίων και προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Γι’ αυτό είμαστε εν Χριστώ απόγονοι και παιδιά τους. Όλα αυτά που γράφουμε τώρα, δεν είναι δικές μας ερμηνείες, αλλά βρίσκονται στην Αγία Γραφή. Εν κατακλείδι τονίζουμε ότι ΑΛΛΟ αυτοί που προσκυνούν και λατρεύουν τον Θεό μας και έχουν πλούσια την χάρη Του, και ΑΛΛΟ αυτοί που δεν Τον αποδέχονται ή Τον περιφρονούν τελείως.

Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Στο Χριστό στο Κάστρο (Μέρος 2ο)

Συνέχεια από 1ο μέρος

Ούτος ήτο ο Βασίλης της Μυλωνούς, ο αδελφός του Αργυρή, του αποκλεισμένου από τάς χιονας. Ήλθεν εις την αποβάθραν με σακκον πλήρη τροφίμων και με αλλά τίνα εφόδια διά την εκδρομήν. Ιδών αυτόν ο ιερεύς:

«Πώς το έμαθες, Βασίλη;» του λέγει.

«Το έμαθα, παπά, απ το μαστροΠανάγο το μαραγκό».

«Τί ώρα και πού τον είδες;»

«Κατά τάς δέκα τον ηυρα εις το καπηλειό του Γιάννη του Μπουμπούνα. Είχε φάει ψωμί κι εβγηκε να πιή δυο τρία κρασιά με το ισναφι. Έλεγε πώς αποφασίσατε να πάτε στο Κάστρο, και σάς εκατακρινε για την τόλμη. Μα εγώ το χάρηκα, γιατί ανησυχώ για κείνον τον αδερφό μου, και θέλω να ρθω μαζί σας, αν με παίρνετε».

«Ας είναι, καλώς να ρθης» είπεν ο ιερεύς.

Ζουν οι ψυχές μετά το Θάνατο;

Ο Λάζαρος στην αγκαλιά του Αβραάμ. Σελίδα από μεσαιωνικό Γερμανικό χειρόγραφο.

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Η Ορθόδοξη Εκκλησία κατέχει έναν ακένωτο θησαυρό αποδείξεων για τη ζωή μετά το θάνατο. Μία απ’ τις αναρίθμητες αποδείξεις παραθέτουμε παρακάτω: ένα παράδειγμα για το ότι οι ψυχές των ανθρώπων ζουν μετά από το σωματικό θάνατο και ότι η εκούσια υπακοή οδηγεί στη μακάρια αιωνιότητα.

Τί λέει η Αγία Γραφή για τις γυναίκες (2)

Η Ρουθ στο χωράφι με τον Βοόζ. Η ιστορία της βρίσκεται στο ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης.

(συνέχεια από 1)

«Αι γυναίκες να υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας, σαν να υποτάσσεσθε εις τον Κύριον. Διότι ο άνδρας είναι κεφαλή (ο αρχηγός) της γυναικός, όπως και ο Χριστός είναι κεφαλή της εκκλησίας, ο οποίος όμως Χριστός είναι σωτήρ του σώματος της Εκκλησίας (όλων δηλαδή ανεξαιρέτως των πιστών). Αλλ’ όπως η Εκκλησία υποτάσσεται εις τον Χριστόν, έτσι και αι γυναίκες πρέπει να υποτάσσωνται εις τους άνδρας των εις κάθε τι. Οι άνδρες να αγαπάτε τας γυναίκας σας, όπως και ο Χριστός ηγάπησε την Εκκλησίαν και εθυσίασεν τον εαυτόν του υπέρ αυτής ,

Διάλογος μεταξύ γέροντα και αθέου

Ένα πρωινό συζητά ο Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος με δυο-τρεις επισκέπτες στο σπίτι του. Ο ένας είναι ιδεολόγος άθεος και κομμουνιστής. Σε μια στιγμή έρχεται κάποιος απ’ έξω και τους πληροφορεί ότι η Αθήνα έχει γεμίσει από φωτογραφίες του Μαο Τσε Τουγκ με την επιγραφή: «Δόξα στον μεγάλο Μάο». Ήταν η ημέρα κατά την οποία είχε πεθάνει ο Κινέζος δικτάτορας.

Γέροντας:

Έτσι είναι, παιδάκι μου. Δεν υπάρχουν άθεοι. Ειδωλολάτρες υπάρχουν, οι οποίοι βγάζουν τον Χριστό από τον θρόνο Του και στη θέση Του τοποθετούν τα είδωλά τους. Εμείς λέμε: «Δόξα τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι». Αυτοί λένε: «Δόξα στον μεγάλο Μάο». Διαλέγεις και παίρνεις.

Άθεος:

Και σεις, παππούλη, το παίρνετε το ναρκωτικό σας. Μόνο που εσείς το λέτε Χριστό, ο άλλος το λέει Αλλάχ, ο τρίτος Βούδα κ.ο.κ.