Μνήμη κοιμήσεως 4 σύγχρονων γερόντων (2 Δεκεμβρίου)

Μία μεγάλη ημέρα ξημερώνει σήμερα για την Ορθοδοξία μας. Κατά συγκυρία ευτυχή, η Εκκλησία μας τιμά την ημέρα κοίμησης 4 σύγχρονων οσιακών μορφών. Ας δούμε εν συντομία τα κεντρικότερα σημεία της αγίας βιοτής των Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Οι κατά σάρκα αδελφοί Γέροντες Μακάριος και Θεοδόσιος οι Σταυροβουνιώτες

Ο Γέροντας Μακάριος ο Σταυροβουνιώτης

Ακόμη μία επαινετή δυάς αυταδέλφων διέπρεψεν εις την μονήν αυτήν, κατά την άρίστην πατερικήν παράδοσιν οι γέροντες Μακάριος και Θεοδόσιος. Νέοι ήλθον και αυτοί εις την αδελφότητα και με τον αξιέπαινον ζήλον και την ευσυνειδησίαν των συνετέλεσαν εις την πρόοδον και ανάπτυξιν της Μονής. Ιδιαιτέρως ο πρώτος, ο Μακάριος, εχρημάτισεν ισόβιος γραμματεύς και οικονόμος και προσέφερεν αρίστας υπηρεσίας, αι οποίαι κυριολεκτικώς έσωσαν την Μονήν από οικονομικάς και νομικάς περιπέτειας.
Θέλοντες οι πατέρες της μονής να αποφύγουν την συντήρησίν των από τας ελεημοσύνας των πιστών, επειδή αυτό προξενούσε δυσβάστακτους υποχρεώσεις, απεφάσισαν να ασχοληθούν με την γεωργίαν. Οι περισσότεροι είχον σχετικήν εμπειρίαν εξαιτίας της καταγωγής των από την ύπαιθρον, επιπλέον δε είχον και τα κατάλληλα μέρη και μέσα. Εις τας επιχειρήσεις αυτάς ανεμίχθησαν δυστυχώς και λαϊκοί με ρηχάν συνείδησιν. Επί πλέον αι πολιτικαί ανωμαλίαι προεκάλεσαν οικονομικήν κρίσιν και τοιουτοτρόπως αι οικονομικοί συναλλαγαί δημιούργησαν υπέρογκα χρέη. Μία λογική εξόφλησις με τα μέσα της Μονής ήτο σχεδόν αδύνατος και οι τοκογλύφοι ωργίαζον. Τόν πολύμοχθον αγώνα της εξοφλήσεως ανέλαβεν ο ευλαβέστατος γέρων Μακάριος. Ούτος με την ευλογίαν της αδελφότητος κατέφυγεν εις τους ομογενείς της Αμερικής και συνεκέντρωσε το τεράστιον ποσόν του χρέους. Μετά από διετή παραμονήν εις την ξένην χωράν, χωρίς ταυτοχρόνως να καταπάτηση την συνείδησίν του ή να προδώση την μοναχικήν του ιδιότητα, αφού εξεπλήρωσε το ιερόν χρέος του με πολλήν σύνεσιν και φόβον Θεού επέστρεψεν εις την μονήν και εις την διακονίαν του.

Οι κατά σάρκα αδελφοί Γέροντες Παΐσιος και Δαμασκηνός οι Σταυροβουνιώτες

Ο Γέρων Παίσιος ο Σταυροβουνιώτης

Αξιοζήλευτον παράδειγμα μοναχικής ακριβείας μας κατέλιπον οι ευλαβέστατοι κατά σάρκα αδελφοί, Παΐσιος και Δαμασκηνός, οι οποίοι δεν επεσκέφθησαν τον Άθω, αλλ’ εφοίτησαν μετά ζήλου παρά τους πόδας πρώην Αθωνιτών πατέρων.

Η καταγωγή των ήτο από την Αραδίππου, κωμόπολιν πλησίον της Λάρνακος, της Κύπρου. Ο πατήρ των ήτο ιερεύς, και αφήκε λαμπράς αναμνήσεις αρίστου λειτουργού και πνευματικού πατρός εις το ποίμνιόν του. Διεκρίθη διά την αυστηρότητα της ζωής του και διά την πνευματικήν του διάκρισιν. Εάν το δένδρον «εκ των καρπών γινώσκεται», δεν κάμνομεν λάθος τοποθετούντες τους αγαθούς αυτούς βλαστούς πλησίον της ρίζης των.

Ο Ευλαβέστατος Διονύσιος ο Νεώτερος ο Σταυροβουνιώτης

Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου, Γέροντας Διονύσιος (ο Β') Μοναχός κατά την ημέρα της ενθρονίσεώς του. Διακρίνεται δίπλα του ο οικείος επίσκοπος, Μητροπολίτης Κιτίου Μακάριος -ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριο ο Γ'.

Ο οσιώτατος αυτός γέρων Διονύσιος ήτο ακριβές αντίγραφον του ανακαινιστού της Μονής, από τον οποίον εκληρονόμησε και το όνομα.

Εστερήθη ενωρίς του πατρός του, η δε μεγαλόψυχος μήτηρ του έδωκεν εις αυτόν αρίστην ανατροφήν, όπως και εις τον αδελφόν του Στέφανον, τον οποίον αργότερον έφερεν εις το μοναστικόν στάδιον. Ήτο επίσης και ανωτέρας μορφώσεως, καθότι ήτο διδάσκαλος, πράγμα πολύ σημαντικόν εις την έποχήν του.

Όταν ήλθεν εις τον γέροντά του διά να μονάση, δεν είχεν ακόμη τελειώσει τας σπουδάς του, αλλά ο διακριτικώτατος γέρων τον έστειλε με τα ράσα και ετελείωσε. Μετά των λεπτών σημείων της μοναστικής ζωής, ο νεώτερος Διονύσιος, εδιδάχθη από τον περινούστατον γέροντά του και την αγιογραφίαν, ώστε να θεωρήται εις σπουδαίος και διακεκριμένος αγιογράφος με άαίστην επίδοσιν.

Ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονή Σταυροβουνίου Βαρνάβας

Ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Γέροντας Βαρνάβας

Τί αντάξιον δυνάμεθα να είπωμεν ημείς οι τόσον ανάξιοι και ακατάλληλοι διά την ηγιασμένην αυτήν κορυφήν; Έχομεν όμως υποχρέωσιν και καθήκον να περιγράψωμεν τα όσα, έστω ελάχιστα, εγνωρίσαμεν.

Ο εξαίρετος και κεχαριτωμένος αυτός ασκητής και μετέπειτα ηγούμενος Βαρνάβας εγεννήθη το 1864. Εις την μονήν ήλθε το 1890. Όπως ανεφέρομεν και ανωτέρω, εδιδάχθη τας αρχάς της μοναχικής πολιτείας εις τον Άθω υπό του αυστηρού και πατερικωτάτου γέροντος Κοδράτου της Ιεράς Μονής Καρακάλλου.

Ὀσιος Διονύσιος ο Σταυροβουνιώτης (ο Α’) ο πρώην Καυσοκαλυβίτης

O Ὀσιος Διονύσιος (ο Α’) ο Σταυροβουνιώτης ο πρώην Καυσοκαλυβίτης

Ο οσιώτατος γέρων Διονύσιος, του οποίου αγνοούμεν την νεανικήν καταγωγήν, εχρημάτισε διάκονος εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον.

Συντόμως εγκατέλειψε την υπηρεσίαν αυτήν και απεσύρθη, διά να ήσυχάση, εις την ιεράν σκήτην των Καυσοκαλυβίων του Αγίου Όρους και συγκεκριμένως εις την καλύβην «Άγιος Χαράλαμπος».

Φύσις ησυχαστική και εσωστρεφής ήλλαζε συνεχώς τόπον διαμονής διά να έχη ησυχίαν και αμεριμνίαν. Τον Διονύσιον εχαρακτήριζε η ολοκληρωτική ακτημοσύνη. Διεδίδετο ότι κατά την αναζήτησιν ησύχων και ερημικών τόπων περιήλθε πολλά ερειπωμένα μονύδρια και ησυχαστήρια, επεσκέφθη δε και την Κύπρον περί το 1875.

Οσίων μορφών Αναμνήσεις (2), Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού

Η Ιερά Μονή Σταυροβουνίου

Εισαγωγή

«Τοις ερημικοίς ζωή μακάρια εστί θεϊκώ έρωτι πτερουμένοις»[1]. Πόσον αρμόδια είναι τα γλυκύτερα μέλιτος αυτά λόγια, δι΄ όσους επιθυμούν να άρουν τον σταυρόν του Κυρίου μας! καθώς και τα ακόλουθα: «Ως αγαπητά τα σκηνώματά σου, Κύριε των δυνάμεων επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου, εις τας αυλάς του Κυρίου!»[2]. Ο γλυκύτατός μας Ιησούς Χριστός, όχι «τω καιρώ έκείνω», εφ΄ όσον «χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας»[3], αλλά και σήμερον καλεί τους ιδίους αθλητάς να μαρτυρούν την αδιάλειπτόν του παρουσίαν, ζώσαν και ενεργούσαν όσον αφορά τας αψευδείς του θείας επαγγελίας. «Ιδού γαρ μεθ΄ υμών ειμί πάσας τας ημέρας, έως της συντέλειας του αιώνος»[4]. Υπήρχεν εξ αρχής η καλή συνήθεια, τόσον εις την περίοδον του Νόμου όσον και εις την νέαν της Χάριτος, να αποσύρωνται οι φιλόθεοι εις την ησυχίαν δι΄απερίσπαστον λατρείαν και αφοσίωσιν εις τον Θεόν. Αυτή όμως η πρακτική ωργανώθη και εκορυφώθη μετά τον τρίτον αιώνα, χάρις εις τας ευνοϊκάς συνθήκας αι οποίαι επεκράτουν εις το, εις εξαιρετικώς μέγαν βαθμόν διαπεποτισμένον με το χριστιανικόν πνεύμα, Βυζάντιον.

Οσίων μορφών Αναμνήσεις (1), Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού

Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου, Γέροντας Διονύσιος (ο Β') Μοναχός κατά την ημέρα της ενθρονίσεώς του. Διακρίνεται δίπλα του ο οικείος επίσκοπος, Μητροπολίτης Κιτίου Μακάριος -ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριο ο Γ'.

Πρόλογος

Είναι σύνηθες εντός των κόλπων της στρατευόμενης Εκκλησίας να άναδεικνύωνται κατά περιόδους αθληταί, οίτινες διέβησαν από την ματαιότητα του φθαρτού τούτου κόσμου εις την άφθαρτον μακαριότητα της αιωνίου ζωής, ως τέκνα φωτός, ως υιοί του θεού κατά χάριν.

Αγωνισθέντες «τον καλόν αγώνα» και άραντες τον Σταυρόν των επί της γης, ετελειώθησαν εν Αγίω Πνεύματι, γενόμενοι φως τοις εν σκότει, παραδείγματα προς μίμησιν εις πάντα πιστόν.